Tractatenblad 2006, 223

A. TITEL

Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de zeevaart;

Rome, 10 maart 1988

B. TEKST

De Engelse en de Franse tekst van het Verdrag zijn geplaatst in Trb. 1989, 17.

---

Op 14 oktober 2005 is een Protocol tot wijziging van het onderhavige Verdrag tot stand gekomen. De Engelse en de Franse tekst¹ van het wijzigingsprotocol luiden als volgt:

Protocol of 2005 to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation

Preamble

The States Parties to this Protocol,

Being Parties to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation done at Rome on 10 March 1988,

Acknowledging that terrorist acts threaten international peace and security,

Mindful of resolution A.924(22) of the Assembly of the International Maritime Organization requesting the revision of existing international legal and technical measures and the consideration of new measures in order to prevent and suppress terrorism against ships and to improve security aboard and ashore, and thereby to reduce the risk to passengers, crews and port personnel on board ships and in port areas and to vessels and their cargoes,

Concious of the Declaration on Measures to Eliminate International Terrorism, annexed to United Nations General Assembly resolution 49/60 of 9 December 1994, in which, inter alia, the States Members of the United Nations solemnly reaffirm their unequivocal condemnation of all acts, methods and practices of terrorism as criminal and unjustifiable, wherever and by whomever committed, including those which jeopardize the friendly relations among States and peoples and threaten the territorial integrity and security of States,

Noting United Nations General Assembly resolution 51/210 of 17 December 1996 and the Declaration to Supplement the 1994 Declaration on Measures to Eliminate International Terrorism annexed thereto,

Recalling resolutions 1368 (2001) and 1373 (2001) of the United Nations Security Council, which reflect international will to combat terrorism in all its forms and manifestations, and which assigned tasks and responsibilities to States, and taking into account the continued threat from terrorist attacks,

Recalling also resolution 1540 (2004) of the United Nations Security Council, which recognizes the urgent need for all States to take additional effective measures to prevent the proliferation of nuclear, chemical or biological weapons and their means of delivery,

Recalling further the Convention on Offences and Certain Other Acts Committed on Board Aircraft, done at Tokyo on 14 September 1963; the Convention for the Suppression of Unlawful Seizure of Aircraft, done at The Hague on 16 December 1970; the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Civil Aviation, done at Montreal on 23 September 1971; the Convention on the Prevention and Punishment of Crimes against Internationally Protected Persons, including Diplomatic Agents, adopted by the General Assembly of the United Nations on 14 December 1973; the International Convention against the Taking of Hostages, adopted by the General Assembly of the United Nations on 17 December 1979; the Convention on the Physical Protection of Nuclear Material, done at Vienna on 26 October 1979 and amendments thereto adopted on 8 July 2005; the Protocol for the Suppression of Unlawful Acts of Violence at Airports Serving International Civil Aviation, supplementary to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Civil Aviation, done at Montreal on 24 February 1988; the Protocol for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Fixed Platforms Located on the Continental Shelf, done at Rome on 10 March 1988; the Convention on the Marking of Plastic Explosives for the Purpose of Detection, done at Montreal on 1 March 1991; the International Convention for the Suppression of Terrorist Bombings, adopted by the General Assembly of the United Nations on 15 December 1997; the International Convention for the Suppression of the Financing of Terrorism, adopted by the General Assembly of the United Nations on 9 December 1999, and the International Convention for the Suppression of Acts of Nuclear Terrorism adopted by the General Assembly of the United Nations on 13 April 2005,

Bearing in mind the importance of the United Nations Convention on the Law of the Sea done at Montego Bay, on 10 December 1982, and of the customary international law of the sea,

Considering resolution 59/46 of the United Nations General Assembly, which reaffirmed that international co-operation as well as actions by States to combat terrorism should be conducted in conformity with the principles of the Charter of the United Nations, international law and relevant international conventions, and resolution 59/24 of the United Nations General Assembly, which urged States to become parties to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation and its Protocol, invited States to participate in the review of those instruments by the Legal Committee of the International Maritime Organization to strengthen the means of combating such unlawful acts, including terrorist acts, and also urged States to take appropriate measures to ensure the effective implementation of those instruments, in particular through the adoption of legislation, where appropriate, aimed at ensuring that there is a proper framework for responses to incidents of armed robbery and terrorist acts at sea,

Considering also the importance of the amendments to the International Convention for the Safety of Life at Sea, 1974, and of the International Ship and Port Facility Security (ISPS) Code, both adopted by the 2002 Conference of Contracting Governments to that Convention in establishing an appropriate international technical framework involving co-operation between Governments, Government agencies, national and local administrations and the shipping and port industries to detect security threats and take preventative measures against security incidents affecting ships or port facilities used in international trade,

Considering further resolution 58/187 of the United Nations General Assembly, which reaffirmed that States must ensure that any measures taken to combat terrorism complies with their obligations under international law, in particular international human rights, refugee and humanitarian law,

Believing that it is necessary to adopt provisions supplementary to those of the Convention, to suppress additional terrorist acts of violence against the safety and security of international maritime navigation and to improve its effectiveness,

Have agreed as follows:

ARTICLE 1

For the purposes of this Protocol:

1. ‘‘Convention means the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation, done at Rome on 10 March 1988.

2. ‘‘Organization’’ means the International Maritime Organization (IMO).

3. ‘‘Secretary-General’’ means the Secretary-General of the Organization.

ARTICLE 2

Article 1 of the Convention is amended to read as follows:

Article 1

1. For the purposes of this Convention:

• a) ‘‘ship’’ means a vessel of any type whatsoever not permanently attached to the sea-bed, including dynamically supported craft, submersibles, or any other floating craft.

• b) ‘‘transport’’ means to initiate, arrange or exercise effective control, including decision-making authority, over the movement of a person or item.

• c) ‘‘serious injury or damage’’ means:

  • (i) serious bodily injury; or

  • (ii) extensive destruction of a place of public use, State or government facility, infrastructure facility, or public transportation system, resulting in major economic loss; or

  • (iii) substantial damage to the environment, including air, soil, water, fauna, or flora.

• d) ‘‘BCN weapon’’ means:

  • (i) ‘‘biological weapons’’, which are:

  • (1) microbial or other biological agents, or toxins whatever their origin or method of production, of types and in quantities that have no justification for prophylactic, protective or other peaceful purposes; or

  • (2) weapons, equipment or means of delivery designed to use such agents or toxins for hostile purposes or in armed conflict.

  • (ii) ‘‘chemical weapons’’, which are, together or separately:

  • (1) toxic chemicals and their precursors, except where intended for: (A) industrial, agricultural, research, medical, pharmaceutical or other peaceful purposes; or

  • (B) protective purposes, namely those purposes directly related to protection against toxic chemicals and to protection against chemical weapons; or

  • (C) military purposes not connected with the use of chemical weapons and not dependent on the use of the toxic properties of chemicals as a method of warfare; or

  • (D) law enforcement including domestic riot control purposes,

  • as long as the types and quantities are consistent with such purposes;

  • (2) munitions and devices specifically designed to cause death or other harm through the toxic properties of those toxic chemicals specified in subparagraph (ii)(1), which would be released as a result of the employment of such munitions and devices;

  • (3) any equipment specifically designed for use directly in connection with the employment of munitions and devices specified in subparagraph (ii)(2).

  • (iii) nuclear weapons and other nuclear explosive devices.

• e) ‘‘toxic chemical’’ means any chemical which through its chemicalaction on life processes can cause death, temporary incapacitation or permanent harm to humans or animals. This includes all such chemicals, regardless of their origin or of their method of production, and regardless of whether they are produced in facilities, in munitions or elsewhere.

• f) ‘‘precursor’’ means any chemical reactant which takes part at any stage in the production by whatever method of a toxic chemical. This includes any key component of a binary or multicomponent chemical system.

• g) ‘‘Organization’’ means the International Maritime Organization (IMO).

• h) ‘‘Secretary-General’’ means the Secretary-General of the Organization.

2. For the purposes of this Convention:

• a) the terms ‘‘place of public use’’, ‘‘State or government faciliy’’, ‘‘infrastructure facility’’, and ‘‘public transportation system’’ have the same meaning as given to those terms in the International Convention for the Suppression of Terrorist Bombings, done at New York on 15 December 1997; and

• b) the terms ‘‘source material’’ and ‘‘specific fissionable material’’ have the same meaning as given to those terms in the Statute of the International Atomic Energy Agency (IAEA), done at New York on 26 October 1956.

ARTICLE 3

The following text is added as article 2bis of the Convention:

Article 2bis

1. Nothing in this Convention shall affect other rights, obligations and responsibilities of States and individuals under international law, in particular the purposes and principles of the Charter of the United Nations and international human rights, refugee and humanitarian law.

2. This Convention does not apply to the activities of armed forces during an armed conflict, as those terms are understood under international humanitarian law, which are governed by that law, and the activities undertaken by military forces of a State in the exercise of their official duties, inasmuch as they are governed by other rules of international law.

3. Nothing in this Convention shall affect the rights, obligations and responsibilities under the Treaty on the Non-Profileration of Nuclear Weapons, done at Washington, London and Moscow on 1 July 1968, the Convention on the Prohibition of the Development, Production and Stockpiling of Bacteriological (Biological) and Toxin Weapons and on their Destruction, done at Washington, London and Moscow on 10 April 1972, or the Convention on the Prohibition of the Development, Production, Stockpiling and Use of Chemical Weapons and on their Destruction, done at Paris on 13 January 1993, of States Parties to such treaties.

ARTICLE 4

1. The chapeau of article 3, paragraph 1 of the Convention is replaced by the following text:

Any person commits an offence within the meaning of this Convention if that person unlawfully and intentionally:

2. Article 3, paragraph 1(f) of the Convention is replaced by the following text:

• f) communicates information which that person knows to be false, thereby endangering the safe navigation of a ship.

3. Article 3, paragraph 1g) of the Convention is deleted.

4. Article 3, paragraph 2 of the Convention is replaced by the following text:

2. Any person also commits an offence if that person threatens, with or without a condition, as is provided for under national law, aimed at compelling a physical or juridical person to do or refrain from doing any act, to commit any of the offences set forth in paragraphs 1b), c), and e), if that threat is likely to endanger the safe navigation of the ship in question.

5. The following text is added as article 3bis of the Convention:

Article 3bis

1. Any person commits an offence within the meaning of this Convention if that person unlawfully and intentionally:

• a) when the purpose of the act, by its nature or context, is to intimidate a population, or to compel a government or an international organization to do or to abstain from doing any act:

  • (i) uses against or on a ship or discharges from a ship any explosive, radioactive material or BCN weapon in a manner that causes or is likely to cause death or serious injury or damage; or

  • (ii) discharges, from a ship, oil, liquefied natural gas, or other hazardous or noxious substance, which is not covered by subparagraph a)(i), in such quantity or concentration that causes or is likely to cause death or serious injury or damage; or

  • (iii) uses a ship in a manner that causes death or serious injury or damage; or

  • (iv) threatens, with or without a condition, as is provided for under national law, to commit an offence set forth in subparagraph a)(i), (ii) or (iii); or

• b) transports on board a ship:

  • (i) any explosive or radioactive material, knowing that it is intended to be used to cause, or in a threat to cause, with or without a condition, as is provided for under national law, death or serious injury or damage for the purpose of intimidating a population, or compelling a government or an international organization to do or to abstain from doing any act; or

  • (ii) any BCN weapon, knowing it to be a BCN weapon as defined in article 1; or

  • (iii) any source material, special fissionable material, or equipment or material especially designed or prepared for the processing, use or production of special fissionable material, knowing that it is intended to be used in a nuclear explosive activity or in any other nuclear activity not under safeguards pursuant to an IAEA comprehensive safeguards agreement; or

  • (iv) any equipment, materials or software or related technology that significantly contributes to the design, manufacture or delivery of a BCN weapon, with the intention that it will be used for such purpose.

2. It shall not be an offence within the meaning of this Convention to transport an item or material covered by paragraph 1b)(iii) or, insofar as it relates to a nuclear weapon or other nuclear explosive device, paragraph 1b)(iv), if such item or material is transported to or from the territory of, or is otherwise transported under the control of, a State Party to the Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons where:

• a) the resulting transfer or receipt, including internal to a State, of the item or material is not contrary to such State Party’s obligations under the Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons and,

• b) if the item or material is intended for the delivery system of a nuclear weapon or other nuclear explosive device of a State Party to the Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons, the holding of such weapon or device is not contrary to that State Party’s obligations under that Treaty.

6. The following text is added as article 3ter of the Convention:

Article 3ter

Any person commits an offence within the meaning of this Convention if that person unlawfully and intentionally transports another person on board a ship knowing that the person has committed an act that constitutes an offence set forth in article 3, 3bis or 3quater or an offence set forth in any treaty listed in the Annex, and intending to assist that person to evade criminal prosecution.

7. The following text is added as article 3quater of the Convention:

Article 3quater

Any person also commits an offence within the meaning of this Convention if that person:

• a) unlawfully and intentionally injures or kills any person in connection with the commission of any of the offences set forth in article 3, paragraph 1, article 3bis, or article 3ter; or

• b) attempts to commit an offence set forth in article 3, paragraph 1, article 3bis, paragraph 1a)(i), (ii), or (iii), or subparagraph a) of this article; or

• c) participates as an accomplice in an offence set forth in article 3, article 3bis, article 3ter, or subparagraph a) or b) of this article; or

• d) organizes or directs others to commit an offence set forth in article 3, article 3bis, article 3ter, or subparagraph a) or b) of this article; or

• e) contributes to the commission of one or more offences set forth in article 3, article 3bis, article 3ter or subparagraph a) or b) of this article, by a group of persons acting with a common purpose, intentionally and either:

  • (i) with the aim of furthering the criminal activity or criminal purpose of the group, where such activity or purpose involves the commission of an offence set forth in article 3, 3bis or 3ter; or

  • (ii) in the knowledge of the intention of the group to commit an offence set forth in article 3, 3bis or 3ter.

ARTICLE 5

1. Article 5 of the Convention is replaced by the following text:

Each State Party shall make the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater punishable by appropriate penalties which take into account the grave nature of those offences.

2. The following text is added as article 5bis of the Convention:

Article 5bis

1. Each State Party, in accordance with its domestic legal principles, shall take the necessary measures to enable a legal entity located in its territory or organized under its law to be held liable when a person responsible for management or control of that legal entity has, in that capacity, committed an offence set forth in this Convention. Such liability may be criminal, civil or administrative.

2. Such liability is incurred without prejudice to the criminal liability of individuals having committed the offences.

3. Each State Party shall ensure, in particular, that legal entities liable in accordance with paragraph 1 are subject to effective, proportionate and dissuasive criminal, civil or administrative sanctions. Such sanctions may include monetary sanctions.

ARTICLE 6

1. The chapeau of article 6, paragraph 1 of the Convention is replaced by the following text:

1. Each State Party shall take such measures as may be necessary to establish its jurisdiction over the offences set forth in articles 3, 3dbis, 3ter and 3quater when the offence is committed:

2. Article 6, paragraph 3 of the Convention is replaced by the following text:

3. Any State Party which has established jurisdiction mentioned in paragraph 2 shall notify the Secretary-General. If such State Party subsequently rescinds that jurisdiction, it shall notify the Secretary-General.

3. Article 6, paragraph 4 of the Convention is replaced by the following text:

4. Each State Party shall take such measures as may be necessary to establish its jurisdiction over the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater in cases where the alleged offender is present in its territory and it does not extradite the alleged offender to any of the States Parties which have established their jurisdiction in accordance with paragraphs 1 and 2 of this article.

ARTICLE 7

The following text is added as the Annex to the Convention:

ANNEX

1. Convention for the Suppression of Unlawful Seizure of Aircraft, done at The Hague on 16 December 1970.

2. Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Civil Aviation, done at Montreal on 23 September 1971.

3. Convention on the Prevention and Punishment of Crimes against Internationally Protected Persons, including Diplomatic Agents, adopted by the General Assembly of the United Nations on 14 December 1973.

4. International Convention against the Taking of Hostages, adopted by the General Assembly of the United Nations on 17 December 1979.

5. Convention on the Physical Protection of Nuclear Material, done at Vienna on 26 October 1979.

6. Protocol for the Suppression of Unlawful Acts of Violence at Airports Serving International Civil Aviation, supplementary to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Civil Aviation, done at Montreal on 24 February 1988.

7. Protocol for the Suppression of Unlawful acts against the Safety of Fixed Platforms Located on the Continental Shelf, done at Rome on 10 March 1988.

8. International Convention for the Suppression of Terrorist Bombings, adopted by the General Assembly of the United Nations on 15 December 1997.

9. International Convention for the Suppression of the Financing of Terrorism, adopted by the General Assembly of the United Nations on 9 December 1999.

ARTICLE 8

1. Article 8, paragraph 1 of the Convention is replaced by the following text:

1. The master of a ship of a State Party (the ‘‘flag State’’) may deliver to the authorities of any other State Party (the ‘‘receiving State’’) any person who the master has reasonable grounds to believe has committed an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter, or 3quater.

2. The following text is added as article 8bis of the Convention:

Article 8bis

1. States Parties shall co-operate to the fullest extent possible to prevent and suppress unlawful acts covered by this Convention, in conformity with international law, and shall respond to requests pursuant to this article as expeditiously as possible.

2. Each request pursuant to this article should, if possible, contain the name of the suspect ship, the IMO ship identification number, the port of registry, the ports of origin and destination, and any other relevant information. If a request is conveyed orally, the requesting Party shall confirm the request in writing as soon as possible. The requested Party shall acknowledge its receipt of any written or oral request immediately.

3. States Parties shall take into account the dangers and difficulties involved in boarding a ship at sea and searching its cargo, and give consideration to whether other appropriate measures agreed between the States concerned could be more safely taken in the next port of call or elsewhere.

4. A State Party that has reasonable grounds to suspect that an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater has been, is being or is about to be committed involving a ship flying its flag, may request the assistance of other States Parties in preventing or suppressing that offence. The States Parties so requested shall use their best endeavours to render such assistance within the means available to them.

5. Whenever law enforcement or othter authorized officials of a State Party (‘‘the requesting Party’’) encounter a ship flying the flag or displaying marks of registry of another State Parry (‘‘the first Party’’) located seaward of any State’s territorial sea, and the requesting Party has reasonable grounds to suspect that the ship or a person on board the ship has been, is or is about to be involved in the commission of an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater, and the requesting Party desires to board,

• a) it shall request, in accordance with paragraphs 1 and 2 that the first Party confirm the claim of nationality, and

• b) if nationality is confirmed, the requesting Party shall ask the first Party (hereinafter referred to as ‘‘the flag State’’) for authorization to board and to take appropriate measures with regard to that ship which may include stopping, boarding and searching the ship, its cargo and persons on board, and questioning the persons on board in order to determine if an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater has been, is being or is about to be committed, and

• c) the flag State shall either:

  • (i) authorize the requesting Party to board and to take appropriate measures set out in subparagraph b), subject to any conditions it may impose in accordance with paragraph 7; or

  • (ii) conduct the boarding and search with its own law enforcement or other officials; or

  • (iii) conduct the boarding and search together with the requesting Party, subject to any conditions it may impose in accordance with paragraph 7; or

  • (iv) decline to authorize a boarding and search.

The requesting Party shall not board the ship or take measures set out in subparagraph b) without the express authorization of the flag State.

• d) Upon or after depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, a State Party may notify the Secretary-General that, with respect to ships flying its flag or displaying its mark of registry, the requesting Party is granted authorization to board and search the ship, its cargo and persons on board, and to question the persons on board in order to locate and examine documentation of its nationality and determine if an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater has been, is being or is about to be committed, if there is no response from the first Party within four hours of ackowledgment of receipt of a request to confirm nationality.

• e) Upon or after depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, a State Party may notify the Secretary-General that, with respect to ships flying or displaying its mark of registry, the requesting Party is authorized to board and search a ship, its cargo and persons on board, and to question the persons on board in order to determine if an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater has been, is being or is about to be committed.

The notifications made pursuant to this paragraph can be withdrawn at any time.

