Tractatenblad 1996, 164

A. TITEL

Internationaal Verdrag betreffende de Telecommunicatie, met bijlagen, Slotprotocol, additionele Protocollen en Facultatief Protocol;

Nairobi, 6 november 1982

B. TEKST

De Franse tekst van Verdrag, cum annexis, en Facultatief Protocol is geplaatst in Trb. 1983, 164.

C. VERTALING

De vertaling in het Nederlands van het Facultatief Protocol is geplaatst in Trb. 1983, 164. Zie Trb. 1984, 120.

D. PARLEMENT

Zie Trb. 1983, 164 en Trb. 1984, 120.

E. BEKRACHTIGING

Zie Trb. 1984, 120.

Behalve de aldaar genoemde hebben nog de volgende Staten in overeenstemming met artikel 45, eerste lid, van het Verdrag een akte van bekrachtiging van het Verdrag bij de Secretaris-Generaal van de Internationale Telecommunicatie Unie nedergelegd:

Uruguay[1]	24 september 1984
Frankrijk[1]	1 oktober 1984
de Duitse Democratische Republiek	12 oktober 1984
Afghanistan[1]	26 oktober 1984
Luxemburg	1 november 1984
Senegal	13 november 1984
het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland[2]	15 november 1984
Suriname	7 januari 1985
Tsjechoslowakije	5 maart 1985
Denemarken	14 maart 1985
El Salvador	28 maart 1985
Liechtenstein	1 april 1985
Malawi	1 april 1985
de Maldiven	1 april 1985
Zwitserland	1 april 1985
Qatar[1]	2 mei 1985
Griekenland[1]	15 mei 1985
Swaziland[1]	23 mei 1985
Jamaica	12 juni 1985
San Marino	3 juli 1985
Hongarije[1]	4 juli 1985
China[1]	19 augustus 1985
Egypte	16 september 1985
Colombia[1]	19 september 1985
Zweden[1]	3 oktober 1985
Thailand	13 november 1985
Korea	26 november 1985
Kenya	29 november 1985
de Bondsrepubliek Duitsland[1][3]	6 december 1985
Chili[1]	12 december 1985
Sowjet-Unie[1][4]	16 december 1985
Spanje	17 december 1985
Belize[5]	20 december 1985
Singapore	23 december 1985
Guyana	30 december 1985
Indonesië[1]	30 december 1985
Monaco	30 december 1985
Paraguay	30 december 1985
Vaticaanstad	30 december 1985
Finland	3 januari 1986
Nieuw-Zeeland	3 januari 1986
(mede voor de Cook-eilanden en het eiland Niue)
India	8 januari 1986
Iran	8 januari 1986
de Verenigde Staten van Amerika[1]	10 januari 1986
Oekraïne[1][4]	13 januari 1986
Wit-Rusland[1][4]	13 januari 1986
Algerije	14 januari 1986
Oman	23 januari 1986
Vietnam[1]	23 januari 1986
Cuba[6]	28 januari 1986
Libanon	13 februari 1986
Noorwegen	6 maart 1986
Pakistan	6 maart 1986
Turkije	10 maart 1986
Mongolië[1]	17 maart 1986
Togo	17 maart 1986
Peru	19 maart 1986
Polen	25 maart 1986
Botswana[1]	11 april 1986
Maleisië	15 april 1986
Saudi-Arabië[7]	25 april 1986
Burkina Faso	30 april 1986
Joegoslavië	9 mei 1986
Italië[1]	13 mei 1986
Bulgarije[1]	21 mei 1986
Barbados	22 mei 1986
Zambia	29 mei 1986
Equatoriaal-Guinee	11 juni 1986
Kameroen	17 juni 1986
Venezuela	23 juni 1986
Roemenië[1]	1 juli 1986
IJsland	3 juli 1986
Benin	4 juli 1986
Zimbabwe[1]	4 juli 1986
de Filippijnen	23 juli 1986
Cyprus	22 augustus 1986
Nigeria	26 augustus 1986
Sri Lanka	1 september 1986
Ruanda	5 september 1986
Ivoorkust	17 september 1986
Lesotho	18 september 1986
Fiji	25 september 1986
België	9 oktober 1986
Koeweit	9 oktober 1986
Irak	16 oktober 1986
Guatemala	21 november 1986
Libië	15 december 1986
Tanzania	5 januari 1987
Syrië	15 januari 1987
Madagascar	22 januari 1987
Argentinië[1][8]	2 februari 1987
Tunesië	10 februari 1987
Portugal	11 februari 1987
Ghana	19 februari 1987
Jemen (Noord-)	11 maart 1987
Mali	8 mei 1987
Nepal	4 januari 1988
Guinee	11 januari 1988
Tonga	11 januari 1988
Nicaragua	17 februari 1988
Equador[1]	13 april 1988
Kongo	27 april 1988
Gabon	28 april 1988
Burundi	17 mei 1988
Mauritanië	11 oktober 1988
Mozambique	31 oktober 1988
Ierland[9]	3 november 1988
de Centraalafrikaanse Republiek	28 november 1988
Jemen (Zuid-)[10]	22 maart 1989
Oostenrijk[1]	30 maart 1989
Bangladesh	12 april 1989
Marokko	6 juni 1989
Zaïre	8 juni 1989
Kaapverdië	9 juni 1989
Angola	10 juni 1989
Brazilië	31 januari 1990
Uganda	2 november 1992

