Gemeenteblad van Olst-Wijhe
| Datum publicatie | Organisatie | Jaargang en nummer | Rubriek |
|---|---|---|---|
| Olst-Wijhe | Gemeenteblad 2019, 25971 | Beleidsregels |
Authentieke versie (PDF)
Informatie
Gerelateerd
Printen
Delen
Beleidsregels Bijzondere Bijstand en Minimabeleid gemeente Olst-Wijhe 2019
Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de uitvoering van de Participatiewet en de daarin opgenomen mogelijkheden tot het verstrekken van zowel individuele als categoriale bijzondere bijstand.
De beleidsregels zijn een uitwerking van het door de gemeenteraad en het college vastgestelde beleid en worden jaarlijks opnieuw vastgesteld.
Er zijn dit jaar nauwelijks wijzingen opgenomen in de beleidsregels.
Een aantal artikelen zijn redactioneel aangepast maar inhoudelijk niet gewijzigd.
Een belangrijke wijziging is het aanpassen van de deelname aan de collectieve ziektekostenverzekering bij Salland verzekeringen. Vanaf 2019 is de doelgroep uitgebreid naar belanghebbenden met een netto inkomen van 130% van de geldende bijstandsnorm.
Daarnaast wordt een eenmalige bijdrage verstrekt aan de inwoners die behoren tot de nieuwe doelgroep voor de collectieve ziektekostenverzekering (110-130% van het wettelijk sociaal minimum).
Voorwaarde is dat deze inwoners zich daadwerkelijk per 1 januari 2019 hebben aangemeld voor de collectieve ziektekostenverzekering. De bijdrage (ter hoogte van de gemeentelijke bijdrage per verzekerde) wordt met terugwerkende kracht verstrekt over het jaar 2018.
Sinds 2016 wordt met één aanvraagformulier gewerkt voor meerdere regelingen, te weten: bijzondere bijstand, reductieregeling, individuele inkomenstoeslag en individuele studietoeslag. Bij een aanvraag om een van deze in de beleidsregels opgenomen regelingen zal door het team Werk en Inkomen automatisch een check worden gedaan of belanghebbende ook voor een andere regeling in aanmerking komt. Indien mogelijk wordt deze dan ook automatisch toegekend of wordt de klant op de mogelijkheden gewezen.
Daarnaast worden, bij herhaling, de medewerkers van het team Werk, Inkomen en Zorg gevraagd deze regelingen onder de aandacht te brengen tijdens de gesprekken die ze met onze inwoners en samenwerkende organisaties voeren.
In deze beleidsregels zijn zo weinig mogelijk bedragen genoemd. De maximale vergoedingen, normbedragen en dergelijke, zijn opgenomen in het financieel besluit, dat als bijlage 1 aan de beleidsregels is toegevoegd. Het college zal de bedragen in het financieel besluit jaarlijks aanpassen. Hierdoor wordt voorkomen dat jarenlang verouderde bedragen in de beleidsregels zijn opgenomen.
Met deze beleidsregels wordt beoogd om zoveel mogelijk duidelijkheid, rechtsgelijkheid en rechtszekerheid te waarborgen. Toch kunnen er zich situaties voordoen waarin onverkorte handhaving van deze regels onrecht zouden doen aan de doelstelling van bijzondere bijstandsverlening. Daarom moet, zowel individueel (per besluit) als categoriaal (het in de beleidsregels neergelegde uitvoeringsbeleid) uitdrukkelijk de mogelijkheid blijven bestaan om af te wijken van de hier neergelegde regels.
Uiteraard zal het besluit in die gevallen ook de motivering moeten omvatten waarom in die situatie van de beleidsregels moet worden afgeweken. Daar waar niet in de beleidsregels wordt voorzien wordt het handboek “Grip op Participatiewet” geraadpleegd en neemt het college een besluit.
In hoofdstuk 2 wordt ingegaan op de algemene aspecten die in acht genomen worden bij de verstrekking van bijzondere bijstand. Vervolgens wordt in de hoofdstukken 3 tot en met 9 per kostensoort aangegeven of en hoe er bijzondere bijstand verstrekt kan worden.
De slotbepalingen zijn opgenomen in hoofdstuk 10. En tot slot is in de bijlage het Financieel besluit 2019 toegevoegd waarin een overzicht wordt gegeven van de (maximale) bedragen die in het kader van de bijzondere bijstand en reductieregeling verstrekt kunnen worden.
Bij de beoordeling van het recht op bijzondere bijstand dient de volgende volgorde te worden aangehouden:
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
Ad 1. Wil een belanghebbende in aanmerking kunnen komen voor bijzondere bijstand voor bepaalde kosten dan zal hij om te beginnen de gestelde kosten ook daadwerkelijk moeten hebben gemaakt. Indien de kosten niet daadwerkelijk gemaakt worden, is er geen verlening van bijzondere bijstand mogelijk
Ad 2. Uitgaande van het maatwerkprincipe past het dat het college slechts bijzondere bijstand verleent aan personen bij wie is vastgesteld dat de betreffende kosten in het voorliggende individuele geval ook daadwerkelijk noodzakelijk zijn. Er dient dus altijd een toetsing aan de omstandigheden van het individuele geval plaats te vinden
Ad 3. Er bestaat alleen recht op bijzondere bijstand indien er sprake is van bijzondere omstandigheden in het individuele geval. Dit betekent dus, dat niet de eisen van de samenleving in relatie tot de aard van de kosten bepalend zijn, maar de omstandigheden in het individuele geval. Het is daarom niet mogelijk om bijzondere bijstand te weigeren voor kosten die naar de eisen van de samenleving in het algemeen niet als noodzakelijk worden beschouwd. Het is alleen van belang of zich in het concrete geval bijzondere omstandigheden voordoen die de kosten noodzakelijk maken. Zo ja, dan bestaat er mogelijk recht op bijzondere bijstand
Ad 4. Aan de bijstand ligt het uitgangspunt ten grondslag dat het normbedrag, dat is bedoeld ter voorziening in de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan met inbegrip van de component reservering, in beginsel toereikend is (zie TK 2002-2003, 28 870, nr. 3, p. 13 en 14). De algemene bijstand is dus een uitkering voor levensonderhoud die als het ware is opgebouwd uit een aantal deeluitkeringen: een voor woonkosten, een voor kleding, een voor voedsel, etc. Er bestaat alleen recht op bijzondere bijstand wanneer een van de deeluitkeringen van de algemene bijstand niet in de specifieke kosten voorziet. In welke kosten de algemene bijstand nu precies wel en niet voorziet is uiteindelijk ter beoordeling aan de rechter. Hiervan bestaat geen vaste lijst.
De mate waarin een belanghebbende de kosten kan voldoen uit het vermogen en het inkomen voor zover dit meer bedraagt dan de bijstandsnorm noemen we in navolging van artikel 39 lid 1 Abw draagkracht.
Het college heeft in het kader van de bijzondere bijstand volledige vrijheid in de vaststelling van de draagkracht van de belanghebbende (TK 2002-2003, 28 870, nr. 3, p. 64-65). Dit betekent dat het college zelf bepaalt welk deel van de middelen bij de vaststelling van de draagkracht in aanmerking wordt genomen.
- 1.
- 2.
- 3.
Met deze beleidsregels wordt beoogd de kaders, waarbinnen toepassing wordt gegeven aan de gemeentelijke bevoegdheid tot de verlening van bijzondere bijstand, te beschrijven en inzichtelijk te maken. Dit laat onverlet dat er, gezien de complexiteit en de veelheid van factoren en omstandigheden die zich bij de beoordeling van het recht op bijzondere bijstand voor kunnen doen, redenen kunnen zijn om gemotiveerd van deze beleidsregels af te kunnen wijken.
Artikel 2 Recht op bijzondere bijstand
De alleenstaande, de alleenstaande ouder of het gezin heeft recht op bijzondere bijstand voor zover deze niet beschikt over de middelen om te voorzien in de uit bijzondere omstandigheden voortvloeiende noodzakelijke kosten van het bestaan en deze kosten niet kunnen worden voldaan uit de bijstandsnorm en de aanwezige draagkracht.
Artikel 4 Voorliggende voorzieningen
- 1.
Bij de beoordeling van het recht op bijzondere bijstand wordt rekening gehouden met voorliggende voorzieningen. Hieronder wordt verstaan: elke voorziening buiten de Participatiewet waarop de persoon of het gezin aanspraak kan maken, dan wel een beroep kan doen, ter verwerving van middelen of ter bekostiging van specifieke uitgaven.
- 2.
- 3.
- 4.
Wanneer de bijzonder noodzakelijke kosten door een voorliggende voorziening gedeeltelijk worden vergoed, is het recht op bijzondere bijstand voor het niet vergoede deel van de kosten afhankelijk van de reden waarom de voorliggende voorziening tot slechts gedeeltelijke vergoeding is overgegaan. Wanneer de reden van gedeeltelijke vergoeding enkel budgettaire gronden heeft kunnen de niet vergoede kosten voor bijzondere bijstand in aanmerking worden genomen, voor zover de kosten betrekking hebben op de meest goedkope toereikende oplossing.
- 5.
Artikel 6 Beoordeling bijzondere omstandigheden in de individuele situatie
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
Onvoldoende besef van verantwoordelijkheid voor de voorziening in de noodzakelijke kosten van het bestaan kan, afhankelijk van de ernst van de onverantwoordelijkheid, de individuele omstandigheden van de aanvrager en de urgentie van het aangevraagde, ertoe leiden dat er geen recht op bijzondere bijstand bestaat.
- 5.
Indien en voor zover aan het ontstaan of bestaan van de bijzondere noodzakelijke kosten een onvoldoende betoond besef van verantwoordelijkheid voor de voorziening in de noodzakelijke kosten van het bestaan ten grondslag ligt, wordt de eventueel toegekende bijzondere bijstand in beginsel toegekend in de vorm van een geldlening.
2.3 Inkomen, vermogen en draagkracht
Artikel 7 Verantwoordelijkheid tot voldoening uit eigen middelen
- 1.
- 2.
- 3.
Van het saldo op de betaalrekening wordt bij de aanvraag om bijzondere bijstand in verband met lopende uitgaven een bedrag vrijgelaten dat gelijk is aan de voor de belanghebbende(n) geldende bijstandsnorm (norm inclusief vt). Een negatief saldo op de betaalrekening moet als schuld worden aangemerkt en telt dus wel mee bij de vaststelling van het vermogen.
Let op: de saldi op spaarrekeningen tellen wel volledig mee als vermogen.
- 4.
Er geldt een extra vermogensvrijlating indien er sprake is van een reservering voor begrafenis/uitvaart kosten. Deze vrijlating kan alleen worden toegepast als het gereserveerde bedrag uitsluitend beschikbaar komt bij overlijden. Contant geld, een banktegoed, een spaardeposito of spaargeld voor dit doel blijft niet buiten beschouwing.
- 5.
Van het uitgangspunt dat auto's meetellen voor de vermogensvaststelling kan worden afgeweken indien:
- a.
- b.
De vrijlating van € 4.647,36 geldt slechts ten aanzien van één vervoermiddel (auto of motor) per gezin. Indien er daarnaast binnen hetzelfde huishouden nog een vervoermiddel (auto of motor) aanwezig is, wordt de waarde daarvan toegerekend aan het vermogen. Voor de vaststelling van de waarde van de auto (inclusief btw) kan bijvoorbeeld gebruik gemaakt worden van het prijzenboekje van de ANWB of autotrack.nl. Van auto’s die wegens hun leeftijd (doorgaans 7 à 8 jaar of ouder) niet meer in deze uitgaven zijn opgenomen, wordt aangenomen dat hun waarde nihil bedraagt, tenzij er aanwijzingen zijn dat dit niet het geval is (bijvoorbeeld bij oldtimers). Deze auto’s worden bij de vermogensvaststelling dus in het geheel niet meegeteld.
