Tractatenblad van het Koninkrijk der Nederlanden
| Datum publicatie | Organisatie | Jaargang en nummer | Rubriek | Datum totstandkoming |
|---|---|---|---|---|
| Ministerie van Buitenlandse Zaken | Tractatenblad 1997, 253 | Verdrag |
Authentieke versie (PDF)
Informatie
Gerelateerd
Printen
Delen
A. TITEL
Verdrag inzake de betekening en de kennisgeving in de Lidstaten van de Europese Unie van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke of in handelszaken;
Brussel, 26 mei 1997
B. TEKST1
Verdrag opgesteld op grond van Artikel K.3 van het Verdrag betreffende de Europese Unie inzake de betekening en de kennisgeving in de Lidstaten van de Europese Unie van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke of in handelszaken
De Hoge Verdragsluitende Partijen, lidstaten van de Europese Unie,
Gelet op de akte van de Raad van de Europese Unie van 26.05.1997,
Verlangend de verzending tussen de lidstaten van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke of in handelszaken, met het oog op betekening of kennisgeving ervan, te verbeteren en te versnellen,
Overwegende dat te dien einde de verzending van deze stukken rechtstreeks en via snelle middelen dient te geschieden, tussen de door de lidstaten aangewezen instanties,
Overwegende dat artikel K.3, lid 2, onder c) van het Verdrag betreffende de Europese Unie erin voorziet dat in overeenkomsten die zijn opgesteld op grond van artikel K.3 kan worden bepaald dat het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen bevoegd is om de bepalingen van die overeenkomsten uit te leggen volgens regelingen die in die overeenkomsten kunnen worden omschreven,
Indachtig het Verdrag van 's-Gravenhage van 15 november 1965 inzake de betekening en de kennisgeving in het buitenland van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke en in handelszaken, inzonderheid artikel 5, luidens hetwelk dat Verdrag onverlet laat de Verdragen waarbij de Verdragsluitende Staten partij zijn of zullen worden, en welke bepalingen bevatten over door dat Verdrag geregelde onderwerpen,
Hebben overeenstemming bereikt omtrent de volgende bepalingen:
Artikel 1 Werkingssfeer
1. Dit Verdrag is van toepassing in burgerlijke en in handelszaken, waarin een gerechtelijk of buitengerechtelijk stuk van een lidstaat naar een andere lidstaat moet worden verzonden voor betekening of kennisgeving aldaar.
2. Het Verdrag is niet van toepassing indien het adres van degene voor wie het stuk is bestemd, onbekend is.
Artikel 2 Verzendende en ontvangende instanties
1. Elke lidstaat wijst de deurwaarders, autoriteiten of andere personen aan, hierna „verzendende instanties" genoemd, die bevoegd zijn om gerechtelijke of buitengerechtelijke stukken te verzenden ter betekening of kennisgeving in een andere lidstaat.
2. Elke lidstaat wijst de deurwaarders, autoriteiten of andere personen aan, hierna „ontvangende instanties" genoemd, die bevoegd zijn om gerechtelijke of buitengerechtelijke stukken die afkomstig zijn van een andere lidstaat in ontvangst te nemen.
3. Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving kan een lidstaat verklaren dat hij één verzendende en/of één ontvangende instantie zal aanwijzen. Een federale Staat, een Staat waarin verschillende rechtsstelsels gelden of een Staat met autonome territoriale structuren kan meerdere dergelijke instanties aanwijzen. De aanwijzing is vijf jaar geldig en kan telkens met vijf jaar worden verlengd.
4. Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving verstrekt elke lidstaat de volgende gegevens:
a. de naam en het adres van de ontvangende instanties, als bedoeld in de leden 2 en 3,
b. hun territoriale bevoegdheid,
c. de wijze waarop zij stukken kunnen ontvangen,
d. de talen die kunnen worden gebruikt voor het invullen van het formulier waarvan het model in de bijlage is opgenomen.
De lidstaten stellen de depositaris in kennis van alle wijzigingen van deze gegevens.
Artikel 3 Centrale instantie
Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving, wijst elke lidstaat een centrale instantie aan die tot taak heeft:
a. informatie te verschaffen aan de verzendende instanties;
b. oplossingen te zoeken voor de problemen die zich kunnen voordoen bij de verzending van stukken ter betekening of kennisgeving;
c. in buitengewone omstandigheden, op verzoek van een verzendende instantie, aan de bevoegde ontvangende instantie een aanvraag om betekening of kennisgeving te doen toekomen.
Een federale Staat, een Staat waarin verschillende rechtsstelsels gelden of een Staat met autonome territoriale structuren kan meerdere centrale instanties aanwijzen.
VERZENDING EN BETEKENING OF KENNISGEVING VAN GERECHTELIJKE STUKKEN
Artikel 4 Verzending van stukken
1. De op grond van artikel 2 aangewezen instanties zenden elkaar de gerechtelijke stukken zo spoedig mogelijk rechtstreeks toe.
2. De in artikel 2 bedoelde verzendende en ontvangende instanties kunnen elkaar de stukken, aanvragen, bevestigingen, ontvangstbewijzen, certificaten en alle overige documenten langs elke passende weg toezenden, mits de inhoud van het ontvangen stuk overeenstemt met die van het verzonden document en alle informatie daarin goed leesbaar is.
3. Het te verzenden stuk gaat vergezeld van een aanvraag die is opgesteld volgens het modelformulier in de bijlage. Het formulier wordt ingevuld in de officiële taal van de aangezochte lidstaat, of, indien er verscheidene officiële talen in die lidstaat zijn, de officiële taal of een van de officiële talen van de plaats waar de betekening of kennisgeving moet worden verricht, of in een andere taal die de aangezochte lidstaat heeft verklaard te kunnen accepteren. Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving doet elke lidstaat opgave van de officiële taal of talen van de Europese Unie, anders dan zijn eigen taal of talen, waarin het formulier wat hem betreft kan worden ingevuld.
4. Alle verzonden stukken en overige documenten zijn vrijgesteld van legalisatie of een daarmee gelijk te stellen formaliteit.
5. Wanneer de verzendende instantie teruggave verlangt van een kopie van het stuk vergezeld van het in artikel 10 bedoelde certificaat, stuurt zij het stuk in tweevoud op.
Artikel 5 Vertaling van stukken
1. De aanvrager wordt door de verzendende instantie waaraan hij of zij het stuk ter verzending overdraagt, in kennis gesteld van het feit dat degene voor wie het stuk is bestemd kan weigeren het stuk in ontvangst te nemen omdat het niet gesteld is in een van de in artikel 8 bedoelde talen.
2. De aanvrager draagt de eventuele kosten van vertaling vóór de verzending van het stuk, onverminderd een eventuele latere verwijzing in die kosten door de rechter of bevoegde autoriteit.
Artikel 6 Ontvangst van stukken door de ontvangende instantie
1. Bij ontvangst van een stuk zendt de ontvangende instantie de verzendende instantie zo spoedig mogelijk en in ieder geval binnen zeven dagen na ontvangst van het stuk, langs de snelst mogelijke weg naar de verzendende instantie een ontvangstbewijs, overeenkomstig het modelformulier in de bijlage.
2. Indien de aanvraag om betekening of kennisgeving niet aan de hand van de toegezonden gegevens of stukken kan worden uitgevoerd, neemt de ontvangende instantie langs de snelst mogelijke weg contact op met de verzendende instantie om de ontbrekende gegevens of stukken te verkrijgen.
3. Indien de aanvraag om betekening of kennisgeving duidelijk buiten het toepassingsgebied van dit Verdrag valt of indien de betekening of kennisgeving niet mogelijk is omdat niet aan de vormvoorschriften is voldaan, worden de aanvraag en de toegezonden stukken na ontvangst teruggezonden aan de verzendende instantie, samen met het bericht van teruggave, overeenkomstig het modelformulier in de bijlage.
4. Een ontvangende instantie die een stuk ontvangt maar niet territoriaal bevoegd is voor de betekening of kennisgeving ervan, zendt het stuk, evenals de aanvraag, door aan de bevoegde ontvangende instantie in dezelfde lidstaat indien de aanvraag voldoet aan de in artikel 4, lid 3, bedoelde voorwaarden en stelt de verzendende instantie daarvan in kennis door middel van het modelformulier in de bijlage. De laatstgenoemde ontvangende instantie stelt de verzendende instantie op de in lid 1 beschreven wijze in kennis van ontvangst.
Artikel 7 Betekening of kennisgeving van stukken
1. De ontvangende instantie zorgt voor de betekening of kennisgeving van het stuk, hetzij overeenkomstig het recht van de aangezochte lidstaat, hetzij in de specifieke, door de verzendende instantie gewenste vorm, mits deze verenigbaar is met het recht van die aangezochte lidstaat.