Behalve de aldaar genoemde hebben nog de volgende Staten in overeenstemming met artikel 2 van het Protocol, juncto artikel 45, eerste lid, van het Verdrag een akte van bekrachtiging van het Facultatief Protocol bij de Secretaris-Generaal van de Internationale Telecommunicatie Unie nedergelegd:

Uruguay	24 september 1984
Luxemburg	1 november 1984
het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland[2]	15 november 1984
Denemarken	14 maart 1985
El Salvador	28 maart 1985
Liechtenstein	1 april 1985
Zwitserland	1 april 1985
Australië	3 april 1985
Griekenland	15 mei 1985
Swaziland	23 mei 1985
Colombia	19 september 1985
Zweden	3 oktober 1985
Malawi	9 oktober 1985
Qatar	18 november 1985
Korea	26 november 1985
Chili	12 december 1985
Finland	3 januari 1986
Nieuw-Zeeland (mede voor de Cook-eilanden en het eiland Niue)	3 januari 1986
Oman	23 januari 1986
Belize	21 maart 1986
Italië	13 mei 1986
Cyprus	22 augustus 1986
Ivoorkust	17 september 1986
Fiji	25 september 1986
Kameroen	3 oktober 1986
België	9 oktober 1986
Zimbabwe	4 juli 1986
Guatemala	21 november 1986
Egypte	16 januari 1987
Equatoriaal-Guinee	4 februari 1987
Tunesië	10 februari 1987
Barbados	18 maart 1987
Paraguay	27 maart 1987
Botswana	21 april 1987
Zambia	5 april 1988
Ecuador	13 april 1988
Oostenrijk	30 maart 1989

F. TOETREDING

Zie Trb. 1984, 120.

Behalve de aldaar genoemde hebben nog de volgende Staten in overeenstemming met artikel 46, tweede lid, van het Verdrag een akte van toetreding tot het Verdrag bij de Secretaris-Generaal van de Internationale Telecommunicatie Unie nedergelegd:

Haïti	27 september 1984
Trinidad en Tobago	1 oktober 1984
Albanië[1]	2 november 1984
Zuid-Afrika[2]	14 november 1984
Brunei Darussalam	19 november 1984
Tsjaad	12 december 1984
Mauritius	24 juli 1985
Sierra Leone	2 september 1985
Honduras	11 september 1985
Verenigde Arabische Emiraten[3]	22 mei 1986
Panama	23 oktober 1986
Birma	24 oktober 1986
Kiribati	3 november 1986
Saint Vincent en de Grenadines	15 december 1986
Antigua en Barbuda	4 februari 1987
Liberia	9 maart 1987
Djibouti	21 april 1987
Salomonseilanden[4]	27 juli 1987
de Bahama's	5 februari 1988
Vanuatu	30 maart 1988
Bhutan	15 september 1988
West-Samoa	7 oktober 1988
Litouwen	12 oktober 1991
Letland	11 november 1991
Azerbeidzjan	10 april 1992
Estland	22 april 1992
Kroatië	3 juni 1992
Slovenië	16 juni 1992
Armenië	30 juni 1992
Oezbekistan	10 juli 1992
de Comoren	5 oktober 1992
Bosnië-Herzegowina	20 oktober 1992
Moldavië	20 oktober 1992
Georgië	7 januari 1993
Kazachstan	23 februari 1993
Slowakije	23 februari 1993
Tsjechië	3 maart 1993
De Voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië	4 mei 1993
Turkmenistan	7 mei 1993
Micronesië	18 maart 1993
Eritrea	6 augustus 1993
Andorra	12 november 1993
Kirgizië	20 januari 1994
Tadzjikistan	28 april 1994

