De voorzitter:
Aan de orde is de herdenking van de heer Tiesinga. Ik verzoek de leden te gaan staan.
Wij hebben de goede gewoonte om de oud-leden die ons zijn ontvallen hier te gedenken. Vandaag gedenken wij Henk Tiesinga, die 12 augustus jongstleden op 74-jarige leeftijd overleed. Hij was voor het CDA ruim anderhalf jaar lid van de Eerste Kamer, van 3 november 2009 tot 7 juni 2011. Ik heet ook zijn familie welkom bij deze herdenking.
Hendrik Lammert Tiesinga werd op 24 april 1949 geboren in Emmen. Na de lagere en middelbare landbouwschool ging hij naar de Agrarische Hogeschool in Leeuwarden. Vervolgens studeerde hij economie van landbouw en milieu en bestuursrecht aan de Landbouwhogeschool in Wageningen, nu de Wageningen Universiteit. Ook volgde hij nog een studie rechten en internationale betrekkingen aan de Open Universiteit.
Op zijn 24ste werd Tiesinga eigenaar van een akker- en tuinbouwbedrijf in de Noordoostpolder. Dat zou hij bijna 30 jaar blijven. In de tussentijd was hij ook docent in het volwassenenonderwijs en werd hij in 1993 dijkgraaf, eerst van waterschap Noordoostpolder en vanaf de eeuwwisseling van waterschap Zuiderzeeland. Dit was een fusie van het waterschap Noordoostpolder, het heemraadschap Fleverwaard en een klein deel van het waterschap Groot Salland. Twintig jaar lang was Tiesinga dijkgraaf: hij stopte tien jaar geleden, op 1 oktober 2013. Vijf jaar later was hij nog enkele maanden waarnemend burgemeester van de gemeente Noordoostpolder, waar hij zelf ook woonde: in het dorp Bant.
Voordat hij senator werd, was Tiesinga al langer actief voor het CDA: vier jaar lang lid van het landelijk partijbestuur en acht jaar voorzitter van het CDA Flevoland. Hij zette zijn stempel op verschillende publicaties van de partij, waaronder het verkiezingsprogramma voor de waterschappen. Met zijn kennis van de agrarische sector, het waterschapbeheer en landschapsinrichting beschikte hij over een brede ervaring en samenhangende visie die hem van pas kwamen toen hij lid werd van de Eerste Kamer.
Zijn redenaarsdebuut hield hij op 22 maart 2011, niet tijdens een debat over een wetsvoorstel, maar tijdens een beleidsdebat, namelijk over het natuurbeleid van kabinet-Rutte I of, zoals Tiesinga het zelf noemde, "het kabinet-Rutte/Verhagen". In zijn maidenspeech haalde hij zowel Aristoteles als Herman Finkers aan. Van Aristoteles leende hij de definitie van natuur: enerzijds het wezen van iets en anderzijds het niet-technische, het niet-kunstmatige, datgene wat op eigen kracht verschijnt en bestaat. Herman Finkers had hij nodig om de doelstellingen van het natuurbeleid te omschrijven: "Schoonheid kent geen tijd omdat het iets van de eeuwigheid is. Elke tijd geeft slechts nieuw gereedschap om in feite hetzelfde te laten zien." Voor Tiesinga was dit citaat van belang omdat hij, en dus het CDA, het beleid om waardevolle landschappen en biodiversiteit te behouden, steunde, maar dat dit volgens hem niet betekende dat de bestaande situatie bevroren moest worden. Hij zei, en ik citeer: "Behoud door ontwikkeling zal het credo zijn. Ontwikkelingen veroorzaakt door de mens, maar ook geologische en klimatologische veranderingen zijn daarbij een blijvende beweging die al eeuwen plaatsvindt."
In de Eerste Kamer leerden de collega's Tiesinga kennen als een breed georiënteerd parlementariër. Volgens toenmalig Kamervoorzitter René van der Linden was Tiesinga eerder beschouwend dan een aanjager van debat, meer een man van verbinden dan van zaken op scherp stellen.
Tiesinga was gedurende zijn leven ook bijzonder actief in uiteenlopende bestuurlijke functies, zoals voorzitter van de Faunabeheereenheid Flevoland, voorzitter van het hoofdbestuur van uitvaartorganisatie Yarden, en voorzitter van de stichting Pioniers van de Toekomst, die zich inzet voor een duurzame Noordoostpolder.
Bij zijn vertrek als dijkgraaf werd hij Ridder in de Orde van Oranje-Nassau en nog in juni van dit jaar kreeg hij de Gouden Kiekendief opgespeld, die bedoeld is als waardering voor personen die zich op bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de provincie Flevoland.
Henk Tiesinga was een verbinder, kundig, gedreven, en vol enthousiasme, zowel in zijn werk als akkerbouwer als in zijn bestuurlijke en politieke werk. Moge ons respect voor zijn persoon en zijn verdiensten voor de samenleving en de Nederlandse parlementaire democratie tot steun zijn voor zijn familie en vrienden.
Ik verzoek eenieder om een moment stilte in acht te nemen.