Kamerstuk
| Datum publicatie | Organisatie | Vergaderjaar | Dossier- en ondernummer | Datum ondertekening |
|---|---|---|---|---|
| Tweede Kamer der Staten-Generaal | 1996-1997 | 25052 nr. 7 |
Authentieke versie (PDF)
Informatie
Gerelateerd
Printen
Delen
25 052
Wijziging van enkele belastingwetten c.a. (belastingplan 1997)
nr. 7
NOTA NAAR AANLEIDING VAN HET VERSLAG
Ontvangen 8 november 1996
Om te beginnen danken wij de leden van de fracties die hebben bijgedragen aan het verslag voor hun opmerkingen. Wij hebben de indruk dat het grootste deel van de voorgestelde maatregelen kan rekenen op brede instemming. Dit doet ons uiteraard genoegen. Wij willen de kritiek van sommige leden op onderdelen van dit wetsvoorstel echter niet verhelen. In de navolgende paragrafen zullen wij per onderdeel van het wetsvoorstel op de vragen en opmerkingen van de verschillende leden ingaan. Daarbij zullen ook worden betrokken de brieven inzake het belastingplan die aan de vaste commissie voor Financiën uit de Tweede Kamer zijn gezonden en waarop een reactie is gevraagd.
De leden van de fracties van het CDA, de VVD, de RPF, de SGP en het GPV gaan nader in op de vormgeving van het belastingplan. Zoals in de memorie van toelichting en in het nader rapport is aangegeven, is het belastingplan de fiscaal-technische vertaling van de voorstellen die het kabinet in het kader van de Miljoenennota 1997 heeft gedaan. Zowel bij de Algemene Politieke Beschouwingen, als bij de Algemene Financiële Beschouwingen is over dit pakket al gediscussieerd. Bij die gelegenheden is reeds gebleken dat de meeste maatregelen op brede steun in de Kamer kunnen rekenen. Het belastingplan bevat als zodanig geen nieuwe beleidsvoorstellen die niet al in een breder kader zijn ingebed; het is veeleer een technische vertaling van deze beleidsvoornemens. De beleidsmatige en budgettaire samenhang tussen de voorgestelde maatregelen is geen andere dan die in de Miljoenennota is aangegeven. Het kabinet meent dat opneming van de verschillende voorgestelde maatregelen in één wetsvoorstel de inzichtelijkheid van deze samenhangen ten goede komt.
Met de door verschillende leden benadrukte noodzaak tot zorgvuldigheid in de besluitvorming zijn wij het van harte eens. In dit verband wijzen wij erop dat de keuze voor een efficiënte wetgevingsprocedure en het streven naar zorgvuldigheid geen tegenstelling vormen, maar veeleer in elkaars verlengde liggen. Onder verwijzing naar de desbetreffende opmerking van de leden van de VVD-fractie, erkennen wij dat politiek risico een van de onderliggende beoordelingsfactoren is bij de keuze van de vormgeving van een wetsvoorstel als dit belastingplan. De beleidsmatige en budgettaire samenhangen moeten steeds in hun politieke context worden beoordeeld. Dit vergt ieder jaar een nieuwe afweging, afhankelijk van de actuele (politieke) omstandigheden. Ook in de toekomst zal deze afweging op een open en zorgvuldige wijze plaatsvinden, zonder dat wordt uitgegaan van een onwrikbaar vaststaande blauwdruk voor de vormgeving van het belastingplan. Tot slot merken wij op dat de opmerkingen van de verschillende leden laten zien dat als men tot splitsing van het belastingplan zou willen komen, verschillende combinaties van maatregelen denkbaar zijn. Uit de inbreng van de verschillende leden valt geen eenduidig beeld af te leiden van de «ideale» combinatie die de voorkeur zou verdienen boven de voorgestelde vormgeving van het belastingplan. Met instemming hebben wij kunnen vaststellen dat geen der leden vroeg om het splitsen van het belastingplan in een groot aantal wetsvoorstellen. Veeleer zijn kanttekeningen gemaakt bij specifieke onderdelen. Wij zullen dan ook in de toekomst bij het vormgeven van nieuwe voorstellen laten meewegen hetgeen thans naar voren is gebracht.
De leden van de CDA-fractie vragen of ook het lastenverlichtingspakket voor het MKB zal worden geëvalueerd. Daarnaast vragen zij wanneer die evaluatie wordt uitgevoerd, is afgerond en wanneer de resultaten aan de Kamer worden aangeboden. Tevens vragen zij of de resultaten nog van invloed kunnen zijn op het Belastingplan 1997.
In antwoord hierop merken wij op dat met betrekking tot het lastenverlichtingspakket voor het MKB geen afzonderlijke evaluatie is toegezegd. Dit pakket was met name samengesteld uit uitbreidingen van bestaande regelingen. Met name voor zover het ging om de introductie van nieuwe regelingen zullen deze uiteraard nauwlettend worden gevolgd. Gelet op de datum van inwerkingtreding is het echter nog te vroeg om thans reeds uitspraken te doen over de werking van deze regelingen. Wel is het onze bedoeling de verschillende regelingen te zijner tijd op basis van adequate gegevens te evalueren.
De gedachtevorming over een mogelijke omvorming van het arbeidskostenforfait waar de leden van verschillende fracties naar vragen, of meer algemeen over het regime ter zake van aftrek en vergoedingen van kosten bij inkomsten uit arbeid, is, zoals aangegeven in het nader rapport, onderdeel 8, nog gaande. Dit geldt ook, zo antwoorden wij de leden van de D66-fractie, met betrekking tot de in bijlage I bij het voorstel van Wet aanpassing loon- en inkomstenbelasting c.a. 1997 (kamerstukken II, 1996/97, 25 051) besproken optie om een drempel voor de aftrek van de werkelijke kosten te introduceren boven het arbeidskostenforfait, alsmede met betrekking tot, dit in antwoord op een vraag van de leden van de CDA-fractie, de afbakening van de in aftrek te brengen kosten. In dit kader verwijzen wij tevens naar de nota Werken aan zekerheid (kamerstukken II, 1996/97, 25 010).
Het gaat hierbij om een onderwerp dat vele belastingplichtigen direct raakt, en waaraan vele uiteenlopende aspecten zijn verbonden. Het is niet mogelijk gebleken om met betrekking tot dit onderwerp nog dit jaar met concrete voorstellen te komen. Het voornemen bestaat om in het kader van het inkomens- en werkgelegenheidsbeleid voor het 1998, dat wil zeggen bij de voorbereiding van de begroting 1998, met een nader standpunt te komen. Bij deze standpuntbepaling zal, dit in antwoord op een vraag van de leden van de PvdA-fractie, ook de werknemersaftrek worden betrokken.
De leden van de fracties van D66 en GroenLinks vragen waarom vooruitlopend op de nadere standpuntbepaling toch is gekozen voor een verhoging van het arbeidskostenforfait. Het arbeidskostenforfait wordt verhoogd enerzijds met het oog op een evenwichtig koopkrachtbeeld en anderzijds met het oog op het versterken van de aantrekkingskracht van deelname aan het arbeidsproces. Onder het huidige regime is verhoging van het arbeidskostenforfait hiervoor het meest voor de hand liggende middel. Met het gekozen percentage en het maximumbedrag, wordt de verhoging binnen het budgettaire kader zo goed mogelijk afgestemd op het beoogde doel.
Uit het voorgaande volgt, dit in antwoord op een vraag van de leden van de RPF-fractie, dat de verhoging van het arbeidskostenforfait van 8% naar 10% niet als een eerste stap kan worden beschouwd die in de komende jaren door verdere stappen zal worden gevolgd. De verhoging van het arbeidskostenforfait kan evenmin, zo antwoorden wij de leden van de CDA-fractie, als een vooruitlopen op de toegezegde standpuntbepaling worden gezien.
De leden van de fractie van GroenLinks merken op dat de verhoging van het arbeidskostenforfait bedoeld is voor de onderkant van de arbeidsmarkt. De leden van de CDA-fractie vragen naar de omvang van de groep werknemers die kunnen profiteren van de verhoging, en welke soort werkzaamheden het hier betreft. Bij de toepassing van het arbeidskostenforfait wordt geen onderscheid gemaakt naar de soort arbeid. Van de voorgestelde verhoging profiteren in beginsel alle werknemers met een forfaitaire aftrek, ook bij laag betaalde arbeid en bij deeltijdwerk.
De leden van de CDA-fractie vragen verder waarom het in artikel 37, eerste lid, onderdeel b, opgenomen bedrag niet is verhoogd.
Het in artikel 37, eerste lid, onderdeel b, opgenomen bedrag ziet op de kosten ter zake van inkomsten uit vroegere arbeid (arbeidsongeschiktheidsuitkering, pensioen en dergelijke). Zoals in het voorgaande is aangegeven wordt het arbeidskostenforfait voor inkomsten uit tegenwoordige arbeid mede verhoogd met het oog op het vergroten van de aantrekkingskracht van deelname aan het arbeidsproces. Verder kan het, de leden van de PvdA-fractie wijzen hier ook op, in zekere mate een bijdrage leveren aan de loonmatiging. Er is geen aanleiding tot verhoging van het door de leden van de CDA-fractie genoemde bedrag.
De leden van de CDA-fractie vragen naar de doorvertaling van de voorgestelde bescheiden verhoging van het arbeidskostenforfait naar de positie van de zelfstandige. Zij bepleiten een verhoging van de zelfstandigenaftrek, en vragen welke verhoging voortvloeit uit de verhoging van het arbeidskostenforfait.
Tussen de verschillende specifieke regelingen voor ondernemers (zoals de zelfstandigenaftrek) en voor werknemers (zoals het arbeidskostenforfait) bestaat geen directe koppeling. Elk van die regelingen kent zijn eigen achtergrond en strekking. Dit houdt in dat niet elke verhoging van het arbeidskostenforfait automatisch zijn doorvertaling vindt in een verhoging van de zelfstandigenaftrek. In dit verband zij er nog op gewezen dat in het kader van het MKB-pakket per 1 januari 1996 de zelfstandigenaftrek voor starters is verhoogd van f 2476 tot f 3500 en de extra zelfstandigenaftrek voor speur- en ontwikkelingsonderzoek is verhoogd van f 6150 tot f 9850. Voorts is de zelfstandigenaftrek per 1 januari 1996 verhoogd met f 800 in het kader van het terugsluispakket regulerende energiebelasting.
De leden van de PvdA-fractie stellen nog enige vragen over de aanvullende alleenstaande ouderenaftrek. Van het hiermee samenhangende budgettaire beslag komt 26% terecht bij alleenstaande ouderen met alleen een AOW, 63% bij alleenstaande ouderen met een AOW plus maximaal f 5000 aanvullend inkomen en 78% bij alleenstaande ouderen met een AOW plus maximaal f 10 000 aanvullend inkomen per jaar. De resterende 22% van het budgettaire beslag komt terecht bij degenen die AOW plus aanvullend inkomen van meer dan f 10 000 genieten met een belastbaar inkomen tot het einde van de eerste schijf.
De leden van de CDA-fractie vragen naar de budgettaire gevolgen van de verlaging van het belastingtarief in de eerste schijf.
In tabel 3.3.1 «Microlastenontwikkeling 1997» in de Miljoenennota 1997 staan de budgettaire gevolgen van de verlaging van het belastingtarief in de eerste schijf met 1,3% weergegeven als onderdeel van het totaalpakket aan lastenverlichtende en lastenverzwarende maatregelen in 1997. Op kasbasis bedraagt deze verlaging –3,1 mld (transactiebasis –3,5 mrd). Voor de samenstelling van de verschillende componenten van deze verlaging wordt verwezen naar de in hoofdstuk I.2 Tarief en koopkracht opgenomen toelichtende tabel in de memorie van toelichting.
De leden van de CDA-fractie vragen zich af of de daling van het belastingdeel van de eerste schijf tot 5,05% niet leidt tot een scheefgroei ten opzichte van de tweede en derde schijf.
Naar onze mening dient het belastingtarief eerste schijf niet los gezien te worden van het tarief premies volksverzekeringen, die samen met het belastingpercentage het totaaltarief van de eerste schijf uitmaken. Het totaaltarief van de eerste schijf wijzigt in 1997 met 0,2% van 37,5% naar 37,3%. Wij menen dat de verlaging van het totale tarief in de eerste schijf niet leidt tot een scheefgroei ten opzichte van de tweede en derde schijf.
De leden van de CDA-fractie vragen naar een bruto-netto-berekening voor 1996 en voor 1997 voor het minimumloon, modaal en tweemaal modaal (basisjaar 1996). Tevens vragen zij naar de gevolgen voor de koopkracht.
In de navolgende tabel worden de bruto-netto berekeningen voor minimumloon, modaal en 2 maal modaal gegeven. De koopkrachtverandering in 1997 is gegeven in de laatste regel van de tabel. Bij de in de tabel genoemde bedragen moet vermeld worden dat deze berekend zijn met behulp van gemiddelde premie-tarieven. Daardoor kan de berekening voor individuele gevallen afwijken van de in de tabel genoemde bedragen. Tevens zijn de bedragen afgerond waardoor afrondingsverschillen in de tabellen kunnen voorkomen.
WERKNEMERS MARKTSECTOR 1996 (op basis van MEV'97)
| ALLEENSTAANDEN ZONDER KINDEREN (TARIEFGROEP 2) | ALLEENVERDIENER MET KINDEREN (TARIEFGROEP 3) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| WML | MODAAL | 2XMODAAL | WML | MODAAL | 2XMODAAL | |
| BRUTO | 28 430 | 50 000 | 100 000 | 28 430 | 50 000 | 100 000 |
| +ZIEKTEK.VERG.WG | 0 | 0 | 1 000 | 0 | 0 | 2960 |
| + OVERH.VERGOED. | 2 640 | 4 540 | 7 740 | 2 640 | 4 540 | 7 740 |
| – BELASTING | 8 180 | 16 110 | 38 890 | 5 550 | 13 480 | 36 370 |
| – SOC.LASTEN WN | 1 750 | 5 500 | 10 110 | 1 750 | 5 500 | 10 110 |
| NETTO | 21 150 | 32 920 | 59 730 | 23 770 | 35 560 | 64 220 |
| +KINDERBIJSLAG | 0 | 0 | 0 | 3 880 | 3 880 | 3 880 |
| – ZFW NOM | 500 | 500 | 0 | 1 150 | 1 150 | 0 |
| – PART.ZIEKTEK. | 0 | 0 | 2 510 | 0 | 0 | 7 530 |
| NOM.BESCHIKBAAR | 20 650 | 32 430 | 57 220 | 26 510 | 38 290 | 60 570 |
WERKNEMERS MARKTSECTOR 1997 (op basis van MEV'97)
| WML | MODAAL | 2X MODAAL | WML | MODAAL | 2XMODAAL | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| BRUTO | 28 930 | 51 250 | 102 500 | 28 930 | 51 250 | 102 500 |
| +ZIEKTEK.VERG.WG | 0 | 0 | 1 020 | 0 | 0 | 3 050 |
| +OVERH.VERGOED. | 2 640 | 4 610 | 7 790 | 2 640 | 4 610 | 7 790 |
| -BELASTING | 8 290 | 16 440 | 39 740 | 5 640 | 13 790 | 37 200 |
| -SOC.LASTEN WN | 1 650 | 5 550 | 10 460 | 1 650 | 5 550 | 10 460 |
| NETTO | 21 640 | 33 870 | 61 110 | 24 280 | 36 520 | 65 680 |
| +KINDERBIJSLAG | 0 | 0 | 0 | 3 990 | 3 990 | 3 990 |
| -ZFW NOM | 380 | 380 | 0 | 930 | 930 | 0 |
| -EIGEN BIJDR ZFW | 90 | 90 | 0 | 180 | 175 | 0 |
| -PART.ZIEKTEK. | 0 | 0 | 2 570 | 0 | 0 | 7 710 |
| NOM.BESCHIKBAAR | 21 170 | 33 400 | 58 540 | 27 170 | 39 410 | 61 960 |
| KOOPKRACHT | 0% | 1/2% | –1/4% | 0% | 1/2% | –1/4% |
Voorts vragen deze leden om een nadere toelichting op de overheveling bejaardenoorden naar AWBZ.
Met de overheveling van de financiering van de bejaardenoorden naar de AWBZ is een bedrag van 3,3 mld gemoeid. Het belastingtarief eerste schijf kan derhalve met dit bedrag worden verlaagd (overeenkomend met 1,2%-punt). De AWBZ-premie, die eveneens onderdeel uitmaakt van het totale tarief eerste schijf, zal met eenzelfde bedrag (en percentage) worden verhoogd. De rijksbijdrage aan de AWBZ wordt hierdoor niet beïnvloed. De overheveling van de bejaardenoorden geschiedt budgettair neutraal binnen het totaal van de collectieve sector.
De leden van de VVD-fractie informeren of de conclusie gerechtvaardigd is, dat een bedrag van ruim 10 mld aan lastenverlichting en tekortreductie is gefinancierd uit economische groei.
Hierover merken wij op dat deze vraag naar ons oordeel niet zo gesteld kan worden. Ten eerste luidt de lastenverlichting in termen van de microlastenontwikkeling, en die hoeft niet gelijk te zijn aan de ontwikkeling van de collectieve lasten als percentage van het BBP. Ten tweede zijn ombuigingen gedefinieerd ten opzichte van meerjarenramingen die in termen van het BBP niet constant behoeven te zijn.
Op hun vraag naar de verlaging van de microlastendruk in de eerste schijf in deze regeerperiode antwoorden wij deze leden dat het belastingtarief in de eerste schijf daalt van 7,05%-punt in 1994 tot 5,05%-punt in 1997. Deze daling met 2%-punt komt overeen met 5¼ mld. De opbrengst van de beperking van de aftrek van het consumptief krediet is meegenomen in de totale financiering van de fiscale lastenverlichting.
Uit de analyse van de grondslagontwikkeling zoals weergegeven in bijlage 4 van de Miljoenennota 1997 blijkt, zo willen wij de leden van de VVD-fractie antwoorden, dat in de jaren 1990–1995 de belastbare grondslag 4,8% is achtergebleven bij het BBP. In tabel 4.6.1 van deze bijlage staan de belangrijkste factoren samengevat. Het achterblijven van de macro-inkomens (looninkomen; winstinkomen zelfstandigen) bij het BBP, verklaart 2,4%-punt, dat wil zeggen de helft van het achterblijven van de totale grondslagontwikkeling IB/LB in de periode 1990–1995. Het verhogen van de belastingvrije som en het arbeidskostenforfait in het kader van het inkomens- en werkgelegenheidsbeleid verklaart 2,0%-punt van het achterblijven van de belastbare grondslag. De ontwikkelingen in het cluster «sparen, lenen en beleggen» verklaart de resterende 0,4%-punt van het achterblijven van de belastbare grondslag bij het BBP. De «eigen woning» (huurwaardeforfait en hypotheekrente-aftrek) en de «auto- en reiskosten» (bijtelling en aftrek) hebben per saldo geen substantiële invloed op de belastbare grondslag in de periode 1990–1995 (zie tabel 4.4.5 en 4.4.6 in bovengenoemde bijlage).
De volgende maatregelen uit het belastingplan hebben een versmalling van de grondslag tot gevolg: verhoging arbeidskostenforfait, verhoging ouderenaftrek, aanpassing in het successie- en schenkingsrecht, de energie-investeringsaftrek en vrije afschrijving laboratoria.
De leden van de fractie van de VVD gaan in op de verdeling van de lasten tussen deeltijdwerknemers en voltijdwerknemers. Zij vragen of een verschuiving in deze verdeling mede een reden is waarom juist het inkomen van de werkende alleenstaanden de laatste jaren zo onder druk staat. In dit kader willen zij ook weten hoeveel deeltijdwerkers minder dan 20% van hun bruto loon aan belastingen en premies betalen.
De diverse verhogingen van de belastingvrije som hebben voor alle belastingplichtigen een lastenverlichting tot gevolg gehad. Hoewel het relatieve belang van een verhoging van de belastingvrije som voor de lagere inkomens, waaronder een groot deel van de deeltijdwerkers, groter is kan niet worden gesteld dat deze maatregel zich specifiek op deeltijdwerkers richt. Hetzelfde geldt voor de verhogingen van het arbeidskostenforfait: alle werknemers hebben hier voordeel van, ook al is het relatieve belang voor de lagere inkomens groter.
Een verhoging van de belastingvrije som is in de traditionele koopkrachtoverzichten een verklaring voor een uiteenlopende ontwikkeling tussen alleenverdieners en alleenstaanden. Alleenverdieners kunnen immers gebruik maken van de mogelijkheid tot overdracht van de basisaftrek en profiteren dus twee maal van een verhoging. Alleenstaanden en tweeverdieners hebben per belastingplichtige maar eenmaal voordeel van een verhoging van de belastingvrije som.
Bij de uitwerking van de vraag naar het aantal deeltijdwerkers met een lastendruk van minder dan 20% is het bruto loon afgezet tegen het totaal van belastingen, premies volks-, werknemers- en ziektekostenverzekeringen en pensioen- en VUT-premie. Pas onder de grens van bruto circa f 9500 daalt de druk tot onder de 20%. Bij een verdere daling naar circa f 7000 stijgt de druk weer boven de 20% door de overdracht van de basisaftrek aan de partner. Er zijn bij benadering circa 40 000 belastingplichtigen van 25 jaar of ouder in dit inkomensbereik. Het betreft vrijwel uitsluitend gehuwde vrouwen. Er is ook een groep jongeren onder de 25 jaar met een bruto loon in genoemd inkomensbereik. In veel gevallen zullen deze jongeren geen deeltijdwerker zijn, omdat zij als starter op de arbeidsmarkt maar een deel van het jaar inkomen hebben genoten. Zie voorts de tabel hieronder.
Minstverdienende partner van tweeverdiener 1997
| Wettelijk min.loon | 1*WML | 1/2*WML | 1/4*WML |
|---|---|---|---|
| BRUTO | 28 928 | 14 464 | 7 232 |
| AWF | 622 | 311 | 155 |
| WG | 165 | 82 | 41 |
| VUT | 275 | 137 | 69 |
| ZW/WAO | 195 | – | – |
| ZFW | 391 | 195 | 98 |
| OHT | 2 641 | 1 313 | 656 |
| BELASTING | 8 288 | 2 739 | 45 |
| NETTO | 21 635 | 12 312 | 7 481 |
| NOM ZFW | 469 | 469 | 469 |
| KINDERBIJSLAG | – | – | – |
| BESCHIKBAAR | 21 166 | 11 843 | 7 012 |
| % bel.&prem.volksv. van bruto loon | 28,7% | 18,9% | 0,6% |
In antwoord op de desbetreffende vragen van de leden van de VVD-fractie merken wij het volgende op. Het koopkrachteffect als gevolg van de invoering van de aanvullende alleenstaande ouderenaftrek bedraagt ruim 1% voor ouderen met alleen AOW. Het deel van de loon- en inkomstenbelasting dat door belastingplichtigen wordt bijgedragen die uitsluitend in de eerste schijf vallen bedraagt 17% van de totale opbrengst van deze belastingen. Het aandeel van de belastingplichtigen dat deze 17% loon- en inkomstenbelasting bijdraagt op het totaal aantal belastingplichtigen is 66%.
De leden van de VVD-fractie vragen voorts naar een overzicht van de verhouding directe/indirecte belastingen in de jaren 1970, 1980, 1990 en 1996. Dit overzicht is in de onderstaande tabel weergegeven.
| Belastingen (kas) in mln gld | 1970 | 1980 | 1990 | 1996 |
|---|---|---|---|---|
| directe belastingen | 15 335 | 51 828 | 76 622 | 78 580 |
| indirecte belastingen | 12 500 | 38 419 | 59 634 | 80 530 |
| verhouding direct/indirect | 55–45 | 57–43 | 56–44 | 49–51 |
De leden van de D66-fractie vragen naar de achtergrond van de nabetalingen aan de fondsen in 1996 en 1997.
Hierover merken wij het volgende op. Bij de afrekening op basis van realisatiegegevens met betrekking tot het belastingjaar 1994 is in 1996 de definitieve verdeelsleutel LB/PH 1994 vastgesteld. De hieruit volgende nabetaling van loonbelasting aan de fondsen in 1996 heeft dus betrekking op het belastingjaar 1994 en bedraagt 700 mln. De nabetaling van loonbelasting aan de fondsen in het jaar 1997 heeft betrekking op het jaar 1995. Ten tijde van de vaststelling van de verdeelsleutel tussen belastingen en premies was de sterke toename van LB-beschikkingen en de daaruit voortvloeiende verandering in de verdeling van belastingen en premies niet voorzien. Op basis van de inzichten met betrekking tot het afgeronde belastingjaar 1994 en de toename van de LB-beschikkingen wordt een nabetaling voorzien van 1 mrd loonbelasting aan de fondsen in 1997 over het belastingjaar 1995. Daarnaast zal de systematiek van de premievaststelling worden aangepast in 1997 met betrekking tot belastingjaar 1997. De aldus voorlopig vastgestelde verdeelsleutel voor 1997 impliceert een structurele aanpassing van 1 mld in 1997 (zie MEV 97 blz. 86).