Behalve de aldaar genoemde Staten heeft nog de volgende Staat in overeenstemming met artikel 2 van het Protocol een akte van toetreding tot het Facultatief Protocol bij de Secretaris-Generaal van de Internationale Telecommunicatie Unie nedergelegd:

Honduras

11 september 1985

G. INWERKINGTREDING

Zie Trb. 1983, 164 en Trb. 1984, 120.

Vanaf 1 januari 1986 golden Verdrag en Protocol, welke tevoren wat het Koninkrijk der Nederlanden betreft, voor Nederland en de Neder- landse Antillen golden, voor Nederland, de Nederlandse Antillen en Aruba.

Het Verdrag is op 1 juli 1994 tussen Leden van de Internationale Unie voor Telecommunicatie vervangen door het in rubriek J genoemde Statuut en Verdrag van 22 december 1992. Bij laatstbedoeld Statuut en Verdrag, zoals gewijzigd, is het Koninkrijk der Nederlanden partij geworden op 13 juni 1996.

J. GEGEVENS

Zie Trb. 1984, 120.

Voor de op 27 december 1945 te Washington tot stand gekomen Overeenkomst inzake het Internationale Monetaire Fonds zie ook Trb. 1991, 70.

Voor het op 26 juni 1945 te San Francisco tot stand gekomen Handvest van de Verenigde Naties zie ook, laatstelijk, Trb. 1994, 277.

Voor het op 26 juni 1945 te San Francisco tot stand gekomen Statuut van het Internationale Gerechtshof zie ook Trb. 1987, 114.

Voor het op 22 juli 1946 te New York tot stand gekomen Statuut van de Wereldgezondheidsorganisatie zie ook, laatstelijk, Trb. 1994, 279.

Voor het op 6 december 1979 te Genève tot stand gekomen Radioreglement zie ook, laatstelijk, Trb. 1995, 218.

Op 22 december 1992 zijn te Genève tot stand gekomen het Statuut en het Verdrag van de Internationale Unie voor Telecommunicatie, met Facultatief Protocol. De tekst van Statuut en Verdrag met Facultatief Protocol zijn geplaatst in Trb. 1993, 138; zie ook Trb. 1996, 165.

Op 14 oktober 1994 te Kyoto zijn tot stand gekomen de Akten van wijziging van bovengenoemd Statuut en Verdrag. De tekst van de Akten is geplaatst in Trb. 1995, 201; zie ook Trb. 1996, 166.

In overeenstemming met artikel 102 van het Handvest der Verenigde Naties zijn Verdrag en Protocollen op 24 mei 1989 geregistreerd bij het Secretariaat der Verenigde Naties onder nr. 26559.

Uitgegeven de elfde juli 1996

De Minister van Buitenlandse Zaken,

H. A. F. M. O. VAN MIERLO

---

1 Onder bevestiging van de ten tijde van de ondertekening afgelegde verklaring(en) (zie Trb. 1983, 164).

2 Mede voor de Baljuwschappen Jersey en Guernsey, het eiland Man, Anguilla, de Bermuda-eilanden, het Britse Zuidpoolgebied, het Britse gebied in de Indische Oceaan, de Britse Maagden-eilanden, de Caymaneilanden, de Falklandeilanden met onderhorigheden, Gibraltar, Hong Kong, Montserrat, het eiland Pitcairn, Henderson en de eilanden Ducie en Oeno, St. Helena met onderhorigheden, de Turks- en Caicos-eilanden en de soevereine bases Akrotiri en Dhekelia op het eiland Cyprus.

