De Kamer,
gehoord de beraadslaging,
van mening, dat het voorschrijven en verstrekken van dure TNF-alfaremmers zo effectief en efficiënt mogelijk dient te geschieden;
constaterende, dat dit met de tussentijdse beleidsregel met betrekking tot de add-on’s voor TNF-alfaremmers tot aan 2013 geregeld
is, maar nadien niet;
overwegende, dat voor de periode vanaf 2013 een bekostigingsmodel nodig is dat ziekenhuizen optimaal prikkelt om kortingen
te bedingen bij de farmaceutische industrie, dat artsen prikkelt om voor de patiënt het juiste middel voor te schrijven en
daarbij vooral te kiezen voor het middel met de laagste maatschappelijke kosten, en dat kortingen bekend maakt bij de zorgverzekeraars,
zodat die doorberekend worden aan verzekerden;
overwegende, dat zo’n bekostigingsmodel recht moet doen aan de verschillen tussen geneesmiddelen en de verschillen tussen
ziekenhuizen en het risico op onderbehandeling zo klein mogelijk moet zijn, en ook dat er geen mogelijkheid mag bestaan om
zo’n reguleringsmodel te omzeilen;
overwegende, dat het tweede alternatief, te weten integrale prijzen voor DBC-zorgproducten, waarin de kosten van TNF-alfaremmers
zijn opgenomen, uit het in 2008 gepubliceerde iBMG-rapport «2nd opininon NZa-voorstel bekostiging dure intramurale geneesmiddelen»,
aan die criteria voldoet;
verzoekt de regering om dit alternatief samen met belanghebbende partijen in de komende anderhalf jaar verder uit te werken
en zo spoedig mogelijk over te gaan op het voorschrijven van, het verstrekken van en het behandelen met TNF-alfaremmers volgens
dit bekostigingsmodel,
en gaat over tot de orde van de dag.
Dijkstra