2. Alle handelingen ter betekening of kennisgeving van het stuk worden zo spoedig mogelijk verricht. In ieder geval deelt de ontvangende instantie, indien de betekening of de kennisgeving niet binnen een maand na de datum van ontvangst heeft kunnen plaatsvinden, dit mee aan de verzendende instantie door middel van het certificaat in het modelformulier in de bijlage, dat zal worden opgesteld onder de in artikel 10, lid 2, bedoelde voorwaarden. De termijn wordt berekend volgens het recht van de aangezochte lidstaat.
Artikel 8 Weigering van ontvangst van een stuk
1. De ontvangende instantie deelt degene voor wie het stuk is bestemd mee dat hij of zij kan weigeren het te betekenen of kennis te geven stuk in ontvangst te nemen indien het in een andere dan een van de volgende talen is gesteld:
a. de officiële taal van de aangezochte lidstaat of, indien er verscheidene officiële talen in de aangezochte lidstaat zijn, de officiële taal of een van de officiële talen van de plaats waar de betekening of kennisgeving moet worden verricht;
b. een taal van de lidstaat van verzending die degene voor wie het stuk is bestemd, begrijpt.
2. Indien de ontvangende instantie ervan op de hoogte is gesteld dat de persoon voor wie het stuk is bestemd dit overeenkomstig lid 1 weigert in ontvangst te nemen, stelt zij de verzendende instantie daar onmiddellijk van in kennis door middel van het in artikel 10 bedoelde certificaat en zendt zij de aanvraag en de stukken waarvan de vertaling gevraagd wordt terug.
Artikel 9 Datum van betekening of kennisgeving
1. Onverminderd artikel 8 is de datum van betekening of kennisgeving in de zin van artikel 7 de datum waarop de betekening of kennisgeving overeenkomstig het recht van de aangezochte lidstaat heeft plaatsgevonden.
2. Wanneer echter in het kader van een in de lidstaat van herkomst in te leiden of hangende procedure de betekening of kennisgeving van een stuk binnen een bepaalde termijn moet worden verricht, wordt de datum die ten aanzien van de aanvrager in aanmerking moet worden genomen, bepaald door het recht van deze lidstaat.
3. Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving kan elke lidstaat verklaren dat hij de leden 1 en 2 van dit artikel niet toepast.
Artikel 10 Certificaat van betekening of kennisgeving en kopie van het betekende of kennisgegeven stuk
1. Wanneer alle formaliteiten met betrekking tot de betekening of kennisgeving van het stuk zijn verricht, wordt door middel van het modelformulier in de bijlage een certificaat betreffende de voltooiing van deze handelingen opgesteld; het wordt aan de verzendende instantie toegezonden en gaat in geval van toepassing van artikel 4, lid 5, vergezeld van een kopie van het stuk, waarvan de betekening of kennisgeving is verricht.
2. Het certificaat wordt ingevuld in de officiële taal of een van de officiële talen van de lidstaat van herkomst of in een andere taal die de lidstaat van herkomst heeft meegedeeld te kunnen aanvaarden. Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving doet elke lidstaat opgave van de officiële taal of talen van de Europese Unie, anders dan zijn eigen taal of talen, waarin het formulier wat hem betreft kan worden ingevuld.
Artikel 11 Kosten van betekening of kennisgeving
1. De betekening of kennisgeving van uit een lidstaat afkomstige gerechtelijke stukken geeft geen aanleiding tot betaling of terugbetaling van heffingen of kosten voor de diensten welke door de aangezochte lidstaat zijn verleend.
2. De aanvrager is gehouden de kosten te betalen of terug te betalen, veroorzaakt door:
a. het optreden van een deurwaarder of van een volgens de wet van de aangezochte lidstaat bevoegde persoon,
b. de inachtneming van een bijzondere vorm van betekening of kennisgeving.
ANDERE WIJZEN VAN VERZENDING EN BETEKENING OF KENNISGEVING VAN GERECHTELIJKE STUKKEN
Artikel 12 Toezending langs consulaire of diplomatieke weg
In buitengewone omstandigheden is elke lidstaat bevoegd gerechtelijke stukken langs consulaire of diplomatieke weg ter betekening of kennisgeving toe te zenden aan de krachtens de artikelen 2 of 3 aangewezen instanties van een andere lidstaat.
Artikel 13 Betekening of kennisgeving door de zorg van diplomatieke of consulaire ambtenaren
1. Elke lidstaat is bevoegd de betekening of kennisgeving van gerechtelijke stukken aan zich in een andere lidstaat bevindende personen rechtstreeks, zonder rechtsdwang, door de zorg van zijn diplomatieke of consulaire ambtenaren te doen verrichten.
2. Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving, kan elke lidstaat verklaren dat hij zich tegen de uitoefening van deze bevoegdheid op zijn grondgebied verzet, tenzij van het stuk betekening of kennisgeving moet worden gedaan aan een onderdaan van de lidstaat van herkomst van dat stuk.
Artikel 14 Betekening of kennisgeving per post
1. Elke lidstaat is bevoegd de betekening of kennisgeving van gerechtelijke stukken aan zich in een andere lidstaat bevindende personen rechtstreeks per post te doen verrichten.
2. Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving of op enig ander tijdstip, kan elke lidstaat bepalen onder welke voorwaarden hij de betekening of kennisgeving van gerechtelijke stukken per post aanvaardt.
Artikel 15 Rechtstreekse betekening of kennisgeving
1. Dit Verdrag laat onverlet de bevoegdheid van iedere belanghebbende bij een rechtsgeding de betekening of kennisgeving van gerechtelijke stukken rechtstreeks te doen verrichten door de deurwaarders, ambtenaren of andere bevoegde personen in de aangezochte lidstaat.
2. Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving kan elke lidstaat verklaren dat hij zich ertegen verzet dat op zijn grondgebied de betekening of kennisgeving van gerechtelijke stukken overeenkomstig lid 1 wordt verricht.
Artikel 16
Buitengerechtelijke stukken kunnen overeenkomstig de bepalingen van dit Verdrag ter betekening of kennisgeving in een andere lidstaat worden verzonden.
UITLEGGING DOOR HET HOF VAN JUSTITIE
Artikel 17
Het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen is bevoegd om uitspraken te doen over de uitlegging van dit Verdrag, overeenkomstig de bepalingen van het bij akte van de Raad van de Europese Unie van 26.05.1997 opgestelde Protocol.
Artikel 18 Uitvoerend Comité
1. Er wordt een Comité opgericht, dat tot taak heeft vraagstukken van algemene aard in verband met de toepassing van dit Verdrag te behandelen.
2. Het Comité komt ten minste eenmaal per jaar bijeen. Het komt voor de eerste maal bijeen zodra het Verdrag overeenkomstig artikel 24, lid 4, tussen drie lidstaten van toepassing is. Het Comité houdt toezicht op de werking van het Verdrag en in het bijzonder op de doeltreffendheid van de krachtens artikel 2 aangewezen instanties en de praktische toepassing van artikel 3, onder c, en artikel 9. Het brengt hierover binnen drie jaar na zijn eerste vergadering en vervolgens om de vijf jaar bij de Raad verslag uit.
3. De taak van het Comité bestaat voorts in:
a. het opstellen en jaarlijks bijwerken van een handleiding met de door de lidstaten overeenkomstig artikel 2, lid 4, verstrekte gegevens;
b. het opstellen van een lijst in de officiële talen van de Europese Unie van de stukken waarvan de betekening of kennisgeving in het kader van dit Verdrag mogelijk is.
4. Het Comité kan tevens voorstellen doen voor:
a. het versnellen van de verzending en betekening of kennisgeving van stukken;
b. aanpassingen in het modelformulier in de bijlage;
c. het openen van onderhandelingen over de herziening van dit Verdrag.
