Regeling van de Minister voor Medische Zorg van 23 februari 2021, 1829096-218519-VGP, houdende wijziging van de Warenwetregeling doorberekening kosten in verband met het verduidelijken van de grondslag voor het toepassen van een omslagstelsel bij het doorbereken van bepaalde kosten en een technische wijziging in verband met Verordening (EU) 2019/787

De Minister voor Medische Zorg,

Gelet op:

• Verordening (EU) 2017/625 van het Europees parlement en de Raad van 15 maart 2017 betreffende officiële controles en andere officiële activiteiten die worden uitgevoerd om de toepassing van de levensmiddelen- en diervoederwetgeving en van de voorschriften inzake diergezondheid, dierenwelzijn, plantgezondheid en gewasbeschermingsmiddelen te waarborgen, tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 999/2001, (EG) nr. 396/2005, (EG) nr. 1069/2009, (EG) nr. 1107/2009, (EU) nr. 1151/2012, (EU) nr. 652/2014, (EU) 2016/429 en (EU) 2016/2031 van het Europees parlement en de Raad, de Verordeningen (EG) nr. 1/2005 en (EG) nr. 1099/2009 van de Raad en de Richtlijnen 98/58/EG, 1999/74/EG, 2007/43/EG, 2008/119/EG en 2008/120/EG van de Raad, en tot intrekking van de Verordeningen (EG) nr. 854/2004 en (EG) nr. 882/2004 van het Europees parlement en de Raad, de Richtlijnen 89/608/EEG, 89/662/EEG, 90/425/EEG, 91/496/EEG, 96/23/EG, 96/93/EG en 97/78/EG van de Raad en Besluit 92/438/EEG van de Raad (verordening officiële controles) (PbEU 2017, L 95);

• Verordening (EU) 2019/787 van het Europees parlement en de Raad van 17 april 2019 betreffende de definitie, omschrijving, presentatie en etikettering van gedistilleerde dranken, het gebruik van de namen van gedistilleerde dranken in de presentatie en etikettering van andere levensmiddelen en de bescherming van geografische aanduidingen van gedistilleerde dranken, het gebruik van ethylalcohol en distillaten uit landbouwproducten in alcoholhoudende dranken, en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 110/2008 (PbEU 2019, L 130);

• de artikelen 13b, 14 en 33 van de Warenwet;

Besluit:

ARTIKEL I

De Warenwetregeling doorberekening kosten wordt als volgt gewijzigd:

A

Artikel 1 wordt als volgt gewijzigd:

1. Het onderdeel ontvanger van boerderijmelk komt te luiden:

• ontvanger van rauwe melk: de natuurlijke of rechtspersoon die op jaarbasis 1.000.000 liter of meer rauwe melk bedrijfsmatig ontvangt van één of meer in Nederland gevestigde melkveehouders en ter zake betalingen aan de desbetreffende melkveehouders verricht, met uitzondering van boerderijzuivelbereiders;

2. In de alfabetische volgorde wordt een onderdeel ingevoegd, luidende:

• rauwe melk: melk als bedoeld in bijlage I, onderdeel 4.1, van verordening (EG) 853/2004;

3. Het onderdeel verordening (EG) 110/2008 vervalt.

4. Na het onderdeel verordening (EU) 2017/625 wordt een onderdeel ingevoegd, luidende:

• verordening (EU) 2019/787: verordening (EU) 2019/787 van het Europees parlement en de Raad van 17 april 2019 betreffende de definitie, omschrijving, presentatie en etikettering van gedistilleerde dranken, het gebruik van de namen van gedistilleerde dranken in de presentatie en etikettering van andere levensmiddelen en de bescherming van geografische aanduidingen van gedistilleerde dranken, het gebruik van ethylalcohol en distillaten uit landbouwproducten in alcoholhoudende dranken, en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 110/2008 (PbEU 2019 L 130);

B

Artikel 12 wordt als volgt gewijzigd:

1. In het eerste lid wordt ‘een partij visserijproducten’ vervangen door ‘een partij ingevroren visserijproducten’ en wordt ‘artikel 18, eerste en achtste lid, onderdeel a’ vervangen door ‘artikel 18, eerste en achtste lid, onderdelen a en f’.

