Regeling van de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid van 14 juni 2019, nr. 2019-0000084835, tot wijziging van de Regeling woonlandbeginsel in de sociale zekerheid 2012 ten behoeve van de actualisering van de woonlandfactoren voor het kalenderjaar 2020

De Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid,

Gelet op de artikelen 12, tweede lid, van de Algemene Kinderbijslagwet, 17, derde lid, 18, vierde lid, 29, derde lid, 29a, zesde lid, en 67, negende lid, van de Algemene nabestaandenwet, 2, elfde en twaalfde lid, van de Wet op het kindgebonden budget en 62, tweede lid, van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen;

Besluit:

ARTIKEL I

De bijlage bij de Regeling woonlandbeginsel in de sociale zekerheid 2012 wordt vervangen door de bijlage bij deze regeling.

ARTIKEL II

Deze regeling treedt in werking met ingang van 1 januari 2020.

Deze regeling zal met de toelichting en de bijlage in de Staatscourant worden geplaatst.

Den Haag, 14 juni 2019

De Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, W. Koolmees

TOELICHTING

Met deze wijzigingsregeling wordt de bijlage bij de Regeling woonlandbeginsel in de sociale zekerheid 2012 (hierna: regeling), bedoeld in artikel 1 van die regeling, vervangen door de bijlage bij deze wijzigingsregeling. De bijlage bevat de geactualiseerde woonlandfactoren.

De regeling vloeit voort uit de Wet woonlandbeginsel in de sociale zekerheid. Die wet beoogt te voorkomen dat Nederlandse uitkeringen die buiten een van de andere lidstaten van de Europese Unie, een andere staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, of Zwitserland worden verstrekt, naar lokale maatstaven bezien, uit de pas lopen. Concreet gaat het hier om de uitkeringen op grond van de Algemene nabestaandenwet, de WGA-vervolguitkering en de eventuele toeslag daarop, de kinderbijslag en het kindgebonden budget.

In de bijlage bij deze wijzigingsregeling wordt het percentage – de zogenoemde woonlandfactor – vastgesteld dat het kostenniveau aangeeft van een bepaald land ten opzichte van het kostenniveau in Nederland. Het percentage bedraagt evenwel niet meer dan 100. Wanneer de uitkeringsgerechtigde, respectievelijk het kind, buiten een van de bovenbedoelde landen woont, wordt de hoogte van de genoemde uitkeringen vastgesteld op de woonlandfactor maal de hoogte van de desbetreffende uitkering in Nederland.

De in de bijlage vermelde percentages worden verkregen door de verhouding te berekenen tussen het koopkrachtpariteitscijfer (gecorrigeerd voor de wisselkoers) van het woonland en die van Nederland. Hierbij wordt uitgegaan van de meest recente cijfers van de Wereldbank¹. Op dit moment zijn dat cijfers over het jaar 2017. Export van uitkeringen kan ook plaatsvinden naar landen waarvan het koopkrachtpariteitscijfer niet bekend is bij de Wereldbank. Aan de hand van een ander economisch kerncijfer, het bruto binnenlands product (hierna: BBP) per hoofd van de bevolking² wordt dan een koopkrachtpariteitscijfer afgeleid. De hieruit voor de verschillende landen voortvloeiende percentages worden uitgedrukt in categorieën afgerond op tientallen procenten, waarbij de afronding geschiedt naar boven. Voor landen³ waarvan de Wereldbank geen van beide economische kerncijfers beschikbaar heeft is aan de hand van gegevens van de Verenigde Naties over het BBP per hoofd van de bevolking⁴ over het jaar 2017 een koopkrachtpariteitscijfer afgeleid. Bij Curaçao en het Nederlandse gedeelte van Sint Maarten is gebruik gemaakt van gegevens van de Verenigde Naties over het BBP per hoofd van de bevolking over het jaar 2016. Bij de bepaling van het koopkrachtpariteitscijfer voor Bonaire, Sint Eustatius en Saba is gebruik gemaakt van CBS-gegevens over het BBP per hoofd van de bevolking⁵ over het jaar 2016.