Artikel 19 Toepassing van de artikelen 15 en 16 van het Verdrag van 's-Gravenhage van 1965
De artikelen 15 en 16 van het Verdrag van 's-Gravenhage van 15 november 1965 inzake de betekening en de kennisgeving in het buitenland van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke en in handelszaken zijn van toepassing met betrekking tot stukken die het geding inleiden of daarmee gelijk te stellen stukken welke in het kader van dit Verdrag worden verzonden, op dezelfde wijze als deze artikelen van toepassing zijn op dergelijke documenten die in het kader van het Verdrag van 's-Gravenhage worden verzonden. Derhalve geldt de volgende regeling:
1. a. Wanneer een stuk dat het geding inleidt of een daarmee gelijk te stellen stuk ter betekening of kennisgeving overeenkomstig de bepalingen van dit Verdrag naar een andere lidstaat moest worden gezonden en de verweerder niet is verschenen, houdt de rechter de beslissing aan totdat is gebleken dat:
i. hetzij van het stuk betekening of kennisgeving is gedaan met inachtneming van de in de wetgeving van de aangezochte lidstaat voorgeschreven vormen voor de betekening of kennisgeving van stukken die in dat land zijn opgemaakt en bestemd zijn voor zich op het grondgebied van dat land bevindende personen;
ii. hetzij het stuk aan de verweerder in persoon of aan zijn woonplaats is afgegeven op een andere in dit Verdrag geregelde wijze,
en dat de betekening of kennisgeving, respectievelijk de afgifte zo tijdig is geschied dat de verweerder gelegenheid heeft gehad verweer te voeren.
b. Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving, is elke lidstaat bevoegd te verklaren dat zijn rechters in afwijking van het bepaalde onder a) een beslissing kunnen geven, ook als geen bewijs, hetzij van betekening of kennisgeving, hetzij van afgifte is ontvangen, indien aan elk van de volgende voorwaarden is voldaan:
i. het stuk is toegezonden op één van de in dit Verdrag geregelde wijzen;
ii. sedert het tijdstip van toezending van het stuk is een termijn verlopen die door de rechter voor elk afzonderlijk geval wordt vastgesteld, doch die ten minste zes maanden zal bedragen;
iii. in weerwil van alle redelijke inspanningen die daartoe bij de bevoegde autoriteiten van de aangezochte Staat zijn aangewend, kon geen bewijs worden verkregen.
c. Het bepaalde onder a en b belet niet dat door de rechter in spoedeisende gevallen voorlopige of bewarende maatregelen kunnen worden genomen.
2. a. Wanneer een stuk dat het geding inleidt of een daarmee gelijk te stellen stuk ter betekening of kennisgeving overeenkomstig de bepalingen van dit Verdrag naar een andere lidstaat moest worden gezonden en de verweerder bij verstek werd veroordeeld, kan de rechter, indien de termijn waarbinnen een rechtsmiddel had moeten worden aangewend is verstreken, de gedaagde een nieuwe termijn toestaan waarbinnen hij het rechtsmiddel alsnog kan aanwenden, mits is voldaan aan elk van de volgende voorwaarden:
i. de verweerder heeft niet de gelegenheid gehad zich te verweren of een rechtsmiddel aan te wenden, doordat het stuk respectievelijk de beslissing hem, buiten zijn schuld, niet tijdig heeft bereikt;
ii. de grieven van de verweerder zijn, naar het aanvankelijk oordeel van de rechter, niet van elke grond ontbloot.
b. Een verzoek om verlening van een nieuwe termijn voor het aanwenden van een rechtsmiddel is slechts ontvankelijk indien het is ingediend binnen een redelijke termijn na het tijdstip waarop de verweerder van de beslissing kennis heeft gekregen.
c. Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving, kan elke lidstaat verklaren dat het verzoek niet ontvankelijk is, indien het is ingediend na het verstrijken van een in die verklaring genoemde termijn, die echter niet korter mag zijn dan één jaar te rekenen van de dag waarop de beslissing is gegeven.
d. Het gestelde onder a, b en c is niet van toepassing op beslissingen betreffende de staat van personen.
Artikel 20 Verband met andere overeenkomsten of regelingen
1. Dit Verdrag laat onverlet bestaande of toekomstige overeenkomsten of regelingen tussen twee of meer lidstaten die bepalingen bevatten inzake bij dit Verdrag geregelde aangelegenheden en die voldoen aan de in artikel K.7 van het Verdrag betreffende de Europese Unie genoemde voorwaarden.
2. Door de lidstaten wordt aan de depositaris van dit Verdrag:
a. een kopie gezonden van de in lid 1 bedoelde overeenkomsten of regelingen;
b. mededeling gedaan van elke opzegging van deze overeenkomsten of regelingen.
Artikel 21 Rechtshulp
Artikel 23 van het Verdrag van 17 juli 1905 betreffende de burgerlijke rechtsvordering, artikel 24 van het Verdrag van 1 maart 1954 betreffende de burgerlijke rechtsvordering en artikel 13 van het Verdrag van 25 oktober 1980 inzake de toegang tot de rechter in internationale gevallen blijven onverminderd van toepassing tussen de lidstaten welke partij zijn bij die Verdragen.
Artikel 22 Bescherming van verzonden gegevens
1. Gegevens, waaronder met name begrepen persoonsgegevens, die krachtens dit Verdrag worden verzonden, worden door de ontvangende instantie alleen gebruikt voor het doel waarvoor ze zijn verzonden.
2. De ontvangende instanties beschermen de vertrouwelijkheid van die gegevens overeenkomstig hun nationale wetgeving.
3. De leden 1 en 2 laten onverlet dat de toepasselijke nationale wetgeving degenen wier gegevens het betreft, in staat stelt om geïnformeerd te worden omtrent het gebruik van overeenkomstig dit Verdrag verzonden gegevens.
Artikel 23 Voorbehouden
1. Op het tijdstip van de in artikel 24, lid 2, bedoelde kennisgeving kan elke lidstaat verklaren één of meer van de voorbehouden te maken die zijn genoemd in
a. artikel 2, lid 3;
b. artikel 9, lid 3;
c. artikel 13, lid 2;
d. artikel 15, lid 2.
2. Er kunnen geen andere voorbehouden worden gemaakt dan die welke uitdrukkelijk zijn genoemd in dit Verdrag.
3. Een lidstaat kan op elk tijdstip een voorbehoud intrekken. Het voorbehoud vervalt negentig dagen na kennisgeving van de intrekking ervan.
Artikel 24 Aanneming en inwerkingtreding
1. Dit Verdrag wordt door de lidstaten aangenomen overeenkomstig hun onderscheiden grondwettelijke procedures.
2. De lidstaten geven de depositaris kennis van de voltooiing van de grondwettelijke procedures voor de aanneming van dit Verdrag.
3. Dit Verdrag treedt in werking negentig dagen na de in lid 2 bedoelde kennisgeving door de lidstaat die als laatste deze handeling verricht.
4. Tot de inwerkingtreding van dit Verdrag kan elke lidstaat op het tijdstip van de in lid 2 bedoelde kennisgeving of op enig later tijdstip verklaren dat het Verdrag, met uitzondering van artikel 17, wat hem betreft van toepassing is in zijn betrekkingen met de lidstaten die dezelfde verklaring hebben afgelegd. Deze verklaringen zijn van toepassing negentig dagen nadat ze zijn nedergelegd.
Artikel 25 Toetreding
1. Dit Verdrag staat open voor toetreding door elke Staat die lid wordt van de Europese Unie.
2. De tekst van dit Verdrag in de taal of de talen van de toetredende lidstaat, door de Raad van de Europese Unie opgesteld, is authentiek.
3. De akten van toetreding worden bij de depositaris nedergelegd.
4. Dit Verdrag treedt voor elke ertoe toetredende lidstaat in werking negentig dagen na de nederlegging van zijn akte van toetreding of, indien het Verdrag bij het verstrijken van de bovenvermelde periode van negentig dagen nog niet in werking is getreden, op de datum van inwerkingtreding ervan.
5. Indien dit Verdrag op het tijdstip van de nederlegging van hun akte van toetreding nog niet in werking is getreden, is artikel 24, lid 4, op de toetredende lidstaten van toepassing.
Artikel 26 Wijzigingen
1. Door elke lidstaat die Partij bij dit Verdrag is of door de Commissie kunnen wijzigingen in dit Verdrag worden voorgesteld. Elk wijzigingsvoorstel wordt aan de depositaris toegezonden, die het aan de Raad mededeelt.
2. De wijzigingen worden vastgesteld door de Raad, die de aanneming daarvan door de lidstaten, overeenkomstig hun onderscheiden grondwettelijke regels, aanbeveelt.
3. De aldus vastgestelde wijzigingen treden in werking volgens de bepalingen van artikel 24, lid 3.
4. Onverminderd de leden 1, 2 en 3, kan het formulier in de bijlage worden gewijzigd bij besluit van de Raad op voorstel van het Uitvoerend Comité overeenkomstig artikel 18, lid 4, onder b, van elke lidstaat die Partij is bij het Verdrag of van de Commissie.
Artikel 27 Depositaris en bekendmaking
1. De Secretaris-Generaal van de Raad van de Europese Unie is de depositaris van dit Verdrag.
2. De depositaris maakt in het Publicatieblad van de Europese Gemeenschappen het volgende bekend:
a. de aannemingen en toetredingen;
b. de datum waarop dit Verdrag in werking treedt;
c. de datum met ingang waarvan dit Verdrag tussen drie lidstaten van toepassing is;
d. de verklaringen bedoeld in artikel 2, leden 1 en 2, artikel 3, artikel 4, lid 3, artikel 10, lid 2, artikel 14, lid 2, artikel 19, onder 1.b, artikel 19, onder 2.c en artikel 24, lid 4;
e. de voorbehouden en de intrekking ervan als bedoeld in artikel 23, lid 1.
TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekende gevolmachtigden hun handtekening onder dit Protocol hebben gesteld.
