29 677
Wijziging van de werknemersverzekeringswetten, de Coördinatiewet Sociale Verzekering, de Wet inkomstenbelasting 2001 en de Wet op de loonbelasting 1964 in verband met uitbreiding van de rechtsgevolgen van de verklaring arbeidsrelatie (Wet uitbreiding rechtsgevolgen VAR)

nr. 11
BRIEF VAN DE MINISTER VAN SOCIALE ZAKEN EN WERKGELEGENHEID

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Den Haag, 5 november 2004

Tijdens de plenaire behandeling van het wetsvoorstel uitbreiding rechtsgevolgen VAR heeft het lid Varela de vraag gesteld of het wetsvoorstel wijziging brengt in de positie van intermediairs. De aanleiding voor zijn vraag was een passage in de nota naar aanleiding van het verslag¹. Hij noemde een concreet voorbeeld waarin verschillende zelfstandige timmermannen via een bemiddelaar persoonlijk arbeid verrichten voor een opdrachtgever van de bemiddelaar. Ik heb toegezegd hierop schriftelijk een verduidelijking te geven.

Mede namens de Staatssecretaris van Financiën bericht ik u als volgt.

Dit wetsvoorstel brengt als zodanig geen wijziging in de positie van intermediairs en bemiddelden voor de fiscale en sociale zekerheidswetgeving. Ook na inwerkingtreding van dit wetsvoorstel wordt de vraag of in een concreet geval sprake is van bemiddeling, dan wel van een uitzendconstructie, beoordeeld aan de hand van de feitelijke omstandigheden.

Het wetsvoorstel biedt wel de mogelijkheid om op voorhand een verklaring van de Belastingdienst te verkrijgen die gedurende de looptijd van die verklaring volledige duidelijkheid biedt over loon- en premieheffing.

In de nota naar aanleiding van het verslag is in algemene zin ingegaan op het verschil tussen de uitzendovereenkomst enerzijds en arbeid via een intermediair anderzijds. De uitzendovereenkomst kent een wettelijke grondslag (artikel 690 van Boek 7 BW), arbeid via een intermediair doet zich in allerlei vormen voor. De uitzendovereenkomst leidt in alle gevallen tot een verzekering als werknemer. Bij werkzaamheden via een intermediair kan dat het geval zijn, namelijk als wordt voldaan aan de voorwaarden van artikel 3 van het zogenaamde Rariteitenbesluit². In dat geval wordt de arbeidsverhouding tussen de intermediair en de persoon die ten behoeve van een derde arbeid verricht, (fictief) gelijkgesteld met een dienstbetrekking. De intermediair wordt in dat geval als werkgever beschouwd.

De beoordeling of zich in het voorbeeld van het lid Varela een dergelijke situatie voordoet, is een zaak voor de Belastingdienst en (tot 2006) het UWV. Wel kan worden opgemerkt dat arbeid via een intermediair niet fictief met een dienstbetrekking kan worden gelijkgesteld als de betrokken timmerman door de Belastingdienst als ondernemer wordt aangemerkt. Ook als aan de timmerman een VAR-wuo of VAR-dga is verstrekt, en is voldaan aan de wettelijke voorwaarden voor het gebruik van de VAR, zal diens arbeidsverhouding met de intermediair niet met een dienstbetrekking worden gelijkgesteld.

De Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid,

A. J. de Geus

---

1 Kamerstukken II 2004/05, 29 677, nr. 7, blz. 7.

2 Besluit van 24 december 1986, Stb. 655.