Beleidsregels CAK vergoeden naar Nederlands tarief

Het CAK,

gelet op de artikelen 6.1.2, onderdeel k, van de Wet langdurige zorg, 4:81 van de Algemene wet bestuursrecht en 1 van het Besluit van de Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport van 3 augustus 2015, houdende de aanwijzing van enige organen ingevolge Verordening (EG) nr. 883/2004,

gezien de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 17 april 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:1270,

overwegende dat het gewenst is om beleidsregels vast te stellen ter invulling van de bevoegdheid om declaraties te vergoeden naar Nederlands tarief,

besluit om de volgende beleidsregels vast te stellen:

Artikel 1 Begripsbepalingen

In deze beleidsregels wordt verstaan onder:

a. basisverordening:

Verordening (EG) nr. 883/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 29 april 2004, betreffende de coördinatie van de socialezekerheidsstelsels (PbEU 2004, L 166);

b. toepassingsverordening:

Verordening (EG) nr. 987/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 16 september 2009 tot vaststelling van de wijze van toepassing van Verordening (EG) nr. 883/2004 betreffende de coördinatie van de socialezekerheidsstelsels (PbEU 2009, L 284);

c. gerechtigde:

persoon als bedoeld in artikel 69, eerste, zeventiende of achttiende lid, van de Zorgverzekeringswet die woont op het grondgebied van een van de lidstaten van de Europese Unie, een staat die partij is bij de overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, het Verenigd Koninkrijk of Zwitserland;

d. polis:

restitutiepolis die de Onderlinge Waarborgmaatschappij Centrale Zorgverzekeraars Groep U.A. aanbiedt als een zorgverzekering, bedoeld in artikel 1, onderdeel d, van de Zorgverzekeringswet;

e. orgaan van de verblijfplaats:

orgaan van de verblijfplaats als bedoeld in artikel 1, onderdeel r, van de basisverordening;

f. zorg bij tijdelijk verblijf:

medische zorg die noodzakelijk wordt bij tijdelijk verblijf van een gerechtigde in een andere lidstaat, niet zijnde Nederland, dan de lidstaat waar de gerechtigde woonachtig is;

g. geplande zorg:

medische zorg waarvoor een gerechtigde reist naar een andere lidstaat, niet zijnde Nederland, dan de lidstaat waar de gerechtigde woonachtig is met het oogmerk die zorg tijdens zijn verblijf daar te ontvangen.

Artikel 2 Toepassingsbereik

Deze beleidsregels zijn van toepassing op het toekennen door het CAK van een vergoeding naar Nederlands tarief voor de kosten van verleende medische zorg waarop het bepaalde in de basisverordening van toepassing is en die is verleend in een ander land dan het woonland van gerechtigde of Nederland.

Artikel 3 Zorg bij tijdelijk verblijf

• 1. Het CAK kent aan een gerechtigde een vergoeding toe voor de kosten van verleende zorg bij verblijf indien deze kosten overeenkomstig de wetgeving van het land waar de zorg is verleend geheel voor eigen rekening van gerechtigde blijven.

• 2. Het CAK kent voorts aan een gerechtigde een vergoeding toe voor de kosten van verleende zorg bij verblijf indien:

  • a. deze kosten overeenkomstig de wetgeving van het land waar de zorg is verleend gedeeltelijk voor eigen rekening van de gerechtigde blijven en dat gedeelte:

    • 1°. 50% of minder bedraagt dan het bedrag dat overeenkomstig de polis zou zijn vergoed indien de zorg in Nederland zou zijn verleend; of

    • 2°. € 150 of meer bedraagt;

  • b. deze kosten niet zijn vergoed of worden vergoed door het orgaan van de verblijfplaats.

• 3. Het CAK kent de vergoeding op grond van artikel 25, zesde lid, van de toepassingsverordening toe overeenkomstig het vierde lid aan een gerechtigde indien een gerechtigde akkoord gaat met vaststelling van deze wijze van de vergoeding.

• 4. De vergoeding is gelijk aan de werkelijke kosten van de verleende zorg bij verblijf tot ten hoogste het bedrag dat overeenkomstig de polis zou zijn vergoed indien de zorg in Nederland zou zijn verleend, met dien verstande dat het verplicht eigen risico niet in mindering wordt gebracht op dat bedrag.

• 5. Het CAK vraagt de Onderlinge Waarborgmaatschappij Centrale Zorgverzekeraars Groep U.A. advies over het bedrag dat overeenkomstig de polis zou zijn vergoed indien de zorg in Nederland zou zijn verleend.

