Provinciaal blad van Noord-Holland
| Datum publicatie | Organisatie | Jaargang en nummer | Rubriek |
|---|---|---|---|
| Noord-Holland | Provinciaal blad 2015, 739 | Verordeningen |
Authentieke versie (PDF)
Informatie
Gerelateerd
Printen
Delen
Besluit van Provinciale Staten van 2 februari 2015 tot wijziging van de Waterverordening provincie Noord-Holland
Overwegende dat het op grond van artikel 2.8 van de Invoeringswet Waterwet noodzakelijk is de regelgeving met betrekking tot het vaarwegbeheer algeheel te herzien;
Artikel I
- a.
- b.
- c.
- d.
- f.
- g.
- h.
- i.
- j.
- l.
- m.
- n.
- o.
- p.
- 1.
- 2.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.Aan een schipper van een schip waarvan de mast of andere opstaande delen op gemakkelijke en veilige wijze kunnen worden gestreken waardoor het schip onder de gesloten brug kan doorvaren - zulks ter beoordeling van de met bediening van de brug belaste persoon - kan bediening van de brug worden geweigerd.
- 5.
Een vergunning tot het onttrekken van grondwater ten behoeve van een bodemenergiesysteem als bedoeld in artikel 6.4, eerste lid, onder b, van de wet is buiten interferentiegebieden niet vereist ten aanzien van inrichtingen met een pompcapaciteit die meer bedraagt dan tien kubieke meters per uur.
- 1.
- 2.
Overtreding van de in Titel 4.2 van deze verordening gestelde verboden, van beperkingen waaronder een ontheffing is verleend en van aan een ontheffing verbonden voorschriften wordt gestraft met hechtenis van ten hoogste drie maanden of geldboete van de tweede categorie.
Op grond van artikel 3.2 van de Waterwet moeten bij provinciale verordening voor regionale watersystemen of onderdelen daarvan overheidslichamen worden aangewezen die belast zijn met het beheer. In de reglementen zijn de waterschappen aangewezen als beheerder van de regionale watersystemen. De aanwijzing van vaarwegbeheerders moet plaatsvinden binnen 6 jaar na de datum van inwerkingtreding van de Waterwet, dat wil zeggen voor 22 december 2015. Dit besluit tot wijziging van de Waterverordening provincie Noord-Holland geeft daar invulling aan, onder intrekking van de Scheepvaartwegenverordening Noord-Holland 1995.
De vaarwegenregeling in de Waterverordening provincie Noord-Holland is gebaseerd op de modelregeling van het Interprovinciaal Overleg (IPO). In samenspraak met de waterschappen is ervoor gekozen de uitvoering van het vaarwegbeheer van bepaalde vaarwegen in medebewind op te dragen aan de waterschappen. De tekst van de modelregeling van het IPO is hierop aangepast.
Uitgangspunt in de Waterwet is dat het vaarwegbeheer onderdeel uit maakt van het watersysteembeheer. In de waterverordeningen voor elk van de in Noord-Holland gelegen waterschappen, die gelijktijdig met de Waterwet in werking zijn getreden, zijn de waterschappen aangewezen als beheerder van die regionale watersystemen.
1.het vaarwegbeheer, als onderdeel van het watersysteembeheer, leidt tot een substantiële overschrijding van de kosten van het watersysteembeheer (‘bovenwaterschappelijke kosten’ als bedoeld in artikel 98 Waterschapswet).
In deze gevallen is het vaarwegbeheer afgescheiden van het watersysteembeheer en wordt de instandhouding van de scheepvaartfunctie van de wateren algemeen gezien als een taak van «de algemene democratie» die onder het treffen van een regeling voor de bekostiging gedelegeerd kan worden aan het waterschap. Reden daarvoor is dat de instandhouding van de scheepvaartfunctie niet behoort tot de kerntaken van het waterschap – dat wil zeggen, voor zover het vaarwegbeheer de kosten van het watersysteembeheer overstijgt - en dat dekking van de meerkosten die daaruit voortvloeien op basis van de waterschappelijke trits belang-betaling -zeggenschap niet goed mogelijk is.
