Tractatenblad 2022, 18

1 (2022) Nr. 1

A. TITEL

Verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Colombia tot het vermijden van dubbele belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen en het voorkomen van het ontduiken en ontwijken van belasting (met Protocol);

’s-Gravenhage, 16 februari 2022

Voor een overzicht van de verdragsgegevens, zie verdragsnummer 012536 in de Verdragenbank.

B. TEKST

Convention between the Kingdom of the Netherlands and the Republic of Colombia for the elimination of double taxation with respect to taxes on income and the prevention of tax evasion and avoidance

The Kingdom of the Netherlands

and

the Republic of Colombia,

Desiring to further develop their economic relationship and to enhance their cooperation in tax matters,

Intending to conclude a Convention for the elimination of double taxation with respect to taxes on income without creating opportunities for non-taxation or reduced taxation through tax evasion or avoidance (including through treaty-shopping arrangements aimed at obtaining reliefs provided in this Convention for the indirect benefit of residents of third jurisdictions),

Have agreed as follows:

CHAPTER I SCOPE OF THE CONVENTION

Article 1 Persons covered

• 1. This Convention shall apply to persons who are residents of one or both of the Contracting States.

• 2. For the purposes of this Convention, income derived by or through an entity or arrangement that is treated as wholly or partly fiscally transparent under the tax law of either Contracting State shall be considered to be income of a resident of a Contracting State but only to the extent that the income is treated, for purposes of taxation by that State, as the income of a resident of that State. In no case shall the provisions of this paragraph be construed to affect a Contracting State’s right to tax the residents of that Contracting State.

Article 2 Taxes covered

• 1. This Convention shall apply to taxes on income imposed on behalf of a Contracting State, irrespective of the manner in which they are levied.

• 2. There shall be regarded as taxes on income all taxes imposed on total income, or on elements of income, including taxes on gains from the alienation of movable or immovable property, taxes on the total amounts of wages or salaries paid by enterprises, as well as taxes on capital appreciation.

• 3. The existing taxes to which the Convention shall apply are in particular:

  • a) in the Netherlands:

    • de inkomstenbelasting (income tax);

    • de loonbelasting (wages tax);

    • de vennootschapsbelasting (company tax) including the Government share in the net profits of the exploitation of natural resources levied pursuant to the Mijnbouwwet (the Mining Act);

    • de dividendbelasting (dividend tax);

    (hereinafter referred to as “Netherlands tax”);

  • b) in Colombia:

    • el impuesto sobre la renta y complementarios (income tax and its complimentary taxes);

    (hereinafter referred to as “Colombian tax”).

• 4. The Convention shall apply also to any identical or substantially similar taxes that are imposed after the date of signature of the Convention in addition to, or in place of, the existing taxes. The competent authorities of the Contracting States shall notify each other of any significant changes that have been made in their respective taxation laws.

CHAPTER II DEFINITIONS

Article 3 General definitions

• 1. For the purposes of this Convention, unless the context otherwise requires:

  • a) the term “the Netherlands” means the European part of the Netherlands, including its territorial sea and any area beyond and adjacent to its territorial sea within which the Kingdom of the Netherlands exercises jurisdiction or sovereign rights;

  • b) For the purposes of this agreement only, the term “Colombia” designates the Republic of Colombia and, used in its geographical sense, includes its land territory, both continental and insular, its airspace, its maritime and submarine areas, and any other areas, which form part of its territory, where it exercises sovereignty, sovereignty rights and/or jurisdiction.

  • c) the terms “a Contracting State” and “the other Contracting State” mean the Kingdom of the Netherlands in respect of the Netherlands or Colombia as the context requires;

  • d) the term “person” includes an individual, a company and any other body of persons;

  • e) the term “company” means any body corporate or any entity that is treated as a body corporate for tax purposes;

  • f) the term “enterprise” applies to the carrying on of any business;

  • g) the terms “enterprise of a Contracting State” and “enterprise of the other Contracting State” mean respectively an enterprise carried on by a resident of a Contracting State and an enterprise carried on by a resident of the other Contracting State;

  • h) the term “international traffic” means any transport by a ship or aircraft except when the ship or aircraft is operated solely between places in a Contracting State and the enterprise that operates the ship or aircraft is not an enterprise of that State;

  • i) the term “competent authority” means:

    • i) in the Netherlands, the Minister of Finance or his authorised representative;

    • ii) in Colombia, the Ministry of Finance and Public Credit, the Director of the Dirección de Impuestos y Aduanas Nacionales (DIAN) or their authorised representatives;

  • j) the term “national” means:

    • i) any individual possessing the nationality of a Contracting State; or

    • ii) any legal person, partnership or association deriving its status as such from the laws in force in a Contracting State.