Artikel 4 Geplande zorg

• 1. Het CAK kent aan een gerechtigde op aanvraag een vergoeding toe voor de kosten van verleende geplande zorg waarvoor op grond van artikel 20 van de basisverordening toestemming is gegeven, indien:

  • a. deze kosten geheel of gedeeltelijk voor eigen rekening van gerechtigde blijven; en

  • b. de kosten die het CAK op grond van artikel 26, zevende lid, van de toepassingsverordening verplicht is te vergoeden aan het orgaan van de verblijfplaats of aan de gerechtigde zelf, lager zijn dan het bedrag dat overeenkomstig de polis zou zijn vergoed indien de zorg in Nederland zou zijn verleend.

• 2. Artikel 3, vierde en vijfde lid, is van overeenkomstige toepassing.

Artikel 5 Indienen declaraties

• 1. De gerechtigde dient zijn declaraties voor de vergoeding van de kosten in op de door het CAK voorgeschreven wijze.

• 2. Declaraties voor de vergoeding van de kosten kunnen worden ingediend tot uiterlijk 36 maanden na de datum van de factuur.

Artikel 6 Citeertitel

Dit besluit wordt aangehaald als: Beleidsregels CAK vergoeden declaraties naar Nederlands tarief.

Artikel 7 Inwerkingtreding

Dit besluit treedt in werking met ingang van de dag na plaatsing in de Staatscourant en werkt terug tot en met 1 mei 2023.

Den Haag, 26 april 2023

J.H. Ouwehand Voorzitter van het CAK

TOELICHTING

Algemeen

De personen als bedoeld in artikel 69 Zorgverzekeringswet (Zvw) kunnen recht hebben op medische zorg in hun woonland en tijdens een verblijf in Nederland of in een ander land. Of en waar zij dat recht hebben, is afhankelijk van de verdragsregeling die op hen van toepassing is. De gerechtigden waarvan de aanspraken zijn gebaseerd op de Verordeningen (EG) nrs. 883/2004 (basisverordening) en 987/2009 (toepassingsverordening) of de Handels- en samenwerkingsovereenkomst tussen de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk (HSO), hebben bij verblijf in een ander land naast de mogelijkheid van zorg in natura ook de mogelijkheid om de gemaakte kosten rechtstreeks te laten vergoeden door het CAK.¹ Deze beleidsregels vormen het uitvoeringskader dat nodig is voor de vaststelling van de vergoeding.

Personen die buiten Nederland (zijn gaan) wonen, zijn in beginsel niet (langer) verzekerd ingevolge de Wet langdurige zorg (Wlz) en mitsdien niet (langer) verzekeringsplichtig ingevolge de Zvw. Niettemin kan er een aanspraak op zorg ten laste van Nederland bestaan uit hoofde van de basisverordening. Dat geldt voor buiten Nederland wonende gezinsleden van onder de Nederlandse wetgeving vallende werknemers en zelfstandigen, en voor buiten Nederland wonende Nederlandse gepensioneerden en hun gezinsleden. Deze categorieën worden aangeduid als ‘verdragsgerechtigden’. Deze verdragsgerechtigden staan geregistreerd bij het CAK. Dit is geregeld in artikel 69 Zvw. Het CAK verstrekt de benodigde documenten om het recht op zorg in het woonland en in het land van tijdelijk verblijf te kunnen effectueren en is verantwoordelijk voor de heffing en inning van de verschuldigde bijdrage.

Verdragsgerechtigden die buiten Nederland wonen, hebben op grond van de basisverordening bij een verblijf in een derde lidstaat of in Nederland:

• recht op zorg die tijdens dat verblijf noodzakelijk wordt; en

• recht op geplande zorg.

In geval van geplande zorg is voorafgaande toestemming nodig. Afhankelijk van het woonland van de verdragsgerechtigde wordt die toestemming gegeven door het CAK of door het orgaan van de woonplaats bij wie de verdragsgerechtigde voor de zorg in dat land is geregistreerd.

Zorg bij tijdelijk verblijf

Artikel 25 toepassingsverordening regelt de wijze waarop verdragsgerechtigden bij een tijdelijk verblijf in een ander land dan het woonland, hun aanspraken op – tijdens dat verblijf noodzakelijk geworden – zorg kunnen inroepen. Het uitgangspunt is dat rechthebbenden aanspraken inroepen op vertoon van de European Health Insurance Card (EHIC). In dat geval hoeven zij in beginsel de kosten van de verleende zorg niet zelf te betalen. Die kosten worden tussen de betrokken landen onderling afgewikkeld.