De wateren met een regionaal belang voor de beroepsvaart en de recreatievaart worden aangewezen als vaarweg. Dit zijn de wateren zoals opgenomen op de Vaarwegenlijsten A en B.
Omdat het vaarwegbeheer van de op Vaarwegenlijst B genoemde vaarwegen reeds wordt uitgevoerd door gemeenten, worden de colleges van burgemeester en wethouders van de betrokken gemeenten aangewezen als vaarwegbeheerder van deze vaarwegen.
De zorg voor het vaarwegbeheer van de vaarwegen op Vaarwegenlijst A ligt bij de provincie. Van de vaarwegen, die deel uit maken van het Basisnet Beroepsvaart (vaarwegen met klasse CEMT II en hoger) en de Staande Mastroute, is in beginsel de provincie belast met het vaarwegbeheer. Met betrekking tot de overige BRTN-vaarwegen (d.w.z. vaarwegen die zijn opgenomen in Beleidsvisie Recreatietoervaart Nederland) en de overige CEMT-1 vaarwegen wordt de uitvoering van het vaarwegbeheer krachtens artikel 146 van de Provinciewet in medebewind opgedragen aan de waterschappen, tegen vergoeding van de meerkosten van het vaarwegbeheer. De waterschappen zijn bereid voor deze vaarwegen het vaarwegbeheer uit te voeren. De financiële gevolgen en de verdere afspraken worden vastgelegd in een overeenkomst met elk van de betrokken waterschappen. Daarmee wordt gevolg gegeven aan artikel 146, lid 2 van de Provinciewet.
Dit alles leidt tot de uitwerking, zoals vastgelegd in artikel 2.2 en de bijbehorende Vaarwegenlijsten A en B en de bijbehorende kaarten. Daarmee wordt de oude beheersituatie bestendigd, met dien verstande dat de waterschappen in de nieuwe situatie een vergoeding ontvangen van de provincie voor het in medebewind uitgevoerde vaarwegbeheer.
Voor alle overige watergangen – dat wil zeggen, wateren die niet zijn aangewezen als vaarweg (geen functie vaarweg hebben), maar waarop wel gevaren kan worden – geldt dat het vaarwegbeheer meegenomen wordt met het kwantiteitsbeheer van de waterschappen. Dit houdt in dat de watersysteemeisen bepalend zijn voor de afmetingen van de schepen die daar kunnen varen.
Vaarwegenlijst C bevat de wateren die op verzoek van de gemeenten worden aangewezen als vaarweg. Als overheidslichaam belast met het vaarwegbeheer wordt in dat geval aangewezen de betrokken gemeenten. Op vaarwegenlijst C staan wateren die niet van regionaal belang zijn voor de beroepsvaart of recreatievaart en dus niet zijn opgenomen op Vaarweglijst B, maar waar de gemeenten wel al reeds vaarwegbeheer voeren of vaarwegbeheer willen ontwikkelen. Op deze vaarwegen zijn de bepalingen in Titel 2.3 (gebruik en instandhouding vaarwegen) niet van toepassing. De gemeenten zijn volledig vrij invulling te geven aan het vaarwegbeheer voor deze wateren op grond van hun autonome bevoegdheid krachtens de Gemeentewet. De status van vaarweg leidt er toe dat het college van burgemeester en wethouders, krachtens artikel 2, lid 1, sub a, onderdeel 3 van de Scheepvaartverkeerswet, bevoegd gezag is voor de toepassing van de Scheepvaartverkeerswet (nautisch bevoegd gezag) voor de vaarwegen op vaarwegenlijst C.