2. In het tweede lid wordt ‘bij de eerste verkoop voor zover deze verkoop op een afslag binnen Nederland plaatsvindt’ vervangen door ‘bij de aanvoerder voor zover de eerste verkoop op een afslag binnen Nederland plaatsvindt’.

3. Het vierde lid vervalt.

C

Na artikel 12 wordt een artikel ingevoegd, luidende:

Artikel 12a

• 1. De NVWA berekent de jaarlijkse kosten van de controles, bedoeld in artikel 18, eerste en achtste lid, onderdelen a en f, van verordening (EU) 2017/625, door aan alle aanvoerders van verse zeevis, schaaldieren, waaronder de Crangon crangon garnalen, en koppotigen.

• 2. De kosten, bedoeld in het eerste lid, komen overeen met de totale kosten van deze controles en worden in rekening gebracht bij alle aanvoerders als bedoeld in het eerste lid, ongeacht of een controle bij de desbetreffende aanvoerder heeft plaatsgevonden, op basis van de vangstgegevens uit het betreffende jaar.

• 3. De kosten, bedoeld in het eerste lid, worden in rekening gebracht bij de aanvoerder voor zover de eerste verkoop op een afslag binnen Nederland plaatsvindt, dan wel bij een inrichting voor visserijproducten voor zover de partij direct na aanlanding rechtstreeks vervoerd wordt naar een inrichting voor visserijproducten, dan wel bij eerste aanlanding indien de partij direct bestemd is voor een bestemming buiten Nederland.

D

Artikel 13 komt te luiden:

Artikel 13

• 1. De NVWA berekent de jaarlijkse kosten van de controles, bedoeld in artikel 19 van verordening (EU) 2017/625, ten aanzien van bepaalde stoffen en residuen daarvan in rauwe melk door aan alle ontvangers van rauwe melk.

• 2. De kosten, bedoeld in het eerste lid, komen overeen met de totale kosten van deze controles en worden in rekening gebracht bij alle ontvangers van rauwe melk als bedoeld in het eerste lid, ongeacht of een controle bij de desbetreffende ontvanger van rauwe melk heeft plaatsgevonden.

• 3. De NVWA berekent de jaarlijkse kosten van de controles, bedoeld in artikel 19 van verordening (EU) 2017/625, ten aanzien van bepaalde stoffen en residuen daarvan in eieren door aan alle houders van een pakstation, legpluimveehouders, eiproductfabrikanten en verzamelaars.

• 4. De kosten, bedoeld in het derde lid, komen overeen met de totale kosten van deze controles en worden in rekening gebracht bij alle houders van een pakstation, legpluimveehouders, eiproductfabrikanten en verzamelaars als bedoeld in het derde lid, ongeacht of een controle bij de desbetreffende houder van een pakstation, legpluimveehouder, eiproductfabrikant of verzamelaar heeft plaatsgevonden.

• 5. Degene die ingevolge het eerste en derde lid kosten is verschuldigd, doet aan de NVWA binnen één maand na afloop van het jaar waarover betalingsplicht bestaat, opgave van de hoeveelheid in dat jaar als grondstof gebruikte rauwe melk, dan wel van de hoeveelheid in dat jaar verhandelde eieren en houdt daartoe een register bij. Dit register wordt ter inzage gelegd aan eenieder die namens de NVWA de controle op deze regeling uitvoert.

• 6. Indien de opgave, bedoeld in het vijfde lid, niet binnen de hiervoor gestelde termijn door de NVWA wordt ontvangen, dan wel naar het oordeel van de NVWA niet betrouwbaar is, stelt de NVWA de desbetreffende hoeveelheid als grondstof gebruikte rauwe melk, dan wel de desbetreffende hoeveelheid verhandelde eieren vast.

E

Het opschrift van paragraaf 8 komt te luiden:

§ 8. Tarieven productdossier verordening (EU) 2019/787

F

Artikel 22, eerste lid, komt te luiden:

• 1. De NVWA berekent de kosten voor de verificatie van de inachtneming van het productdossier, bedoeld in artikel 22, eerste lid, van verordening (EU) 2019/787, door aan de exploitanten, bedoeld in artikel 38, tweede lid, van verordening (EU) 2019/787.