GEDAAN te Brussel, de zesentwintigste mei negentienhonderd zevenennegentig, in één exemplaar, in de Deense, de Duitse, de Engelse, de Finse, de Franse, de Griekse, de Ierse, de Italiaanse, de Nederlandse, de Portugese, de Spaanse en de Zweedse taal, zijnde alle teksten gelijkelijk authentiek, dat wordt neergelegd in het archief van het Secretariaat-Generaal van de Raad van de Europese Unie.
Het Verdrag is op 26 mei 1997 ondertekend voor de volgende Staten:
België
Denemarken
Duitsland
Finland
Frankrijk
Griekenland
Ierland
Italië
het Koninkrijk der Nederlanden
Luxemburg
Oostenrijk
Portugal
Spanje
het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland
Zweden
Convention, drawn up on the basis of Article K.3 of the Treaty on European Union, on the service in the Member States of the European Union of judicial and extrajudicial documents in civil or commercial matters
The High Contracting Parties to this Convention, Member States of the European Union:
Referring to the act of the Council of the European Union of 26.05.1997;
Desiring to improve and expedite the transmission of judicial and extrajudicial documents in civil or commercial matters for service between the Member States;
Whereas, to that end, the transmission of these documents shall be effected directly and by rapid means, between the agencies designated by the Member States;
Whereas Article K.3(2)(c) of the Treaty on European Union provides that conventions drawn up on the basis of Article K.3 thereof may stipulate that the Court of Justice of the European Communities shall have jurisdiction to interpret their provisions, in accordance with such arrangements as they may lay down;
Bearing in mind the Hague Convention of 15 November 1965 on the Service Abroad of Judicial and Extrajudicial Documents in Civil or Commercial Matters and, in particular, the provision in Article 25 thereof that that Convention does not derogate from conventions which contain provisions on the matters governed by it and to which Contracting States are, or shall become, Parties,
Have agreed as follows:
Article 1 Scope
1. This Convention shall apply in civil and commercial matters where a judicial or extrajudicial document has to be transmitted from one Member State to another for service there.
2. This Convention shall not apply where the address of the person to be served with the document is not known.
Article 2 Transmitting and receiving agencies
1. Each Member State shall designate the public officers, authorities or other persons, hereinafter referred to as “transmitting agencies", competent for the transmission of judicial or extrajudicial documents to be served in another Member State.
2. Each Member State shall designate the public officers, authorities or other persons, hereinafter referred to as “receiving agencies", competent for the receipt of judicial or extrajudicial documents from another Member State.
3. A Member State may declare, when giving the notification referred to in Article 24(2), that it will designate one transmitting agency or/and one receiving agency. A federal State, a State in which several legal systems apply or a State with autonomous territorial units shall be free to designate more than one such agency. The designation shall have effect for a period of five years and may be renewed at five-year intervals.
4. Each Member State, when giving the notification referred to in Article 24(2), shall provide the following information:
a) the names and addresses of the receiving agencies referred to in paragraphs 2 and 3;
b) the geographical areas in which they have jurisdiction;
c) the means of receipt of documents available to them; and
d) the languages that may be used for the completion of the standard form in the Annex.
The Member States shall notify the depositary of any subsequent modification of such information.
Article 3 Central body
Each Member State shall, when giving the notification referred to in Article 24(2), designate a central body responsible for:
a) supplying information to the transmitting agencies;
b) seeking solutions to any difficulties which may arise during transmission of documents for service;
c) forwarding, in exceptional cases, at the request of a transmitting agency, a request for service to the competent receiving agency.
A federal State, a State in which several legal systems apply or a State with autonomous territorial units shall be free to designate more than one central body.
TRANSMISSION AND SERVICE OF JUDICIAL DOCUMENTS
Article 4 Transmission of documents
1. Judicial documents shall be transmitted directly and as soon as possible between the agencies designated on the basis of Article 2.
2. The transmission of documents, requests, confirmations, receipts, certificates and any other papers between transmitting agencies and receiving agencies may be carried out by any appropriate means, provided that the content of the document received is true and faithful to that of the document forwarded and that all information in it is easily legible.
3. The document to be transmitted shall be accompanied by a request drawn up using the standard form in the Annex. The form shall be completed in the official language of the Member State addressed or, if there are several official languages in that Member State, the official language or one of the official languages of the place where service is to be effected, or in another language which that Member State has indicated it can accept. When giving the notification referred to in Article 24(2), each Member State shall indicate the official language or languages of the European Union other than its own which is or are acceptable to it for completion of the form.
4. The documents and all papers that are transmitted shall be exempted from legalisation or any equivalent formality.
5. When the transmitting agency wishes a copy of the document to be returned together with the certificate referred to in Article 10, it shall send the document in duplicate.
Article 5 Translation of documents
1. The applicant shall be advised by the transmitting agency to which he or she forwards the document for transmission that the addressee may refuse to accept it if it is not in one of the languages provided for in Article 8.
2. The applicant shall bear any costs of translation prior to the transmission of the document, without prejudice to any possible subsequent decision by the court or competent authority on liability for such costs.
Article 6 Receipt of documents by receiving agency
1. A receiving agency, on receipt of a document, shall, as soon as possible and in any event within seven days of receipt thereof, send a receipt to the transmitting agency by the swiftest possible means of transmission using the standard form in the Annex.
2. Where the request for service cannot be fulfilled on the basis of the information or documents transmitted, the receiving agency shall contact the transmitting agency by the swiftest possible means in order to secure the missing information or documents.
3. If the request for service is manifestly outside the scope of this Convention or if non-compliance with the formal conditions required makes service impossible, the request and the documents transmitted shall be returned, on receipt, to the transmitting agency, together with the notice of return in the standard form in the Annex.
4. A receiving agency receiving a document for service but not having territorial jurisdiction to serve it shall forward it, as well as the request, to the competent receiving agency in the same Member State if the request complies with the conditions laid down in Article 4(3) and shall inform the transmitting agency accordingly, using the standard form in the Annex. That receiving agency shall inform the transmitting agency when it receives the document, in the manner provided for in paragraph 1.
Article 7 Service of documents
1. The receiving agency shall itself serve the document or have it served, either in accordance with the law of the Member State addressed or by a particular form requested by the transmitting agency, unless such a method is incompatible with the law of that Member State.
2. All steps required for service of the document shall be effected as soon as possible. In any event, if it has not been possible to effect service within one month of receipt, the receiving agency shall inform the transmitting agency by means of the certificate in the standard form in the Annex, which shall be drawn up under the conditions referred to in Article 10(2). The period shall be calculated in accordance with the law of the Member State addressed.
Article 8 Refusal to accept a document
1. The receiving agency shall inform the addressee that he or she may refuse to accept the document to be served if it is in a language other than either of the following languages:
a) the official language of the Member State addressed or, if there are several official languages in that Member State, the official language or one of the official languages of the place where service is to be effected; or
b) a language of the Member State of transmission which the addressee understands.
2. Where the receiving agency is informed that the addressee refuses to accept the document in accordance with paragraph 1, it shall immediately inform the transmitting agency by means of the certificate provided for in Article 10 and return the request and the documents of which a translation is requested.
Article 9 Date of service
1. The date of service of a document under Article 7 shall be the date on which it is served in accordance with the law of the Member State addressed, without prejudice to Article 8.
2. However, where a document must be served within a particular period in the context of proceedings to be brought or pending in the Member State of origin, the date to be taken into account with respect to the applicant shall be that fixed by the law of that Member State.
3. When giving the notification referred to in Article 24(2), each Member State may declare that it will not apply paragraphs 1 and 2 of this Article.
Article 10 Certificate of service and copy of the document served
1. When the formalities concerning the service of the document have been completed, a certificate of completion of those formalities shall be drawn up in the standard form in the Annex and addressed to the transmitting agency, together with, where Article 4(5) applies, a copy of the document served.
2. The certificate shall be completed in the official language or one of the official languages of the Member State of origin or in another language which the Member State of origin has indicated that it can accept. Each Member State shall, when giving the notification referred to in Article 24(2), indicate the official language or languages of the European Union other than its own which is or are acceptable to it for completion of the form.
Article 11 Costs of service
1. The service of judicial documents coming from a Member State shall not give rise to any payment or reimbursement of taxes or costs for services rendered by the Member State addressed.
2. The applicant shall pay or reimburse the costs occasioned by:
a) the employment of a judicial officer or of a person competent under the law of the Member State addressed;
b) the use of a particular method of service.
OTHER MEANS OF TRANSMISSION AND SERVICE OF JUDICIAL DOCUMENTS
Article 12 Transmission by consular or diplomatic channels
Each Member State shall be free, in exceptional circumstances, to use consular or diplomatic channels to forward judicial documents, for the purpose of service, to those agencies of another Member State which are designated under Article 2 or 3.