De regeling van het vaarwegbeheer in de Waterverordening provincie Noord-Holland heeft tot doel de instandhouding, bruikbaarheid en bescherming van de vaarwegen te waarborgen met het oog op een vlot en veilig verloop van het scheepvaartverkeer. Bij vaarwegbeheer gaat het om het in stand houden van de scheepvaartweg ten behoeve van de scheepvaart door baggeren, vrij houden van obstakels, onderhoud van oevers en werken (waaronder schutsluizen). In de praktijk wordt dit wel omschreven als ‘het instandhouden van de bak’ (‘bakbeheer’, of ook wel ‘technisch beheer’, genoemd).
- •
- •
- •
Zoals reeds gezegd zijn de aangewezen vaarwegbeheerders bevoegd regels te stellen in het belang van het vaarwegbeheer. Ten aanzien van de vaarwegen in beheer bij de provincie is dat gedaan in Titel 4.2 van de Waterverordening provincie Noord-Holland. Gemeente en waterschap kunnen evenzeer regels of beleid opstellen voor de vaarwegen waar zij zijn aangewezen als vaarwegbeheerder of waar zij het vaarwegbeheer in medebewind uitvoeren (waterschappen).
Deze wijziging van artikel 4.3 stelt onttrekkingen in aangewezen interferentiegebieden vergunningplichtig. Gemeenten en provincies kunnen interferentiegebieden aanwijzen op grond van artikel 2.2b Besluit Omgevingsrecht. In deze gebieden is het wenselijk dat regie wordt gevoerd om vraag en aanbod van ruimte voor bodemenergie op elkaar af te stemmen.
- b.
- i.v aarweg Deze omschrijving regelt de aanwijzing van de vaarwegen, zoals die zijn weergegeven op de Vaarwegenlijsten A, B en C. ‘Regionale wateren’ verwijst naar artikel 3.2 van de Waterwet en wordt in artikel 1.1 van die wet gedefinieerd als ‘watersystemen of onderdelen daarvan die niet in beheer zijn bij het Rijk’. Een vaarweg is een water of een gedeelte van een water. Bij enkele vaarwegen op de Vaarwegenlijsten A en B ligt de provinciegrens in het midden van het water. Om buiten twijfel te stellen dat de verordening alleen geldt voor het Noord-Hollandse gedeelte is bepaald dat een vaarweg ook een gedeelte van een water kan zijn.
Een vaargeul door een breder water dat als vaarweg is aangewezen, valt ook onder ‘gedeelte van een water’ in de zin van deze verordening. Dit geldt eveneens voor vaargeulen die door meren lopen, zoals de vaargeulen in het Amstelmeer en het Alkmaardermeer.
In de definitie van vaarwegbeheer wordt genoemd ‘overheidszorg’, dit refereert aan de Memorie van Toelichting op de Waterwet (Wtw) waarin bij artikel 3.2 Wtw ook over overheidszorg wordt gesproken. Vaarwegbeheer zoals bedoeld in deze verordening wordt onderscheiden van nautisch beheer zoals bedoeld in de Scheepvaartverkeerswet. Het vaarwegbeheer omvat de zorg voor de vaarweg met oevers en schutsluizen. Het beheer dat voor deze bij de vaarweg behorende werken moet worden uitgevoerd is functioneel en reikt niet verder dan de instandhouding en bruikbaarheid van de vaarweg (art. 2.2). Het gaat dus niet om het algehele onderhoud van die werken, maar alleen het onderhoud dat noodzakelijk is uit oogpunt van het vaarwegbelang (vaarwegonderhoud).
Voor veel werken zal gelden dat die door particulieren zijn aangebracht en via de daarvoor verleende vergunning door die particulier moeten worden onderhouden.
Onder vaarwegbeheerder wordt mede verstaan het waterschap waaraan de uitvoering van het vaarwegbeheer in medebewind is opgedragen (art. 146 Provinciewet).
De lijsten bevatten ‘vaarwegen’ en ‘werken’. Bij een werk betreft dit meestal een schutsluis waarvoor de omliggende wateren of door het rijk of andere instanties worden beheerd of niet zijn aangewezen als vaarweg.