In antwoord op een vraag van deze leden om een nadere toelichting op de post «maximering AOW-premie» wijzen wij erop dat het belastingtarief in de eerste schijf in 1997 met 1,3%-punt wordt verlaagd. Deze daling is het saldo van een groot aantal mutaties, waaronder een verhoging met 0,15%-punt uit hoofde van de rijksbijdrage aan de AOW in 1997. Deze rijksbijdrage strekt ertoe om de AOW-premie in 1997 te bevriezen.
De leden van de D66-fractie en de GroenLinks-fractie vragen naar de achtergrond van de extra verlenging van de tweede schijf met f 3350. Hiervoor verwijzen wij naar het regeeraccoord, waarin 300 mln beschikbaar is gesteld om in deze kabinetsperiode de tweede schijf te verlengen; dit in nauwe samenhang met een drietal maatregelen die betrekking hebben op het inkomensafhankelijke karakter van achtereenvolgens het stelsel van studiefinanciering, de Algemene Weduwen- en Wezenwet en (de partnertoeslag in) de AOW. Verder kan worden gewezen op de in internationaal opzicht hoge toptarieven in Nederland in combinatie met het lage aangrijpingspunt ervan. Ook vanuit die optiek achten wij het dan ook wenselijk het regeeraccoord op dit punt onverkort uit te voeren. Voor het jaar 1996 is van de 300 mln reeds 75 mln aangewend om de tweede schijf te verlengen met f 2125. De resterende 225 mln is verdeeld over de jaren 1997 en 1998. De voor het jaar 1997 voorgestelde verlenging met f 3350 is geraamd op een budgettaire derving van 113 mln.
In antwoord op een vraag van de leden van de VVD-fractie merken wij op dat circa 35 000 belastingplichtigen als gevolg van de voor 1997 voorgestelde verlenging van de tweede schijf niet meer het 60%-tarief betalen. Sinds het aantreden van dit kabinet zijn als gevolg van het verlengen van de tweede schijf circa 60 000 belastingplichtigen van het toptarief naar het 50%-tarief gegaan en beloopt de grondslagversmalling van de derde schijf ongeveer 1,9 mld bedraagt, zo antwoorden wij de leden van de PvdA-fractie.
De leden van de VVD-fractie vragen naar de aftrekposten die zijn ingeleverd door de belastingplichtigen die profiteren van de verlenging van de tweede schijf. Hierover merken wij op dat er geen aftrekposten zijn afgeschaft in verband met de verlenging van de tweede schijf. Naar aanleiding van de vraag van de leden van de VVD-fractie naar de reden waarom juist de koopkracht van 2 maal modaal licht in de min lijkt te komen wijzen wij op een verschil in ontwikkeling van de ziektekosten voor modale inkomens (ziekenfonds) en 2 maal modaal (particuliere ziektekosten).
De leden van de fractie van D66 vragen het kabinet aan te geven hoeveel werkenden er zijn met kinderen tot en met 12 jaar. Voorts vragen zij welk budgettair beslag gemoeid zou zijn met een forfaitaire kinderzorgaftrek van f 500, f 1000 en f 2500 per jaar per werkende met één of meer kinderen tot en met 12 jaar.
Naar schatting zijn er ruim 1,5 miljoen werkenden met tenminste één kind in de leeftijd tot en met 12 jaar. Een forfaitaire kinderzorgaftrek van f 500 voor deze hele groep zou een derving van ruim 300 mln belasting en premies volksverzekeringen met zich meebrengen. Bij een forfaitaire kinderzorgaftrek van f 1000, respectievelijk f 2500 zou deze derving ruim 600 mln, respectievelijk 1500 mln bedragen. Ruwweg de helft heeft betrekking op de premies volksverzekeringen.
De D66-fractieleden willen graag een toelichting op de gekozen «bijdrage algemene lastenverlichting», die leidt tot een verlaging van het tarief eerste schijf.
Hierover merken wij het volgende op. Voor het jaar 1997 heeft het kabinet gekozen voor een groot aantal lastenverlichtende en lastenverzwarende maatregelen. Het saldo van lastenverlichting komt tot uitdrukking in de microlastenontwikkeling van –1,0 mld. Hiervan slaat –4,0 mld neer bij het Rijk, +2,6 mld bij de sociale fondsen en +0,3 mld bij de overige publiekrechtelijke lichamen. Een belangrijke component van de microlastenontwikkeling die neerslaat bij het Rijk betreft de algemene lastenverlichting via een verlaging van het tarief eerste schijf met 1,3%-punt. Het effect hiervan op de microlastenontwikkeling bedraagt –3,1 mld. Deze maatregel is door het kabinet mede gekozen met het oog op een evenwichtige koopkrachtontwikkeling. Een totaaloverzicht van de ontwikkeling van de microlasten is opgenomen in tabel 3.3.1 van de Miljoenennota 1997.
I.3. Energie-investeringsaftrek
De leden van de fracties van de PvdA en het CDA vragen wanneer de bedrijfsmiddelen die voor de energie-investeringsaftrek in aanmerking komen, zullen zijn aangewezen. Daarop kunnen wij antwoorden dat de voorbereiding ter zake in volle gang is. De ministeriële regeling zal voor 1 januari 1997 in de Staatscourant worden gepubliceerd. Uiteraard zijn wij bereid – dit naar aanleiding van een vraag van de leden van de CDA-fractie – de ministeriële regeling aan de Tweede Kamer te doen toekomen.
De leden van de CDA-fractie vragen zich af op welke wijze ook niet-belastingplichtige investeerders van de regeling kunnen profiteren.
Naar aanleiding van deze vraag van de leden van de CDA-fractie merken wij op dat de energie-investeringsaftrek eveneens van toepassing zal zijn indien bedrijfsmiddelen worden verhuurd. Op die wijze kunnen non-profitinstellingen op indirecte wijze gebruik maken van de energie-investeringsaftrek. Een specifieke categorie instellingen in de non-profitsector is het niet toegestaan te huren. Het onderzoek naar een oplossing is nog niet afgerond.
Naar aanleiding van de vraag van de leden van de CDA-fractie of de thans voorgestelde energie-investeringsaftrek niet in strijd is met de afspraken die met het bedrijfsleven zijn gemaakt, wijzen wij erop dat de Kamer bij de totstandkoming van de regulerende energiebelasting (REB), via amendering en via een motie, erop heeft aangedrongen te onderzoeken of het mogelijk was aan bedrijven die in het kader van onder andere meerjarenafspraken aan energiebesparing doen, geheel of gedeeltelijk teruggaaf van REB te verlenen.
Wat betreft de vraag van deze leden of over een en ander nog overleg met de verschillende contractpartners is geweest verwijzen wij naar het – schriftelijke – antwoord dat wij op een soortgelijke vraag hebben gegeven bij de Algemene Financiële Beschouwingen, namelijk dat zowel in de ambtelijke voorbereidingen van een mogelijke teruggaafregeling als bij de afrondende besluitvorming een aantal malen is gesproken met VNO-NCW als overkoepelend orgaan van bedrijven en ondernemingen (Handelingen TK 10 oktober 1996, TK 11, Bijlage/noten, blz. 11–705, lk).
Naar aanleiding van vragen van de leden van de PvdA-, CDA- en RPF-fractie merken wij op dat voor de financiering van de energie-investeringsaftrek geen gebruik wordt gemaakt van de voor 1997 beschikbare gelden ten laste van het Fonds Economische Structuur ten behoeve van CO2-reductie. Wel zal voor de financiering van de energie-investeringsaftrek 50 mln worden ingezet die in de zogeheten CO2-brief1 voor het midden- en kleinbedrijf ter beschikking was gesteld. Toen deze gelden beschikbaar werden gesteld, lag het in de bedoeling deze te gebruiken voor een financieringsfaciliteit ten behoeve van MKB-ondernemers die zouden investeren in energiebesparing. Na overleg met onder meer MKB-Nederland en de Vereniging van Nederlandse Installateurs moest echter tot de conclusie worden gekomen dat een dergelijke opzet te ingewikkeld zou zijn. Vervolgens is besloten de gelden alsnog door middel van de energie-investeringsaftrek voor energiebesparende investeringen ter beschikking te stellen.
Daarnaast worden voor de energie-investeringsaftrek eveneens de middelen gebruikt die beschikbaar komen als gevolg van de afschaffing van de vrijstelling voor grootverbruikers van elektriciteit in de regulerende energiebelasting. Een teruggaafregeling bleek zodanige bezwaren met zich te brengen dat van invoering moest worden afgezien.2 De gelden uit de CO2-brief zullen ook na 1997 voor de energie-investeringsaftrek worden ingezet. Voorts zal de opbrengst van de volledige opheffing van de vrijstelling voor de vennootschapsbelasting voor energiebedrijven tot een bedrag van maximaal 175 mln gulden per jaar in 2000, worden ingezet voor de in de Derde Energienota aangekondigde fiscale faciliteiten, waaronder de energie-investeringsaftrek.3 Naar aanleiding van vragen van de leden van de CDA-fractie en de GPV-fractie merken wij op dat de relatieve omvang van de energie-investeringsaftrek trapsgewijs afneemt van 52% tot 40% van de investering naarmate het bedrag aan energie-investeringen toeneemt. Tot een investeringsbedrag van f 61 000 bedraagt de aftrek 52%; de aftrek bedraagt nog 40% bij een investeringsbedrag van meer dan f 475 000. Van het bedrag aan energie-investeringen wordt voor de berekening van de aftrek maximaal f 50 mln in aanmerking genomen. Het gaat hier om een generieke maatregel, waar alle sectoren in principe gebruik van kunnen maken. Op dit moment valt nog niet exact aan te geven hoe deze maatregel uitwerkt voor de land- en tuinbouw en het MKB. Op basis van de ervaringen met de VAMIL, waarbij 17% van het aangemelde investeringsbedrag afkomstig was van de land- en tuinbouw, en gelet op de aard van de investeringen waarvoor de energie-investeringsaftrek kan worden toegepast, bestaat de verwachting dat de land- en tuinbouw minimaal tot een aandeel van vergelijkbare omvang zal kunnen komen. Als gevolg van de genoemde degressieve belastingstructuur en de aard van de investeringen waarvoor de aftrek kan worden toegepast zal ook het MKB, voor welke groep geen ervaringscijfers met betrekking tot de VAMIL beschikbaar zijn, naar verwachting een behoorlijke stimulans krijgen.
De leden van de CDA-fractie vragen welke gevolgen de gedeeltelijke opheffing van de vrijstelling vennootschapsbelasting voor energiebedrijven heeft voor de energieprijs. In dit kader verwijzen wij naar de notitie Stroomlijnen naar een markt voor elektriciteit van 3 juli 1996 van de minister van Economische Zaken, waarin is aangegeven dat het voornemen bestaat om de thans geldende vrijstelling voor de Vpb voor energiebedrijven geheel te laten vervallen. Voorts merken wij op dat thans het inzicht ontbreekt om een verantwoorde uitspraak te kunnen doen over het effect hiervan op de energieprijs.
Naar aanleiding van het verzoek van de leden van de D66-fractie om in te gaan op de reactie van SIGE merken wij op dat is onderzocht op welke wijze een REB-teruggaafregeling zou kunnen worden vormgegeven.1
Daarbij is gebleken dat een dergelijke regeling wat betreft het verzekeren van rechtsgelijkheid tussen de betrokken bedrijven aan een forse individuele toetsing onderhevig zou zijn. Derhalve zou de regeling uitvoeringstechnisch zeer complex en daarmee ook kostbaar zijn. Daarnaast zou een groot aantal problemen moeten worden opgelost. Veel van deze problemen zijn terug te voeren op de omstandigheid dat een verbruiksbelasting, zoals de energiebelasting, zich nu eenmaal niet zo goed leent voor op individuele bedrijven toegesneden stimuleringsmaatregelen. Laatstbedoelde bedrijven zijn niet de belastingplichtigen voor de energiebelasting; dat zijn immers de energiebedrijven. Dit betekent dat energiebelasting moet worden teruggegeven aan andere bedrijven dan de belastingplichtigen voor deze belasting. Bij het voorziene aantal bedrijven en instellingen waaraan teruggaaf zou moeten worden verleend (minimaal 20 000), leidt dit tot een enorme administratieve rompslomp.
De gebleken complexiteit van een teruggaafregeling energiebelasting en de onevenredig zware administratieve lasten, zowel voor overheid als bedrijfsleven, hebben de regering doen besluiten een methode te zoeken waaraan niet die bezwaren kleven en waarmee toch tegemoet wordt gekomen aan de wens van de Kamer om het bedrijfsleven te ontzien dat in het kader van afspraken verplichtingen is aangegaan ter verbetering van de energie-efficiency. Dit heeft geleid tot opneming van het voor de teruggaafregeling beschikbare budget in het budget van de energie-investeringsaftrek.
Ten aanzien van de vragen van de fracties van de SGP en D66 inzake het plafond van de regeling en de budgetbeheersing merken wij het volgende op.
In verband met de bewaking van het budget dienen de energie-investeringen nadat de investeringsverplichting is aangegaan of de voortbrengingskosten zijn gemaakt, te worden aangemeld bij het bureau energie-investeringsaftrek van de belastingdienst. Indien in de loop van een bepaald jaar zou worden geconstateerd dat overschrijding van het beschikbare budget dreigt, kunnen bij ministeriële regeling voor nieuwe verplichtingen en voortbrengingskosten de percentages worden verlaagd of bepaalde bedrijfsmiddelen worden uitgesloten. Vervolgens wordt binnen drie maanden na het tijdstip van inwerkingtreding van die regeling een wetsvoorstel tot goedkeuring van die regeling aan de Tweede Kamer gezonden. De raming van de budgettaire derving van 105 mln in 1997 en 135 mln structureel correspondeert met een investeringsbedrag van circa 1 mld.
De leden van de GroenLinks-fractie vragen wat de verwachtingen omtrent het gebruik van de energie-investeringsaftrek zijn. Bovendien vragen zij waarom de regeling is gebudgetteerd. Ook de leden van de PvdA-fractie vragen waarom is besloten de regeling te budgetteren.
In antwoord op deze vragen van de leden van de GroenLinks-fractie en van de PvdA-fractie merken wij op dat bij de vormgeving van de energie-investeringsaftrek rekening is gehouden met het verwachte investeringspotentieel – voor 1997 ongeveer 1 mrd gulden – voor energiebesparende investeringen. Gegeven de budgettaire ruimte is daarbij al het mogelijke gedaan om investeerders een maximale impuls te geven tot het doen van energiebesparende investeringen. Een dergelijke benadering leidt, zoals de leden van de GroenLinks-fractie opmerken, vanuit politiek-beheersmatig oogpunt tot het risico van budgetoverschrijding. Met het oog hierop is besloten de energie-investeringsaftrek te budgetteren.
De leden van de RPF-fractie vragen naar de achtergronden van de inzet van de opbrengst van de opheffing van de vrijstelling van de vennootschapsbelasting voor energiebedrijven voor de energie-investeringsaftrek. Eveneens vragen deze leden wanneer voorstellen kunnen worden verwacht voor invoering van het in de Derde Energienota aangekondigde verlaagde BTW-tarief voor zgn. groene stroom en wellicht voor apparaten als zonneboilers. De leden van de SGP-fractie vragen naar de stand van zaken van het bredere pakket van fiscale maatregelen dat in het kader van de Derde Energienota is aangekondigd.
Naar aanleiding van deze vragen van de leden van de RPF-fractie en de SGP-fractie merken wij op dat de koppeling tussen het opheffen van de vennootschapsbelastingplicht voor energiebedrijven en de in de Derde Energienota aangekondigde fiscale faciliteiten niet is gebaseerd op de doelstellingen die met deze maatregelen worden nagestreefd, maar een budgettaire achtergrond heeft. In dat verband zij eveneens opgemerkt dat de in de Derde Energienota aangekondigde uitbreiding van de VAMIL-regeling en van de groen-beleggenregeling eerst in werking zullen treden na invoering van de Vpb-plicht voor de energiebedrijven.
Met betrekking tot de in de Derde Energienota aangekondigde verlaging van het BTW-tarief op groene stroom en energiebesparende producten, zoals zonneboilers dient toestemming van de Europese Commissie te worden verkregen. Het Nederlandse voornemen daartoe is dan ook aan de Commissie voorgelegd. Indien de Commissie toestemming verleent, zullen stappen worden ondernomen om tot een zo spoedig mogelijke invoering te komen. Voor onderbrenging van «duurzame installaties», zoals zonneboilers, in het verlaagde BTW-tarief is aanpassing van bijlage H bij de Zesde BTW-richtlijn noodzakelijk. Nederland zal een dergelijke aanpassing aan de orde stellen bij de eerstvolgende herziening van bijlage H.
De leden van de SGP-fractie vragen zich af of het terecht is dat cumulatie kan plaatsvinden van de energie-investeringsaftrek en de investeringsaftrek voor kleinschalige investeringen. Eveneens vragen deze leden of het mogelijk is de kleinschalige investeringsaftrek te krijgen voor het deel van een investering dat 50 mln gulden te boven gaat.
Naar aanleiding van deze vragen merken wij op dat met de voorgestelde energie-investeringsaftrek wordt beoogd energiebesparende investeringen te stimuleren. Een anti-cumulatie van de energie-investeringsaftrek en de investeringsaftrek voor kleinschalige investeringen zou er voor MKB-ondernemers dan ook toe leiden dat de specifieke impuls tot het doen van energiebesparende investeringen voor een aanzienlijk deel verloren zou gaan. Om die reden acht de regering de anti-cumulatie van de beide regelingen ongewenst.
Zoals de leden van de SGP-fractie terecht opmerken, wordt bij het verlenen van de energie-investeringsaftrek per kalenderjaar ten hoogste een bedrag van 50 mln aan energie-investeringen in aanmerking genomen. De investeringsaftrek voor kleinschalige investeringen wordt toegekend indien de totale investeringen in een bepaald kalenderjaar niet hoger zijn dan f 527 000 (cijfer 1996).
Voor de energie-investeringsaftrek komt inderdaad zo antwoorden wij de leden van de GPV-fractie – alleen het bedrijfsleven in aanmerking. Ook de non-profitsector kan echter – zij het op indirecte wijze – van de faciliteit profiteren doordat de faciliteit mede van toepassing is op bedrijfsmiddelen welke worden verhuurd. De leden van de fractie van de PvdA vragen hoe dit in de praktijk zal werken. Hierop kunnen wij deze leden antwoorden dat het bedrijf dat een energiebesparend bedrijfsmiddel aan een non-profitinstelling verhuurt, de mogelijkheid heeft om in de prijsstelling rekening te houden met het ingevolge de toepassing van de energie-investeringsaftrek genoten voordeel. De non-profitinstelling geniet daarbij het voordeel niet in één keer doch steeds bij de betaling van een huurtermijn.
De leden van de GPV-fractie vragen of de eis dat de belastingplichtige de onderneming waarin de energie-investering plaatsvindt ook feitelijk drijft, betekent dat een particulier die een windmolen wil exploiteren niet voor de investeringsaftrek in aanmerking komt. Het antwoord op de vraag of de exploitatie van een windmolen fiscaal als onderneming kan worden aangemerkt is sterk afhankelijk van feiten en omstandigheden. Op basis van de huidige wet en jurisprudentie is sprake van een onderneming als er een organisatie is van kapitaal en arbeid die winst beoogt en waarvan redelijkerwijs verwacht kan worden dat die in de toekomst ook behaald wordt. Liggen de feiten zo dat een particulier louter uit beleggingsoverwegingen geld aanwendt voor een windmolen dan zal er doorgaans geen sprake zijn van een onderneming in fiscale zin. In andere situaties is het mogelijk dat een windmolen deel uitmaakt van het ondernemingsvermogen. Indien de exploitatie van de windmolen wel als een onderneming in fiscale zin wordt aangemerkt, dan wel deze exploitatie binnen het kader van een bestaande onderneming plaatsvindt, zal voorts niet altijd worden voldaan aan de eis van feitelijk drijven van de onderneming, bij voorbeeld niet in de situatie van een commanditaire deelneming.
De leden van de CDA-fractie voeren aan dat vervanging van bestaande bedrijfsmiddelen door andere, doch reeds eerder gebruikte bedrijfsmiddelen eveneens tot een aanzienlijke energiebesparing kan leiden. In dit verband vragen deze leden naar de reden waarom reeds eerder gebruikte bedrijfsmiddelen worden uitgesloten. In antwoord op deze vraag merken wij op dat voorzover de investeringen betrekking hebben op eerder gebruikte bedrijfsmiddelen, op macroniveau geen toename van energiebesparing wordt verkregen. Een ander aspect is dat door het stellen van deze eis wordt voorkomen dat uitsluitend met het oog op het verkrijgen van energie-investeringsaftrek transacties plaatsvinden met reeds gebruikte bedrijfsmiddelen. Op de vraag hoe de uitsluiting van gebruikte bedrijfsmiddelen zich verhoudt tot reeds eerder gedane investeringen, is ons antwoord dat deze investeringen niet voor faciliëring in aanmerking komen, aangezien de faciliteit alleen geldt voor verplichtingen die worden aangegaan of voortbrengingskosten die worden gemaakt nadat dit wetsvoorstel tot wet is verheven en in werking is getreden.
Naar aanleiding van vragen van de leden van de RPF-fractie over de administratieve lasten die het gevolg zijn van de energie-investeringsaftrek merken wij op dat de administratieve lasten voor de energie-investeringsaftrek in grote lijnen gelijk zijn aan de administratieve lasten voor de VAMIL-regeling. Voor ondernemers betekent dit dat reeds een zekere bekendheid bestaat met de te volgen procedures. Uit de, in november 1994 aan de Tweede Kamer toegestuurde, evaluatie van de VAMIL-regeling blijkt dat ondernemers de administratieve lasten voor deze regeling niet als een probleem ervaren.
De leden van verschillende fracties herhalen hun instemming met (onderdelen van) de voorgestelde gewijzigde regeling van het huurwaardeforfait in de inkomstenbelasting. Zo juichen de leden van de PvdA-fractie de vereenvoudiging van het huurwaardeforfait en de afschaffing van het systeem van waardeklassen toe. De leden van de fractie van D66 herhalen de, ook door andere fracties gedeelde, instemming met de uitbreiding van de regeling voor de goedkope woningen. Op een vraag van deze leden of ook wij van mening zijn dat het waardeklassensysteem in wezen een extra belemmering vormde om te komen tot betrouwbare waardegegevens, merken wij op, in aanvulling op ons antwoord in het kader van de Aanpassingswet Wet WOZ, dat deze leden terecht constateren dat door het waardeklassensysteem een druk ontstond rond de klassengrenzen. Immers, een geringe waardestijging kon leiden tot een klassensprong. De leden van de fractie van de SGP kunnen zich in de voorstellen met betrekking tot de regeling van het huurwaardeforfait goed vinden. We zijn verheugd over deze positieve opmerkingen van de diverse fracties.1
De hoogte van het huurwaardeforfait
De leden van diverse fracties stellen vragen over de onderbouwing van het door ons voorgestelde percentage van het huurwaardeforfait. Alvorens op enige specifieke vragen in te gaan, schetsen we de achtergronden van het voorgestelde percentage van het huurwaardeforfait, mede op basis van de ontwikkelingen in het verleden.