Article 13 Service by diplomatic or consular agents
1. Each Member State shall be free to effect service of judicial documents on persons residing in another Member State, without application of any compulsion, directly through its diplomatic or consular agents.
2. Any Member State may, when giving the notification referred to in Article 24(2), declare that it is opposed to such service within its territory, unless the documents are to be served on nationals of the Member State in which the documents originate.
Article 14 Service by post
1. Each Member State shall be free to effect service of judicial documents directly by post to persons residing in another Member State.
2. Any Member State may, when giving the notification referred to in Article 24(2), or at any other time, specify the conditions under which it will accept service of judicial documents by post.
Article 15 Direct service
1. This Convention shall not interfere with the freedom of any person interested in a judicial proceeding to effect service of judicial documents directly through the judicial officers, officials or other competent persons of the Member State addressed.
2. Any Member State may, when giving the notification referred to in Article 24(2), declare that it is opposed to the service of judicial documents in its territory pursuant to paragraph 1.
Article 16
Extrajudicial documents may be transmitted for service in another Member State in accordance with the provisions of this Convention.
INTERPRETATION BY THE COURT OF JUSTICE
Article 17
The Court of Justice of the European Communities shall have jurisdiction to give rulings on the interpretation of this Convention in accordance with the provisions of the Protocol drawn up by the act of the Council of the European Union of 26.05.1997.
Article 18 Executive Committee
1. A Committee shall be established with responsibility for examining all general questions relating to the application of this Convention.
2. The Committee shall meet at least once a year. It shall meet for the first time as soon as this Convention is applied, as provided for in Article 24(4), between three Member States. It shall monitor the functioning of this Convention and, in particular, the effectiveness of the agencies designated under Article 2 and the practical application of Articles 3(c) and 9. It shall report to the Council thereon within 3 years of its first meeting and every five years thereafter.
3. The Committee's tasks shall also include:
a) drawing up and annually updating a manual containing the information provided by Member States in accordance with Article 2(4);
b) drawing up a glossary in the official languages of the European Union of documents which can be served under this Convention;
4. The Committee may also make proposals designed to:
a) expedite the transmission and service of documents;
b) make adjustments to the form in the Annex;
c) initiate negotiations for the revision of this Convention.
Article 19 Application of Articles 15 and 16 of the Hague Convention of 1965
Articles 15 and 16 of the Hague Convention of 15 November 1965 on the Service Abroad of Judicial and Extrajudicial Documents in Civil or Commercial Matters shall apply in relation to writs of summons or equivalent documents under this Convention as they apply to such documents transmitted under the Hague Convention, and accordingly:
1. a) Where a writ of summons or an equivalent document had to be transmitted to another Member State for the purpose of service, under the provisions of this Convention, and the defendant has not appeared, judgment shall not be given until it is established that:
(i) the document was served by a method prescribed by the internal law of the Member State addressed for the service of documents in domestic actions upon persons who are within its territory; or
(ii) the document was actually delivered to the defendant or to his residence by another method provided for by this Convention,
and that in either of these cases the service or the delivery was effected in sufficient time to enable the defendant to defend.
b) Each Member State shall be free, when giving the notification referred to in Article 24(2), to declare that the judge, notwithstanding the provisions of subparagraph (a), may give judgment even if no certificate of service or delivery has been received, if all the following conditions are fulfilled:
(i) the document was transmitted by one of the methods provided for in this Convention;
(ii) a period of time of not less than six months, considered adequate by the judge in the particular case, has elapsed since the date of the transmission of the document;
(iii) no certificate of any kind has been received, even though every reasonable effort has been made to obtain it through the competent authorities of the State addressed.
c) Notwithstanding the provisions of subparagraphs a) and b), the judge may order, in case of urgency, any provisional or protective measures.
2. a) When a writ of summons or an equivalent document had to be transmitted to another Member State for the purpose of service, under the provisions of this Convention, and a judgment has been entered against a defendant who has not appeared, the judge shall have the power to relieve the defendant from the effects of the expiration of the time for appeal from the judgment if the following conditions are fulfilled:
(i) the defendant, without any fault on his part, did not have knowledge of the document in sufficient time to defend, or knowledge of the judgment in sufficient time to appeal; and
(ii) the defendant has disclosed a prima facie defence to the action on the merits.
b) An application for relief may be filed only within a reasonable time after the defendant has knowledge of the judgment.
c) Each Member State may declare, when giving the notification referred to in Article 24(2), that the application will not be entertained if it is filed after the expiration of a time to be stated in the declaration, but which shall in no case be less than one year following the date of the judgment.
d) This paragraph shall not apply to judgments concerning status or capacity of persons.
Article 20 Relationship with other agreements or arrangements
1. This Convention shall not affect existing or future agreements or arrangements which fulfil the conditions laid down in Article K.7 of the Treaty on European Union between two or more Member States and which contain provisions on matters governed by this Convention.
2. Member States shall send to the depositary of this Convention:
a) a copy of the agreements or arrangements referred to in paragraph 1;
b) any denunciations of those agreements or arrangements.
Article 21 Legal aid
This Convention shall not affect the application of Article 23 of the Convention on Civil Procedure of 17 July 1905, Article 24 of the Convention on Civil Procedure of 1 March 1954 or Article 13 of the Convention on International Access to Justice of 25 October 1980 between the Member States parties to these Conventions.
Article 22 Protection of information transmitted
1. Information, including in particular personal data, transmitted under this Convention shall be used by the receiving agency only for the purpose for which it was transmitted.
2. Receiving agencies shall ensure the confidentiality of such information, in accordance with their national law.
3. Paragraphs 1 and 2 shall not affect national laws enabling data subjects to be informed of the use made of information transmitted under this Convention.
Article 23 Reservations
1. Each Member State, when giving the notification referred to in Article 24(2), shall declare that it avails itself of one or more of the reservations provided for in
a) Article 2(3);
b) Article 9(3);
c) Article 13(2);
d) Article 15(2).
2. No reservations other than those expressly provided for shall be permitted.
3. Any Member State may, at any time, withdraw a reservation which it has made. The reservation shall cease to have effect ninety days after the notification of the withdrawal.
Article 24 Adoption and entry into force
1. This Convention shall be subject to adoption by the Member States in accordance with their respective constitutional requirements.
2. Member States shall notify the depositary of the completion of the constitutional procedures for the adoption of this Convention.
3. This Convention shall enter into force ninety days after the notification referred to in paragraph 2 by the last Member State to complete that formality.
4. Until this Convention enters into force, any Member State may, when giving the notification referred to in paragraph 2, or at any later date, declare that as far as it is concerned the Convention with the exception of Article 17 shall apply to its relations with Member States that have made the same declaration. Such declarations shall apply ninety days after the date of deposit.
Article 25 Accession
1. This Convention shall be open to accession by any State that becomes a member of the European Union.
2. The text of this Convention in the language or languages of the acceding State, drawn up by the Council of the European Union, shall be authentic.
3. Instruments of accession shall be deposited with the depositary.
4. This Convention shall enter into force with respect to any State that accedes to it ninety days after the deposit of its instrument of accession or on the date of entry into force of the Convention if it has not already entered into force at the time of expiry of the said period of ninety days.
5. Where this Convention is not yet in force at the time of the deposit of their instrument of accession, Article 24(4) shall apply to acceding Member States.
Article 26 Amendments
1. Amendments to this Convention may be proposed by any Member State, being a Party to this Convention, or by the Commission. Any proposal for an amendment shall be sent to the depositary, who shall forward it to the Council.
2. Amendments shall be adopted by the Council, which shall recommend that they be adopted by the Member States in accordance with their respective constitutional requirements.
3. Amendments thus adopted shall enter into force in accordance with the provisions of Article 24(3).
4. Notwithstanding paragraphs 1, 2 and 3, the forms in the Annex may be amended by decision of the Council, acting on a proposal from the Executive Committee in accordance with Article 18(4)(b), any Member State, being a party to this Convention, or the Commission.
Article 27 Depositary and publications
1. The Secretary-General of the Council of the European Union shall act as depositary of this Convention.
2. The depositary shall publish in the Official Journal:
a) adoptions and accessions;
b) the date on which this Convention enters into force;
c) the date on which this Convention is applied as between three Member States;
d) declarations referred to in Articles 2(1) and (2), 3, 4(3), 10(2), 14(2), 19(1)(b) and (2)(c), and 24(4);
e) reservations and withdrawals of reservations referred to in Article 23(1).
IN WITNESS WHEREOF, the undersigned Plenipotentiaries have signed this Protocol.
DONE at Brussels on the twenty-sixth day of May in the year one thousand nine hundred and ninety-seven in a single original, in the Danish, Dutch, English, Finnish, French, German, Greek, Irish, Italian, Portuguese, Spanish and Swedish languages, each text being equally authentic, such original remaining deposited in the archives of the General Secretariat of the Council of the European Union.