Het vaarwegprofiel geeft vaarwegdiepte- en breedtematen en de minimaal benodigde vrije doorvaarthoogten voor de scheepvaart.
Het vaarwegprofiel is bepaald aan de hand van de landelijke Richtlijnen Vaarwegen. De Richtlijnen gaan uit van een minimum vaarwegprofiel van vrije ruimte voor rechte vaarwegen, waarin een veiligheidsstrook is meegenomen voor tegemoetkomend of oplopend scheepvaartverkeer. In de Richtlijnen wordt echter geen rekening gehouden met bochten of vernauwingen in de vaarweg. Dit betekent dat de vaarwegbeheerder bij de toepassing van het vaarwegprofiel rekening moet houden met de karakteristiek van de vaarweg en bijvoorbeeld in bochten een bochtentoeslag toepast wanneer dat in het belang van een vlot en veilig verloop van het scheepvaartverkeer gewenst is.
In het algemene gedeelte van de toelichting is aangegeven hoe uitwerking is gegeven aan de opdracht in artikel 3.2 van de Waterwet tot het aanwijzen van de vaarwegbeheerders. De aanwijzing is vastgelegd in dit artikel.
In lid 1 is de aanwijzing van de provincie als formeel vaarwegbeheerder voor alle vaarwegen op Vaarwegenlijst A geregeld. Op de vaarwegen die op vaarwegenlijst A zijn aangeduid met de nummers 1 tot en met 21, wordt het vaarwegbeheer ook door de provincie uitgevoerd.
In lid 2, 3 en 4 is vastgelegd dat het vaarwegbeheer van de vaarwegen en werken die op vaarwegenlijst A zijn aangeduid met de nummers 22 tot en met 50, in medebewind wordt uitgevoerd door de waterschappen. Hier is met toepassing van artikel 146, lid 1 van de Provinciewet de uitvoering van het vaarwegbeheer opgedragen aan de waterschappen. Dit komt ook tegemoet aan het uitgangspunt uit de Waterwet: integraal waterbeheer, zoveel mogelijk één waterbeheerder per waterstaatswerk. Het medebewind zoals in dit artikel vastgelegd, geldt voor de gehele uitvoering van het vaarwegbeheer, waaronder ook de bevoegdheid tot het opstellen van regels of beleid of het verlenen van vergunning of ontheffing voor vaarwegen. Uit een oogpunt van eenheid van beheer is het wenselijk dat de Keur van de waterschappen integraal op die wateren en werken van toepassing is.
Deze bepaling geeft een nadere uitwerking van de doelstellingen die met deze verordening worden nagestreefd.
Titel 2.3 geldt voor alle vaarwegen en werken zoals genoemd op de Vaarwegenlijsten A en B en gelegen binnen de provincie Noord-Holland. De verordening is van kracht op de vaarweg inclusief oevers. De buitengrens van de werkingssfeer ligt ofwel op de natuurlijke overgang van water naar land ofwel op de buitenste begrenzing van de oeverconstructie inclusief verankering. Dit geldt niet wanneer slechts een vaargeul is aangewezen als vaarweg.
Deze verordening is op grond van artikel 4 van de Beheersregeling Amstel – een gemeenschappelijke regeling tussen de provincies Noord-Holland, Zuid-Holland en Utrecht – ook van toepassing op de delen van de Amstel die in de provincie Zuid-Holland en in de provincie Utrecht liggen. In de Beheersregeling is vastgelegd dat Noord-Holland het vaarwegbeheer uitvoert op de Amstel voor de twee buur-provincies.