Reeds vanaf de introductie van de inkomstenbelasting wordt de huurwaarde van de eigen woning als bestanddeel van het inkomen beschouwd, waarbij kosten, lasten en afschrijving als aftrekbare kosten in mindering worden gebracht. Werd dit voor 1971, gedeeltelijk genormeerd, ook feitelijk zo in de aangifte tot uitdrukking gebracht, vanaf 1971 is voor een eenvoudige forfaitaire benadering gekozen. De grondgedachte daarachter is een simpele methodiek, waarbij de bruto-huurwaarde het uitgangspunt is. Deze is gerelateerd aan de huurontwikkeling. Vervolgens komen de hiervoor genoemde kosten op genormeerde en geforfaiteerde wijze in mindering, terwijl voorts de bijzondere positie van de eigen woning als bron van inkomen verwerkt wordt door een aftrek. Aldus resulteert een netto forfait. Dit forfait kent vanaf de invoering het volgende verloop:
| jaar | netto huurwaardeforfait in procenten van de waarde bewoond |
|---|---|
| 1971 | 1,0 |
| 1974 | 1,3 |
| 1983 (1/7) | 1,6 (tijdelijke verhoging i.v.m. aftrek groot onderhoud) |
| 1986 | 1,3 |
| 1990 | 1,8 |
| 1991 (1/7) | 2,1 |
| 1992 | 2,5 |
| 1993 | 2,9 |
| 1994 | 2,8 |
| 1997 voorstel | 2,1 (1,25% van de WOZ-waarde) |
Gedurende de periode 1971–1996 heeft in feite slechts tweemaal een volledige herijking van het niveau van het huurwaardeforfait plaatsgevonden, te weten in 1981 (zie de nota «Het huurwaardeforfait in de inkomstenbelasting», kamerstukken II 1980/81, 16 668) en in 1992 (zie de notitie «De hoogte van het huurwaardeforfait in de inkomstenbelasting», kamerstukken II 1992/93, 22 859). In deze stukken is, soms op onderdelen zeer diepgaand, het mechaniek van het huurwaardeforfait neergelegd. Met name de ontwikkeling van de huren ter vaststelling van de bruto huurwaarde en de waarden van woningen als grondslag waarin de forfaitaire bijtelling wordt uitgedrukt, blijken daarbij bepalend te zijn.
De introductie van de Wet waardering onroerende zaken noodzaakt om op dat punt een wijziging aan te brengen. De vaste WOZ-waarde is daarbij het handvat om door middel van een eenvoudig bijstellingsmechanisme de huurontwikkeling in het forfait te laten doorwerken. Wij stellen voor om het netto-huurwaardeforfait mee te laten bewegen met de huurontwikkeling. De leden van de CDA-fractie maken op dit punt opmerkingen over het feit dat het zuiverder zou zijn om alle componenten in de berekening afzonderlijk te indexeren. Wat er ook in strikt technische zin van deze benadering zij, er zijn bezwaren aan verbonden. In de eerste plaats zou een dergelijk vrij gecompliceerd mechanisme dat precisie suggereert, uiteindelijk slechts schijnprecisie genereren. Voorts is het niet onwaarschijnlijk dat een dergelijk systeem de facto minder gunstig uitwerkt voor eigenaar-bewoners dan het door ons voorgestelde bijstellingsmechanisme. Hierin worden namelijk impliciet alle componenten bijgesteld met de huurontwikkeling, door middel van een bijstelling van het netto-huurwaardeforfait aan de hand van de huurontwikkeling. Nu de ontwikkeling van de kosten lager is, leidt het eindresultaat van de vereenvoudigde, door hen als onvolledig aangeduide, bijstelling tot een lager forfaitpercentage dan bij de door deze leden bedoelde bijstelling aan de hand van alle componenten.
Met betrekking tot een eventuele volgende herijking merken we ter zake van de afzonderlijke componenten van de berekening van het huurwaardeforfait het volgende op. Het zwaarste gewicht in de berekening kan in de huidige systematiek worden toegekend aan het verloop van de bruto huurwaarde, in combinatie met de ontwikkeling van de waarde van woningen. Deze laatste kennen we, juist vanwege de taxaties in het kader van de Wet WOZ. Overigens biedt de WOZ op dit punt door middel van de vaste WOZ-waarde een systeem dat tot veel minder discussie aanleiding zal geven. Ook de omvang van de huurstijging in de afgelopen jaren is bekend, zodat de doorwerking naar de bruto huurwaarde kan worden vastgesteld. Op het punt van de overige componenten is geen nieuw materiaal beschikbaar. Toch menen we op basis van het voorgaande dat de vaststelling van het huurwaardeforfait voor 1997 op 1,25% van de WOZ-waarde verantwoord is. Met name hebben we niet willen wachten tot in de toekomst eventueel nader materiaal beschikbaar zou komen, onder handhaving van het huidige percentage van het huurwaardeforfait, maar stellen we nu reeds een zo goed mogelijk gekozen verlaging van het forfaitpercentage voor. Uiteraard zullen we het huurwaardeforfait voor de toekomst op basis van nieuw cijfermateriaal goed bezien. Daarin kunnen de vragen die door diverse fracties worden gesteld, waaronder de leden van de CDA-fractie, worden meegenomen, wellicht reeds als gerichte onderzoeksvragen.
Uit het voorgaande volgt dat de opbouw van het forfait een duidelijke indicatie van de hoogte kan geven, maar geen wetenschappelijke systematiek. Een en ander leidt tot de conclusie dat de hoogte van het forfait niet alleen de resultante is van een rekenkundige bewerking, maar dat de uitkomst mede afhangt van de weging van de verschillende posten, waaruit het forfait is opgebouwd. Bij de beoordeling van het thans voorgestelde niveau van het huurwaardeforfait mogen deze aspecten niet uit het oog worden verloren. Gelet op het vorenstaande en gezien de onvolledigheid van de ter beschikking staande gegevens is er van afgezien het thans voorgestelde niveau van het forfait vanuit alle verschillende elementen die daarbij een rol spelen, opnieuw te onderbouwen. Aan het nieuwe forfaitpercentage, zo antwoorden wij de leden van de CDA-fractie, ligt derhalve geen herijking in de traditionele zin volgens de in het verleden toegepaste methode ten grondslag.
Opgemerkt zij overigens dat bij de beantwoording van de vraag met hoeveel het forfait dient te worden verlaagd niet alleen ontwikkelingen op de woningmarkt een rol hebben gespeeld. Ook budgettaire overwegingen en de gevolgen voor de inkomenspositie van de belastingplichtigen zijn in de afweging betrokken. De sterke prijsstijging van woningen heeft er, in combinatie met de invoering van de Wet WOZ, toe geleid dat de voorgestelde verlaging van het forfait binnen verantwoorde budgettaire kaders kan plaatsvinden.
De vraag van de leden van de CDA-fractie of het kabinet heeft overwogen terug te keren naar de meest eenvoudige methodiek, namelijk een vast percentage van de economische waarde, beantwoorden wij ontkennend. In de eerste plaats maakt een dergelijk systeem het onmogelijk de voordelen van de WOZ-systematiek, met een vaste waarde gedurende een WOZ-tijdvak, te benutten voor het huurwaardeforfait. Daarnaast hebben de ontwikkelingen op de (huur-)woningmarkt van de afgelopen jaren laten zien dat dit niet verantwoord zou zijn. Immers, een vast percentage toegepast op een jaarlijks wijzigende, en naar verwachting oplopende, actuele waarde in het economische verkeer
– zoals deze leden voorstellen – betekent voor dit voorstel een jaarlijks oplopende bijtelling die geen relatie heeft met de relevante huurontwikkeling. Het is daarbij niet uitgesloten dat de feitelijke bijtelling in guldens van 1% van de waarde in het economische verkeer per 1997 al niet veel zou afwijken van het kabinetsvoorstel van 1,25% van de WOZ-waarde per 1 januari 1995, en in de jaren daarna ruim hoger zou worden.
Budgettaire effecten vervallen waardeklassen
De leden van de D66-fractie vragen wat het budgettaire effect is van de overgang van het waardeklassen-systeem naar een waarde-systeem, zowel voor de schatkist als voor de individuele belastingplichtigen.
Zij spreken het vermoeden uit dat – nog los van het effect van de WOZ – het aantal belastingplichtigen dat er op vooruit zal gaan sterk in de minderheid zal zijn. Zij vragen voorts bij welk forfait-percentage het nieuwe systeem tot dezelfde opbrengst leidt als het huidige waardeklassen-systeem.
Het afschaffen van het systeem van waardeklassen heeft geen effect op de belastingopbrengst omdat de effecten hiervan op budgetneutrale wijze zijn verwerkt in een lager forfaitpercentage. Het vervallen van de waardeklassen levert in samenhang met de versleuteling in een lager forfaitpercentage – en los van de WOZ-effecten – een divers beeld op: voor woningen die in het huidige systeem aan het begin van een waardeklasse zaten betekent het een lagere bijtelling, voor woningen aan het eind van een klasse een hogere. Gezien het budgettair neutrale karakter van de wijziging zou het aantal belastingplichtigen dat er op vooruit zou gaan, anders dan de leden menen, overigens niet sterk in de minderheid zijn. Zoals uiteengezet in de nota naar aanleiding van het verslag bij de Aanpassingswet Wet waardering onroerende zaken betekent het totale voorstel (inclusief de verwerking van het WOZ-effect in een lager forfaitpercentage) voor vrijwel alle correcte aangevers een inkomensverbetering.
Van de 545 mln aan meeropbrengsten WOZ is een bedrag van 110 mln, zoals eerder gemeld, al uitgenomen. De resterende 435 mln is aangewend voor een verlaging van het forfait, met inbegrip van de waardeklassen onderin. Globaal heeft, los van het verlagen van het forfait, circa 45 mln daarvan op de lagere klassen betrekking.
Indien ervoor zou worden gekozen om een dergelijk bedrag van 435 mln niet in het forfait terug te ploegen – de leden van de D66-fractie vragen hiernaar – dan zou het forfait-percentage ongeveer 0,2% hoger uitkomen dan het thans voorgestelde niveau van 1,25% van de WOZ-waarde.
De leden van de fractie van D66 willen weten of bij de raming van de meeropbrengst inkomstenbelasting uit hoofde van de Wet WOZ nog uitgegaan is van het waardeklassensysteem dan wel van het nieuwe systeem. Bij de raming van de meeropbrengst is uitgegaan van het totaalpakket waarbij vanzelfsprekend het bestaande systeem vertrekpunt is geweest.
Deze leden stellen voorts een vraag over het moment van de verwachte meeropbrengst. In de Miljoenennota 1997, tabel 3.3.1 van bijlage 3, is aangegeven dat het kaseffect van de maatregelen in 1997 nihil is. Het gaat hierbij om een samenstel van maatregelen met tegengestelde effecten waarvan het saldo nul is.
De leden van de fractie van D66 vragen of en zo ja welke meeropbrengst uit hoofde van de Wet WOZ valt te verwachten in de sfeer van de vermogensbelasting. Wij merken hierbij op dat volgens het voorliggende wetsvoorstel de WOZ-beschikkingen voor de vermogensbelasting eerst toepassing vinden met ingang van het belastingjaar 1998. Voor zover er sprake zal zijn van meeropbrengsten uit dien hoofde zullen die tot uiting komen in 1998 en latere jaren.
De leden van de fractie van D66 vragen voorts of er een meevaller zou kunnen ontstaan als in de aangiftes over 1996 wellicht al rekening wordt gehouden met de nieuwe taxatiewaarden. Hierover valt op dit moment weinig te zeggen. Een en ander zal uiteindelijk uit de realisatiecijfers moeten blijken.
Bestemming meeropbrengsten WOZ
De leden van de fractie van de PvdA pleiten ervoor dat een eventuele meeropbrengst inkomstenbelasting wordt ingezet voor huurders en niet voor eigen-woningbezitters. Op basis van de beschikbare gegevens is een zo goed mogelijke raming gemaakt van de te verwachten opbrengst. Wij zien geen aanleiding te veronderstellen dat daarboven nog een extra opbrengst zal optreden.
De leden van de fractie van D66 vragen voorts of het kabinet het geheel eens is met de in de Tweede Kamer aangenomen motie om de meeropbrengsten WOZ terug te sluizen naar de eigen-woningbezitters.
In antwoord op vraag 70 naar aanleiding van de Miljoenennota 1997 is aangegeven dat de invoering van de WOZ leidt tot een eenduidige en objectieve waardevaststelling van de eigen woning. Hierdoor kan het waardeklassensysteem van het huurwaardeforfait worden verlaten en via een budgettair neutrale versleuteling worden vervangen door een evenwichtige heffing rechtstreeks gebaseerd op de waarde van de woning. Daarbij wordt de WOZ, zoals reeds herhaaldelijk opgemerkt, niet ingevoerd met het oog op meeropbrengsten. Het bedrag aan meeropbrengsten WOZ, voor zover niet eerder uitgenomen, wordt derhalve aangewend voor neutralisering van de effecten die als gevolg van de feitelijke ontwikkeling van de huren en de woningwaarden optreden voor het huurwaardeforfait.
Verlaagd tarief huurwaardeforfait/goedkope woningen
De leden van de VVD-fractie, die hun instemming betuigen met de aanwending van de meeropbrengst voor een verlaging van het tarief, vragen tot welke waardeklasse in het vigerende systeem een verlaagd huurwaardeforfait-tarief geldt, en hoe hoog dit verlaagde tarief is.
In het huidige systeem van het huurwaardeforfait – dat is vormgegeven op basis van woningwaarden in bewoonde staat – geldt een verlaagd tarief voor de klassen 0–15 000 (forfait nihil), 15 000–30 000 (forfait 2,1% van de ondergrens) en 30 000–60 000 (forfait 2,4% van de ondergrens). In het voorgestelde systeem is voorzien in een extra klasse, te weten de klasse f 100 000 – f 150 000 (WOZ-waarde). Daarnaast is voorzien in een verlaging van de overige klassen.
Uitgedrukt in de WOZ-waarden gelden in deze waardeklassen de volgende effectieve forfaitpercentages:
| onderkant huidig | klasse voorstel | bovenkant huidig | klasse voorstel | |
|---|---|---|---|---|
| 0 – 25 000 | 0% | 0% | 0% | 0% |
| 25 000 – 50 000 | 1,26% | 0,5% | 0,63% | 0,5% |
| 50 000 – 100 000 | 1,44% | 0,75% | 0,72% | 0,75% |
| 100 000 – 150 000 | 1,68% | 1% | 1,12% | 1% |
Aangezien de klassen juist bij goedkope woningen relatief lang zijn, wordt hier ook het effect van het afschaffen van de waardeklassen relatief sterk gevoeld. In de tabel wordt duidelijk – dit in antwoord op een vraag van de leden van de VVD-fractie – dat zonder bijzondere maatregelen veel woningen die in deze klasse zitten met een effectief forfaitpercentage (in de nieuwe systematiek 1,25%) zouden worden geconfronteerd dat fors boven het thans geldende effectieve percentage zou uitkomen. Om dit te voorkomen wordt voorgesteld voor goedkope woningen een lager percentage toe te passen.
Naar aanleiding van een desbetreffende vraag van de VVD-fractie merken wij op dat het aantal woningen met een waarde tot f 150 000 wordt geraamd op circa een kwart van de voorraad eigen woningen.
Evenwichtigheid verlaging huurwaardeforfait
Naar aanleiding van vraag van de leden van de PvdA-fractie of het kabinet kan aangeven hoe ten opzichte van goedkopere woningen een meer evenwichtige verlaging van het huurwaardeforfait op budgettair neutrale wijze tot stand kan komen, merken wij op dat in het voorliggende wetsvoorstel de goedkopere woningen verhoudingsgewijs worden ontzien. Ter toelichting moge de volgende tabel dienen. In deze tabel is bij de huidige systematiek en bij de voorgestelde systematiek in kaart gebracht wat ter zake van woningen die zich in het midden van de huidige klassen bevinden, aan forfait moet worden bijgeteld. Uit de tabel blijkt dat goedkope woningen worden ontzien. Benadrukt zij overigens dat de cijfers in de tabel betrekking hebben op correcte aangevers.
| klasse (bewoonde staat) | klassemidden (waarde leeg) | bijtelling huidig | bijtelling voorgesteld | toe/afname (%) |
|---|---|---|---|---|
| 0 – 15 000 | 12 500 | 0 | 0 | |
| 15 001 – 30 000 | 37 500 | 315 | 188 | –40% |
| 30 001 – 60 000 | 75 000 | 720 | 563 | –22% |
| 60 001 – 90 000 | 125 000 | 1 680 | 1250 | –26% |
| 90 001 – 120 000 | 175 000 | 2 520 | 2188 | –13% |
| 120 001 – 170 000 | 241 667 | 3 360 | 3021 | –10% |
| 170 001 – 220 000 | 325 000 | 4 760 | 4063 | –15% |
| 220 001 – 270 000 | 408 333 | 6 160 | 5104 | –17% |
| 270 001 – 320 000 | 491 667 | 7 560 | 6146 | –19% |
| 320 001 – 390 000 | 591 667 | 8 960 | 7396 | –17% |
| 390 001 – 460 000 | 708 333 | 10 920 | 8854 | –19% |
| 460 001 – 530 000 | 825 000 | 12 880 | 10 313 | –20% |
| 530 001 – 600 000 | 941 667 | 14 840 | 11 771 | –21% |
| 600 001 en meer | – | 16 800 | max 16 800 | –26 à 0% |
Plafondbedrag huurwaardeforfait
In antwoord op een vraag van de leden van de fractie van D66 waarom is gekozen voor een plafond van f 16 800, merken we op dat het bestaande plafond is gehandhaafd. Het plafond in het huurwaardeforfait houdt onder meer verband met het feit dat naar mate de waarde van de woning stijgt, de bruto huurwaarde procentueel gezien afneemt. De procentuele relatie tussen de kosten en de waarde van de woning verloopt niet degressief. Per saldo loopt in het huidige systeem het bij te tellen huurwaardebedrag niet meer op voor waarden bewoond boven f 600 000 en geldt dus een maximum van f 16 800. In het voorgestelde systeem is dit maximum gehandhaafd. De woningwaarde waarbij dit maximum wordt bereikt, stijgt van f 1 000 000 tot f 1 344 000.
Een variant waarin het maximum van f 16 800 zou komen te vervallen – de leden van de PvdA-fractie vragen hiernaar – betekent naar huidige inzichten een extra belastingopbrengst van minder dan 5 mln. Voor woningen vanaf f 1 344 000 zou als gevolg hiervan een lastenverzwaring optreden.
Belastingvrije voet in het huurwaardeforfait
De leden van de fractie van GroenLinks vragen een reactie op hun voorstel om een belastingvrije voet van tussen de f 100 000 en f 150 000 in het huurwaardeforfait op te nemen.
In het voorgaande is reeds tot uitdrukking gebracht dat naar mate de waarde van de woning stijgt, de bruto huurwaarde procentueel gezien afneemt. De woningwaarde waarbij het maximumforfait wordt bereikt, stijgt van f 1 000 000 tot f 1 344 000. Verder is, zoals ook al aangegeven, voorzien in een tegemoetkoming voor de lagere waardeklassen.
Het voorstel betekent in de eerste plaats dat een aantal woningen geheel buiten het forfait komt te vallen. Voor duurdere woningen zou een hoger forfaitpercentage dan in ons voorstel noodzakelijk zijn. Zo zou bij een belastingvrije voet van f 100 000 het forfaitpercentage moeten worden verhoogd van 1,25% van de WOZ-waarde naar 2,05% om budgettair neutraal uit te komen.
Huurwaardeforfait en hypotheekrente-aftrek
De leden van de fractie van GroenLinks, die eerder gevraagd hadden naar de verhouding tussen het huurwaardeforfait en de hypotheekrente-aftrek vonden de stelling dat het huurwaardeforfait niet gerelateerd is aan de hypotheekrente-aftrek niet bevredigend.
Naar aanleiding hiervan merken wij op dat de fiscale positie van eigenaar-bewoners sterk afhankelijk is van de individuele omstandigheden. Zo hebben starters op de koopwoningenmarkt gemiddeld genomen een groot deel van de waarde van hun woning met hypotheek bezwaard, terwijl dit voor ouderen in het algemeen juist niet het geval is. Daarnaast loopt de waarde van woningen van geval tot geval uiteen, en is ook het inkomen en de rentestand van belang. Onderstaand zijn ter adstructie een aantal voorbeelden uitgewerkt, uitgaande van een rentevoet van 6 procent.
| WOZ-waarde | Gefinancierd deel | Rentevoet | Rente-aftrek | Huurwaarde- forfait: huidige | Huurwaarde- forfait: nieuw | Saldo huurwaardeforfait en renteaftrek | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Huidige systematiek | Voorgestelde systematiek | ||||||
| 200 000 | 0% | 6% | 0 | 2 520 | 2 500 | 2 520 | 2 500 |
| 200 000 | 50% | 6% | 6 000 | 2 520 | 2 500 | – 3 480 | – 3 500 |
| 200 000 | 100% | 6% | 12 000 | 2 520 | 2 500 | – 9 480 | – 9 500 |
| 300 000 | 0% | 6% | 0 | 4 760 | 3 750 | 4 760 | 3750 |
| 300 000 | 50% | 6% | 9 000 | 4 760 | 3 750 | – 4 240 | – 5 250 |
| 300 000 | 100% | 6% | 18 000 | 4 760 | 3 750 | – 13 240 | – 14 250 |
| 400 000 | 0% | 6% | 0 | 6 160 | 5 000 | 6 160 | 5000 |
| 400 000 | 50% | 6% | 12 000 | 6 160 | 5 000 | – 5 840 | – 7 000 |
| 400 000 | 100% | 6% | 24 000 | 6 160 | 5 000 | – 17 840 | – 19 000 |
Gevolgen ontwikkeling huizenprijzen voor niveau huurwaardeforfait
Anders dan de leden van de GPV-fractie veronderstellen, valt niet te verwachten dat als gevolg van een stijging of een daling van de huizenprijzen, in combinatie met het afschaffen van het waardeklassensysteem, het huurwaardeforfait vaker moet worden aangepast dan voorheen. Integendeel, de nieuwe systematiek leidt er toe dat de vaststelling van de hoogte van het huurwaardeforfait geen jaarlijks terugkerend onderwerp van bespreking behoeft te zijn.
Samenloop Belastingplan 1997 met Aanpassingswet WOZ
De leden van de SGP-fractie, die zich kunnen vinden in de voorgestelde regeling voor het huurwaardeforfait, stellen de samenloop van het belastingplan 1997 met de Aanpassingswet WOZ aan de orde. Hierover merken wij op dat artikel III van de Aanpassingswet WOZ in werking zal treden op een bij koninklijk besluit te bepalen tijdstip. Het is de bedoeling dat dit zal zijn met ingang van 1 januari 1997. Artikel III zal echter pas (bij koninklijk besluit) in werking treden als er zekerheid is verkregen dat de Eerste en de Tweede Kamer accoord zijn gegaan met het belastingplan 1997 op dit punt. Gelet op de samenloop tussen de Aanpassingswet WOZ en het belastingplan 1997 is ervoor gekozen de inwerkingtreding van het belastingplan 1997 op het punt van het huurwaardeforfait te koppelen aan de inwerkingtreding van artikel III van de Aanpassingswet WOZ. Dit gebeurt door aan de inwerkingtreding van artikel I, onderdelen F en K, van het belastingplan 1997 de voorwaarde te verbinden dat artikel III van de Aanpassingswet in werking is getreden. Dit is opgenomen in artikel XVI van het belastingplan. Op deze wijze is naar onze mening overeenkomstig de wens van de leden van de SGP-fractie de samenloop van beide wetsvoorstellen zorgvuldig op elkaar afgestemd. Wij realiseren ons naar aanleiding van de opmerkingen van deze leden dat samenloopregelingen als de onderhavige in de toekomst aanstonds wat meer toelichting vergen.
De leden van de fractie van D66, die terecht opmerken dat woonboten niet onder het huurwaardeforfait vallen, dit omdat een woonboot geen onroerende zaak is, vragen of er geen aanleiding is woonboten onder de werking van het forfait te brengen, mede gezien de recente keuze om de aftrekbaarheid van betaalde rente voor leningen ter financiering van woonboten niet te beperken. Hierover merken wij op dat het al of niet toepassen van het huurwaardeforfait geen voorwaarde is om de financieringsrente te kunnen aftrekken.
I.5. Verhoging vermindering lage lonen
De leden van de fracties van de PvdA, VVD, GroenLinks en het GPV vragen naar de hoge marginale wig die door de vermindering lage lonen ontstaat aan het eind van het traject 100%-115% van het WML, en naar de gevolgen hiervan voor de doorstroming aan de onderkant van de arbeidsmarkt.
Zoals aangegeven in het antwoord op vraag 30 naar aanleiding van de Miljoenennota 1997 en van de Macro Economische Verkenning 1997 vervalt de afdrachtvermindering lage lonen op het moment dat een werknemer boven het beloningsniveau van 115% WML komt. De afdrachtsvermindering verhoogt derhalve inderdaad de marginale werkgeverswig rond dit beloningsniveau. Na het passeren van de 115%-grens zakt de (hoge) marginale wig weer terug naar zijn oorspronkelijke niveau. Ten opzichte van de situatie zonder afdrachtsvermindering is er niet sprake van hogere loonkosten. Tot een loonniveau van 115% worden de loonkosten verlaagd.
De afdrachtskorting is er op gericht om laagproductieve en laagopgeleide personen die nu nog langs de kant staan weer te laten instromen op de arbeidsmarkt. Neemt de productiviteit gedurende het dienstverband toe, bijvoorbeeld door werkervaring of scholing, dan ligt het in de rede dat de werkgever, of een andere werkgever, de werknemer dienovereenkomstig meer zal betalen. Overigens is thans in de praktijk nog onvoldoende zicht op de eventuele doorstroming; een en ander zal uiteraard wel worden geanalyseerd ten behoeve van de eind volgend jaar op te stellen evaluatie.