3 De Regering van de Bondsrepubliek Duitsland verklaarde dat het Verdrag, met bijlagen, vanaf de datum van inwerkingtreding voor de Bondsrepubliek Duitsland mede van toepassing zal zijn op Berlijn (West).

De Regering van de Sowjet-Unie heeft op 10 oktober 1986 naar aanleiding van deze verklaring de volgende mededeling gedaan:

«..... En ce qui concerne la déclaration du Gouvernement de la République fédérale d'Allemagne relative à l'extension de la Convention internationale des télécommunications (Nairobi 1982) à Berlin (Ouest), l'Union soviétique déclare qu'elle ne s'oppose pas à l'application de la Convention à Berlin (Ouest) dans la mesure où cela est compatible avec l'Accord quadripartite du 3 septembre 1971, conformément aux dispositions duquel Berlin (Ouest) n'est pas une possession de la République fédérale d'Allemagne et ne peut pas être soumis à sa législation. .....»

De Regeringen van de Verenigde Staten van Amerika, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland hebben op 10 maart 1987 het volgende medegedeeld:

«.... La communication soviétique précitée, tout en n'émettant pas d'objection à l'application de la Convention aux secteurs occidentaux de Berlin, contient une référence incomplète et par conséquent trompeuse à l'Accord quadripartite du 3 septembre 1971. Le passage pertinent de cet Accord auquel se référe la communication soviétique stipule que les liens entre les secteurs occidentaux de Berlin et la République fédérale d'Allemagne seront maintenus et développés, compte étant tenu du fait que ces secteurs continuent à ne pas être une partie constituante de la République fédérale d'Allemagne ni à être gouvernés par celle-ci. .....»

4 Onder de verklaring dat «compte tenue de sa position bien connue au sujet de la question coréenne, il ne peut pas tenir pour légitime l'appellation «République de Corée» utilisée dans la Convention.»

5 Onder het volgende verklaring:

«Le Gouvernement de Belize s'est réservé le droit de prendre toutes mesures qu'il estimera nécessaires pour protéger ses intérêts si d'autres Membres manquaient, de quelque manière que ce soit, de se conformer aux dipositions de la Convention internationale des télécommunications (Nairobi, 1982).»

6 Onder de volgende verklaring:

«Devant l'agression du Gouvernement des Etats-Unis d'Amérique consistant à effectuer des émissions de radiodiffusion en direction de notre pays à des fins subversives et déstabilisatrices, ce qui est une violation des dispositions de la Convention internationale des télécommunications, le Gouvernement de la République de Cuba se réserve le droit d'utiliser lorsque cela sera nécessaire les moyens radiophoniques à sa disposition et de prendre à cet égard toutes mesures jugées opportunes pour répondre comme il convient à ces actes d'agressions.»(vertaling)

7 Onder de volgende verklaring:

«La Convention a été ratifiée sous réserve que cette ratification ne constitue pas une reconnaissance d'Israël et n'implique pas d'avoir avec Israël des formalités ou des relations de quelque nature que ce soit en vertu de cette Convention.» (vertaling)

8 De Regering van Argentinië heeft op 2 februari 1987 naar aanleiding van de toepasselijkverklaring van het Verdrag en van het Facultatief Protocol door het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland op 15 november 1984 op de Falkland-eilanden met onderhorigheden de volgende verklaring afgelegd:

«En ce qui concerne la ratification de la Convention internationale des télécommunications de Nairobi (1982) et de son Protocole additionnel facultatif au règlement obligatoire des différends, signés à Nairobi, Kenya, le 6 novembre 1982, dont l'instrument a été déposé par le Gouvernement du Royaume-Uni de Grande-Bretagne et d'Irlande du Nord auprès du Secrétariat général de l'Union internationale des télécommunications le 15 novembre 1984, la République argentine rejette ladite ratification dans la mesure où elle est faite au nom des îles Malvinas, des îles de la Géorgie du Sud et des iles Sandwich du Sud et réaffirme ses droits de souveraineté sur lesdits archipels, qui font partie intégrante de son territoire national.

L'Assemblée générale des Nations Unies a adopté les Résolutions [...] dans lesquelles l'existence d'un conflit de souveraineté est reconnue à propos des îles Malvinas et il est demandé instamment à la République argentine et au Royaume-Uni et d'Irlande du Nord d'engager des négociations afin de trouver, dès que possible, une solution pacifique et définitive au différend en recourant aux bons offices du Secrétaire général des Nations Unies, qui devra informer l'Assemblée générale des progrès réalisés.