(Voor de ondertekening zie blz. 14 van dit Tractatenblad)
Convention établie sur la base de l'Article K.3 du Traité sur l'Union européenne, relative à la signification et à la notification dans les Etats Membres de l'Union européenne des actes judiciaires et extrajudiciaires en matière civile ou commerciale
Les Hautes Parties contractantes à la présente convention, Etats membres de l'Union européenne,
Se référant à l'acte du Conseil de l'Union européenne du 26.05.1997;
Désireuses d'améliorer et d'accélérer la transmission entre les Etats membres des actes judiciaires et extrajudiciaires en matière civile ou commerciale aux fins de signification ou de notification;
Considérant qu'à cette fin, la transmission de ces actes sera effectuée directement et par des moyens rapides entre les entités désignées par les Etats membres;
Considérant que, en vertu de l'article K.3 paragraphe 2 point c) du traité sur l'Union européenne, les conventions établies sur la base de l'article K.3 dudit traité peuvent prévoir que la Cour de justice des Communautés européennes est compétente pour interpréter leurs dispositions, selon les modalités qu'elles peuvent préciser;
Tenant compte de la Convention de La Haye, du 15 novembre 1965, relative à la signification et à la notification à l'étranger des actes judiciaires et extrajudiciaires en matière civile ou commerciale, et notamment de son article 25 qui dispose qu'elle ne déroge pas aux conventions auxquelles les Etats contractants sont ou seront parties et qui contiennent des dispositions sur les matières qu'elle règle,
Sont convenues des dispositions qui suivent:
Article 1 Champ d'application
1. La présente convention est applicable en matière civile ou commerciale, lorsqu'un acte judiciaire ou extrajudiciaire doit être transmis d'un Etat membre à un autre pour y être signifié ou notifié.
2. La convention ne s'applique pas lorsque l'adresse du destinataire de l'acte n'est pas connue.
Article 2 Entités d'origine et entités requises
1. Chaque Etat membre désigne les officiers ministériels, autorités ou autres personnes, ci-après dénommés «entités d'origine», compétents pour transmettre les actes judiciaires ou extrajudiciaires aux fins de signification ou de notification dans un autre Etat membre.
2. Chaque Etat membre désigne les officiers ministériels, autorités ou autres personnes, ci-après dénommés «entités requises», compétents pour recevoir les actes judiciaires ou extrajudiciaires en provenance d'un autre Etat membre.
3. Tout Etat membre peut déclarer, au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, qu'il désignera soit une seule entité d'origine et une seule entité requise, soit une seule entité chargée des deux fonctions. Les Etats fédéraux, les Etats dans lesquels plusieurs systèmes de droit sont en vigueur et les Etats ayant des unités territoriales autonomes ont la faculté d'en désigner plusieurs. Cette désignation sera valable pendant une période de cinq ans et pourra être renouvelée tous les cinq ans.
4. Chaque Etat membre communique, au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, les informations suivantes:
a) les noms et adresses des entités requises visées aux paragraphes 2 et 3,
b) l'indication de leur ressort de compétence territoriale,
c) les moyens de réception dont ces entités disposent, et
d) les langues qui peuvent être utilisées pour compléter le formulaire modèle figurant en annexe.
Les Etats membres notifient au dépositaire toute modification ultérieure de ces informations.
Article 3 Entité centrale
Chaque Etat membre, au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, désigne une entité centrale chargée:
a) de fournir des informations aux entités d'origine;
b) de rechercher des solutions aux difficultés qui peuvent se présenter à l'occasion de la transmission des actes aux fins de signification ou de notification;
c) de faire parvenir, dans des cas exceptionnels, à la requête de l'entité d'origine une demande de signification ou de notification à l'entité requise compétente.
Les Etats fédéraux, les Etats dans lesquels plusieurs systèmes juridiques sont en vigueur et les Etats ayant des unités territoriales autonomes ont la faculté de désigner plusieurs entités centrales.
TRANSMISSION ET SIGNIFICATION OU NOTIFICATION DES ACTES JUDICIAIRES
Article 4 Transmission des actes
1. Les actes judiciaires sont transmis directement et dans les meilleurs délais entre les entités désignées conformément à l'article 2.
2. La transmission des actes, demandes, confirmations, accusés de réception, attestations et de toute autre pièce entre les entités d'origine et les entités requises peut être effectuée par tout moyen approprié, sous réserve que le contenu du document reçu soit fidèle et conforme à celui du document expédié et que toutes les mentions qu'il comporte soient aisément lisibles.
3. L'acte à transmettre est accompagné d'une demande établie au moyen du formulaire modèle figurant en annexe. Ce formulaire est complété dans la langue officielle de l'Etat membre requis ou, s'il existe plusieurs langues officielles dans cet Etat membre, dans la langue officielle ou l'une des langues officielles du lieu où il doit être procédé à la signification ou à la notification, ou dans toute autre langue dont l'Etat membre requis aura indiqué qu'il peut l'accepter. Au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, chaque Etat membre indique la ou les langue(s) officielle(s) de l'Union européenne, autre(s) que la sienne ou les siennes, dans laquelle ou lesquelles il accepte que le formulaire soit complété.
4. Les actes, ainsi que toutes les pièces transmises, sont dispensés de légalisation et de toute formalité équivalente.
5. Lorsque l'entité d'origine souhaite le retour d'un exemplaire de l'acte avec l'attestation visée à l'article 10, elle adresse l'acte à signifier ou à notifier en double exemplaire.
Article 5 Traduction de l'acte
1. Le requérant est avisé par l'entité d'origine à laquelle il remet l'acte aux fins de transmission que le destinataire peut refuser de l'accepter s'il n'est pas établi dans l'une des langues indiquées à l'article 8.
2. Le requérant prend en charge les éventuels frais de traduction préalables à la transmission de l'acte, sans préjudice d'une éventuelle décision ultérieure de la juridiction ou de l'autorité compétente sur la prise en charge de ces frais.
Article 6 Réception de l'acte par l'entité requise
1. A réception de l'acte, l'entité requise adresse par les moyens les plus rapides un récépissé à l'entité d'origine, dans les meilleurs délais et, en tous cas, dans les sept jours qui suivent cette réception, en utilisant le formulaire modèle figurant en annexe.
2. Si la demande de signification ou de notification ne peut aboutir en l'état des informations ou des pièces transmises, l'entité requise se met en relation, par les moyens les plus rapides, avec l'entité d'origine afin d'obtenir les renseignements ou les pièces qui font défaut.
3. Si la demande de signification ou de notification sort manifestement du champ d'application de la présente convention ou si le non-respect des conditions de forme requises rend impossible la signification ou la notification, la demande et les pièces transmises sont retournées, dès leur réception, à l'entité d'origine, accompagnées de l'avis de retour dont le formulaire modèle figure en annexe.
4. L'entité requise qui reçoit un acte pour la signification ou la notification duquel elle n'est pas territorialement compétente transmet cet acte, ainsi que la demande, à l'entité requise compétente du même Etat membre si la demande remplit les conditions visées à l'article 4 paragraphe 3, et elle en informe l'entité d'origine au moyen du formulaire dont le modèle figure en annexe. L'entité requise territorialement compétente avise l'entité d'origine de la réception de l'acte conformément aux dispositions du paragraphe 1.
Article 7 Signification ou notification des actes
1. L'entité requise procède ou fait procéder à la signification ou à la notification de l'acte, soit conformément à la législation de l'Etat membre requis, soit selon la forme particulière demandée par l'entité d'origine, sauf si cette méthode est incompatible avec la législation de cet Etat membre.
2. Toutes les diligences nécessaires à la signification ou à la notification sont effectuées dans les meilleurs délais. En tous cas, s'il n'a pas été possible de procéder à la signification ou à la notification dans un délai d'un mois à compter de la réception, l'entité requise en informe l'entité d'origine au moyen de l'attestation contenue dans le formulaire modèle figurant en annexe, qui est complétée selon les règles prévues à l'article 10 paragraphe 2. Le délai est calculé conformément à la législation de l'Etat membre requis.
Article 8 Refus de réception de l'acte
1. L'entité requise avise le destinataire qu'il peut refuser de recevoir l'acte à signifier ou à notifier s'il est établi dans une langue autre que l'une des langues suivantes:
a) la langue officielle de l'Etat membre requis ou, s'il existe plusieurs langues officielles dans cet Etat membre requis, la langue officielle ou l'une des langues officielles du lieu où il doit être procédé à la signification ou à la notification, ou
b) une langue de l'Etat membre d'origine comprise du destinataire.
2. Si l'entité requise est informée que le destinataire refuse de recevoir l'acte conformément au paragraphe 1, elle en informe immédiatement l'entité d'origine au moyen de l'attestation visée à l'article 10 et retourne la demande ainsi que les pièces dont la traduction est demandée.