De kosten van invoering van een tijdelijke additionele halve afdrachtskorting van een of twee jaar voor die werknemers in het traject 100%–115% WML die doorstromen naar het traject 115%-130% WML zijn, zo antwoorden wij de leden van de PvdA-fractie, afhankelijk van de doorstroming. Over de mate van doorstroming na invoering van de vermindering lage lonen hebben wij zoals eerder gezegd nog geen harde gegevens.
Uit voorlopige berekeningen blijkt dat uitgaande van een veronderstelde doorstroming van 7% per jaar en een looptijd van één jaar het budgettaire beslag circa f 45 miljoen bedraagt. Zou een looptijd van twee jaar gekozen worden dan bedraagt het budgettaire beslag circa f 85 miljoen. Overigens is de marginale wig rond het toetsloon van 115% met name van belang voor werknemers die bij dezelfde werkgever doorstromen. De kosten van beide varianten kunnen worden opgevangen met een stijging van het tarief eerste schijf met afgerond 0,05%. Bedacht dient te worden dat deze stijging voor de burgers tot negatieve koopkrachteffecten leidt.
In antwoord op de desbetreffende vraag van de leden van de PvdA-fractie merken wij op dat halverwege 1996 voor ruim 700 000 werknemers de vermindering lage lonen van toepassing was, de vermindering langdurig werkelozen voor ruim 10 000 werknemers en de vermindering onderwijs voor ongeveer 50 000 werknemers. Volgens de ramingen is het budgettair beslag van de verschillende regelingen voor 1996 als volgt (trans, mln gld):
| premies | belasting | |
|---|---|---|
| Vermindering lage lonen | 0 | 718 |
| Vermindering langdurig werklozen | 496 | 65 |
| Vermindering onderwijs1 | 311 | 130 |
1 Inclusief overloop oude WBA.
De beperking van de cumulering vermindering afdracht lage lonen en de vermindering afdracht langdurig werkelozen of vermindering afdracht onderwijs tot f 6 000 levert op jaarbasis 70 mln op (inclusief afroming gesubsidieerde arbeid 50 mln). De achtergrond van deze beperking is het voor de afdrachtsverminderingen in totaal beschikbare budget. Bij het gekozen maximum worden de werkgeverslasten overigens nagenoeg volledig geëlimineerd.
De leden van de PvdA-fractie vragen in hoeverre de vermindering lage lonen ingezet wordt voor schoolverlaters. Bij schoolverlaters die toetreden tot de arbeidsmarkt zal het voor een belangrijk deel gaan om laagbetaalde arbeid. Voor dit deel kan dan gebruik worden gemaakt van de vermindering lage lonen. Nadere cijfermatige gegevens zijn op dit moment niet beschikbaar.
De leden van de fractie van het CDA vragen zich af welke categorieën hebben geprofiteerd van de dalende werkloosheid.
In 1995 vertoonde de werkgelegenheid een snelle groei. Naar verwachting zal deze groei zich in 1996 en 1997 voortzetten (110 000 respectievelijk 103 000 personen volgens de MEV 1997). Als gevolg van de eveneens hoge groei van het arbeidsaanbod vertonen de werkloosheidscijfers echter een relatief geringe daling (van 8,4% in 1994 tot 8,1% in 1995). Deze daling zal zich naar verwachting in 1996 en 1997 voortzetten.
Uit de CBS-enquête beroepsbevolking blijkt desalniettemin dat in 1995 het werkloosheidspercentage voor vrijwel alle categorieën op de arbeidsmarkt is afgenomen. De enige uitzonderingen hierop vormde de categorie allochtonen, met een relatief hoog percentage, en de categorieën 45–54 jarigen en HBO-ers, beide met een relatief laag werkloosheidspercentage. Voor deze groepen bleef het werkloosheidspercentage gelijk.
Op hun vragen naar de effectiviteit van de vermindering lage lonen kunnen wij de leden van de fracties van het CDA, D66, GroenLinks, de SGP en het GPV het volgende melden.
Door de verhoging van de vermindering lage lonen naar f 2000 in 1997 wordt de werkgeverswig op het niveau van het minimumloon verlaagd van 15,0% in 1996 naar 13,4% in 1997. Zonder de uitbreiding van de vermindering lage lonen zou de werkgeverswig zijn uitgekomen op 15,5%.
Het is momenteel nog te vroeg om een afgerond oordeel over de effectiviteit van de getroffen maatregelen te vellen. In de wet vermindering afdracht loonbelasting en premie voor volksverzekeringen is aangegeven dat het kabinet uiterlijk december 1997 een verslag aan de Eerste en Tweede Kamer zal sturen over de effectiviteit van de Vermindering langdurig werklozen. De Staatssecretaris van Financiën heeft toegezegd ook de effecten van de vermindering lage lonen (SPAK) in kaart te brengen. De voorbereidingen ten behoeve van deze verslagen zijn inmiddels ter hand genomen.
Wel kan worden opgemerkt dat de ontwikkelingen van de werkloosheid en de werkgelegenheid lijken aan te geven dat het huidige kabinetsbeleid succesvol is. De geregistreerde werkloosheid is gedaald van 453 duizend in augustus 1995 tot 441 duizend in augustus 1996. Het aantal banen was eind juni 1996 137 duizend hoger dan een jaar eerder. Verheugend is vooral dat ook de langdurige werkloosheid daalt: van 249 duizend in augustus 1995 tot 223 duizend in augustus 1996. Het aandeel langdurig werklozen in de totale werkloosheid daalde hiermee van 55% tot 51%. Dit wijst erop dat het pakket maatregelen genomen ter bestrijding van de langdurige werkloosheid zijn vruchten begint af te werpen.
De leden van de D66-fractie vragen voorts naar de effectiviteit bij lonen tot 115% van het wettelijk minimumloon (WML), waar – zo stellen deze leden – slechts weinig CAO's een dergelijk loon mogelijk maken.
Thans zijn in 45% van alle grotere CAO's afspraken gemaakt op het punt van beloning op of dichtbij het minimumloon. Dit biedt werkgevers de mogelijkheid nieuwe werknemers tegen lagere lonen aan te nemen. Uit de hoogte van de gemiddelde laagste CAO-lonen komt het beeld van verlaging van de laagste CAO-lonen naar voren. In 1994 lagen de laagste CAO-lonen gemiddeld genomen 11,8% boven het toenmalige WML. In de jaren na 1994 is de afstand tussen het minimumloon en de laagste CAO-lonen verminderd tot 8,4% in 1996. Bij dit laatste cijfer is geen rekening gehouden met de lagere aanvangslonen die voor bepaalde doelgroepen gelden of aan een bepaalde tijdsduur zijn gebonden. Worden deze specifieke aanloopschalen wel meegenomen dan is het gemiddeld laagste CAO-loon 101,9% van het wettelijk minimumloon. Ook deze specifieke loonschalen zijn na 1994 ontstaan.
Uit een voorlopig onderzoek van de Arbeidsinspectie blijkt dat één op de vijf bedrijven daadwerkelijk gebruik maakt van de lagere aanloopschalen. Cijfers over de aantallen werknemers die hiermee zijn gemoeid zijn nog zeer voorlopig. Geschat wordt dat 1,5% à 2% van alle werknemers werkzaam in de onderzochte bedrijven is ingeschaald in de nieuwste laagste loonschaal (48 000 à 64 000 CAO-werknemers).
Bij genoemd bezettingspercentage dient bedacht te worden dat de schalen pas in 1995 of 1996 zijn ingevoerd. Van belang is het feit dat de nieuwe loonschalen uitsluitend van toepassing zijn op nieuwe werknemers en de bezetting dus voor een belangrijk deel afhangt van de mate waarin bedrijven nieuwe werknemers hebben aangenomen. Daarnaast geldt dat genoemd percentage werknemers bovenop het percentage werknemers komt (circa 8%) dat in de oude laagste loonschaal was geplaatst.
De stelling van D66 dat maar weinig CAO's een loon onder de 115% WML mogelijk maken is dus niet in overeenstemming met de recente ontwikkelingen. Desalniettemin is verdere continuering van deze trend noodzakelijk aangezien bepaalde bedrijfstakken nog achterblijven. Het kabinet zal de lopende CAO-ontwikkelingen dan ook kritisch blijven volgen.
De leden van de CDA-fractie vragen of de verlaging van de werkgeverslasten ook van toepassing is op mensen die reeds in dienst zijn.
De vermindering lage lonen is van toepassing op alle werknemers die aan de voorwaarden voldoen. Dat wil zeggen dat ook voor mensen die al in dienst zijn en die minder verdienen dan het toetsloon (115% van het van toepassing zijnde wettelijk minimumloon) de werkgeverslasten worden verlaagd.
De leden van de fracties van de VVD en de SGP vragen een reactie op de ook door het Sociaal en Cultureel Planbureau aangesneden problematiek van de bezetting van ogenschijnlijk laaggekwalificeerde banen door beter opgeleide werknemers.
Alhoewel de huidige regelingen nog niet geëvalueerd zijn, kan worden aangenomen dat een verlaging van de loonkosten de kans op een baan voor de minst productieve werknemers vergroot. Het is daarmee tevens aannemelijk dat een grotere verlaging van de loonkosten een groter effect heeft op de werkgelegenheidsperspectieven van de minst productieve werknemers.
Wij nemen aan dat er een zekere verdringing aan de onderkant van de arbeidsmarkt voorkomt. Dat een gedeelte van de banen voor laaggekwalificeerden door beter opgeleide werknemers wordt ingenomen is plausibel. Daarbij moet worden bedacht dat het formele opleidingsniveau vaak slechts een ondergeschikt criterium is, en dat het de werkgever ook gaat om andere zaken zoals werkervaring en sociale vaardigheden. Desalniettemin wordt een substantieel aantal banen voor laaggekwalificeerden wel ingenomen door laaggeschoolde personen. Dit betekent dat maatregelen om het aantal banen aan de onderkant te stimuleren ook ten goede komen aan mensen die anders nauwelijks een kans op de arbeidsmarkt maken.
Wij onderschrijven de gedachtegang dat algemene economische groei en banengroei over de gehele linie het belangrijkste middel is om de werkloosheid terug te dringen. Het kabinet meent echter met het SCP, dat een op de onderkant van de arbeidsmarkt gericht beleid ook noodzakelijk is, en dat reductie van de belastingen en premies voor de laagste lonen daaraan bijdraagt. Op korte termijn zal een sterke banengroei in de brede zin voor de meest kansarme groepen weinig soelaas bieden. Juist voor deze groepen is een gericht aanvullend beleid gewenst.
Naar aanleiding van vragen van de leden van de fracties van D66 en de SGP over de arbeidsmarktpositie van jongeren tot 23 jaar merken wij op dat uit de meest recente cijfers van het CBS blijkt dat de werkloosheid onder jongeren het snelste daalt. Alhoewel het werkloosheidsniveau onder deze groep nog steeds het hoogste is, geeft deze ontwikkeling aan dat de werkgelegenheidsgroei in de huidige opgaande conjunctuur in belangrijke mate ten goede komt aan jongeren. Tevens blijkt dat het aantal langdurig werkloze jongeren als percentage van het totaal aantal werklozen jongeren in de periode 1990–1995 daalde van 32,9% tot 26,8%. Dit percentage was in beide jaren lager dan het percentage voor de gehele beroepsbevolking (1990: 55,0%; 1995: 53,2%) terwijl de gerealiseerde daling groter was (–6,1% respectievelijk –1,8%). Bij een uit budgettair oogpunt zo gericht mogelijke inzet van middelen ligt het dus in de rede om de verhoging van de afdrachtskorting loonbelasting en premie volksverzekering ten goede te laten komen aan werknemers ouder dan 23 jaar.
Tabel: Geregistreerde werkloosheid naar leeftijd als percentage van de beroepsbevolking.
| 15–24 jaar | 25–34 jaar | 35–64 jaar | |
|---|---|---|---|
| Juli'95–Sep.'95 | 9,4% | 7,5% | 5,9% |
| Juli'96–Sep.'96 | 8,9% | 7,0% | 6,0% |
Bron: CBS, Statistiek geregistreerde werkloosheid
De aftopping van de maximum korting op de afdracht op f 6000 is, zo antwoorden wij de leden van de D66-fractie, tot stand gekomen op basis van budgettaire argumenten. Overigens worden bij een dergelijk maximum de werkgeverslasten nagenoeg volledig geëlimineerd.
I.6. Fiscale stimulering duale leerwegen in het HBO
De leden van de PvdA-, VVD- en D66-fractie onderschrijven het belang van de combinatie van werken en leren in het HBO. Ook de leden van de fractie van de CDA beoordelen het fiscaal stimuleren van duale leerwegen positief.
Naar aanleiding van een vraag van de leden van de PvdA-fractie naar de eventuele gevolgen voor de studiefinanciering voor zowel de betrokken student als voor de Rijksbegroting, merken wij het volgende op.
De student die een HBO-studie in voltijds verband is begonnen, doch deze in de laatste fase in een duaal traject afsluit, zal daardoor in veel gevallen langer over de studie doen dan bij een voltijds studie gebruikelijk is. De studieschuld kan hierdoor hoger uitvallen dan het geval zou zijn geweest zonder duale afsluiting. Daar staat tegenover dat in het duale gedeelte van de studie geen nieuwe schuld wordt opgebouwd. De gevolgen voor de Rijksbegroting zijn afhankelijk van het feitelijk gebruik van de faciliteit, waarbij de verwachting is dat uiteindelijk jaarlijks voor maximaal 10 000 studentjaren zal worden bespaard op studiefinanciering.
Op de vraag van deze leden naar de groei van het aantal leer/arbeidsplaatsen die als gevolg van de voorgestelde maatregel wordt verwacht, merken wij op dat in het HBO nog geen ervaring is opgedaan met een dergelijke maatregel. Het streven is echter dat vanaf het jaar 2000 circa 10 000 studenten (cumulatief) per jaar (= 12,5% van de instroom in de betreffende sector) van de faciliteit gebruik zullen maken.
De leden van de PvdA-fractie vragen zich af waarom de regeling beperkt wordt tot de technisch-commerciële sectoren. Ook de leden van de fracties van het CDA en GroenLinks stellen hierover een vraag. Voorts vragen de leden van de CDA-fractie naar de concrete duale leerwegen in het HBO en de werking van de fiscale stimulering duale leerwegen.
Allereerst merken wij op dat de beperking tot bepaalde bedrijfstakken enerzijds is ingegeven door de prioriteit voor economische groei en versterking concurrentiekracht en anderzijds door de beschikbare budgettaire ruimte en beheersbaarheid. In dit verband zij er nog op gewezen dat voor de regeling niet van belang is vanuit welke HBO-opleiding studenten in het bedrijf worden aangesteld. Over de fiscale stimulering merken wij op dat de voorgestelde maatregel de variëteit in duale leerwegen zal vergroten, naast de reeds bestaande duale trajecten, te weten de experimenten met coöperatieve education, de MKB-route en onder bepaalde condities ook het deeltijd HBO.
Met betrekking tot de vragen van de PvdA-fractie over uitbreiding van de faciliteit leerlingwezen voor langdurig werklozen met weinig of geen opleiding en voor de minst kansrijke werklozen, merken wij het volgende op.
Op dit moment kunnen langdurig werklozen zonder een adequate start-kwalificatie reeds gebruik maken van de fiscale faciliteit vermindering onderwijs, mits zij uiteraard deelnemen aan het leerlingwezen en voldoen aan de vereisten van de Wet vermindering afdracht loonbelasting en premie voor de volksverzekering (WVA). Daarnaast kent de WVA een specifieke afdrachtskorting voor langdurig werklozen. Een uitbreiding voor langdurig werklozen is derhalve niet aan de orde.
De leden van de PvdA-fractie vragen voorts of het Kabinet bereid is de 130%-WML grens in de loonkostenfaciliteit op te rekken als in het najaarsoverleg blijkt dat er knelpunten zijn.
Zoals reeds aangegeven tijdens de Algemene Financiële Beschouwingen d.d. 9 oktober jl., zullen eventuele knelpunten als gevolg van het gehanteerde toetsloon van 130%-WML in het najaarsoverleg worden besproken. Het heeft onze voorkeur om de uitkomsten van dit overleg af te wachten.
De leden van de PvdA-fractie vragen in te gaan op de voor- en nadelen van een verruiming van de loonkostenfaciliteit leerlingwezen voor de kleinere bedrijven.
Naar aanleiding hiervan merken wij op dat het denkbaar is dat kleine werkgevers die slechts één of enkele leerlingen in dienst hebben, mogelijk niet voor de volledige afdrachtvermindering in aanmerking komen, omdat hun afdracht loonbelasting en premie voor de volksverzekeringen niet toereikend is om de gehele afdracht te gebruiken. Aan de keuze voor dit fiscale instrument is echter inherent dat niet verder kan worden gegaan dan de door de werkgever verschuldigde afdrachten.
Op de vraag van de leden van de CDA-fractie naar de effecten van de fiscale faciliteit leerlingwezen in 1996 merken wij op dat in de WVA is aangegeven dat het Kabinet uiterlijk december 1997 een verslag aan de Eerste en Tweede Kamer zal sturen over de werking van deze wet. De voorbereidingen ten behoeve van dit verslag zijn inmiddels ter hand genomen.
De leden van de VVD-fractie vragen zich af of de voorgestelde faciliteit niet bijdraagt aan verdere versnippering van het fiscale beleid. Zij vragen zich ook af of deze regeling niet typisch een belasting-uitgave is die bij de komende herziening van het belastingstelsel kan worden meegenomen.
Hierover merken wij het volgende op. Aan de keuze voor een fiscale maatregel gaat een duidelijke beleidsafweging vooraf. Daarbij worden de fiscale maatregelen beoordeeld op beleidseffectiviteit, fiscale structuur, kostenefficiëntie, eenvoud, inpasbaarheid en de verenigbaarheid met budgettaire voorwaarden. Bij de toetsing van de voorgestelde maatregel aan deze criteria komen wij tot een positief oordeel. Bij de keuze voor dit specifieke instrument is uitdrukkelijk betrokken dat de voorgestelde maatregel «meelift» met de bestaande fiscale faciliteit vermindering onderwijs in de WVA. Hierbij is mede van belang dat reeds ervaring is opgedaan met deze regeling. Zeker voor maatregelen waarvan het de bedoeling is dat deze zich specifiek richten op bepaalde doelgroepen, heeft het «meeliften» voordelen ten opzichte van andere mogelijkheden zoals subsidies waarvoor bijna altijd nieuwe structuren opgezet moeten worden.
De leden van de D66-fractie vragen zich af of een dergelijk instrument wel effectief kan zijn als het wordt beperkt tot inkomens tot maximaal 130% van het minimumloon voor volwassenen. Ook de leden van de PvdA en GroenLinks stellen hierover een vraag. In dat kader vragen zij voorts of inzicht kan worden gegeven in de gebruikelijke salariëring in deze sferen.
Thans wordt gewerkt aan het opstellen van een ministeriële regeling waarin de bepalingen worden opgenomen over de onderwijs-arbeidsovereenkomsten en wordt aangegeven voor welke bedrijven en sectoren in de technisch-commerciële sector de fiscale faciliteit van toepassing is. De 130% WML-grens zou tot gevolg kunnen hebben dat een aantal bedrijven niet van de faciliteit gebruik kan maken. In hoeverre dat het geval is, is thans nog niet bekend. Binnen 3 jaar na de inwerkingtreding zal de werking van de regeling worden geëvalueerd. Ook door tussentijdse monitoring van gegevens zal de vinger aan de pols worden gehouden. Daarbij zullen eventuele beperkingen als gevolg van de 130% WML-grens in de beschouwing worden betrokken.
In antwoord op de vraag van de GroenLinks-fractie of de voorgestelde maatregel niet het gevaar van verdringing in zich bergt, merken wij op dat naast de te verwachten positieve effecten op de inhoudelijke afstemming van het onderwijs op de arbeidsmarkt de maatregel getroffen is om een vloeiender overgang van onderwijs naar arbeidsmarkt mogelijk te maken. Dit zal naar verwachting leiden tot het terugdringen van werkloosheid van pas afgestudeerden. Voorts moet van de maatregelen een drempelverlagend effect uitgaan in het bijzonder voor die bedrijven (vaak in het MKB) die thans niet of nauwelijks HBO-opgeleiden in dienst hebben doch deze voor de, met het oog op hun concurrentiepositie, noodzakelijke innovatie feitelijk wel nodig heeft.
De termijn van maximaal 24 maanden genoemd in de memorie van toelichting, zo antwoorden wij de leden van de SGP-fractie, slaat niet op de tijdelijkheid van de faciliteit maar op het feit dat HBO-studenten één jaar voltijds onderwijs kunnen omzetten in twee duale jaren. Dit betekent dat voor een HBO-student de afdrachtskorting vermindering onderwijs bij een voltijds dienstverband van 32 uur voor een periode van maximaal 24 maanden wordt toegekend. Daarnaast is in het onderhavige voorstel opgenomen dat een evaluatie zal plaatsvinden binnen 3 jaar na de inwerkingtreding van deze regeling.
Ten slotte vragen de leden van de SGP-fractie zich af of de stelselwijziging van de studiefinanciering in 1997 gevolgen kan hebben voor de voorgestelde maatregel. In dit kader merken wij op dat niet bij voorbaat kan worden uitgesloten dat een eventuele forse toekomstige stelselwijziging Studiefinanciering gevolgen zou kunnen hebben voor de voorgestelde regeling.
De leden van de PvdA-fractie vragen of Nederland vergeleken met andere landen achterop of juist voorop loopt met private S&O in de grotere bedrijven.
Uit een vergelijking met Frankrijk en Duitsland – de enige landen waarvoor cijfers beschikbaar zijn – komt naar voren dat de private S&O in de grotere Franse en vooral Duitse bedrijven relatief groter is dan in Nederland. De bedrijven groter dan 500 werknemers geven in Frankrijk circa 0,2%-punt BBP meer uit aan S&O dan in Nederland en in Duitsland 0,5%-punt BBP. Uit CBS-statistieken blijkt dat de Nederlandse R&D-uitgaven in de metaal, chemie, rubber en kunststoffen en aardolie-industrie laag zijn ten opzichte van het buitenland en die in de voedings- en genotmiddelenindustrie relatief hoog.
De leden van de PvdA-fractie vragen verder of er enig inzicht is te geven in het aantal en het soort bedrijven dat zal profiteren van deze verhoging van het WBSO-plafond. Ook de leden van de CDA-fractie vragen naar het aantal bedrijven dat van de verhoging van het plafond gebruik zal maken. Tevens vragen deze leden welk bedrag hiermee gemoeid is en hoe dat gefinancierd wordt.
Op dit moment is er een zestal bedrijven dat met het plafond wordt geconfronteerd en dus zal profiteren van een verhoging van het plafond. Het betreft hier grote Nederlandse multinationale ondernemingen in de chemie, elektronica en voedings- en genotmiddelen. Met de verhoging is een bedrag van 25 mln gemoeid. Dit bedrag maakt deel uit van het additionele bedrag van 75 mln dat structureel voor S&O wordt uitgetrokken. Bij de besluitvorming over de begroting 1997 is hiervoor ruimte gevonden.
De leden van de RPF-fractie vragen of het nodig is om met een verhoging van het WBSO-plafond een impuls te geven aan de technologische inspanningen van de grootste S&O-bedrijven. Zij vragen of de markt hier niet meer bepalend is en of op dit punt onderzoeken zijn gedaan.
Met het verrichten van onderzoek beogen bedrijven nieuwe innovatieve producten en/of productieprocessen te ontwikkelen, waardoor de concurrentiekracht toeneemt. In die zin is de markt bepalend voor (de inrichting van) het onderzoek dat door een bedrijf wordt verricht. Een lagere kostprijs van het onderzoek, die door de S&O-tegemoetkoming wordt bewerkstelligd, betekent evenwel dat een bedrijf zich meer inspanningen kan getroosten.
Door het plafond in de WBSO hebben de grootste bedrijven niet kunnen profiteren van de budgetverruiming per 1 januari 1996, terwijl zij het leeuwendeel van de private S&O voor hun rekening nemen. Uit de evaluatie van de WBSO bleek dat de grootste bedrijven het minst tevreden waren over de ondersteuning vanuit de WBSO en dat de grote bedrijven de S&O-tegemoetkoming direct in hun S&O-budget laten vloeien.
