Antwoord
In de berichtgeving door verschillende media, gebaseerd op de uitzending van Nieuwsuur
van 8 augustus, is het beeld opgeroepen dat de presentatie van terugkeercijfers in
de Rapportage Vreemdelingenketen onjuist zou zijn. Dit beeld is onterecht.
In de afgelopen jaren is in de Rapportage Vreemdelingenketen consequent toegelicht
hoe de cijfers zijn samengesteld.
De ketenbrede cijfers over gedwongen aantoonbaar vertrek uit Nederland in de Rapportage
Vreemdelingenketen zijn opgebouwd uit cijfers afkomstig uit verschillende processen.
Daar vallen dossiers van ex-asielzoekers onder, maar ook van illegalen die geen toelatingsprocedures
hebben doorlopen, van toegangsgeweigerden, van asielzoekers voor wie een andere EU-lidstaat
verantwoordelijk is, de zogenoemde Dublin-zaken, en van personen die een aanvraagprocedure
voor een regulier verblijfsdoel hebben doorlopen.
Het beleidsuitgangspunt op het terrein van terugkeer is dat niet-rechtmatig verblijvende
vreemdelingen Nederland dienen te verlaten; bij voorkeur zelfstandig en indien noodzakelijk
gedwongen. Het is voor deze beleidsdoelstelling niet relevant of de vreemdeling een
asielachtergrond heeft of niet. Deze benadering is niet nieuw en vormt al vele jaren
het uitgangspunt voor de beleidsdoelstelling op het terrein van de terugkeer. Ook
de Rapportage Vreemdelingenketen die uw Kamer tweemaal per jaar ontvangt, is op dit
punt niet gewijzigd ten opzichte van eerdere kabinetten.
Ten aanzien van de totale vertrekcijfers is niet exact aan te geven of het gedwongen
uitzettingen van uitgeprocedeerde asielzoekers betreft. Immers, het gehele terugkeerproces
dat in de terugkeercijfers wordt weergegeven is uiterst complex en veelzijdig. Of
een persoon in het verleden een asielprocedure heeft doorlopen wordt in het terugkeerproces
niet systematisch geregistreerd.
Hoewel het natuurlijk mogelijk is per individueel dossier een eventuele asielprocedure
te achterhalen, kan dit gegeven niet verwerkt worden zonder te bepalen in welke gevallen
we voor het terugkeerproces spreken van een ex-asielzoeker. Als de politie bijvoorbeeld
een persoon aantreft zonder rechtmatig verblijf, die enige tijd geleden vanuit een
asielprocedure met onbekende bestemming is vertrokken, is discussie mogelijk over
de vraag of deze persoon voor het terugkeerproces ingedeeld moet worden bij de categorie
van de «ex-asielzoekers» of bij de categorie «illegale vreemdelingen». Ten aanzien
van de cijfers moet worden voorkomen dat dergelijke gevallen dubbel wordt meegeteld.
Vraag 3 en 4
Is het waar dat het grote aandeel bij de gedwongen uitzettingen mensen zijn die in
feite Nederland nooit zijn binnen gekomen en ook geen asiel wilde aanvragen?
Waarom heeft u in de jaarlijkse rapportage Vreemdelingenketen geen onderscheid gemaakt
tussen mensen die asiel wilden aanvragen en gedwongen moesten vertrekken en mensen
die in feite Nederland nooit zijn binnengekomen? Was dit een bewuste keuze? Zo ja,
waarom?
Antwoord op vraag 3 en 4
Zoals wordt gerapporteerd in het hoofdstuk Toegang en grensbewaking in de Rapportage
Vreemdelingenketen keert een deel van de personen die aan de grens de toegang wordt
geweigerd direct terug naar het land van herkomst of een ander land waar toegang is
gewaarborgd. In 2011 ging het om 3 250 vertrekkers (bron: KMar/ZHP).
Deze maken ook deel uit van de vertrekcijfers. Zoals aan u gemeld in de brief van
9 april 20102 is op uw verzoek in de vertrekcijfers een verduidelijking ten aanzien van de categorieën
van vertrek opgenomen. Vanaf de eerste editie van de Rapportage Vreemdelingenketen
van 2009 staat expliciet vermeld dat de terugkeercijfers inclusief de toegangsgeweigerde
vreemdelingen waren, met een verwijzing naar het hoofdstuk Toegang en grensbewaking.
Dit is sindsdien niet meer in de in de rapportage gewijzigd.
Daarbij is het van belang om op te merken dat ook asielzoekers aan de grens de toegang
kan worden geweigerd. In dat geval wordt het asielverzoek in het aanmeldcentrum Schiphol
beoordeeld. Bij een eventuele afwijzing van het asielverzoek zal de toegangsweigering
in stand blijven en zal de vreemdeling als toegangsgeweigerde Nederland moeten verlaten.
Toegangsgeweigerden en asielzoekers zijn derhalve geen exclusieve, elkaar uitsluitende
categorieën.