ARTIKEL II

Deze regeling treedt in werking met ingang van de dag na de datum van uitgifte van de Staatscourant waarin zij wordt geplaatst en werkt terug tot en met 1 januari 2021, met uitzondering van artikel I, onderdeel A, onder 3 en 4, onderdeel E en onderdeel F, die in werking treden met ingang van 25 mei 2021.

Deze regeling zal met de toelichting in de Staatscourant worden geplaatst.

De Minister voor Medische Zorg, T. van Ark

TOELICHTING

1. Algemeen

Deze wijziging van de Warenwetregeling doorberekening kosten (verder: de Warenwetregeling) zorgt allereerst voor een verduidelijking van de wijze van doorberekening van enkele kosten die op grond van de Warenwetregeling in rekening worden gebracht. De Warenwetregeling wordt verder aangepast in verband met Verordening (EU) 2019/787.¹

In artikel 12 van de Warenwetregeling was bepaald dat de kosten voor een controle van de hygiënische omstandigheden waarin aanlanding en eerste verkoop van visserijproducten plaatsvinden door de NVWA bij de aanvoerders in rekening kunnen worden gebracht en hoeveel deze kosten bedragen. Het ging hierbij zowel om verse visserijproducten als om ingevroren visserijproducten, waarbij de wijze van doorberekening verschilt. Met deze wijziging van de Warenwetregeling wordt de wijze waarop de kosten van de controles van verse zeevis, schaaldieren, waaronder de Crangon crangon garnalen, en koppotigen wordt doorberekend, verduidelijkt.

Deze wijziging zorgt ervoor dat artikel 12 van de Warenwetregeling alleen nog maar betrekking heeft op de kosten van controles van ingevroren visserijproducten. Ingevroren visserijproducten worden aangevoerd door erkende vriesvaartuigen. De controleactiviteiten moeten door de aanvoerder van ingevroren visserijproducten worden aangevraagd en kunnen daardoor per schip vooraf exact worden ingepland door de NVWA. Alle aangevoerde partijen worden gecontroleerd. De kosten van de uitgevoerde controleactiviteiten op de aangevoerde partijen worden per partij bij de aanvoerder in rekening gebracht.

Bij de aanvoer van verse zeevis, schaaldieren, waaronder de Crangon crangon garnalen, en koppotigen (verder: verse visserijproducten) gaat het niet om een duidelijk afgebakende aanvoer. Hier betreft het een zeer diverse aanvoer van verse visserijproducten door een duidelijk afgebakende groep aanvoerders die steekproefsgewijs door de NVWA wordt gecontroleerd. De kosten van deze controles werden op basis van de Warenwetregeling evenredig verdeeld over de betrokken aanvoerders. De grondslag voor deze wijze van doorberekenen in de Warenwetregeling is onvoldoende duidelijk gebleken. De onduidelijkheid houdt verband met de elkaar opvolgende regelingen en het verwijzen naar toelichtingen bij oude regelingen. De Warenwetregeling doorberekening kosten levensmiddelensector 2017² zorgde voor het samenvoegen van het Warenwetbesluit retributies levensmiddelen en de Warenwetregeling vaststelling van tarieven voor retributies levensmiddelen 2008. In de toelichting bij de Warenwetregeling doorberekening kosten levensmiddelensector 2017 is het volgende opgenomen:

‘Voor de toelichting op de diverse kosten die in rekening worden gebracht wordt verwezen naar de toelichtingen bij het besluit en de regeling en de toelichtingen bij het Warenwetbesluit verpakkingen en gebruiksartikelen en het Warenwetbesluit Nieuwe voedingsmiddelen.’