2. La République argentine rejette en outre la ratification mentionnée au paragraphe antérieur dans la mesure où elle est faite au nom du dénommé «Territoire antarctique britannique» ainsi que toutes les ratifications et/ou déclarations faites par les gouvernements des États Membres, dans la mesure où il mentionnent les «Territoires antarctiques» comme dépendences territoriales d'autres États qui chevauchent le secteur antarctique argentin, compris entre les méridiens 25° et 74° de longitude ouest et le parallèle 60° de latitude sud, sur lequel la République argentine exerce sa souveraineté, étant donné qu'il fait partie intégrante de son territoire.»(vertaling)

9 Onder de volgende verklaring:

“The Government of Ireland wishes to refer to statement No. 90 forming part of the Final Acts of the Plenipotentiary Conference (Nairobi, 1982) and to state that in as such as that statement refers to the Bogota Declaration of 3 December 1976 and to the claims therein to the exercise of rights over segments of the geostationary-satellite orbit, the Government wishes to reaffirm the statements made on behalf of the Irish delegation at the time of signing the final Acts of the World Broadcasting Satellite Administrative Radio Conference, Geneva 1977 and the World Administrative Radio Conference, Geneva, 1979.

The Government of Ireland also wishes to state that the reference to the “geographical situation of particular countries" in Article 33 of the International Telecommunications Convention, Nairobi, 1982 does not imply a recognition of claim to any preferential rights to the geostationary orbit."

10 Onder de volgende verklaring:

“1. Ratification of the Convention by the People's Democratic Republic of Yemen in no way implies recognition of or the establishment of relations with any country which the People's Democratic Republic of Yemen does not recognize or with which it has no relations.

2. The People's Democratic Republic of Yemen reserves the right to take any measures it deems necessary to safeguard its interests should other States fail to comply with the provisions of the International Telecommunication Convention (Nairobi, 1982) or should they take any other action liable to infringe the sovereignty of the People's Democratic Republic of Yemen.

3. In acceding to the Convention, the People's Democratic Republic of Yemen does not consider itself bound by the provisions of paragraph 2 of Article 50 relating to the settlement of disputes."(vertaling)

1 Onder het volgende voorbehoud:

“1. The Socialist People's Republic of Albania accepts the settlement of disputes by arbitration in accordance with Articles 50 (No. 189) and 82 of the International Telecommunication Convention (Nairobi, 1982) only after prior agreement of all the parties to the dispute.

2. The Socialist People's Republic of Albania reserves the right to take such action as it may deem necessary to safeguard its interests if reservations made by other countries lead to an increase in its contributory share in defraying the expenses of the Union or if any Members of the Union fail to pay their contribution to defraying the expenses of the International Telecommunication Union."(vertaling)

2 Onder de volgende verklaring:

«Le Gouvernement de la République Sudafricaine se réserve le droit de prendre toutes mesures qu'il estimera nécessaires pour protéger ses intérêts au cas où, de quelque manière que ce soit, d'autres Membres ne se conformeraient pas aux dispositions de la Convention internationale des télécommunications (Nairobi, 1982) vis à vis de la République Sudafricaine.» (vertaling)

3 Onder het volgende voorbehoud:

«L'adhésion du Gouvernement des Emirats arabes unis à la Convention internationale des télécommunications de Nairobi (1982) ne s'applique pas à l'égard de l'entité sioniste dont le nom figure dans l'annexe 1 à la Convention et ne constitue en aucun cas une reconnaissance de cette entité.»

4 Onder het volgende voorbehoud:

«Le Gouvernement des Iles Salomon a réservé le droit de prendre toutes mesure qu'il jugera nécessaires pour protéger ses intérêts au cas où certains Membres ne prendraient pas leur dépenses de l'Union ou manqueraient de quelque autre façon de se conformer aux dispositions de la Convention internationale des télécommunications (Nairobi 1982), de ses annexes ou des protocoles qui y sont joints, ou encore si des réserves formulées par d'autres pays compromettaient le bon fonctionnement des services de télécommunication des Iles Salomon.»