- 6.
Wanneer het vermogen is gebonden in de vorm van een voor eigen bewoning bestemde eigen woning, wordt het vermogen eerst, volgens de regels van de krediethypotheek, in aanmerking genomen wanneer de aan de aanvrager te verstrekken bijzondere bijstand op draagkrachtjaarbasis meer bedraagt dan de voor de aanvrager geldende bijstandsuitkering op maandbasis. Wanneer de op draagkrachtjaarbasis te verstrekken bijzondere bijstand beneden de voor aanvrager op maandbasis geldende bijstandsuitkering blijft, wordt het in de eigen woning gebonden vermogen niet in aanmerking genomen.
- 7.
In afwijking van lid 5 wordt het vermogen gebonden in de vorm van een voor eigen bewoning bestemde woning niet in aanmerking genomen voor zover het gaat om bijzondere bijstand voor kosten die verband houden met de bevordering naar een zelfstandige bestaansvoorziening en met de bevordering van het zelfstandig kunnen blijven functioneren van ouderen en gehandicapten:
- a.
- b.
- c.
- d.
- e.
- f.
- 8.
Draagkracht is het gedeelte van het inkomen en vermogen dat de aanvrager bij een aanvraag voor bijzondere bijstand zelf moet inzetten. Als het inkomen op bijstandsniveau ligt, is er geen draagkracht aanwezig in het inkomen. Wanneer het inkomen de bijstandsnorm overstijgt, moet dat meerdere inkomen geheel of gedeeltelijk ter delging van de noodzakelijke kosten worden ingezet.
- 9.
Onder bruto draagkracht wordt verstaan het absolute bedrag dat door de aanvrager ingevolge deze beleidsregels zou moeten kunnen worden ingezet voor de bekostiging van de noodzakelijke kosten. Onder netto draagkracht wordt verstaan de door de aanvrager te dragen kosten, nadat op de bruto draagkracht het toepasselijke draagkrachtpercentage is toegepast.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
- 6.
- 7.
- 8.
Voor de bepaling van de netto draagkracht wordt ten opzichte van de bruto draagkracht met een percentage van 10% gerekend in de toekenning van bijzondere bijstand voor kosten die verband houden met de bevordering naar een zelfstandige bestaansvoorziening en met de bevordering van het zelfstandig kunnen blijven functioneren van ouderen en gehandicapten:
- a.
- b.
- c.
- d.
- e.
- f.
- 9.
- 10.
Bij een belanghebbende ten aanzien van wie een schuldsaneringsregeling op grond van de WSNP is uitgesproken, geldt dat het college enkel de draagkracht kan berekenen over middelen waarover belanghebbende daadwerkelijk de beschikking heeft (zie CRvB 01-02-2005, nr. 02/93 NABW). De CRvB neemt hierbij als uitgangspunt dat dit slechts de middelen betreft die op de voet van artikel 295 lid 2 Fw buiten de boedel worden gelaten. Omdat dit in de praktijk neerkomt op 90% van de bijstandsnorm, betekent dit dat er in het algemeen geen draagkracht zal kunnen bestaan bij een belanghebbende ten aanzien van wie een schuldsaneringsregeling o.g.v. de WSNP van toepassing is.
- 11.
Bij een belanghebbende ten aanzien van wie een minnelijke schuldregeling is afgesproken, geldt dat het college enkel de draagkracht kan berekenen over de middelen waarover belanghebbende daadwerkelijk de beschikking heeft. Als een belanghebbende deelneemt aan een minnelijke schuldregeling dan kan belanghebbende feitelijk niet beschikken over zijn volledige inkomen. Belanghebbende heeft zich immers op grond van de schuldregelingsovereenkomst verplicht om het inkomen boven de beslagvrije voet of boven het VTLB te storten op een aangewezen rekening. Ook dit betekent in de praktijk dat belanghebbende ongeveer 90% van de bijstandsnorm overhoudt om van te leven en er dus in feite materieel geen draagkracht is. In deze situatie dient er wel daadwerkelijk een minnelijke schuldregelingsovereenkomst zijn afgesloten.
- 12.
Een zelfstandige is niet uitgesloten van bijzondere bijstand en reductieregeling. Het inkomen van een zelfstandige kan worden geschat aan de hand van het inkomen van vorig jaar, een IB-verklaring of de huidige boekhouding. Wanneer de aan de aanvrager te verstrekken bijzondere bijstand op draagkrachtjaarbasis meer bedraagt dan de voor de aanvrager geldende bijstandsuitkering op maandbasis wordt achteraf aan de hand van de jaarstukken vastgesteld wat de definitieve draagkracht over de draagkrachtperiode was. Indien deze hoger is dan de verstrekte bijzondere bijstand wordt deze teruggevorderd. Wanneer de op draagkrachtjaarbasis te verstrekken bijzondere bijstand beneden de voor aanvrager op maandbasis geldende bijstandsuitkering blijft wordt de draagkracht niet achteraf opnieuw berekend. Het vermogen verbonden in het bedrijf wordt meegeteld voor zover dit redelijkerwijs te gelde gemaakt kan worden. De reductieregeling wordt in alle gevallen om niet verstrekt en niet achteraf teruggevorderd.
2.4 De aanvraag, vorm van bijstand, uitbetaling en terugvordering
- 1.
- 2.
Een aanvraag voor bijzondere bijstand wordt slechts in behandeling genomen als de gevraagde gegevens compleet zijn en/of de gevraagde bewijsstukken zijn overgelegd. Het na een geboden hersteltermijn niet (tijdig) aanleveren van de gevraagde gegevens en/of bewijsstukken leidt tot buiten behandelingstelling van de aanvraag.
Artikel 13 De wijze van verstrekken
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
De aflossingstermijn van een renteloze geldlening wordt in principe vastgesteld op 3 jaar. Indien er na maximaal 36 maanden aflossing nog een restant bestaat, dan wordt dit omgezet in bijstand om niet. Belanghebbende moet dan wel aan de voorwaarden voldaan hebben, dat hij de vastgestelde maandelijkse aflossingsbedragen volledig heeft afbetaald.
- 5.
Van het genoemde in lid 4 kan worden afgeweken als blijkt dat:
- a.
- b.
- c.
wanneer belanghebbende een tekortschietend besef van verantwoordelijkheid voor de voorziening in het bestaan kan worden verweten met betrekking tot het ontstaan of voortduren van de situatie welke tot het verstrekken van bijstand in de vorm van een geldlening heeft geleid. De looptijd wordt in dit geval langer aangezien belanghebbende het volledige bedrag moet aflossen.
- 6.
- 7.
Hoofdstuk 3 Kosten van algemene aard
3.1 Toeslag voor jongeren van 18 tot 21 jaar al dan niet verblijvende in een inrichting
Jongeren van 18 tot en met 20 jaar kunnen in aanmerking komen voor bijzondere bijstand. Voor hun algemeen noodzakelijke bestaanskosten kunnen ze een beroep doen op de algemene bijstand. De Participatiewet, artikel 20, kent voor jongeren van 18 t/m 20 jaar aparte (lage) normen welke zijn afgeleid van de niveaus van de Algemene Kinderbijslagwet. Ingeval de noodzakelijke kosten van het bestaan van de jongere hoger zijn dan de toepasselijke bijstandsnorm, is aanvulling mogelijk bij wijze van bijzondere bijstand. In geval een jongere van 18 t/m 20 in een inrichting verblijft, heeft hij geen recht op algemene bijstand. De verlening van bijzondere bijstand is wel mogelijk, overeenkomstig als voor jongeren van 18 t/m 20 jaar die niet in een inrichting verblijven. In deze gevallen wordt de hoogte afgestemd op de norm van een 21-jarige die in een inrichting verblijft.
Daarbij geldt, dat het recht op bijzondere bijstand voor een jongere van 18 t/m 20 jaar alleen maar bestaat voor zover hij zijn ouders niet kan aanspreken voor deze kosten.
- 1.
- 2.
- 3.
De noodzakelijke kosten van bestaan van de alleenstaande jongere, alleenstaande ouder of gehuwde van 18 tot 21 jaar worden gelijkgesteld aan de toepasselijke bijstandsnorm voor alleenstaande, alleenstaande ouder of gehuwde van 21 jaar of ouder, zoals genoemd in artikel 21 en artikel 22a. De bijzondere bijstand wordt vastgesteld op het verschil tussen het inkomen van de jongere en de toepasselijke bijstandsnorm.
- 4.
3.2 Aanvulling alleenstaande ouders
Vanaf 1 januari 2015 is de alleenstaande oudernorm en de gemeentelijke toeslag voor mensen die kosten niet kunnen delen vervallen. Alleenstaanden en alleenstaande ouders krijgen vanaf 1 januari 2015 hetzelfde bedrag. (70% van het wettelijk minimumloon).
Voor alleenstaande ouders komt erboven op het kindgebonden budget (KGB) een extra kindgebonden budget, de zogenoemde alleenstaande ouderkop (alo-kop) die de Belastingdienst uitkeert. Deze toeslag is lager dan de toeslag op de norm die voorheen werd verstrekt. De mate van inkomensachteruitgang van alleenstaande ouders in de bijstand is afhankelijk van enkele factoren, zoals het aantal minderjarige kinderen, maar ook de leeftijd van deze kinderen.
Een deel van de alleenstaande ouders krijgt de alleenstaande ouderkoptoeslag echter niet. Dat komt omdat de partnerdefinitie die de Belastingdienst (Awir) hanteert, afwijkt van de alleenstaande definitie in de Participatiewet. Dat geldt bijvoorbeeld voor alleenstaande ouders van wie de partner in een inrichting zit of van wie de partner met onbekende bestemming is vertrokken.
In een aantal gevallen is het mogelijk het Awir-partnerschap bij de Belastingdienst/Toeslagen ongedaan te maken. In de hierboven beschreven gevallen gaat het waarschijnlijk om alleenstaande ouders die een partner hebben omdat zij getrouwd zijn of een geregistreerd partnerschap hebben. De toeslaggerechtigde komt alleen in aanmerking voor de alleenstaande ouderkop als er een echtscheiding of een scheiding van tafel en bed is aangevraagd. De actie ligt bij de toeslaggerechtigde. Vervolgens moet er ook nog voor worden gezorgd dat de ex-partner niet woont op hetzelfde adres en ook niet voorkomt in de BRP en dus (eventueel) wordt uitgeschreven van het adres van de alleenstaande ouder.
Belanghebbende moet worden gewezen op de mogelijkheden die belanghebbende heeft om wel voor de alleenstaande ouderkop in aanmerking te komen. Dit kan met toepassing van artikel 15 Participatiewet (voorliggende voorziening) en artikel 55 Participatiewet (Opleggen van aanvullende voorwaarden).
Het is niet de bedoeling dat gemeenten (algemene of bijzondere) bijstand verlenen om het inkomensgat te dichten dat kan ontstaan doordat de alleenstaande ouder geen recht heeft op de alleenstaande ouderkop omdat zij een toeslagpartner heeft. Dan zou namelijk sprake zijn van doorkruising van het rijks inkomensbeleid.
Wel kan de gemeente in voorkomende gevallen bekijken of maatwerkondersteuning mogelijk is via de bijzondere bijstand. Dat kan indien betrokkene als gevolg van bijzondere individuele omstandigheden wordt geconfronteerd met noodzakelijke bestaanskosten, waarin de algemene bijstand niet voorziet en die de aanwezige draagkracht te boven gaan. Daarbij zal dan aansluiting moeten worden gezocht bij de normen die gelden voor alleenstaande ouders met de aanvullende alleenstaande ouderkop.