De toelichting bij het verdelen van de kosten over alle aanvoerders van verse visserijproducten is opgenomen bij een wijziging van de Warenwetregeling vaststelling van tarieven voor retributies levensmiddelen 2008.³

Om deze onduidelijkheid weg te nemen is in artikel 12a van de Warenwetregeling de grondslag voor de wijze van doorberekenen van de kosten aan de aanvoerders van verse visserijproducten explicieter gemaakt. Dit artikel bepaalt dat de NVWA de jaarlijkse kosten van de steekproefsgewijze controles doorberekent aan alle aanvoerders van verse visserijproducten. De NVWA stelt jaarlijks vast welke kosten daadwerkelijk zijn gemaakt voor de uitvoering van deze controles. Deze kosten worden vervolgens in rekening gebracht bij alle aanvoerders van verse visserijproducten. Dit zijn dus ook de aanvoerders waarbij geen controle heeft plaatsgevonden. De verdeling van de kosten over alle aanvoerders van verse visserijproducten gaat via een verdeelsleutel op basis van de (vangst)gegevens uit het betreffende jaar. Deze gegevens komen uit systemen van de NVWA en de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland. De facturering gebeurt achteraf.

Bij ontvangers van rauwe melk⁴ en pakstations, legpluimveehouders, eiproductenfabrikanten en verzamelaars worden de kosten op dezelfde wijze als bij verse visserijproducten doorberekend. In artikel 13 van de Warenwetregeling wordt de wettelijke grondslag voor het doorberekenen van deze kosten daarom op dezelfde wijze aangepast.

Met deze wijziging is voorzien in een technische verduidelijking. Het betreft geen nieuwe retributie.

2. Omslagstelsel

De officiële controleverordening (hierna: OCR)⁵ bepaalt in artikel 79, eerste lid, dat de bevoegde autoriteiten vergoedingen of heffingen innen voor officiële controles die onder andere zijn verricht in verband met activiteiten als bedoeld in bijlage IV, hoofdstuk II, van de OCR. In bijlage IV, hoofdstuk II, gaat het onder meer om vergoedingen of heffingen voor de officiële controles betreffende de melkproductie en de productie en het in de handel brengen van visserij- en aquacultuurproducten.⁶ De OCR geeft de lidstaten een aantal mogelijkheden deze vergoedingen of heffingen te innen. Artikel 79, eerste lid, geeft twee mogelijkheden voor het innen van vergoedingen of heffingen:

• 1. ten belope van de overeenkomstig artikel 82, eerste lid, berekende kosten, of

• 2. ten belope van de in bijlage IV vermelde bedragen.

Artikel 82, eerste lid, van de OCR luidt:

De overeenkomstig artikel 79, lid 1, onder a), en artikel 79, lid 2, geïnde vergoedingen of heffingen worden bepaald volgens een van de volgende berekeningsmethoden of een combinatie daarvan:

• a) een vast tarief op basis van de totale kosten van de officiële controles die in een bepaalde periode door de bevoegde autoriteiten worden gedragen en doorberekend aan alle exploitanten, ongeacht of in die referentieperiode een officiële controle voor elk van die exploitanten is verricht; bij de vaststelling van de hoogte van de vergoedingen voor elke sector, activiteit en categorie exploitanten houden de bevoegde autoriteiten rekening met het effect dat het type en de omvang van de betrokken activiteit en de daaraan verbonden risicofactoren hebben op de verdeling van de totale kosten van die officiële controles, of

• b) op basis van de berekening van de werkelijke kosten van elke afzonderlijke officiële controle en doorberekend aan de exploitanten die aan die officiële controles zijn onderworpen.

Onderdeel a biedt de mogelijkheid om de totale kosten van de officiële controles die in een bepaalde periode zijn verricht door te berekenen aan alle exploitanten, ongeacht of in die periode een officiële controle voor elk van die exploitanten is verricht.

