Invorderingsbeleid Gemeente Sluis

Samenvatting

Het invorderingsbeleid beschrijft het stelsel van regels als het gaat om het innen en invorderen van vorderingen. Het invorderingsbeleid ziet niet toe op de belastingen die zijn ondergebracht bij een samenwerkingsverband. Voor de vorderingen van het Sociaal Domein zijn aparte invorderingsregels vastgelegd. In het invorderingsbeleid wordt allereerst beschreven welke soorten vorderingen we onderscheiden en welke wettelijke kaders hiervoor gelden. Vervolgens wordt voor elke soort vordering aangegeven welke stappen we ondernemen en op welke wijze we dat doen indien deze vorderingen niet (tijdig)/niet volledig worden betaald.

Het invorderingsbeleid is van toepassing op alle vorderingen met uitzondering van dwangsommen en bestuurlijke boetes. Er wordt aandacht besteed aan duidelijke en voor de burger begrijpelijke communicatie, flexibiliteit bij betalingsregelingen, meewerken aan schuldhulpverleningstrajecten, samenwerken met andere (overheid)instanties en waar mogelijk afspraken op maat.

Wettelijke grondslag(en) of bevoegdheden waarop het invorderingsbeleid is gebaseerd:

• 1. Hoofdstuk 4 van de Algemene wet bestuursrecht

• 2. Artikel 212 van de Gemeentewet

• 3. Invorderingswet 1990 en de bijbehorende uitvoeringsregeling Invorderingswet 1990

• 4. Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en Burgerlijk Wetboek

• 5. Wet incassokosten (WIK)

• 6. Besluit tarieven ambtshandelingen Gerechtsdeurwaarders

• 7. Kostenwet

Met het invorderingsbeleid worden op een integrale wijze uitgangspunten en uitvoeringsregels voor het verhalen van vorderingen van de Gemeente vastgelegd.

Hoofdstuk 1 inleiding en toepassingsgebied

1. Aanleiding

Het nu voorliggende invorderingsbeleid stelt de beleidskaders vast voor de organisatie wat betreft invordering. Via dit beleid wordt vastgesteld hoe de invorderingsprocessen verlopen en worden regels gesteld hoe binnen de Gemeente vorm wordt gegeven aan de invordering voor zover die niet door andere instanties (zoals samenwerkingsverbanden) worden uitgevoerd. Het invorderingsbeleid heeft betrekking op alle publiek- en privaatrechtelijke vorderingen die vanuit de Gemeente worden opgelegd.

2. Doel en visie

Het doel van het invorderingsbeleid is het verduidelijken, versnellen en standaardiseren van het debiteuren- en invorderingsproces. Gemeente Sluis streeft er naar om vorderingen zo snel en zoveel als mogelijk binnen de wettelijk vastgestelde betaaltermijnen (art.6:119 burgerlijk wetboek) te ontvangen met een minimum aan bijkomende kosten. Duidelijke afspraken en een vastgesteld beleid ondersteunen de dagelijkse praktijk, voorkomen versnippering en bevorderen de duidelijkheid. Bovendien zorgt het goed vastleggen van afspraken voor beperking van (financiële en/of juridische) risico’s.

3. Afbakening invorderingsbeleid

Het invorderingsbeleid heeft betrekking op alle publiek- en privaatrechtelijke vorderingen die vanuit de Gemeente worden opgelegd. Als uitzondering gelden:

• a. De in- en terugvordering van te veel of onterecht verstrekte bijdragen volgend uit sociale wetten binnen de sociale zekerheid. Deze vorderingen volgen een aparte aanpak die is ondergebracht bij Sociaal domein.

• b. De invordering en kwijtschelding van de gemeentelijke belastingen en heffingen is ondergebracht bij een samenwerkingsverband. Hieronder vallen onderstaande belastingsoorten:

  Afvalstoffenheffing;

  Onroerendezaakbelasting;

  Rioolheffing

  Watertoeristenbelasting';

  Toeriten/ verblijfsbelasting;

  Forensenbelasting;

  Hondenbelasting;

  Precario .