In het geval de rechthebbende de kosten van verleende zorg toch zelf heeft betaald, staan er twee wegen open om achteraf een vergoeding te ontvangen. Betrokkene kan de rekening indienen bij het orgaan van de verblijfplaats van het land waar de zorg is ingeroepen en ontvangt de vergoeding volgens de tarieven zoals die door de regelgeving van het land van verblijf is vastgesteld (artikel 25, vierde lid, toepassingsverordening), of betrokkene dient de rekening in bij het CAK, overeenkomstig artikel 25, vijfde lid, toepassingsverordening. Het CAK vergoedt eveneens volgens de tarieven vastgesteld in de wetgeving van het land van verblijf (buitenlands tarief). Het gaat dus om aanspraken die ingevolge het wettelijke stelsel van het land van verblijf zijn ingeroepen. Voor deze methode van vergoeding stuurt het CAK een tariferingsverzoek naar de bevoegde instantie van het land waar de zorg is verleend. De hoogte van de vergoeding wordt bij deze methode niet door het CAK zelf vastgesteld. In de meeste gevallen zal de vergoeding volgens deze procedure achteraf worden afgehandeld.

In afwijking hiervan kan volgens het zesde lid van artikel 25 toepassingsverordening, het CAK de gemaakte kosten vergoeden volgens de voorwaarden en de tarieven vastgesteld in de Zvw en Wlz (Nederlands tarief) op voorwaarde dat de gerechtigde ermee akkoord gaat dat deze methode op hem wordt toegepast.

Voorziet de wetgeving van het land van verblijf niet in een vergoeding voor gemaakte kosten, dan kan het bevoegde orgaan op grond van artikel 25, zevende lid, toepassingsverordening een vergoeding toekennen volgens het eigen nationale tarief. Voor verdragsgerechtigden werd deze methode niet toegepast door het CAK. Door de uitspraak van de Centrale Raad van Beroep (CRvB) van 17 april 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:1270 (uitspraak) is dat alsnog vereist en dit vormt mede de aanleiding voor deze beleidsregels.

In de betreffende uitspraak ging de CRvB niet mee met de argumenten van de toenmalig bevoegde uitvoerder Zorginstituut Nederland om geen gebruik te maken van de bevoegdheid om gedeclareerde nota’s naar Nederlands tarief te vergoeden. Betrokkene ontving daardoor in de casus die tot deze uitspraak heeft geleid, een lagere vergoeding dan wanneer de nota wel naar Nederlands tarief zou zijn vergoed. Tevens ging de CRvB in zijn uitspraak in op de wijze waarop de vergoeding naar Nederlands tarief moet worden bepaald en op de reikwijdte van de relevante bepalingen uit de toepassingsverordening. De CRvB leidde uit het bepaalde van het zevende lid van artikel 25 van de toepassingsverordening namelijk af dat dat deze bevoegdheid óók toegepast dient te worden als de tariferingsmethode tot een gedeeltelijke vergoeding leidt.

Geplande zorg

Artikel 26 toepassingsverordening bevat de uitvoeringsmodaliteiten voor het inroepen van geplande zorg in een andere lidstaat (artikel 20 basisverordening). Hiervoor is in beginsel voorafgaande toestemming nodig. Afhankelijk van het land waar de verdragsgerechtigde woont, wordt die toestemming verleent door het CAK of het orgaan van de woonplaats. Is de toestemming verleend, dan ontvangt de gerechtigde een document waarmee het verkrijgen van zorg in de andere lidstaat mogelijk is. Net als bij de EHIC worden de kosten rechtstreeks tussen de landen onderling afgewikkeld.

Deel B van artikel 26 toepassingsverordening bevat de bepalingen voor de vergoeding ingeval de gerechtigde de kosten van de behandeling geheel of gedeeltelijk zelf heeft moeten betalen.

Algemene hardheidsclausule

In de beleidsregels is geen hardheidsclausule opgenomen omdat op het beleid en de uitvoering van het CAK de hardheidsclausule van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) zelf al rechtstreeks van toepassing is (artikel 4:84 Awb).