I.8. Wijziging successie- en schenkingsrecht musea en kunstvoorwerpen
Het verheugt ons dat de voorgestelde verruiming van de fiscale faciliteiten voor schenken en nalaten aan musea in de Successiewet 1956 een brede instemming heeft ontmoet. Er bestaan op dit moment geen plannen, dit in antwoord op de vraag van de leden van de PvdA-fractie, om een dergelijke regeling ook voor andere instellingen in het leven te roepen die niet, zoals musea, hun collectie openstellen voor bezichtiging door het publiek.
De leden van de fractie van de PvdA gaan er van uit dat het voldoen van successierechten in natura ook mogelijk is door kunstvoorwerpen over te dragen aan provincie, gemeente of aangewezen museum en vragen om deze regeling ook van toepassing te laten zijn op overdrachten aan universitaire instellingen. De leden van de CDA-fractie vragen of de korting geldt bij verkoop aan alle musea in Nederland, ook de private en geprivatiseerde musea. Naar het ons voorkomt berusten de vragen van deze leden op een misverstand. Bij de overdracht van kunstwerken gaat het om de betaling in natura van een belastingschuld aan de Staat, waaraan wetstechnisch de vorm is gegeven van een kwijtschelding van belasting. Daaruit volgt dat de overdracht moet geschieden aan de Staat en niet aan enige andere rechtspersoon. De werken maken na de overdracht deel uit van de rijkscollectie waarna wordt besloten in welk museum het object ten toon kan worden gesteld (dat kan ook een provinciale of gemeentelijke instelling of een universiteitsmuseum zijn). Bij de beslissing of een voorwerp wordt geaccepteerd kan de overweging dat het goed zou passen binnen de collectie van een bepaald museum uiteraard een rol spelen. Het is derhalve niet de bedoeling dat de verkregen werken in een speciaal daarvoor opgericht museum worden ondergebracht.
Met betrekking tot de voorgestelde regeling voor betaling in natura van successierechten zijn door de leden van de fracties van het CDA, het GPV en de SGP enkele vragen gesteld met betrekking tot het werkingsbereik van de regeling en mogelijke schending van het gelijkheidsbeginsel. Op de vragen van deze leden kan het volgende worden geantwoord. De erfgenaam of legataris verkrijgt de kunstwerken in de nalatenschap ongevraagd, en op een tijdstip dat noch door de erflater, noch door de erfgenaam wordt bepaald. Verkrijgingen krachtens erfrecht onderscheiden zich daarmee van wilshandelingen zoals schenking of verkoop. Daaruit vloeit voort dat het gerechtvaardigd is om voor verkrijgingen krachtens erfrecht specifieke maatregelen te treffen, zonder dat daarmee het gelijkheidsbeginsel wordt geschonden. Indien een erfenis voor een aanzienlijk deel uit kunstvoorwerpen bestaat kan zich de situatie voordoen dat de verkrijger bijvoorbeeld op grond van zijn liquiditeits- of vermogenspositie de verschuldigde successierechten niet uit zijn eigen middelen kan of wil voldoen. Dit leidt er vaak toe dat een deel van de kunstvoorwerpen wordt verkocht om de successierechten te betalen waarmee voor de Nederlandse Staat het risico ontstaat dat waardevolle kunstvoorwerpen naar het buitenland verdwijnen. Indien de nalatenschap geen kunstvoorwerpen bevat bestaat dit risico niet en is er daarmee geen rechtvaardiging voor de regeling. Dit risico bestaat evenmin bij onroerende zaken, zodat ook daarop de regeling niet van toepassing is.
Toetsing van de liquiditeit van de erfgenamen zou weinig zinvol zijn, omdat de uitkomst van een dergelijke toetsing weinig zegt over de bereidheid van de erfgenamen om de kunstvoorwerpen in Nederland te houden, nog daargelaten welke normen voor een dergelijke toets zouden moeten worden aangelegd. De regeling voorziet dan ook niet in een dergelijke toets. Benadrukt moet worden dat de regeling, inclusief de forfaitaire stimulans van 20% boven de marktwaarde van een object, haar rechtvaardiging vindt in het algemene culturele belang dat gemoeid is met het behoud van cultureel belangrijke voorwerpen voor Nederland. De bedoeling is dat erfgenamen aan de betaling in natura de voorkeur geven boven de het aanbieden van het voorwerp ter veiling. Het gaat hier om een forfaitair percentage dat altijd enigszins arbitrair is. Een differentiatie van het percentage tussen verschillende soorten roerende zaken, zoals de leden van de CDA-fractie suggereren is dan ook niet zinvol. Aan de leden van de PvdA fractie kan worden geantwoord dat de overeenkomstige regeling in het Verenigd Koninkrijk een incentive kent van 25% van de verschuldigde belasting. Frankrijk kent wel een regeling maar geen extra tegemoetkoming. Hieruit blijkt dat de regelingen in diverse landen sterk kunnen variëren. In antwoord op de vraag van de leden van de D66-fractie kunnen wij opmerken dat ons inziens de kans op oneigenlijk gebruik van de regeling gering is. Dit zou eruit moeten bestaan dat een toekomstige erflater, met het oog op besparing van successierechten, in plaats van een andere belegging, een kunstwerk aanschaft van stel 1 mln, dat hij anders niet gekocht zou hebben, om het successierecht met f 200 000 te verminderen. Hij of zij loopt dan ook nog het risico dat dat uiteindelijk om kwalitatieve of budgettaire redenen niet wordt geaccepteerd. Aan toepassing van de regeling zijn, na acceptatie van een voorwerp, weinig of geen andere voorwaarden verbonden dan overdracht van het voorwerp aan de Staat. Controle op de naleving van voorwaarden, waarover de leden van de SGP-fractie een vraag hebben gesteld, is dan ook niet aan de orde. De voorwerpen zelf, die onderdeel zijn van de rijkscollectie, staan onder controle van de Inspectie Cultuurbezit.
Op vragen van de leden van de fracties van het CDA en het GPV kan worden geantwoord dat de criteria op basis waarvan acceptatie plaatsvindt en de wijze van taxeren nader zullen worden uitgewerkt in een algemene maatregel van bestuur. Nu reeds kan worden opgemerkt dat het naast kunstvoorwerpen tevens kan gaan om voorwerpen van cultuurhistorisch belang, waarbij niet noodzakelijkerwijs als vereiste geldt dat het gaat om een van oorsprong Nederlands voorwerp. Bij de aan te leggen criteria kan onder meer worden gedacht aan een analoge toepassing van die van de Wet tot behoud van cultuurbezit, die in de praktijk ook bij het Deltaplan cultuurbehoud werkbaar zijn gebleken. De Wet tot behoud van cultuurbezit en het Deltaplan cultuurbehoud zijn, dit in antwoord op een vraag van de leden van de SGP-fractie, de twee specifieke regelingen tot behoud van het Nederlandse cultuurgoed.
Aan de leden van de fractie van de PvdA kan worden geantwoord dat deze regeling niet in strijd is met enige verdragsverplichting van Nederland, noch in het kader van de Europese Unie, noch daarbuiten.
Met betrekking tot de in de Kamer aanvaarde motie Hoogervorst (Kamerstukken II, 1996/97, 25 000, nr. 38) die vraagt om uitstel van de besluitvorming over de accijnsverhoging, verwijzen wij in de eerste plaats naar onze brief van 5 november 1996, WV 96/752M. Mede naar aanleiding van de vraag van de leden van de fractie van het CDA waarom de thans voorgestelde accijnsverhoging niet en een eventueel verdere accijnsverhoging wel wordt gekoppeld aan de ontwikkelingen in de buurlanden, alsmede de vragen van de leden van de fractie van de VVD met betrekking tot de desbetreffende passages in het regeeraccoord merken wij daarbij nog het volgende op.
Met betrekking tot accijnsverhogingen voor de motorbrandstoffen zijn in de afgelopen periode in EU-verband geen concrete resultaten bereikt. Derhalve is voor een actieve opstelling gekozen door nationaal een eerste stap te zetten, waarin ook België volgt.
Naar aanleiding van de vragen van de leden van de fracties van de PvdA, het GPV en de SGP met betrekking tot de (eventuele) accijnsverhogingen in onze buurlanden merken wij het volgende op.
In België heeft begin oktober een accijnsverhoging voor benzine plaatsgevonden met 0,83 BF; eind december komt daar nog een verhoging met hetzelfde bedrag bij. In totaal zal de accijns op benzine in België aan het einde van dit jaar derhalve circa 9 cent per liter zijn verhoogd. Met betrekking tot eventuele accijnsverhogingen in Duitsland kan uit de berichtgeving over de ontwikkelingen aldaar worden afgeleid dat er nog geen voornemens bestaan voor verhogingen op korte termijn. Over meer informatie beschikken wij op dit moment niet. Via de daarvoor geëigende kanalen houden wij de vinger aan de pols en benadrukken wij het belang van accijnsverhogingen.
Onder verwijzing naar desbetreffende vraag van de leden van de CDA-fractie merken wij op dat het wetsvoorstel aanpassing loon- en inkomstenbelasting c.a. 1997 voortvloeit uit de (vereenvoudigings-) voorstellen van de werkgroep technische herziening loon- en inkomstenbelasting en de commissie vermindering administratieve verplichtingen bedrijfsleven. Daartoe behoren ook de voorstellen inzake verkeer en vervoer in dat wetsvoorstel. Dit is de reden dat deze voorstellen in dat wetsvoorstel zijn opgenomen. Bovendien was er op het moment dat het wetsvoorstel aanpassing loon- en inkomstenbelasting c.a. 1997 in procedure werd gebracht nog geen besluitvorming over de maatregelen inzake verkeer en vervoer in het Belastingplan 1997.
Met betrekking tot de vragen van de leden van de fracties van het CDA, de VVD, de SGP en het GPV, naar compensatiemogelijkheden voor de pomphouders in de grensstreek merken wij het volgende op.
In de eerste plaats ontkennen wij niet dat er problemen kunnen zijn voor de pomphouders aan de oostgrens. De huidige problemen kunnen echter niet aan de accijnsverschillen worden toegeschreven – die zijn er nu nauwelijks – maar worden veroorzaakt door andere factoren, waarnaar de Minister van Economische Zaken thans een feitenonderzoek uitvoert. Het accijnsniveau voor benzine zal per 1 januari 1997 – na de aanpassing in het kader van het reëel constant houden – in Nederland circa 0,8 cent per liter boven het Duitse niveau liggen; het accijnsniveau voor dieselolie 4,5 cent per liter onder het Duitse niveau. Vanaf 1 juli 1997 zullen, als Duitsland niet tot verhogingen zou overgaan, deze verschillen 11,8 cent, onderscheidenlijk 0,5 cent in het nadeel van Nederland zijn (op een volle tank benzine van 60 liter dus – inclusief BTW – f 8,30; op een volle tank diesel van 60 liter f 0,35). Ook dan zullen de grenseffecten nog maar voor een zeer beperkt deel veroorzaakt worden door het accijnsverschil. Niettemin hebben wij een open oog voor de problematiek van de pomphouders aan de grens. De problematiek met betrekking tot een eventuele compensatie voor de pomphouders in de grensstreek, die reeds uitvoerig aan de orde is geweest bij de behandeling van de accijnsverhogingen per 6 juli 1991, zowel in de Tweede Kamer als in de Eerste Kamer, wordt door ons opnieuw bezien. Met name kijken wij daarbij of er voor juridische en uitvoeringstechnische bezwaren oplossingen mogelijk zijn. Vormen van een directe compensatie voor geleden omzetverlies ten gevolge van de accijnsverhogingen in de vorm van faciliteiten in de sfeer van de winstbelastingen zijn geen begaanbare weg omdat daarbij per ondernemer telkens het afzetverlies zou moeten worden vastgesteld en deze belastingen geen adequate instrumenten voor een dergelijke compensatie bevatten. Met betrekking tot maatregelen in de accijnssfeer zijn er complicaties zowel op EU-rechtelijk terrein, als wat betreft de afbakening van «pomphouders in de grensstreek».
De afstand die een automobilist bereid is te rijden om «over de grens te gaan tanken», de leden van de fractie van de SGP vragen daarnaar, wordt bepaald door een individuele afweging, zoals koopgedrag en verplaatsingsgedrag. Bovendien speelt naast het accijnsverschil het te behalen prijsvoordeel, waarbij ook rekening moet worden gehouden met de tijd en de kosten die gemoeid zijn om de afstand naar het Duitse tankstation te overbruggen.
De accijnsderving ten gevolge van het additionele weglekeffect van de voorgestelde accijnsverhoging aan de oostgrens schatten wij op 120 mln voor benzine en 5 mln voor dieselolie. Dit is, zoals de leden van de fractie van de PvdA vragen, circa 13% van de opbrengst van de verhogingen. Gelet op de verschillen aan de Belgische grens verwachten wij aldaar geen additionele weglek.
De leden van de fractie van de VVD vragen een reactie op de door hen geconstateerde prijsverschillen aan de Duitse grens. Ook de leden van de fractie van D66 vragen om meer inzicht in de variatie in brandstofprijzen in Duitsland. Aangezien de prijzen van benzine en dieselolie sinds begin september nogal gewijzigd zijn hebben wij onlangs (op 24 oktober) een steekproef gehouden bij een aantal tankstations aan beide zijden van de grens. Daarbij zijn de actuele pompprijzen van benzine (Euro-loodvrij 95) en dieselolie opgevraagd in een aantal plaatsen in Nederland en Duitsland in de buurt van de grens. Het gaat daarbij om gemeenten van verschillende grootte, gelegen op verschillende afstanden van de grens. De bevindingen zijn opgenomen in bijlage 1 bij deze nota. Daaruit kan worden opgemaakt dat ten opzichte van de peildatum van het belastingplan (augustus '96) de prijzen van benzine en dieselolie, zowel in Nederland als in Duitsland, fors zijn gestegen. In Nederland ligt het gemiddelde prijsniveau voor dieselolie thans zo'n 15 tot 20 cent per liter hoger, in Duitsland 14 tot 16 cent per liter. Voor benzine zijn deze cijfers zowel in Nederland als in Duitsland 5 tot 7 cent. Het gaat om een algemene tendens in de olieprijzen op de wereldmarkt. De verschillen in benzineprijzen zijn ongeveer op hetzelfde niveau gebleven, terwijl die voor de dieselprijzen wat groter zijn geworden. Uiteraard zijn er afwijkingen van het gemiddelde niveau te constateren. In onderstaande tabel zijn de hoogste en laagste waargenomen prijzen weergeven.
| Benzine | laagste prijs | hoogste prijs | Dieselolie | laagste prijs | hoogste prijs |
|---|---|---|---|---|---|
| Nederland | f 1,93 | f 2,05 | Nederland | f 1,35 | f 1,56 |
| Duitsland | f 1,73 | f 1,88 | Duitsland | f 1,41 | f 1,48 |
Zoals uit bijlage 1 moge blijken, is de prijsdifferentiatie voor benzine in Duitsland vrij groot; op sommige plaatsen werd voor benzine een 12 tot 15 cent lagere literprijs dan het door de ADAC opgegeven gemiddelde in Duitsland waargenomen. De dieselprijzen liggen meer bij elkaar. In Nederland liggen de benzineprijzen dichter bijeen. De prijzen voor dieselolie liggen daarentegen juist meer uit elkaar. De literprijzen in stadcentra (wat verder van de grens) en langs de snelwegen liggen op het randstadniveau, maar dichter bij de grens in de buurt van Duitse woonkernen ligt de prijs soms 20 cent onder het gemiddelde.
Naar aanleiding van de brief van het Koninklijk Nederlands Vervoer inzake mogelijke kartelvorming door oliemaatschappijen merken wij op dat de Minister van Economische Zaken bij brief van 31 oktober 1996, gericht aan de Voorzitter van de Vaste Commissie voor Economische Zaken van de Tweede Kamer, heeft aangegeven dat er een feitenonderzoek wordt uitgevoerd naar de prijsopbouw van motorbrandstoffen en de elementen van marktwerking. Het onderzoek moet resulteren in beschrijvingen van de markt voor benzine en dieselolie, alsmede de opbouw van de prijzen van deze brandstoffen. Beoordeling van dat onderzoek zal plaatsvinden tegen de achtergrond van alle beschikbare informatie, met inbegrip van de visie van de organisatie Koninklijk Nederlands Vervoer.
De leden van verschillende fracties vragen naar de omvang van de grenseffecten van de voorgestelde verhoging van de accijns op motorbrandstoffen. De leden van de RPF-fractie vragen hoe deze effecten zijn berekend.
Gelet op de accijnsverhogingen in België per 7 oktober en 31 december zal naar verwachting als gevolg van het thans voorliggende voorstel alleen een additioneel weglekeffect naar Duitsland optreden. Dit weglekeffect wordt, ervan uitgaande dat de prijzen van motorbrandstoffen in Nederland en Duitsland tot 1 juli 1997 geen sterk uiteenlopende ontwikkeling vertonen, geraamd op bijna 100 mln liter benzine (circa 120 mln accijnsopbrengst) en 5 à 10 mln liter dieselolie (circa 5 mln accijnsopbrengst). De totale weglek inclusief de weglek op grond van de thans reeds bestaande prijsverschillen zou dan na de verhoging – dit in antwoord op een vraag van de leden van de CDA-fractie – bij benadering uitkomen op 250 mln liter benzine. Bij dieselolie zal na de verhoging per saldo nauwelijks sprake zijn van weglek in relatie met Duitsland en België. Bij de berekeningen is aangesloten bij uitkomsten van onderzoek dat het Nederlands Economisch Instituut (NEI) in 1992 heeft uitgevoerd in opdracht van het Ministerie van Financiën, de BOVAG en het Ministerie van Verkeer en Waterstaat. Overigens zij benadrukt dat de totale omvang van de grenseffecten voortvloeit uit verschillen in pompprijzen en derhalve niet alleen is toe te schrijven aan accijnsverschillen. Zoals bekend is het grootste deel van het prijsverschil met Duitsland toe te schrijven aan verschillen in overige kostprijsbestanddelen en aan margeverschillen.
De op basis van het NEI-onderzoek berekende effecten moeten met voorzichtigheid worden gehanteerd. Niet alleen zijn de verschillen in de prijs van motorbrandstoffen veranderd ten opzichte van de situatie ten tijde van het NEI-onderzoek, maar ook de prijsniveaus. Ook de relatieve prijzen van andere producten die het koopgedrag in de grensstreken bepalen kunnen zijn veranderd. Voorts zijn sinds het onderzoek de EU-binnengrenzen komen te vervallen. Deze effecten zullen ook van invloed zijn geweest op het koopgedrag over en weer in de grensstreken (en daarmee indirect ook op de weglek).
Gelet op het vorenstaande zijn naar ons oordeel op dit moment geen concrete uitspraken te doen over de omvang van de effecten van de accijnsmaatregel op de overige omzet (bijvoorbeeld de omzet voor de detailhandel of de horeca) en op de werkgelegenheid. Dit laat onverlet dat duidelijk is dat dergelijke effecten in zekere mate zullen optreden.
De door de leden van de VVD-fractie gevraagde informatie over de gecumuleerde weglekeffecten in de jaren 1990 is niet voorhanden. Wel kan worden opgemerkt dat – gezien het feit dat de prijsverschillen voor benzine in de afgelopen jaren in het algemeen groter waren dan de huidige verschillen – de grenseffecten voor deze brandstofsoort gecumuleerd substantieel zijn geweest. Bij de diesel is in de gevraagde periode per saldo sprake geweest van teruglek. Overigens zij ook hier benadrukt dat ook het gecumuleerde weglekeffect slechts gedeeltelijk samenhangt met accijnsverschillen. Wij merken verder op dat op dit moment de mogelijkheden voor actualisering van het NEI-model worden bezien.
Het aantal pomphouders in de grensstreek, waar de leden van de fractie van de SGP naar vragen, wordt door de branche geschat op 300. De additionele weglek wordt geschat op een volume van ongeveer 100 mln liter. Hiervan zal het grootste gedeelte door de pomphouders in de grensstreek als omzetverlies gevoeld worden.
De leden van de CDA-fractie vragen naar de lastenverzwaring voor het bedrijfsleven als gevolg van de variabilisatie. Daarbij wordt aangenomen dat de zakelijke rijder in het algemeen meer kilometers rijdt dan de gemiddelde automobilist. Zij willen graag een berekening zien van de lastenverlichting c.q. lastenverzwaring voor automobilisten die onder, op en aanzienlijk boven het gemiddeld aantal kilometers zitten. Voorts vragen deze leden naar het aantal kilometers waarop de lastenverlichting overgaat in een lastenverzwaring. Ook de leden van de SGP-fractie vragen daarnaar.
De lastenverzwaring (of de lastenverlichting) is uiteraard sterk afhankelijk van het brandstofverbruik van het desbetreffende vervoermiddel. Een algemeen geldende berekening kan dan ook niet worden gegeven. In bijlage I bij de memorie van toelichting is voor de verschillende brandstofsoorten voor een middenklasse auto grafisch weergegeven vanaf welk jaarkilometrage een lastenverzwaring optreedt. Voor een benzine-auto (verbruik volgens fabrieksopgave 6,7 liter per 100 km) ligt dat punt op ongeveer 16 000 km. Voor een dieselauto (5,9 liter op 100 km) op ongeveer 30 000 km en voor een LPG-auto (8,5 liter op 100 km) op ongeveer 28 000 km. Voor een auto voorzien van een derde generatie LPG-installatie, ligt dat punt op ongeveer 59 000 km.
Bij een jaarkilometrage van 50 000 zal, uitgaande van de hiervoor genoemde verbruikscijfers een lastenverzwaring optreden van f 300 voor benzine, van f 70 voor diesel en van f 180 voor LPG. Deze lasten zijn in de bedrijfssfeer aftrekbaar in het kader van de fiscale winstbepaling, zodat de netto lastenverzwaring lager ligt. Bij een jaarkilometrage van 10 000 zijn de lastenverlichtingen respectievelijk f 50 (benzine), f 70 (diesel) en f 140 (LPG).
In dit kader wijzen wij nog op de mogelijkheid om over te schakelen op een zuiniger auto waardoor men de hoogte van de lastenverlichting of lastenverzwaring daadwerkelijk kan beïnvloeden. Met name voor het bedrijfsleven bestaat deze mogelijkheid aangezien aldaar de auto in het algemeen frequenter wordt vervangen dan in het particuliere verkeer.
Naar aanleiding van de vraag van de leden van de CDA-fractie over de categorie van de motorrijtuigenbelasting waarvoor de verlaging daarvan is gebaseerd op de accijns- en BTW-opbrengst, delen wij mede dat dit – zoals vermeld in de memorie van toelichting – is gebeurd voor de motorrijwielen, de benzinepersonenauto's, de dieselpersonenauto's, de LPG-personenauto's, de bestelauto's en lichte vrachtauto's (tot 12 ton maximaal toegelaten massa) en voor de autobussen. De leden van de SGP-fractie vragen aan te geven welk aandeel de verschillende genoemde categorieën weggebruikers hebben in de accijns- en BTW-opbrengst. Uitgedrukt in percenten van de accijns- en BTW-opbrengst van de voorgestelde accijnsverhoging – die relevant is geweest voor de berekening van de verlaging van de motorrijtuigenbelasting – zijn deze aandelen als volgt:
| motorrijwielen | : 1,3% |
| benzinepersonenauto's | : 60% |
| dieselpersonenauto's | : 6,6% |
| LPG-personenauto's | : 11,5% |
| bestelauto's en lichte vrachtauto's | |
| (tot 12 ton maximaal toegelaten massa) | : 6,7% |
| autobussen | : 1% |
Voor LPG-personenauto's heeft een gedifferentieerde terugsluis plaatsgevonden. Een deel van de accijns- en BTW-opbrengst is teruggesluisd naar alle LPG-auto's, een deel is gebruikt tot financiering van de in het voorstel opgenomen stimulering van de derde generatie LPG-apparatuur.
Per genoemde categorieën is neutraal teruggesluisd, dat wil zeggen dat de accijns- en BTW-opbrengst van de accijnsverhoging is gedeeld door het aantal voertuigen in die categorie. Het daaruit voortvloeiende bedrag is in mindering gebracht op de motorrijtuigenbelasting voor de betreffende voertuigen. Aldus is voor alle voertuigen binnen een categorie een gelijke compensatie vastgesteld. Naar aanleiding van de vraag van de leden van de CDA-fractie om een cijfervoorbeeld is hierna deze berekening uitgewerkt voor de benzinepersonenauto's. Deze categorie verbruikt jaarlijks 5240 miljoen liter benzine. Een verhoging van f 0,11 van de accijns genereert een accijnsopbrengst van 576 mln en een BTW-opbrengst van 77 mln (uitsluitend privégebruik is voor de vaststelling van het BTW-belang in ogenschouw genomen), een totaal van 653 mln. Gedeeld door het aantal benzinepersonenauto's (4 663 000) levert dit een verlaging van de motorrijtuigenbelasting op van f 140. In de memorie van toelichting is aangegeven dat voor autobussen een in geringe mate afwijkende benadering is gekozen. Voor deze categorie is uitgegaan van een (budgettair neutrale) compensatie naar rato van de motorrijtuigenbelastingdruk, dat wil zeggen dat het accijnsbelang is afgezet tegen de opbrengst van de motorrijtuigenbelasting voor de autobussen. Met het daaruit voortvloeiende percentage (45,8%) is het motorrijtuigenbelastingtarief voor autobussen verlaagd.