6. When evidence of conduct described in article 3, 3bis, 3ter or3quater is found as the result of any boarding conducted pursuant to this article, the flag State may authorize the requesting Party to detain the ship, cargo and persons on board pending receipt of disposition instructions from the flag State. The requesting Party shall promptly inform the flag State of the results of a boarding, search, and detention conducted pursuant to this article. The requesting Party shall also promptly inform the flag State of the discovery of evidence of illegal conduct that is not subject to this Convention.

7. The flag State, consistent with the other provisions of this Convention, may subject its authorization under paragraph 5 or 6 to conditions, including obtaining additional information from the requesting Party, and conditions relating to responsibility for and the extent of measures to be taken. No additional measures may be taken without the express authorization of the flag State, except when necessary to relieve imminent danger to the lives of persons or where those measures derive from relevant bilateral or multilateral agreements.

8. For all boardings pursuant to this article, the flag State has the right to exercise jurisdiction over a detained ship, cargo or other items and persons on board, including seizure, forfeiture, arrest and prosecution. However, the flag State may, subject to its constitution and laws, consent to the exercise of jurisdiction by another State having jurisdiction under article 6.

9. When carrying out the authorized actions under this article, the use of force shall be avoided except when necessary to ensure the safety of its officials and persons on board, or where the officials are obstructed in the execution of the authorized actions. Any use of force pursuant to this article shall not exceed the minimum degree of force which is necessary and reasonable in the circumstances.

10. Safeguards:

• a) Where a State Party takes measures against a ship in accordance with this article, it shall:

  • (i) take due account of the need to endanger the safety of life at sea’;

  • (ii) ensure that all persons on board are treated in a manner which preserves their basic human dignity, and in compliance with the applicable provisions of international law, including international human rights law;

  • (iii) ensure that a boarding and search pursuant to this article shall be conducted in accordance with applicable international law;

  • (iv) take due account of the safety and security of the ship and its cargo;

  • (v) take due account of the need not to prejudice the commercial or legal interests of the flag State;

  • (vi) ensure, within available means, that any measure taken with regard to the ship or its cargo is environmentally sound under the circumstances;

  • (vii) ensure that persons on board against whom proceedings may be commenced in connection with any of the offences set forth in article 3, 3bis, 3ter of 3quater are afforded the protections of paragraph 2 of article 10, regardless of location;

  • (viii) ensure that the master of a ship is advised of its intention to board, and is, or has been, afforded the opportunity to contact the ship’s owner and the flag State at the earliest opportunity; and

  • (ix) take reasonable efforts to avoid a ship being unduly detained or delayed.

• b) Provided that authorization to board by a flag State shall notper se give rise to its liability, States Parties shall be liable for any damage, harm or loss attributable to them arising from measures taken pursuant to this article when:

  • (i) the grounds for such measures prove to be unfounded, provided that the ship has not committed any act justifying the measures taken; or

  • (ii) such measures are unlawful or exceed those reasonably required in light of available information to implement the provisions of this article.

States Parties shall provide effective recourse in respect of such damage, harm or loss.

• c) Where a State Party takes measures against a ship in accordance with this Convention, it shall take due account of the need not to interfere with or to affect:

  • (i) the rights and obligations and the exercise of jurisdiction of coastal States in accordance with the international law of the sea; or

  • (ii) the authority of the flag State to exercise jurisdiction and control in administrative, technical and social matters involving the ship.

• d) Any measure taken pursuant to this article shall be carried out by law enforcement or other authorized officials from warships or military aircraft, or from other ships or aircraft clearly marked and identifiable as being on government service and authorized to that effect and, notwithstanding articles 2 and 2bis, the provisions of this article shall apply.

• e) For the purposes of this article ‘‘law enforcement or other authorized officials’’ means uniformed or otherwise clearly identifiable members of law enforcement or other government authorities duly authorized by their government. For the specific purpose of law enforcement under this Convention, law enforcement or other authorized officals shall provide appropriate government-issued identification documents for examination by the master of the ship upon boarding.

11. This article does not apply to or limit boarding of ships conducted by any State Party in accordance with international law, seaward of any State’s territorial sea, including boardings based upon the right of visit, the rendering of assistance to persons, ships and property in distress or peril, or an authorization from the flag State to take law enforcement or other action.

12. States Parties are encouraged to develop standard operating procedures for joint operations pursuant to this article and consult, as appropriate, with other States Parties with a view to harmonizing such standard operating procedures for the conduct of operations.

13. States Parties may conclude agreements or arrangements between them to facilitate law enforcement operations carried out in accordance with this article.

14. Each State Party shall take appropriate measures to ensure that its law enforcement or other authorized officials, and law enforcement or other authorized officials of other States Parties acting on its behalf, are empowered to act pursuant to this article.

15. Upon or after depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, each State Party shall designate the authority, or, where necessary, authorities to receive and respond to requests for assistance, for confirmation of nationality, and for authorization to take appropriate measures. Such designation, including contact information, shall be notified to the Secretary-General within one month of becoming a Party, who shall inform all other States Parties within one month of the designation. Each State Party is responsible for providing prompt notice through the Secretary-General of any changes in the designation or contact information.

ARTICLE 9

Article 10, paragraph 2 is replaced by the following text:

2. Any person who is taken into custody, or regarding whom any other measures are taken or proceedings are being carried out pursuant to this Convention, shall be guaranteed fair treatment, including enjoyment of all rights and guarantees in conformity with the law of the State in the territory of which that person is present and applicable provisions of international law, including international human rights law.

ARTICLE 10

1. Article 11, paragraphs 1, 2, 3 and 4 are replaced by the following text:

1. The offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater shall be deemed to be included as extraditable offences in any extradition treaty existing between any of the States Parties. States Parties undertake to include such offences as extraditable offences in every extradition treaty to be concluded between them.

2. If a State Party which makes extradition conditional on the existence of a treaty receives a request for extradition from another State Party with which it has no extradition treaty, the requested State Party may, at its option, consider this Convention as a legal basis for extradition in respect of the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater. Extradition shall be subject to the other conditions provided by the law of the requested State Party.

3. State Parties which do not make extradition conditional on the existence of a treaty shall recognize the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater as extraditable offences between themselves, subject to the conditions provided by the law of the requested State Party.

4. If necessary, the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater shall be treated, for the purposes of extradition between States Parties, as if they had been committed not only in the place in which they occurred but also in a place within the jurisdiction of the State Party requesting extradition.

2. The following text is added as article 11bis, of the Convention:

Article 11bis

None of the offences set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater shall be regarded for the purposes of extradition or mutual legal assistance as a political offence or as an offence connected with a political offence or as an offence inspired by political motives. Accordingly, a request for extradition of for mutual legal assistance based on such an offence may not be refused on the sole ground that it concerns a political offence or an offence connected with a political offence or an offence inspired by political motives.

3. The following text is added as article 11ter of the Convention:

Article 11ter

Nothing in this Convention shall be interpreted as imposing an obligation to extradite or to afford mutual legal assistance, if the requested State Party has substantial grounds for believing that the request for extradition for offences set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater or for mutual legal assistance with respect to such offences has been made for the purpose of prosecuting or punishing a person on account of that person’s race, religion, nationality, ethnic origin, political opinion or gender, or that compliance with the request would cause prejudice to that person’s position for any of these reasons.

ARTICLE 11

1. Article 12, paragraph 1 of the Convention is replaced by the following text:

1. States Parties shall afford one another the greatest measure of assistance in connection with criminal proceedings brought in respect of the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter, and 3quater, including assistance in obtaining evidence at their disposal necessary for the proceedings.

2. The following text is added as article 12bis of the Convention:

Article 12bis

1. A person who is being detained or is serving a sentence in the territory of one State Party whose presence in another State Party is requested for purposes of identification, testimony or otherwise providing assistance in obtaining evidence for the investigation or prosecution of offences set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater may be transferred if the following conditions are met:

• a) the person freely gives informed consent; and

• b) the competent authorities of both States agree, subject to such conditions as those States may deem appropriate.

2. For the purposes of this article:

• a) the State to which the person is transferred shall have the authority and obligation to keep the person transferred in custody, unless otherwise requested or authorized by the State from which the person was transferred;

• b) the State to which the person is transferred shall without delay implement its obligation to return the person to the custody of the State from which the person was transferred as agreed beforehand, or as otherwise agreed, by the competent authorities of both States;

• c) the State to which the person is transferred shall not require the State from which the person was transferred to initiate extradition proceedings for the return of the person;

• d) the person transferred shall receive credit for service of the sentence being served in the State from which the person was transferred for time spent in the custody of the State to which the person was transferred.

3. Unless the State Party from which a person is to be transferred in accordance with this article so agrees, that person, whatever that person’s nationality, shall not be prosecuted or detained or subjected to any other restriction of personal liberty in the territory of the State to which that person is transferred in respect of acts or convictions anterior to that person’s departure from the territory of the State from which such person was transferred.

ARTICLE 12

Article 13 of the Convention is replaced by the following text:

1. States Parties shall co-operate in the prevention of the offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater, particularly by:

• a) taking all practicable measures to prevent preparation in their respective territories for the commission of those offences within or outside their territories:

• b) exchanging information in accordance with their national law, and co-ordinating administrative and other measures taken as appropriate to prevent the commission of offences set forth in articles 3, 3bis, 3ter and 3quater.

2. When, due to the commission of an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter of 3quater, the passage of a ship has been delayed or interrupted, any State Party in whose territory the ship or passengers or crew are present shall be bound to exercise all possible efforts to avoid a ship, its passengers, crew or cargo being unduly detained or delayed.

ARTICLE 13

Article 14 of the Convention is replaced by the following text:

Any State Party having reason to believe that an offence set forth in article 3, 3bis, 3ter or 3quater will be committed shall, in accordance with its national law, furnish as promptly as possible any relevant information in its possession to those States which it believes would be the States having established jurisdiction in accordance with article 6.

ARTICLE 14

Article 15, paragraph 3 of the Convention is replaced by the following text:

3. The information transmitted in accordance with paragraphs 1 and 2 shall be communicated by the Secretary-General to all States Parties, to Members of the Organization, to other States concerned, and to the appropriate international intergovernmental organizations.

ARTICLE 15

Interpretation and application

1. The Convention and this Protocol shall, as between the Parties to this Protocol, be read and interpreted together as one single instrument.

2. Articles 1 to 16 of the Convention, as revised by this Protocol, together with articles 17 to 24 of this Protocol and the Annex thereto, shall constitute and be called the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation, 2005 (2005 SUA Convention).

ARTICLE 16

The following text is added as article 16bis of the Convention:

Final clauses of the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation, 2005

The final clauses of the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation, 2005 shall be articles 17 to 24 of the Protocol of 2005 to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation. References in this Convention to States Parties shall be taken to mean references to States Parties to that Protocol.

FINAL CLAUSES

ARTICLE 17

Signature, ratification, acceptance, approval and accession

1. This Protocol shall be open for signature at the Headquarters of the Organization from 14 February 2006 to 13 February 2007 and shall thereafter remain open for accession.

2. States may express their consent to be bound by this Protocol by:

• a) signature without reservation as to ratification, acceptance or approval; or

• b) signature subject to ratification, acceptance or approval, followed by ratification, acceptance or approval; or

• c) accession.

3. Ratification, acceptance, approval or accession shall be effected by the deposit of an instrument to that effect with the Secretary-General.

4. Only a State which has signed the Convention without reservation as to ratification, acceptance or approval, or has ratified, accepted, approved or acceded to the Convention may become a Party to this Protocol.

ARTICLE 18

Entry into force

1. This Protocol shall enter into force ninety days following the date on which twelve States have either signed it without reservation as to ratification, acceptance or approval, or have deposited an instrument of ratification, acceptance, approval or accession with the Secretary-General.

2. For a State which deposits an instrument of ratification, acceptance, approval or accession in respect of this Protocol after the conditions in paragraph 1 for entry into force thereof have been met, the ratification, acceptance, approval or accession shall take effect ninety days after the date of such deposit.

ARTICLE 19

Denunciation

1. This Protocol may be denounced by any State Party at any time after the date on which this Protocol enters into force for that State.

2. Denunciation shall be effected by the deposit of an instrument of denunciation with the Secretary-General.

3. A denunciation shall take effect one year, or such longer period as may be specified in the instrument of denunciation, after the deposit of the instrument with the Secretary-General.

ARTICLE 20

Revision and amendment

1. A conference for the purpose of revising or amending this Protocol may be convened by the Organization.

2. The Secretary-General shall convene a conference of States Parties to this Protocol for revising or amending the Protocol, at the request of one third of the States Parties, or ten States Parties, whichever is the higher figure.

3. Any instrument of ratification, acceptance, approval or accession deposited after the date of entry into force of an amendment to this Protocol shall be deemed to apply to the Protocol as amended.

ARTICLE 21

Declarations

1. Upon depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, a State Party which is not a party to a treaty listed in the Annex may declare that, in the application of this Protocol to the State Party, the treaty shall be deemed not to be included in article 3ter. The declaration shall cease to have effect as soon as the treaty enters into force for the State Party, which shall notify the Secretary-General of this fact.

2. When a State Party ceases to be a party to a treaty listed in the Annex, it may make a declaration as provided for in this article, with respect to that treaty.

3. Upon depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, a State Party may declare that it will apply the provisions of article 3ter in accordance with the principles of its criminal law concerning family exemptions of liability.

ARTICLE 22

Amendments to the Annex

1. The Annex may be amended by the addition of relevant treaties that:

• a) are open to the participation of all States;

• b) have entered into force; and

• c) have been ratified, accepted, approved or acceded to by at least twelve States Parties to this Protocol.

2. After the entry into force of this Protocol, any State Party thereto may propose such an amendment to the Annex. Any proposal for an amendment shall be communicated to the Secretary-General in written form. The Secretary-General shall circulate any proposed amendment that meets the requirements of paragraph 1 to all members of the Organization and seek from States Parties to this Protocol their consent to the adoption of the proposed amendment.

3. The proposed amendment to the Annex shall be deemed adopted after more than twelve of the States Parties to this Protocol consent to it by written notification to the Secretary-General.

4. The adopted amendment to the Annex shall enter into force thirty days after the deposit with the Secretary-General of the twelfth instrument of ratification, acceptance or approval of such amendment for those State Parties to this Protocol that have deposited such an instrument. For each State Party to this Protocol ratifying, accepting or approving the amendment after the deposit of the twelfth instrument with the Secretary-General, the amendment shall enter into force on the thirtieth day after deposit by such State Party of its instrument of ratification, acceptance or approval.

ARTICLE 23

Depositary

1. This Protocol and any amendments adopted under articles 20 and 22 shall be deposited with the Secretary-General.

2. The Secretary-General shall:

• a) inform all States which have signed this Protocol or acceded to this Protocol of:

  • (i) each new signature or deposit of an instrument of ratification, acceptance, approval or accession together with the date thereof;

  • (ii) the date of the entry into force of this Protocol;

  • (iii) the deposit of any instrument of denunciation of this Protocol together with the date on which it is received and the date on which the denunciation takes effect

  • (iv) any communication called for by any article of this Protocol;

  • (v) any proposal to amend the Annex which has been made in accordance with article 22, paragraph 2;

  • (vi) any amendment deemed to have been adopted in accordance with article 22, paragraph 3;

  • (vii) any amendment ratified, accepted or approved in accordance with article 22, paragraph 4, together with the date on which that amendment shall enter into force; and

• b) transmit certified true copies of this Protocol to all States which have signed or acceded to this Protocol.

3. As soon as this Protocol enters into force, a certified true copy of the text shall be transmitted by the Secretary-General to the Secretary-General of the United Nations for registration and publication in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations.

ARTICLE 24

Languages

This Protocol is established in a single original in the Arabic, Chinese, English, French, Russian and Spanish languages, each text being equally authentic.

DONE AT LONDON this fourteenth day of October two thousand and five.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned, being duly authorized by their respective Governments for that purpose, have signed this Protocol.

---

Protocole de 2005 relatif à la Convention pour la répression d’actes illicites contre la sécurité de la navigation maritime

Préambule

Les États Parties au présent Protocole,

Étant Parties à la Convention pour la répression d’actes illicites contre la sécurité de la navigation maritime, conclue à Rome le 10 mars 1988,

Reconnaissant que les actes terroristes constituent une menace pour la paix et la sécurité internationales,

Ayant à l’esprit la résolution A.924(22) de l’Assemblée de l’Organisation maritime internationale qui demande de réviser les mesures techniques et juridiques internationales existantes et d’envisager de nouvelles mesures permettant de prévenir et réprimer le terrorisme à l’encontre des navires et d’améliorer la sûreté à bord et à terre, de façon à réduire les risques pour les passagers, les équipages et le personnel portuaire, à bord des navires et dans les zones portuaires, ainsi que pour les navires et leurs cargaisons,

Conscients de la Déclaration sur les mesures visant à éliminer le terrorisme international, annexée à la résolution 49/60 de l’Assemblée générale des Nations Unies du 9 décembre 1994, dans laquelle, entre autres dispositions, les États Membres de l’Organisation des Nations Unies réaffirment solennellement leur condamnation catégorique, comme criminels et injustifiables, de tous les actes, méthodes et pratiques terroristes, où qu’ils se produisent et quels qu’en soient les auteurs, notamment ceux qui compromettent les relations amicales entre les États et les peuples et menacent l’intégrité territoriale et la sécurité des États,

Prenant note de la résolution 51/210 de l’Assemblée générale des Nations Unies du 17 décembre 1996 et de la Déclaration complétant la Déclaration de 1994 sur les mesures visant à éliminer le terrorisme international qui y est annexée,

Rappelant les résolutions 1368 (2001) et 1373 (2001) du Conseil de sécurité des Nations Unies, qui expriment la volonté de la communauté internationale de combattre le terrorisme sous toutes ses formes et dans toutes ses manifestations et qui confient des tâches et des responsabilités aux États à cette fin, et compte tenu des menaces que les attentats terroristes continuent de faire peser,

Rappelant aussi la résolution 1540 (2004) du Conseil de sécurité des Nations Unies qui reconnaît qu’il est nécessaire que tous les États prennent d’urgence des mesures effectives supplémentaire pour empêcher la prolifération des armes nucléaires, chimiques et biologiques et de leurs vecteurs,

Rappelant en outre la Convention relative aux infractions et à certains autres actes survenant à bord des aéronefs, conclue à Tokyo le 14 septembre 1963; la Convention pour la répression de la capture illicite d’aéronefs, conclue à La Haye le 16 décembre 1970; la Convention pour la répression d’actes illicites dirigés contre la sécurité de l’aviation civile, conclue à Montréal le 23 septembre 1971; la Convention sur la prévention et la répression des infractions contre les personnes jouissant d’une protection internationale, y compris les agents diplomatiques, adoptée par l’Assemblée générale des Nations Unies le 14 décembre 1973; la Convention internationale contre la prise d’otages, adoptée par l’Assemblée générale des Nations Unies le 17 décembre 1979; la Convention sur la protection physique des matières nucléaires, conclue à Vienne le 26 octobre 1979, ainsi que les amendements y relatifs, adoptés le 8 juillet 2005; le Protocole pour la répression des actes illicites de violence dans les aéroports servant à l’aviation civile internationale, conclu à Montréal le 24 février 1988, en complément de la Convention pour la répression d’actes illicites dirigés contre la sécurité de l’aviation civile; le Protocole pour la répression d’actes illicites contre la sécurité des plates-formes fixes situées sur le plateau continental, conclu à Rome le 10 mars 1988; la Convention sur le marquage des explosifs plastiques et en feuilles aux fins de détection, conclue à Montréal le 1er mars 1991; la Convention internationale pour la répression des attentats terroristes à l’explosif, adoptée par l’Assemblée générale des Nations Unies le 15 décembre 1997; la Convention internationale pour la répression du financement du terrorisme, adoptée par l’Assemblée générale des Nations Unies le 9 décembre 1999, et la Convention internationale pour la répression des actes de terrorisme nucléaire, adoptée par l’Assemblée générale des Nations Unies le 13 avril 2005,

Tenant compte de l’importance de la Convention des Nations Unies sur le droit de la mer, conclue à Montego Bay le 10 décembre 1982, et du droit international coutumier de la mer,

Notant la résolution 59/46 de l’Assemblée générale des Nations Unies, qui réaffirme que la coopération internationale, ainsi que les mesures prises par les États pour lutter contre le terrorisme, devraient être appliquées dans le respect des principes consacrés par la Charte des Nations Unies, des principes du droit international et des conventions internationales pertinentes, ainsi que la résolution 59/24 de l’Assemblée générale des Nations Unies, qui engage vivement les États à devenir parties à la Convention pour la répression d’actes illicites contre la sécurité de la navigation maritime et à son protocole, les invite à participer à l’examen de ces instruments par le Comité juridique de l’Organisation maritime internationale afin de renforcer les moyens de lutter contre ces actes illicites, y compris les actes terroristes, et les engage de même vivement à prendre les mesures voulues pour assurer l’application effective de ces instruments, en particulier en adoptant, s’il y a lieu, des dispositions législatives pour faire en sorte de disposer d’un cadre d’intervention approprié face aux vols à main armée et aux actes terroristes commis en mer,

Notant également l’importance des amendements à la Convention internationale de 1974 pour la sauvegarde de la vie humaine en mer du Code international pour la sûreté des navires et des installations portuaires (Code ISPS), qui ont été adoptés en 2002 par la Conférence des Gouvernements contractants à ladite convention en vue de mettre en place un cadre technique international approprié faisant appel à la coopération entre les gouvernements, les organismes publics, les administrations nationales et locales et les secteurs maritime et portuaire pour détecter les menaces contre la sûreté et prendre des mesures de sauvegarde contre les incidents de sûreté qui menacent les navires ou les installations portuaires utilisés dans le commerce international,

Notant en outre la résolution 58/187 de l’Assemblée générale des Nations Unies, qui réaffirme que les États doivent faire en sorte que toute mesure prise pour combattre le terrorisme respecte les obligations qui leur incombent en vertu du droit international, en particulier des instruments internationaux relatifs aux droits de l’homme et aux réfugiés, ainsi qu’au droit humanitaire,

Estimant qu’il est nécessaire d’adopter des dispositions en complément de celles de la Convention, en vue de réprimer de nouveaux actes de violence à caractère terroriste contre la sûreté et la sécurité de la navigation maritime internationale et de renforcer l’effet utile de la Convention,

Sont convenus de ce qui suit:

ARTICLE PREMIER

Aux fins du présent Protocole:

1. «Convention» s’entend de la Convention pour la répression d’actes illicites contre la sécurité de la navigation maritime, conclue à Rome le 10 mars 1988.