Advies van zorgverzekeraar

Het vergoeden van buitenlandse nota’s voor zorg naar Nederlands tarief vereist gespecialiseerde kennis. Het gaat om medisch-inhoudelijke kennis, kennis van het verzekerde pakket en van de beprijzing van de zorg. Om die reden laat het CAK zich bij de vaststelling van de hoogte van de vergoeding adviseren door een zorgverzekeraar die op basis van aanbesteding deze adviestaak uitvoert. Voor de komende vier jaar voert zorgverzekeraar CZ deze taak uit.²

Artikelsgewijze toelichting

Artikel 1 Begripsbepalingen

In dit artikel wordt een aantal begripsbepalingen die in de beleidsregels worden gehanteerd, nader gedefinieerd. De punten a, b, c en f spreken voor zich.

Sub d. gerechtigde

De beleidsregels zijn uitsluitend van toepassing op de categorie personen die wordt aangeduid met de term ‘verdragsgerechtigden’ en waarop het regime van artikel 69 Zvw van toepassing is. Dit regime is tot stand gekomen omdat deze personen op grond van de basisverordening en de HSO een recht op zorg in het woonland hebben, maar niet in Nederland verzekerd zijn voor de Wlz en Zvw. In deze beleidsregels wordt de term ‘gerechtigde’ gebruikt om geen verwarring te laten ontstaan met de term ‘verdragsgerechtigde’. Met een gerechtigde wordt bedoeld een verdragsgerechtigde die een nota voor gemaakte zorgkosten heeft gedeclareerd bij het CAK.

Sub e. polis

Voor de vergoeding naar Nederlands tarief wordt voor zorg die overeenkomt met verzekerbare zorg of dienst als bedoeld in de Zvw, uitgegaan van de vergoedingsvoorwaarden van de restitutiepolis van CZ. Vanwege hun bijzondere positie binnen het verzekeringsstelsel hebben verdragsgerechtigden, in tegenstelling tot reguliere Nederlandse verzekerden, geen mogelijkheid om te kiezen voor een bepaalde polisvorm. Om deze reden wordt het voor deze beleidsregels als redelijk uitgangspunt geacht om de vergoeding te baseren op de polisvorm met de meest gunstige voorwaarden.

Sub g. zorg bij tijdelijk verblijf

Dit is de zorg als bedoeld in artikel 19 basisverordening.

Sub h. geplande zorg

Dit is de zorg als bedoeld in artikel 20 basisverordening.

Artikel 2 Toepassingsbereik

Voor de buiten Nederland wonende gerechtigden is in de basisverordening het recht op zorg geregeld in het woonland en bij verblijf in Nederland of in een ander land. In het woonland vindt de zorg en de vergoeding van de kosten plaats met tussenkomst van een daar werkende verzekeringsinstelling, het orgaan van de woonplaats. In het algemeen zijn dat publieke organisaties. Bij verblijf in Nederland wordt dat gedaan via zorgverzekeraar Zilveren Kruis. In deze gevallen is een vergoeding door het CAK aan de gerechtigde niet aan de orde. Dat is wel het geval als de gerechtigde verblijft in een ander EU-land, een EER-land, het Verenigd Koninkrijk of Zwitserland en daar kosten voor zorg heeft gemaakt.

Artikel 3 Zorg bij tijdelijk verblijf

Heeft de gerechtigde alle kosten betaald van zorg die noodzakelijk werd tijdens het verblijf en kan er geen vergoeding worden gegeven volgens de wetgeving van het land van verblijf, dan vergoedt het CAK de kosten voor zover de zorg valt onder de Zvw of Wlz. Voor het bepalen van de hoogte van de vergoeding (tarifering naar Nederlands tarief) wordt het CAK geadviseerd door zorgverzekeraar CZ. De reden hiervan is dat het CAK geen kennis heeft van de in Nederland gangbare zorgtarieven en ook niet beschikt over de medisch-inhoudelijke expertise die nodig is om de in een ander land verleende zorg te kwalificeren. Dit zijn werkzaamheden die liggen op het terrein van een zorgverzekeraar. Voor dit advies baseert zorgverzekeraar CZ zich op de vergoedingsvoorwaarden van de eigen restitutiepolis als het om zorg gaat die vergelijkbaar is met verzekerbare zorg of dienst als bedoeld in de Zvw. Voor zorg vergelijkbaar met Wlz-zorg, wordt door zorgverzekeraar CZ uitgegaan van de voor de Wlz geldende regelgeving. Gelet echter op de aard van de door de Wlz geboden dekking, is de verwachting dat dit niet veel zal voorkomen bij een tijdelijk verblijf.