In lid 2 zijn een aantal vaarwegen uitgezonderd van de werking van Titel 2.3. Voor deze vaarwegen wordt derhalve door gedeputeerde staten geen vaarwegprofiel opgesteld en geen regime voor de bediening van bruggen en schutsluizen vastgesteld. Het betreft vaarwegen die in beheer zijn bij de gemeenten waarvoor in het verleden ook geen provinciale bevoegdheid bestond voor het vaststellen van vaarwegprofielen en een bedieningsregime voor bruggen en sluizen. Er is voor gekozen deze situatie in de Waterverordening provincie Noord-Holland te bestendigen omdat geen reden bestaat hierin wijziging te brengen aangezien in de bestaande geen afbreuk wordt gedaan aan de bescherming van het vaarwegbelang, als bedoeld in artikel 2.3.
Bij de berekening en vaststelling van de vaarwegprofielen krachtens lid 1 houden gedeputeerde staten rekening met de vigerende versie van de Richtlijnen Vaarwegen en de vigerende CEMT-klassen en de richtlijnen van het BRTN-convenant. Nieuw ten opzichte van de voorgaande Scheepvaartwegenverordening is dat onder vaarwegprofiel nu ook de doorvaarthoogte valt (zie in artikel 1 onder c.).
Bij het onderhoud van een vaarweg zal over het algemeen bij het baggeren een overdiepte worden gerealiseerd, waardoor er gedurende een langere periode (10 – 30 jaar) niet gebaggerd hoeft te worden. Deze diepte wordt de onderhoudsdiepte genoemd, die de vaarwegbeheerder naar eigen inzicht kan invullen, zolang maar wordt voldaan aan de minimaal benodigde vaarwegafmetingen die op grond van deze verordening, door gedeputeerde staten, worden gesteld.
Het eerste lid bepaalt dat de vaarwegbeheerder zorg draagt voor het beheer van de vaarweg, met inachtneming van het vastgestelde vaarwegprofiel (artikel 2.5, lid 1). Deze zorgplicht strekt tot het instandhouden van de minimaal benodigde diepte, breedte en doorvaarthoogte. Onder de definitie van ‘vaarwegbeheer’ valt de zorg voor ‘de vaarweg en bijbehorende werken’.Tevens valt onder die definitie ookhet stellen en handhaven van regels. De vaarwegbeheerder kan ter uitvoering van het haar/hem opgedragen vaarwegbeheer (artikel 2.6) nadere regels stellen in bijvoorbeeld de Algemene Plaatselijke Verordening (gemeente) of de Keur (waterschap).
Het tweede lid beschrijft alles wat het beheer, bedoeld in het eerste lid, omvat. In onderdeel a wordt gesproken van houden of brengen van een vaarweg op de vastgestelde afmetingen.
In onderdeel b van het tweede lid wordt gesproken over de zorg voor de goede staat van de oevers (waaronder ook vallen oevervoorzieningen, zie de definities) en schutsluizen. Het onderhoud aan de oevers is vaak in de leggers op grond van artikel 78, tweede lid, van de Waterschapswet neergelegd bij de aanliggend eigenaar. Het is dan aan de vaarwegbeheerder om toe te zien op de goede staat van de oevers in het kader van de zorg voor de vaarweg en eventueel de aanliggend eigenaar te wijzen op zijn onderhoudsplicht.
Het belang van de beroepsvaart en de recreatievaart is gediend met een optimale afstemming van de bedieningsregimes van beweegbare bruggen en sluizen. Artikel 2.7, lid 1 legt daarom de vaststelling van de bedieningstijden van de op de Vaarwegenlijsten A en B voorkomende vaarwegen en werken, uitgezonderd de Rijks- en spoorbruggen, exclusief bij gedeputeerde staten. Gedeputeerde staten houden bij de vaststelling van bedieningsregimes rekening met de richtlijnen hieromtrent in de vigerende versies van de Richtlijnen Vaarwegen en de Beleidsvisie Recreatietoervaart Nederland voor respectievelijk de beroepsvaart en de recreatievaart.