  • k) the term “business” includes the performance of professional services and of other activities of an independent character.

  • l) the term “recognised pension fund” of a State means any entity established in a Contracting State that is generally exempt from taxes on income in that State and:

    • i) that is operated exclusively or almost exclusively to provide pensions or retirement benefits and ancillary, incidental or severance benefits to individuals and that is regulated as such by that State; or

    • ii) that is established and operated exclusively or almost exclusively to invest funds for the benefit of entities or arrangements referred to in subdivision l)i).

  • m) the term “recognised stock exchange” means:

    • i) any stock exchange established and regulated as such under the laws of either Contracting State;

    • ii) any of the stock exchanges in the member states of the European Union, the NASDAQ System and any stock exchange in the United States of America which is registered with the U.S. Securities and Exchange Commission as a national securities exchange under the U.S. Securities and Exchange Act of 1934, the Peruvian Stock Exchange (Bolsa de Valores de Lima), the Mexican Stock Exchange (Bolsa Mexicana de Valores), the Chilean Stock Exchange (Bolsa de Comercio de Santiago) and MILA (Mercado Integrado Latino Americano); and

    • iii) any other stock exchange agreed upon by the competent authorities of the Contracting States.

• 2. As regards the application of the Convention at any time by a Contracting State, any term not defined therein shall, unless the context otherwise requires or the competent authorities agree to a different meaning pursuant to the provisions of Article 23, have the meaning that it has at that time under the law of that State for the purposes of the taxes to which the Convention applies, any meaning under the applicable tax laws of that State prevailing over a meaning given to the term under other laws of that State.

Article 4 Resident

• 1. For the purposes of this Convention, the term “resident of a Contracting State” means any person who, under the laws of that State, is liable to tax therein by reason of his domicile, residence, place of management, incorporation, organization or any other criterion of a similar nature and also includes that State and any political subdivision or local authority thereof. This term, however, does not include any person who is liable to tax in that State in respect only of income from sources in that State or capital situated therein.

• 2. A person, other than an individual, shall be regarded to be liable to tax:

  • a) in the Netherlands, if the person is a resident of the Netherlands for the purposes of the company tax;

  • b) in Colombia, if the person is a resident of Colombia for the purposes of Colombian tax;

  provided that the income derived by that person is treated under the tax laws of that State as income of that person and not as the income of the person’s beneficiaries, members or participants.

• 3. Where by reason of the provisions of paragraph 1 an individual is a resident of both Contracting States, then his status shall be determined as follows:

  • a) he shall be deemed to be a resident only of the State in which he has a permanent home available to him; if he has a permanent home available to him in both States, he shall be deemed to be a resident only of the State with which his personal and economic relations are closer (centre of vital interests);

  • b) if the State in which he has his centre of vital interests cannot be determined, or if he has not a permanent home available to him in either State, he shall be deemed to be a resident only of the State in which he has an habitual abode;

  • c) if he has an habitual abode in both States or in neither of them, he shall be deemed to be a resident only of the State of which he is a national;

  • d) if he is a national of both States or of neither of them, the competent authorities of the Contracting States shall settle the question by mutual agreement.

• 4. Where by reason of the provisions of paragraph 1 a person other than an individual is a resident of both Contracting States, the competent authorities of the Contracting States shall endeavour to determine by mutual agreement the Contracting State of which such person shall be deemed to be a resident for the purposes of the Convention, having regard to its place of effective management, the place where it is incorporated or otherwise constituted and any other relevant factors. In the absence of such agreement, such person shall not be entitled to any relief or exemption from tax provided by this Convention except to the extent and in such manner as may be agreed upon by the competent authorities of the Contracting States.

Article 5 Permanent establishment

• 1. For the purposes of this Convention, the term “permanent establishment” means a fixed place of business through which the business of an enterprise is wholly or partly carried on.

• 2. The term “permanent establishment” includes especially:

  • a) a place of management;

  • b) a branch;

  • c) an office;

  • d) a factory;

  • e) a workshop, and

  • f) a mine, an oil or gas well, a quarry or any other place relating to the exploration or exploitation of natural resources.

