A
nr. 1
BRIEF VAN DE MINISTER VAN BUITENLANDSE ZAKEN
Aan de Voorzitters van de Eerste en van de Tweede Kamer der Staten-Generaal
Den Haag, 28 augustus 2006
Ter griffie van de Eerste en van de Tweede Kamer der Staten-Generaal ontvangen
op 30 augustus 2006. De wens dat het verdrag aan de uitdrukkelijke goedkeuring
van de Staten-Generaal wordt onderworpen kan door of namens één
van de Kamers of door ten minste vijftien leden van de Eerste Kamer dan wel
dertig leden van de Tweede Kamer te kennen worden gegeven uiterlijk op 29 september
2006.Overeenkomstig het bepaalde in artikel 2, eerste lid, en artikel 5, eerste
lid, van de Rijkswet goedkeuring en bekendmaking verdragen, de Raad van State
gehoord, heb ik de eer u hierbij ter stilzwijgende goedkeuring over te leggen
het op 11 januari/19 april 2006 te ’s-Gravenhage totstandgekomen
verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en Zwitserland inzake privileges
en immuniteiten voor verbindingsofficieren die door Zwitserland bij Europol
te ’s-Gravenhage gedetacheerd worden (Trb. 2006, 115).
Een toelichtende nota bij het verdrag treft u eveneens hierbij aan.
De goedkeuring wordt alleen voor Nederland gevraagd.
De Minister van Buitenlandse Zaken,
B. R. Bot
TOELICHTENDE NOTA
Inleiding
Het advies van de Raad van State wordt niet openbaar gemaakt, omdat het
zonder meer instemmend luidt (artikel 25a, vijfde lid j° vierde lid, onder
b, van de Wet op de Raad van State).Op 24 september 2004 is tussen de
Europese Politiedienst (Europol) en Zwitserland een samenwerkingsovereenkomst
gesloten. Op grond van die overeenkomst worden verbindingsofficieren door
Zwitserland naar Nederland (als vestigingsstaat van Europol) gezonden en bij
Europol te ’s-Gravenhage gedetacheerd.
Door de Zwitserse autoriteiten is verzocht om aan deze verbindingsofficieren
en hun familieleden voorrechten en immuniteiten toe te kennen. Daartoe worden
met Zwitserland nota’s gewisseld houdende de totstandbrenging van een
verdrag inzake het verlenen van voorrechten en immuniteiten.
Aan de Zwitserse verbindingsofficieren worden dezelfde voorrechten en
immuniteiten toegekend die ter uitvoering van artikel 41, tweede lid, van
de op 26 juli 1995 te Brussel totstandgekomen Overeenkomst tot oprichting
van een Europese Politiedienst (Trb. 1995, 282) worden verleend aan de verbindingsofficieren
van de vierentwintig andere lidstaten bij het Europolverdrag. Deze voorrechten
en immuniteiten zijn geregeld in verdragen die het Koninkrijk der Nederlanden
met elk van de lidstaten heeft gesloten (zie laatstelijk Trb. 2004, 312 met
betrekking tot de Maltese verbindingsofficieren).
Verdrag
De bepalingen met betrekking tot de voorrechten en immuniteiten voor de
Zwitserse verbindingsofficieren en hun familieleden zijn vastgelegd in de
bijlage bij de nota’s.
Artikel 1 bevat definities van enkele veel gebruikte termen in het verdrag.
In artikel 2 wordt aangegeven dat aan de door Zwitserland gedetacheerde
verbindingsofficieren en hun familieleden dezelfde voorrechten en immuniteiten
worden verleend die op grond van het op 18 april 1961 te Wenen totstandgekomen
Verdrag inzake diplomatiek verkeer (Trb. 1962, 101; hierna te noemen: Verdrag
van Wenen) toekomen aan diplomatiek personeel, zij het dat de straf- en burgerrechtelijke
immuniteit uitdrukkelijk is beperkt tot handelingen binnen de functie, terwijl
immuniteit voor verkeersovertredingen is uitgesloten. Het derde lid van artikel
2 verzekert dat Zwitserland en de Zwitserse verbindingsofficieren niet alleen
rechten ontlenen aan het Verdrag van Wenen, doch dat voor hen ook de verplichtingen
in dat Verdrag gelden.
De artikelen 3 en 4 bevatten bepalingen die veel voorkomen in verdragen
waarmee voorrechten en immuniteiten worden verleend en waarin het Verdrag
van Wenen niet expliciet voorziet. Deze bepalingen hebben tot doel eventuele
visumverlening en binnenkomst van de desbetreffende personen te faciliteren
en tewerkstelling van familieleden van verbindingsofficieren mogelijk te maken.
De artikelen 5 tot en met 7 gaan in op de onschendbaarheid van de archieven
van de verbindingsofficieren, op hun persoonlijke bescherming, alsmede de
faciliteiten en immuniteiten betreffende communicatie. Deze onderwerpen zijn
in het verdrag opgenomen gelet op de speciale positie die verbindingsofficieren
bij Europol innemen.
Artikel 8 regelt de melding door Zwitserland aan de Nederlandse autoriteiten
van de aankomst en het vertrek van de verbindingsofficieren, alsmede de melding
indien een familielid van een verbindingsofficier niet langer deel uitmaakt
van de huishouding van deze verbindingsofficier. In het tweede lid wordt de
verstrekking van identiteitskaarten geregeld.
Artikel 9 bevat een geschillenbeslechtingsregeling, die in voorkomend
geval kan leiden tot oprichting van een ad hoc tribunaal.
Het verdrag wordt vanaf de datum van totstandkoming voorlopig toegepast,
hetgeen noodzakelijk wordt geacht in verband met een spoedige plaatsing van
een Zwitserse verbindingsofficier bij Europol in Den Haag. In dat kader is
van belang dat, voorafgaand aan de inwerkingtreding van het verdrag, voor
die plaatsing reeds een juridische basis aanwezig is.
Koninkrijkspositie
Het verdrag geldt, voor wat het Koninkrijk betreft, alleen voor Nederland.
De Minister van Buitenlandse Zaken,
B. R. Bot