Voor de uitwisseling met zorgverzekeraar CZ worden de documenten die door CZ moeten worden beoordeeld door het CAK, geanonimiseerd.³

Ook als de kosten voor een deel niet worden vergoed, is een vergoeding door het CAK mogelijk. Dat een gedeelte wel wordt vergoed, is dan gebaseerd op het resultaat van de tarifering die in eerste instantie door het orgaan van de verblijfplaats is uitgevoerd. Die gedeeltelijke vergoeding na tarifering wordt door het CAK verleend. Dit volgt uit de uitspraak van de CRvB. Artikel 25, zevende lid, toepassingsverordening spreekt immers over het ‘niet voorzien in een vergoeding overeenkomstig de leden 4 en 5 van dit artikel (cursivering toegevoegd).’ De CRvB heeft daarmee een ruimere uitleg aan deze verordeningsbepaling gegeven dan uit de tekst daarvan volgt.

In de uitspraak wordt geen kader gegeven aan de hand waarvan kan worden beoordeeld of in een voorkomend geval sprake is van een gedeeltelijke vergoeding. Rekening houdend met de gemiddelde hoogte van de bedragen die worden gedeclareerd, heeft het CAK de grenzen voor een gedeeltelijke vergoeding als volgt bepaald: het deel dat voor eigen rekening van de gerechtigde is gebleven, is de helft of minder van het bedrag wat overeenkomstig de restitutiepolis van zorgverzekeraar CZ zou zijn vergoed indien de zorg in Nederland zou zijn verleend, of het verschil tussen deze bedragen bedraagt minimaal € 150. Doet een van deze twee situaties zich voor, dan is sprake van een geringe vergoeding en vult het CAK het bedrag aan tot ten hoogste het bedrag dat overeenkomstig de restitutiepolis van zorgverzekeraar CZ zou zijn vergoed indien de zorg in Nederland zou zijn verleend, met in achtneming van hetgeen in deze beleidsregels is bepaald.

Twee voorbeelden ter verduidelijking:

Een gerechtigde heeft een nota van € 1.000 ontvangen voor in het buitenland verleende zorg. De aan hem toe te kennen vergoeding bedraagt op basis van buitenlands tarief € 200. De vergoeding naar Nederlands tarief bedraagt € 600. Er is in dit geval sprake van een gedeeltelijke vergoeding, omdat de vergoeding op basis van buitenlands tarief minder dan 50% bedraagt ten opzichte van de vergoeding naar Nederlands tarief. Dit betekent dat gerechtigde een totale vergoeding krijgt toegekend van € 600. Schematisch ziet dit er als volgt uit:

Een gerechtigde heeft een nota van € 1.000 ontvangen voor in het buitenland verleende zorg. De aan hem toe te kennen vergoeding bedraagt op basis van buitenlands tarief € 700. De vergoeding naar Nederlands tarief bedraagt € 900. De vergoeding op basis van buitenlands tarief bedraagt in dit geval meer dan 50% ten opzichte van de vergoeding naar Nederlands tarief. Er is in dit geval echter toch sprake van een gedeeltelijke vergoeding, omdat de vergoeding naar Nederlands tarief meer dan € 150 bedraagt ten opzichte van de vergoeding naar buitenlands tarief. Dit betekent dat gerechtigde een totale vergoeding krijgt toegekend van € 900. Schematisch ziet dit er als volgt uit:

Toepassen Nederlands tarief na akkoord van gerechtigde

Uitgangspunt van artikel 25 toepassingsverordening is dat gemaakte kosten worden vergoed op basis van buitenlands tarief. In afwijking hiervan kan het CAK de gemaakte kosten vergoeden naar Nederlands tarief op voorwaarde dat de gerechtigde ermee akkoord gaat dat deze methode op hem wordt toegepast. De definitieve hoogte van de vergoeding zal volgens deze methode in het algemeen sneller bekend zijn dan bij de tariferingsmethode en dit kan in het belang van gerechtigde zijn.

Werkelijke kosten

De vergoeding bedraagt niet meer dan de werkelijk gemaakte kosten en ook niet meer dan het bedrag wat de behandeling volgens de polis in Nederland zou hebben gekost. Op de zorg van gerechtigden is volgens de uitspraak het eigen risico van de Zvw niet van toepassing.