• 3. The term “permanent establishment” also encompasses:

  • a) A building site, a construction, assembly or installation project or supervisory activities in connection therewith, but only if such site, project or activities last more than 183 days;

  • b) The furnishing of services, including consultancy services, by an enterprise through employees or other personnel engaged by the enterprise for such purpose, but only if activities of that nature continue (for the same or a connected project) within a Contracting State for a period or periods aggregating more than 183 days in any twelve-month period commencing or ending in the fiscal year concerned.

• 4. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1, 2 and 3, an enterprise of a Contracting State which carries on activities in the territorial sea of the other Contracting State or in any area beyond and adjacent to its territorial sea within which that other Contracting State, in accordance with international law, exercises jurisdiction or sovereign rights (offshore activities), shall be deemed to carry on, in respect of those activities, business in that other State through a permanent establishment situated therein, unless the activities in question are carried on in the other State for a period or periods of less than in the aggregate 30 days in any twelve month period.

• 5. For the sole purpose of determining the duration of:

  • a) a building site or construction or installation project under subparagraph a of paragraph 3, where an enterprise of a Contracting State carries on activities in the other Contracting State at a place that constitutes a building site or construction or installation project and connected activities are carried on at the same building site or construction or installation project during different periods of time by one or more enterprises closely related to the first-mentioned enterprise, these different periods of time shall be added to the period of time during which the first-mentioned enterprise has carried on activities at that building site or construction or installation project;

  • b) the furnishing of services under subparagraph b of paragraph 3, where an enterprise of a Contracting State furnishes services in the other Contracting State and connected services are furnished in that other State during different periods of time by one or more enterprises closely related to the first-mentioned enterprise, these different periods of time shall be added to the period of time during which the first-mentioned enterprise has furnished services in that other Contracting State; and

  • c) offshore activities under paragraph 4, where an enterprise of a Contracting State carries on offshore activities in the other Contracting State and connected activities are carried on in that State during different periods of time by one or more enterprises closely related to the first-mentioned enterprise, the periods of time during which such connected activities are carried on by those enterprises shall be added to the period of time during which the first-mentioned enterprise has carried on offshore activities in that other Contracting State.

• 6. Notwithstanding the preceding provisions of this Article, the term “permanent establishment” shall be deemed not to include:

  • a) the use of facilities solely for the purpose of storage or display of goods or merchandise belonging to the enterprise;

  • b) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the enterprise solely for the purpose of storage or display;

  • c) the maintenance of a stock of goods or merchandise belonging to the enterprise solely for the purpose of processing by another enterprise;

  • d) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of purchasing goods or merchandise or of collecting information, for the enterprise;

  • e) the maintenance of a fixed place of business solely for the purpose of carrying on, for the enterprise, any other activity;

  • f) the maintenance of a fixed place of business solely for any combination of activities mentioned in subparagraphs a) to e),

  provided that such activity or, in the case of subparagraph f), the overall activity of the fixed place of business, is of a preparatory or auxiliary character.

• 7. Paragraph 6 shall not apply to a fixed place of business that is used or maintained by an enterprise if the same enterprise or a closely related enterprise carries on business activities at the same place or at another place in the same Contracting State and

  • a) that place or other place constitutes a permanent establishment for the enterprise or the closely related enterprise under the provisions of this Article, or

  • b) the overall activity resulting from the combination of the activities carried on by the two enterprises at the same place, or by the same enterprise or closely related enterprises at the two places, is not of a preparatory or auxiliary character,

  provided that the business activities carried on by the two enterprises at the same place, or by the same enterprise or closely related enterprises at the two places, constitute complementary functions that are part of a cohesive business operation.

• 8. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1, 2 and 3 but subject to the provisions of paragraph 9, where a person is acting in a Contracting State on behalf of an enterprise and, in doing so, habitually concludes contracts, or habitually plays the principal role leading to the conclusion of contracts that are routinely concluded without material modification by the enterprise, and these contracts are:

  • a) in the name of the enterprise; or

  • b) for the transfer of the ownership of, or for the granting of the right to use, property owned by that enterprise or that the enterprise has the right to use; or

  • c) for the provision of services by that enterprise,

  that enterprise shall be deemed to have a permanent establishment in that Contracting State in respect of any activities which that person undertakes for the enterprise, unless the activities of such person are limited to those mentioned in paragraph 6 which, if exercised through a fixed place of business, would not make this fixed place of business a permanent establishment under the provisions of that paragraph.