De OCR verleent geen rechtstreekse bevoegdheid tot het opleggen van heffingen. Een grondslag hiervoor moet in de nationale wetgeving zitten. Deze grondslag biedt artikel 13b van de Warenwet.⁷ In de aanhef van het eerste lid van artikel 13b van de Warenwet is opgenomen dat aan degene ten behoeve van wie de werkzaamheden worden verricht, de kosten ten laste kunnen worden gebracht die samenhangen met controle van waren die worden voorgeschreven door een bindend besluit van de Europese Unie.⁸ Artikel 13b van de Warenwet biedt de basis voor het doorberekenen van de totale kosten van de officiële controles die in een bepaalde periode zijn verricht aan alle exploitanten, ongeacht of in die periode een officiële controle voor elk van die exploitanten is verricht. De passage ‘aan degene ten behoeve van wie de werkzaamheden worden verricht’ in artikel 13b, eerste lid, aanhef, van de Warenwet maakt het mogelijk de kosten voor een controle door te berekenen aan een aanvoerder van verse visserijproducten, terwijl bij deze aanvoerder geen controle heeft plaatsgevonden. De werkzaamheden, namelijk de steekproefsgewijze controles, die worden uitgevoerd, dienen de voedselveiligheid van de hele visserijsector en worden dan ook ten behoeve van die hele sector verricht. Alle aanvoerders van verse visserijproducten profiteren van de controles op voedselveiligheid in de sector, ongeacht of een aanvoerder in een bepaald jaar binnen of buiten de ‘daadwerkelijk gecontroleerden’ valt. Het ligt dan ook in de rede de kosten die hiervoor gemaakt zijn te verdelen over alle aanvoerders, waarbij de kosten worden verdeeld op basis van de hoeveelheid aangelande vis. Deze manier van doorberekenen kan niet altijd toegepast worden. Het moet gaan om een duidelijk afgebakende, identificeerbare groep van bedrijven die allemaal afzonderlijk in de steekproefsgewijze controle kunnen vallen.⁹ Alleen dan is het mogelijk een omslagstelsel voor de kosten hiervan te hanteren. Bij de aanvoerders van verse visserijproducten is sprake van een dergelijke identificeerbare groep.

Het omslagstelsel wordt ook toegepast bij het doorberekenen van de jaarlijkse kosten die de NVWA maakt in verband met de controles als bedoeld in artikel 19 van verordening (EU) 2017/625 ten aanzien van bepaalde stoffen en residuen daarvan in rauwe melk en eieren. Deze totale kosten worden doorberekend aan alle ontvangers van rauwe melk en met betrekking tot eieren bij alle houders van een pakstation, legpluimveehouders, eiproductfabrikanten en verzamelaars. Deze kosten zijn opgenomen in artikel 13 van de Warenwetregeling.

Bij het doorberekenen van de jaarlijkse kosten die de NVWA maakt in verband met de controles ten aanzien van bepaalde stoffen en residuen daarvan in rauwe melk geldt hetgeen hierboven is beschreven voor de verse visserijproducten.¹⁰

Artikel 80 van de OCR geeft lidstaten de mogelijkheid andere dan de in artikel 79 bedoelde vergoedingen of heffingen te innen. Van deze mogelijkheid wordt gebruik gemaakt voor wat betreft het doorberekenen van de jaarlijkse kosten die de NVWA maakt in verband met de controles ten aanzien van bepaalde stoffen en residuen daarvan in eieren. Op grond van Europese regelgeving was het verplicht deze kosten door te berekenen.¹¹ Deze Europese verplichting tot doorberekenen is komen te vervallen met de OCR. Nederland maakt gebruik van de mogelijkheid die artikel 80 van de OCR biedt. Dit past ook binnen de uitgangspunten die worden gehanteerd in het rapport Maat houden 2014¹² met betrekking tot de doorberekening van handhavings- en toezichtskosten. Bij de controles ten aanzien van bepaalde stoffen en residuen daarvan in eieren heeft de hele eiersector profijt. Van dit zogenaamde systeemprofijt kan volgens Maat houden 2014 alleen sprake zijn als het aantal partijen binnen het systeem niet heel groot is, het product of de dienst gelijksoortig is en er gelijke belangen heersen binnen de groep ondertoezichtgestelden. Voor wat betreft de controles ten aanzien van bepaalde stoffen en residuen daarvan in eieren is dit het geval. Het aantal partijen binnen het systeem is beperkt en het gaat om dezelfde controles ten aanzien van bepaalde stoffen en residuen daarvan in eieren. Het belang voor alle houders van een pakstation, legpluimveehouders, eiproductfabrikanten en verzamelaars is gelijk: namelijk minder risico op verontreinigingen in eieren. En – indachtig het Fipronil-incident – daar heeft de hele eiersector baat bij.