Hoofdstuk 3 Wettelijk kader invorderingsbeleid

3.1 Awb en algemene beginselen van behoorlijk bestuur

Het invorderingsbeleid heeft als wettelijk kader in ieder geval de Algemene wet bestuursrecht (Awb) met in het bijzonder artikel 4.4. (bestuurlijke geldschulden) en de Algemene beginselen van behoorlijk bestuur. Het betreft met name:

• Het zorgvuldigheidsbeginsel: de wettelijke invorderingsbevoegdheden worden gebruikt overeenkomstig hun bedoeling en volgens de juiste procedure;

• Het motiveringsbeginsel: handelingen of besluiten worden goed gemotiveerd, zodat de debiteur of een andere derde kennis kan nemen van de beweegredenen en zich tegen de voorgenomen handelingen of besluiten kan verweren;

• Het gelijkheidsbeginsel: soortgelijke gevallen worden gelijk behandeld;

• Het rechtszekerheidsbeginsel: besluiten worden begrijpelijk toegelicht en de Gemeente past geldende rechtsregels juist en consequent toe.

• Het fair play beginsel: Het bevoegd gezag mag de burger geen mogelijkheden om voor zijn belang op te komen ontnemen.

• Het vertrouwensbeginsel: Men kan erop vertrouwen dat een toezegging van een bestuursorgaan nagekomen wordt.

3.2 (Het ontstaan van) Vorderingen

Om een bedrag te kunnen (in) vorderen, dient er sprake te zijn van een ‘verbintenis’ tot het betalen van een bedrag. Verbintenissen ontstaan bijv. uit de wet of uit een overeenkomst. Vorderingen worden onderscheiden in privaat- en publiekrechtelijke vorderingen. Het belangrijkste verschil tussen privaat- en publiekrechtelijke vorderingen is dat de Gemeente bij publiekrechtelijke vorderingen zonder tussenkomst van de rechter dwangmaatregelen kan treffen; iets dat bij privaatrechtelijke vorderingen niet het geval is.

Privaatrechtelijke vorderingen komen voort uit een overeenkomst tot dienstverlening of levering van producten/diensten op privaatrechtelijke gronden naar burgerlijk recht, waarvoor de Gemeente een vergoeding factureert.

Voorbeelden van bij de Gemeente vaker voorkomende privaatrechtelijke vorderingen zijn:

- overeenkomsten op basis van privaatrecht zoals huur, (erf)pacht, verkoop, vergoedingen voor geleverde diensten etc.

Voor privaatrechtelijke vorderingen gelden voornamelijk het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering en het Burgerlijk Wetboek (BW) als wettelijk kader. De Gemeente heeft bij de invordering hierin géén bijzondere bevoegdheden ten opzichte van andere natuurlijke en rechtspersonen. Naast de geldende wetgeving specifiek gericht op vorderingen moet rekening worden gehouden met de Awb en de algemene beginselen van behoorlijk bestuur, ook als sprake is van privaatrechtelijke handelingen (beslag, executoriale verkoop, etc.). Wanneer een schuldenaar in verzuim is, mogen kosten op hem worden verhaald. Dit mag pas nadat de vervaltermijn van de aanmaning is vervallen. Aan herinneringen zijn geen kosten verbonden. De hoogte van de maximaal in rekening te brengen kosten volgen uit het Besluit Vergoeding voor Buitenrechtelijke Incassokosten, ook wel de Wet Incassokosten (WIK) genoemd. Deze zijn terug te vinden op de site van de Rijksoverheid. De binnen het invorderingstraject gemaakte kosten worden volledig verhaald op de debiteur.