De koopkrachtpariteitscijfers zijn onderhevig aan veranderingen in het kostenniveau van landen. Dit vormt een verklaring voor de schommelingen in de woonlandfactor van enkele landen ten opzichte van het jaar 2019. Bovendien schommelen de cijfers omdat deze worden afgerond op tientallen. Gelet op deze schommelingen wordt een termijn van aankondiging en voorbereiding op de wijziging in acht genomen. Deze wijzigingsregeling zal dan ook na vaststelling en publicatie in werking treden met ingang van 1 januari 2020.

Soms verandert een woonlandfactor ten gevolge van een wijziging in een bilateraal socialezekerheidsverdrag. Vaak hebben deze wijzigingen rechtstreekse werking. Dit betekent dat ze worden toegepast zonder dat daarvoor de (bijlage bij de) regeling hoeft te worden aangepast. Bij de eerstvolgende herziening van de tabel met woonlandfactoren worden dergelijke wijzigingen alsnog in de tabel verwerkt. Dit voorbehoud bij de in de tabel opgenomen percentages is opgenomen in de aanhef van de tabel.

De Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, W. Koolmees

BIJLAGE, BEHOREND BIJ ARTIKEL I

BIJLAGE ALS BEDOELD IN ARTIKEL 1 VAN DE REGELING WOONLANDBEGINSEL IN DE SOCIALE ZEKERHEID 2012

In de tabel zijn de woonlandfactoren opgenomen zoals deze van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2020. Hierbij wordt opgemerkt dat soms een woonlandfactor verandert ten gevolge van een wijziging in een bilateraal socialezekerheidsverdrag. Deze wijzigingen hebben rechtstreekse werking. Dit betekent dat ze worden toegepast zonder dat daarvoor de tabel hoeft te worden gewijzigd. Bij de eerstvolgende herziening van de tabel met woonlandfactoren worden dergelijke wijzigingen alsnog in de tabel verwerkt.

*: Wanneer in de tabel een * is opgenomen bij een land geldt dat, met uitzondering van de kinderbijslag en het kindgebonden budget, voor dat land een woonlandfactor van toepassing is van 100% vanwege het bilaterale socialezekerheidsverdrag tussen dat land en Nederland.

**: Wanneer in de tabel ** is opgenomen bij een land geldt dat voor dat land een woonlandfactor van toepassing is van 100% vanwege het bilaterale socialezekerheidsverdrag tussen dat land en Nederland.