2. «Organisation» s’entend de l’Organisation maritime internationale (OMI).

3. «Secrétaire général» s’entend du Secrétaire général de l’Organisation.

ARTICLE 2

Modifier l’article premier de la Convention comme suit:

Article premier

1. Aux fins de la présente Convention:

• a) «Navire» s’entend d’un bâtiment de mer de quelque type que ce soit, qui n’est pas attaché en permanence au fond de la mer, y compris les engins à portance dynamique, les engins submersibles ou tout autre engin flottant.

• b) On entend par «transporter» engager, organiser le mouvement d’une personne ou d’un produit ou exercer un contrôle effectif, y compris un pouvoir décisionnel, sur ce mouvement.

• c) «Dommages corporels ou matériels graves» s’entend des:

  • i) dommages corporels graves; ou

  • ii) destructions massives d’un lieu public, d’une installation gouvernementale ou publique, d’une infrastructure ou d’un système de transport public entraînant des pertes économiques considérables; ou

  • iii) dommages substantiels à l’environnement, notamment l’air, le sol, les eaux, la faune ou la flore.

• d) «Armes BCN» s’entend:

  • i) des «armes biologiques» qui sont:

  • 1) des agents microbiologiques ou autres agents biologiques, ainsi que des toxines quels qu’un soient l’origine ou le mode de production, de types et en quantités qui ne sont pas destinés à des fins prophylactiques, de protection ou à d’autres fins pacifiques; ou

  • 2) des armes, de l’équipement ou des vecteurs destinés à l’emploi de tels agents ou toxines à des fins hostiles ou dans des conflits armés;

  • ii) des «armes chimiques» qui sont, pris ensemble ou séparément:

  • 1) des produits chimiques toxiques et leurs précurseurs, à l’exception de ceux qui sont destinés à: A) des fins industrielles, agricoles, de recherche, des fins médicales, pharmaceutiques ou d’autres fins pacifiques; ou

  • B) ,des fins de protection, à savoir les fins ayant un rapport direct avec la protection contre les produits chimiques toxiques et la protection contre les armes chimiques; ou

  • C) des fins militaires sans rapport avec l’emploi d’armes chimiques et qui ne sont pas tributaires de l’emploi, en tant que moyen de guerre, des propriétés toxiques de produits chimiques; ou

  • D) des fins de maintien de l’ordre public, y compris de lutte antiémeute sur le plan intérieur,

  • aussi longtemps que les types et quantités en jeu sont compatibles avec de telles fins;

  • 2) des munitions et dispositifs spécifiquement conçus pour provoquer la mort ou d’autres dommages par l’action toxique des produits chimiques toxiques définis à l’alinéa ii) 1), qui seraient libérés du fait de l’emploi de ces munitions et dispositifs;

  • 3) tout matériel spécifiquement conçu pour être utilisé en liaison directe avec l’emploi des munitions et dispositifs définis à l’alinéa ii) 2);

  • iii) des armes nucléaires et autres dispositifs explosifs nucléaires.

• e) «Produit chimique toxique» s’entend de tout produit chimique qui,par son action chimique sur des processus biologiques, peut provoquer chez les êtres humains ou les animaux la mort, une incapacité temporaire ou des dommages permanents. Cela comprend tous les produits chimiques de ce type, quels qu’en soient l’origine ou le mode de fabrication, qu’ils soient obtenus dans des installations, dans des munitions ou ailleurs.

• f) «Précurseur» s’entend de tout réactif chimique qui entre à un stade quelconque dans la fabrication d’un produit chimique toxique, quel que soit le procédé utilisé. Cela comprend tout composant clé d’un système chimique binaire ou à composants multiples.

• g) «Organisation» s’entend de l’Organisation maritime internationale (OMI).

• h) «Secrétaire général» s’entend du Secrétaire général de l’Organisation.

2. Aux fins de la présente Convention:

• a) les expressions «lieu public», «installation gouvernementale ou publique», «infrastructure», et «système de transport public» s’entendent au sens de la Convention internationale pour la répression des attentats terroristes à l’explosif, conclue à New York le 15 décembre 1997; et

• b) les expressions «matière brute» et «produit fissile spécial» s’entendent au sens du Statut de l’Agence internationale de l’énergie atomique (AIEA), établi à New York le 26 octobre 1956.

ARTICLE 3

Ajouter le texte suivant en tant qu’article 2bis de la Convention:

Article 2bis

1. Aucune disposition de la présente Convention n’a d’incidence sur les autres droits, obligations et responsabilités des États et des individus en vertu du droit international, en particulier des buts et principes de la Charte des Nations Unies, du droit international relatif aux droits de l’homme et aux réfugiés et du droit international humanitaire.

2. La présente Convention ne s’applique pas aux activités des forces armées en période de conflit armé, au sens donné à ces termes en droit international humanitaire, qui sont régies par ce droit, ni aux activités menées par les forces armées d’un État dans l’exercice de leurs fonctions officielles, en tant qu’elles sont régies par d’autres règles de droit international.

3. Aucune disposition de la présente Convention ne porte atteinte aux droits, obligations et responsabilités qui découlent du Traité sur la non-prolifération des armes nucléaires, conclu à Washington, Londres et Moscou le 1er juillet 1968, de la Convention sur l’interdiction de la mise au point, de la fabrication et du stockage des armes bactériologiques (biologiques) ou à toxines et sur leur destruction, conclue à Washington, Londres et Moscou le 10 avril 1972 ou de la Convention sur l’interdiction de la mise au point, de la fabrication, du stockage et de l’emploi des armes chimiques et sur leur destruction, conclue à Paris le 13 janvier 1993, pour les États Parties à ces traités.

ARTICLE 4

1. Remplacer la phrase d’introduction du paragraphe 1 de l’article 3 de la Convention par le texte suivant:

Commet une infraction au sens de la présente Convention toute personne qui illicitement et délibérément:

2. Paragraphe 1 f) de l’article 3 de la Convention: modification sans objet en français.

3. Supprimer le paragraphe 1 g) de l’article 3 de la Convention.

4. Remplacer le paragraphe 2 de l’article 3 de la Convention par le texte suivant:

2. Commet également une infraction toute personne qui menace de commettre l’une quelconque des infractions visées aux paragraphes 1 b), c) et e), si cette menace est de nature à compromettre la sécurité de la navigation du navire en question, ladite menace étant assortie ou non, en vertu du droit interne, d’une condition, afin de contraindre une personne physique ou morale à accomplir ou à s’abstenir d’accomplir un acte quelconque.

5. Ajouter le texte ci-après en tant qu’article 3bis de la Convention:

Article 3bis

1. Commet une infraction au sens de la présente Convention toute personne qui illicitement et délibérément:

• a) lorsque cet acte, par sa nature ou son contexte, vise à intimider une population ou à contraindre un gouvernement ou une organisation internationale à accomplir ou à s’abstenir d’accomplir un acte quelconque:

  • i) utilise contre ou à bord d’un navire, ou déverse à partir d’un navire, des explosifs, des matières radioactives ou des armes BCN, d’une manière qui provoque ou risque de provoquer la mort ou des dommages corporels ou matériels graves; ou

  • ii) déverse, à partir d’un navire, des hydrocarbures, du gaz naturel liquéfié, ou d’autres substances nocives ou potentiellement dangereuses, qui ne sont pas visés à l’alinéa a) i), en quantités ou concentrations qui provoquent ou risquent de provoquer des dommages corporels ou matériels graves; ou

  • iii) utilise un navire d’une manière qui provoque la mort ou des dommages corporels ou matériels graves; ou

  • iv) menace de commettre l’une quelconque des infractions visées à l’alinéa a) i), ii) ou iii), ladite menace étant assortie ou non, en vertu du droit interne, d’une condition; ou

• b) transporte à bord d’un navire:

  • i) des explosifs ou des matières radioactives, en sachant que ceux-ci sont destinés à provoquer ou à menacer de provoquer la mort, des dommages corporels ou matériels graves, ladite menace étant assortie ou non, en vertu du droit interne, d’une condition, afin d’intimider une population ou de contraindre un gouvernement ou une organisation internationale à accomplir ou à s’abstenir d’accomplir un acte quelconque; ou

  • ii) toute arme BCN, en sachant qu’il s’agit d’une arme BCN au sens de l’article premier; ou

  • iii) des matières brutes ou produits fissiles spéciaux, équipements ou matières spécialement conçus ou préparés pour le traitement, l’utilisation ou la production de produits fissiles spéciaux, en sachant que ces matières, produits ou équipements sont destinés à une activité explosive nucléaire ou à toute autre activité nucléaire non soumise à des garanties en vertu d’un accord de garanties généralisées de l’AIEA; ou

  • iv) des équipements, matières ou logiciels ou des technologies connexes qui contribuent de manière significative à la conception, la fabrication ou au lancement d’une arme BCN, en ayant l’intention de les utiliser à cette fin.

2. Ne constitue pas une infraction au sens de la Convention le fait de transporter des biens ou matières visés au paragraphe 1 b) iii) ou, dans la mesure où ils ont un rapport avec une arme nucléaire ou autre dispositif explosif nucléaire, au paragraphe 1 b) iv), si ces biens ou matières sont transportés à destination ou en provenance du territoire d’un État Partie au Traité sur la non-prolifération des armes nucléaires ou sous son contrôle, lorsque:

• a) le transfert ou la réception des biens ou matières qui en résulte, y compris à l’intérieur d’un État, n’est pas contraire aux obligations de cet État Partie découlant du Traité sur la non-prolifération des armes nucléaires, et

• b) si les biens ou matières sont destinés à un vecteur d’une arme nucléaire ou autre dispositif explosif nucléaire d’un État Partie au Traité sur la non-prolifération des armes nucléaires, le fait de détenir cette arme ou ce dispositif n’est pas contraire aux obligations de cet État Partie découlant dudit Traité.

6. Ajouter le texte ci-après en tant qu’article 3ter de la Convention

Article 3ter

1. Commet une infraction au sens de la présente Convention toute personne qui illicitement et délibérément transporte à bord d’un navire une autre personne en sachant que cette personne a commis un acte qui constitue une infraction visée à l’article 3, 3bis ou 3quater ou une des infractions visées par l’un des traités énumérés dans l’Annexe et en ayant l’intention d’aider cette personne à échapper à des poursuites pénales.

7. Ajouter le texte ci-après en tant qu’article 3quater de la Convention:

Article 3quater

Commet également une infraction au sens de la présente Convention toute personne qui:

• a) illicitement et délibérément blesse ou tue toute personne, lorsque ces faits présentent un lien de connexité avec la commission de l’une des infractions visées au paragraphe 1 de l’article 3 ou à l’article 3bis ou 3ter; ou

• b) tente de commettre une infraction visée au paragraphe 1 de l’article 3, au paragraphe 1 a) i), ii) ou iii) de l’article 3bis ou à l’alinéa a) du présent article; ou

• c) se rend complice d’une infraction visée à l’article 3, 3bis ou 3ter ou à l’alinéa a) ou b) du présent article; ou

• d) organise la commission d’une infraction visée à l’article 3, 3bis ou 3ter ou à l’alinéa a) ou b) du présent article ou donne l’ordre à d’autres personnes de la commettre; ou

• e) contribue à la commission de l’une ou plusieurs des infractions visées à l’article 3, 3bis ou 3ter ou à l’alinéa a) ou b) du présent article, par un groupe de personnes agissant de concert, cette contribution étant délibérée et faite soit:

  • i) pour faciliter l’activité criminelle du groupe ou en servir le but, lorsque cette activité ou ce but suppose la commission d’une infraction visée à l’article 3, 3bis ou 3ter; soit

  • ii) en sachant que le groupe a l’intention de commettre une infraction visée à l’article 3, 3bis ou 3ter.

ARTICLE 5

1. Remplacer l’article 5 de la Convention par le texte suivant:

Chaque État Partie réprime les infractions visées aux articles 3, 3bis, 3ter et 3quater par des peines appropriées qui prennent en considération la nature grave de ces infractions.

2. Ajouter le texte ci-après en tant qu’article 5bis de la Convention:

Article 5bis

1. Chaque État Partie, conformément aux principes de son droit interne, prend les mesures nécessaires pour que la responsabilité d’une personne morale située sur son territoire ou constituée sous l’empire de sa législation soit engagée lorsque une personne responsable de la direction ou du contrôle de cette personne morale a, en cette qualité, commis une infraction visée par la présente Convention. Cette responsabilité peut être pénale, civile ou administrative.

2. Elle est engagée sans préjudice de la responsabilité pénale des personnes physiques qui ont commis les infractions.

3. Chaque État Partie veille en particulier à ce que les personnes morales dont la responsabilité est engagée en vertu du paragraphe 1 fassent l’objet de sanctions pénales, civiles ou administratives efficaces, proportionnées et dissuasives. Ces sanctions peuvent être notamment d’ordre pécuniaire.

ARTICLE 6

1. Remplacer la phrase d’introduction du paragraphe 1 de l’article 6 par ce qui suit:

1. Chaque État partie prend les mesures nécessaires pour établir sa compétence aux fins de connaître des infractions visées aux articles 3, 3bis, 3ter et 3quater quand l’infraction est commise:

2. Remplacer le paragraphe 3 de l’article 6 de la Convention par ce qui suit:

3. Tout État Partie qui a établi sa compétence pour les cas visés au paragraphe 2 en informe le Secrétaire général. Si ledit État Partie annule ensuite cette compétence, il en informe le Secrétaire général.

3. Remplacer le paragraphe 4 de l’article 6 de la Convention par ce qui suit:

4. Chaque État Partie prend les mesures nécessaires pour établir sa compétence aux fins de connaître des infractions visées aux articles 3, 3bis, 3ter et 3quater dans les cas où il ne l’extrade pas vers l’un quelconque des États Parties qui ont établi leur compétence conformément aux paragraphes 1 et 2 du présent article.

ARTICLE 7

Ajouter la liste ci-après en tant qu’Annexe à la Convention:

ANNEXE

1. Convention pour la répression de la capture illicite d’aéronefs, conclue à La Haye le 16 décembre 1970.

2. Convention pour la répression d’actes illicites dirigés contre la sécurité de l’aviation civile, conclue à Montréal le 23 septembre 1971.

3. Convention sur la prévention et la répression des infractions contre les personnes jouissant d’une protection internationale, y compris les agents diplomatiques, adoptée par l’Assemblée générale des Nations Unies le 14 décembre 1973.

4. Convention internationale contre la prise d’otages, adoptée par l’Assemblée générale des Nations Unies le 17 décembre 1979.

5. Convention sur la protection physique des matières nucléaires, adoptée à Vienne le 26 octobre 1979.

6. Protocole pour la répression des actes illicites de violence dans les aéroports servant à l’aviation civile internationale, complémentaire à la Convention pour la répression d’actes illicites dirigés contre la sécurité de l’aviation civile, conclu à Montréal le 24 février 1988.

7. Protocole pour la répression d’actes illicites contre la sécurité des plates-formes fixes situées sur le plateau continental, fait à Rome le 10 mars 1988.

8. Convention internationale pour la répression des attentats terroristes à l’explosif, adoptée par l’Assemblée générale des Nations Unies le 15 décembre 1997.

9. Convention internationale pour la répression du financement du terrorisme, adoptée par l’Assemblée générale des Nations Unies le 9 décembre 1999.

ARTICLE 8

1. Remplacer la paragraphe 1 de l’article 8 de la Convention par ce qui suit:

1. Le capitaine d’un navire d’un État Partie (l’«État du pavillon») peut remettre aux autorités de tout autre État Partie (l’«État destinataire») toute personne dont elle a des raisons sérieuses de penser qu’elle a commis une infraction visée à l’article 3, 3bis, 3ter ou 3quater.

2. Ajouter le texte ci-après en tant qu’article 8bis de la Convention:

Article 8bis

1. Les États Parties coopèrent dans toute la mesure du possible en vue de prévenir et de réprimer les actes illicites visés par la présente Convention, conformément au droit international et répondent aux demandes adressées en vertu du présent article dans les meilleurs délais.

2. Toute demande adressée en vertu du présent article devrait, si possible, indiquer le nom du navire suspect, le numéro OMI d’identification du navire, le port d’immatriculation, les ports d’origine et de destination et toute autre information pertinente. Si une demande est adressée oralement, la Partie requérante confirme la demande par écrit dès que possible. La Partie requise accuse réception immédiatement de toute demande adressée par écrit ou oralement.

3. Les États Parties tiennent compte des risques et des difficultés que présentent l’arraisonnement d’un navire en mer et la fouille de sa cargaison, et examinent si d’autres mesures appropries, arrêtes d’un commun accord entre les États intéressés, ne pourraient pas être prises dans de meilleures conditions de sécurité au port d’escale suivant ou ailleurs.

4. Un État Partie qui a des raisons sérieuses de soupçonner qu’une infraction visée à l’article 3, 3bis, 3ter ou 3quater a été, est en train ou est sur le point d’être commise et implique un navire battant son pavillon, peut solliciter l’assistance d’autres États Parties pour prévenir ou réprimer cette infraction. Les États Parties ainsi requis mettent tout en oeuvre pour fournir une telle assistance en fonction des moyens dont ils disposent.

