De voorzitter:
Ik wil iedereen in de zaal en op de publieke tribune verzoeken om, voor zover dat mogelijk is, te gaan staan.
Beste leden, beste collega's van Ivo en beste familie van Ivo, ik hoop dat u meekijkt.
Ivo hield van muziek. Van moderne muziek en van klassieke muziek, maar absoluut niet van Bach. Zijn liefde voor muziek past wel bij hoe hij was. Net als sommige klassieke stukken, was hij iemand van uitersten. Van een leven in verschillende hoofdstukken, met verschillende toonhoogtes en snelheden.
In de aanloop naar vandaag zullen de collega's van Ivo, Kamerleden en oud-Kamerleden veel aan hem hebben gedacht. Wij kennen Ivo als griffier van de commissie I&M, maar zeker ook van alle keren dat we hem tegenkwamen buiten de vergaderzalen. Je kon vreselijk met Ivo lachen. Tot de tranen je over de wangen liepen. Dat waren zijn lichtere periodes. De sprankelende stukken, de hoge noten, de snelle maten. Zo hebben de meesten van ons Ivo leren kennen.
Hij begon in 2007 als plaatsvervangend griffier bij de commissie Verkeer en Waterstaat. Al snel werd duidelijk dat hij een griffier in hart en nieren was. Nooit op de voorgrond of in de schijnwerpers. Ivo zorgde er in de luwte voor dat alles tot in de puntjes was geregeld.
Hij legde de lat hoog voor zichzelf. Hij was een perfectionist met een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Hij was betrokken en collegiaal, en hechtte veel waarde aan een goede samenwerking met diensten als het BOR.
Ivo wilde altijd precies weten hoe het zat. Het kostte hem moeite om dingen uit handen te geven. Mede op aandringen van zijn adjunct-griffiers leerde hij loslaten, maar het gebeurde regelmatig dat hij zijn adjuncten verraste door dingen zelf uit te zoeken of te regelen. En dat had niet alleen betrekking op procedures. Ivo mocht dan griffier zijn, hij hield ervan om in de inhoud te duiken. Soms dook hij iets te diep. Hij vond het bijvoorbeeld moeilijk om notities kort en bondig te houden. Een mooi voorbeeld is een zogenaamd beknopt wetgevingsrapport dat hij ooit opstelde over de Wet op de kilometerprijs. Als wij een definitie zouden moeten geven van beknopt, denken wij altijd aan een of twee A4'tjes. Ivo leverde een rapport af van 32 pagina's.
Een jaarlijks terugkerend hoogtepunt was de plenaire behandeling van de I en M-begroting. Ivo maakte daar echt een feestje van. Gewapend met pepermuntjes en druivensuiker liep hij dan de plenaire zaal binnen, ging daar zitten en zei: "Ik ben er klaar voor; laat maar komen". En hoe lang het ook duurde, hoe laat het ook werd, Ivo was er en hij was altijd scherp. Zeker als het ging om wat er in de zaal gebeurde; hij hield alles in de gaten.
Maar het allermooiste moment, zijn allermooiste herinnering — dat kan ook eigenlijk niet anders voor iemand met zo veel gevoel voor decorum en protocol — was die keer dat Ivo griffier van de Commissie van in- en uitgeleide was. Hij was apetrots dat hij de Koningin in de Ridderzaal mocht begeleiden en zijn vader aan de koninklijke familie mocht voorstellen.
Het waren hoogtepunten, maar we proefden toen al dat er donkere tijden waren aangebroken. De lagere, sombere tonen. Die zwaarte hield aan. Het lukte Ivo niet om de weg omhoog weer in te zetten. Hij overleed op 17 mei, slechts 41 jaar oud. Zijn dood kwam voor ons allemaal als een grote klap. We missen hem. Ivo Sneep, die nauwkeurige, toegewijde en vriendelijke man, die zo precies op zijn uiterlijk was, en een van onze beste griffiers. Hij laat een grote stilte achter.
Wij wensen zijn familie en vrienden veel sterkte toe in deze moeilijke tijd. Ook bij de collega's die direct met Ivo hebben samengewerkt — ik zie ze allemaal op de publieke tribune, en ze staan ook achter mij — is het verdriet groot. Wij leven met hen mee.
Dan wil ik u nu verzoeken om een moment van stilte in acht te nemen.