Er speelt nog het verschil in begrippen peildatum of een feitelijke datum. De Bijstandsuitkering wijziging met ingang van dezelfde dag als de mutatie. Bij de Toeslagen zoals de belastingdienst die kent gaat het recht in en stopt de maand na de mutatie. Het actuele Awir-partnerschap wordt bij maandrecht toegepast. Voorbeeld: Het kindgebonden budget stopt als een kind 18 jaar is geworden. De toeslag loopt nog tot en met de maand waarin het jongste kind 18 wordt. De toeslag gaat ook altijd in op de 1e dag van de maand na de mutatie. Een kind is geboren op 8 april. Het kindgebonden budget gaat in op 1 mei. Alleen een mutatie op de eerste van de maand heeft werking in de maand zelf. Voorbeeld: vader en moeder hebben twee kinderen, zijn niet getrouwd en vader is vanaf 1 juni ingeschreven op een ander adres. Dan zijn vader en moeder vanaf 1 juni alleenstaande. Stel dat de moeder al enkele jaren de kindgebonden budgetaanvrager is, dan heeft zij vanaf 1 juni recht op de alleenstaande-ouderkop.
Overigens wordt de toeslag vooraf uitbetaald, in december wordt de toeslag over januari uitbetaald.
In principe is dus geen bijzondere bijstand nodig voor overbrugging van een overgangsperiode. De Belastingdienst heeft overigens toegezegd dat zij aanvragen en mutaties snel verwerken.
Tot slot komt het voor dat de Belastingdienst bij schulden Toeslagen met elkaar verrekend. Hiervoor is geen bijzondere bijstand mogelijk. Het zou dan immers gaan om bijstand ter voldoening van schulden.
Bij een terugvordering wordt de toeslaggerechtigde een betalingsregeling voorgelegd. Als de toeslaggerechtigde niet alles in een keer betaalt en verder niet reageert dan wordt er als er voldoende financiële ruimte is binnen hetzelfde middel de betalingsregeling uitgevoerd. Dat betekent dat uitsluitend met hetzelfde middel verrekend wordt. Als de toeslaggerechtigde zich niet houdt aan de regeling, dan komen ook alle andere middelen in aanmerking voor verrekening. Bij het treffen van een persoonlijke betalingsregeling kan de burger de Belastingdienst vragen rekening te houden met de beslagvrije voet.
Daarnaast kent de Belastingdienst/Toeslagen twee soorten betalingsregelingen voor mensen die toeslagen moeten terugbetalen: een standaardbetalingsregeling en een persoonlijke. Bij de persoonlijke variant wordt de betalingscapaciteit vastgesteld.
- 1.
- 2.
De noodzakelijke kosten van bestaan van de alleenstaande ouder wordt gelijkgesteld met de toepasselijke norm voor een alleenstaande ouder, artikel 21 onder a, aangevuld met de alleenstaande ouderkop die geldt als belanghebbende geen toeslagpartner heeft. De bijzondere bijstand wordt vastgesteld op het verschil tussen het inkomen van de alleenstaande ouder en de toepasselijke bijstandsnorm.
3.3 Toeslag voormalig alleenstaande ouder met studerend kind,
Vanaf 1 januari 2015 is de norm alleenstaande ouder even hoog als de norm voor een alleenstaande en ontvangt de alleenstaande ouder een hoger kindgebonden budget van de belastingdienst. Het kindgebonden budget eindigt op de eerste dag van de maand volgend op de maand waarin het jongste kind 18 jaar wordt.
Het kind ontvangt dan nog niet meteen een eigen inkomen uit WSF. Het inkomen uit WSF start pas met ingang van het kwartaal volgend op het kwartaal waarin het kind 18 jaar is geworden.
Er ontstaat dan een inkomensterugval binnen het gezin, omdat de ouder een korte periode niet meer kan beschikken over het kindgebonden budget en het kind nog geen recht heeft op een eigen inkomen uit WSF.
Indien dit jongste kind een opleiding volgt waarvoor recht bestaat op WSF of Wtos, wordt de bijstandsnorm voor een alleenstaande middels bijzondere bijstand aangevuld tot de eerste dag van het kwartaal volgend op het kwartaal waarin het jongste kind 18 jaar is geworden (en aanspraak op WSF of Wtos ontstaat).
De bijzondere bijstand wordt verstrekt vanaf de datum dat het kindgebonden budget eindigt en bedraagt 20% van de bijstandsnorm voor gehuwden van 21 jaar tot de pensioengerechtigde leeftijd.
De toeslag voor voormalig alleenstaande ouders is komen te vervallen. Deze toeslag zorgde voor een inkomensgarantie tot aan de uitkeringsnorm voor een echtpaar, wanneer het laatste en enige in het gezin wonende kind 18 jaar werd en de alleenstaande ouder terugviel naar de alleenstaandennorm.
De reden van de intrekking van deze regeling is dat er geen beleid vereist is. In zijn algemeenheid zijn de ouder en het kind in staat om samen voldoende bestaansmiddelen te verwerven. In de incidentele situaties dat dit op grond van individuele omstandigheden niet het geval is, kan maatwerk op grond van de bijzondere bijstand worden geleverd.
- 1.
Voor de voormalig alleenstaande ouder waarvan het laatste ten laste komende kind een opleiding volgt waarvoor recht bestaat op Wet studiefinanciering (WSF) of Wet tegemoetkoming onderwijsbijdrage en schoolkosten (Wtos), wordt de bijstandsnorm voor een alleenstaande aangevuld vanaf de datum dat het kindgebonden budget eindigt tot de eerste dag van het kwartaal volgend op het kwartaal waarin het kind 18 jaar is geworden
- 2.
- 3.
3.4 Individuele inkomenstoeslag
Per 1 januari 2015 vervangt de individuele inkomenstoeslag de langdurigheidstoeslag. In de “Verordening individuele inkomenstoeslag gemeente Olst-Wijhe” zijn de regels over het verlenen van een individuele inkomenstoeslag als bedoeld in artikel 36 van de Participatiewet vastgelegd. Op grond van deze verordening is geen sprake van een laag inkomen bij een inkomen hoger dan 110% van de toepasselijke bijstandsnorm. Daarnaast is bij verordening de hoogte van de individuele inkomenstoeslag vastgelegd.
In deze beleidsregels is opgenomen welke groepen niet in aanmerking komen voor individuele inkomenstoeslag en in welke gevallen personen uitzicht hebben op inkomensverbetering. Bij de beoordeling van het criterium 'geen uitzicht op inkomensverbetering' moet het college rekening houden met de omstandigheden van de persoon. In artikel 36, tweede lid, van de Participatiewet is bepaald dat tot die omstandigheden in ieder geval worden gerekend:
- -
- -
Deze omstandigheden zijn uitgewerkt in lid 6 en 7.
Personen opgenomen in een inrichting kunnen ook in aanmerking komen voor de individuele inkomenstoeslag. Deze belanghebbende moet om in aanmerking te komen natuurlijk wel aan de overige genoemde voorwaarden voldoen.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
Als een van de gehuwden is uitgesloten van het recht op individuele inkomenstoeslag ingevolge de artikelen 11 of 13, eerste lid, van de wet, komt de rechthebbende echtgenoot in aanmerking voor een individuele inkomenstoeslag naar de hoogte die voor hem als alleenstaande of alleenstaande met kinderen zou gelden.
- 6.
Als er in de laatste 12 maanden sprake is geweest van het verwijtbaar niet nakomen van arbeids- en/of re- integratieverplichtingen, waarvoor een maatregel van 20% of meer is opgelegd, bestaat er geen recht op de inkomenstoeslag. Er was uitzicht op inkomensverbetering, maar door eigen toedoen is dit teniet gedaan. Gedragingen waarvoor een maatregel is opgelegd van minder dan 20% staan de inkomenstoeslag niet in de weg.
- 7.
Personen of diens partner op de peildatum of in de referteperiode een inkomen geniet of heeft genoten op grond van de Wet op de studiefinanciering (WSF) of de Wet Tegemoetkoming Onderwijsbijdrage en Schoolkosten (WTOS) zijn uitgesloten, omdat zij geacht worden uitzicht te hebben op een inkomensverbetering.
- 8.
- 9.
Bij de inwerkingtreding van de Wet op de huurtoeslag heeft er een wijziging plaatsgevonden bij de vaststelling van het inkomen. Voor de inwerkingtreding werd er gekeken naar het inkomen van het voorafgaande jaar. De huidige huurtoeslag wordt gebaseerd op het actuele inkomen. Indien gedurende het jaar inkomensveranderingen optreden, kan de huurtoeslag tussentijds worden aangepast. Ook andere mutaties die van invloed zijn op de huurtoeslag zoals hoogte van de huur en gezinssamenstelling kunnen tussentijds worden aangepast. In veel situaties is het daarom niet meer noodzakelijk om een woonkostentoeslag te verstrekken.
Er kunnen zich echter twee situaties voordoen waarbij er wel een woonkostentoeslag bij een huurwoning kan worden verstrekt, namelijk bij een huurder die een nieuwe woning betrekt of als er sprake is van terugval van inkomsten en daardoor geen recht op huurtoeslag bestaat aangezien de huur boven de maximale huurgrens ligt. Woonkostentoeslag kan ook worden verstrekt bij een koopwoning, bijvoorbeeld indien er sprake is van een dusdanige verlaging van het inkomen dat de woonkosten niet meer (volledig) vanuit dit inkomen betaald kunnen worden.
Voor de berekening moet het berekeningsformulier woonkostentoeslag uit het handboek Grip op Participatiewet worden gebruikt.
In verschillende situaties kan het voorkomen dat de belanghebbende een waarborgsom moet voldoen ter verkrijging van een bepaalde prestatie zoals bijvoorbeeld bij het betrekken van nieuwe woonruimte. Over het algemeen, krijgt de huurder deze waarborgsom bij beëindiging van het huurcontract weer terug. De waarborgsom blijft in feite toebehoren aan de huurder maar hij kan er niet over beschikken. Er kan een noodzaak bestaan om voor deze kosten bijzondere bijstand te verlenen.
- 1.
Hoofdstuk 5 Kosten van medische aard
In het algemeen is het zo dat de Zorgverzekeringswet (Zvw) en de Wet langdurige zorg (Wlz) alle noodzakelijke medische of paramedische kostensoorten vergoeden. Beide regelingen gelden samen als een aan de Participatiewet voorliggende voorziening die passend en toereikend is. Bijstandsverlening voor deze kosten is daarom in beginsel uitgesloten (artikel 15 Participatiewet). In de toelichting bij artikel 15 Participatiewet is onder meer opgemerkt dat de Participatiewet geen functie heeft indien binnen de voorliggende regeling een bewuste beslissing is genomen over de noodzakelijkheid van de voorziening in het algemeen of in een specifieke situatie. Indien op grond van een dergelijk noodzakelijkheidsoordeel de keuze is gemaakt om één of meer kostensoorten niet in de voorziening op te nemen of de voorziening in een bepaalde situatie niet noodzakelijk te achten, dient de Participatiewet zich bij die keuze aan te sluiten en komt men ten aanzien van die kosten niet voor bijstandsverlening in aanmerking. Voorbeelden hiervan zijn loophulpmiddelen zoals een rollator of krukken.