5. Chaque fois que des agents de la force publique ou d’autres agents habilités d’un État Partie («la Partie requérante») ont affaire à un navire qui bat le pavillon ou qui montre les marques d’immatriculation d’un autre État («la première Partie»), et qui se trouve au large de la mer territoriale d’un État, quel qu’il soit, alors que la Partie requérante a des raisons sérieuses de soupçonner que le navire ou une personne à bord du navire a été, est ou est sur le point d’être impliqué dans la commission d’une infraction visée à l’article 3, 3bis, 3ter ou 3quater, et que la Partie requérante souhaite arraisonner le navire,

• a) elle demande, conformément aux paragraphes 1 et 2, que la première Partie confirme la déclaration de nationalité, et

• b) si la nationalité est confirmée, la Partie requérante demande à la première Partie (ci-après dénommée «l’État du pavillon») l’autorisation d’arraisonner le navire et de prendre les mesures appropriées, lesquelles peuvent notamment consister à stopper le navire, monter à bord et fouiller le navire, sa cargaison et les personnes à bord et à interroger les personnes à bord afin de déterminer si une infraction visée à l’article 3, 3bis, 3ter ou 3quater a été, est en train ou est sur le point d’être commise, et

• c) l’État du pavillon:

  • i) autorise la Partie requérante à arraisonner le navire et à prendre les mesures appropriées visées à l’alinéa 5 b), sous réserve de toute condition qu’il pourrait imposer conformément au paragraphe 7; ou

  • ii) procède à l’arraisonnement et à la fouille avec ses propres agents de la force publique ou autres agents; ou

  • iii) procède à l’arraisonnement et à la fouille en liaison avec la Partie requérante, sous réserve de toute condition qu’il pourrait imposer conformément au paragraphe 7; ou

  • iv) refuse d’autoriser un arraisonnement et une fouille.

La Partie requérante ne doit pas arraisonner le navire, ni prendre les mesures décrites à l’alinéa 5 b) sans l’autorisation expresse de l’État du pavillon.

• d) En déposant ou après avoir déposé son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, un État Partie peut notifier au Secrétaire général qu’à l’égard des navires battant son pavillon ou montrant ses marques d’immatriculation, la Partie requérante a reçu l’autorisation d’arraisonner et de fouiller le navire, sa cargaison et les personnes à bord, et d’interroger les personnes à bord, afin de trouver et d’examiner le document de nationalité et de déterminer si une infraction visée à l’article 3, 3bis, 3terou 3quater a été, est en train ou est sur le point d’être commise, si la première Partie n’a pas adressé de réponse dans un délai de quatre heures après l’accusé de réception d’une demande de confirmation de la nationalité.

• e) En déposant ou après avoir déposé son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, un État Partie peut notifier au Secrétaire général qu’à l’égard des navires battant son pavillon ou montrant ses marques d’immatriculation, la Partie requérante est autorisée à arraisonner et fouiller un navire, sa cargaison et les personnes à bord, et à interroger les personnes à bord afin de déterminer si une infraction vises à l’article 3, 3bis, 3terou 3quater a été, est en train ou est sur le point d’être commise.

  Les notifications adressées en vertu du présent paragraphe peuvent être retirées à tout moment.

6. Lorsque l’arraisonnement effectué en vertu du présent article per-met d’obtenir des preuves des agissements décrits à l’article 3, 3bis, 3ter ou 3quater, l’État du pavillon peut autoriser la Partie requérante à retenir le navire, sa cargaison et détenir les personnes à bord en attendant de recevoir les instructions de l’État du pavillon quant aux mesures à prendre. La Partie requérante informe sans tarder l’État du pavillon des résultats de l’arraisonnement, de la fouille et de la retenue ou détention effectués en vertu du présent article. La Partie requérante informe aussi sans tarder l’État du pavillon si elle découvre des preuves d’autres agissements illicites qui ne sont pas visés par la présente Convention.

7. L’État du pavillon peut, dans la mesure compatible avec les autres dispositions de la présente Convention, subordonner l’autorisation qu’il a accordée en vertu du paragraphe 5 ou 6 à des conditions, notamment celles d’obtenir des renseignements supplémentaires de la Partie requérante et celles concernant la responsabilité des mesures à prendre et la portée de celles-ci. Aucune mesure supplémentaire ne peut être prise sans l’autorisation expresse de l’État du pavillon, à l’exception de celles qui sont nécessaires pour écarter un danger imminent pour la vie des personnes ou de celles qui découlent d’accords bilatéraux ou multilatéraux pertinents.

8. Pour tous les arraisonnements effectués en vertu du présent article, l’État du pavillon a le droit d’exercer sa juridiction sur un navire, une cargaison ou autres biens retenus et sur les personnes détenues à bord, y compris ordonner la mainlevée, la confiscation, la saisie et l’engagement de poursuites. Toutefois, l’État du pavillon peut, sous réserve des dispositions de sa constitution et de sa législation, consentir à ce qu’un autre État ayant compétence en vertu de l’article 6 exerce sa juridiction.

9. Lors de l’exécution des mesures autorisées en vertu du présent article, l’usage de la force doit être évité sauf lorsque cela est nécessaire pour assurer la sécurité des agents et des personnes à bord, ou lorsque ces agents sont empêchés d’exécuter les mesures autorisées. Tout usage de la force fait en vertu du présent article ne doit pas aller au-delà du degré minimum de force qui est nécessaire et raisonnable compte tenu des circonstances.

10. Garanties:

• a) Lorsqu’il prend des mesures à l’encontre d’un navire conformément au présent article, un État Partie:

  • i) tient dûment compte de la nécessité de ne pas compromettre la sauvegarde de la vie humaine en mer;

  • ii) veille à ce que toutes les personnes à bord soient traitées d’une manière qui préserve la dignité fondamentale de la personne humaine et soit conforme aux dispositions applicables du droit international, y compris celles qui ont trait aux droits de l’homme;

  • iii) veille à ce qu’un arraisonnement et une fouille effectués en vertu du présent article se déroulent conformément au droit international applicable;

  • iv) tient dûment compte de la sécurité et de la sûreté du navire et de sa cargaison;

  • v) tient dûment compte de la nécessité de ne pas porter préjudice aux intérêts commerciaux ou juridiques de l’État du pavillon;

  • vi) veille, dans la limite des moyens disponibles, à ce que toute mesure prise à l’égard du navire ou de sa cargaison soit écologiquement rationelle compte tenu des circonstances;

  • vii) veille à ce que les personnes à bord contre lesquelles des poursuites pourraient être entamées au titre de l’une quelconque des infractions visées à l’article 3, 3bis, 3ter ou 3quater, bénéficient des mesures de protection prévues au paragraphe 2 de l’article 10, quel que soit le lieu où elles se trouvent;

  • viii) veille à ce que le capitaine d’un navire soit informé de son intention de procéder à l’arraisonnement et ait, ou ait eu, la possibilité de contacter dans les plus brefs délais le propriétaire du navire et l’État du pavillon; et

  • ix) s’efforce par tous les moyens raisonnables d’éviter qu’un navire soit indûment retenu ou retardé.

• b) À condition que le fait d’autoriser l’arraisonnement n’engage pas à priori la responsabilité de l’État du pavillon, les États Parties sont responsables des dommages ou pertes qui leur sont imputables à la suite des mesures prises en vertu du présent article, lorsque:

  • i) les motifs de ces mesures se révèlent de fondement, à condition que le navire n’ait commis aucun acte justifiant les mesures prises; ou

  • ii) ces mesures sont illicites ou vont au-delà de ce qui est raisonnablement nécessaire selon les informations disponibles pour appliquer les dispositions du présent article.

Les États Parties prévoient des moyens de recours effectifs au titre de tels dommages ou pertes.

• c) Lorsque un État Partie prend des mesures à l’encontre d’un navire, conformément à la présente Convention, il tient dûment compte de la nécessité de ne pas porter atteinte:

  • i) aux droits et obligations des États côtiers et à l’exercice de leur juridiction conformément au droit international de la mer; ou

  • ii) au pouvoir de l’État du pavillon d’exercer sa juridiction et son contrôle pour les questions d’ordre administratif, technique et social concernant la navire.

• d) Toute mesure prise en vertu du présent article est exécutée par des agents de la force publique ou d’autres agents habilités à partir de navires de guerre ou d’aéronefs militaires, ou à partir d’autres navires ou aéronefs qui portent des marques extérieures indiquant clairement qu’ils sont affectés à un services public et, nonobstant les articles 2 et 2bis, les dispositions du présent article s’appliquent.

• e) Aux fins du présent article, «agents de la force publique ou autres agents habilités» s’entend des membres des forces de l’ordre ou d’autres autorités publiques portant un uniforme ou d’autres marques extérieures les identifiant clairement, dûment habilités par leur gouvernement. Aux fins particulières du maintien de l’ordre en vertu de la présente Convention, les agents de la force publique ou autres agents habilités doivent présenter des documents d’identité officiels appropriés qui puissent être examinés par le capitaine du navire lorsqu’ils montent à bord.

11. Le présent article ne vise ni restreint l’arraisonnement de navires, exécuté par tout État Partie conformément au droit international, au large de la mer territoriale d’un État quelconque, y compris les arraisonnements fondés sur le droit de visite, l’apport d’une assistance aux personnes, navires et biens en détresse ou en péril, ou l’autorisation donnée par l’État du pavillon de prendre des mesures de maintien de l’ordre ou autres mesures.

12. Les États Parties sont encouragés à mettre au point des procédures uniformes pour les opérations conjointes menées en vertu du présent article et consulter, le cas échéant, les autres États Parties afin d’harmoniser ces procédures pour la conduite des opérations.

13. Les États Parties peuvent conclure des accords ou des arrangements mutuels en vue de faciliter les opérations de maintien de l’ordre menées conformément au présent article.

14. Chaque État Partie prend des mesures appropriées pour veiller à ce que ses agents de la force publique ou autres agents habilités, et les agents de la force publique ou autres agents habilités d’autres États Parties agissant en son nom, soient mandatés pour agir en vertu du présent article.

15. En déposant ou après avoir déposé son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, chaque État Partie désigne une ou, s’il y a lieu, plusieurs autorités auxquelles doivent être adressées les demandes d’assistance, de confirmation de nationalité et d’autorisation de prendre les mesures appropries. Dans un délai d’un mois après être devenu partie, un État notifie cette désignation et les coordonnées des autorités compétentes au Secrétaire général, qui en informe tous les autres États Parties, dans le mois qui suit cette désignation. Chaque État Partie a la responsabilité de communiquer promptement, par l’intermédiaire du Secrétaire général, tout changement des autorités désignées ou de leurs coordonnées.

ARTICLE 9

Remplacer le paragraphe 2 de l’article 10 par le texte suivant:

2. Toute personne placée en détention ou contre laquelle toute autre mesure est prise ou procédure engagée en vertu de la présente Convention se voit garantir un traitement équitable et, en particulier, jouit de tous les droits et bénéficie de toutes les garanties prévus par la législation de l’État sur le territoire duquel elle se trouve et les dispositions applicables du droit international, y compris celles qui ont trait aux droits de l’homme.

ARTICLE 10

1. Remplacer les paragraphes 1, 2, 3 et 4 de l’article 11 par ce qui suit:

1. Les infractions visées aux articles 3, 3bis, 3ter et 3quater sont de plein droit considérées comme cas d’extradition dans tout traité d’extradition existant entre États Parties. Les États parties s’engagent à considérer ces infractions comme cas d’extradition dans tout traité d’extradition qu’ils pourront conclure entre eux par la suite.

2. Un État Partie qui subordonne l’extradition à l’existence d’un traité a la faculté, lorsqu’il reçoit une demande d’extradition d’un autre État Partie avec lequel il n’est pas lié par un traité d’extradition, de considérer la présente Convention comme constituant la base juridique de l’extradition en ce qui concerne les infractions visées aux articles 3, 3bis,3ter et 3quater. L’extradition est assujettie aux autres conditions prévues par la législation de l’État Partie requis.

3. Les États Parties qui ne subordonnent pas l’extradition à l’existence d’un traité reconnaissant les infractions visées aux articles 3, 3bis, 3ter et 3quatercomme cas d’extradition entre eux, sans préjudice des conditions prévues par la législation de l’État Partie requis.

4. Si nécessaire, les infractions visées aux articles 3, 3bis, 3ter et 3quater sont réputées, aux fins d’extradition entre États Parties, avoir été commises tant au lieu de leur perpétration qu’en un lieu relevant de la juridiction de l’État Partie qui demande l’extradition.

2. Ajouter le texte suivant en tant qu’article 11bis de la Convention:

Article 11bis

Pour les besoins de l’extradition ou de l’entraide judicaire entre États Parties, aucune des infractions visées à l’article 3, 3bis, 3ter, ou 3quater n’est considérée comme une infraction politique, comme une infraction connexe à une infraction politique ou comme une infraction inspirée par des mobiles politiques. En conséquence, une demande d’extradition ou d’entraide judiciaire fondée sur une telle infraction ne peut être rejetée pour la seule raison qu’elle concerne une infraction politique, une infraction connexe à une infraction politique ou une infraction inspirée par des mobiles politiques.

3. Ajouter le texte suivant en tant qu’article 11ter de la Convention:

Article 11ter

Aucune disposition de la présente Convention n’est interprétée comme impliquant une obligation d’extradition ou d’entraide judiciaire, si l’État Partie requis a des raisons sérieuses de penser que la demande d’extradition pour les infractions visées à l’article 3, 3bis, 3ter ou 3quater ou la demande d’entraide concernant de telles infractions a été présentée aux fins de poursuivre ou de punir une personne pour des raisons tenant à sa race, sa religion, sa nationalité, son origine ethnique, ses opinions politiques ou son sexe, ou que faire droit à la demande porterait préjudice à la situation de cette personne pour l’une quelconque de ces raisons.

ARTICLE 11

1. Remplacer le paragraphe 1 de l’article 12 par ce qui suit:

1. Les États Parties s’accordent l’entraide judiciaire la plus large possible pour toute procédure pénale relative aux infractions visées aux articles 3, 3bis, 3teret 3quater, y compris pour l’obtention des éléments de preuve dont ils disposent et qui sont nécessaires aux fins de la procédure.

Ajouter le texte suivant en tant qu’article 12bis de la Convention:

Article 12bis

1. Toute personne détenue ou purgeant une peine sur le territoire d’un État Partie et dont la présence est requise dans un autre État Partie aux fins d’identification ou de témoignage ou pour qu’elle apporte son concours à l’établissement des faits dans le cadre d’une enquête ou de poursuites relatives aux infractions visées à l’article 3, 3bis, 3ter ou 3quater peut faire l’objet d’un transfert si les conditions ci-après sont réunies:

• a) ladite personne y consent librement et en toute connaissance de cause; et

• b) les autorités compétentes des deux États concernés y consentent, sous réseve des conditions qu’elles peuvent juger appropriés.

2. Aux fins du présent article:

• a) l’État vers lequel le transfert est effectué a le pouvoir et l’obligation de garder l’intéressé en détention, sauf demande ou autorisation contraire de la part de l’État à partir duquel la personne a été transférée;

• b) l’État vers lequel le transfert est effectué s’acquitte sans retard de l’obligation de remettre l’intéressé à la garde de l’État à partir duquel le transfert a été effectué, conformément à ce qui aura été convenu au préalable ou à ce que les autorités compétentes des deux États auront autrement décidé;

• c) l’État vers lequel le transfert est effectué ne peut pas exiger de l’État à partir duquel le transfert est effectué qu’il engage une procédure d’extradition pour que l’intéressé lui soit remis;

• d) il est tenu compte de la période que l’intéressé a passée en détention dans l’État vers lequel il a été transféré aux fins du décompte de la peine à purger dans l’État à partir duquel il a été transféré.

3. À moins que l’État Partie à partir duquel une personne doit être transférée en vertu du présent article ne donne son accord, ladite personne, quelle que soit sa nationalité, ne peut pas être poursuivie ou détenue ou soumise à d’autres restrictions à sa liberté de mouvement sur le territoire de l’État vers lequel elle est transférée, à raison d’actes ou de condamnations antérieurs à son départ du territoire de l’État à partir duquel elle a été transférée.

ARTICLE 12

Remplacer l’article 13 de la Convention par ce qui suit:

1. Les États Parties coopèrent pour prévenir les infractions visées aux articles 3, 3bis, 3teret 3quater, notamment:

• a) en prenant toutes les mesures possibles afin d’empêcher la préparation sur leurs territoires respectifs d’infractions devant être commises à l’intérieur ou à l’extérieur de ceux-ci;

• b) en échangeant des renseignements conformément à leur législation nationale et en coordonnant les mesures administratives et autres prises, le cas échéant, afin de prévenir la commission des infractions visées aux articles 3, 3bis,3ter, et 3quater.

2. Lorsque la traversée d’un navire a été retardée ou interrompue, du fait de la commission d’une infraction visée à l’article 3, 3bis, 3ter ou 3quater, tout État Partie sur le territoire duquel se trouvent le navire, les passagers ou l’équipage, doit faire tout son possible pour éviter que le navire, ses passagers, son équipage ou sa cargaison ne soient indûment retenus ou retardés.

ARTICLE 13

Remplacer l’article 14 de la Convention par ce qui suit:

Tout État Partie qui a lieu de penser qu’une infraction visée à l’article 3, 3bis, 3ter ou 3quater sera commise fournit dans les plus brefs délais, conformément à sa législation nationale, tous renseignements utiles en sa possession aux États qui, à son avis, seraient les États ayant établi leur compétence conformément à l’article 6.

ARTICLE 14

Remplacer le paragraphe 3 de l’article 15 de la Convention par le texte suivant:

3. Les renseignements communiqués conformément aux paragraphes 1 et 2 sont transmis par le Secrétaire général à tous les États Parties, aux membres de l’Organisation, aux autres États concernés et aux organisations intergouvernmentales internationales compétentes.

ARTICLE 15

Interprétation et application

1. La Convention et le présent Protocole sont considérés et interprétés, entre les Parties au présent Protocole, comme un seul et même instrument.

2. Les articles 1 à 16 de la Convention, telle que révisée par le présent Protocole, ainsi que les articles 17 à 24 du présent Protocole et son annexe, constituent et sont appelés la Convention de 2005 pour la répression des actes illicites contre la sécurité de la navigation maritime (Convention SUA de 2005).

ARTICLE 16

Ajouter le texte ci-après en tant qu’article 16bis de la Convention:

Clauses finales de la Convention de 2005 pour la répression d’actes illicites contre la Sécurité de la navigation maritime

Les clauses finales de la Convention de 2005 pour la répression d’actes illicites contre la sécurité de la navigation maritime sont les articles 17 à 24 du Protocole de 2005 relatif à la Convention pour la répression d’actes illicites contre la sécurité de la navigation maritime. Dans la présente Convention, les références aux États Parties sont considérées comme des références aux États Parties à ce protocole.

CLAUSES FINALES

ARTICLE 17

Signature, ratification, acceptation, approbation et adhésion

1. Le présent Protocole est ouvert à la signature, au Siège de l’Organisation, du 14 février 2006 au 13 février 2007 au Siège de l’Organisation maritime internationale. Il reste ensuite ouvert à l’adhésion.

2. Les États peuvent exprimer leur consentement à être liés par le présent Protocole par:

• a) signature sans réserve quant à la ratification, l’acceptation ou l’approbation; ou

• b) signature sous réserve de ratification, d’acceptation ou d’approbation, suivie de ratification, d’acceptation ou d’approbation; ou

• c) adhésion.

3. La ratification, l’acceptation, l’approbation ou l’adhésion s’effectuent par le dépôt d’un instrument à cet effet auprès du Secrétaire général.

4. Seul un État qui a signé la Convention sans réserve quant à la ratification, l’acceptation ou l’approbation, ou a ratifié, accepté, approuvé la Convention ou y a adhéré peut devenir Partie au présent Protocole.

ARTICLE 18

Entrée en vigueur

1. Le présent Protocole entre en vigueur quatre-vingt-dix jours après la date à laquelle douze États l’ont signé sans réserve quant à la ratification, l’acceptation ou l’approbation, ou ont déposé auprès du Secrétaire général un instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion.

2. Pour un État qui dépose un instrument de ratification, d’acceptation ou d’approbation du présent Protocole ou d’adhésion à celui-ci après que les conditions régissant son entrée en vigueur énoncées au paragraphe 1 ont été remplies, la ratification, l’acceptation, l’approbation ou l’adhésion prend effet quatre-vingt-dix jours après la date du dépôt.