Doordat de compensatie per categorie neutraal is vastgesteld, zoals hiervoor aangegeven, kan er in beginsel niet worden gesproken van een relatief hoger of lager gecompenseerde categorie, waarnaar de leden van de CDA-fractie vragen (met dien verstande dat, zoals hiervoor reeds vermeld, voor de LPG-personenauto een gedifferentieerde terugsluis heeft plaatsgevonden). Evenmin kan dan worden gesproken over een grens bij een doorgaans zuiniger auto.
De leden van de fracties van de VVD, het CDA en de RPF stellen vragen over de weergegeven mobiliteitseffecten en milieu-effecten als gevolg van de voorgestelde variabilisatiemaatregelen.
Naar aanleiding van de vraag van de leden van de VVD-fractie naar de onderzoeken waarop de in de memorie van toelichting vermelde effecten zijn gebaseerd, kunnen wij mededelen dat de voor de mobiliteits- en milieu-effecten gehanteerde zogenoemde elasticiteiten zijn gebaseerd op nationaal en internationaal gehanteerde elasticiteiten, welke zijn ontleend aan en herbevestigd in verschillende onderzoeken. In Nederland is op dit terrein onder meer door MuConsult, het Nederlands Economisch Instituut (NEI), de Stichting voor Economisch Onderzoek der Universiteit van Amsterdam (SEO) en het Instituut voor Onderzoek van Overheidsuitgaven (IOO) onderzoek verricht naar de Nederlandse situatie. Sommige van deze onderzoeken zijn begeleid door het RIVM en door onderzoeksdiensten van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat.
De variabilisatiemaatregelen (accijnsverhoging in combinatie met de verlaging van de motorrijtuigenbelasting) leiden tot de volgende mobiliteitseffecten. Voor de kortere termijn ontstaat een reductie van de mobiliteitsgroei van circa 1,5%, ofwel circa 1,3 miljard autokilometers. Dit leidt tot een afname van de groei van het aantal voertuigverliesuren van minimaal 5%. Voor de langere termijn (i.c. meer dan vijf jaar) treedt globaal een tweemaal zo groot effect op, dat wil zeggen zo'n 2,5 à 3% reductie van de mobiliteitsgroei en circa 9% reductie van de groei van de congestie. Dit leidt tot een evenredige vermindering van de economische schade door files, die door het NEI voor 1995 is berekend op 1,5 mld. Genoemde mobiliteitseffecten gelden voor de totale automobiliteit, dus inclusief de effecten op de zakelijke mobiliteit.
Deze effecten van de maatregelen zullen in relatieve zin nauwelijks worden beïnvloed door bijvoorbeeld economische groei of andere exogene effecten, de leden van de CDA-fractie vragen daarnaar. In vrijwel alle gevallen zal de hiervoor geschetste percentuele daling minimaal plaatsvinden. Dit neemt niet weg dat economische groei en andere exogene effecten weer een opwaarts effect op de mobiliteit kunnen hebben, doch dat zou ook het geval zijn zonder variabilisatie.
De effecten op de uitstoot van schadelijke gassen ten opzichte van de mobiliteitseffecten zijn niet één op één vergelijkbaar. Deze worden beïnvloed door de reductie van de groei van het aantal autokilometers, door een mogelijk zuiniger rijgedrag, het op langere termijn komen tot de productie en aanschaf van zuiniger vervoermiddelen, maar ook door de mate waarin binnen de verschillende categorieën voertuigen de reductie van de groei van de mobiliteit wordt gerealiseerd. Daarnaast mag niet worden verwacht dat de genoemde reductie van de mobiliteitsgroei zich over alle brandstofsoorten in gelijke mate zal voordoen, hetgeen ook van invloed is op de milieu-effecten. Voor een indicatie van de milieu-effecten verwijzen wij naar de memorie van toelichting.
De leden van de CDA-fractie vragen waarom in het kader van de stimulering van de nieuwste generatie LPG-apparatuur niet is gekozen voor een grotere vermindering van de motorrijtuigenbelasting. Zij vragen tevens naar de milieu-effecten indien vorengenoemde vermindering f 380 zou bedragen in plaats van de thans voorgestelde f 250 en wat de financiële consequenties van een dergelijke extra verlaging zouden zijn in de jaren 1997, 1998 en 1999 indien deze dient te worden gecompenseerd bij de andere LPG-auto's. Voorts vragen deze leden naar de bereidheid van het kabinet om de derde generatie LPG-apparatuur voor bijvoorbeeld een termijn van drie jaar extra te stimuleren.
Met de stimulering van de derde generatie LPG-apparatuur wordt een van de aanbevelingen van de vergroeningscommissie gevolgd. Deze commissie had voorgesteld de motorrijtuigenbelasting met f 400 te verlagen (een bedrag vergelijkbaar met dat genoemd in de vraag van de leden van de CDA-fractie), waardoor – in combinatie met een accijnsverhoging op LPG – onder meer het zogenoemde omslagpunt benzine/LPG op ongeveer 20 000 km zou uitkomen. Bij de door de vergroeningscommissie voorgestelde stimulering van de derde generatie LPG-apparatuur werd ervan uitgegaan dat de accijnzen voor de overige brandstoffen niet wijzigden. In het thans door het kabinet voorgestelde pakket aan maatregelen op het gebied van verkeer en vervoer worden ook de accijnzen op de andere brandstoffen verhoogd en de tarieven van de motorrijtuigenbelasting voor de andere brandstoffen verlaagd. Het totaal aan voorgestelde wijzigingen leidt ertoe dat reeds met een verlaging van f 250 het omslagpunt voor benzine/LPG wordt gebracht onder de 20 000 km, althans voor zover het betreft derde generatie LPG-apparatuur.
Het verhogen van de vermindering tot f 380 zou tot gevolg hebben dat de zogenoemde omslagpunten dalen ten gunste van LPG en dat het rijden op LPG bij een lager jaarkilometrage voordeliger wordt dan dat ligt besloten in de huidige voorstellen. Dit zou ongetwijfeld tot gevolg hebben dat meer automobilisten zullen overschakelen op LPG en dat er wellicht per saldo meer autokilometers zullen worden gemaakt. Hoe groot het milieu-effect van een dergelijke maatregel is hangt af van de mate waarin meer LPG ten koste gaat van de andere brandstoffen. Indien meer LPG ten koste gaat van benzine, zal de milieu-winst beperkter zijn dan de situatie waarin de overstap naar LPG ten koste gaat van diesel. Al met al wordt van een grotere verlaging dan f 250 binnen het thans voorgestelde variabilisatiepakket – de leden van de CDA-fractie vragen daarnaar – geen groot milieu-effect verwacht.
Gezien het vorenstaande zien wij geen reden voor een permanente of tijdelijke extra vermindering van de motorrijtuigenbelasting. Overigens zou met een extra vermindering van de motorrijtuigenbelasting zoals door de leden van de CDA-fractie genoemd, een oplopend budgettair belang zijn gemoeid van 26 mln in 1999. Indien dat zou moeten worden gecompenseerd bij de andere LPG-auto's betekent dat een vermindering van de voorgestelde verlaging met circa f 70 (f 150 in plaats van f 220).
Naar aanleiding van de vraag van de leden van de fractie van de RPF over inbouw van extra brandstoftanks in vrachtauto's merken wij op dat in de zogenoemde structuurrichtlijn minerale oliën, juist met het oog op het dergelijke situaties, is vastgesteld dat accijnsheffing in de lidstaat van bestemming achterwege blijft voor de motorbrandstoffen die zich bevinden in de normale reservoirs van bedrijfsvoertuigen. Extra aangebrachte tanks behoren niet tot de normale uitvoering. Gezien de beperkte prijsverschillen voor dieselolie, alsmede gezien het feit dat een Nederlandse ondernemer dan in Duitsland de omzetbelasting moet terugvragen in plaats van in aftrek te brengen op zijn btw-aangifte in Nederland, is geen rekening gehouden met een substantieel weglekeffect voor dieselolie voor deze groep door het over de grens tanken van bedrijfsvoertuigen.
De leden van de CDA-fractie vragen welke gevolgen de wijziging van de omslagpunten benzine/diesel en benzine/LPG heeft voor de aanschaf van auto's. Beide omslagpunten zullen ten gevolge van het voorstel omlaag gaan. De omvang van de daling van beide omslagpunten is, afgezien van auto's voorzien van de schoonste LPG-techniek (de zogenoemde derde generatie), overigens gering (te weten, zoals vermeld in de memorie van toelichting, circa 1500 en 2000 km/jaar). Voor de schoonste LPG-auto's is voorts de daling van het omslagpunt relatief substantieel (zoals vermeld in de memorie van toelichting, circa 4000 km/jaar). Voor de aanschaf van auto's leiden die wijzigingen op zichzelf naar verwachting tot een geringe verschuiving naar het segment dieselauto's en tot een wat grotere verschuiving ten gunste van op LPG rijdende auto's, beide overwegend ten koste van het aandeel van benzine-auto's. Een kwantificering van die effecten zou naar ruwe schatting resulteren in cijfers in de orde van enkele procenten van de betrokken aantallen aangeschafte auto's.
Deze leden vragen naar de effecten in de afgelopen jaren van de afschaffing van de LPG-toeslag op grijze kentekens. De bedoelde maatregel trad in werking op 1 april 1995. Een cijfermatige meting van de effecten op de aantallen op LPG rijdende grijze kentekens is niet beschikbaar, mede omdat die aantallen ook al beïnvloed worden door effecten van de wijziging ingaande 1994 van de fiscale omschrijving van de bestelauto (grijs kenteken). In kwalitatieve zin evenwel ligt het voor de hand dat de bedoelde maatregel op zichzelf het LPG-gebruik door die voertuigen heeft gestimuleerd, in het bijzonder ten aanzien van – deze leden vragen daarnaar – bestelauto's; het zijn immers binnen de groep grijze kentekens vooral bestelauto's waarmee op LPG wordt gereden.
Vervolgens vragen deze leden naar de effecten die worden verwacht van de thans voorgestelde maatregel om de motorrijtuigenbelasting bij autobussen op nul te stellen teneinde het overschakelen op LPG of aardgas te stimuleren. In dit verband vragen deze leden of de bedoelde effecten overeenkomstig de ontwikkelingen bij grijze kentekens zijn. De bedoelde nihilstelling van de motorrijtuigenbelasting voor autobussen die op die brandstoffen rijden en waarmee openbaar vervoer wordt verricht, strekt er slechts toe om ook voor deze groep inhoud te geven aan het in het wetsvoorstel vervatte streven naar zowel variabilisatie van autokosten als compensatie van de extra accijnslast.
Door verschillende fracties zijn vragen gesteld over de compensatie van de dieselaccijns voor zware vrachtauto's en de stand van zaken met betrekking tot dit dossier.
Bij de besluitvorming over de variabilisatiemaatregelen heeft het kabinet meegewogen dat de door het kabinet voorgestane – en bij eerdere accijnsverhogingen toegepaste compensatie van de accijnsverhoging via een generieke verlaging van de motorrijtuigenbelastingtarieven voor vrachtauto's boven de 12 ton zou betekenen dat de tarieven onder de in EU-verband geldende minimumtarieven zouden komen te liggen. Gelet op het belang van een alternatieve compensatie heeft het kabinet er de voorkeur aangegeven op dat moment nog niet met een compensatievoorstel te komen, maar het compensatievraagstuk in overleg met de branche te bezien. Het heeft natuurlijk de voorkeur om, als er binnen de EU ruimte ontstaat voor een generieke verlaging van de MRB-tarieven voor vrachtauto's deze in lijn met het verleden en met de thans voorgestelde compensatie voor andere voertuigen direct te gebruiken. Het kabinet zal zich daarvoor in EU-verband sterk maken.
Inmiddels is er overleg met de transportbranche gaande over de wensen en mogelijkheden voor compensatie. Op basis daarvan wordt thans de juridische, beleidsmatige en uitvoeringstechnische haalbaarheid geanalyseerd en – nationaal en internationaal – afgetast. Omdat het een lastige materie met de nodige haken en ogen betreft en wij niets bij voorbaat willen uitsluiten, vraagt dit enige tijd. Over het uiteindelijke resultaat zal de Kamer worden geïnformeerd. De compensatie voor de vrachtauto's boven de 12 ton bedraagt in 1997 55 mln en structureel 135 mln. Wij gaan uit van volledige macro-compensatie voor de zware vrachtauto's.
In dit verband wordt overigens opgemerkt dat de voorgestelde accijnsverhoging voor het binnenlands wegvervoer niet tot een concurrentienadeel leidt, behoudens de verhouding tot vervoer per trein en per schip. Alleen het zware grensoverschrijdende verkeer heeft, voor zover in Nederland wordt getankt, een concurrentienadeel.
De leden van de SGP-fractie vragen welke effecten de accijnsverhoging heeft voor de kostprijsopbouw van de vervoerssector.
De kostprijsopbouw van de hier in het geding zijnde sector van het goederenvervoer over de weg is afhankelijk van vele factoren, maar ruwweg kan worden gesteld dat de accijnsverhoging de kostprijs verhoogt met zo'n 1 tot 2%. De compensatie is gemiddeld van eenzelfde omvang.
Deze leden vragen tot welke grens van het aantal gereden kilometers de compensatie via de motorijtuigenbelasting toereikend zal zijn. Indien alle brandstof zou zouden worden getankt in ons land, is voor bijvoorbeeld een lichte bestelauto die grens ruim 50 000 kilometer per jaar; voor een vrachtauto van zo'n 10 ton in de orde van 25 000 kilometer per jaar. Onder die grenzen geniet de ondernemer een financieel voordeel, daarboven een nadeel.
Naar aanleiding van de vraag van deze leden of concurrentie-vervalsing kan optreden tussen binnenlandse vervoerders merken wij op dat binnen de groep Nederlandse vervoerders tot op grote hoogte gescheiden deelmarkten bestaan: enerzijds de houders van kleine en middelgrote vrachtauto's die overwegend binnen Nederland rijden en anderzijds de houders van zware en zeer zware vrachtauto's die overwegend het internationaal vervoer verzorgen. Voor concurrentievervalsing behoeft dan ook niet te worden gevreesd.
Naar aanleiding van een vraag van de leden van de fractie van de SGP is in onderstaande tabel een overzicht gegeven van de accijnstarieven op benzine en dieselolie (uitgedrukt in guldens per 1000 liter) gedurende de afgelopen 15 jaar.
| Tijdstip | benzine gelood | benzine ongelood | dieselolie |
|---|---|---|---|
| 01-01-1980 | 523,50 | 184,60 | |
| 01-01-1981 | 533,50 | ||
| 06-07-1981 | 563,50 | ||
| 01-04-1983 | 598,50 | ||
| 01-07-1983 | 698,50 | ||
| 01-04-1986 | 704,80 | 673,20 | |
| 01-11-1986 | 794,80 | 763,20 | 254,60 |
| 01-01-1987 | 796,20 | 765,40 | |
| 01-01-1988 | 797,40 | 767,70 | |
| 13-03-1989 | 794,50 | 774,50 | |
| 01-01-1990 | 792,20 | 782,50 | 360,60 |
| 01-01-1991 | 788,50 | 788,50 | |
| 06-07-1991 | 1 046,50 | 971,50 | 430,60 |
| 01-07-1992 | 1 109,30 | 971,50 | 445,20 |
| 01-01-1993 | 555,20 | ||
| 01-01-1994 | 1 219,30 | 1 081,50 | 635,20 |
| 01-01-1996 | 1 246,10 | 1 105,30 | 649,20 |
Deze leden vragen voorts wat het effect van die maatregelen is geweest op het aantal gereden kilometers. Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) heeft ten behoeve van de werkgroep vergroening van het fiscale stelsel onderzoek gedaan naar milieu-effecten van accijnsaanpassingen en komt tot de volgende indicaties omtrent het effect van accijnsverhogingen op het gereden aantal kilometers. De heffingen over motorbrandstoffen zijn volgens de RIVM tussen 1980 en 1994 als gewogen gemiddelde met ongeveer 28% reëel gestegen. Daar staat tegenover dat het gewogen gemiddelde van de prijs aan de pomp in die periode met ongeveer 12% reëel is gedaald. Het RIVM rekent met een elasticiteit voor de langere termijn van –0,25 voor de reactie van de personenauto-kilometers op een verhoging van de brandstofprijs, maar met een elasticiteit van –0,5 voor de reactie van het brandstofverbruik. Overigens merken wij op dat zich met betrekking tot deze cijfers marges kunnen voordoen; de Adviesdienst voor Verkeer en Vervoer van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat rekent bijvoorbeeld met een elasticiteit van –0,3 voor de reactie van de personenauto-kilometers. Als gevolg van een aanpassing van het aanschaf- en rijgedrag en mogelijk ook door een ander aanbod van voertuigtypen werkt een verhoging van de brandstofprijs versterkt door op het brandstofverbruik. Er mag worden verwacht dat juist dit laatste element zich op wat langere termijn manifesteert. Het RIVM heeft berekend dat het brandstofverbruik in Nederland door personenauto's in 1994 ongeveer 8% hoger zou zijn geweest, indien in de periode 1980–1994 de heffingen op motorbrandstoffen niet reëel zouden zijn gestegen met de aangegeven 28%. Het aantal afgelegde kilometers zou ongeveer 4% hoger zijn geweest.
De leden van de SGP-fractie vragen voor welke elementen van het mobiliteitspakket de voorgestelde accijnsverhoging een versterkend effect betekend. Voorts willen zij een overzicht van de andere elementen gericht op het terugdringen van de automobiliteit.
De voorgestelde variabilisatiemaatregelen vormen een onverbrekelijk onderdeel van een evenwichtig pakket aan maatregelen dat gericht is op het verbeteren van het aanbod van verkeers- en vervoersvoorzieningen en het beïnvloeden van de vraag naar mobiliteit. In het kader van het bereikbaarheidsplan waarvoor 2 mrd is uitgetrokken ten laste van het Fonds Economische versterking, wordt de capaciteit van het openbaar vervoer en het wegennet versneld uitgebreid, terwijl de variabilisatie van autokosten het gebruik van de auto afremt en de aanschaf van zuiniger auto's bevordert. De prijsprikkel zal de automobilist vaker doen overwegen terughoudender gebruik te maken van de auto. Bovendien worden alternatieven voor solistisch autogebruik aantrekkelijker, zoals carpoolen, vervoersmanagement en vormen van openbaar vervoer. Ook de prijsverhouding tussen auto en OV, gemeten in variabele kosten wordt aantrekkelijker voor het openbaar vervoer.
Naar aanleiding van de vragen van de leden van de fracties van het CDA en de SGP inzake de mate van de tijdelijkheid van het nihiltarief in de motorrijtuigenbelasting respectievelijk in de belasting van personenauto's en motorrijwielen voor de elektrische auto, wijzen wij erop dat blijkens het voorstel van wet het nihiltarief voor de laatstgenoemde belasting geldt tot 1 juli 2002. Ook het overeenkomstige nihiltarief in de motorrijtuigenbelasting is niet als een permanente maatregel bedoeld. Dit komt tot uitdrukking in de evaluatiebepaling die als artikel III is opgenomen in de Wet van 21 december 1995 tot wijziging van de Wet infrastructuurfonds en de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994 (herziening van het Infrastructuurfonds) (Stb. 637). Deze bepaling voorziet in een verslag van de Minister van Financiën aan de Staten-Generaal over de gevolgen van het nihiltarief in de motorrijtuigenbelasting voor elektrische auto's, binnen vijf jaar na de inwerkingtreding daarvan (1 januari 1996). De onderhavige maatregelen zijn dan ook bedoeld als een tijdelijke stimulering om de marktpositie van de elektrische auto's te verbeteren. Op het moment dat de elektrische personenauto meer algemeen toepassing vindt dan wel zonder fiscale bevoordeling kan concurreren met de andere personenauto's, vervalt de wenselijkheid tot stimulering. Overigens wil daarmee niet gezegd zijn dat zolang er geen wezenlijke toename is, het nihiltarief gehandhaafd zou moeten worden ongeacht het perspectief dat bestaat op een gunstige verdere ontwikkeling.
In Europees verband bestaat er momenteel geen specifieke regelgeving met betrekking tot het fiscaal stimuleren van de elektrische auto. Dat neemt echter niet weg dat, de leden van de SGP-fractie vragen daarnaar, de nationale regelgeving op dit vlak niet in strijd mag zijn met de Europese regelgeving over de vrije concurrentie op de interne markt. Het onderhavige voorstel bevat een generieke maatregel die uit dien hoofde niet tot een concurrentieverstoring aanleiding kan geven en is derhalve niet in strijd met de Europese regelgeving.
De leden van de RPF-fractie vragen naar de voor- en nadelen van de elektrische auto, alsmede of de eerste ondergetekende ook een taak ziet om ook langs andere weg het gebruik van de elektrische auto te stimuleren. Naar aanleiding van deze vragen en op basis van informatie van de Minister van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer, merken wij het volgende op.
De belangrijkste voordelen van de elektrisch aangedreven auto zijn de totale afwezigheid van uitlaatgasemissies in het stedelijk gebied en het lage geluidsniveau. De beperkte actieradius, meestal een nadeel, wordt ook wel als voordeel genoemd: de gebruiker wordt gedwongen zijn ritten zorgvuldig te plannen en zijn mobiliteit te beperken. Deze beperkte actieradius geldt overigens niet voor de zogenoemde hybride auto, waarvoor de hiervoor genoemde nihiltarieven eveneens van toepassing zijn. Energiebesparing wordt door sommigen als voordeel genoemd, vooral in het stadsverkeer. Proeven met elektrische auto's in de praktijk hebben dit echter nog niet kunnen bevestigen.
Belangrijkste nadeel vormen de hoge kosten van aanschaf en onderhoud. Deze worden onvoldoende gecompenseerd door de lage brandstofkosten per kilometer. Of op termijn de kosten van aanschaf en onderhoud (vervanging accu's) voldoende zullen dalen om economische exploitatie (zelfs onder het huidige en voorgestelde gunstige fiscale regime) mogelijk te maken is niet duidelijk. De voorlopig nog zeer beperkte actieradius maakt de elektrische auto ongeschikt voor algemene toepassing. Aan betere accu's, met een hogere energiedichtheid, wordt hard gewerkt. Een echte doorbraak naar een adequate en betaalbare accu is echter nog niet in zicht. Derhalve ontbreekt vooralsnog ook de noodzaak c.q. wenselijkheid tot bijvoorbeeld stimulering van oplaadpunten en het geven van voorlichting aan de consument.
Op de vraag van de leden van de D66-fractie naar de motorrijtuigenbelastingdruk die gemiddeld op een autobus drukt, delen wij mede dat deze ongeveer f 2600 bedraagt. De leden van de CDA-fractie vragen hoe de korting op de motorrijtuigenbelasting (vaststelling nihiltarief) zich verhoudt tot de investeringen die noodzakelijk zijn voor een aardgas- of LPG-bus. Wij leiden hieruit af dat deze leden veronderstellen dat de bedoelde korting beoogt tegemoet te komen aan deze investeringen, hetgeen evenwel niet het geval is. Onder het huidige accijnstarief voor LPG is de besparing door de lagere brandstofkosten, aangevuld met een bijdrage in het kader van de bijdrageregeling «milieuvriendelijke bussen» (MIBU) van het ministerie van Verkeer en Waterstaat, in het algemeen voldoende om de meerkosten van de aardgas- of LPG-bus en de kosten van onder meer aanpassingen aan stallingen en werkplaatsen terug te verdienen. Verhoging van de accijns verstoort in beginsel dit evenwicht. Het nihiltarief dient daarom als tegemoetkoming in de kosten van de verhoging van de accijns op LPG en niet als tegemoetkoming in de kosten die gepaard gaan met technische aanpassingen van de bussen.
Dit in ogenschouw nemend, alsmede het feit dat elektrisch aangedreven autobussen niet worden geraakt door een accijnsheffing, beantwoorden wij de vraag van de leden van de RPF-fractie of wij reden zien een nihiltarief in de motorrijtuigenbelasting of een andere (fiscale) stimulering voor elektrisch aangedreven autobussen te overwegen ontkennend.