Land:	Woonlandfactor 2020:
Afghanistan	40%
Albanië	40%
Algerije	30%
Andorra	90%
Angola	70%
Antigua en Barbuda	80%
Argentinië*	80%
Armenië	50%
Aruba	80%
Australië**	100%
Azerbeidzjan	30%
Bahama’s	100%
Bahrein	60%
Bangladesh	50%
Barbados	100%
Belarus	40%
Belize*	70%
Benin	50%
Bhutan	40%
Bolivia	60%
Bonaire	70%
Bosnië en Herzegovina**	50%
Botswana	60%
Brazilië	80%
Brunei Darussalam	50%
Burkina Faso	40%
Burundi	50%
Cambodja	40%
Canada**	100%
Centraal-Afrikaanse Republiek	70%
Chili	70%
China	60%
Colombia	50%
Comoren	60%
Congo, Democratische Republiek	60%
Congo, Republiek	40%
Costa Rica	80%
Cuba	60%
Curaçao	70%
Djibouti	50%
Dominica	80%
Dominicaanse Republiek	50%
Ecuador*	70%
Egypte	30%
El Salvador	60%
Equatoriaal-Guinea	50%
Eritrea	50%
Ethiopië	50%
Fiji	70%
Filipijnen*	50%
Gabon	50%
Gambia	50%
Georgië	50%
Ghana	60%
Grenada	80%
Guatemala	70%
Guinee	50%
Guinee-Bissau	50%
Guyana	70%
Haïti	50%
Honduras	60%
Hong Kong SAR*	90%
India	40%
Indonesië**	40%
Irak	40%
Iran	40%
Israël**	100%
Ivoorkust	50%
Jamaica	70%
Japan*	100%
Jemen	50%
Jordanië*	60%
Kaapverdië	60%
Kameroen	50%
Kazachstan	40%
Kenia	60%
Kirgizië	40%
Kiribati	90%
Koeweit	50%
Kosovo	50%
Laos	40%
Lesotho	50%
Libanon	70%
Liberia	70%
Libië	40%
Macau SAR	80%
Madagaskar	40%
Malawi	40%
Maldiven	80%
Maleisië	40%
Mali	50%
Marokko[1]	50%
Marshalleilanden	100%
Mauritanië	40%
Mauritius	60%
Mexico	60%
Micronesia	100%
Moldavië	50%
Monaco*	100%
Mongolië	40%
Montenegro**	50%
Mozambique	40%
Myanmar	50%
Namibië	60%
Nauru	70%
Nepal	40%
Nicaragua	50%
Nieuw-Zeeland**	100%
Niger	50%
Nigeria	40%
Noord-Macedonië*	40%
Oeganda	40%
Oekraïne	40%
Oezbekistan	30%
Oman	50%
Pakistan	40%
Palau	100%
Panama*	70%
Papoea-Nieuw-Guinea	70%
Paraguay*	50%
Peru	60%
Qatar	60%
Russische Federatie	50%
Rwanda	50%
Saba	80%
Saint Kitts en Nevis	80%
Saint Lucia	80%
Saint Vincent en de Grenadines	70%
Salomonseilanden	100%
Samoa	80%
San Marino	90%
Sao Tomé en Principe	70%
Saoedi-Arabië	50%
Senegal	50%
Servië	50%
Seychellen	60%
Sierra Leone	40%
Singapore	70%
Sint Eustatius	80%
Sint-Maarten (Frans gedeelte)	100%
Sint Maarten (Nederlands gedeelte)	80%
Soedan	70%
Somalië	50%
Sri Lanka	40%
Suriname**	40%
Swaziland	50%
Syrië	50%
Tadzjikistan	30%
Taiwan	80%
Tanzania	40%
Thailand*	50%
Timor-Leste	40%
Togo	50%
Tonga	80%
Trinidad en Tobago	60%
Tsjaad	40%
Tunesië**	40%
Turkije[2]	50%
Turkmenistan	50%
Tuvalu	100%
Uruguay*	90%
Vanuatu	100%
Venezuela	60%
Verenigde Arabische Emiraten	70%
Verenigd Koninkrijk (Isle of Man en Kanaaleilanden)**	100%
Verenigde Staten**	100%
Vietnam	40%
Westelijke Jordaanoever en Gaza	80%
Zambia	50%
Zimbabwe	70%
Zuid-Afrika**	60%
Zuid-Korea**	90%
Zuid-Soedan	50%

1 Voor Marokko gelden de verdragsrechtelijke afspraken over de woonlandfactor zoals vastgelegd in het op 4 juni 2016 getekende Protocol tot wijziging van het op 14 februari 1972 te Rabat ondertekende Algemeen Verdrag inzake sociale zekerheid tussen het Koninkrijk der Nederlanden en het Koninkrijk Marokko, zoals gewijzigd en ondertekend op 30 september 1996 en op 24 juni 2002 (Trb.  2016/67).

2 Met betrekking tot Turkije geldt voor Anw- en WGA-vervolguitkeringen die worden geëxporteerd op grond van het Associatieraadsbesluit een woonlandfactor van 100% evenals voor de Turkse gerechtigden op kinderbijslag voor kinderen in Turkije onder de reikwijdte van de uitspraak CRvB van 14 februari 2019 (ECLI:NL:CRVB:2019:510).

---

1 Indicator Wereldbank: ‘Price level ratio of PPP conversion factor (GDP) to market exchange rate’

https://data.worldbank.org/indicator/PA.NUS.PPPC.RF, geraadpleegd op 21 mei 2019.

2 Indicator Wereldbank: ‘GDP per capita (current US$)’

https://data.worldbank.org/indicator/NY.GDP.PCAP.CD, geraadpleegd op 21 mei 2019.

3 Eritrea, Monaco, Syrië, Venezuela en Zuid-Soedan.

4 Indicator Verenigde Naties: ‘Per capita GDP at current prices – US dollars’

http://data.un.org/Data.aspx?q=gdp+per+capita&d=SNAAMA&f=grID%3a101%3bcurrID%3aUSD%3bpcFlag%3a1, geraadpleegd op 21 mei 2019.

5 Indicator Centraal Bureau voor de Statistiek: ‘GDP per capita’ https://www.cbs.nl/nl-nl/publicatie/2018/50/trends-in-the-caribbean-netherlands-2018.