Dit betekent tevens dat medische of paramedische kosten die niet op grond van de Zvw of Wlz worden vergoed in beginsel ook niet in aanmerking komen voor bijzondere bijstand. Volgens de CRvB moet namelijk worden aangenomen dat in het kader van de Zvw en de Wlz een bewuste beslissing is genomen over de omvang van de genees- en heelkundige hulp. Deze uitspraken van de CRvB hebben weliswaar betrekking op de (oude) Zfw en Wlz, maar aangenomen mag worden dat dit ook geldt voor de Zvw en de Wlz.
De volgende medische kostensoorten worden niet noodzakelijk geacht:
de kostensoorten bedoeld in artikel 14 onderdeel e Participatiewet
Geen bijstand wordt verleend voor de kosten van medische handelingen en verrichtingen die gerekend kunnen worden tot de ontwikkelingsgeneeskunde als bedoeld in de Wet op bijzondere medische verrichtingen, of wanneer zodanige medische behandelingen en verrichtingen buiten Nederland plaatsvinden. Het betreft hier een absoluut verbod.
de medische of paramedische kosten die bewust buiten het Zvw-pakket zijn gelaten
Ingeval de voorziening als zodanig in het concrete geval door die instantie niet noodzakelijk wordt geacht en derhalve ook geen vergoeding wordt toegekend, kan geen bijstand worden verleend. In de Zvw gaat het dan bijvoorbeeld om de kosten verbonden aan alternatieve geneeswijzen.
Een aanvraag om bijstand ter vergoeding van de hieraan verbonden kosten kan, gelet op het bovenstaande, worden afgewezen met toepassing van artikel 15 Participatiewet.
Wordt de voorziening in het individuele geval op grond van de Zvw wel noodzakelijk geacht, maar worden de kosten om budgettaire redenen niet of niet volledig vergoed, dan heeft het college de bevoegdheid, alsmede in voorkomende gevallen de plicht, om (aanvullende) bijstand te verlenen voor zover die kosten door de voorliggende voorziening voor belanghebbende noodzakelijk worden geacht.
Bijstandsverlening is, in afwijking van hetgeen in het bovenstaande is gesteld toch mogelijk indien en zolang, gelet op alle omstandigheden, daartoe zeer dringende redenen aanwezig zijn (artikel 16 lid 1 Participatiewet). Het criterium "zeer dringende redenen" mag echter niet al te ruim worden geïnterpreteerd. Het kan alleen worden toegepast bij acute noodsituaties. Daarvan zal, ook bij aanvragen om bijzondere bijstand voor medische kosten niet snel sprake zijn. Op grond van het motiveringsbeginsel zoals dat is neergelegd in artikel 3:46 Awb dient het college de mogelijkheid om wegens dringende redenen in afwijking van artikel 15 Participatiewet toch bijstand te verlenen altijd te beoordelen. Het is daarom aan te bevelen om in de beschikking, waarin met toepassing van (een van beide redenen in) dit artikel de aanvraag om bijstand wordt afgewezen, uitdrukkelijk te vermelden dat niet is gebleken van dringende redenen om toch bijstand toe te kennen. Zo mogelijk dient dit nader te worden gemotiveerd.
Betreft het een aanvraag om bijzondere bijstand voor medische kosten en is er geen sprake van zeer dringende redenen dan heeft het college op grond van de Participatiewet niet de bevoegdheid om bijstand te verlenen voor de betreffende kosten. Indien het college desondanks toch bijstand wil verlenen, dan zal het daarvoor zelf beleid moeten formuleren. Men spreekt in dit verband over buitenwettelijk beleid. De rechter kan buitenwettelijk beleid slechts terughoudend toetsen. Het eventueel van toepassing zijnde buitenwettelijk gemeentelijk beleid inzake bijstandsverlening voor medische kosten is indien van toepassing opgenomen in deze beleidsregels.
Eigen bijdragen van kostensoorten die slechts ten dele door de Zvw worden vergoed komen in beginsel in aanmerking voor bijzondere bijstand. Medische kosten die zijn uitgesloten van vergoeding op grond van de Zvw (bijvoorbeeld de kosten van alternatieve geneeswijzen zoals acupunctuur en kosten van diverse farmaceutische middelen) worden soms toch vergoed op grond van een aanvullende of collectieve verzekering. Daarbij geldt dan meestal een eigen bijdrage. Of deze eigen bijdrage wordt vergoed is afhankelijk van het wel of niet zijn uitgesloten van die medische kosten op grond van de Zvw. Als de kosten buiten het vergoedingenpakket van de Zvw vallen, komen deze eigen bijdragen niet voor bijzondere bijstand in aanmerking.
Het is mogelijk dat de verzekerde de zorg van een niet door zijn zorgverzekeraar gecontracteerde zorgaanbieder af wil nemen. In zo'n geval zal de vergoeding veelal niet volledig zijn. Wellicht zal de belanghebbende voor het restant van de kosten bijstand aanvragen. Deze kosten zijn geen noodzakelijke kosten in de zin van artikel 35 lid 1 Participatiewet, voor zover bij gebruik van een wel gecontracteerde zorgaanbieder deze kosten wel vergoed zouden worden. Er kan dan in beginsel geen bijstand worden verleend.
Een zorgverzekeraar kan polissen aanbieden waarin bepaalde om ethische of levensbeschouwelijke redenen controversiële prestaties buiten de dekking van de zorgverzekering blijven. Indien de verzekerde voor een dergelijke 'vermagerde' polis kiest, dan komt hem geen bijstand toe voor de kosten die buiten de dekking zijn gelaten. Analoog aan een vrijwillig gekozen hoger eigen risico, kan het gevolg van voormelde keuze niet worden afgewenteld op de Participatiewet in die zin dat de kosten van dit hogere eigen risico als noodzakelijk zouden moeten worden aangemerkt.
Voor de bijzondere bijstand geldt de ziektekostenverzekering als voorliggende voorziening. Indien men er zelf voor kiest om zich niet te verzekeren tegen een algemeen aanvaard risicopakket komen deze kosten volgens vaste jurisprudentie niet voor verlening van bijzondere bijstand in aanmerking.
De belanghebbende wordt geacht een standaard aanvullende ziektekostenverzekering (inclusief tandheelkunde) af te sluiten bij zijn zorgverzekeraar (bijvoorbeeld het Pluspakket van Salland Verzekeringen). Dit betekent dat er geen recht op bijzondere bijstand bestaat voor kosten die op grond van de standaard aanvullende verzekering worden vergoed.
De kosten van de extra premie verbonden aan een aanvullende verzekering (inclusief tandheelkunde) worden op grond van artikel 5.4 vergoed tot een maximaal bedrag.
Let op: De samenstelling van het pakket van een standaard aanvullende verzekering verschilt per zorgverzekeraar. De belanghebbende heeft echter een wettelijk recht om zelf een verzekeraar te kiezen. Hij kan niet gedwongen worden om zich bij een bepaalde zorgverzekeraar te verzekeren. De consulenten Minimabeleid moeten bij de beoordeling van een aanvraag bijzondere bijstand uitgaan van de vergoedingenlijst van de standaard aanvullende verzekering van de zorgverzekeraar waarbij de belanghebbende verzekerd is en niet van de standaard aanvullende verzekering van een andere zorgverzekeraar, ook al heeft deze een gunstiger pakket.
Heeft men nagelaten zich aanvullend te verzekeren dan bepalen de individuele omstandigheden de hoogte van de eventuele bijstand. In dat geval bedraagt de vergoeding maximaal hetgeen voor eigen rekening zou zijn gebleven indien men aanvullend verzekerd zou zijn op grond van de standaard aanvullende verzekering van de zorgverzekeraar waarbij de belanghebbende verzekerd is.
De belanghebbende heeft namelijk een wettelijk recht om zelf een verzekeraar te kiezen. Hij kan niet gedwongen worden om zich bij een bepaalde zorgverzekeraar te verzekeren.
Een en ander volgt uit de beantwoording van diverse Kamervragen door de ministers van SZW en VWS.
De gemeente heeft met Salland Verzekeringen een collectieve ziektekostenverzekering voor minima afgesloten. De polis bestaat uit een Extra of Plus aanvullende verzekering en een Tandextra of Tandplus verzekering voor mondzorg. Daarbij is de zogenoemde gemeentemodule afgesloten met extra vergoedingen voor extra behandelingen Fysiotherapie, extra vergoeding voor brillen en contactlenzen en een extra vergoeding voor tandartskosten.
Bij het bepalen of er bijzondere bijstand kan worden verstrekt voor medische kosten is het van belang om de medische noodzakelijkheid vast te stellen omdat alleen dan de kosten (deels) kunnen worden vergoed. Als uitgangspunt wordt genomen dat alle kosten die onder de basisverzekering vallen en volledig of deels worden vergoed als medisch noodzakelijke kosten worden beschouwd.
- -
- -
- -
- -
- -
- -
- -
- -
- -
De voorwaarden waaronder bijzondere bijstand kan worden verleend en de hoogte van de (maximale) vergoedingen zijn uitgewerkt in de nadere voorwaarden in dit hoofdstuk.
Voor de overige medische kosten zal door middel van een aan te vragen medisch advies moeten worden bepaald of de kosten als medisch noodzakelijk kunnen worden beschouwd. Als dit niet het geval is dan komen de kosten niet voor vergoeding vanuit de bijzondere bijstand in aanmerking.
In voorkomende gevallen kan het college de medische noodzaak laten vaststellen door een hiervoor aangewezen instantie. De bijzondere bijstand moet aangevraagd zijn voor met de (voortgezette) behandeling wordt gestart en de kosten zijn gemaakt, zodat eerst een medisch advies kan worden opgevraagd om de noodzaak en eventueel de goedkoopst adequate voorziening vast te stellen.
5.3 Collectieve ziektekostenverzekering
De gemeente Olst-Wijhe heeft een collectieve ziektekostenverzekering afgesloten speciaal voor mensen met een lager inkomen bij Salland Verzekeringen.
De polis bestaat uit een Extra of Plus aanvullende verzekering en een Tandextra of Tandplus verzekering voor mondzorg. Daarbij is de zogenoemde gemeentemodule afgesloten met extra vergoedingen voor extra behandelingen Fysiotherapie, extra vergoeding voor brillen en contactlenzen en een extra vergoeding voor tandartskosten.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
- 6.
5.3 A Eenmalige bijdrage ziektekostenverzekering over het jaar 2018
Op basis van de op 5 februari 2018 door de gemeenteraad aangenomen motie wordt aan diegenen die zich per 1 januari 2019 hebben aangemeld voor de collectieve ziektekostenverzekering een eenmalige bijdrage verstrekt. De hoogte van de bijdrage is gebaseerd op de hoogte van de gemeentelijke bijdrage aan de premie collectieve ziektekostenverzekering over het jaar 2018, te weten € 5,75 per maand.
Belanghebbende behoort tot de nieuwe doelgroep (inkomen tussen de 110-130% van het wettelijk sociaal minimum en heeft zich daadwerkelijk per 1 januari 2019 aangemeld voor de collectieve ziektekostenverzekering.
De bijdrage ad € 69, - wordt met terugwerkende kracht over het jaar 2018 in een keer (ambtshalve) uitbetaald.
5.4 Premie aanvullende ziektekostenverzekering
Bij de vaststelling van het recht op bijzondere bijstand voor medische kosten wordt ervan uit gegaan dat iedereen naast de basisverzekering een aanvullende ziektekostenverzekering (inclusief) tandheelkunde) afsluit zonder vrijwillig eigen risico. Dit betekent dat er geen recht op bijzondere bijstand bestaat voor kosten die op grond van de aanvullende verzekering worden vergoed.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
- 6.
5.5 Eigen risico ziektekostenverzekering
In de Zorgverzekeringswet (Zvw) is een verplicht eigen risico opgenomen. Hier is sprake van een algemene maatregel, die geldt voor alle verzekerden. Daarnaast is het mogelijk een vrijwillig eigen risico af te sluiten, hierdoor wordt er een lagere premie betaald.
