Aan de orde is de herdenking van de heer Jeet Mahabali.

De voorzitter:

Ik verzoek de leden en ook de aanwezigen op de publieke tribune te gaan staan.

Waarde medeleden. Op vrijdag 26 september bereikte ons het droeve bericht dat Jeet Mahabali, medewerker bij de Dienst Informatievoorziening van de Tweede Kamer, was overleden. Jeet was pas 40 jaar oud. Het doet ons allen beseffen hoe kwetsbaar het leven, en tegelijkertijd hoe onrechtvaardig de dood soms kan zijn.

Jeet was in november 1998 in dienst gekomen bij de Dienst Automatisering van de Tweede Kamer, eerst als technicus en later als medewerker van de helpdesk. In laatstgenoemde functie heeft hij op velen van ons een blijvende indruk gemaakt. Jeet was zeer klantgericht en maakte lange dagen. Hij was altijd bereid om extra werkzaamheden te verrichten of werk van een collega over te nemen. Die betrokkenheid bij de Kamerorganisatie kwam ook naar voren als Jeet telefoongesprekken beantwoordde van nummer 3060, het centrale nummer van de helpdesk van de Dienst Automatisering. Hij hielp mensen graag. Bij "3060" Jeet aan de telefoon krijgen, betekende praktisch altijd dat er een oplossing kwam voor een probleem. Soms kreeg hij dat in weerwil van procedures linksom of rechtsom voor elkaar.

Helaas was Jeet niet gezegend met een sterk fysiek gestel. Jeet is echter nooit bij de pakken neer gaan zitten en heeft na enkele medische ingrepen keihard aan zijn herstel gewerkt. Hij moest daarin eerder worden afgeremd dan gestimuleerd. Zijn fysieke gestel maakte het voor hem onmogelijk om bij de telefonische helpdesk en de Dienst Automatisering te blijven. Dat was een te hectische en stressvolle omgeving. Jeet vond het aanvankelijk moeilijk om dat te accepteren, maar sinds augustus van dit jaar vond hij al snel zijn draai als functioneel beheerder bij de Dienst Informatievoorziening, waar hij tot ieders tevredenheid zijn talenten kon ontplooien.

Een van die talenten was dat Jeet een netwerker pur sang was. Het aangaan en onderhouden van relaties, ongeacht rang of stand, was zijn tweede natuur. Dat bleek wel als Jeet door het Kamergebouw liep. Iedereen kende hem en Jeet kende iedereen. Jeet was iemand met een buitengewoon positieve instelling. Hij had een grote wil om middenin het leven te staan en van het leven te genieten zoals het op zijn pad kwam. Nooit was hij humeurig, kortaf en nooit klaagde hij. Op de werkvloer was Jeet een sfeermaker. Zijn plek had hij ingericht als zijn tweede huis. In dat opzicht nam hij het begrip "Tweede Kamer" bijzonder serieus en bijna letterlijk.

Jeet laat in de Tweede Kamer een grote leegte achter. De ambtelijke organisatie heeft een fijne en zeer gewaardeerde collega verloren. Onze gedachten gaan uit naar degenen die hem dierbaar waren: zijn echtgenote, zijn moeder en overige familieleden.

Ik verzoek om een ogenblik stilte.

(De aanwezigen nemen staande een ogenblik stilte in acht.)

De voorzitter:

Tijdens de nu volgende schorsing krijgt de familie de gelegenheid om naar de Marcus Bakkerkamer te gaan, waar gelegenheid is om te condoleren.

De vergadering wordt enkele ogenblikken geschorst.

De voorzitter:

Op de tafel van de griffier ligt een lijst van ingekomen stukken. Op die lijst staan voorstellen voor de behandeling van deze stukken. Als voor het einde van de vergadering daartegen geen bezwaar is gemaakt, neem ik aan dat daarmee wordt ingestemd.