30 825 Ecologische hoofdstructuur

Nr. 119 BRIEF VAN DE STAATSSECRETARIS VAN ECONOMISCHE ZAKEN, LANDBOUW EN INNOVATIE

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Den Haag, 23 november 2011

Naar aanleiding van uw verzoek van 11 november 2011 om een reactie op de brief van het Samenwerkingsverband Nationale Parken (SNP) van 27 oktober 2011 inzake «Deelakkoord Decentralisatie Natuur» bericht ik u het volgende.

In het Onderhandelingsakkoord decentralisatie natuur van 20 september 2011 is vermeld dat de Nationale Parken een van de vervallen rijkstaken zijn waarover geen afspraken tussen Rijk en provincies worden gemaakt.

Om continuering van het stelsel van Nationale Parken te waarborgen wordt in de Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte vermeld dát er een stelsel van Nationale Parken is, en dat het beleid ten aanzien van Nationale Parken niet langer een rijksverantwoordelijkheid is en aan de provincies wordt gelaten.

Daarmee is het behoud van het stelsel geborgd en is tevens vastgelegd dat het niet langer aan het Rijk is, maar aan de provincie. De nationale parken zijn vrijwel in hun geheel onderdeel van Natura 2000 en/of de Ecologische Hoofdstructuur.

De IUCN-resolutie, waarnaar in de brief van het SNP wordt verwezen, is niet juridisch bindend, maar betreft een verzoek aan partijen om op een bepaalde manier met het begrip Nationale Parken om te gaan. Met de feitelijke aanwezigheid en invulling van de Nationale Parken wordt in Nederland aan die afspraken voldaan.

De enige internationale verplichting van Nederland t.a.v. Nationale Parken betreft de overeenkomst met Vlaanderen op grond waarvan het grenspark De Zoom–Kalmthoutse Heide is ingesteld.

Met het huidige beleid van decentralisatie van de uitvoeringsverantwoordelijkheid voor nationale parken wordt niet tegen de strekking van de IUCN-afspraken ingegaan.

Een aanpassing van het Onderhandelingsakkoord decentralisatie natuur zoals voorgesteld door het SNP is dan ook niet nodig.

De staatssecretaris van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie,

H. Bleker