- 1.
- 2.
- 3.
De bijstand kan worden aangevraagd binnen hetzelfde kalenderjaar waarbinnen het volledig eigen risico is opgebruikt. Indien de bijdrage wordt opgelegd in een later kalenderjaar dient de bijzondere bijstand te worden aangevraagd binnen drie maanden na ontvangst van het bericht dat het volledig eigen risico is opgebruikt.
- 4.
De zorgverzekeringswet en de daarop gebaseerde Regeling zorgverzekering zijn voor de kosten van brillen (montuur en of glazen) of contactlenzen in beginsel aan te merken als aan de bijzondere bijstand voorliggende, toereikende en passende voorziening. Er is door de wetgever een bewuste keuze gemaakt over de noodzaak van het vergoeden van de kosten van brillen (montuur en of glazen) of contactlenzen, zodat (aanvullende) bijzondere bijstandsverlening in beginsel niet aan de orde is. Slechts indien er sprake is van zeer dringende of medische redenen kan hiervan afgeweken worden.
Bij de verstrekking van bijzondere bijstand voor een bril of contactlenzen moet rekening worden gehouden met de vergoeding die de collectieve aanvullende verzekering (SallandPlus met Gemeentemodule) kent. De vergoeding is vastgelegd in het in bijlage 1 opgenomen Financieel besluit.
- 1.
- 2.
- 3.
Indien binnen twee jaar een verzoek om bijstand in de kosten van aanschaf voor een nieuwe bril wordt gedaan, wordt dit verzoek afgewezen, tenzij er sprake is van wijziging van de sterkte van glazen. Indien er sprake is van wijziging van een sterkte van +1 of -1 kan bijzondere bijstand worden verstrekt voor de aanschaf van nieuwe glazen. Er wordt van uitgegaan dat de glazen gezet kunnen worden in het “oude montuur”.
- 4.
- 5.
De Zorgverzekeringswet (Zvw) moet beschouwd worden als een aan de bijstandsverlening in de weg staande voorliggende voorziening als bedoeld in artikel 15 Participatiewet. Dat de zorgverzekering geen volledige dekking voor deze kosten biedt en slechts een deel van de kosten vergoedt, doet hieraan niet af. De kosten van een gehoortoestel komen in aanmerking voor volledige vergoeding door de zorgverzekeraar op grond van de Zvw, Besluit zorgverzekering en Regeling zorgverzekering. Hierbij geldt een wettelijke eigen bijdrage van 25%. Voor deze eigen bijdrage kan bijzondere bijstand worden verstrekt.
Voor de hoogte van de aanvullende vergoeding wordt aangesloten bij de vergoeding van de collectieve aanvullende verzekering SallandPlus.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
5.8 Batterijen en serviceabonnementen gehoortoestellen
Kosten van de batterijen en een serviceabonnement van een gehoortoestel behoren tot de bijzonder noodzakelijke kosten van het bestaan en komen daarom in aanmerking voor bijzondere bestand. Hierbij geldt dat wordt aangesloten bij de collectieve ziektekostenverzekering van de gemeente Olst-Wijhe.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
5.9 Bewassing- en kleding slijtagekosten
Kleding- en schoeiselslijtage kunnen het gevolg zijn van het gebruik van prothesen, stoornissen van houding en bewegingsapparaat, het evenwicht, het bewustzijn of het coördinatievermogen. Extra waskosten kunnen voortkomen uit incontinentie, gebruik medicatie zoals zalf, bedlegerigheid, gebruik van een stoma of overmatig transpireren.
- 1.
- 2.
De hoogte van de voor bijzondere bijstand in aanmerking komende waskosten wordt bepaald aan de hand van de GMD-lijst (Gemeenschappelijk Medische Dienst van het GAK). De GMD lijst bestaat officieel niet meer, maar wordt nog wel jaarlijks door het handboek Grip op Participatiewet (Schulinck) geïndexeerd. De GMD lijst gaat in op kosten in geval van ziekte of handicap.
- 3.
- 4.
- 5.
Dieetpreparaten zijn voedingsmiddelen die ten opzichte van de normale voeding zowel een gewijzigde chemische samenstelling (voedingskundige samenstelling) als een gewijzigde fysische samenstelling (andere consistentie zoals vloeibaar of poeder) hebben. Voorbeelden van dieetpreparaten zijn de drinkvoedingen zoals Nutridrink, Fortimel en dergelijke.
De Zvw dient voor de kosten van dieetpreparaten te worden beschouwd als een aan de Participatiewet voorliggende, toereikende en passende voorziening. Dit betekent dat artikel 15 Participatiewet in beginsel aan toekenning van bijzondere bijstand in deze kosten in de weg staat. In afwijking hiervan is toch bijstandsverlening mogelijk indien en zolang, gelet op alle omstandigheden, daartoe zeer dringende redenen aanwezig zijn (artikel 16 lid 1 Participatiewet).
Dieetkosten zijn de meerkosten die ten opzichte van de kosten van een normale gezonde voeding, ontstaan door het volgen van een (medisch noodzakelijk) dieet. Met voedingssupplementen worden diverse pillen, tabletten, capsules, druppels en poeders aangeduid die als aanvulling op de dagelijkse voeding bedoeld zijn. Dieetkosten en voedingssupplementen behoren niet tot het zorgpakket van de wettelijke ziektekostenverzekeringen en Zvw. Deze kunnen dan ook niet als voorliggende, toereikende en passende voorzieningen worden aangemerkt. Dit betekent dat verlening van bijzondere bijstand mogelijk is indien wordt voldaan aan bepaalde voorwaarden. Daarbij is met name van belang: Betreft het (aantoonbare) medisch noodzakelijke kosten van het bestaan?
Wil een dieet tot de noodzakelijke kosten van het bestaan horen dan zal een deskundige de (medische) noodzaak van het dieet moeten kunnen vaststellen. Maar het feit dat een dieet door een diëtist is opgesteld maakt niet dat dit per definitie medisch noodzakelijk is. Uit jurisprudentie kan voorts worden afgeleid dat de volgende (alternatieve) diëten en voedingssupplementen medisch niet noodzakelijk zijn:
- -
- -
- -
- -
- -
De kosten voor normale voeding kan belanghebbende voldoen uit een inkomen ter hoogte van de toepasselijke norm algemene bijstand. Er dient dus sprake te zijn van meerkosten ten opzichte van normale voeding (referentievoeding).
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
Indien de belanghebbende als gevolg van meerdere voedselintoleranties een combinatiedieet dient te volgen dan zijn de kosten hiervan niet per definitie gelijk aan de optelsom van twee of meer normdiëten. De toepasselijke normdiëten zullen volgens de regels van de dieetleer ineengeschoven moeten worden, zodat een voor alle diagnosen verantwoord en een op de persoon toegesneden dieet resulteert. Van dit samengestelde dieet zullen vervolgens de kosten moeten worden berekend en afgezet tegen de kosten van de referentievoeding. Hiertoe zal het college een advies moeten vragen.
Naast de voedingssupplementen zijn er ook de zelfzorggeneesmiddelen. Sinds 1999 moet iedereen zijn zelfzorggeneesmiddelen zelf betalen, behalve belanghebbenden die deze medicijnen langdurig gebruiken. Zij krijgen op grond van de Regeling zorgverzekering deze geneesmiddelen wel vergoed door de zorgverzekeraar. De zelfzorggeneesmiddelen die in het zorgverzekeringspakket zijn opgenomen voor mensen die deze chronisch gebruiken, zijn de volgende vijf groepen zelfzorgmiddelen:
- -
- -
- -
- -
- -
In de overige gevallen bestond ook voor 1 januari 2004 geen aanspraak op vergoeding van zelfzorgmiddelen. Aangenomen moet worden dat er in het kader van de Zvw een bewuste beslissing is genomen over de noodzakelijkheid van deze geneesmiddelen. Er bestaat in beginsel dan ook geen recht op bijzondere bijstand voor de zelfzorgmiddelen. Tenzij het de kosten van een chronisch gebruiker betreft en deze hiervoor geen beroep kan doen op de Zvw. Onder chronisch gebruik wordt langer dan zes maanden verstaan.
De Zvw dient voor de kosten van geneesmiddelen in beginsel als aan de Participatiewet voorliggende, toereikende en passende voorzieningen te worden beschouwd. De aanspraak op geneesmiddelen is geregeld in de Regeling zorgverzekering. Bijlage 2 bij deze regeling bevat een overzicht van de geneesmiddelen waarop, soms onder bepaalde voorwaarden, aanspraak kan worden gemaakt. Indien de Zvw de voorgeschreven geneesmiddelen niet vergoed, bestaat er in beginsel ook geen recht op bijzondere bijstand. Aangenomen moet worden dat er in het kader van de Zvw een bewuste beslissing is genomen over de noodzakelijkheid van deze geneesmiddelen. Artikel 15 Participatiewet staat dan in beginsel aan toekenning van bijzondere bijstand in de weg.
Alleen als er sprake is van zeer dringende redenen kan bijzondere bijstand worden verstrekt. Dit is denkbaar bij abrupte beëindiging van medicijnen en bij het niet kunnen verdragen van bepaalde geneesmiddelen uit het GVS. De noodzaak moet worden vastgesteld aan de hand van een opgevraagd medisch advies.
5.13 Alternatieve geneeswijzen
Geen recht op bijzondere bijstand
De Zvw vergoed in het algemeen alle noodzakelijke kosten die verband houden met medische of paramedische behandeling. De Zvw geldt in het kader van de Participatiewet als een voorliggende voorziening die passend en toereikend is. Bijstandsverlening voor deze kosten is daarom in beginsel uitgesloten (artikel 15 Participatiewet).
Indien in het kader van de Zvw op grond van een bewuste beslissing over de noodzakelijkheid van een voorziening de keuze is gemaakt om één of meer kostensoorten niet in de voorziening op te nemen of de voorziening in een bepaalde situatie niet noodzakelijk te achten, dient de Participatiewet zich bij die keuze aan te sluiten en komt men ten aanzien van die kosten niet voor bijstandsverlening in aanmerking. Dit betekent in het algemeen dat kostensoorten die niet op grond van de Zvw worden vergoed ook niet in aanmerking komen voor bijzondere bijstand krachtens artikel 35 lid 1 Participatiewet. Dit is slechts dan anders als de betreffende kosten noodzakelijk zijn, maar de kosten om budgettaire redenen niet of niet langer op grond van een voorliggende voorziening (volledig) worden vergoed. Dan heeft het college wel de mogelijkheid om op grond van artikel 35 lid 1 Participatiewet (aanvullende) bijzondere bijstand te verlenen.
De kosten van alternatieve geneeswijzen worden niet vergoed in de en Zvw. Met artikel 2.4 lid 1 Besluit zorgverzekeringen is een bewuste beslissing genomen over de noodzaak van het vergoeden van de kosten van alternatieve geneeskundige behandelingen. De kosten van alternatieve geneeswijzen worden niet vergoed omdat de werking ervan niet wetenschappelijk is bewezen. Voor deze kosten bestaat in beginsel ook geen recht op bijstand. De wettelijke grondslag hiervoor is artikel 15 Participatiewet (zie CRvB 22-03-2011, nr. 08/7181 WWB).
Soms wordt een deel van de kosten voor alternatieve geneeswijzen toch op basis van een aanvullende verzekering vergoed. Ondanks dat is er, gelet op het bovenstaande, ook dan in beginsel geen bijstandsverlening mogelijk voor de kosten van de eigen bijdrage.