ARTICLE 19

Dénonciation

1. Le présent Protocole peut être dénoncé par l’un quelconque des États Parties à tout moment après la date à laquelle le présent Protocole entre en vigueur à l’égard de cet État.

2. La dénonciation s’effectue au moyen du dépôt d’un instrument de dénonciation auprès du Secrétaire général.

3. La dénonciation prend effet un an auprès le dépôt de l’instrument de dénonciation auprès du Secrétaire général ou à l’expiration de tout délai plus long énoncé dans cet instrument.

ARTICLE 20

Révision et modification

1. Une conférence peut être convoquée par l’Organisation en vue de réviser ou de modifier le présent Protocole.

2. Le Secrétaire général convoque une conférence des États Parties au présent Protocole pour réviser ou modifier le Protocole à la demande d’un tiers des États Parties ou de dix États Parties, si ce dernier chiffre est plus élevé.

3. Tout instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion déposé après la date d’entrée en vigueur d’un amendement au présent Protocole est réputé s’appliquer au Protocole tel que modifié.

ARTICLE 21

Déclarations

1. En déposant son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, un État Partie qui n’est pas partie à un traité énuméré dans l’Annexe peut déclarer que, lorsque le présent Protocole lui est appliqué, ledit traité est réputé ne pas être visé à l’article 3ter. Cette déclaration devient caduque dès l’entrée en vigueur du traité à l’égard de l’État Partie, qui en informe le Secrétaire général.

2. Lorsqu’un État Partie cesse d’être partie à un traité énuméré dans l’Annexe, il peut faire au sujet dudit traité la déclaration prévue dans le présent article.

3. En déposant son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, un État Partie peut déclarer qu’il appliquera les dispositions de l’article 3terconformément aux principes de son droit pénal exonérant la famille de toute responsabilité.

ARTICLE 22

Amendements à l’Annexe

1. L’Annexe peut être modifiée par l’ajout de traités pertinents qui:

• a) sont ouverts à la participation de tous les États;

• b) sont entrés en vigueur; et

• c) ont fait l’objet d’une ratification, acceptation, approbation ou adhésion par au moins douze États Parties au présent Protocole.

2. Tout État Partie au présent Protocole peut, après son entrée en vigueur, proposer un tel amendement à l’Annexe, Toute proposition d’amendement est communiquée par écrit au Secrétaire général. Ce dernier diffuse toute proposition d’amendement remplissant les conditions énoncées au paragraphe 1 à tous les Membres de l’Organisation et demande aux États Parties au présent Protocole s’ils consentent à l’adoption de l’amendement proposé.

3. L’amendement proposé à l’Annexe est réputé adopté après que plus de douze des États Parties au présent Protocole ont exprimé leur consentement en adressant une notification par écrit au Secrétaire général.

4. Une fois adopté, l’amendement à l’Annexe entre en vigueur, à l’égard des États Parties au présent Protocole qui ont déposé un instrument de ratification, d’acceptation ou d’approbation de cet amendement, trente jours après le dépôt auprès du Secrétaire général du douzième instrument de ratification, d’acceptation ou d’approbation. Pour chaque État Partie au présent Protocole qui ratifie, accepte ou approuve l’amendement après le dépôt auprès du Secrétaire général du douzième instrument, l’amendement entre en vigueur le trentième jour suivant le dépôt par cet État Partie de son instrument de ratification, d’acceptation ou d’approbation.

ARTICLE 23

Dépositaire

1. Le présent Protocole, ainsi que tout amendement adopté conformément aux articles 20 et 22, est déposé auprès du Secrétaire général.

2. Le Secrétaire général:

• a) informe tous les États qui ont signé le présent Protocole ou y ont adhéré:

  • i) de toute nouvelle signature ou de tout dépôt d’un nouvel instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, ainsi que de leur date;

  • ii) de la date d’entrée en vigueur du présent Protocole;

  • iii) du dépôt de tout instrument de dénonciation du présent Protocole ainsi que de la date à laquelle il a été reçu et de la date à laquelle la dénonciation prend effet;

  • iv) de toute communication faite en application de tout article du présent Protocole;

  • v) toute proposition d’amendement de l’Annexe qui est faite conformément au paragraphe 2 de l’article 22;

  • vi) de tout amendement qui est réputé avoir été adopté conformément au paragraphe 3 de l’article 22;

  • vii) de tout amendement qui a été ratifié, accepté ou approuvé conformément au paragraphe 4 de l’article 22, et de la date à laquelle il entre en vigueur; et

• b) transmet des copies certifiées conformes du présent Protocole à tous les États qui l’ont signé ou qui y ont adhéré;

3. Dès l’entrée en vigueur du présent Protocole, le Secrétaire général en transmet une copie certifiée conforme au Secrétaire général de l’Organisation des Nations Unies en vue de son enregistrement et de sa publication conformément à l’Article 102 de la Charte des Nations Unies.

ARTICLE 24

Langues

Le présent Protocole est établi en un seul exemplaire original en langues anglaise, arabe, chinoise, espagnole, française et russe, chaque texte faisant également foi.

FAIT À LONDRES, ce quatorze octobre deux mille cinq.

EN FOI DE QUOI, les soussignés, dûment autorisés à cet effet par leur gouvernement respectif, ont signé le présent Protocole.

---

C. VERTALING

Zie Trb. 1989, 17 en Trb. 1992, 75.

---

Protocol van 2005 bij het verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de zeevaart

Preambule

De Staten-Partijen bij dit Protocol,

Als partijen bij het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de zeevaart, gedaan te Rome op 10 maart 1988,

Erkennend dat daden van terrorisme de internationale vrede en veiligheid bedreigen,

Indachtig resolutie A.924(22) van de Algemene Vergadering van de Internationale Maritieme Organisatie waarin verzocht wordt om herziening van de bestaande juridische en technische maatregelen en nieuwe maatregelen ter overweging worden gepresenteerd teneinde terroristische daden tegen schepen te bestrijden en de veiligheid aan boord en aan de wal te verbeteren, waarbij het gevaar voor passagiers, bemanningen en havenpersoneel aan boord van schepen en in havengebieden alsmede voor schepen en hun vracht wordt gereduceerd,

Indachtig de Verklaring inzake maatregelen tot uitbanning van internationaal terrorisme als bijlage bij resolutie 49/60 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 9 december 1994 waarin onder andere de lidstaten van de Verenigde Naties opnieuw plechtig hun ondubbelzinnige veroordeling bevestigen van alle terroristische daden, methoden en praktijken als misdadig en onverdedigbaar, ongeacht waar en door wie zij zijn begaan, met inbegrip van die welke de vriendschappelijke betrekkingen tussen Staten en volkeren schaden en de territoriale integriteit en veiligheid van Staten bedreigen,

Gelet op resolutie 51/210 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties van 17 december 1996 en de aanvullende verklaring bij de Verklaring van 1994 inzake Maatregelen tot uitbanning van internationaal terrorisme in de bijlage,

Herinnerend aan resoluties 1368 (2001) en 1373 (2001) van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, waaruit de internationale wil blijkt terrorisme in al zijn verschijningsvormen en manifestaties te bestrijden en waarin taken en verantwoordelijkheden aan Staten worden toegewezen en rekening wordt gehouden met de voortdurende dreiging van terroristische aanvallen,

Tevens herinnerend aan resolutie 1540 (2004) van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties waarin de dringende noodzaak wordt erkend dat alle Staten doeltreffende aanvullende maatregelen treffen om de verspreiding van biologische, chemische of kernwapens en hun overbrengingsinrichtingen te voorkomen,

Voorts herinnerend aan het Verdrag inzake strafbare feiten en bepaalde andere handelingen begaan aan boord van luchtvaartuigen, gedaan te Tokio op 14 september 1963, het Verdrag tot bestrijding van het wederrechtelijk in zijn macht brengen van luchtvaartuigen, gedaan te ’s-Gravenhage op 16 december 1970, het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de burgerluchtvaart, gedaan te Montreal op 23 september 1971, het Verdrag inzake de voorkoming en bestraffing van misdrijven tegen internationaal beschermde personen, met inbegrip van diplomaten, door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties aangenomen op 14 december 1973, het Internationaal Verdrag tegen het nemen van gijzelaars, door de Algemene Vergadering van de Veiligheidsraad aangenomen op 17 december 1979, het Verdrag inzake de fysieke beveiliging van kernmateriaal, te Wenen aangenomen op 26 oktober 1979 en de wijzigingen daarvan, aangenomen op 8 juli 2005, het Protocol tot bestrijding van wederrechtelijke daden van geweld op luchthavens voor de internationale burgerluchtvaart bij het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de burgerluchtvaart, gedaan te Montreal op 24 februari 1988, het Protocol tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van vaste platforms op het continentale plat, gedaan te Rome op 10 maart 1988, het Verdrag inzake het merken van kneedbare explosieven ten behoeve van de opsporing ervan, gedaan te Montreal op 1 maart 1991, het Internationaal Verdrag inzake de bestrijding van terroristische bomaanslagen, door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties aangenomen op 15 december 1997, het Internationaal Verdrag ter bestrijding van de financiering van terrorisme, door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties aangenomen op 9 december 1999, en het Internationaal Verdrag ter bestrijding van daden van nucleair terrorisme, door de Algemene Vergadering van de Veiligheidsraad aangenomen op 13 april 2005,

Indachtig het belang van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee, gedaan te Montego Bay op 10 december 1982, en van het internationaal gewoonterecht van de zee,

Gelet op resolutie 59/46 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties waarin opnieuw bevestigd is dat internationale samenwerking alsmede maatregelen van Staten ter bestrijding van terrorisme moeten worden uitgevoerd in overeenstemming met de grondbeginselen van het Handvest van de Verenigde Naties, het internationaal recht en de relevante internationale verdragen alsmede met resolutie 59/24 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties waarin Staten worden opgeroepen partij te worden bij het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de zeevaart en het Protocol daarbij, Staten worden uitgenodigd deel te nemen aan de herziening van die instrumenten door de Juridische Commissie van de Internationale Maritieme Organisatie teneinde de middelen voor het bestrijden van dergelijke wederrechtelijke gedragingen, daaronder begrepen terroristische handelingen, te versterken en Staten tevens opgeroepen worden passende maatregelen te treffen teneinde de daadwerkelijke implementatie van die instrumenten te waarborgen, in het bijzonder wanneer van toepassing door het aannemen van wetgeving, teneinde te waarborgen dat er een deugdelijk kader is voor reacties op incidenten van gewapende overvallen en terroristische handelingen op zee,

Tevens gelet op het belang van de wijzigingen van het Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee, 1974, en de Internationale code inzake de beveiliging van schepen en havenvoorzieningen (ISPS-code), beide aangenomen door de conferentie van 2002 van verdragsluitende regeringen bij dat verdrag, bij het instellen van een passend internationaal technisch kader dat voorziet in samenwerking tussen regeringen en overheidsinstellingen, nationale en lokale administraties en de scheepvaart- en havenindustrie teneinde bedreigingen voor de veiligheid te ontdekken en preventieve maatregelen te treffen tegen veiligheidsincidenten die schepen of havenvoorzieningen treffen die betrokken zijn bij de internationale handel,

Voorts gelet op resolutie 58/187 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, waarin opnieuw bevestigd is dat Staten moeten waarborgen dat elke maatregel ter bestrijding van terrorisme beantwoordt aan hun verplichtingen uit hoofde van het internationaal recht, in het bijzonder aan de internationale rechten van de mens, het vluchtelingenrecht en het humanitaire recht,

Ervan overtuigd dat het noodzakelijk is bepalingen aan te nemen die het Verdrag aanvullen teneinde nieuw terroristisch geweld gericht tegen de veiligheid van de internationale zeevaart te onderdrukken en de doeltreffendheid ervan te verbeteren,

Zijn het volgende overeengekomen:

ARTIKEL 1

Voor de toepassing van dit Protocol:

1. wordt verstaan onder „Verdrag’’: het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de zeevaart, gedaan te Rome op 10 maart 1988.

2. wordt verstaan onder „Organisatie’’: de Internationale Maritieme Organisatie (IMO).

3. wordt verstaan onder „Secretaris-Generaal’’: de Secretaris-Generaal van de Organisatie.

ARTIKEL 2

Artikel 1 van het Verdrag wordt als volgt gewijzigd:

Artikel 1

1. Voor de toepassing van dit Verdrag wordt verstaan onder:

• a. „schip’’: een vaartuig, ongeacht het type, dat niet permanent met de zeebodem is verbonden, met inbegrip van dynamisch gedragen vaartuigen, onderwatervaartuigen en andere vaartuigen in drijvende toestand.

• b. „vervoer’’: het initiëren, regelen of uitoefenen van daadwerkelijke controle, met inbegrip van de beslissingsbevoegdheid, over de verplaatsing van een persoon of goed.

• c. „ernstig letsel of ernstige schade’’:

  • i. ernstig lichamelijk letsel; of

  • ii. grootschalige vernieling van een openbare plaats, staats- of overheidsvoorziening, infrastructurele voorziening of openbaarvervoersysteem, hetgeen leidt tot grote economische verliezen; of

  • iii. aanmerkelijke schade aan het milieu, met inbegrip van lucht, bodem, water, fauna of flora.

• d. „NBC-wapens’’:

  • i. „biologische wapens’’, zijnde:

  • (1) bacteriologische of andere biologische middelen of toxines, ongeacht hun herkomst of de wijze van productie, van soorten en in hoeveelheden die niet gerechtvaardigd worden door profylactische, beschermende of andere vreedzame oogmerken; of

  • (2) wapens, uitrusting of overbrengingsinrichtingen die ontworpen zijn voor het gebruik van dergelijke middelen of toxines met vijandig oogmerk of bij gewapende conflicten.

  • ii. „chemische wapens’’, zijnde, afzonderlijk of tezamen met:

  • (1) toxische chemische stoffen en hun precursoren, tenzij zij zijn bedoeld voor:

  •   (A) onderzoek of industriële, agrarische, medische, farmaceutische of andere vreedzame oogmerken; of

  •   (B) bescherming, dat wil zeggen, voor oogmerken die direct verband houden met de bescherming tegen toxische chemische stoffen en met bescherming tegen chemische wapens; of

  •   (C)  militaire doelstellingen die geen verband houden met het gebruik van chemische wapens en niet afhankelijk zijn van het gebruik van de toxische eigenschappen van chemische stoffen als methode van oorlogsvoering; of

  •   (D) wetshandhaving, mede ten behoeve van de bestrijding van nationale ongeregeldheden,

  • voor zover de typen en hoeveelheden verenigbaar zijn met deze oogmerken;

  • (2) munitie en instrumenten die specifiek bedoeld zijn om de dood of ander letsel te veroorzaken door middel van de toxische eigenschappen van de toxische chemische stoffen omschreven in onderdeel ii 1 die zouden vrijkomen ten gevolge van het gebruik van die munitie en instrumenten;

  • (3) alle apparatuur die specifiek ontworpen is voor gebruik in direct verband met de munitie en instrumenten omschreven in onderdeel ii 2.

  • iii. kernwapens en andere nucleaire explosieve instrumenten.

• e. „toxische chemische stof’’: elke chemische stof die door zijn chemische effect op levensprocessen kan leiden tot de dood, tijdelijke uitschakeling of blijvend letsel van mensen of dieren. Dit omvat al dergelijke chemische stoffen, ongeacht hun herkomst of de wijze van productie en ongeacht of zij worden geproduceerd in voorzieningen, in munitie of elders.

• f. „precursor’’: elke chemische reactant die bij enige fase van de productie van een toxische chemische stof betrokken is, ongeacht de wijze waarop. Dit omvat elke sleutelcomponent van een binair chemisch systeem of een chemisch systeem met meerdere componenten.

• g. „Organisatie’’: de Internationale Maritieme Organisatie (IMO).

• h. „Secretaris-Generaal’’: de Secretaris-Generaal van de Organisatie.

2. Voor de toepassing van dit Verdrag:

• a. hebben de termen „openbare plaats’’, „staats- of regeringsvoorziening’’, „infrastructurele voorziening’’ en „openbaarvervoersysteem’’ dezelfde betekenis als die welke daaraan is gegeven in het Internationaal Verdrag inzake de bestrijding van terroristische bomaanslagen, gedaan te New York op 15 december 1997; en

• b. hebben de termen „grondstof’’ en „speciale splijtstoffen’’ dezelfde betekenis als die welke daaraan is gegeven in het Statuut van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie (IAEA), gedaan te New York op 26 oktober 1956.

ARTIKEL 3

De volgende tekst wordt toegevoegd als artikel 2bis van het Verdrag:

Artikel 2bis

1. Niets in dit Verdrag tast op enige wijze andere rechten, verplichtingen en verantwoordelijkheden aan van Staten en personen op grond van het internationaal recht, met name de doelstellingen en beginselen van het Handvest van de Verenigde Naties, en de internationale mensenrechten, het vluchtelingenrecht en het humanitair recht.

2. Dit Verdrag is niet van toepassing op de handelingen van strijdkrachten tijdens een gewapend conflict als gedefinieerd in en onderworpen aan het internationaal humanitair rechten evenmin op handelingen ondernomen door de strijdkrachten van een Staat bij de uitoefening van hun officiële taken, voorzover onderworpen aan andere bepalingen van internationaal recht.

3. Dit Verdrag laat onverlet de rechten, verplichtingen en verantwoordelijkheden uit hoofde van het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens, gedaan te Washington, Londen en Moskou op 1 juli 1968, het Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de produktie en de aanleg van voorraden van bacteriologische (biologische) en toxinewapens en inzake de vernietiging van deze wapens, gedaan te Washington, Londen en Moskou op 10 april 1972 of het Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de produktie, de aanleg van voorraden en het gebruik van chemische wapens en inzake de vernietiging van deze wapens, gedaan te Parijs op 13 januari 1993, van de Staten die partij zijn bij deze verdragen.

ARTIKEL 4

1. De inleiding van artikel 3, eerste lid, van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

Aan een strafbaar feit in de zin van dit Verdrag maakt zich schuldig hij die wederrechtelijk en opzettelijk:

2. Artikel 3, eerste lid, sub f van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

• f. gegevens doorgeeft waarvan hij weet dat deze onjuist zijn, daardoor de veilige vaart van een schip in gevaar brengend.

3. Artikel 3, eerste lid, sub g, van het Verdrag wordt geschrapt.

4. Artikel 3, tweede lid, van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

2. Aan een strafbaar feit maakt zich eveneens schuldig hij die dreigt, al dan niet gepaard gaand met een voorwaarde zoals voorzien in de nationale wetgeving, teneinde een natuurlijke persoon of een rechtspersoon te dwingen tot het verrichten of zich onthouden van een handeling, een van de in het eerste lid, sub b, c en e omschreven strafbare feiten te plegen, indien door deze dreiging de veilige vaart van het schip in kwestie in gevaar kan worden gebracht.

5. De volgende tekst wordt toegevoegd als artikel 3bis van het Verdrag:

Artikel 3bis

1. Aan een strafbaar feit in de zin van dit Verdrag maakt zich schuldig hij die wederrechtelijk en opzettelijk:

• a. wanneer het doel van de gedraging, door haar aard of context, is een bevolking te intimideren of een regering of internationale organisatie tot het verrichten of het zich onthouden van enige handeling:

  • i. tegen, op of vanaf een schip een explosief, radioactief materiaal of een biologisch, chemisch of nucleair wapen doet vrijkomen op een wijze die leidt of kan leiden tot de dood of ernstig letsel of ernstige schade; of

  • ii. van een schip olie, vloeibaar gemaakt aardgas of een andere schadelijke of gevaarlijke stof doet vrijkomen waarop sub a. i. niet van toepassing is en wel in een zodanige hoeveelheid of concentratie dat dit leidt of kan leiden tot de dood of ernstig letsel of ernstige schade; of

  • iii. een schip op zodanig wijze gebruikt dat de dood, ernstig letsel of ernstige schade wordt veroorzaakt; of

  • iv. al dan niet gepaard gaand met een voorwaarde zoals voorzien in de nationale wetgeving, dreigt met het plegen van een strafbaar feit omschreven in sub a. i., ii. of iii.; of

• b. aan boord van een schip:

  • i. explosief of radioactief materiaal vervoert, wetende dat het beoogd is om te worden ingezet teneinde, al dan niet gepaard gaand met een voorwaarde zoals voorzien in de nationale wetgeving, de dood, ernstig letsel of zware schade te veroorzaken of daarmee te dreigen teneinde een bevolking te intimideren of een regering of internationale organisatie te dwingen tot het verrichten of het zich onthouden van enige handeling; of

  • ii. een NBC-wapen vervoert, wetende dat het een NBC-wapen is zoals omschreven in artikel 1; of

  • iii. elk grondmateriaal, speciale splijtstoffen, uitrusting of materiaal vervoert dat of die speciaal is of zijn ontworpen of bereid voor de bewerking, het gebruik of de productie van speciale splijtstoffen, wetende dat het beoogd is om te worden gebruikt bij een activiteit die gepaard gaat met een kernexplosie of een andere nucleaire activiteit waarop de waarborgen uit hoofde van een allesomvattende IAEA-veiligheidscontroleovereenkomst van toepassing zijn; of

  • iv. enige uitrusting, materialen software of aanverwante technologie vervoert die wezenlijk bijdraagt of bijdragen aan het ontwerp, de vervaardiging of overbrenging van een NBC-wapen, met het oogmerk deze daarvoor te gebruiken.

