Vragen van de leden Van Nispen (SP) en Groothuizen (D66) aan de Minister van Justitie
en Veiligheid over het tappen van de klokkenluider in de WODC-affaire (ingezonden
9 oktober 2019).
Vraag 1
Vanaf welk moment precies liep de telefoontap naar mevrouw Van Ooyen, de klokkenluider
in de WODC-affaire?1
Vraag 2
Wist u tijdens het algemeen overleg over de rapporten inzake het WODC op 6 maart 2019,
waar u haar zo uitvoerig complimenteerde en publiekelijk lof toezwaaide, dat er een
tap liep?2 Zo nee, had zij dit graag willen weten op dat moment?
Vraag 3
Heeft u spijt van deze woorden in het algemeen overleg of staat u hier nog steeds
achter?
Vraag 4
Wat is nou volgens u de rechtvaardiging om uitgerekend in deze kwestie aangifte te
doen?
Vraag 5
Erkent u dat het doen van aangifte in uitgerekend de WODC-affaire een keuze is geweest,
geen onoverkomelijke wetmatigheid die u overkomt, of waar u toe verplicht was?
Vraag 6
Herinnert u zich uw brief van 24 juni 2019 waarin u schrijft «dat in deze aangifte
[...] duidelijk [is] aangegeven dat het stuk buiten medeweten van de klokkenluidster
(mevrouw Van Ooyen) is gelekt en dat deze niet tegen haar is gericht»?3
Vraag 7
Erkent u dat u met het doen van aangifte het risico heeft genomen dat mevrouw Van
Ooyen (desondanks) zou worden betrokken in een strafrechtelijk onderzoek? Zo nee,
waarom niet? Zo ja, waarom heeft u de aangifte desondanks gedaan?
Vraag 8
Heeft u zich op het moment van het doen van de aangifte gerealiseerd dat het mogelijk
was dat mevrouw Van Ooyen in een strafrechtelijk onderzoek zou worden betrokken? Zo
ja, waarom heeft u dat risico niet expliciet aan de Kamer gemeld? Zo nee, hoe kijkt
u hier op terug? Vindt u dat u met voldoende prudentie heeft gehandeld?
Vraag 9
Hoe kijkt u aan tegen de aangifteplicht van artikel 162 Wetboek van Strafvordering
in samenhang met het belang klokkenluiders te beschermen? Hoe reflecteert u op dit
wetsartikel in het licht van deze casus?
Vraag 10
Waarom heeft u steeds volgehouden dat deze aangifte niet tegen mevrouw Van Ooyen was
gericht, die deze misstanden naar buiten heeft gebracht? Hoe kon u dat eigenlijk weten,
nu het ging om een onbekende verdachte, het toch niet uit te sluiten was dat men wel
op enig moment bij mevrouw Van Ooyen uit zou komen?
Vraag 11
Wat vindt u van de gevolgen voor mevrouw Van Ooyen, dat nadat zij een misstand heeft
onthuld waar de samenleving veel aan heeft gehad meegeluisterd is door Justitie met
al haar privégesprekken en adviseurs en experts met betrekking tot het luiden van
de klok?
Vraag 12
Hoe gaat u het goed maken richting mevrouw Van Ooyen?
Vraag 13
Wat is uw reactie op de vrees van mevrouw Van Ooyen dat de ambtenaren die haar en
andere onderzoekers onder druk hebben gezet ermee wegkomen terwijl er jacht wordt
gemaakt op de melders? Dat is toch inderdaad de omgekeerde wereld? Wanneer breekt
eindelijk het inzicht door dat misstanden niet worden opgelost door ze te ontkennen
en de melders aan te pakken?4
Vraag 14
Op welke wijze heeft u inmiddels uitvoering gegeven aan de aangenomen motie-Van Nispen
c.s. over voorkomen van negatieve gevolgen van de WODC-affaire die wijst op het risico
dat klokkenluiders zich niet meer durven te melden en dit een angstcultuur op het
Ministerie van Justitie en Veiligheid in de hand kan werken, met het verzoek aan de
regering te doen wat er in de mogelijkheden ligt om deze negatieve gevolgen te voorkomen?5 Wat is daar nog meer voor nodig?
Vraag 15
Welke gevolgen heeft de nieuwe Europese richtlijn over klokkenluiders op casuïstiek,
zoals deze?
X Noot
2Kamerstuk 28 844, nr. 177: «Ik begin met direct te zeggen dat de klokkenluidster in deze zaak complimenten
verdient. En complimenten is misschien nog wat stijfjes uitgedrukt. Het verdient groot
respect dat je als individu op enig moment in een organisatie aan de kaak stelt dat
je de stellige overtuiging hebt dat iets niet goed loopt»... «Dit is het individu
tegen organisatie. En ik vind dat dat altijd bescherming verdient.»