Publiekrechtelijke vorderingen ontstaan over het algemeen uit een besluit van een bestuursorgaan (beschikking, belastingen op aanslag, verordening) of rechtstreeks uit de wet (bepaalde belastingen op aangifte, premies) en betreffen met name de gemeentelijke belastingen en heffingen, leges, marktgelden en lijkbezorgingsrechten (grafrechten). In het eerste geval aan de hand van een wettelijke regeling. Voor publiekrechtelijke vorderingen geldt als belangrijkste wettelijk voorgeschreven kader de Invorderingswet 1990 en de daarbij behorende Uitvoeringsregeling Invorderingswet 1990. Op het in rekening brengen van kosten van invordering is voor publiekrechtelijke vorderingen de Kostenwet als verplicht wettelijk kader van toepassing.

Op basis van twee grondslagen privaatrecht en publiekrecht, kan een vordering van de Gemeente op een debiteur ontstaan. Zonder een dergelijke grondslag bestaat geen vorderingsrecht. Voor de invordering is het ontstaan/de aard van de vordering, een duidelijke omschrijving en een juiste tenaamstelling van de debiteur van groot belang.

Hoofdstuk 4 invordering

Van effectieve en efficiënte invordering is sprake als het proces op een juiste manier plaatsvindt en afspraken worden nagekomen. Hieronder wordt voor iedere vordering die vanuit de Gemeente wordt ingevorderd op privaat- en publiek- grond het invorderingstraject stap-voor-stap beschreven.

4.1 Invorderingstraject privaatrechtelijk

4.1.1 Ontstaan vordering

Een privaatrechtelijke vordering ontstaat vanuit een overeenkomst die door de gemeente is aangegaan met een burger of een bedrijf.

4.1.2 Start invordering

De datum van de factuur is leidend voor het invorderingstraject.

4.1.3 1e Herinnering

Na het verstrijken van de reguliere betaaltermijn (30 kalenderdagen), wordt (bij niet of niet volledige betaling) een 1e kosteloze betalingsherinnering verzonden met een nieuwe betaaltermijn van 14 kalenderdagen.

4.1.4 2e Herinnering

Na het verstrijken van de betaaltermijn van de 1e kosteloze betalingsherinnering (14 kalenderdagen), wordt (bij niet of niet volledige betaling) een 2e kosteloze betalingsherinnering verzonden met een nieuwe betaaltermijn van 7 kalenderdagen.

4.1.5 Deurwaarder

Indien na het verstrijken van de vervaldatum van de 2e herinnering niet of niet volledig is betaald, wordt de vordering overgedragen aan de deurwaarder. Overdacht naar de deurwaarder leidt tot extra kosten. De kosten die hiermee gepaard gaan zijn terug te vinden onder de bij de “samenvatting” genoemde wet- en regelgeving.

4.1.6 Overzicht invorderingstraject privaatrechtelijke

Dagen*	Omschrijving	Actie	Kosten
30	Vervallen reguliere betaaltermijn	1e herinnering	Nee
14	Vervallen 1e herinnering	2e herinnering	Nee
7	Vervaltermijn 2e herinnering	Deurwaarder	Ja

* Met dagen worden hier het aantal kalenderdagen bedoeld, vanaf de vorige stap binnen het traject. Dit maakt de vervaltermijn helder vanaf het moment van factureren, herinneren en aanmanen.

4.2 Invorderingstraject publiekrechtelijk

4.2.1 Ontstaan vordering

Een publiekrechtelijke vordering ontstaat voornamelijk vanuit een besluit van een bestuursorgaan (in dit geval de Gemeente), bijvoorbeeld de legesverordening.

4.2.2 Start invordering

De datum van de factuur is leidend voor het invorderingstraject.

4.2.3 Herinnering

Na het verstrijken van de reguliere betaaltermijn (30 kalenderdagen), wordt (bij niet of niet volledige betaling) een kosteloze betalingsherinnering verzonden met een nieuwe betaaltermijn van 14 kalenderdagen.

4.2.5 Aanmaning

Indien na het verstrijken van de vervaldatum van de herinnering niet of niet volledig is betaald, wordt een aanmaning verzonden met een nieuwe betaaltermijn van 14 kalenderdagen. Hier zijn kosten mee gemoeid. De kosten die hiermee gepaard gaan zijn terug te vinden onder de bij de “samenvatting” genoemde wet- en regelgeving.