2. Geen strafbaar feit in de zin van dit Verdrag is het vervoer van een goed of materiaal waarop het eerste lid, sub b. iii. van toepassing is, of, voorzover dit betrekking heeft op een kernwapen of ander nucleair explosief instrument, het eerste lid, sub b. iv., indien dit goed of materiaal wordt vervoerd naar of vanuit het grondgebied van, of anderszins wordt vervoerd onder toezicht van een Staat die partij is bij het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens, wanneer:

• a. de daaruit voortvloeiende overdracht of ontvangst, met inbegrip van die binnen een Staat, van het goed of materiaal niet in strijd is met de verplichtingen van die Staat-Partij uit hoofde van het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens en,

• b. indien het goed of materiaal beoogd is voor de overbrengingsinrichting van een kernwapen of ander instrument voor kernexplosieven van een Staat die partij is bij het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens, het bezit van een dergelijk wapen of instrument niet in strijd is met de verplichtingen van die Staat-Partij uit hoofde van dat verdrag.

6. De volgende tekst wordt toegevoegd als artikel 3ter van het Verdrag:

Artikel 3ter

Aan een strafbaar feit in de zin van dit Verdrag maakt zich schuldig hij die wederrechtelijk en opzettelijk een andere persoon aan boord van een schip vervoert, wetende dat deze persoon een strafbaar feit heeft gepleegd zoals omschreven in artikel 3, 3bis of 3quater of een strafbaar feit omschreven in een van de verdragen omschreven in de Bijlage, en met het oogmerk die persoon te helpen strafrechtelijke vervolging te ontlopen.

7. De volgende tekst wordt toegevoegd als artikel 3quater van het Verdrag:

Artikel 3quater

Aan een strafbaar feit in de zin van dit Verdrag maakt zich tevens schuldig hij die:

• a. wederrechtelijk en opzettelijk een ander verwondt of doodt in verband met het plegen van een van de strafbare feiten omschreven in artikel 3, eerste lid, 3bis, of 3ter; of

• b. poogt een strafbaar feit te plegen omschreven in artikel 3, eerste lid, 3bis, eerste lid, sub a i, ii of iii, of in sub a van dit artikel; of

• c. als medeplichtige deelneemt aan een strafbaar feit omschreven in artikel 3, 3bis of 3ter, of in sub a of b van dit artikel; of

• d. het plegen van een strafbaar feit omschreven in artikel 3, 3bis of 3ter, of in sub a of b van dit artikel organiseert of anderen opdracht geeft een van deze strafbare feiten te plegen; of

• e. bijdraagt tot het plegen van een of meer van de strafbare feiten omschreven in artikel 3, 3bis, 3ter, of in sub a of b van dit artikel, door een groep personen die opzettelijk, met een gemeenschappelijk doel handelt en:

  • i. hetzij met het oog op de bevordering van de criminele activiteit of het criminele doel van de groep, wanneer een dergelijke activiteit of het doel het plegen van een strafbaar feit inhoudt zoals omschreven in artikel 3, 3bis of 3ter; of

  • ii. hetzij met de wetenschap van het doel van de groep een strafbaar feit te plegen zoals omschreven in artikel 3, 3bis of 3ter.

ARTIKEL 5

1. Artikel 5 van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

Elke Staat-Partij stelt op de in de artikelen 3, 3bis, 3ter en 3quater omschreven strafbare feiten passende straffen die rekening houden met de ernst van deze feiten.

2. De volgende tekst wordt toegevoegd als artikel 5bis van het Verdrag:

Artikel 5bis

1. Elke Staat-Partij neemt, in overeenstemming met zijn nationale rechtsbeginselen de nodige maatregelen om een op zijn grondgebied gevestigde of overeenkomstig zijn wetgeving georganiseerde rechtspersoon aansprakelijk te stellen wanneer een persoon die verantwoordelijk is voor de leiding van of het toezicht op die rechtspersoon, in die hoedanigheid een in dit Verdrag omschreven strafbaar feit heeft gepleegd. Deze aansprakelijkheid kan straf-, civiel- of bestuursrechtelijk zijn.

2. Deze aansprakelijkheid geldt onverminderd de strafrechtelijke aansprakelijkheid van de natuurlijke personen die de strafbare feiten hebben gepleegd.

3. Elke Staat-Partij ziet er in het bijzonder op toe dat de overeenkomstig het eerste lid aansprakelijke rechtspersonen worden onderworpen aan doeltreffende, proportionele en ontmoedigende straf-, civiel- of bestuursrechtelijke sancties. Dergelijke sancties kunnen geldelijke sancties omvatten.

ARTIKEL 6

1. De inleiding van artikel 6, eerste lid, van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

1. Elke Staat-Partij neemt de maatregelen die nodig kunnen zijn om zijn rechtsmacht te vestigen met betrekking tot de in de artikelen 3, 3bis, 3ter en 3quater omschreven strafbare feiten, wanneer het strafbare feit wordt gepleegd:

2. Artikel 6, derde lid, van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

3. Elke Staat-Partij die rechtsmacht zoals bedoeld in het tweede lid heeft gevestigd, stelt de Secretaris-Generaal daarvan in kennis. Indien een Staat-Partij daarna zijn rechtsmacht ter zake intrekt, stelt hij de Secretaris-Generaal daarvan in kennis.

3. Artikel 6, vierde lid, van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

4. Elke Staat-Partij neemt de maatregelen die nodig zijn om zijn rechtsmacht te vestigen met betrekking tot de in de artikelen 3, 3bis, 3ter en 3quater omschreven strafbare feiten in gevallen waarin de vermoedelijke dader zich op zijn grondgebied bevindt en hij deze persoon niet uitlevert aan een Staat-Partij die zijn rechtsmacht heeft gevestigd in overeenstemming met het eerste en tweede lid van dit artikel.

ARTIKEL 7

De volgende tekst wordt toegevoegd als Bijlage bij het Verdrag:

BIJLAGE

1. Verdrag tot bestrijding van het wederrechtelijk in zijn macht brengen van luchtvaartuigen, gedaan te ’s-Gravenhage op 16 december 1970.

2. Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de burgerluchtvaart, gedaan te Montreal op 23 september 1971.

3. Verdrag inzake de voorkoming en bestraffing van misdrijven tegen internationaal beschermde personen, met inbegrip van diplomaten, op 14 december 1973 aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.

4. Internationaal Verdrag tegen het nemen van gijzelaars, op 17 december 1979 aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.

5. Verdrag inzake de fysieke beveiliging van kernmateriaal, gedaan te Wenen op 26 oktober 1979.

6. Protocol tot bestrijding van wederrechtelijke daden van geweld op luchthavens voor de internationale burgerluchtvaart, tot aanvulling van het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de burgerluchtvaart, gedaan te Montreal op 24 februari 1988.

7. Protocol tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van vaste platforms op het continentale plat, gedaan te Rome op 10 maart 1988.

8. Internationaal Verdrag inzake de bestrijding van terroristische bomaanslagen, op 15 december 1997 aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.

9. Internationaal Verdrag ter bestrijding van de financiering van terrorisme, op 9 december 1999 aangenomen door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.

ARTIKEL 8

1. Artikel 8, eerste lid, van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

1. De kapitein van een schip van een Staat-Partij (de „vlaggenstaat’’) kan aan de autoriteiten van een andere Staat-Partij (de „ontvangende Staat’’) elke persoon overdragen ten aanzien van wie de kapitein redelijke gronden heeft om aan te nemen dat deze een van de in de artikelen 3, 3bis, 3ter of 3quater omschreven strafbare feiten heeft gepleegd.

2. De volgende tekst wordt toegevoegd als artikel 8bis van het Verdrag:

Artikel 8bis

1. De Staten-Partijen werken in zo ruim mogelijke mate samen teneinde strafbare feiten waarop dit Verdrag van toepassing is te voorkomen en te bestrijden, in overeenstemming met het internationaal recht, en reageren zo spoedig mogelijk op verzoeken uit hoofde van dit artikel.

2. Elk verzoek uit hoofde van dit artikel dient zo mogelijk de naam van het verdachte schip, het IMO scheepsidentificatienummer, de thuishaven, de havens van herkomst en bestemming en alle andere relevante informatie te bevatten. Indien een verzoek mondeling wordt overgebracht, bevestigt de verzoekende Partij het verzoek zo spoedig mogelijk schriftelijk. De aangezochte Partij bevestigt onverwijld de ontvangst van elk schriftelijk of mondeling verzoek.

3. De Staten-Partijen houden rekening met de gevaren en moeilijkheden waarmee het aan boord gaan van een schip op zee en het doorzoeken van zijn lading gepaard gaan, en overwegen of andere passende maatregelen die tussen de betrokken Staten zijn overeengekomen beter in de volgende aanloophaven of elders kunnen worden uitgevoerd.

4. Een Staat-Partij die redelijke gronden heeft om te vermoeden dat een strafbaar feit omschreven in artikel 3, 3bis,3ter of 3quater is, wordt of zal worden gepleegd waarbij een schip dat onder zijn vlag vaart betrokken is, kan andere Staten-Partijen verzoeken om bijstand bij het voorkomen of bestrijden van dat feit. De aldus aangezochte Staten-Partijen stellen alles in het werk om deze bijstand binnen de hen ter beschikking staande middelen te verlenen.

5. Indien rechtshandhaving- of andere bevoegde functionarissen van een Staat-Partij („de verzoekende Partij’’) een schip aantreffen dat vaart onder de vlag of de registratiekenmerken vertoont van een andere Staat-Partij („de eerste Partij’’) en zich zeewaarts bevindt van de territoriale zee van een Staat, en de verzoekende Partij redelijke gronden heeft om aan te nemen dat het schip of een persoon aan boord van het schip betrokken is, is geweest of zal worden bij het plegen van een strafbaar feit omschreven in artikel 3, 3bis,3ter of 3quater, en de verzoekende Partij aan boord wenst te gaan,

• a. verzoekt hij, in overeenstemming met het eerste en tweede lid, de eerste Partij de opgegeven nationaliteit te bevestigen, en

• b. indien de nationaliteit wordt bevestigd, verzoekt de verzoekende Partij de eerste Partij (hierna te noemen de „vlaggenstaat’’) om toestemming om aan boord te gaan en passende maatregelen te nemen ten aanzien van dat schip, die mede kunnen bestaan uit het aanhouden, aan boord gaan en doorzoeken van het schip en zijn lading en het onderzoeken aan lichaam en kleding van de opvarenden teneinde vast te stellen of een strafbaar feit omschreven in artikel 3, 3bis,3ter of 3quater is, wordt of zal worden gepleegd, en

• c. zal de vlaggenstaat:

  • i. de verzoekende Partij machtigen aan boord te gaan en de passende maatregelen omschreven in sub b te nemen, met inachtneming van eventuele voorwaarden die zij kan opleggen in overeenstemming met het zevende lid; of

  • ii. zijn eigen rechtshandhavings- of andere functionarissen aan boord laten gaan om de doorzoeking of het onderzoek te verrichten; of

  • iii. tezamen met de verzoekende Partij aan boord gaan en de doorzoeking of het onderzoek verrichten met inachtneming van eventuele voorwaarden die zij kan opleggen in overeenstemming met het zevende lid; of

  • iv. weigeren toestemming te geven voor het aan boord gaan, doorzoeken en onderzoeken.

De verzoekende Partij gaat niet aan boord van een schip en neemt geen maatregelen omschreven in sub b zonder de uitdrukkelijke machtiging van de vlaggenstaat.

• d. Bij of na de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding kan een Staat-Partij de Secretaris-Generaal ervan in kennis stellen dat, ten aanzien van schepen die onder zijn vlag varen of zijn registratiekenmerken vertonen, de verzoekende Partij gemachtigd wordt aan boord te gaan van het schip het schip en zijn lading te doorzoeken en de opvarenden te onderzoeken aan lichaam en kleding en te ondervragen, teneinde documentatie omtrent de nationaliteit van het schip te achterhalen en te bestuderen en vast te stellen of een in artikel 3, 3bis, 3ter of 3quater omschreven strafbaar feit is, wordt of zal worden gepleegd, indien er binnen vier uur na de bevestiging van ontvangst van een verzoek om bevestiging van de nationaliteit geen antwoord is ontvangen van de eerste Partij.

• e. Bij of na de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding kan een Staat-Partij de Secretaris-Generaal ervan in kennis stellen dat ten aanzien van schepen die onder zijn vlag varen of zijn registratiekenmerken vertonen, de verzoekende Partij gemachtigd wordt aan boord te gaan van het schip het schip en zijn lading te doorzoeken en de opvarenden te onderzoeken aan lichaam en kleding en te ondervragen, teneinde vast te stellen of een in artikel 3, 3bis, 3ter of 3quater omschreven strafbaar feit is, wordt of zal worden gepleegd.

  De uit hoofde van dit lid gedane kennisgevingen kunnen te allen tijde worden herroepen.

6. Indien bewijzen worden gevonden van gedragingen omschreven in artikel 3, 3bis, 3ter of 3quater als resultaat van het aan boord gaan uit hoofde van dit artikel, kan de vlaggenstaat de verzoekende Partij machtigen het schip, de lading en opvarenden aan te houden in afwachting van nadere instructies van de vlaggenstaat.

De verzoekende Partij stelt de vlaggenstaat onverwijld in kennis van de resultaten van het aan boord gaan, de doorzoeking, het onderzoek aan lichaam en kleding en de aanhouding uit hoofde van dit artikel. De verzoekende Partij stelt de vlaggenstaat tevens onverwijld op de hoogte van de ontdekking van bewijs van wederrechtelijke gedragingen waarop dit Verdrag niet van toepassing is.

7. Overeenkomstig de overige bepalingen van dit Verdrag kan de vlaggenstaat zijn machtiging uit hoofde van het vijfde of zesde lid afhankelijk stellen van voorwaarden, waaronder de ontvangst van aanvullende gegevens van de verzoekende Partij en voorwaarden ten aanzien van de verantwoordelijkheid voor en omvang van de te treffen maatregelen. Zonder de uitdrukkelijke machtiging van de vlaggenstaat mogen geen aanvullende maatregelen worden getroffen, tenzij zulks noodzakelijk is om dreigend gevaar voor het leven van personen af te wenden of indien dergelijke maatregelen voortvloeien uit relevante bilaterale of multilaterale overeenkomsten.

8. Voor alle gevallen waarin aan boord van een schip wordt gegaan, is de vlaggenstaat bevoegd rechtsmacht uit te oefenen over een aangehouden schip, zijn lading of overige goederen en de opvarenden, met inbegrip van inbeslagneming, verbeurdverklaring, aanhouding en vervolging. De vlaggenstaat kan, met inachtneming van zijn grondwet en wetgeving, instemmen met de uitoefening van rechtsmacht door een andere Staat met rechtsmacht uit hoofde van artikel 6.

9. Bij de uitvoering van de maatregelen uit hoofde van dit artikel waarvoor machtiging is verleend, dient het gebruik van geweld te worden vermeden, tenzij zulks noodzakelijk is om de veiligheid van functionarissen en opvarenden te waarborgen of indien de functionarissen worden gehinderd bij de uitvoering van de maatregelen waarvoor machtiging is verleend. De mate van geweld gebruikt uit hoofde van dit artikel mag niet groter zijn dan redelijkerwijs nodig is in de gegeven situatie.

10. Waarborgen:

• a. Een Staat-Partij die maatregelen neemt tegen een schip in overeenstemming met dit artikel:

  • i. houdt terdege rekening met de noodzaak de veiligheid van mensenlevens op zee niet in gevaar te brengen;

  • ii. waarborgt dat alle opvarenden behandeld worden op een wijze waarbij hun menselijke waardigheid in acht wordt genomen en in overeenstemming met de van toepassing zijnde bepalingen van het internationaal recht, met inbegrip van het internationaal recht inzake de rechten van de mens;

  • iii. waarborgt dat het aan boord gaan, doorzoeken en onderzoek aan lichaam en kleding uit hoofde van dit artikel geschieden in overeenstemming met het van toepassing zijnde internationaal recht;

  • iv. houdt terdege rekening met de veiligheid van het schip en zijn lading;

  • v. geeft zich terdege rekenschap van de noodzaak de handels- of juridische belangen van de vlaggenstaat niet te schaden;

  • vi. waarborgt, binnen de beschikbare middelen, dat elke maatregel die ten aanzien van het schip of zijn lading wordt genomen in de gegeven situatie niet schadelijk is voor het milieu;

  • vii. waarborgt dat opvarenden tegen wie mogelijk vervolging wordt ingesteld in verband met een feit omschreven in artikel 3, 3bis,3ter of 3quater, ongeacht de locatie de bescherming krijgen voorzien in artikel 10, tweede lid;

  • viii. waarborgt dat de kapitein van een schip in kennis wordt gesteld van het voornemen aan boord te komen en in de gelegenheid is of wordt gesteld zo spoedig mogelijk contact op te nemen met de eigenaar van het schip en de vlaggenstaat; en

  • ix. doet redelijke inspanningen om te vermijden dat een schip onnodig wordt opgehouden of vertraagd.

• b. Met dien verstande dat de machtiging door een vlaggenstaat om aan boord te gaan deze niet per definitie aansprakelijk maakt, zijn Staten-Partijen aansprakelijk voor alle schade, letsel of verliezen die aan hen zijn toe te schrijven en voortvloeien uit ingevolge dit artikel getroffen maatregelen indien:

  • i. de redenen voor deze maatregelen ongegrond blijken, mits met het schip geen feiten zijn gepleegd die de getroffen maatregelen rechtvaardigen; of

  • ii. deze maatregelen onrechtmatig blijken of uitgaan boven de in het licht van de beschikbare informatie redelijkerwijs noodzakelijke maatregelen voor de uitvoering van de bepalingen van dit artikel.

    Staten-Partijen bieden doeltreffende middelen voor verhaal bij schade, letsel of verlies.

• c. Indien een Staat-Partij in overeenstemming met dit Verdrag maatregelen treft tegen een schip, geeft hij zich terdege rekenschap van de noodzaak belemmering of aantasting te voorkomen van:

  • i. rechten en verplichtingen en de uitoefening van de rechtsmacht van kuststaten in overeenstemming met het internationale recht van de zee; of

  • ii. de bevoegdheid van de vlaggenstaat om rechtsmacht en toezicht uit te oefenen bij bestuurlijke, technische en sociale aangelegenheden betreffende het schip.

• d. Elke maatregel getroffen uit hoofde van dit artikel wordt uitgevoerd door rechtshandhavings- of andere bevoegde functionarissen van oorlogsschepen of militaire luchtvaartuigen, of van andere schepen of luchtvaartuigen voor overheidsdoeleinden die duidelijk als zodanig gemarkeerd, herkenbaar en daartoe bevoegd zijn en, onverminderd de artikelen 2 en 2bis, zijn de bepalingen van dit artikel van toepassing.