3. Uitvoering Verordening (EU) 2019/787

Op enkele plaatsen in de Warenwetregeling wordt verwezen naar Verordening (EG) nr. 110/2008.¹³ Deze verordening wordt met ingang van 25 mei 2021 vervangen door Verordening (EU) 2019/787 om de regels die van toepassing zijn op gedistilleerde dranken te actualiseren en de wijze te herzien waarop geografische aanduidingen van gedistilleerde dranken worden geregistreerd en beschermd. Verordening (EU) 2019/787 wordt grotendeels uitgevoerd door middel van een wijziging van het Warenbesluit informatie levensmiddelen. Artikel I, onderdeel A, onder 3 en 4, onderdeel E en onderdeel F, van deze regeling zorgen voor het opnemen van de juiste verwijzing naar verordening (EU) 2019/787 in de Warenwetregeling. Het betreft de kosten voor de verificatie van de inachtneming van het productdossier als bedoeld in artikel 38, tweede lid, van verordening (EU) 2019/787.

4. Inwerkingtreding

Van het kabinetsbeleid inzake vaste verandermomenten van regelgeving is afgeweken (artikel II), aangezien het reparatieregelgeving (artikel I, onderdeel A, onder 1 en 2, en de onderdelen B, C en D) en implementatie van bindende EU-rechtshandelingen (artikel I, onderdeel A, onder 3 en 4, en de onderdelen E en F) betreft. Aan het reparatiegedeelte van deze regeling wordt terugwerkende kracht verleend tot en met 1 januari 2021. De reden om terugwerkende kracht te verlenen is de uitvoerbaarheid door de NVWA. De facturering gebeurt achteraf over een heel kalenderjaar.

5. Gevolgen voor regeldruk

Deze regeling heeft geen effect op de administratieve lasten of nalevingskosten. Tarieven en retributies zijn financiële lasten en vallen als zodanig buiten de definitie van regeldruk. Zij worden aldus niet aangemerkt als regeldruk die voortvloeit uit wet- of regelgeving. De kennisnemingskosten zijn nihil.

Het Adviescollege toetsing regeldruk heeft het dossier niet geselecteerd voor een formeel advies, omdat het geen gevolgen voor de regeldruk heeft.

6. Regulier Overleg Warenwet

Het ontwerp van deze regeling is voorgelegd aan de deelnemers aan het Regulier Overleg Warenwet. Deze consultatie heeft niet geleid tot opmerkingen.

7. Handhaafbaarheid en uitvoerbaarheid

De regeling zorgt voor een verduidelijking van de wettelijke grondslag voor de wijze van doorberekenen van de kosten van officiële controles bij de aanlanding van verse visserijproducten, rauwe melk en eieren in de Warenwetregeling. Deze regeling draagt bij aan een goede uitvoering.

De Minister voor Medische Zorg, T. van Ark

---

1 Verordening (EU) 2019/787 van het Europees parlement en de Raad van 17 april 2019 betreffende de definitie, omschrijving, presentatie en etikettering van gedistilleerde dranken, het gebruik van de namen van gedistilleerde dranken in de presentatie en etikettering van andere levensmiddelen en de bescherming van geografische aanduidingen van gedistilleerde dranken, het gebruik van ethylalcohol en distillaten uit landbouwproducten in alcoholhoudende dranken, en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 110/2008 (PbEU 2019, L 130).

2 Stcrt. 2017, 69220.

3 Stcrt. 2015, 44638, artikel III, onderdeel B.

4 Definitie van ontvanger van rauwe melk: de natuurlijke of rechtspersoon die op jaarbasis 1.000.000 liter of meer rauwe melk bedrijfsmatig ontvangt van één of meer in Nederland gevestigde melkveehouders en ter zake betalingen aan de desbetreffende melkveehouders verricht, met uitzondering van boerderijzuivelbereiders (artikel 1 van de Warenwetregeling doorberekening kosten).