• 9. Paragraph 8 shall not apply where the person acting in a Contracting State on behalf of an enterprise of the other Contracting State carries on business in the first-mentioned Contracting State as an independent agent and acts for the enterprise in the ordinary course of that business. Where, however, a person acts exclusively or almost exclusively on behalf of one or more enterprises to which it is closely related, that person shall not be considered to be an independent agent within the meaning of this paragraph with respect to any such enterprise.

• 10. The fact that a company which is a resident of a Contracting State controls or is controlled by a company which is a resident of the other Contracting State, or which carries on business in that other State (whether through a permanent establishment or otherwise), shall not of itself constitute either company a permanent establishment of the other.

• 11. For the purposes of this Article, a person or enterprise is closely related to an enterprise if, based on all the relevant facts and circumstances, one has control of the other or both are under the control of the same persons or enterprises. In any case, a person or enterprise shall be considered to be closely related to an enterprise if one possesses directly or indirectly more than 50 per cent of the beneficial interest in the other (or, in the case of a company, more than 50 per cent of the aggregate vote and value of the company’s shares or the beneficial equity interest in the company) or if another person or enterprise possesses directly or indirectly more than 50 per cent of the beneficial interest (or, in the case of a company, more than 50 per cent of the aggregate vote and value of the company’s shares or the beneficial equity interest in the company) in the person and the enterprise or in the two enterprises.

CHAPTER III TAXATION OF INCOME

Article 6 Income from immovable property

• 1. Income derived by a resident of a Contracting State from immovable property (including income from agriculture or forestry) situated in the other Contracting State may be taxed in that other State.

• 2. The term “immovable property“ shall have the meaning which it has under the law of the Contracting State in which the property in question is situated. The term shall in any case include property accessory to immovable property, livestock and equipment used in agriculture and forestry, rights to which the provisions of general law respecting landed property apply, usufruct of immovable property and rights to variable or fixed payments as consideration for the working of, or the right to work, mineral deposits, sources and other natural resources; ships and aircraft shall not be regarded as immovable property.

• 3. The provisions of paragraph 1 shall apply to income derived from the direct use, letting or sharecropping, or use in any other form of immovable property.

• 4. The provisions of paragraphs 1 and 3 shall also apply to the income from immovable property of an enterprise.

Article 7 Business profits

• 1. Profits of an enterprise of a Contracting State shall be taxable only in that State unless the enterprise carries on business in the other Contracting State through a permanent establishment situated therein. If the enterprise carries on business as aforesaid, the profits that are attributable to the permanent establishment in accordance with the provisions of paragraph 2 may be taxed in that other State.

• 2. For the purposes of this Article and Article 21, the profits that are attributable in each Contracting State to the permanent establishment referred to in paragraph 1 are the profits it might be expected to make, in particular in its dealings with other parts of the enterprise, if it were a separate and independent enterprise engaged in the same or similar activities under the same or similar conditions, taking into account the functions performed, assets used and risks assumed by the enterprise through the permanent establishment and through the other parts of the enterprise.

• 3. Where, in accordance with paragraph 2, a Contracting State adjusts the profits that are attributable to a permanent establishment of an enterprise of one of the Contracting States and taxes accordingly profits of the enterprise that have been charged to tax in the other State, the other State shall, to the extent necessary to eliminate double taxation on these profits, make an appropriate adjustment if it agrees with the adjustment made by the first-mentioned State, provided that the competent authority of that other State has received notification of the adjustment in the first mentioned State within seven years from the end of the taxable year to which the adjustment relates; if the other Contracting State does not so agree, the Contracting States shall eliminate any double taxation resulting therefrom by mutual agreement.

• 4. Where profits include items of income which are dealt with separately in other Articles of this Convention, then the provisions of those Articles shall not be affected by the provisions of this Article.

• 5. The provisions of this article shall not be construed so as to prevent Colombia from levying withholding tax on assigned reinsurance premiums.

Article 8 Shipping and air transport

• 1. Profits of an enterprise of a Contracting State from the operation of ships or aircraft in international traffic shall be taxable only in that State.