• e. Voor de toepassing van dit artikel worden verstaan onder „rechtshandhavings- of andere bevoegde functionarissen’’ geüniformeerde of anderszins duidelijk herkenbare leden van de rechtshandhavende of overige regeringsautoriteiten die naar behoren gemachtigd zijn door hun regering. Voor het specifieke doel van rechtshandhaving uit hoofde van dit Verdrag, tonen rechtshandhavende of andere bevoegde functionarissen bij het aan boord komen passende van overheidswege verstrekte identiteitsdocumenten aan de kapitein van het schip.

11. Dit artikel is niet van toepassing op, noch vormt het een beperking voor, het aan boord gaan van schepen door een Staat-Partij in overeenstemming met het internationaal recht, die zich zeewaarts van de territoriale zee van een Staat bevinden, ongeacht of dit geschiedt op grond van het recht van onderzoek, het verlenen van hulp aan personen, schepen of goederen die in nood of gevaar verkeren, of op grond van een machtiging door de vlaggenstaat teneinde een rechtshandhavende of andere maatregel uit te voeren.

12. De Staten-Partijen worden uitgenodigd standaardprocedures te ontwikkelen voor gezamenlijk optreden uit hoofde van dit artikel en, waar van toepassing, met andere Staten-Partijen te overleggen teneinde dergelijke standaardprocedures op elkaar af te stemmen voor de uitvoering van operaties.

13. De Staten-Partijen kunnen onderling verdragen of overeenkomsten sluiten ter vergemakkelijking van de rechtshandhavingsoperaties die in overeenstemming met dit artikel worden uitgevoerd.

14. Elke Staat-Partij treft passende maatregelen teneinde te waarborgen dat zijn rechtshandhavende of andere bevoegde functionarissen en rechtshandhavende of andere bevoegde functionarissen van andere Staten-Partijen die namens hem optreden, over de bevoegdheden beschikken om uit hoofde van dit artikel op te treden.

15. Bij of na de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, wijst elke Staat-Partij de autoriteit, of indien nodig de autoriteiten, aan voor het ontvangen en beantwoorden van verzoeken om bijstand, bevestiging van de nationaliteit en voor machtiging om passende maatregelen te treffen. Van deze aanwijzing, met inbegrip van de contactgegevens, wordt binnen een maand nadat de Staat-Partij partij is geworden, kennisgeving gedaan aan de Secretaris-Generaal, die alle andere Staten-Partijen binnen een maand na de aanwijzing in kennis stelt. Elke Staat-Partij is verantwoordelijk voor de onverwijlde kennisgeving via de Secretaris-Generaal van alle wijzigingen in de aanwijzing of contactgegevens.

ARTIKEL 9

Artikel 10, tweede lid, wordt vervangen door de volgende tekst:

2. Eenieder die in detentie wordt gesteld of tegen wie andere maatregelen worden getroffen of een proces aanhangig wordt gemaakt op grond van dit Verdrag, wordt een eerlijke behandeling verzekerd, met inbegrip van het genot van alle rechten en waarborgen in overeenstemming met de wetgeving van de Staat op wiens grondgebied die persoon zich bevindt en de toepasselijke bepalingen van internationaal recht, met inbegrip van het internationale recht inzake de rechten van de mens.

ARTIKEL 10

1. Artikel 11, eerste, tweede, derde en vierde lid, wordt vervangen door de volgende tekst:

1. De in de artikelen 3, 3bis, 3ter en 3quater omschreven strafbare feiten worden geacht als uitleveringsdelicten te zijn opgenomen in alle bestaande uitleveringsverdragen tussen de Staten-Partijen. De Staten-Partijen verplichten zich ertoe deze strafbare feiten op te nemen als uitleveringsdelicten in elk uitleveringsverdrag dat tussen hen wordt gesloten.

2. Indien een Staat-Partij die uitlevering afhankelijk stelt van het bestaan van een verdrag, een verzoek om uitlevering ontvangt van een andere Staat-Partij waarmee hij geen uitleveringsverdrag heeft gesloten, kan de aangezochte Staat-Partij, indien hij dit verkiest, dit Verdrag beschouwen als een juridische grondslag voor uitlevering op grond van de in de artikelen 3, 3bis, 3ter en 3quater omschreven strafbare feiten. Uitlevering is onderworpen aan de overige voorwaarden waarin het recht van de aangezochte Staat-Partij voorziet.

3. Staten-Partijen die uitlevering niet afhankelijk stellen van het bestaan van een verdrag, erkennen de in de artikelen 3, 3bis, 3ter en 3quater omschreven strafbare feiten onderling als uitleveringsdelicten, onderworpen aan de voorwaarden waarin het recht van de aangezochte Staat-Partij voorziet.

4. Indien nodig worden de in de artikelen 3, 3bis,3ter en 3quater omschreven strafbare feiten ten behoeve van uitlevering tussen Staten-Partijen beschouwd als waren zij niet alleen begaan op de plaats waar zij zijn gepleegd, maar ook op een plaats onder de rechtsmacht van de Staat-Partij die om uitlevering verzoekt.

2. De volgende tekst wordt toegevoegd als artikel 11bis van het Verdrag:

Artikel 11bis

Geen van de in artikel 3, 3bis, 3ter of 3quater omschreven strafbare feiten wordt, ten behoeve van uitlevering of wederzijdse rechtshulp, aangemerkt als een politiek delict, een met een politiek delict samenhangend delict of een delict ingegeven door politieke motieven. Dienovereenkomstig mag een verzoek om uitlevering of om wederzijdse rechtshulp op basis van een dergelijk delict niet worden geweigerd met als enige reden dat het een politiek delict, een met een politiek delict samenhangend delict of een delict ingegeven door politieke motieven betreft.

3. De volgende tekst wordt toegevoegd als artikel 11ter van het Verdrag:

Artikel 11ter

Niets in dit Verdrag mag zo worden uitgelegd dat het verplicht tot uitlevering of tot het verlenen van wederzijdse rechtshulp in gevallen waarin de aangezochte Verdragsluitende Staat ernstige redenen heeft om aan te nemen dat het verzoek tot uitlevering vanwege in artikel 3, 3bis, 3ter of 3quater omschreven strafbare feiten of tot wederzijdse rechtshulp met betrekking tot dergelijke feiten is gedaan met de bedoeling een persoon te vervolgen of te bestraffen op grond van zijn ras, godsdienst, nationaliteit, etnische afkomst, politieke overtuiging of geslacht of dat inwilliging van het verzoek de positie van betrokkene om een van deze redenen ongunstig zou kunnen beïnvloeden.

ARTIKEL 11

1. Artikel 12, eerste lid, van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

1. De Staten-Partijen verlenen elkaar de ruimst mogelijke rechtshulp in verband met strafrechtelijke procedures die zijn ingesteld wegens de in de artikelen 3, 3bis, 3teren 3quater omschreven strafbare feiten, met inbegrip van rechtshulp ter verkrijging van bewijs in hun bezit dat nodig is voor de procedure.

2. De volgende tekst wordt toegevoegd als artikel 12bis van het Verdrag:

Artikel 12bis

1. Een persoon die in detentie zit of een straf ondergaat op het grondgebied van een Staat-Partij, om wiens aanwezigheid op het grondgebied van een andere Staat-Partij wordt verzocht ten behoeve van identificatie, een getuigenverklaring of voor het op andere wijze verlenen van medewerking ter verkrijging van bewijs voor onderzoek of vervolging inzake strafbare feiten omschreven in artikel 3, 3bis, 3ter of 3quater, mag worden overgebracht, indien voldaan wordt aan de volgende voorwaarden:

• a. de persoon geeft vrijwillig zijn op volledige informatie gebaseerde toestemming; en

• b. de bevoegde autoriteiten van beide Staten stemmen ermee in overeenkomstig de voorwaarden die deze Staten gepast achten.

2. Voor de toepassing van dit artikel:

• a. is de Staat waarnaar de persoon wordt overgebracht bevoegd en verplicht de overgebrachte persoon in detentie te houden, tenzij anderszins verzocht of gemachtigd door de Staat vanwaar de persoon is overgebracht;

• b. komt de Staat waarnaar de persoon wordt overgebracht onverwijld zijn verplichting na tot terugzending van de persoon voor detentie door de Staat vanwaar deze persoon is overgebracht zoals vooraf overeengekomen, of zoals anderszins overeengekomen door de bevoegde autoriteiten van beide Staten;

• c. verlangt de Staat waarnaar de persoon wordt overgebracht niet van de Staat vanwaar de persoon is overgebracht dat deze een uitleveringsprocedure instelt ten behoeve van de terugkeer van de persoon;

• d. krijgt de overgebrachte persoon vermindering van de straf die hij in de Staat vanwaar hij is overgebracht moet uitzitten met de tijd die hij in detentie heeft doorgebracht in de Staat waarnaar hij is overgebracht.

3. Tenzij de Staat-Partij vanwaar een persoon overeenkomstig dit artikel moet worden overgebracht daarmee instemt, wordt die persoon, ongeacht zijn nationaliteit, niet vervolgd of in detentie genomen, noch aan enige andere beperking van zijn persoonlijke vrijheid onderworpen op het grondgebied van de Staat waarnaar deze persoon wordt overgebracht, wegens feiten of veroordelingen voorafgaand aan zijn vertrek uit het grondgebied van de Staat vanwaar deze persoon werd overgebracht.

ARTIKEL 12

Artikel 13 van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

1. De Staten-Partijen werken samen ter voorkoming van de in de artikelen 3, 3bis, 3ter en 3quateromschreven strafbare feiten, met name door:

• a. alle uitvoerbare maatregelen te treffen ter voorkoming van voorbereidingen op hun onderscheiden grondgebied ten behoeve van het plegen, al dan niet op hun grondgebied, van bedoelde strafbare feiten;

• b. in overeenstemming met hun nationale wetgeving gegevens uit te wisselen, en bestuurlijke en andere maatregelen die passend worden geacht ter voorkoming van de in de artikelen 3, 3bis,3ter en 3quater omschreven strafbare feiten te coördineren.

2. Wanneer ten gevolge van het plegen van een in artikel 3, 3bis, 3ter of 3quater omschreven strafbaar feit de doorvaart van een schip is vertraagd of onderbroken, dient de Staat-Partij op het grondgebied waarvan het schip, de passagiers of de bemanningsleden zich bevinden, al het mogelijke in het werk te stellen om te vermijden dat het schip, zijn passagiers, bemanning of lading onnodig worden opgehouden of vertraagd.

ARTIKEL 13

Artikel 14 van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

Een Staat-Partij die reden heeft om aan te nemen dat een strafbaar feit zoals omschreven in artikel 3, 3bis,3ter of 3quater zal worden gepleegd, verstrekt, in overeenstemming met zijn nationale wetgeving, zo spoedig mogelijk alle ter zake dienende inlichtingen waarover hij beschikt aan de Staten waarvan hij meent dat zij de Staten zijn die hun rechtsmacht hebben gevestigd overeenkomstig artikel 6.

ARTIKEL 14

Artikel 15, derde lid, van het Verdrag wordt vervangen door de volgende tekst:

3. De uit hoofde van het eerste en tweede lid verstrekte inlichtingen worden door de Secretaris-Generaal medegedeeld aan alle Staten-Partijen, aan de leden van de Organisatie, aan de andere betrokken Staten en aan de desbetreffende internationale intergouvernementele organisaties.

ARTIKEL 15 Uitlegging en toepassing

1. Het Verdrag en dit Protocol dienen, tussen de Partijen bij dit Protocol, tezamen te worden gelezen en geïnterpreteerd als een enkel instrument.

2. De artikelen 1 tot en met 16 van het Verdrag zoals herzien bij dit Protocol vormen, tezamen met de artikelen 17 tot en met 24 van dit Protocol en de Bijlage daarbij, het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de zeevaart van 2005 (SUA Verdrag 2005) en worden als zodanig aangeduid.

ARTIKEL 16

De volgende tekst wordt toegevoegd als artikel 16bis van het Verdrag:

Slotbepalingen van het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de zeevaart van 2005

De slotbepalingen van het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de zeevaart van 2005 zijn de artikelen 17 tot en met 24 van het Protocol van 2005 bij het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de zeevaart. Verwijzingen in dit Verdrag naar Staten-Partijen verwijzen naar Staten-Partijen bij dat Protocol.

SLOTBEPALINGEN

ARTIKEL 17

Ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring en toetreding

1. Dit Protocol staat van 14 februari 2006 tot en met 13 februari 2007 open voor ondertekening op het hoofdkwartier van de Organisatie en blijft daarna open voor toetreding.

2. Staten kunnen hun instemming door dit Protocol te worden gebonden tot uitdrukking brengen door:

• a. ondertekening zonder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring; of

• b. ondertekening onder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, gevolgd door bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring; of

• c. toetreding.

3. Bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding geschiedt door nederlegging van een daartoe strekkende akte bij de Secretaris-Generaal.

4. Uitsluitend Staten die het Verdrag zonder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring hebben ondertekend dan wel het Verdrag hebben bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd of ertoe zijn toegetreden kunnen Partij worden bij dit Protocol.

ARTIKEL 18

Inwerkingtreding

1. Dit Protocol treedt in werking negentig dagen na de datum waarop twaalf Staten het hebben ondertekend zonder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring of een akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding hebben nedergelegd bij de Secretaris-Generaal.

2. Voor een Staat die een akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding met betrekking tot dit Protocol nederlegt nadat aan de voorwaarden uit het eerste lid voor inwerkingtreding ervan is voldaan, wordt de bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding van kracht negentig dagen na de datum van de nederlegging.

ARTIKEL 19

Opzegging

1. Elke Staat-Partij kan dit Protocol te allen tijde opzeggen na de datum waarop het voor die Staat in werking is getreden.

2. Opzegging geschiedt door nederlegging van een akte van opzegging bij de Secretaris-Generaal.

3. Een opzegging wordt van kracht een jaar, of zoveel later als aangegeven in de akte van opzegging, na de nederlegging van de akte van opzegging bij de Secretaris-Generaal.

ARTIKEL 20

Herziening en wijziging

1. Door de Organisatie kan een conferentie tot herziening of wijziging van dit Protocol worden belegd.

2. Op verzoek van een derde van de Staten-Partijen of van tien Staten-Partijen, naargelang van welk aantal het grootst is, belegt de Secretaris-Generaal een conferentie van de Staten-Partijen tot herziening of wijziging van het Protocol.

3. Een akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding die is nedergelegd na de datum van inwerkingtreding van een wijziging van dit Protocol wordt geacht van toepassing te zijn op het Protocol zoals gewijzigd.

ARTIKEL 21

Verklaringen

1. Bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding kan een Staat-Partij die geen partij is bij een verdrag dat in de Bijlage staat vermeld, verklaren dat, voor de toepassing van dit Protocol op de Staat-Partij, dat verdrag geacht wordt niet te zijn opgenomen in artikel 3ter. De verklaring houdt op van kracht te zijn zodra het verdrag in werking treedt voor de Staat-Partij, die de Secretaris-Generaal daarvan in kennis stelt.

2. Wanneer een Staat-Partij ophoudt partij te zijn bij een verdrag dat in de Bijlage staat vermeld, kan hij ten aanzien van dat verdrag een verklaring afleggen zoals voorzien in dit artikel.

3. Bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding kan een Staat-Partij verklaren dat hij de bepalingen van artikel 3ter in overeenstemming met de beginselen van zijn strafrecht betreffende de uitsluiting van aansprakelijkheid van familieleden zal toepassen.

ARTIKEL 22

Wijziging van de Bijlage

1. De Bijlage kan gewijzigd worden door de toevoeging van relevante verdragen die:

• a. openstaan voor alle Staten;

• b. in werking zijn getreden; en

• c. door ten minste twaalf Staten-Partijen bij dit Protocol zijn bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd of waartoe ten minste twaalf Staten-Partijen bij dit Protocol zijn toegetreden.

2. Na de inwerkingtreding van dit Protocol kan elke Staat-Partij een dergelijke wijziging van de Bijlage voorstellen. Elk voorstel tot wijziging wordt schriftelijk doorgegeven aan de Secretaris-Generaal. De Secretaris-Generaal doet alle leden van de Organisatie voorstellen tot wijziging toekomen die voldoen aan de vereisten van het eerste lid en verzoekt de Staten-Partijen bij dit Protocol om instemming met de aanneming van de voorgestelde wijziging.

3. De voorgestelde wijziging van de Bijlage wordt geacht te zijn aanvaard zodra meer dan twaalf Staten-Partijen bij dit Protocol er door middel van een schriftelijke kennisgeving aan de Secretaris-Generaal mee hebben ingestemd.

4. De aangenomen wijziging van de Bijlage treedt in werking dertig dagen na de nederlegging bij de Secretaris-Generaal van de twaalfde akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van deze wijziging voor de Staten-Partijen bij dit Protocol die een dergelijke akte hebben nedergelegd. Voor elke Staat-Partij bij dit Protocol die de wijziging bekrachtigt, aanvaardt of goedkeurt na de nederlegging van de twaalfde akte bij de Secretaris-Generaal, treedt de wijziging in werking dertig dagen na de nederlegging door de desbetreffende Staat-Partij van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring.

ARTIKEL 23

Depositaris

1. Dit Protocol en alle ingevolge de artikelen 20 en 22 aangenomen wijzigingen worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal.

2. De Secretaris-Generaal:

• a. stelt alle Staten die dit Protocol hebben ondertekend of ertoe zijn toegetreden in kennis van:

  • i. elke nieuwe ondertekening of nederlegging van een akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, alsmede de datum ervan;

  • ii. de datum van inwerkingtreding van dit Protocol;

  • iii. de nederlegging van elke akte van opzegging van dit Protocol, alsmede de datum van ontvangst ervan en de datum waarop de opzegging van kracht wordt;

  • iv. alle mededelingen die ingevolge een artikel van dit Protocol vereist zijn;

  • v. elk voorstel tot wijziging van de Bijlage dat is gedaan in overeenstemming met artikel 22, tweede lid;

  • vi. alle wijzigingen die geacht worden te zijn aangenomen in overeenstemming met artikel 22, derde lid;

  • vii. elke wijziging die in overeenstemming met artikel 22, vierde lid, is bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd tezamen met de datum waarop die wijziging van kracht wordt; en

• b. doet alle Staten die dit Protocol hebben ondertekend of ertoe zijn toegetreden voor eensluidend gewaarmerkte afschriften van dit Protocol toekomen.

3. Zodra dit Protocol in werking treedt, wordt een voor eensluidend gewaarmerkt afschrift van de tekst door de Secretaris-Generaal toegezonden aan het Secretariaat van de Verenigde Naties voor registratie en publicatie overeenkomstig artikel 102 van het Handvest van de Verenigde Naties.

ARTIKEL 24

Talen

Dit Protocol is opgesteld in één oorspronkelijk exemplaar in de Arabische, de Chinese, de Engelse, de Franse, de Russische en de Spaanse taal, zijnde alle teksten gelijkelijk authentiek.

GEDAAN TE LONDEN op 14 oktober 2005.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd door hun onderscheiden Regeringen, dit Protocol hebben ondertekend.

---

D. PARLEMENT

Zie Trb. 1992, 75 en Trb. 1993, 29.

---

Het Protocol behoeft ingevolge artikel 91 van de Grondwet de goedkeuring van de Staten-Generaal, alvorens het Koninkrijk aan het Protocol kan worden gebonden.

E. PARTIJGEGEVENS

Zie Trb. 1989, 17 en rubriek F van Trb. 1992, 75.