Ook het antwoord op de vraag van de leden van de CDA-fractie waarom er niet voor is gekozen om ook de autobussen die op bio-diesel rijden in aanmerking te laten komen voor een nihiltarief in de motorrijtuigenbelasting, ligt in het vorenstaande besloten. Voor zover ons bekend vindt het gebruik van bio-diesel als motorbrandstof in autobussen nog geen toepassing, behoudens in een enkel proefproject. In dat proefproject wordt op bescheiden schaal ervaring opgedaan met het rijden op bio-diesel, waarbij de accijns die normaliter voor deze brandstof verschuldigd zou zijn, niet wordt geheven.
Naar aanleiding van een vraag dienaangaande van de leden van D66-fractie merken wij het volgende op. De budgettaire effecten van een verhoging van de autokostenfictie tot 28% zijn globaal 450 mln aan extra belastingopbrengst en 75 mln aan extra premie-opbrengst; bij een percentage van 30% wordt de extra belastingopbrengst grof geschat 600 mln en de extra premie-opbrengst 100 mln. Bij deze budgettaire effecten is uitgegaan van één uniform percentage voor de autokostenfictie.
Met betrekking tot de vraag van deze leden naar de mogelijkheden om zeer milieuvriendelijke auto's via de autokostenfictie te stimuleren, merken wij op dat belastingen die aangrijpen bij de aanschaf en het bezit van de auto, de BPM en de MRB zich beter lenen voor een dergelijke wijze van stimulering. Wel wordt onderzocht of er mogelijkheden zijn om via de structuur van de autokostenfictie minder autogebruik c.q. ander wijze van vervoer te stimuleren. Dit komt aan de orde in de notitie inzake fiscaliteit in relatie tot verkeer en vervoer.
De leden van de factie van Groenlinks vragen waarom nu sommige voorstellen van de werkgroep fiscale vergroening van het fiscale stelsel wel zijn overgenomen en andere niet.
De aanbevelingen van de werkgroep die in 1997 realiseerbaar zijn, zijn uitgevoerd. Dit is tevens de reden dat andere aanbevelingen niet voor 1997 worden uitgevoerd. De door deze leden gebruikte kwalificatie van «selectief winkelen door het kabinet» vinden wij dan ook niet passend. De aanbevelingen van de tweede rapportages zijn, zoals de werkgroep zelf aangeeft, minder operationeel uitgewerkt. De uitwerking zal soms nog complex en weerbarstig zijn aldus de werkgroep. Op de vraag welke maatregelen in 1998 worden ingevoerd, kan dan ook geen antwoord worden gegeven. In dit verband is nog van belang dat de werkgroep vergroening van het fiscale stelsel in april volgend jaar met de derde en laatste rapportage zal komen.
In reactie op het door GroenLinks aangehaalde artikel «Auto van de zaak fors duurder? Geen paniek, stap rustig in» (Rendement, oktober 1996) merken wij het volgende op. In het artikel wordt ten onrechte uitgegaan van een flinke verhoging van de autokostenfictie. Nu een dergelijke verhoging niet wordt voorgesteld is de basis aan het artikel in feite ontvallen. Als «nieuw gezichtspunt» in de afweging of men kiest voor een zakenauto of een privé-auto wordt gewezen op de invoering van het wetsvoorstel tot wijziging van enige belastingwetten (herziening regime ter zake van winst uit aanmerkelijk belang, consumptieve rente en vermogensbelasting). Dit wetsvoorstel, dat naar verwachting in werking zal treden op 1 januari 1997, staat echter los van de fiscale behandeling van de auto en heeft geen rechtstreeks effect op de kosten van het autogebruik. Het wetsvoorstel voorziet in een verlaging van het huidige, progressieve tarief voor dividend dat wordt uitgekeerd aan aanmerkelijk belanghouders tot een vast tarief van 25%. Voor de aanmerkelijk belanghouder die kiest voor uitkering van dividend kan dit een voordeel betekenen in vergelijking met de situatie vóór 1 januari 1997. Hoe hij dit voordeel vervolgens aanwendt – voor een auto of voor andere doeleinden – is fiscaal niet relevant. De bestaande fiscale regelingen omtrent het gebruik van een auto voor zakelijke en privédoeleinden zijn per genoemde datum niet verruimd.
De leden van de fracties van de PvdA, de VVD, D66, de RPF en de SGP vragen naar de reactie van het kabinet op de door de Tweede Kamer aanvaarde motie Van Blerck-Woerdman ten aanzien van de tabaksaccijns.
In het debat over het tabaksontmoedigingsbeleid is door de Minister van Economische Zaken aangegeven dat het kabinet de motie ontraadt. In onze brief van 5 november jl., nr. WV96/752M, aan de Tweede Kamer hebben wij dit kabinetsstandpunt herhaald en aangegeven dat het kabinet niet voornemens is ter zake een nota van wijziging in te dienen.
De leden van de PvdA-fractie vragen voorts naar het effect van het eventueel niet laten doorgaan van de verhoging van de tabaksaccijns op de verlaging van het tarief eerste schijf en de resulterende gevolgen voor de koopkrachtverhoudingen tussen lagere, midden- en hogere inkomens en tussen niet-rokers en rokers. Voorts vragen deze leden het kabinet aan te geven wat de gevolgen zijn voor de werkgelegenheid en de koopkracht indien een eventueel afstel van de verhoging van de tabaksaccijns gedeeltelijk gecompenseerd wordt door het niet laten doorgaan van de verlenging van de tweede schijf.
Het eventueel niet laten doorgaan van de verhoging van de tabaksaccijns leidt tot een neerwaarts effect op de inflatie van circa 0,1%-punt en daarmee in de standaardkoopkrachtplaatjes, waarin impliciet rekening wordt gehouden met een gemiddelde tabaksconsumptie, tot een partiële koopkrachtverbetering van deze omvang. Mitigeren van de verlaging van het belastingtarief van de eerste schijf, die het kabinet tegenover de accijnsverhoging heeft gesteld, leidt per saldo tot inkomenseffecten die over een breed front globaal neutraal zijn. Wij kunnen – dit in antwoord op een vraag van de leden van de VVD-fractie – de uitspraak hierover van de eerste ondergetekende tijdens de Algemene Financiële Beschouwingen, bevestigen. Wanneer de aangegeven samenhang wordt doorbroken en daarentegen – als gedeeltelijke budgettaire compensatie – zou worden afgezien van de verlenging van de tweede schijf, dan ontstaan per saldo onderin en middenin het inkomensgebouw positieve inkomenseffecten en bovenin per saldo negatieve effecten. De effecten op de werkgelegenheid zijn verwaarloosbaar.
Het koopkrachtbeeld in de MEV en de Sociale Nota is overigens gebaseerd op de fictie dat alle inkomenscategorieën gemiddeld roken. Voor niet-rokers is het beeld in werkelijkheid iets gunstiger en voor rokers iets ongunstiger. Indien de tabaksaccijnsverhoging zou vervallen, zou het alsdan resulterende koopkrachtbeeld weer representatief zijn voor zowel niet-rokers als rokers.
Ook wat betreft de invloed op de schatkist, de leden van de VVD-fractie informeren daarnaar, kunnen wij de uitspraak daarover van de eerste ondergetekende tijdens de Algemene Financiële Beschouwingen bevestigen. Het autonome effect op de kasopbrengst 1997 van de accijnsmaatregel bedraagt 280 mln; het effect van de corresponderende verlaging van het tarief eerste schijf bedraagt 240 mln.
De leden van de fractie van het CDA vragen naar de werkgelegenheids-, de fraude- en de grenseffecten van de tabaksaccijns.
In de tabaksverwerkende industrie zijn ruim 6000 personen werkzaam, waarvan 3000 in de sigarettenindustrie, 2100 in de kerftabakindustrie en zo'n 1000 in de sigarenindustrie. Daarnaast zijn nog eens 19 000 personen werkzaam in beroepen die gerelateerd zijn aan de tabaksverwerkende industrie (distributie, verpakking enzovoort). De grenseffecten in verband met de tabaksaccijns zijn thans overwegend positief. Immers, de prijs van een pakje sigaretten van 25 stuks ligt thans in Nederland f 1,05 respectievelijk f 1,30 lager dan in België en Duitsland. De prijs van een pakje shag ligt eveneens onder die in Duitsland, maar boven die in België en Luxemburg. Negatieve grenseffecten treden alleen op met betrekking tot shag tussen Nederland en België. Doordat de prijzen van zowel sigaretten als shag ook in België omhoog zullen gaan verwachten wij, ervan uitgaande dat de industrie in Nederland de prijzen met niet meer dan f 0,50 per pakje verhoogt, geen substantiële toename van de grenseffecten voor shag met België. Voor sigaretten blijft de prijs ruimschoots onder die in België en Duitsland. Wij verwachten voor sigaretten derhalve eveneens geen substantiële wijziging in de (positieve) grenseffecten.
Ten aanzien van de fraude, die zich overigens voornamelijk afspeelde in de sfeer van het douanestelsel, mogen wij verwijzen naar het vertrouwelijk overleg dat de tweede ondergetekende op 26 september jl. had met de vaste commissie voor Financiën uit de Tweede Kamer.
De leden van de CDA-fractie merken voorts op dat nogal wat pomphouders tabak verkopen. Met betrekking tot de vraag van deze leden wat de rentekosten zijn over de voorgefinancierde brandstof- en tabaksaccijnzen, kan geen eenduidig antwoord worden gegeven. Immers, de accijnsplichtigen zijn niet de pomphouders, maar de vergunninghouders van een accijnsgoederenplaats. Dit zijn de oliemaatschappijen en de opslagbedrijven respectievelijk de tabaksverwerkende industrie. De rentekosten voor de pomphouders zijn derhalve afhankelijk van de betalingstermijn die hen door hun toeleveranciers wordt gegund. Over het algemeen zou er sprake zijn van een betalingstermijn van één à twee weken. De financieringsgevolgen zijn dan afhankelijk van de omloopsnelheid. Er mag echter van worden uitgegaan dat goedlopende merken in die periode reeds aan de consument zijn verkocht.
De leden van de fractie van de RPF vragen waarom pijptabak in tegenstelling tot sigaren wel onder de accijnsverhoging valt. In de Wet op de accijns is het tarief voor pijptabak hetzelfde als het tarief voor shag. Beide vallen onder de definitie van rooktabak. De accijnsverhoging voor shag geldt dus eveneens voor pijptabak. Historisch bezien is het tarief voor pijptabak steeds gelijk opgegaan met dat voor shag. Een reden is dat een verschillend tarief het risico meebrengt dat wat als pijptabak wordt gepresenteerd, als shag wordt gebruikt. Voor sigaren geldt van oudsher een afzonderlijk tarief.
I.11. Automatische incasso motorrijtuigenbelasting
De leden van de fracties van de PvdA, het CDA en de RPF hebben vragen gesteld over de automatische incasso motorrijtuigenbelasting. Dienaangaande merken wij het volgende op. De invoering van de automatische incasso motorrijtuigenbelasting biedt zowel voordelen voor de Belastingdienst als voor belastingplichtige. Voor de Belastingdienst zijn er efficiencyvoordelen te behalen. Voor de belastingplichtige is er het betalingsgemak. De leden van de PvdA hebben gevraagd naar een korting voor diegenen die voorafgaand of bij de aanvang van het tijdvak de verschuldigde belasting in een keer voldoen. Aangezien deze manier van betalen aansluit bij de bestaande wetssytematiek waarbij destijds expliciet is gekozen voor het voldoen van de belasting voorafgaand of bij de aanvang van het tijdvak, zien wij geen aanleiding een kortingsregeling te creëren voor die groep belastingbetalers die ervoor kiest de bestaande situatie te handhaven. Voor de jaarbetalers bestaat op dit moment al een kortingsregeling van f 20 per jaar.
Wat betreft de budgettaire effecten merken wij ter toelichting het volgende op. Door het maandelijks automatisch betalen treedt een verschuiving van het betaalmoment op. Er wordt niet meer voorafgaand of bij de aanvang van het tijdvak betaald, maar lopende het tijdvak. Dit heeft een vermindering van de opbrengst motorrijtuigenbelasting in het jaar van invoering tot gevolg.
Zoals ook de leden van de PvdA aangeven, maakt uitstel van de invoering met een jaar een zorgvuldiger en beter gespreide invoering mogelijk. De invoering van de automatische incasso motorrijtuigenbelasting is een massaal proces dat veel belastingplichtigen raakt. Dit vraagt een zeer gedegen voorbereiding.
I.12. Budgettaire effecten en personele gevolgen
Naar aanleiding van de vraag van de leden van de PvdA-fractie of de vrijval die optreedt in gesubsidieerde arbeid bij de uitbreiding van de vermindering lage lonen weer ingezet kan worden ten behoeve van de stimulering van eenvoudige banen, merken wij het volgende op.
Als gevolg van de voorgestelde verhoging van de vermindering lage lonen nemen de loonkosten die gemeenten moeten maken bij de uitvoering van de verschillende regelingen op het gebied van de gesubsidieerde arbeid af. Om die reden kunnen de ramingen voor de benodigde subsidies worden verlaagd. Dit is de gebruikelijke procedure bij wijzigingen in de werkgeverslasten als gevolg van algemene fiscale maatregelen. De effecten van dergelijke wijzigingen op de uitgaven worden beschouwd als meevallers (respectievelijk tegenvallers). Een aanwending van deze meevallers voor een verhoging van het aantal gesubsidieerde arbeidsplaatsen of een verdere verlaging van de werkgeverslasten, specifiek aan de onderkant van de arbeidsmarkt, is niet aan de orde.
De leden van de fracties van de PvdA, het CDA en de VVD stellen enkele budgettaire aspecten van de fiscale stimulering van duale leerwegen in het HBO aan de orde.
Naar aanleiding hiervan merken wij op dat de regeling in de structurele situatie naar verwachting van toepassing zal zijn op ongeveer 10 000 studenten. De vermindering van de afdracht loonbelasting en premie volksverzekeringen bedraagt f 4500 per student, zodat hiermee in totaal een bedrag van 45 mln aan belasting en premie volksverzekeringen is gemoeid. Dit bedrag bestaat voor het grootste deel uit premie volksverzekeringen. Verder dient rekening te worden gehouden met een aanloopperiode. Als gevolg van deze factoren bedraagt de belastingderving in de eerste jaren naar verwachting circa 5 mln. De regeling is echter niet gebudgetteerd op dit bedrag.
In antwoord op een vraag van de leden van de fractie van de PvdA over de gedragseffecten als gevolg van het verhogen van de tabaksaccijns, merken wij op dat op basis van accijnsverhogingen in het verleden kan worden berekend dat de prijselasticiteit voor sigaretten –0,8 en voor shag –0,6 bedraagt. Dit betekent dat een prijsverhoging van 10% leidt tot een daling van de consumptie van sigaretten met 8% en van shag met 6%. Als gevolg van de voorgestelde verhoging wordt voor sigaretten een volumedaling verwacht van 7% en voor shag van 5%.
Naar aanleiding van vragen van de leden van de fracties van de PvdA en D66 over de budgettaire relatie tussen het achterwege blijven van de aanpassing van de geschenkenvrijstelling (wetsvoorstel Aanpassing loon- en inkomstenbelasting c.a. 1997) en de maatregelen met betrekking tot kunstmatig lage beloningen (nota van wijziging op het wetsvoorstel Herziening regime ter zake van winst uit aanmerkelijk belang, consumptieve rente en vermogensbelasting) merken wij op dat de aanvankelijk voorgenomen aanpassing van de geschenkenvrijstelling naar verwachting zou hebben geleid tot een opbrengst van 90 mln. De geraamde opbrengst van de maatregelen met betrekking tot kunstmatig lage beloningen ligt in dezelfde orde van grootte.
De uitbreiding van de S&O-regeling op het gebied van de software, waarnaar de leden van de RPF-fractie vragen, is opgenomen in een afzonderlijk wetsvoorstel, aangezien de besluitvorming van het kabinet over dit punt eerder was afgerond dan de besluitvorming over het belastingplan. Met betrekking tot de vraag van deze leden naar de hoofdreden tot deze uitbreiding mogen wij verwijzen naar de memorie van toelichting bij het desbetreffende wetsvoorstel, dat op 29 oktober jl. bij de Tweede Kamer is ingediend.
Naar aanleiding van vragen dienaangaande van de leden van de RPF-fractie, merken wij op dat de incidentele uitvoeringskosten (9,3 mln) voor 5,9 mln de maatregel in de Motorrijtuigenbelasting betreffen (voorlichting, automatiseringsaanpassing en teruggaaf aan jaarbetalers). De resterende 3,4 mln houdt voornamelijk verband met de voorlichting als gevolg van de maatregelen inzake het huurwaardeforfait, de afdrachtsverminderingen en de energie-investeringsaftrek. De structurele kosten (f 0,8 mln) hebben geheel betrekking op de uitvoering van de energie-investeringsaftrek. De personele toename als gevolg van het wetsvoorstel is zeer beperkt, in totaal slechts enkele formatieplaatsen. Of dit leidt tot het aannemen van extra personeel wordt niet afzonderlijk beoordeeld maar wordt bezien in het personele begrotingsbeeld van de Belastingdienst als geheel.
De leden van de fracties van D66, de VVD en het CDA vragen naar de uitvoering van de motie Van der Vaart c.s. uit 1992, waarin de Kamer zich uitspreekt voor een op termijn en gefaseerd afschaffen van de verbruiksbelasting van alcoholvrije dranken.
Zowel bij de invoering van de Wet op de verbruiksbelastingen van alcoholvrije dranken en van enkele andere producten als in het kader van het belastingplan 1994 is het tarief van de verbruiksbelasting van alcoholvrije dranken verlaagd. Een eventuele volgende stap zou budgettair moeten worden afgewogen tegen andere mogelijkheden voor lastenverlichting. De totale opbrengst van de verbruiksbelasting op alcoholvrije dranken wordt voor 1997 geraamd op 430 mln. Dat is een substantieel bedrag, dat ook voor andere meer urgente zaken zou kunnen worden ingezet. Voor het kabinet ligt het zwaartepunt dan eerder bij maatregelen die een meer directe werking hebben op de economie en de werkgelegenheid, zoals lastenverlichting en wigverkleining. Overigens past een dergelijke uitleg ook in de uitdrukkelijke bedoeling van de motie, die diende, zoals de heer Van der Vaart in zijn toelichting opmerkte, om de kamer te laten aangeven dat zij op termijn van die heffing af wil en niet om de prioriteitenstelling binnen het regeringsbeleid te bestrijden.
Om bovengenoemde reden is ook – zoals ook bleek uit de Miljoenennota en uit de toelichting bij het begrotingshoofdstuk IXB – geen traject uitgezet, de leden van de CDA-fractie vragen daarnaar, tot geleidelijke afschaffing van deze belasting. Naar aanleiding van de vraag daarover van de leden van de VVD-fractie wijzen wij erop dat de aard van de problematiek ook geen aanleiding geeft deze een op zichzelf staande plaats te geven in het kader van het «toekomstig belastingstelsel», waarmee overigens niet de indruk gewekt wil zijn dat in dit kader sprake is van vooropgezette beperkingen.
De tariefverhouding tussen limonades enerzijds en mineraalwater en vruchtensappen anderzijds, de leden van de fractie van D66 vragen daarnaar, is historisch bepaald. Ook in de oorspronkelijke accijnsheffing van voor 1993 was er een tariefonderscheid, waarbij vruchtensap tegen het laagste tarief en limonade tegen het hoogste tarief werd belast. Het tarief voor mineraalwater lag daar tussenin. Met de introductie van de verbruiksbelasting in 1993 is het tarief voor vruchtensap en mineraalwater naar elkaar toegebracht (15 cent per liter) en het tarief voor limonade bepaald op 25 cent per liter. Bij de tariefverlaging in 1994 is alleen het tarief voor limonade verlaagd tot 20 cent per liter. Een verlaging van het tarief met 1 cent per liter, de leden van de CDA-fractie vragen daarnaar, leidt tot een budgettaire derving van 20 à 25 mln. Een verlaging van het tarief zal, uitgaande van de werking van het prijsmechanisme, ongetwijfeld een stimulans zijn voor het gebruik van deze producten. Welke effecten dit zal hebben voor de verkeersveiligheid is ons niet bekend, al mag er van worden uitgegaan dat daarvan geen al te grote effecten kunnen worden verwacht.
Zoals ook tijdens de algemene financiële beschouwingen op 9 oktober jl. is aangegeven is tweede ondergetekende uiteraard bereid, zo antwoorden wij de leden van de CDA-fractie, om nader overleg te voeren over de fiscale behandeling van fondsen voor het geld dat zij inzamelen voor goede doelen als daar bij de Kamer behoefte aan bestaat.
Naar aanleiding van hun desbetreffende vraag kunnen wij de leden van de VVD-fractie mededelen dat wij ernaar streven dat de toegezegde notitie over BTW en elektronische diensten als abonnee-TV en de elektronische snelweg, voor het einde van dit jaar aan de Kamer kan worden aangeboden. Aangezien de notitie thans nog ambtelijk in voorbereiding is, heeft nog geen besluitvorming plaatsgevonden.
Op de vragen van de leden van de fracties van de VVD en van D66 met betrekking tot het BTW-tarief voor podiumkunsten merken wij het volgende op. Zoals ook is aangegeven in antwoord op vragen over dit onderwerp van de leden Giskes en Lambrechts, hebben wij in het wetsvoorstel terugsluis opbrengst reparatiewetsvoorstel BTW (kamerstukken II 94/95, 24 428) onder meer voorgesteld het BTW-tarief voor podiumkunsten te verlagen van 17,5 naar 6 procent. Bij de mondelinge behandeling van dit wetsvoorstel is een amendement van de leden Giskes, Van Zuijlen en Van Rey aangenomen (kamerstukken II 94/95, 24 428, nr. 9). Overeenkomstig de strekking van dit amendement is de BTW-verlaging voor de podiumkunsten afhankelijk gesteld van het slagen van de zogenoemde terugsluis. Omdat de terugsluis bedoeld was om de ombuigingsproblematiek van de cultuurbegroting te compenseren, is aan die begroting structureel een bedrag van 18 mln toegevoegd. Dit bedrag sluit aan bij het bedrag dat bij een BTW-tariefverlaging aan de gesubsidieerde podiumkunsten ten goede zou zijn gekomen: ongeveer 8 mln zou daar rechtstreeks zijn neergeslagen, en circa 10 mln (de helft van het voordeel voor de niet-gesubsidieerde sector) zou daar door middel van de terugsluis terecht zijn gekomen. Het restant van voor deze BTW-tariefverlaging gereserveerd budget is ingezet in het kader van het algemene begrotingsbeeld voor 1997 waarvan genoemde structurele oplossing deel uitmaakt.
Het is overigens niet zo, dat de terugsluis niet is doorgegaan omdat de branche vreesde dat de terugsluis van de niet-gesubsidieerde sector naar de gesubsidieerde niet zou doorgaan. Het is veel meer zo, dat een belangrijk deel van de niet-gesubsidieerde sector niet bereid bleek een terugsluisconvenant te tekenen.
Zoals ook is aangegeven in de door de regering gegeven antwoorden in het kader van de vaststelling van de begroting van de uitgaven en de ontvangsten van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen (VIII) voor het jaar 1997 (kamerstukken II 1996/97, 25 000 VIII, nr. 10) is de regering niet van mening dat het achterwege blijven van een contract voor de podiumkunsten de podiumkunsten in een geïsoleerde (en daarmee nadelige) positie plaatst van de ons omringende landen.
De leden van de VVD-fractie stellen ook de BTW-positie van kunstuitleencentra aan de orde. Voorafgaand aan de beantwoording van de concrete vragen van deze fractie merken wij op dat zowel het ministerie van Onderwijs Cultuur en Wetenschappen als de sector steeds op de hoogte is geweest van de gevolgen van de margeregeling, die is vervat in een richtlijn van de Europese Unie op dit gebied.
De oplossingen in de BTW-tariefsfeer die deze leden voorstellen, staan wij niet voor. Van een pleidooi in Europees verband voor toepassing van het verlaagde BTW-tarief verwachten wij geen resultaat. Een terugsluis naar de sector van het verschil tussen het algemene en het verlaagde BTW-tarief wijzen wij alleen al om principiële redenen af. De BTW is een algemene verbruiksbelasting die in de algemene middelen vloeit. Terugsluizen van deze belasting naar specifieke sectoren past daarbij niet. Op grond van de europese BTW-richtlijnen is het niet mogelijk, de overgangsregeling voor de instellingen voor kunstuitleen te bestendigen. In overleg met de branche-organisaties wordt daarom gewerkt aan een definitieve uitvoeringsregeling, die de overgangsregeling op korte termijn moet vervangen. In dit kader wordt ook bezien of het mogelijk is, door middel van een praktisch hanteerbare vorm van bemiddeling en andere voorzieningen in de uitvoeringssfeer, de sector zoveel mogelijk tegemoet te komen. Bij brief van 24 juli 1996 heeft de tweede ondergetekende overigens ook Staatssecretaris Nuis er al op gewezen dat Nederland juridisch niet de ruimte heeft het verlaagde tarief toe te passen op leveringen door instellingen voor kunstuitleen. Ook heeft de tweede ondergetekende daarbij zijn bereidheid uitgesproken met de sector te overleggen over uitvoeringsregelingen.