Als voorliggende voorziening wordt aangemerkt de Zorgverzekeringswet, en met betrekking tot de draagkracht een eventuele zwangerschaps-/bevallingsuitkering. Als bevalling op medisch of sociaal advies in het ziekenhuis plaatsvindt, vindt vergoeding plaats door de zorgverzekeraar. De kosten van kraamhulp behoren tot de bijzondere noodzakelijke kosten van het bestaan.
- 1.
Voor de eigen bijdrage kan bijzondere bijstand worden verleend. De bijzondere bijstand voor kraamhulp kan worden toegekend na overlegging van het bewijs van voorschotbetaling (het voorschot wordt dan betaalbaar gesteld) en onder de voorwaarde dat de resterende eigen bijdrage wordt betaald na overlegging van de definitieve nota. (Indien belanghebbende aanvullend verzekerd is voor het Pluspakket van Salland, of een andere vergelijkbare aanvullende zorgverzekering heeft, wordt de eigen bijdrage vergoed uit de aanvullende verzekering) (zie Vergoedingenlijst Salland verzekeringen).
- 2.
Persoonlijke alarmeringsapparatuur is een draagbare, draadloze noodschakelaar waarmee in noodsituaties een telefoonkiesautomaat aangezet kan worden. Deze automaat legt dan contact met een centrale die 24 uur per dag bemand is. Als het nodig is, komt een hulpverlener naar de klant toe voor hulp. Er kan ook iemand uit de naaste omgeving als contactpersoon aangewezen worden.
Het gaat hier om persoonlijke alarmering als er sprake is van een lichamelijke beperking en er een verhoogde risicosituatie is. Door de aandoening is er meer kans on te vallen en is het waarschijnlijk dat men niet zelfstandig kan opstaan na een val. De medische indicatie hiervoor kan worden afgegeven door een (huis)arts. In dat geval worden de huur- en aansluitkosten volledig vergoed vanuit de basisverzekering.
Voor de service- en/of abonnementskosten voor aansluiting op de alarmcentrale bestaat geen vergoeding vanuit de basisverzekering. Wel kan op grond van een aanvullende ziektekostenverzekering een vergoeding worden gegeven.
De zorgverzekeringswet en de daarop gebaseerde regelgeving worden als voorliggende voorziening als bedoeld in artikel 15 van de Participatiewet aangemerkt.
De voor eigen rekening blijvende bijdrage komt voor bijzondere bijstandsverlening in aanmerking.
Hierbij wordt uitgegaan van de goedkoopste adequate voorzining.
Sociale alarmering is bestemd voor personen die op grond van sociale redenen en niet (alleen) op grond van medische redenen gebruik moeten kunnen maken van alarmering om hulp in te kunnen roepen. Denk bijvoorbeeld aan alarmering in verband met ouderdom (valgevaar, zich niet veilig voelen).
Er bestaat geen vergoeding vanuit de zorgverzekering. Wel kan op grond van een aanvullende ziektekostenverzekering een vergoeding worden gegeven. Deze mogelijke vergoeding wordt aangemerkt als een voorliggende voorziening als bedoeld in artikel 15 van de Participatiewet.
De voor eigen rekening blijvende bijdrage komt voor bijzondere bijstandsverlening in aanmerking.
Hierbij wordt uitgegaan van de goedkoopste adequate voorzining.
- 1.
- 2.
- 3.
Wanneer de woning in verband met medisch redenen extra verwarmd moet worden, brengt dat vaak extra kosten met zich mee. Voor deze extra kosten kan bijzondere bijstand worden verstrekt.
- 1.
- 2.
Hiervan is in ieder geval sprake indien er een medische noodzaak is voor het maken van deze kosten. De medische noodzaak van de meerkosten wordt middels een brief van de huisarts of een medisch advies vastgesteld. In dit advies wordt aangegeven dat het extra stook- of verwarmingskosten betreft en de naam van de behandelend specialist. Is er een medische noodzaak dan wordt vastgesteld of de noodzakelijke verwarming betrekking heeft op:
- -
- -
- -
- -
- 3.
- 4.
- 5.
Als men (tijdelijk) niet in staat is om een warme maaltijd voor zichzelf te bereiden of te laten bereiden, kan men gebruik maken van warme maaltijdvoorziening waarbij de maaltijden aan huis worden bezorgd of het restaurant in de woonvoorziening. Omdat deze service vaak duurder is dan zelf maaltijden bereiden, komen meerkosten voor bijz. bijstandsvergoeding in aanmerking.
Maaltijden die gekocht worden bij een supermarkt, traiteur, of een slagerij komen niet voor bijstandsverlening in aanmerking.
- 1.
- 2.
- 3.
De bijstand wordt uitbetaald na inlevering van de nota’s en/of betaalbewijzen.
De Zvw vergoed in het algemeen alle noodzakelijke tandheelkundige kosten. Beide regelingen gelden samen in het kader van de Participatiewet als een voorliggende voorziening die passend en toereikend is. Bijstandsverlening voor deze kosten is daarom in beginsel uitgesloten. Indien in het kader van de Zvw op grond van een bewuste beslissing over de noodzakelijkheid van een voorziening de keuze is gemaakt om één of meer kostensoorten niet in de voorziening op te nemen of de voorziening in een bepaalde situatie niet noodzakelijk te achten, dient de Participatiewet zich bij die keuze aan te sluiten en komt men ten aanzien van die kosten niet voor bijstandsverlening in aanmerking. Dit betekent in het algemeen dat kostensoorten die niet op grond van de Zvw worden vergoed ook niet in aanmerking komen voor bijzondere bijstand.
De gemeente Olst-Wijhe maakt een uitzondering voor een maximaal bedrag aan tandheelkundige kosten en sluit hierbij aan bij de collectieve verzekering van Salland Verzekeringen.
Er wordt niet meer gekeken naar de kostensoort maar de vergoeding wordt vastgesteld op een maximumbedrag. Voor de kosten van orthodontie is geen vergoeding mogelijk, voor personen jonger dan18 jaar is de vergoeding opgenomen in de ziektekostenverzekering. Voor personen ouder dan 18 jaar is er bewust voor gekozen deze kostensoort niet in de voorziening op te nemen.
Salland verzekeringen heeft ervoor gekozen om een eigen bijdrage van 25% voor de tandartskosten in te voeren. Dit niet uit besparingsmotief maar vanuit het oogpunt van kostenbewustwording. Door de eigen bijdrage wordt meer nagedacht over het nut en de noodzaak van de behandeling. In de gemeentemodule wordt de resterende 25% vergoed. Daarom is ervoor gekozen ook hier aan te sluiten bij de vergoeding op grond van de aanvullende verzekering Inclusief de gemeentemodule
- 1.
- 2.
Indien iemand ervoor heeft gekozen om een andere aanvullende (tandartskosten) verzekering (al dan niet bij een andere verzekeraar), dan kunnen de kosten eveneens voor 100% worden vergoed tot een maximaal bedrag dat is vastgelegd in het financiële besluit (inclusief de vergoeding van de zorgverzekeraar).
- 3.
Indien in het geheel geen gebruik wordt gemaakt van de aanvullende Tandartsverzekering dan kan men hiervoor een aanvraag voor bijzondere bijstand voor de eigen bijdrage voor de tandheelkundige kosten indienen. Voor het vaststellen van de hoogte van de bijzondere bijstand wordt aangesloten bij de mogelijke vergoeding van de ziektekostenverzekering. De maximale hoogte van de bijzondere bijstand is vastgelegd in het in bijlage 1 opgenomen Financieel besluit.
- 4.
Slechts bij zeer bijzondere omstandigheden (denk aan ernstige medische complicaties) kan overwogen worden om een hogere vergoeding te verstrekken in de vorm van leenbijstand. Er moet dan wel een medisch advies aan de toekenning ten grondslag liggen. Denk hierbij aan de mogelijkheid om behandelingen te spreiden over meerdere jaren en overleg met de klant/toestemming voor leenbijstand.
De aanschafkosten van een kunstgebit of reparatiekosten van een kunstgebit worden vergoed door de zorgverzekeraar. Na goedkeuring worden de kosten van een kunstgebit (inclusief de techniekkosten) voor 75% vergoed op grond van de basisverzekering tot een bepaald maximumbedrag, afhankelijk of de tandarts of een tandprotheticus de gebitsprothese verzorgt. Daarnaast wordt een vergoeding via de aanvullende verzekering verstrekt. De overgebleven eigen bijdrage komt voor bijstandsverlening in aanmerking.
Een medisch advies is niet nodig mits het gaat om een prothese die éénmaal per 5 jaar wordt vervangen.
Indien men niet aanvullend verzekerd is wordt rekening gehouden met de vergoeding die de standaard aanvullende verzekering hanteert.
De Zvw en Wlz vergoeden in het algemeen alle noodzakelijke kosten van fysiotherapie of oefentherapie voor een aandoening die staat in een door de minister vastgestelde lijst (Bijlage 1 van het Besluit zorgverzekering), de Lijst Chronische aandoeningen fysiotherapie en oefentherapie. Het recht op vergoeding gaat in vanaf de 21e behandeling. In geval een klant een collectieve verzekering bij Salland verzekering heeft afgesloten, vergoedt Salland 20 behandelingen vanuit deze aanvullende Plus verzekering of 14 behandelingen bij een aanvullende Extra verzekering
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
5.21 Eigen bijdrage voor de (medisch) noodzakelijke voorzieningen genoemd in de zorgverzekeringswet
Voor sommige soorten zorg uit het basispakket moet een eigen bijdrage worden betaald. Er kan bijzondere bijstand worden verstrekt voor de eigen bijdrage voor de medisch noodzakelijke voorzieningen genoemd in de zorgverzekeringswet (Zvw).
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
Heeft men nagelaten zich aanvullend te verzekeren dan bepalen de individuele omstandigheden de hoogte van de eventuele bijstand. In dat geval bedraagt de vergoeding maximaal hetgeen voor eigen rekening zou zijn gebleven indien men aanvullend verzekerd zou zijn via de collectieve aanvullende Plusverzekering van Salland.
De rollator en overige eenvoudige mobiliteitshulpmiddelen worden met ingang van 2013 niet meer vergoed uit de basisverzekering. Hiervoor wordt als reden aangevoerd dat de kosten van deze zorg te overzien zijn en bij het dagelijks leven horen. Vanuit bijzondere bijstandsperspectief betekent dit dat de kosten niet als bijzonder kunnen worden aangemerkt en dus niet voor vergoeding in aanmerking komen. (Voor de beeldvorming: een nieuwe rollator kost tussen de € 65,- en € 300,-, terwijl tweedehands exemplaren vanaf € 20,- worden aangeboden).
5.23 Eigen bijdrage Wet Maatschappelijke ondersteuning (Wmo)
Voor een aantal individuele Wmo-verstrekkingen, zoals Woon- en vervoersvoorzieningen geldt een eigen bijdrage. Dit is tevens van toepassing voor zorg zonder verblijf in het kader van de Zvw, Wmo, Wlz of jeugdhulp De eigen bijdrage wordt in een aantal gevallen inkomensafhankelijk berekend. Ook voor inkomens op sociaal minimum wordt een eigen bijdrage gerekend. Deze eigen bijdrage komt voor bijzondere bijstand in aanmerking.
- 1.
- 2.
- 3.
Hoofdstuk 6 Kosten van maatschappelijke aard
Voor bewindvoering, curatele en mentorschap geldt dat de noodzaak van de eventuele kosten daarvan als vaststaand moet worden beschouwd, als de rechter belanghebbende onder bewind c.q. curatele geplaatst heeft dan wel een mentor heeft benoemd. Het college kan in deze geen eigen afweging meer maken. Voor zover belanghebbende de kosten niet uit eigen middelen kan betalen, kan bijzondere bijstand worden verleend.