Article 9 Date de la signification ou de la notification
1. La date de la signification ou de la notification d'un acte effectuée en application de l'article 7 est celle à laquelle l'acte a été signifié ou notifié conformément à la législation de l'Etat membre requis, sans préjudice de l'article 8.
2. Toutefois, lorsqu'un acte doit être signifié ou notifié dans un délai déterminé dans le cadre d'une procédure à introduire ou en cours dans l'Etat membre d'origine, la date à prendre en considération à l'égard du requérant est celle fixée par la législation de cet Etat membre.
3. Au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, chaque Etat membre peut déclarer qu'il n'appliquera pas les paragraphes 1 et 2 du présent article.
Article 10 Attestation et copie de l'acte signifié ou notifié
1. Lorsque les diligences relatives à la signification ou à la notification de l'acte ont été accomplies, une attestation est établie au moyen du formulaire modèle figurant en annexe et est adressée à l'entité d'origine. Lorsqu'il a été fait application de l'article 4 paragraphe 5, cette attestation est accompagnée d'une copie de l'acte notifié ou signifié.
2. L'attestation est complétée dans la langue officielle ou l'une des langues officielles de l'Etat membre d'origine ou dans une autre langue que l'Etat membre d'origine aura indiqué pouvoir accepter. Au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, tout Etat membre indique la ou les langue(s) officielle(s) de l'Union européenne, autre(s) que la sienne ou les siennes, dans laquelle ou lesquelles il accepte que le formulaire soit complété.
Article 11 Frais de signification ou de notification
1. Les significations ou notifications d'actes judiciaires en provenance d'un Etat membre ne peuvent donner lieu au paiement ou au remboursement de taxes ou de frais pour les services de l'Etat membre requis.
2. Le requérant est tenu de payer ou de rembourser les frais occasionnés par:
a) l'intervention d'un officier ministériel ou d'une personne compétente selon la loi de l'Etat membre requis,
b) l'emploi d'une forme particulière.
AUTRES MOYENS DE TRANSMISSION ET DE SIGNIFICATION OU DE NOTIFICATION DES ACTES JUDICIAIRES
Article 12 Transmission par voie consulaire ou diplomatique
Chaque Etat membre a la faculté, en cas de circonstances exceptionnelles, d'utiliser la voie consulaire ou diplomatique pour transmettre, aux fins de signification ou de notification, des actes judiciaires aux entités d'un autre Etat membre désignées en application de l'article 2 ou de l'article 3.
Article 13 Notification des actes par les agents diplomatiques ou consulaires
1. Chaque Etat membre a la faculté de faire procéder directement et sans contrainte, par les soins de ses agents diplomatiques ou consulaires, à la notification d'actes judiciaires aux personnes résidant sur le territoire d'un autre Etat membre.
2. Tout Etat membre peut, au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, déclarer qu'il est opposé à l'usage de cette faculté sur son territoire, sauf si l'acte doit être notifié à un ressortissant de l'Etat membre d'origine.
Article 14 Signification ou notification par la poste
1. Chaque Etat membre a la faculté de procéder directement par la poste à la signification ou à la notification des actes judiciaires aux personnes résidant dans un autre Etat membre.
2. Tout Etat membre peut, au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, ou à tout autre moment, préciser sous quelles conditions il acceptera la signification ou la notification des actes judiciaires par la poste.
Article 15 Demande directe de signification ou de notification
1. La présente convention ne fait pas obstacle à la faculté, pour toute personne intéressée à une instance judiciaire, de faire procéder à la signification ou à la notification d'actes judiciaires directement par les soins des officiers ministériels, fonctionnaires ou autres personnes compétents de l'Etat membre requis.
2. Tout Etat membre peut, au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, déclarer qu'il est opposé à la signification ou à la notification des actes judiciaires sur son territoire en application du paragraphe 1.
Article 16
Les actes extrajudiciaires peuvent être transmis aux fins de signification ou de notification dans un autre Etat membre conformément aux dispositions de la présente convention.
INTERPRETATION PAR LA COUR DE JUSTICE
Article 17
La Cour de justice des Communautés européennes est compétente pour statuer sur l'interprétation de la présente convention conformément aux dispositions du protocole établi par acte du Conseil de l'Union européenne du 26.05.1997.
Article 18 Comité exécutif
1. Il est institué un comité chargé d'examiner toute question d'ordre général relative à l'application de la présente convention.
2. Le comité se réunit au moins une fois par an. Il se réunit pour la première fois dès que la convention est entrée en application, conformément aux dispositions de l'article 24 paragraphe 4, entre trois Etats membres. Il assure le suivi du fonctionnement de la convention, en veillant notamment à l'efficacité des entités désignées en application de l'article 2, ainsi qu'à l'application pratique de l'article 3 point c) et de l'article 9. Il établit un rapport à l'attention du Conseil dans les trois ans qui suivent sa première réunion et ensuite tous les cinq ans.
3. Le comité a également pour tâche:
a) d'établir et de mettre à jour annuellement un manuel contenant les informations communiquées par les Etats membres conformément à l'article 2 paragraphe 4 ;
b) d'établir un lexique, dans les langues officielles de l'Union européenne, des actes susceptibles d'être notifiés ou signifiés en application de la présente convention.
4. En outre, le comité peut formuler des propositions visant à:
a) accélérer la transmission et la signification ou la notification des actes;
b) apporter des modifications au formulaire modèle figurant an annexe ;
c) ouvrir des négociations en vue de la révision de la présente convention.
Article 19 Application des articles 15 et 16 de la Convention de La Haye de 1965
Les articles 15 et 16 de la Convention de La Haye du 15 novembre 1965 relative à la signification et à la notification à l'étranger des actes judiciaires et extrajudiciaires en matière civile ou commerciale s'appliquent aux actes introductifs d'instance ou documents équivalents transmis conformément à la présente convention comme ils s'appliquent aux documents de même nature transmis dans le cadre de la Convention de La Haye. Il s'ensuit que:
1. a) lorsqu'un acte introductif d'instance ou un acte équivalent a dû être transmis dans un autre Etat membre aux fins de signification ou de notification, selon les dispositions de la présente convention, et que le défendeur ne comparaît pas, le juge est tenu de surseoir à statuer aussi longtemps qu'il n'est pas établi:
i) ou bien que l'acte a été signifié ou notifié selon les formes prescrites par la législation de l'Etat membre requis pour la signification ou la notification des actes dressés dans ce pays et qui sont destinés aux personnes se trouvant sur son territoire,
ii) ou bien que l'acte a été effectivement remis au défendeur ou à sa résidence selon un autre mode prévu par la présente convention,
et que, dans chacune de ces éventualités, soit la signification ou la notification, soit la remise, a eu lieu en temps utile pour que le défendeur ait pu se défendre;
b) chaque Etat membre a la faculté de déclarer, au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, que ses juges, nonobstant les dispositions du point a), peuvent statuer si les conditions suivantes sont réunies, bien qu'aucune attestation constatant soit la signification ou la notification, soit la remise, n'ait été reçue:
i) l'acte a été transmis selon un des modes prévus par la présente convention,
ii) un délai, que le juge appréciera dans chaque cas particulier et qui sera d'au moins six mois, s'est écoulé depuis la date d'envoi de l'acte,
iii) nonobstant toutes diligences utiles auprès des autorités compétentes de l'Etat membre requis, aucune attestation n'a pu être obtenue;
c) les points a) et b) ne font pas obstacle à ce qu'en cas d'urgence, le juge ordonne toutes mesures provisoires ou conservatoires;
2. a) lorsqu'un acte introductif d'instance ou un acte équivalent a dû être transmis dans un autre Etat membre aux fins de signification ou de notification, selon les dispositions de la présente convention, et qu'une décision a été rendue contre un défendeur qui n'a pas comparu, le juge a la faculté de relever le défendeur de la forclusion résultant de l'expiration des délais de recours, si les conditions suivantes sont réunies:
i) le défendeur, sans qu'il y ait eu faute de sa part, n'a pas eu connaissance en temps utile dudit acte pour se défendre et de la décision pour exercer un recours,
ii) les moyens du défendeur n'apparaissent pas dénués de tout fondement;
b) la demande tendant au relevé de la forclusion doit être formée dans un délai raisonnable à partir du moment où le défendeur a eu connaissance de la décision;
c) chaque Etat membre a la faculté de déclarer, au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, que cette demande est irrecevable si elle n'est pas formée dans un délai qu'il précisera dans sa déclaration, ce délai ne pouvant toutefois être inférieur à un an à compter du prononcé de la décision;
d) le présent paragraphe ne s'applique pas aux décisions concernant l'état des personnes.
Article 20 Relation avec d'autres accords ou arrangements
1. La présente convention n'affecte pas les accords ou arrangements qui existent déjà, ou qui seront conclus, entre deux ou plusieurs Etats membres, qui remplissent les conditions visées à l'article K.7 du traité sur l'Union européenne et qui contiennent des dispositions afférentes à des questions régies par la présente convention.