In het derde lid staat de zorgplicht verwoord voor onder andere vaarwegbeheerders, maar ook andere brug- en sluisbeheerders. Deze beheerders moeten ingevolge het derde lid ervoor zorgen dat deze kunstwerken bediend worden niet alleen conform de vastgestelde tijden, maar ook conform de door gedeputeerde staten vastgestelde voorschriften. Dit kunnen ook voorschriften zijn met betrekking tot het aanvragen van een bediening. Samen met de bedieningstijden vormen ze het bedieningsregime. Opgemerkt wordt dat bij evenementen met toepassing van artikel 1.23 lid 1 en lid 2 van het BPR tijdelijk kan worden afgeweken van de vastgestelde bedieningstijden.
Ingevolge het vierde lid kan de met bediening belaste persoon bediening van een brug weigeren als hij of zij van mening is dat de mast of andere opstaande delen van een schip gemakkelijk en veilig kunnen worden gestreken, één en ander ter beoordeling van de met bediening belaste persoon. De achtergrond van deze bepaling is het voorkomen van onnodige hinder voor het wegverkeer bij drukke weg-/waterkruisingen.
Bij warmte-koude-opslag (WKO) wordt grondwater in de zomer gebruikt om gebouwen te koelen en in de winter om te verwarmen. Er zijn twee vormen van WKO, open en gesloten systemen. Bij open systemen wordt grondwater opgepompt en weer teruggebracht in de bodem. Bij gesloten systemen wordt geen water verpompt en wordt gebruik gemaakt van een gesloten circuit van leidingen in de bodem. De provincie is bevoegd gezag voor vergunningverlening en registratie van open systemen, de gemeente voor gesloten systemen.
In artikel 4.3 worden op grond van artikel 6.4, tweede lid, van de Waterwet onttrekkingen tot tien kubieke meters per uur vrijgesteld van de vergunningplicht. De voorliggende wijziging stelt dergelijke onttrekkingen wel vergunningplichtig in interferentiegebieden omdat het Besluit Omgevingsrecht is gewijzigd. Daarin is nu opgenomen dat gemeenten en provincies interferentiegebieden kunnen aanwijzen (art. 2.2b). In deze gebieden is het wenselijk dat regie wordt gevoerd om vraag en aanbod van ruimte voor bodemenergie op elkaar af te stemmen. Voor interferentiegebieden worden door provincie en gemeente regels opgesteld zodat systemen elkaar niet negatief beïnvloeden en de ondergrond optimaal wordt gebruikt. Er kan worden aangegeven waar en op welke diepte open en gesloten systemen kunnen worden gerealiseerd, en waar warm en waar koud water kan worden opgeslagen. Bij het beoordelen van vergunningaanvragen wordt rekening gehouden met deze regels. Voor de in een verordening aangewezen interferentiegebieden kunnen bodemenergieplannen worden vastgesteld. Een bodemenergieplan bevat dan het kader waaraan vergunningaanvragen worden getoetst.
Titel 4.2 is uitsluitend van toepassing op de vaarwegen waar het vaarwegbeheer berust bij de provincie, dat wil zeggen de vaarwegen met de nummers 1 tot en met 21 op Vaarweglijst A. Onder de werking van deze titel vallen ook de delen van de Amstel die in de provincie Zuid-Holland en in de provincie Utrecht liggen. Op grond van artikel 4 van de Beheersregeling Amstel – een gemeenschappelijke regeling tussen de provincies Noord-Holland, Zuid-Holland en Utrecht – voert Noord-Holland het vaarwegbeheer uit op de Amstel.