4.2.6 Postdwangbevel

Indien na het verstrijken van de vervaldatum van de aanmaning niet of niet volledig is betaald, wordt een postdwangbevel verzonden met een nieuwe betaaltermijn van 2 kalenderdagen. Hier zijn kosten mee gemoeid. De kosten die hiermee gepaard gaan zijn terug te vinden onder de bij de “samenvatting” genoemde wet- en regelgeving.

4.2.7 Deurwaarder

Indien na het verstrijken van de vervaldatum van het postdwangbevel niet of niet volledig is betaald, wordt de vordering overgedragen aan de deurwaarder. Overdacht naar de deurwaarder leidt tot extra kosten. De kosten die hiermee gepaard gaan zijn terug te vinden onder de bij de “samenvatting” genoemde wet- en regelgeving.

4.2.8 Overzicht invorderingstraject publiekrechtelijk

Dagen*	Omschrijving	Actie	Kosten
30	Vervallen reguliere betaaltermijn	1e herinnering	Nee
14	Vervaltermijn 1e herinnering	Versturen aanmaning	Ja
14	Vervaltermijn aanmaning	Versturen postdwangbevel	Ja
2	Vervaltermijn postdwangbevel	Deurwaarder	Ja

* Met dagen worden hier het aantal kalenderdagen bedoeld, vanaf de vorige stap binnen het traject. Dit maakt de vervaltermijn helder vanaf het moment van factureren, herinneren en aanmanen.

Hoofdstuk 5 Betalingen en betalingsregelingen

5.1 Tijdstip, wijze en bestemming van de betaling

Betalen is de manier om een vordering teniet te doen. Anders gezegd: bij volledige betaling is de schuld voldaan. De volgende betaalvormen zijn geaccepteerd binnen Gemeente Sluis:

• Contante betaling

• Betaling via pin of creditcard

• Betaling via bank (overschrijving)

• Betaling via IDEAL

Bij meerdere openstaande vorderingen van één debiteur wordt bij ontvangst van een bedrag eerst afgeboekt op de bestemming in de omschrijving. Bij ongerichte betalingen wordt eerst de oudste vordering afgeboekt.

Een betaling is tijdig als de vervaldatum van de betaling op de rekening van Gemeente Sluis uiterlijk samenvalt met de dag waarop de toegestane betalingstermijn verstrijkt. De valutadatum van de betaling geldt ook als tijdstip van betaling. De debiteur is verantwoordelijk voor tijdige betaling.

5.2 Betalingsregelingen

Een debiteur kan bij een openstaande vordering, eenmalig, verzoeken tot het treffen van een betalingsregeling. Dit verzoek moet schriftelijk of via email worden ingediend bij Gemeente Sluis. Hieruit moet blijken dat de debiteur niet in staat is de openstaande vordering in een keer te voldoen en welke betalingsregeling hij/zij voorstelt.

• Een betalingsregeling kan zijn een betaling van een totaal verschuldigd bedrag op een later tijdstip dan de vervaldatum van de vordering (uitstel van betaling);

• Een betaling in meerdere (maand)termijnen na de vervaldatum van de totale vordering (betaling in termijnen).

  Een betalingsregeling is pas definitief als deze schriftelijk is bevestigd door Gemeente Sluis. Het invorderingstraject wordt dan meteen aangepast aan de toegekende betalingsregeling.

  Voor een betalingsregeling worden de volgende regels toegepast:

• Een betaling in termijnen waarbij direct gestart wordt met het voldoen van een eerste betaaltermijn geniet de voorkeur boven uitstel van betaling;

• Betalingen in termijnen worden toegekend voor facturen met een totaalbedrag van € 100,- of hoger;

• Indien een betalingsregeling niet conform de gemaakte afspraken wordt nagekomen, komt deze per direct te vervallen. Het invorderingstraject wordt dan hervat;

• Wanneer er sprake is van een situatie waardoor de gemaakte afspraken niet nagekomen kunnen worden, moet dit direct per mail aan Gemeente Sluis worden gemeld.