Als de rechtbank een bewindvoerder benoemt in het kader van de WSNP moet het salaris van de WSNP-bewindvoerder uit de boedel worden betaald. Hiervoor is dus geen bijzondere bijstand mogelijk.
In de 'Aanbevelingen meerderjarigenbewind' is vastgelegd dat het regelen van zeer problematische schulden niet behoort tot de gewone intake werkzaamheden van de bewindvoerder en dat een problematische schuldsanering niet behoort tot de gewone werkzaamheden. (Gerechtshof Leeuwarden 12-02-2012, nr. 200.080.206/01).
Indien de kantonrechter beschermingsbewind heeft ingesteld en de kosten daarvan heeft vastgesteld, moet het college de noodzaak van de kosten in beginsel aannemen. Het college kan bij twijfel wel een onderzoek instellen om te verifiëren of de met de bewindvoering betrokken werkzaamheden daadwerkelijk zijn verricht en of de kosten waarvoor bijzondere bijstand wordt aangevraagd daadwerkelijk zijn gemaakt (zie CRvB 09-11-2010, nr. 08/6936 WWB en CRvB 02-08-2011, nr. 09/4327 WWB).
De gemeente voorziet in kosteloze schuldhulpverlening door het Budget Advies Bureau Deventer (BAD). Voor schuldhulpverlening of budgetbeheer dient belanghebbende zich dan ook tot deze instelling te wenden.
Doet belanghebbende toch een beroep op een andere, niet kosteloze hulpverlener dan kan het verzoek in beginsel worden afgewezen, met dien verstande dat steeds moet worden onderzocht of het beroep van belanghebbende op een andere hulpverlenende instelling toch noodzakelijk is. Ook voor dit onderzoek zal belanghebbende zich tot het BAD moeten melden, dit geldt als een voorliggende voorziening.
Een voorbeeld waarbij er overgegaan kan worden tot het verstrekken van bijzondere bijstand is dat de betrokkene de maximale termijn in budgetbeheer bij het BAD heeft doorlopen en waarbij betrokkene feitelijk nog steeds niet zelf zijn of haar eigen budgetbeheer kan regelen. Om te voorkomen dat deze persoon binnen een afzienbare periode weer in de schulden zit en zich weer gaat aanmelden bij het BAD wordt in dergelijke gevallen deze persoon doorverwezen naar een (commerciële) budgetbeheerder om dit te voorkomen - in die gevallen heeft de belanghebbende recht op bijzondere bijstand voor de kosten van het budgetbeheer.
- 1.
- 2.
- 3.
Voor de intake kan niet zonder meer bijzondere bijstand worden verstrekt. Als sprake is van extra werkzaamheden in verband met het regelen van zeer problematische schulden of een problematische schuldsanering, kan de bewindvoerder de kantonrechter verzoeken een machtiging te verlenen voor het eenmalig in rekening mogen brengen van de kosten voor die werkzaamheden bij de schuldenaar(s).
De Participatiewet kan geen belangrijke rol spelen in het kader van de schuldsanering. De schuldsanering is een taak die vooral door het Budget Adviesbureau Deventer (BAD) wordt vervuld. Indien het inkomen van belanghebbende te weinig zekerheid biedt dat aan de aflossing kan worden voldaan, kan het BAD overgaan tot het niet verstrekken van een saneringskrediet. Wanneer om deze reden het BAD tot de afwijzing van een aanvraag voor saneringskrediet heeft besloten, kan het wenselijk zijn dat borgstelling op grond van de Participatiewet plaatsvindt. Aan de hand van deze borgstelling kan het BAD alsnog besluiten om een saneringskrediet te verstrekken.
Voor de toepassing van dit onderdeel is vooral de noodzaak en urgentie van de schuldsanering doorslaggevend en niet de aard van de kosten die tot de schuld hebben geleid (zie TK 2002-2003, 28 870, nr. 3, p. 73-74).
- 1.
- 2.
Bijzondere bijstand voor schulden, in de vorm van een borgstelling, wordt slechts verleend indien:
- a.
- b.
- c.
- d.
In afwijking van de hoofdregel dat bijstandsverlening voor schulden niet mogelijk is, kan het college op grond van artikel 49 onderdeel b Participatiewet hiervoor toch bijzondere bijstand verlenen indien daartoe zeer dringende redenen bestaan en een borgstelling voor een saneringskrediet geen uitkomst biedt. Een belanghebbende dient voldoende aannemelijk te maken dat de mogelijkheden om - hetzij via een saneringskrediet, hetzij via een aanvraag op grond van de WSNP - tot een saneringsregeling te komen uitputtend onderzocht zijn, wil het niet kunnen voldoen van een schuld als zeer dringende reden als bedoeld in artikel 49 Participatiewet kunnen worden aangemerkt. Sanering dient op geen enkel andere wijze dan door het verstrekken van bijzondere bijstand mogelijk te zijn (zie Rechtbank Dordrecht 23-04-2009, nr. AWB 09/406).
- 3.
- 4.
6.3 Eigen bijdrage mediation en/of rechtsbijstand
Indien op grond van een toevoeging, van de Raad voor de rechtsbijstand, mediation en/of rechtsbijstand wordt verleend, dient het college in beginsel de noodzaak voor het verlenen van rechtshulp aan te nemen. Een toevoeging (van een mediator of advocaat) vindt slechts plaats als de Raad voor de Rechtsbijstand de procedure noodzakelijk acht. Of een toevoeging wordt toegewezen hangt af van een aantal criteria.
In het geval van een toevoeging worden de kosten (exclusief de eigen bijdrage) van de (toegevoegde) mediator of advocaat vergoed op grond van de Wet op de rechtsbijstand (Wrb).
- 1.
- 2.
- 3.
Reiskosten behoren tot de algemeen noodzakelijke bestaanskosten welke uit de bijstandsnorm kunnen worden voldaan. In een aantal situaties is het mogelijk om, indien men aan de voorwaarden voldoet, bijzondere bijstand te verstrekken.
- 1.
- 2.
- 3.
Er wordt alleen een uitzondering gemaakt op lid 2 indien er sprake is van bijzonder vervoer vanwege gezondheidsredenen. In dit geval kan er een vergoeding op basis van gebruik van de eigen auto worden vastgesteld. Deze vergoeding wordt vastgesteld op de feitelijk te rijden kilometers op basis van de snelste route op basis van de ANWB-routeplanner. Het uitkeringsbedrag is in alle gevallen vastgesteld op een gelijk bedrag dat is vastgelegd in het in bijlage 1 opgenomen Financieel besluit.
- 4.
6.4.1 Psychische/medische behandeling
Voor reiskosten in verband met regelmatige geneeskundige behandelingen (bijvoorbeeld afspraken ziekenhuis) of bezoeken aan hulpverlenende instanties zoals GGZ buiten de gemeentegrenzen kan bijzondere bijstand worden verstrekt.
Zittend ziekenvervoer wordt door de zorgverzekeraar vergoed voor nierdialysepatiënten, patiënten die een chemokuur of radiotherapie krijgen, blinden en slechtzienden en rolstoelgebruikers. Voor deze groepen is een uitzondering gemaakt omdat er voor hen nauwelijks alternatieve wijzen van vervoer zijn. Er is per verzekerde per kalenderjaar een wettelijke eigen bijdrage verschuldigd. Deze eigen bijdrage komt voor bijzondere bijstand in aanmerking. Incidenteel ziekenvervoer valt buiten deze regeling. Omdat in eerste instantie gebruik kan worden gemaakt van de omgeving (mantelzorg) of de kosten voor eigen verantwoording zijn.
De kosten van incidenteel ziekenvervoer behoren in principe niet tot de bijzondere noodzakelijke kosten van het bestaan. Er wordt op grond van bovenwettelijk begunstigend beleid bijzondere bijstand verleend.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
6.4.5 Scholing en opleiding van (ten laste komende) kinderen
De reiskosten in verband met scholing en opleiding van (minderjarige ten laste komende) kinderen horen tot de directe schoolkosten waarvoor de WTOS in beginsel een passende en toereikende voorliggende voorziening is. Uit de wetsgeschiedenis van de totstandkoming van de WTOS blijkt dat de toelage op grond van deze wet geen aparte component voor reiskosten bevat, vanuit budgettaire overwegingen. In aanvulling op de WTOS kan bijzondere bijstand worden verstrekt indien er sprake is van bijzondere omstandigheden. De OV kaart voor minderjarige MBO studenten wordt als voorliggende voorziening aangemerkt.
Er kan bijzondere bijstand worden verleend voor de aanschaf voor een computer, laptop of tablet, beeldscherm, toetsenbord, muis en printer inclusief geïnstalleerde software, office pakket, eventuele installatiekosten en meegeleverde extra cartridges. Overige (meer)kosten komen niet voor vergoeding in aanmerking.
6.6 Begrafenis- of crematiekosten
In zijn algemeenheid is het uitgangspunt dat eenieder zelf kan voorzien in de noodzakelijke kosten van lijkbezorging. De middelen om een begrafenis/crematie te bekostigen zijn:
- -
- -
- -
- -
- -
- -
Voor zover de eigen middelen daartoe niet toereikend zijn en de nabestaanden de kosten van lijkbezorging niet of niet geheel voor hun rekening nemen, bestaat de mogelijkheid om bijzondere bijstand voor deze kosten te verstrekken (natuurlijk met in achtneming van alle voorwaarden die aan de verstrekking van bijzondere bijstand zijn verbonden). Er dient rekening te worden gehouden met het eigen vermogen van de overledene, de draagkracht van de aanvrager, evenals met de noodzakelijke kosten van lijkbezorging.
Niemand geeft opdracht voor de begrafenis
De gemeente heeft de plicht te zorgen voor de lijkbezorging, geeft hiertoe opdracht en neemt de kosten op zich. Een en ander op grond van de Wet op de Lijkbezorging. In deze situatie is er dus geen sprake van bijstandsverlening. Achteraf zal altijd moeten worden bezien of er verhaal mogelijk is op de eventuele nalatenschap en op de nagelaten betrekkingen.
Begrafeniskosten in het buitenland
Bijstandsverlening voor begrafenis- of crematiekosten in het buitenland van een (in Nederland of in het buitenland) overleden vreemdeling is niet mogelijk. Ditzelfde geldt voor de overleden Nederlander die buiten Nederland begraven wordt.
Reiskosten naar een begrafenis/crematie
Voor de reiskosten om een begrafenis of crematie bij te wonen, wordt geen bijzondere bijstand verleend.
Hoofdstuk 7 Kosten van inrichting en verhuizing
7.1 Duurzame gebruiksgoederen en overige inrichtingskosten
Bij inrichtingskosten moet een onderscheid worden gemaakt tussen de kosten voor duurzame gebruiksgoederen en de overige inrichtingskosten. Duurzame gebruiksgoederen zijn bijvoorbeeld een koelkast, wasmachine of gasfornuis. Met overige inrichtingskosten worden de kosten bedoeld zoals verf en behang. Dit onderscheid is van belang voor de vorm waarin de bijzondere bijstand kan worden verstrekt.
7.1.1 Kosten aanschaf duurzame gebruiksgoederen
De kosten van inrichting, aanschaf en vervanging van normale duurzame gebruiksgoederen behoren tot de algemene kosten van bestaan en moeten in beginsel uit het inkomen worden betaald. Ook indien men een inkomen op het niveau van het sociaal minimum ontvangt wordt in principe voldoende ruimte in het inkomen aanwezig geacht om hiervoor te reserveren dan wel gespreide betaling achteraf. In eerste instantie geldt dan een krediet via het Budget Adviesbureau Deventer (BAD). Pas als dat niet lukt (ook niet met borgstelling) kan bijzondere bijstand in de vorm van een lening worden verstrekt. Hierbij moet de noodzaak worden vastgesteld. Een uitzondering wordt gemaakt indien belanghebbende gedurende een periode van 3 jaar een inkomen om minimumniveau heeft dan kan bijzondere bijstand om niet worden verstrekt.