Dit artikel geldt alleen in de vaarwegen waar het beheer wordt uitgevoerd door de provincie. Tot de onderhoudsplichtigen krachtens dit artikel behoort primair de beheerder van de vaarweg, maar zo kan de onderhoudsplicht evengoed bij een andere natuurlijke of rechtspersoon liggen. Zo zullen voor de oevers vaak de eigenaren onderhoudsplichtig zijn. Degenen die onderhoudsplichtig waren op grond van de voorgaande Scheepvaartwegenverordening Noord-Holland 1995 , blijven dit ook in deze nieuwe verordening. Om die reden is de omschrijving van wie onderhoudsplichtig is uit de Scheepvaartwegenverordening hier overgenomen, met slechts aanpassing van een aantal termen aan de definities van de nieuwe verordening en/of nieuwe Waterwet. In de Scheepvaartwegenverordening was dit onderhoud verder uitgeschreven, het omvat o.a.: het onderhouden van het profiel, als geen profiel is vastgesteld het houden of brengen van de vaarweg op de afmetingen zoals vastgesteld bij ontheffing dan wel bij enige wettelijke regeling of overeenkomst; indien deze regelingen of overeenkomsten ontbreken dient de doorgaande diepte van de oude bodem en het oude profiel te worden aangehouden, zulks overeenkomstig de aanwijzingen van de vaarwegbeheerder. De onderhoudsplichtige is verder verplicht tot het in goede staat houden van oevers en oeverwerken en het in goede staat houden en onderhouden van kunstwerken.
De verboden in artikel 4.6 en 4.7 richten zich op de vaarweg, zoals die is omschreven in de definities van deze verordening. Dit betekent dat een vaarweg een water is, voorzover vermeld op de vaarweglijsten met bijbehorende oevers (artikel 1, onderdeel i). Oevers zijn de langs een vaarweg aanwezige natuurlijke overgang van water naar land of de aangebrachte oevervoorziening met inbegrip van de daarvoor benodigde verankering.
Deze verboden zijn dus verstrekkend. Uit de begripsomschrijving van oever (artikel 1, onderdeel d) volgt dat de grens waar de vergunningplicht op de oever ophoudt, met name relevant is voor de natuurlijke overgang van water naar land. Indien sprake is van een aangebrachte oevervoorziening loopt de beheersgrens uit deze verordening achter deze oevervoorziening en is de verankering van de oevervoorziening geborgd via de verboden in artikel 4.6 en 4.7. Dit betekent dat ook een werk op de verankering van een oevervoorziening ontheffingplichtig is. De grens van de werking van deze verordening is tot op de natuurlijke overgang van water naar land of, indien een oevervoorziening is aangebracht, tot achter deze oevervoorziening.
Activiteiten die worden verricht ten behoeve van onderhoud door of namens de vaarwegbeheerder zijn ontheffingsvrij, volgens lid 2 van artikel 4.7. Onderhoud in de zin van dit artikel is het onderhoud dat nodig is om de vaarweg met alle bijkomende werken te kunnen laten functioneren conform de functionele vereisten.
In dit artikel wordt duidelijkheid gegeven over de status van een vergunning of aanvraag of andere besluiten die van kracht zijn ten tijde van de inwerkingtreding van deze verordening. Het artikel regelt dat alle besluiten die op grond van de Scheepvaartwegenverordening Noord-Holland 1995 zijn genomen van kracht blijven. Hieronder vallen vergunningen en ontheffingen, maar ook bijv. de profielbesluiten.
De Amstel is gelegen op het grondgebied van drie provincies: te weten Noord-Holland, Zuid-Holland en Utrecht. Ter behartiging van een doelmatig beheer van de Amstel zijn deze drie provincies een gemeenschappelijke regeling aangegaan, welke op 1 januari 1993 in werking is getreden en is gewijzigd per 15 februari 2013. Op basis van deze Beheersregeling Amstel voert de provincie Noord-Holland het beheer uit over de (gehele) Amstel, dus ook over het Zuid-Hollandse en Utrechtse deel. In de Beheersregeling Amstel is bepaald dat het beheer van de Amstel door Noord-Holland wordt uitgevoerd overeenkomstig de regelgeving van die provincie. Met betrekking tot de Amstel zijn uitsluitend de regelingen van toepassing die het provinciaal bestuur van Noord-Holland dienaangaande vaststelt krachtens overdracht van bevoegdheid als bedoeld in artikel 41, juncto artikel 8 van de Wet gemeenschappelijke regelingen (Stb. 1984, 667). Voor de delen van de Amstel die in de provincie Zuid-Holland en in de provincie Utrecht liggen, is specifiek bepaald dat daarop ook de Waterverordening provincie Noord-Holland van toepassing is (zie art. 2.4 en 4.4). Dit is bijvoorbeeld voor het vaststellen van profielen noodzakelijk.
