Regeling van de Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid van 11 oktober 2013, 2013-0000136059, tot wijziging van de Regeling woonlandbeginsel in de sociale zekerheid

De Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid,

Gelet op artikel 12, tweede lid, van de Algemene Kinderbijslagwet, de artikelen 17, vierde lid, 18, vierde lid, 29, derde lid, 29a, zesde lid, en 67, negende lid, van de Algemene nabestaandenwet, artikel 2, tiende en elfde lid, van de Wet op het kindgebonden budget en artikel 62, tweede lid, van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen;

Besluit:

ARTIKEL I

De bijlage, bedoeld in artikel 1 van de Regeling woonlandbeginsel in de sociale zekerheid 2012, wordt vervangen door de bijlage bij deze regeling.

ARTIKEL II

Deze regeling treedt in werking met ingang van 1 januari 2014.

Deze regeling zal met de toelichting en de bijlage in de Staatscourant worden geplaatst.

Den Haag, 11 oktober 2013

De Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, L.F. Asscher

BIJLAGE ALS BEDOELD IN ARTIKEL 1 VAN DE REGELING WOONLANDBEGINSEL IN DE SOCIALE ZEKERHEID 2012

Land:	Woonlandfactor:
Afghanistan	40%
Albanië	50%
Algerije	60%
Angola	90%
Antigua en Barbuda	70%
Argentinië	70%
Armenië	50%
Australië	100%
Azerbeidzjan	70%
Bahamas	70%
Bahrein	70%
Bangladesh	40%
Barbados	60%
Belarus	50%
Belize	60%
Benin	50%
Bhutan	40%
Boeroendi	50%
Bolivia	50%
Bosnië en Herzegovina	50%
Botswana	40%
Brazilië	90%
Brunei Darussalam	80%
Burkina Faso	40%
Cambodja	40%
Canada	100%
Centraal Afrikaanse Republiek	60%
Chili	70%
China	70%
Colombia	70%
Comoren	70%
Congo, Dem. Rep.	70%
Congo, Rep.	70%
Costa Rica	70%
Cuba	60%
Djibouti	50%
Dominica	50%
Dominicaanse Republiek	60%
Ecuador	60%
Egypte	50%
El Salvador	50%
Equatoriaal Guinea	80%
Eritrea	90%
Ethiopië	40%
Fiji	90%
Filippijnen	60%
Gabon	70%
Gambia	30%
Georgië	60%
Ghana	80%
Grenada	70%
Guatemala	70%
Guinea	60%
Guinea-Bissau	50%
Guyana	100%
Haïti	60%
Honduras	60%
Hong Kong SAR, China	70%
India	40%
Indonesië	70%
Irak	100%
Iran	40%
Israel	100%
Ivoorkust	60%
Jamaica	60%
Japan	100%
Jemen, Rep.	60%
Jordanië	80%
Kaapverdië	90%
Kameroen	50%
Katar	90%
Kazakstan	90%
Kenia	50%
Kirgizië	50%
Kiribati	70%
Koeweit	100%
Kosovo	60%
Laos	50%
Lesotho	60%
Libanon	70%
Liberia	70%
Libië	60%
Macau SAR, China	90%
Macedonië, FYR[1]	40%
Madagaskar	50%
Malawi	30%
Malediven	70%
Maleisië	60%
Mali	60%
Marokko	60%
Mauritanië	40%
Mauritius	50%
Mexico	60%
Micronesië	80%
Moldavië	60%
Monaco	100%
Mongolië	70%
Montenegro	50%
Mozambique	60%
Namibië	80%
Nepal	50%
Nicaragua	50%
Nieuw Zeeland[2]	100%
Niger	60%
Nigeria	60%
Oeganda	40%
Oekraïne	50%
Oezbekistan	50%
Oman	80%
Pakistan	50%
Palau	60%
Panama	60%
Papoea Nieuw Guinea	80%
Paraguay	60%
Peru	60%
Russische Federatie	60%
Rwanda	50%
Samoa	80%
Sao Tomé en Principe	80%
Saoedi-Arabië	80%
Senegal	50%
Servië	50%
Seychellen	50%
Siërra Leone	50%
Singapore	80%
Soedan	70%
Solomon Eilanden	60%
Somalië	60%
Sri Lanka	50%
St. Kitts en Nevis	80%
St. Lucia	60%
St. Vincent en de Grenadines	60%
Suriname	100%
Swaziland	60%
Syrië	60%
Tadzjikistan	40%
Tanzania	40%
Thailand	60%
Timor-Leste	60%
Togo	60%
Tonga	90%
Trinidad en Tobago	70%
Tsjaad	60%
Tunesië	50%
Turkije	60%
Turkmenistan	60%
Uruguay	90%
Vanuatu	70%
Venezuela	90%
Verenigde Arabische Emiraten	90%
Verenigde Staten	100%
Vietnam	50%
Westelijke Jordaanoever en Gaza	60%
Zambia	90%
Zimbabwe	60%
Zuid Afrika	70%
Zuid-Korea	70%
Koninkrijksgebieden
Aruba	80%
Bonaire	80%
Curaçao	80%
Saba	80%
Sint Maarten (Nederlands deel)	80%
St Eustatius	80%

