De voorzitter:

Ik verzoek de Kamerleden en de mensen op de publieke tribune om te gaan staan in verband met een herdenking.

Op 27 juni 2003, de eerste dag van het zomerreces, overleed onze medewerkster Adrie Houtman, niet plotseling, maar wel veel en veel te jong. Mevrouw Houtman was nog maar 49 jaar. Zij werkte een kleine acht jaar bij de afdeling Schoonmaakonderhoud van de Tweede Kamer. De Oude Zaal en de omgeving daarvan waren haar werkterrein. Dat beschouwde zij ook als haar domein. Zij kon daarover enthousiast vertellen en zij vond het erg belangrijk dat die prachtige zaal er door haar toedoen steeds tiptop uitzag. Het moest er letterlijk blinkend zijn. Wij hebben allemaal vaak mogen constateren hoezeer zij daarin slaagde.

Begin vorig jaar werd mevrouw Houtman ziek. Zij onderging een ingrijpende longoperatie. Een paar maanden later was zij alweer vol goede moed en vol optimisme terug in haar Oude Zaal. Helaas duurde dat maar even. Zij bleek veel zieker te zijn dan aanvankelijk werd gedacht. Op 29 augustus van het vorige jaar nodigde zij haar collega's uit om tijdens een kopje koffie afscheid te nemen. Zij zag als geen ander de feiten onder ogen, maar zij wilde niet met stille trom vertrekken. Zij had dat zelf allemaal zo geregeld en het werd een bijeenkomst die iedereen als indrukwekkend, maar ook als heel verrijkend heeft ervaren. Samen met haar man en dochter, hier aanwezig, wilde zij nog één keer temidden van haar collega's zijn. Zelfs daar en op dat moment bleef zij de goedlachse en vrolijke collega die zij altijd is geweest en die alles onder controle wilde hebben. Zo nam zij ook zelf de beslissing om niet allerlei levensrekkende behandelingen te ondergaan, omdat zij wist dat het uiteindelijk toch niet zou helpen. Zij was echter blij en dankbaar dat zij veel langer mocht blijven leven dan haar was voorspeld. Zo kon zij de voortgang van de studie van haar dochter blijven volgen, waarover zij tijdens bezoeken van collega's bij haar thuis enthousiaste verhalen vertelde. Zij was tegenover haar collega's ook heel openhartig over hoe zij tegen haar eigen situatie aankeek en wat haar mogelijk te wachten stond. Zij zag daar tegenop, maar was er niet bang voor. Die openhartige gesprekken maakten het voor haar collega's niet moeilijk om bij haar op bezoek te gaan, integendeel.

Wij zullen ons Adrie Houtman blijven herinneren als een blijmoedige en betrokken medewerkster en collega die met enthousiasme haar werk bij de Tweede Kamer deed. Namens u allen wens ik haar man en dochter en haar andere familieleden en vrienden die vandaag in ons midden zijn, veel sterkte toe in deze moeilijke periode in hun leven.

Ik verzoek u, enige ogenblikken stilte in acht te nemen.

(De aanwezigen nemen staande enkele ogenblikken stilte in acht.)

De vergadering wordt van 13.08 uur tot 13.20 uur geschorst.

De voorzitter:

Ik stel vast dat niemand het woord wil voeren bij de regeling van werkzaamheden.

De vergadering wordt enkele ogenblikken geschorst.

Naar boven