Dit alles betekent dat de Amstel niet onder het toepassingsbereik van de Vaarwegenverordening Zuid-Holland of de Waterverordening Utrecht valt. Wel wordt de Amstel in beide voornoemde verordeningen aangewezen als vaarweg (op grond van de Waterwet), voor het deel dat in die betreffende provincie ligt.
- 1.Gedeputeerde staten kunnen een overlegorgaan instellen dat haar adviseert over de veiligheid van de kust en het waterbeheer in het kustfundament. Deze adviezen kunnen onder meer zien op voorstellen van Rijkswege als bedoeld in artikel 2.7 van de wet om landwaartse kustverplaatsing te voorkomen of tegen te gaan.
- 2.
- 3.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.Aan een schipper van een schip waarvan de mast of andere opstaande delen op gemakkelijke en veilige wijze kunnen worden gestreken waardoor het schip onder de gesloten brug kan doorvaren - zulks ter beoordeling van de met bediening van de brug belaste persoon - kan bediening van de brug worden geweigerd.
- 5.
- 1.Gedeputeerde staten voeren, ter voorbereiding van het regionaal waterplan, ten minste overleg met de dagelijkse besturen van de beheerders van de regionale watersystemen in de provincie, de hoofdingenieur-directeur van Rijkswaterstaat en de colleges van burgemeester en wethouders van de binnen het plangebied liggende gemeenten.
- 2.
- 3.
- 4.
grondwater of het infiltreren van water worden ingeschreven met vermelding van de gegevens die op grond van artikel 6.11 van het Waterbesluit aan hen dan wel aan de dagelijkse besturen van de waterschappen worden verstrekt. Voorts worden daarin vermeld de vergunningen, krachtens welke het onttrekken van grondwater of het infiltreren van water plaatsvindt.
- 1.Gedeputeerde staten kunnen een verzoek als bedoeld in artikel 7.19, eerste lid, van de wet in handen van de commissie van deskundigen stellen. Indien zij de commissie een verzoek voorleggen, zenden zij daarvan een afschrift aan de vergunninghouder of vergunninghouders die zij daarbij betrokken achten. Zij doen daarvan mededeling aan de verzoeker en, in geval het verzoek verband houdt met een door het bestuur van een waterschap verleende vergunning, aan het desbetreffende bestuur.
- 2.
- 3.
- 1.Gedurende zes weken na de verzending van het ontwerpadvies kunnen de betrokkenen, bedoeld in artikel 5.2, derde lid, schriftelijk hun zienswijze over het ontwerp naar voren brengen bij de commissie van deskundigen. De commissie stelt degenen die een zienswijze hebben ingediend in de gelegenheid hun zienswijze in persoon of bij gemachtigde op een daartoe door haar te beleggen zitting voor één of meer van haar leden mondeling toe te lichten, daarbij desgewenst bijgestaan door deskundigen.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
Gedeputeerde staten zenden binnen drie jaar na het in werking treden van deze verordening, de Waterverordening Hoogheemraadschap Amstel, Gooi en Vecht, de Waterverordening Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier en de Waterverordening Rijnland aan provinciale staten een verslag over de doeltreffendheid en de effecten van deze verordeningen.
- 1.De op de dag voorafgaande aan de datum van inwerkingtreding van deze verordening geldende besluiten die op grond van de Verordening op de waterhuishouding en waterkeringen Noord-Holland, Verordening waterkering West-Nederland of de Grondwaterverordening Noord-Holland 1999 zijn genomen blijven van kracht zolang het bevoegde bestuursorgaan niet anders heeft beslist.
- 2.
Permanente link
Kopieer de link naar uw clipboard
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/prb-2015-739.html