5 Verordening (EU) 2017/625 van het Europees parlement en de Raad van 15 maart 2017 betreffende officiële controles en andere officiële activiteiten die worden uitgevoerd om de toepassing van de levensmiddelen- en diervoederwetgeving en van de voorschriften inzake diergezondheid, dierenwelzijn, plantgezondheid en gewasbeschermingsmiddelen te waarborgen, tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 999/2001, (EG) nr. 396/2005, (EG) nr. 1069/2009, (EG) nr. 1107/2009, (EU) nr. 1151/2012, (EU) nr. 652/2014, (EU) 2016/429 en (EU) 2016/2031 van het Europees parlement en de Raad, de Verordeningen (EG) nr. 1/2005 en (EG) nr. 1099/2009 van de Raad en de Richtlijnen 98/58/EG, 1999/74/EG, 2007/43/EG, 2008/119/EG en 2008/120/EG van de Raad, en tot intrekking van de Verordeningen (EG) nr. 854/2004 en (EG) nr. 882/2004 van het Europees parlement en de Raad, de Richtlijnen 89/608/EEG, 89/662/EEG, 90/425/EEG, 91/496/EEG, 96/23/EG, 96/93/EG en 97/78/EG van de Raad en Besluit 92/438/EEG van de Raad (verordening officiële controles) (PbEU 2017, L 95).

6 Nader omschreven in titel IV en VI van Uitvoeringsverordening (EU) 2019/627 van de Commissie van 15 maart 2019 tot vaststelling van eenvormige praktische regelingen voor de uitvoering van officiële controles van voor menselijke consumptie bestemde producten van dierlijke oorsprong overeenkomstig Verordening (EU) 2017/625 van het Europees parlement en de Raad en tot wijziging van Verordening (EG) nr. 2074/2005 van de Commissie wat officiële controles betreft.

7 Artikel 13b van de Warenwet is geformuleerd conform Aanwijzing 5.56 van de Aanwijzingen voor de regelgeving. Volgens Aanwijzing 5.56 moet bij het opnemen van bepalingen over de doorberekening van kosten voor toelating, voor toezicht op de naleving of voor repressieve handhaving van wet- en regelgeving het toetsingskader voor doorberekening van toelatings- en handhavingskosten ‘Maat houden 2014’ (Kamerstukken II 2013/14, 24 036, nr. 407) in acht worden genomen. Maat houden 2014 bepaalt dat bij een identificeerbare groep die de kosten van de handhaving veroorzaakt, het omslagstelsel redelijk is en voor de hand ligt.

8 In artikel 33 van de Warenwet zijn uitsluitend grondslagen opgenomen voor het doorberekenen van kosten op basis van nationale wetgeving.

9 ‘Maat houden 2014’ (Kamerstukken II 2013/14, 24 036, nr. 407).

10 Artikel 79, eerste lid, van de OCR bepaalt dat de bevoegde autoriteiten vergoedingen of heffingen innen voor officiële controles die onder andere zijn verricht in verband met activiteiten als bedoeld in bijlage IV, hoofdstuk II, van de OCR. In bijlage IV, hoofdstuk II, gaat het onder meer om vergoedingen of heffingen voor de officiële controles betreffende de melkproductie. Artikel 82, eerste lid, onderdeel a, van de OCR biedt de mogelijkheid om de totale kosten van de officiële controles die in een bepaalde periode zijn verricht door te berekenen aan alle exploitanten, ongeacht of in die periode een officiële controle voor elk van die exploitanten is verricht.

11 Artikel 31 van Richtlijn 96/23/EG van de Raad van 29 april 1996 inzake controlemaatregelen ten aanzien van bepaalde stoffen en residuen daarvan in levende dieren en in produkten daarvan en tot intrekking van de Richtlijnen 85/358/EEG en 86/469/EEG en de Beschikkingen 89/187/EEG en 91/664/EEG (PbEG 1996, L 125).

12 ‘Maat houden 2014’ (Kamerstukken II 2013/14, 24 036, nr. 407).

13 Verordening (EG) nr. 110/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 15 januari 2008 betreffende de definitie, de aanduiding, de presentatie, de etikettering en de bescherming van geografische aanduidingen van gedistilleerde dranken en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 1576/89 van de Raad (PbEU 2008, L 39).