Partij	Onder-tekening	Ratificatie	Type^1)	Inwerking	Opzegging	Buitenwerking
Afghanistan		23-09-03	T	22-12-03
Albanië		19-06-02	T	17-09-02
Algerije		11-02-98	T	12-05-98
Andorra		17-07-06	T	15-10-06
Argentinië	10-03-88	17-08-93	R	15-11-93
Armenië		08-06-05	T	06-09-05
Australië		19-02-93	T	20-05-93
Azerbeidzjan		26-01-04	T	25-04-04
Bahama’s	10-03-88	25-10-05	R	23-01-06
Bahrein		21-10-05	T	19-01-06
Bangladesh		09-06-05	T	07-09-05
Barbados		06-05-94	T	04-08-94
Belarus		04-12-02	T	04-03-03
België	09-03-89	11-04-05	R	10-07-05
Benin		31-08-06	T	29-11-06
Bolivia		13-02-02	T	14-05-02
Bosnië-Herzegovina		28-07-03	T	26-10-03
Botswana		14-09-00	T	13-12-00
Brazilië	10-03-88	25-10-05	R	23-01-06
Brunei	03-02-89	04-12-03	R	03-03-04
Bulgarije	10-03-88	08-07-99	R	06-10-99
Burkina Faso		15-01-04	T	14-04-04
Cambodja		18-08-06	T	16-11-06
Canada	10-03-88	18-06-93	R	16-09-93
Chili	10-03-88	22-04-94	R	21-07-94
China	20-08-88	20-08-91	R	01-03-92
Costa Rica	10-03-88	25-03-03	R	23-06-03
Cuba		20-11-01	T	18-02-02
Cyprus		02-02-00	T	02-05-00
Denemarken	26-10-88	25-08-95	R	23-11-95
Djibouti		09-06-04	T	07-09-04
Dominica		31-08-01	T	29-11-01
Duitsland		06-11-90	T	01-03-92
Ecuador		10-03-03	T	08-06-03
Egypte	16-08-88	08-01-93	R	08-04-93
El Salvador		07-12-00	T	07-03-01
Equatoriaal Guinee		15-01-04	T	14-04-04
Estland		15-02-02	T	16-05-02
Filippijnen, de	10-03-88	06-01-04	R	05-04-04
Finland	18-11-88	12-11-98	R	10-02-99
Frankrijk	10-03-88	02-12-91	R	01-03-92
Gambia		01-11-91	T	01-03-92
Georgië		11-08-06	T	09-11-06
Ghana		01-11-02	T	30-01-03
Grenada		09-01-02	T	09-04-02
Griekenland	10-03-88	11-06-93	R	09-09-93
Guinee		01-02-05	T	02-05-05
Guyana		30-01-03	T	30-04-03
Honduras		17-05-05	T	15-08-05
Hongarije	10-03-88	09-11-89	R	01-03-92
Ierland		10-09-04	T	09-12-04
IJsland		28-05-02	T	26-08-02
India		15-10-99	T	13-01-00
Irak	17-10-88
Israël	10-03-88
Italië	10-03-88	26-01-90	R	01-03-92
Jamaica		17-08-05	T	15-11-05
Japan		24-04-98	T	23-07-98
Jemen		30-06-00	T	28-09-00
Jordanië	10-03-88	02-07-04	R	30-09-04
Kaapverdië		03-01-03	T	03-04-03
Kazachstan		24-11-03	T	22-02-04
Kenia		21-01-02	T	21-04-02
Kiribati		17-11-05	T	16-02-06
Koeweit		30-06-03	T	28-09-03
Kroatië		18-08-05	T	16-11-05
Letland		04-12-02	T	04-03-03
Libanon		16-12-94	T	16-03-95
Liberia	10-03-88	05-10-95	R	03-01-96
Libië		08-08-02	T	06-11-02
Liechtenstein		08-11-02	T	06-02-03
Litouwen		30-01-03	T	30-04-03
Mali		29-04-02	T	28-07-02
Malta		20-11-01	T	18-02-02
Marokko	10-03-88	08-01-02	R	08-04-02
Marshall-eilanden, de		29-11-94	T	27-02-95
Mauritius		03-08-04	T	01-11-04
Mexico		13-05-94	T	11-08-94
Micronesia		10-02-03	T	11-05-03
Moldavië		11-10-05	T	09-01-06
Monaco		25-01-02	T	25-04-02
Mongolië		22-11-05	T	20-02-06
Mozambique		08-01-03	T	08-04-03
Myanmar		19-09-03	T	18-12-03
Namibië		10-07-04	T	18-10-04
Nauru		11-08-05	T	09-11-05
Nederlanden, het Koninkrijk der,	23-01-89
voor Nederland		05-03-92	R	03-06-92
voor Aruba		15-12-04	R	15-12-04
Nieuw-Zeeland	08-12-88	10-06-99	R	08-09-99
Niger		30-08-06	T	28-11-06
Nigeria	09-09-88	24-02-04	R	24-05-04
Noorwegen	10-03-88	18-04-91	R	01-03-92
Oekraïne	10-03-88	21-04-94	R	21-07-94
Oezbekistan		25-09-00	T	24-12-00
Oman		24-09-90	T	01-03-92
Oostenrijk	10-03-88	28-12-89	R	01-03-92
Pakistan		20-09-00	T	19-12-00
Palau		04-12-01	T	04-03-02
Panama		03-07-02	T	01-10-02
Paraguay		12-11-04	T	10-02-05
Peru		19-07-01	T	17-10-01
Polen	22-11-88	25-06-91	R	01-03-92
Portugal		05-01-96	T	04-04-96
Qatar		18-09-03	T	17-12-03
Roemenië		02-06-93	T	31-08-93
Russische Federatie	02-03-89	04-05-01	R	02-08-01
Samoa		18-05-04	T	16-08-04
Sao Tomé en Principe		05-05-06	T	03-08-06
Saudi-Arabië		02-02-06	T	03-05-06
Senegal		09-08-04	T	07-11-04
Servië [en Montenegro]		10-05-04	T	08-08-04
Seychellen, de	24-01-89	24-01-89	R	01-03-92
Singapore		03-02-04	T	03-05-04
Sint Kitts en Nevis		17-01-02	T	17-04-02
Sint Lucia		20-05-04	T	18-08-04
Sint Vincent en de Grenadines		09-10-01	T	07-01-02
Slovenië		18-07-03	T	16-10-03
Slowakije		08-12-00	T	08-03-01
Soedan		22-05-00	T	20-08-00
Spanje	28-09-88	07-07-89	R	01-03-92
Sri Lanka		04-09-00	T	03-12-00
Swaziland		17-04-03	T	16-07-03
Syrië		24-03-03	T	22-06-03
Tadzjikistan		12-08-05	T	10-11-05
Tanzania		11-05-05	T	09-08-05
Togo		10-03-03	T	08-06-03
Tonga		06-12-02	T	06-03-03
Trinidad en Tobago		27-07-89	T	01-03-92
Tsjechië	19-10-93	10-12-04	R	10-03-05
Tunesië		06-03-98	T	04-06-98
Turkije	10-03-88	06-03-98	R	04-06-98
Turkmenistan		08-06-99	T	06-09-99
Tuvalu		02-12-05	T	06-03-06
Uganda		11-11-03	T	09-02-04
Uruguay		10-08-01	T	08-11-01
Vanuatu		18-02-99	T	19-05-99
Verenigd Koninkrijk, het	22-09-88	03-05-91	R	01-03-92
Verenigde Arabische Emiraten, de		15-09-05	T	14-12-05
Verenigde Staten van Amerika, de	10-03-88	06-12-94	R	06-03-95
Vietnam		12-07-02	T	10-10-02
Zuid-Afrika		08-07-05	T	06-10-05
Zuid-Korea		14-05-03	T	12-08-03
Zweden	10-03-88	13-09-90	R	01-03-92
Zwitserland	10-03-88	12-03-93	R	10-06-93

¹) DO=Definitieve ondertekening, NB=Niet bekend, R=Ratificatie, aanvaarding, goedkeuring of kennisgeving, T=Toetreding, VG=Voortgezette gebondenheid

Uitbreidingen

China

Uitgebreid tot	In werking	Buiten werking
Hong Kong SAR	20-02-2006

Verenigd Koninkrijk, het

Uitgebreid tot	In werking	Buiten werking
Man	08-02-1999

Verklaringen, voorbehouden en bezwaren

Algerije, 11 februari 1998

The Government of the People’s Democratic Republic of Algeria does not consider itself bound by the provisions of article 16, paragraph 1 of the Convention for the Suppression of Unlawful Acts Against the Safety of Maritime Navigation concluded in Rome on 10 March 1988. The Government of the People’s Democratic Republic of Algeria declares that for a dispute to be submitted to arbitration or to the International Court of Justice, the agreement of all the parties involved shall be necessary in each case.

Argentinië, 17 augustus 1993

The Argentine Republic declares, in accordance with the provisions of article 16, paragraph 2, of the Convention, that it shall not be bound by any of the provisions of paragraph 1 of that article.

Armenië, 8 juni 2005

With a reservation, declaration or statement (niet door depositaris gegeven).

Azerbeidzjan, 26 januari 2004

With a reservation, declaration or statement (niet door depositaris gegeven).

Brazilië, 25 oktober 2005

With a reservation, declaration or statement (niet door depositaris gegeven).

Canada, 18 juni 1993

With a notification under article 6 (niet door depositaris gegeven).

Chili, 22 april 1994

In connection with the provisions of article 4 of the present Convention, the Government of Chile shall not apply the provisions thereof to incidents that occur in its internal waters and in the waters of Magellan Strait.

China, 20 augustus 1991

The People’s Republic of China shall not be bound by paragraph 1 of article 16 of the said Convention.

Cuba, 20 november 2001

The Republic of Cuba, in accordance with paragraph 2 of article 16, declares that it does not consider itself bound by the provisions of paragraph 1 of the aforesaid article, with respect to the settlement of disputes between States Parties, since it considers that such disputes should be settled by amicable agreement. Similarly, the Republic of Cuba reiterates that it does not recognize the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice.

With a notification under article 6 (niet door depositaris gegeven).

Denemarken, 25 augustus 1995

... with the qualification, however, that the Convention as well as the Protocol will not apply to the Faroes nor to Greenland, pending a further decision.

Duitsland, 6 november 1990

On 3 October 1990 the German Democratic Republic acceded to the Federal Republic of Germany. The German Democratic Republic had acceded* to the Convention on 14 April 1989.

*With a reservation

Egypte, 8 januari 1993

1. A reservation is made to article 16 on the peaceful settlement of disputes because it provides for the binding jurisdiction of the International Court of Justice, and also with regard to the application of the Convention to seagoing ships in internal waters which are scheduled to navigate beyond territorial waters.

2. A reservation is made to article 6, paragraph 2, of the Convention and article 3, paragraph 2, of the Protocol because those articles permit the optional jurisdiction of blackmailed States (which are asked by the perpetrator of an act of terrorism to do or abstain from doing any act).

This is in compliance with the provision of paragraph 4 of each of the two articles.

Frankrijk, 2 december 1991

1. As far as article 3, paragraph 2, is concerned the French Republic understands by ‘‘tentative’’, ‘‘incitation’’, ‘‘complicité’’ and ‘‘menace’’, la tenative, l’incitation, la complicité and la menace as defined in the conditions envisaged by French criminal law.

2. The French Republic does not consider itself bound by the provisions of article 16, paragraph 1, according to which: ‘‘Any dispute between two or more States Parties concerning the interpretation or application of this Convention which cannot be settled through negotiation within a reasonable time shall, at the request of one of them, be submitted to arbitration. If, within six months from the date of the request for arbitration, the parties are unable to agree on the organization of the arbitration any one of those parties may refer the dispute to the International Court of Justice by request in conformity with the Statute of the Court.

India, 15 oktober 1999

In accordance with Article 16(2) of the Convention for Suppression of Unlawful Acts against Safety of Maritime Navigation, 1988, Government of the Republic of India hereby declares that it does not consider itself bound by the provisions of Article-16(1).

Irak, 10 maart 1988

This signature does not in any way imply recognition of Israel or entry into any relationship with it.

Jamaica, 17 augustus 2005

With a notification under article 6 (niet door depositaris gegeven).

Mexico, 13 mei 1994

Mexico’s accession to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation, 1988, and to its Protocol for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Fixed Platforms Located on the Continental Shelf, 1988, is on the understanding that in matters relating to extradition, both article 11 of the Convention and article 3 of the Protocol will be applied in the Republic of Mexico subject to the modalities and procedures laid down in the applicable provisions of national law.’’

Moldavië, 11 oktober 2005

With a reservation, declaration or statement (niet door depositaris gegeven).

Mozambique, 8 januari 2003

1. The Republic of Mozambique does not consider itself bound by the provisions of article 16, paragraph 1, of the Convention.

In this connection, the Republic of Mozambique states that, in each individual case, the consent of all Parties to such a dispute is necessary for the submission of the dispute to arbitration or to International Court of Justice.

2. The Republic of Mozambique, in accordance with its Constitution and domestic laws, can not extradite Mozambique citizens.

Therefore, Mozambique citizens will be tried and sentenced in national courts.

Myanmar, 19 september 2003

The Government of the Union of Myanmar wishes to express reservation of Article 16(1) relating to arbitration and does not consider itself bound by the same.

Paraguay, 12 november 2004

With a notification under article 6 (niet door depositaris gegeven).

Portugal, 5 januari 1996

In face of its internal law Portugal considers that the handing over of the suspect mentioned in article 8 of the Convention can only be based on strong suspicions that he committed any of the crimes mentioned in article 3, and will always depend on a court decision. Furthermore it will not be admitted in the event that the crime ascribed entails death sentence.

Qatar, 18 september 2003

Subject to reservation in respect of article 16(a).

Russische Federatie

Het voorbehoud van 4 mei 2001 is ingetrokken (datum niet door depositaris afgegeven).

Saudi-Arabië, 2 februari 2006

With a reservation under articles 11 and 16, paragraph 1

Tunesië, 6 maart 1998

The Republic of Tunisia, in agreeing to accede to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation concluded in Rome on 10 March 1988, declares that it does not consider itself bound by the provisions of paragraph 1 of article 16 of the Convention and maintains that disputes concerning the interpretation or application of the Convention may be submitted to arbitration or to the International Court of Justice only with the prior agreement of all the parties involved.

Turkije, 6 maart 1998

Confirmation of reservation:

In signing the Convention for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Maritime Navigation and the Protocol for the Suppression of Unlawful Acts against the Safety of Fixed Platforms Located on the Continental Shelf, the Government of the Republic of Turkey, under the article 16(2) of the said Convention declares that it does not consider itself bound by the provisions of paragraph (1) of the article 16 of the said Convention.

Verenigde Arabische Emiraten, de, 15 september 2005

With a reservation, declaration or statement (niet door depositaris gegeven).

Verenigd Koninkrijk, het, 3 mei 1991

...that until consultations with various territories under the territorial sovereignty of the United Kingdom are completed, the Convention and Protocol will apply in respect of the United Kingdom and Northern Ireland only. Consultations with the territories are in hand and are expected to be completed by the end of 1991.

Vietnam, 12 juli 2000

According to the Convention, the Socialist Republic of Viet Nam makes its reservation to paragraph 1 of article 16 thereof.

---

Ondertekening van het Protocol van 2005 zonder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring is voorzien in artikel 17, tweede lid, onderdeel a, van het Protocol, terwijl bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring is voorzien in artikel 17, tweede lid, onderdeel b. Toetreding is voorzien in artikel 17, tweede lid, onderdeel c.

G. NWERKINGTREDING

Zie Trb. 1992, 75, Trb. 1993, 29 en Trb. 2005, 182. In dit laatste Tractatenblad wordt ten onrechte 15 maart 2005 vermeld als datum van inwerkingtreding van het Verdrag voor Aruba. Dit dient de datum van registratie van de nota te zijn, namelijk 15 december 2004.

Het Verdrag geldt niet voor de Nederlandse Antillen.

---

De bepalingen van het Protocol van 2005 zullen ingevolge zijn artikel 18, eerste lid, in werking treden negentig dagen nadat 12 staten het Protocol hetzij hebben ondertekend zonder voorbehoud van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring, hetzij hebben bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd of ertoe zijn toegetreden.

J. VERWIJZINGEN

Zie voor verwijzingen en andere verdragsgegevens Trb. 1989, 17, Trb. 1992, 75, Trb. 1993, 29, Trb. 1996, 204 en Trb. 2005, 182.

Verbanden

Titel	:	Protocol tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van vaste platforms op het continentale plat; Rome, 10 maart 1988
Laatste Trb.	:	Trb. 2006, 000

---

Overige verwijzingen

Titel	:	Handvest van de Verenigde Naties; San Francisco, 26 juni 1945
Laatste Trb.	:	Trb. 2006, 130
Titel	:	Verdrag inzake strafbare feiten en bepaalde andere handelingen begaan aan boord van luchtvaartuigen; Tokio, 14 september 1963
Tekst	:	Trb. 1964, 115 (Engels en Frans) Trb. 1964, 186 (vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 1995, 203
Titel	:	Verdrag tot bestrijding van het wederrechtelijk in zijn macht brengen van luchtvaartuigen; ’s-Gravenhage, 16 december 1970
Tekst	:	Trb. 1971, 50 (Engels, Frans en vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 1995, 204
Titel	:	Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de burgerluchtvaart; Montreal, 23 september 1971
Tekst	:	Trb. 1971, 218 (Engels, Frans en vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 1995, 205
Titel	:	Verdrag inzake de voorkoming en bestraffing van misdrijven tegen internationaal beschermde personen, met inbegrip van diplomaten; New York, 14 december 1973
Tekst	:	Trb. 1981, 69 (Engels, Frans en vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 1994, 214
Titel	:	Internationaal Verdrag tegen het nemen van gijzelaars; New York, 17 december 1979
Tekst	:	Trb. 1981, 53 (Engels, Frans en vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 1995, 246
Titel	:	Verdrag inzake de fysieke beveiliging van kernmateriaal; Wenen, 26 oktober 1979
Tekst	:	Trb. 1980, 166 (Engels en Frans)Trb. 1981, 7 (vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 2006, 81 (Engels en vertaling)
Titel	:	Protocol tot bestrijding van wederrechtelijke daden van geweld op luchthavens voor de internationale burgerluchtvaart bij het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen tegen de veiligheid van de burgerluchtvaart, gedaan te Montreal op 23 september 1971; Montreal, 24 februari 1988
Tekst	:	Trb. 1988, 88 (Engels, Frans en vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 2006, 62
Titel	:	Verdrag inzake het merken van kneedspringstoffen ten behoeve van de opsporing ervan; Montreal, 1 maart 1991
Tekst	:	Trb. 1991, 127 (Engels en Frans) Trb. 1992, 80 (vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 2006, 116
Titel	:	Internationaal verdrag ter voorkoming van terroristische bomaanslagen; New York, 15 december 1997
Tekst	:	Trb. 1998, 84 (Engels en Frans) Trb. 1999, 161 (vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 2005, 193
Titel	:	Internationaal Verdrag ter bestrijding van de financiering van terrorisme; New York, 9 december 1999
Tekst	:	Trb. 2000, 12 (Engels en Frans) Trb. 2001, 62 (vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 2005, 252
Titel	:	Internationaal Verdrag ter bestrijding van daden van nucleair terrorisme; New York, 13 april 2005
Tekst	:	Trb. 2005, 290 (Engels en Frans)
Titel	:	Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee; Montego-Bay, 10 december 1982
Tekst	:	Trb. 1983, 83 (Engels en Frans) Trb. 1984, 55 (vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 1996, 272
Titel	:	Internationaal Verdrag voor de Beveiliging van Mensenlevens op Zee, 1974; Londen, 1 januari 1974
Tekst	:	Trb. 1976, 157 (Engels en Frans)Trb. 1977, 77 (vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 2006, 72
Titel	:	Statuut van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie; New York, 26 oktober 1956
Tekst	:	Trb. 1957, 50 (Engels, Frans en vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 2001, 135
Titel	:	Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens; Londen / Moskou / Washington, 1 juli 1968
Tekst	:	Trb. 1968, 126 (Engels, Frans en vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 1996, 145
Titel	:	Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de produktie en de aanleg van voorraden van bacteriologische (biologische) en toxinewapens en inzake de vernietiging van deze wapens; Londen / Moskou / Washington, 10 april 1972
Tekst	:	Trb. 1972, 142 (Engels, Frans en vertaling)
Laatste Trb.	:	Trb. 1996, 146

Uitgegeven de dertigste oktober 2006

De Minister van Buitenlandse Zaken,

B. R. BOT

---

1 De Arabische, de Chinese, de Russische en de Spaanse tekst zijn niet afgedrukt.