De leden van de fractie van de VVD vragen ten slotte naar de stand van zaken van de op komst zijnde veranderingen van de BTW in Europees verband. Zij refereren daarbij aan het grote aantal belangen en visies in dit kader.
Door de Europees Commissie is een werkprogramma definitief BTW-stelsel gepresenteerd. Dit werkprogramma beoogt een radicale wijziging van het huidige systeem, die stapsgewijze na 2000 gestalte zou moeten krijgen. De Europese Commissie stelt voor BTW te heffen op de plaats van vestiging van de ondernemer. De lidstaten zouden de BTW-inkomsten in de zienswijze van de Commissie moeten herverdelen op basis van consumptie-statistieken. In Nederland wordt periodiek overleg gepleegd over de voortgang in Brussel rond dit onderwerp met het Nederlandse bedrijfsleven. Het is op dit moment nog te vroeg om het verdere verloop van de discussie te schetsen. De Nederlandse inbreng in de discussie verloopt langs de lijnen die reeds eerder aan de Kamer zijn bericht (Tweede Kamer, vergaderjaar 1995–1996, 23 030, nr. 16).
De leden van de D66-fractie vragen of het kabinet aanleiding ziet tot aanpassing van het BTW-tarief voor de advocatuur voor particulieren. Dit in verband met het verschil tussen het algemene btw-tarief (17,5%) dat op deze sector van toepassing is en het 7% tarief van de assurantiebelasting dat geldt voor rechtsbijstandverzekeringen. Het antwoord op deze vraag is ontkennend, alleen al omdat de zogenoemde BTW-tarieflijst (bijlage H bij de zesde BTW-richtlijn) dit niet toestaat. Overigens is uit de thans lopende gesprekken met de branche (nog) niet gebleken dat de huidige situatie tot een ernstige concurrentie-verstoring ten nadele van de zelfstandige advocatuur leidt.
Ten slotte merken wij op dat bij deze nota een nota van wijziging is gevoegd, waarin een technische aanpassing, alsmede samenloopbepalingen zijn opgenomen.
II. Toelichting op de artikelen
Naar aanleiding van de bepaling van artikel I, onderdeel A, vragen de leden van de RPF-fractie om een nadere toelichting van de overwegingen om de investering in laboratoriumgebouwen in aanmerking te laten komen voor een gedeeltelijk vrije afschrijving.
Wij kunnen deze leden antwoorden dat de overheid met een aantal instrumenten de S&O-inspanningen van het Nederlandse bedrijfsleven ondersteunt. Grondslag voor ondersteuning zijn voornamelijk de loonkosten, zoals bij de WBSO. Door ook de uitgaven aan bedrijfsgebouwen die voor S&O-doeleinden worden aangewend te stimuleren wordt de verankering van S&O in Nederland vergroot. Ook andere landen, zoals Frankrijk, betrekken uitgaven aan vaste activa in de grondslag van hun technologie-instrumentarium.
De leden van de CDA-fractie vragen naar aanleiding van de bepaling van artikel I, onderdeel F naar de integrale tekst van artikel 42a van de Wet op de inkomstenbelasting 1964, zoals dat zou komen te luiden per 1 januari 1997. Deze tekst, naar de stand per 7 november 1996, is opgenomen in bijlage 2 bij deze nota.
Naar aanleiding van de bepaling van artikel II, stellen de leden van de fractie van het CDA de terugsluis van de regulerende energiebelasting voor de land- en tuinbouw aan de orde. In reactie op de opmerkingen van deze leden merken wij het volgende op. Het saldo van heffing en terugsluis van de regulerende energiebelasting bedraagt voor de land- en tuinbouw in de structurele situatie circa 20 mln negatief. In reactie op kamervragen van de leden Reitsma en Van Ardenne-van der Hoeven (ingezonden 24 september 1996, beantwoord 18 oktober 1996) is geantwoord dat het voorstel van de CDA-fractie om de zelfstandigenaftrek met f 700 te verhogen en dekking te vinden in een aanpassing van de overhevelingstoeslag door het kabinet niet is overgenomen, omdat:
– een beperking van de verlaging van de overhevelingstoeslag leidt tot een stijging van de loonkosten en daarmee slecht is voor de werkgelegenheid;
– voor de totale groep zakelijk verbruikers de voorgestelde verhoging van de zelfstandigenaftrek zou leiden tot per saldo een lastenverzwaring van 120 mln; de negatieve effecten zouden zich vooral voordoen bij het grootbedrijf en de overheid/kwartaire sector.
Het voorstel zou hiermee het zorgvuldig gekozen evenwicht tussen belasting en terugsluizing doorbreken.
Het kabinet heeft overigens ter compensatie van het negatieve saldo voor de landbouwsector als geheel besloten een extra beslag op het Vamil-budget voor landbouwspecifieke energie-investeringen toe te staan. Daarnaast kan het aandeel van de landbouw (163 mln) in de zogenoemde MKB- en BTW-pakketten – hoewel niet ter compensatie van de energiebelasting – in dit kader niet geheel buiten beschouwing worden gelaten.
Op de vraag van deze leden naar evaluatie van de regulerende energiebelasting kunnen wij antwoorden dat momenteel de eerste tussentijdse rapportage over de werking van de regulerende energiebelasting wordt voorbereid. In dat kader wordt ook aandacht besteed aan de problematiek van land- en tuinbouw.
Naar aanleiding van de bepalingen van de artikelen VII en VIII, snijden de leden van de CDA-fractie de vrijstellingen in de motorrijtuigenbelasting aan die gelden voor rolstoelvervoer. Dienaangaande merken wij op dat er drie regelingen zijn met betrekking tot rolstoelvervoer. Ten eerste geldt een vermindering van de heffingsgrondslag voor motorrijtuigen die zijn voorzien van een hijs- of liftinstallatie om de rolstoel in het motorrijtuig te tillen of vast te zetten: het gewicht van die installatie telt niet mee voor de grondslag van de heffing (artikel 22, tweede lid, van de Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994). Ten tweede is goedgekeurd dat bij rolstoelvervoer in de laadruimte van een motorrijtuig het lage (grijze) tarief voor de motorrijtuigenbelasting kan gelden, mits de rolstoel of rolstoelen niet als zitplaats worden gebruikt. Ten derde is goedgekeurd dat de taxi-vrijstelling geldt voor vrijwilligersvervoersprojecten. Dit houdt in dat de rolstoelen in de laadruimte wel als zitplaats kunnen worden gebruikt. De instelling, die het vervoer door vrijwilligers laat verrichten, dient ondernemer te zijn in de zin van de Wet op de omzetbelasting 1968. Er is derhalve, anders dan deze leden kennelijk veronderstellen, geen verschil in behandeling tussen particulieren die één dan wel meer rolstoelen vervoeren in de laadruimte. In beide gevallen kan men zowel voor de gedeeltelijke vrijstelling van de heffingsgrondslag bij een hijs- of liftinstallatie als voor het grijze tarief in aanmerking komen, mits men aan de respectievelijke voor die tegemoetkomingen gestelde voorwaarden voldoet.
De leden van de CDA-fractie vragen naar de gevolgen van de in artikel XV van het Belastingplan opgenomen wijzigingen van het voorstel van Wet energiedistributie. Voorts vragen zij om een reactie op de brief van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) van 30 oktober 1996 en de brief van de Vereniging van Energiedistributiebedrijven in Nederland (EnergieNed) van 22 oktober 1996 over dit artikel.
In dit verband willen wij allereerst herinneren aan het doel van de artikelen 12 en 19 van het door de Tweede Kamer aanvaarde en thans bij de Eerste Kamer aanhangige voorstel van Wet energiedistributie. Dit is het voorkomen of beëindigen van concurrentieverstoring die kan optreden doordat energiedistributiebedrijven nevenactiviteiten verrichten waardoor zij in concurrentie treden met de marktsector. In dat kader verplicht artikel 12 die bedrijven dergelijke nevenactiviteiten onder te brengen in afzonderlijke lichamen en bepaalt artikel 19 dat die afzonderlijke lichamen in alle gevallen belastingplichtig worden voor de vennootschapsbelasting. Gebleken is dat deze laatste bepaling te ruim zou kunnen worden uitgelegd. In de in artikel XV van het Belastingplan voorgestelde wijziging van artikel 19 is er voor gekozen ter zake van de belastingplicht voor de vennootschapsbelasting dichter aan te sluiten bij hetgeen in artikel 12 van het voorstel van Wet energiedistributie is bepaald. Hierdoor wordt de werkingssfeer van artikel 19 beperkt.
Het in de belastingheffing betrekken van de nevenactiviteiten die energiedistributiebedrijven moeten verzelfstandigen, kan uiteraard gevolgen hebben voor de prijsstelling van die activiteiten of voor de beloning van de aandeelhouders. Dat geldt niet alleen voor de in de brief van de VNG genoemde afvalverwerking die in de huidige situatie geschiedt door energiedistributiebedrijven. Wij zien dan ook geen aanleiding om voor deze nevenactiviteiten een uitzondering te maken.
Het in het Belastingplan voorgestelde artikel 20 van het voorstel van Wet energiedistributie heeft de volgende achtergrond. Bij de verzelfstandiging van nevenactiviteiten van energiedistributiebedrijven treedt ingevolge het voorgestelde artikel 19 een sfeerovergang op van de onbelaste naar de belaste sfeer. Ten aanzien van een lichaam dat zijn werkzaamheden alsnog op het behalen van winst gaat richten en derhalve overgaat van de onbelaste naar de belaste sfeer is door de Hoge Raad in zijn arrest van 21 november 1990, nr. 26 197, BNB 1991/90, bepaald dat op de fiscale openingsbalans geen rekening mag worden gehouden met goodwill die eruit is voortgevloeid dat het lichaam ook voor de aanvang van de belastingplicht het vermogen tot het behalen van winst bezat, doch in feite niet ernaar streefde dit vermogen te benutten. De Hoge Raad overwoog daarbij tevens dat bij het einde van de belastingplicht op de eindbalans de aanwezige, doch niet meer te benutten goodwill niet behoeft te worden opgenomen. In genoemd artikel 20 is in het verlengde van deze jurisprudentie een bepaling opgenomen die verbiedt met betrekking tot de af te splitsen nevenactiviteiten goodwill op te nemen. Zou het verbod op goodwill niet zijn opgenomen, dan zouden de door het wetsvoorstel bestreken verzelfstandigingen anders worden behandeld dan de situaties waarop voornoemd arrest ziet, terwijl er geen wezenlijk onderscheid bestaat tussen beide situaties. Dat kan niet de bedoeling zijn. Uit het voorgaande moge blijken dat – anders dan de VNG en EnergieNed in hun brieven aanvoeren – het verbod om op de openingsbalans goodwill op te voeren, niet leidt tot het betalen van meer vennootschapsbelasting dan in dergelijke situaties gebruikelijk is.
Het in het voorgestelde artikel 20 opgenomen goodwillverbod – in combinatie met het voorgestelde artikel 20a waarin is bepaald dat geen overdrachtsbelasting verschuldigd is ter zake van de verkrijging van vermogensbestanddelen in verband met het onderbrengen van de nevenactiviteiten van distributiebedrijven in een afzonderlijk lichaam voorkomt dat bij de verzelfstandiging incidentele voor- en nadelen optreden. Dit sluit aan bij het fiscale beleid dat in het algemeen wordt gevoerd bij verzelfstandiging.
Anders dan EnergieNed meent, zijn in het recente verleden bij verzelfstandigingen met betrekking tot goodwill geen overgangsregelingen of gewenningsperiodes gehanteerd.
Omdat gebleken is dat de werking van de in het Belastingplan opgenomen wijzigingsbepalingen met betrekking tot het voorstel van Wet energiedistributie wellicht zouden kunnen worden ontgaan, zijn ter vermijding van iedere onduidelijkheid in de bijgevoegde nota van wijziging nog enkele aanpassingen in die bepalingen aangebracht.
Tot slot merken wij op dat de overige opmerkingen in deze paragraaf van het verslag, zijn verwerkt in de paragrafen van deze nota waarin de desbetreffende onderwerpen zijn behandeld.
BIJLAGE 1
Nederland
| Plaats | Merk | Brandstof1 | Prijs in Hfl |
|---|---|---|---|
| Winschoten | Shell | Benzine | 2,03 |
| Diesel | 1,52 | ||
| Emmen | Shell | Benzine | 2,05 |
| Diesel | 1,54 | ||
| Denekamp | Shell | Benzine | 2,01 |
| Diesel | 1,56 | ||
| Enschede | Shell | Benzine | 2,05 |
| Diesel | 1,54 | ||
| Enschede | Shell | Benzine | 2,00 |
| (snelweg) | Diesel | 1,49 | |
| Aalten | Mobil | Benzine | 2,03 |
| Diesel | 1,45 | ||
| Groesbeek | Shell | Benzine | 2,05 |
| Diesel | 1,56 | ||
| Heerlen | Texaco | Benzine | 2,05 |
| Diesel | 1,49 | ||
| Heerlen | Shell | Benzine | 2,05 |
| (snelweg) | |||
| Diesel | 1,56 | ||
| Kerkrade | Mobil | Benzine | 2,04 |
| Diesel | 1,35 | ||
| Vaals | Esso | Benzine | 1,93 |
| Diesel | 1,38 |
| Plaats | Merk | Brandstof1 | Prijs in DM | Prijs in Hfl2 |
|---|---|---|---|---|
| Bunde | Aral | Benzine | 1,52 | 1,73 |
| Diesel | 1,30 | 1,48 | ||
| Weener | Aral | Benzine | 1,65 | 1,88 |
| (bij Bunde) | Diesel | 1,30 | 1,48 | |
| Emmerich | Aral | Benzine | 1,60 | 1,82 |
| Diesel | 1,30 | 1,48 | ||
| Emmerich | Shell | Benzine | 1,60 | 1,82 |
| Diesel | 1,28 | 1,46 | ||
| Emmerich | Aral | Benzine | 1,65 | 1,88 |
| (Kranenburg) | Diesel | 1,30 | 1,48 | |
| Kevelaer | Shell | Benzine | 1,59 | 1,81 |
| Diesel | 1,27 | 1,44 | ||
| Straelen | Aral | Benzine | 1,58 | 1,80 |
| Diesel | 1,24 | 1,41 | ||
| Geilenkirchen | BP | Benzine | 1,64 | 1,86 |
| Diesel | 1,27 | 1,44 | ||
| Krefeld | Shell | Benzine | 1,59 | 1,81 |
| Diesel | 1,25 | 1,42 | ||
| Krefeld | Aral | Benzine | 1,59 | 1,81 |
| Diesel | 1,25 | 1,42 | ||
| Bonn | Aral | Benzine | 1,57 | 1,78 |
| Diesel | 1,28 | 1,46 | ||
| Bonn | Shell | Benzine | 1,57 | 1,78 |
| Diesel | 1,28 | 1,46 | ||
| Aachen | Aral | Benzine | 1,55 | 1,76 |
| Diesel | 1,26 | 1,43 | ||
| Aachen | Shell | Benzine | 1,55 | 1,76 |
| Diesel | 1,26 | 1,43 | ||
| Aachen | Total | Benzine | 1,54 | 1,75 |
| Diesel | 1,25 | 1,42 | ||
| Prijzen algemeen in Duitsland volgens ADAC (+ of – 6 pfg landelijk) | Benzine Diesel | 1,65 1,25 | 1,88 1,42 | |
| Prijzen algemeen in Duitsland volgens ANWB | Benzine | 1,87 | ||
| Diesel | 1,42 | |||
1 benzine; euroloodvrij RON 95.
2 aankoopkoers Duitse mark: f 1,1368.
BIJLAGE 2
Artikel 42a van de Wet op de inkomstenbelasting 1964, zoals dat zou komen te luiden per 1 januari 1997 na aanpassing aan de wetsvoorstellen 25 037 en 25 052
1. Bij het bepalen van zuivere inkomsten met betrekking tot een eigen woning waarvan zowel de voordelen als de kosten en lasten bestanddelen vormen van het onzuivere inkomen van de belastingplichtige wordt, in afwijking in zoverre van de derde afdeling van dit hoofdstuk, de huurwaarde, indien de eigen woning de belastingplichtige of de personen die behoren tot zijn huishouden anders dan tijdelijk als hoofdverblijf ter beschikking staat, gesteld op 1,25 percent van de waarde van de woning in het economische verkeer doch ten hoogste op f 16 800, met dien verstande dat bij een waarde van de woning in het economische verkeer van niet meer dan f 25 000 de huurwaarde wordt gesteld op nihil en bij een waarde van de woning in het economische verkeer van meer dan f 25 000 doch niet meer dan f 50 000, van meer dan f 50 000 doch niet meer dan f 100 000 en van meer dan f 100 000 doch niet meer dan f 150 000 onderscheidenlijk op 0,5 percent, 0,75 percent en 1 percent van de waarde van de woning in het economische verkeer, en worden andere voordelen alsmede kosten, lasten en afschrijvingen – andere dan renten van schulden, kosten van geldleningen en periodieke betalingen ingevolge de rechten van erfpacht, opstal of beklemming – niet in aanmerking genomen.
2. Voor de toepassing van dit artikel wordt onder eigen woning verstaan een gebouw of een gedeelte van een gebouw, met de aanhorigheden daarvan, voor zover dat, anders dan ten behoeve van een onderneming, de belastingplichtige of personen die behoren tot zijn huishouden, ter beschikking staat.
3. Voor de toepassing van dit artikel wordt de waarde in het economische verkeer van een eigen woning gesteld op de verkoopprijs welke zou kunnen worden verkregen indien die woning niet zou worden gebruikt, bepaald naar het prijspeil op 1 januari 1995; daarbij vindt artikel 19 van de Wet waardering onroerende zaken overeenkomstige toepassing. Ingeval een eigen woning de belastingplichtige ter beschikking staat ingevolge een recht van erfpacht, opstal of beklemming, wordt voor de toepassing van dit artikel de waarde in het economische verkeer bepaald zonder rekening te houden met de periodieke schuldplichtigheid.
4. Ingeval ter zake van een eigen woning de waardevaststelling heeft plaatsgevonden ingevolge hoofdstuk IV van de Wet waardering onroerende zaken wordt, in afwijking in zoverre van het derde lid, de waarde in het economische verkeer van die eigen woning gesteld op de op de voet van dat hoofdstuk voor die woning vastgestelde waarde. Voor zover aan de in de eerste volzin bedoelde waardevaststelling een andere waardepeildatum ten grondslag ligt dan 1 januari 1995, wordt de vastgestelde waarde, bedoeld in die volzin, bijgesteld met toepassing van een ophogingspercentage; de bijgestelde waarde wordt naar beneden afgerond op een veelvoud van f 1 000. Het ophogingspercentage is de naar de toestand op 31 december 1996 bij ministeriële regeling per gemeente vast te stellen gemiddelde waardeverandering van in die gemeente gelegen eigen woningen gedurende de periode van 1 januari 1992, onderscheidenlijk 1 januari 1993 of 1 januari 1994, tot 1 januari 1995. Indien een eigen woning deel uitmaakt van een onroerende zaak als bedoeld in artikel 16 van de Wet waardering onroerende zaken, wordt de waarde in het economische verkeer gesteld op het gedeelte van de waarde van die onroerende zaak dat kan worden toegekend aan die woning. De tweede volzin is niet van toepassing indien artikel 41, zesde lid, van de Wet waardering onroerende zaken toepassing vindt.
5. Indien de belastingplichtige aannemelijk maakt dat de ingevolge het vierde lid, tweede volzin, bepaalde waarde van de eigen woning ten minste 20 percent, met een minimum van f 10 000, uitgaat boven de waarde bedoeld in het derde lid, wordt de waarde in het economische verkeer gesteld op laatstbedoelde waarde.
6. Bij het bepalen van zuivere inkomsten met betrekking tot een woning waarvan de voordelen, de kosten en de lasten bestanddelen vormen van de onzuivere inkomens van twee of meer belastingplichtigen is het eerste lid mede van toepassing ten aanzien van degene voor wie de woning als eigen woning dient, met dien verstande dat tot zijn onzuivere inkomen wordt gerekend het deel van de op de voet van het eerste lid bepaalde huurwaarde van de gehele woning dat overeenstemt met de mate waarin hij is gerechtigd tot de voordelen uit de woning.
7. Met betrekking tot een eigen woning die is ingeschreven in het register, bedoeld in artikel 6 van de Monumentenwet 1988, worden, in afwijking in zoverre van het eerste lid, de aldaar bedoelde kosten, lasten en afschrijvingen in aanmerking genomen voor zover die kosten, lasten en afschrijvingen te zamen zowel f 300 als 1,75 percent van de waarde van de woning in het economische verkeer doch ten hoogste f 24 000 te boven gaan.
8. Voor zover een woning ten gevolge van het tijdelijk ter beschikking stellen van derden niet als eigen woning kan worden aangemerkt, worden, in afwijking in zoverre van de derde afdeling van dit hoofdstuk:
a. de inkomsten gesteld op drie kwart van de ter zake van dat ter beschikking stellen verkregen voordelen en andere voordelen uit de onroerende zaak niet in aanmerking genomen;
b. de kosten, lasten en afschrijvingen in aanmerking genomen als ware de woning niet ter beschikking gesteld van derden.
9. Bij het bepalen van winst uit onderneming met betrekking tot een eigen woning die behoort tot het vermogen van een onderneming van de belastingplichtige en waarvan zowel de voordelen als de kosten en lasten bestanddelen vormen van het onzuivere inkomen van de belastingplichtige, wordt, in afwijking in zoverre van de tweede afdeling van dit hoofdstuk, de huurwaarde, indien de eigen woning de belastingplichtige of de personen die behoren tot zijn huishouden anders dan tijdelijk als hoofdverblijf ter beschikking staat, gesteld op 3 percent van de waarde van de woning in het economische verkeer doch ten hoogste op f 40 800, met dien verstande dat bij een waarde van de woning in het economische verkeer van niet meer dan f 25 000, van meer dan f 25 000 doch niet meer dan f 50 000, van meer dan f 50 000 doch niet meer dan f 100 000 en van meer dan f 100 000 doch niet meer dan f 150 000, de huurwaarde wordt gesteld op onderscheidenlijk 1,75, 2,25, 2,5 en 2,75 percent van de waarde van de woning in het economische verkeer, doch op niet minder dan f 300.
10. Dit artikel is van overeenkomstige toepassing ten aanzien van de beperkt gerechtigde tot een woning of een gedeelte van een woning als ware die woning een eigen woning die de beperkt gerechtigde anders dan tijdelijk als hoofdverblijf ter beschikking staat, indien die woning of dat gedeelte van een woning voor de beperkt gerechtigde niet als eigen woning dient en hij ter zake van die woning of dat gedeelte van een woning periodieke verstrekkingen van huisvesting verstrekt aan degene voor wie die verstrekkingen inkomsten vormen als bedoeld in artikel 30, eerste lid, aanhef en onderdelen b of c.
11. Indien een eigen woning de belastingplichtige of de personen die behoren tot zijn huishouden niet anders dan tijdelijk als hoofdverblijf ter beschikking staat, zijn het eerste tot en met tiende lid van overeenkomstige toepassing, met dien verstande dat in afwijking van:
a. het eerste lid de huurwaarde bij een waarde van de woning in het economische verkeer van ten minste f 15 000 wordt gesteld op 2,05 percent van de waarde van de woning in het economische verkeer;
b. het in het zevende lid vermelde percentage 2,9 percent wordt toegepast; en
c. het negende lid de huurwaarde wordt gesteld op 5 percent van de waarde van de woning in het economische verkeer.
XNoot
11
Brief van de Minister van VROM aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal van 15 september 1995, Kamerstukken II 1994/95, 22 232, nr. 7. 2 Zie de brief ter zake van de Staatssecretaris van Financiën, en de Ministers van Economische Zaken en van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer (Kamerstukken II 1996/97, 24 250, nr. 34. 3 Derde Energienota, Kamerstukken II 1995/96, 24 525, nrs. 1–2, blz. 67; zie eveneens Stroom- lijnen naar een markt voor elektriciteit, Opzet voor een nieuwe Elektriciteitswet, nota van de Minister van Economische Zaken, blz. 25.
XNoot
14
Dit onderdeel van deze nota is reeds separaat bij brief van 1 november jl., nr. AFP96/467M, aan de Kamer gezonden.> \
Directe link
Kopieer de link naar uw clipboard
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/kst-25052-7.html