2. Les Etats membres communiquent au dépositaire de la présente convention:
a) une copie des accords ou arrangements visés au paragraphe 1,
b) toute dénonciation de ces accords ou arrangements.
Article 21 Assistance judiciaire
La présente convention ne porte pas atteinte à l'application de l'article 23 de la Convention relative à la procédure civile du 17 juillet 1905, de l'article 24 de la Convention relative à la procédure civile du 1er mars 1954, ni de l'article 13 de la Convention tendant à faciliter l'accès international à la justice du 25 octobre 1980, dans les relations entre les Etats membres parties à ces conventions.
Article 22 Protection des informations transmises
1. Les informations, notamment les données à caractère personnel, transmises dans le cadre de l'application de la présente convention ne peuvent être utilisées par les entités requises qu'aux fins pour lesquelles elles ont été transmises.
2. Les entités requises assurent la confidentialité de ces informations, conformément à leur loi nationale.
3. Les paragraphes 1 et 2 n'affectent pas les dispositions nationales permettant aux personnes concernées d'être informées de l'usage qui a été fait des informations transmises en application de la présente convention.
Article 23 Réserves
1. Tout Etat membre, au moment de la notification visée à l'article 24 paragraphe 2, déclare faire usage d'une ou de plusieurs des réserves prévues:
a) à l'article 2 paragraphe 3
b) à l'article 9 paragraphe 3
c) à l'article 13 paragraphe 2
d) à l'article 15 paragraphe 2.
2. La présente convention ne peut faire l'objet d'aucune réserve hormis celles qui y sont expressément prévues.
3. Tout Etat membre peut, à tout moment, retirer une réserve qu'il a formulée. L'effet de la réserve cesse quatre-vingt-dix jours après la notification du retrait.
Article 24 Adoption et entrée en vigueur
1. La présente convention est soumise à adoption par les Etats membres conformément à leurs règles constitutionnelles respectives.
2. Les Etats membres notifient au dépositaire l'accomplissement des procédures constitutionnelles d'adoption de la présente convention.
3. La présente convention entre en vigueur quatre-vingt-dix jours après la notification visée au paragraphe 2 par l'Etat qui remplit en dernier cette formalité.
4. Jusqu'à l'entrée en vigueur de la présente convention, chaque Etat membre peut, lors de la notification visée au paragraphe 2, ou à tout moment ultérieur, déclarer que la convention à l'exception de l'article 17 est applicable, en ce qui le concerne, à ses relations avec les Etats membres qui ont fait la même déclaration. Ces déclarations s'appliquent quatre-vingt-dix jours après la date de leur dépôt.
Article 25 Adhésion
1. La présente convention est ouverte à l'adhésion de tout Etat qui devient membre de l'Union européenne.
2. Le texte de la présente convention dans la langue ou les langues de l'Etat membre adhérent, établi par le Conseil de l'Union européenne, fait foi.
3. Les instruments d'adhésion sont déposés auprès du dépositaire.
4. La présente convention entre en vigueur à l'égard de tout Etat qui y adhère quatre-vingt-dix jours après le dépôt de son instrument d'adhésion, ou à la date d'entrée en vigueur de la convention si celle-ci n'est pas encore entrée en vigueur à l'expiration de ladite période de quatre-vingt-dix jours.
5. Lorsque la présente convention n'est pas encore entrée en vigueur lors du dépôt de leur instrument d'adhésion, l'article 24 paragraphe 4 s'applique aux Etats membres adhérents.
Article 26 Amendements
1. Des amendements à la présente convention peuvent être proposés par chaque Etat membre qui en est partie ou par la Commission. Toute proposition d'amendement est transmise au dépositaire, qui la communique au Conseil.
2. Les amendements sont arrêtés par le Conseil, qui en recommande l'adoption par les Etats membres selon leurs règles constitutionnelles respectives.
3. Les amendements ainsi arrêtés entrent en vigueur conformément aux dispositions de l'article 24 paragraphe 3.
4. Sans préjudice des paragraphes 1 à 3, les formulaires modèles figurant en annexe peuvent être modifiés par décision du Conseil statuant sur une proposition formulée par le comité exécutif conformément à l'article 18 paragraphe 4 point b), par tout Etat membre partie à la présente convention ou par la Commission.
Article 27 Dépositaire et publications
1. Le Secrétaire général du Conseil de l'Union européenne est dépositaire de la présente convention.
2. Le dépositaire publie au Journal officiel:
a) les adoptions et adhésions,
b) la date à laquelle la présente convention entre en vigueur,
c) la date à laquelle la présente convention s'applique entre trois Etats membres,
d) les déclarations visées à l'article 2 paragraphes 1 et 2, à l'article 3, à l'article 4 paragraphe 3, à l'article 10 paragraphe 2, à l'article 14 paragraphe 2, à l'article 19 point 1 sous b), à l'article 19 point 2 sous c) et à l'article 24 paragraphe 4.
e) les réserves visées à l'article 23 paragraphe 1 et leur retrait.
EN FOI DE QUOI, les plénipotentiaires soussignés ont apposé leurs signatures au bas du présent protocole.
FAIT à Bruxelles, le vingt-six mai mil neuf cent quatre-vingt-dix-sept, en un exemplaire unique, en langues allemande, anglaise, danoise, espagnole, finnoise, française, grecque, irlandaise, italienne, néerlandaise, portugaise et suédoise, tous ces textes faisant également foi, exemplaire qui est déposé dans les archives du Secrétariat général du Conseil de l'Union européenne.
(Voor de ondertekening zie blz. 14 van dit Tractatenblad)
D. PARLEMENT
Het Verdrag behoeft ingevolge artikel 91 van de Grondwet de goedkeuring van de Staten-Generaal, alvorens het Koninkrijk aan het Verdrag kan worden gebonden.
G. INWERKINGTREDING
De bepalingen van het Verdrag zullen ingevolge artikel 24, derde lid, in werking treden negentig dagen na de laatste kennisgeving door de Lidstaten van de Europese Unie aan de depositaris van de voltooiing van hun grondwettelijke procedures.
J. GEGEVENS
Van het op 7 februari 1992 te Maastricht tot stand gekomen Verdrag betreffende de Europese Unie, naar welk Verdrag in de titel van het onderhavige Protocol wordt verwezen, is de Nederlandse tekst geplaatst in Trb. 1992, 74; zie ook, laatstelijk, Trb. 1997, 74.
Van het op 15 november 1965 te 's-Gravenhage tot stand gekomen Verdrag inzake de betekening en de kennisgeving in het buitenland van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke en in handelszaken, naar welk Verdrag wordt verwezen onder meer in de preambule tot het onderhavige Verdrag, zijn de Engelse en de Franse tekst geplaatst in Trb. 1966, 91 en de vertaling in Trb. 1969, 55; zie ook, laatstelijk, Trb. 1996, 281.
Van het op 26 mei 1997 te Brussel tot stand gekomen Protocol betreffende de uitlegging door het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen van het Verdrag inzake de betekening en de kennisgeving in de Lid-Staten van de Europese Unie van gerechtelijke en buitengerechtelijke stukken in burgerlijke of in handelszaken, naar welk Protocol wordt verwezen in artikel 17 van het onderhavige Verdrag, zijn de Nederlandse, de Engelse en de Franse tekst geplaatst in Trb. 1997, 254.
Van het op 17 juli 1905 te 's-Gravenhage tot stand gekomen Verdrag betreffende de burgerlijke rechtsvordering, naar welk Verdrag wordt verwezen in artikel 21 van het onderhavige Verdrag, zijn tekst en vertaling geplaatst in Stb. 1909, No. 120; zie ook, laatstelijk, Trb. 1975, 148.
Van het op 1 maart 1954 te 's-Gravenhage tot stand gekomen Verdrag betreffende de burgerlijke rechtsvordering, naar welk Verdrag wordt verwezen in artikel 21 van het onderhavige Verdrag, zijn tekst en vertaling geplaatst in Trb. 1954, 40; zie ook, laatstelijk, Trb. 1994, 88.
Van het op 25 oktober 1980 te 's-Gravenhage tot stand gekomen Verdrag inzake de toegang tot de rechter in internationale gevallen, naar welk Verdrag wordt verwezen in artikel 21 van het onderhavige Verdrag, is de tekst geplaatst in Trb. 1989, 114; zie ook, laatstelijk, Trb. 1996, 323.
XNoot
1De Engelse en de Franse tekst zijn afgedrukt op blz. 18 e.v. van dit Tractatenblad.
De Deense, de Duitse, de Finse, de Griekse, de Ierse, de Italiaanse, de Portugese, de Spaanse en de Zweedse tekst zijn niet afgedrukt.
Permanente link
Kopieer de link naar uw clipboard
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/trb-1997-253.html