- 1.
Belanghebbende met een inkomen tot 110% van de geldende bijstandsnorm die langer dan 3 jaar een inkomen op dit niveau hebben gehad en gedurende deze periode een zelfstandige huishouding hebben gevoerd kunnen voor de kosten van reparatie of vervanging van duurzame gebruiksgoederen, waaronder inbegrepen inrichtingskosten, in aanmerking komen voor bijzondere bijstand om niet.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
- 6.
- 7.
De kosten (zoals voorrijkosten) zijn voor rekening van de klant indien blijkt dat het duurzaam gebruiksgoed niet aan vervanging toe is. Indien blijkt dat het duurzaam gebruiksgoed aan vervanging toe is, dan wordt bijzondere bijstand verleend voor de voorrijkosten van de servicemonteur tot een maximaal bedrag dat is opgenomen in het financiële besluit.
- 8.
- 9.
Bij een eerste huisvesting na het verlaten van een AZC wordt de asielzoeker geconfronteerd met de kosten van een ‘eerste inrichting’ in Nederland. Gelet op het eerder genoten inkomen was er geen ruimte om te kunnen reserveren voor de kosten van een complete woninginrichting. Deze kosten komen, voor zover deze niet voldaan kunnen worden uit eigen middelen of via een lening, voor bijzondere bijstand in aanmerking. Als voorliggende voorziening wordt een lening bij het BAD aangemerkt waarvoor door de gemeente borg kan worden gestaan.
Ook in andere situaties kan er sprake zijn van inrichtingskosten. In deze situaties zal het in principe niet om een volledige woninginrichting gaan. De kosten van woninginrichting worden tot de periodiek dan wel incidenteel voorkomende algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan gerekend. Deze kosten dienen dan ook in beginsel te worden bestreden uit het inkomen, hetzij door middel van reservering vooraf, hetzij door middel van gespreide betaling achteraf. Afzonderlijke bijstandsverlening is niet mogelijk, tenzij de kosten noodzakelijk zijn als gevolg van bijzondere omstandigheden in het individuele geval, die ertoe leiden dat de kosten niet uit de algemene bijstand en de aanwezige draagkracht kunnen worden voldaan.
- 1.
- 2.
- 3.
Suppletie kan worden gegeven voor een lening voor de aanschaf van duurzame gebruiksgoederen als de aflossingscapaciteit in de norm niet toereikend is. Bijvoorbeeld als iemand vanuit een AZC, zelfstandig gaat wonen en een woning compleet moet inrichten. De beoordeling vindt plaats conform de regels van bijzondere bijstand, artikel 35 lid 1.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
Een eenmaal vastgestelde suppletie wijzigt alleen als de leefomstandigheden zich wijzigen, waardoor de belanghebbende gaat behoren tot een andere categorie zoals bedoeld in de artikelen 20 tot en met 24 van de Participatiewet. Daarnaast kan de hoogte van de suppletie worden aangepast bij wijziging van het inkomen van betrokkene of zijn gezinsleden.
- 6.
- 7.
- 8.
Indien belanghebbende niet meer voldoet aan zijn terugbetalingsverplichting bij het BAD zal het BAD de gemeente als borg aanspreken. Het volledige openstaand bedrag van de lening, inclusief rente en incassokosten, wordt aan het BAD voldaan. Dit bedrag wordt dan door ons op grond van artikel 58, eerste lid onder c, van de Participatiewet van belanghebbende teruggevorderd.
Het college verstrekt in beginsel geen overbruggingsuitkeringen voor algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan. De voor belanghebbende van toepassing zijnde bijstandsnorm wordt geacht toereikend te zijn. In overbrugging tijdens de bijstandsaanvraag is voorzien door het verplichte voorschot, artikel 52 Participatiewet.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
De kosten van een babyuitzet behoren tot de incidenteel voorkomende algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan. Deze kunnen worden voldaan uit een inkomen ter hoogte van de toepasselijke uitkering algemene bijstand door middel van reservering dan wel gespreide betaling achteraf. Dit betekent dat er in beginsel geen bijstandsverlening mogelijk is voor deze kosten. Alleen indien er sprake is van bijzondere omstandigheden in het individuele geval kan er van deze regel worden afgeweken.
In hoeverre de belanghebbende voor de kosten van een babyuitzet heeft kunnen reserveren zal individueel beoordeeld moeten worden. In het algemeen geldt dat de belanghebbende in ieder geval vanaf de vierde maand van de zwangerschap voor deze kosten heeft kunnen reserveren.
Zie voor een overzicht van de goederen waaruit een complete babyuitzet dient te bestaan bijvoorbeeld de Prijzengids van het Nibud of gegevens van de Landelijke Vereniging voor Thuiszorg (LVT) of informeer bij het plaatselijke kraamcentrum. Uit de rapportage zal duidelijk moeten blijken over welke van deze goederen de belanghebbende nog niet beschikt.
Kosten van aangepaste kleding voor de moeder behoren tot de algemeen noodzakelijke kosten van het bestaan. Deze kosten kunnen worden voldaan uit een inkomen ter hoogte van de toepasselijke bijstandsnorm en komen derhalve niet voor bijzondere bijstand in aanmerking.
- 1.
- 2.
Indien iemand korter dan drie jaar van een minimuminkomen leeft kan deze vanaf de vierde maand van de zwangerschap reserveren, 6% van de geldende bijstandsnorm. Het restant tot een maximaal bedrag genoemd in het in bijlage 1 opgenomen Financieel besluit (inclusief reservering) kan worden verstrekt in de vorm van een geldlening via het BAD.
- 3.
- 4.
- 5.
Alleen wanneer er sprake is van zeer bijzondere omstandigheden, is het mogelijk om de bijzondere bijstand om niet te verstrekken. Dit is bijvoorbeeld het geval indien reserveringsmogelijkheden in het verleden hebben ontbroken en er vanwege noodzakelijke leningen geen aflossingscapaciteit meer resteert
- 6.
De bijzondere bijstand wordt gesplitst uitbetaald. Het eerste gedeelte wordt in de 6de maand van de zwangerschap uitbetaald. Het tweede gedeelte van wordt na de geboorte van het kind uitbetaald, de verdeling is opgenomen in het in bijlage 1 opgenomen Financieel besluit. In het geval van een meerling wordt het toe te kennen bedrag vermenigvuldigd met het aantal verwachte kinderen.
De beleidsregels voor de Reductieregeling zijn opgenomen in deze nota zodat alle beleidsregels in één document bij elkaar staan. De algemene voorwaarden die gelden voor de bijzondere bijstand zijn niet van toepassing op deze regeling. De reductieregeling kan worden verleend aan personen van 18 jaar en ouder voor de kosten van deelname aan het maatschappelijk verkeer en de schoolkosten voor minderjarige kinderen.
De reductieregeling kan als tegemoetkoming worden gezien in de kosten van sport, cultuur, educatieve en recreatieve activiteiten. Hieronder vallen ook giften/donaties voor zover deze bijdragen aan deelname aan het maatschappelijk verkeer, zo ontvangen donateurs gratis toegang tot activiteiten, hieronder valt ook de bijdrage aan de kerken.
Hieronder vallen niet de aanschaf ID-bewijs en/of rijbewijs.
- 1.
- 2.
- 3.
- 4.
- 5.
- 6.
- 7.
- 8.
Op een aanvraag wordt een beschikking afgeven voor één jaar, kosten die in de loop van dit jaar worden gemaakt kunnen worden uitbetaald na inlevering van een declaratieformulier met de bewijsstukken tot de in het financieel besluit genoemde maximumbedragen. Belanghebbende ontvangt een brief met daarop vermeld het restant recht op reductieregeling.
Aldus vastgesteld in de vergadering van burgemeester en wethouders van de gemeente Olst-Wijhe op 29 januari 2019.
Burgemeester en wethouders van Olst-Wijhe,
de secretaris,
D.L.W. (Dries) Zielhuis.
de burgemeester,
A.G.J. (Ton) Strien.
Bijlage 1: Financieel besluit 2019
Onderstaande bedragen zijn de bedragen per 1-1-2019 en worden waar nodig jaarlijks geïndexeerd aan de hand van de consumentenprijs index van het CBS. Voor 2019 bedraagt deze 1,7%.
3.4. Individuele inkomenstoeslag
De hoogte van de Individuele inkomenstoeslag bedraagt per jaar:
- a.
- b.
- c.
5.4 Premie aanvullende ziektekostenverzekering
De hoogte bedraagt de te betalen premie aanvullende ziektekostenverzekering tot een maximumbedrag van € 400,- per jaar per betalende verzekerde van 18 jaar en ouder.
5.5 Eigen risico ziektekostenverzekering
De hoogte bedraagt € 200,- per jaar per betalende verzekerde van 18 jaar en ouder.
Ad 1.bij het niet afsluiten van een aanvullende zorgverzekeringverzekering bedraagt de hoogte maximaal € 75,- per twee jaar.
Ad 5. De maximale vergoeding bedraagt bij toepassing van lid 4 voor een bril (montuur en glazen) € 355,-.
5.8 Batterijen en serviceabonnementen gehoortoestellen
Ad 2. Forfaitair bedrag € 63,- per jaar.
Ad 3. € 25,- bij één en € 45,- bij twee hoortoestellen
Ad 2. De eigen bijdrage warme maaltijd voor een alleenstaande bedraagt € 2, en voor een echtpaar € 4. De maximale vergoeding voor een warme maaltijd wordt vastgesteld op € 6,70.
Ad 1. De vergoeding bedraagt 100% tot een maximumbedrag van € 500,- per jaar.
Ad 2. De vergoeding bedraagt 100% tot een maximumbedrag van € 250,- per jaar.
Ad 3. De vergoeding bedraagt 100% tot een maximumbedrag van € 250,- per jaar.
6.4.1 Psychische/medische behandeling
Ad 2. Maximaal € 200,- per jaar.
Ad 3. De reductieregeling bedraagt per jaar;
Voor een alleenstaande € 200,-
Voor elk inwonend kind onder de 18 jaar € 550,- (hiervan kan maximaal € 300,- worden besteed aan een computer).
Ad 5. De bijstand voor een computer met toebehoren bedraagt maximaal € 750,-. In geval er voor een tablet wordt gekozen bedraagt de bijstand maximaal € 350,-.
7.1.1 Kosten aanschaf duurzame gebruiksgoederen
Ad 6. De vergoeding voor voorrijdkosten bedraagt maximaal € 45,-.
Voor woninginrichting kan maximaal worden vergoed voor een;
Ad 4. De overbruggingsuitkering moet op de volgende wijze worden berekend.
|
Maand waarin de eerste keer volledige bijstandsuitkering wordt ontvangen |
||
|
Eigen bijdrage in de woonkosten van de niet volledige maand minus huurtoeslag |
||
Ad 1. Voor het eerste kind maximaal € 550,-.
Ad 2. Maximaal € 550,- (inclusief reservering) wordt verstrekt in de vorm van een geldlening via het BAD.
Ad 6. Het eerste gedeelte van € 325,- wordt in de 6de maand van de zwangerschap uitbetaald. Het tweede gedeelte van € 225,- wordt na de geboorte van het kind uitbetaald.
Permanente link
Kopieer de link naar uw clipboard
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2019-25971.html