Artikel 4 Geplande zorg

Ingeval de gerechtigde een geplande behandeling heeft gehad in een ander land en het CAK heeft daarvoor toestemming gegeven (zoals artikel 20 basisverordening vereist), dan worden de kosten in beginsel tussen de landen onderling afgewikkeld. Om diverse redenen kan het toch mogelijk zijn dat de gerechtigde een deel van de kosten of alle kosten zelf heeft moeten betalen aan de buitenlandse zorgverlener. Ook voor deze situatie biedt de toepassingsverordening de mogelijkheid van een vergoeding. Bij de vergoeding wordt rekening gehouden met de volgende elementen:

• de totale kosten van de behandeling;

• het deel dat voor eigen rekening van de gerechtigde blijft;⁴

• het deel dat het CAK aan het orgaan van de verblijfplaats of aan de gerechtigde zelf moet betalen; en

• wat de behandeling in Nederland zou hebben gekost.

Het CAK kent een vergoeding toe als de kosten die het moet betalen aan het orgaan van de verblijfplaats of aan betrokkene zelf lager zijn dan de kosten die dezelfde behandeling had gekost als deze in Nederland zou zijn verleend. Om de in het algemene deel van de toelichting genoemde redenen, zal het CAK ook voor deze gevallen het advies van zorgverzekeraar CZ inroepen. Zorgverzekeraar CZ zal zich bij dit advies baseren op de vergoedingsvoorwaarden van haar restitutiepolis. Ook hier geldt dat de vergoeding niet meer kan bedragen dan de werkelijk gemaakte kosten en ook niet meer dan het bedrag wat de behandeling volgens de polis in Nederland zou hebben gekost, alsmede dat het eigen risico van de Zvw niet van toepassing is.

Artikel 5 Indienen declaraties

De gerechtigde moet zich tot het CAK wenden om het verzoek te doen tot vergoeding van de kosten. Daarvoor wordt gebruik gemaakt van een formulier. Dit formulier kan worden gedownload van de website van het CAK en vervolgens worden geprint. Het ingevulde formulier dient per post naar het CAK te worden gestuurd. Verzending per post is voorgeschreven, omdat de originele bewijsstukken dienen te worden meegestuurd bij het doen van het verzoek. Op het formulier staat aangegeven welke bewijsstukken dit zijn.

Gerechtigden die geen mogelijkheid hebben om het formulier te downloaden en/of te printen, wordt het formulier op aanvraag per post toegestuurd.

Voor het indienen van een declaratie geldt een maximale termijn van 36 maanden, gerekend vanaf de datum van de factuur Deze termijn sluit aan bij de termijn die zorgverzekeraar CZ hanteert voor haar reguliere declaratieproces.

Artikel 6 Citeertitel

Dit artikel bepaalt hoe de beleidsregels worden aangehaald.

Artikel 7 Inwerkingtreding

Dit artikel bepaalt wanneer de beleidsregels in werking treden.

J.H. Ouwehand Voorzitter van het CAK

---

1 De Minister van VWS heeft het CAK in artikel 1, onder b, van het Besluit tot aanwijzing van enige organen ingevolge Verordening (EG) nr. 883/2004 aangewezen als het bevoegde orgaan voor de kosten van verstrekkingen bij tijdelijk verblijf van verdragsgerechtigden in een ander land dan het woonland of Nederland. Bij de uitoefening van deze functie is het CAK het bevoegde orgaan als bedoeld in artikel 1, aanhef en onder q, sub iii, basisverordening.

2 Uit een in overleg met het Ministerie van VWS uitgevoerde marktconsultatie bleek dat zorgverzekeraar CZ de enige zorgverzekeraar is die bereid was het bij dit onderdeel van het declaratieproces te ondersteunen. Het CAK heeft daarom als aanbestedingsprocedure een procedure van Vrijwillige transparantie bij gunning gevolgd. De gemaakte afspraken zijn vastgelegd in een overeenkomst.

3 Dit geldt ook voor de documenten die met dit oogmerk worden uitgewisseld tussen het CAK en zorgverzekeraar CZ in het kader van een behandeling van geplande zorg.

4 Anders dan bij de vergoeding van zorg bij tijdelijk verblijf, wordt in deze verordeningsbepaling over de vergoeding bij geplande zorg wel uitgegaan van de mogelijkheid dat de kosten al voor een deel zijn vergoed. Onder een gedeeltelijke vergoeding verstaan de beleidsregels in dit verband: de vergoeding van verzekerde zorg die niet volledig is.