• 2. For the purposes of this article:

  • a) the term “profits” includes profits derived directly from the operation of ships or aircraft in international traffic, and

  • b) the terms “operation of ships or aircraft” by an enterprise also includes:

    • i) the chartering or rental of ships or aircraft on a bare-boat basis and

    • ii) the rental of containers and related equipment

  provided that this chartering or rental is ancillary to the operation by that enterprise of ships or aircraft in international traffic.

• 3. The provisions of paragraph 1 shall also apply to profits from the participation in a pool, a joint business or an international operating agency.

Article 9 Associated enterprises

• 1. Where

  • a) an enterprise of a Contracting State participates directly or indirectly in the management, control or capital of an enterprise of the other Contracting State, or the same persons participate directly or indirectly in the management, control or capital of an enterprise of a Contracting State and an enterprise of the other Contracting State,

  • b) and in either case conditions are made or imposed between the two enterprises in their commercial or financial relations which differ from those which would be made between independent enterprises, then any profits which would, but for those conditions, have accrued to one of the enterprises, but, by reason of those conditions, have not so accrued, may be included in the profits of that enterprise and taxed accordingly.

• 2. Where a Contracting State includes in the profits of an enterprise of that State – and taxes accordingly – profits on which an enterprise of the other Contracting State has been charged to tax in that other State and the profits so included are profits which would have accrued to the enterprise of the first mentioned State if the conditions made between the two enterprises had been those which would have been made between independent enterprises, then that other State, if it agrees that the adjustment made by the first-mentioned state is justified, both in principle and as regards the amount, shall make an appropriate adjustment to the amount of the tax charged therein on those profits, provided that the competent authority of that other State has received notification of the adjustment in the first mentioned State within seven years from the end of the taxable year to which the adjustment relates. In determining such adjustment, due regard shall be had to the other provisions of this Convention and the competent authorities of the Contracting States shall if necessary consult each other.

• 3. The provisions of paragraph 2 shall not apply where judicial, administrative or other legal proceeding have resulted in a final ruling that by actions giving rise to an adjustment of profits under paragraph 1, one of the enterprises concerned is liable to penalty with respect to fraud, gross negligence or wilful default.

Article 10 Dividends

• 1. Dividends paid by a company which is a resident of a Contracting State to a resident of the other Contracting State may be taxed in that other State.

• 2. However, such dividends may also be taxed in the Contracting State of which the company paying the dividends is a resident and according to the laws of that State, but if the beneficial owner of the dividends is a resident of the other Contracting State, the tax so charged shall not exceed:

  • a) 0 per cent of the gross amount of the dividends if the beneficial owner is a recognised pension fund resident in the other Contracting State;

  • b) 5 per cent of the gross amount of the dividends if the beneficial owner is a company (other than a partnership) which holds directly at least 20 per cent of the capital of the company paying the dividends throughout a 365 day period that includes the day of the payment of the dividend (for the purpose of computing that period, no account shall be taken of changes of ownership that would directly result from a corporate reorganisation, such as a merger or divisive reorganisation, of the company that holds the shares or that pays the dividend); and

  • c) 15 per cent of the gross amount of the dividends in all other cases.

  This paragraph shall not affect the taxation of the company in respect of the profits out of which the dividends are paid.

• 3. The term “dividends” as used in this Article means income from shares, “jouissance” shares or “jouissance” rights, mining shares, founders' shares or other rights, not being debt-claims, participating in profits, as well as any other item which is treated as income from shares by the taxation laws of the State of which the company making the distribution is a resident. The term dividends also includes profits of a permanent establishment of an enterprise of the Netherlands situated in Colombia upon their transfer to other parts of the enterprise out of Colombia where the profits so transferred are treated as income from shares by the taxation laws of Colombia.

• 4. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall not be construed as preventing Colombia from imposing a tax on dividends paid by a company resident of Colombia, or a permanent establishment situated in Colombia, out of profits that have not been subject to tax on income at the level of the company or the permanent establishment, according to the laws of Colombia. If the tax provided in this paragraph is applied, the provisions of paragraph 2 will apply to the dividend after deducting this tax.

• 5. The provisions of paragraphs 1, 2 and 7 shall not apply if the beneficial owner of the dividends, being a resident of a Contracting State, carries on business in the other Contracting State, of which the company paying the dividends is a resident, through a permanent establishment situated therein, and the holding in respect of which the dividends are paid is effectively connected with such permanent establishment. In such case the provisions of Article 7 shall apply.