1 Met betrekking tot Macedonië geldt in verband met het geldende bilaterale socialezekerheidsverdrag voor de wezenuitkering vooralsnog een woonlandfactor van 100%.

2 Met betrekking tot Nieuw-Zeeland geldt in verband met het geldende bilaterale socialezekerheidsverdrag vooralsnog een woonlandfactor van 100%.

TOELICHTING

Met deze regeling wordt alleen de bijlage, bedoeld in artikel 1 van de Regeling woonlandbeginsel in de sociale zekerheid 2012, vervangen door de bijlage bij deze regeling. De bijlage bevat de woonlandfactoren. De regeling blijft voor het overige ongewijzigd.

Zoals in de toelichting op de Regeling woonlandbeginsel in de sociale zekerheid 2012 is aangegeven vloeit deze regeling voort uit de Wet woonlandbeginsel in de sociale zekerheid. Deze wet beoogt te voorkomen dat Nederlandse uitkeringen die buiten een van de andere lidstaten van de Europese Unie, een andere staat die partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, of Zwitserland worden verstrekt, naar lokale maatstaven bezien, uit de pas lopen. Concreet gaat het hier om de uitkeringen op grond van de Algemene nabestaandenwet, de WGA-vervolguitkering en de eventuele toeslag daarop, de kinderbijslag en het kindgebonden budget.

In de bijlage bij deze regeling wordt het percentage – de zogenoemde woonlandfactor – vastgesteld dat het kostenniveau aangeeft van een bepaald land ten opzichte van het kostenniveau in Nederland. Het percentage bedraagt evenwel niet meer dan 100. De hoogte van de genoemde uitkeringen wordt, bij het wonen van de uitkeringsgerechtigde, respectievelijk het kind, buiten een van de bovengenoemde landen, vastgesteld op de woonlandfactor maal de hoogte van de desbetreffende uitkering in Nederland. De in de bijlage vermelde percentages worden verkregen door uit te gaan van de koopkrachtpariteitscijfers van de Wereldbank of, indien deze niet beschikbaar zijn, van het Bruto Binnenlands Product (BBP) per hoofd van de bevolking. De hieruit voor de verschillende landen voortvloeiende percentages worden uitgedrukt in categorieën afgerond op tientallen procenten, waarbij de afronding geschiedt naar boven.

In de bijlage is uitgegaan van die landen waarvoor het woonlandbeginsel geldt en waarnaar uitkeringen worden geëxporteerd.

Nu de basisgegevens een wijziging hebben ondergaan, maakt dit bijstelling van een aantal percentages noodzakelijk. Conform de toelichting bij de Regeling woonlandbeginsel in de sociale zekerheid 2012 wordt deze bijstelling in de bijlage verwerkt per 1 januari 2014.

De Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, L.F. Asscher