• 6. Where a company which is a resident of a Contracting State derives profits or income from the other Contracting State, that other State may not impose any tax on the dividends paid by the company, except insofar as such dividends are paid to a resident of that other State or insofar as the holding in respect of which the dividends are paid is effectively connected with a permanent establishment situated in that other State, nor subject the company's undistributed profits to a tax on the company's undistributed profits, even if the dividends paid or the undistributed profits consist wholly or partly of profits or income arising in such other State.

• 7. Notwithstanding the provisions of paragraphs 1, 2 and 6, dividends paid by a company which under the laws of a Contracting State is a resident of that State, to an individual who is a resident of the other Contracting State and who upon ceasing to be a resident of the first-mentioned State is taxed on the appreciation of capital as meant in paragraph 7 of Article 13, may also be taxed in that State in accordance with the laws of that State, but only insofar as the assessment on the appreciation of capital is still outstanding.

Article 11 Interest

• 1. Interest arising in a Contracting State and paid to a resident of the other Contracting State may be taxed in that other State.

• 2. However, such interest may also be taxed in the Contracting State in which it arises and according to the laws of that State, but if the beneficial owner of the interest is a resident of the other Contracting State, the tax so charged shall not exceed:

  • a) 5 per cent of the gross amount of the interest paid in connection with a loan granted by a financial institution for infrastructure projects with a term of at least 3 years;

  • b) 10 per cent of the gross amount of the interest in all other cases.

• 3. Notwithstanding the provisions of paragraph 2, interest arising in a Contracting State and beneficially owned by a resident of the other Contracting State shall be taxable only in the Contracting State of which the beneficial owner is a resident, if one of the following requirements is fulfilled:

  • a) the payer or the recipient of the interest is the Government of a Contracting State itself, a political subdivision or local authority thereof or the central bank of a Contracting State;

  • b) the interest is paid in connection with a loan granted, approved, guaranteed or (re)insured by the Government of a Contracting State, the central bank of a Contracting State, a political subdivision or local authority thereof;

  • c) the interest is paid in connection with a loan granted by a financial institution to a financial institution;

  • d) the interest is paid in connection with a loan for the financing or pre-financing of exports;

  • e) the interest is paid in connection with the sale on credit of any merchandise by one enterprise to another enterprise, including any industrial, commercial or scientific equipment, provided the credit is not outstanding for more than 183 days;

  • f) the interest is paid to a recognised pension fund.

• 4. The term “interest” as used in this Article means income from debt-claims of every kind, whether or not secured by mortgage and whether or not carrying a right to participate in the debtor’s profits, and in particular, income from government securities and income from bonds or debentures, including premiums and prizes attaching to such securities, bonds or debentures as well as any other item which is treated as income from debt-claims by the taxation laws of the State of which the company making the payment is a resident. Penalty charges for late payment shall not be regarded as interest for the purpose of this Article.

• 5. The provisions of paragraphs 1, 2 and 3 shall not apply if the beneficial owner of the interest, being a resident of a Contracting State, carries on business in the other Contracting State in which the interest arises, through a permanent establishment situated therein, and the debt-claim in respect of which the interest is paid is effectively connected with such permanent establishment. In such case the provisions of Article 7 shall apply.

• 6. Interest shall be deemed to arise in a Contracting State when the payer is a resident of that State. Where, however, the person paying the interest, whether he is a resident of a Contracting State or not, has in a State other than that of which he is a resident a permanent establishment in connection with which the indebtedness on which the interest is paid was incurred, and such interest is borne by such permanent establishment, then such interest shall be deemed to arise in the State in which the permanent establishment is situated.

• 7. Where, by reason of a special relationship between the payer and the beneficial owner or between both of them and some other person, the amount of the interest, having regard to the debt-claim for which it is paid, exceeds the amount which would have been agreed upon by the payer and the beneficial owner in the absence of such relationship, the provisions of this Article shall apply only to the last-mentioned amount. In such case, the excess part of the payments shall remain taxable according to the laws of each Contracting State, due regard being had to the other provisions of this Convention.

Article 12 Royalties

• 1. Royalties arising in a Contracting State and paid to a resident of the other Contracting State may be taxed in that other State.

• 2. However, royalties arising in a Contracting State may also be taxed in that Contracting State according to the laws of that Contracting State, but if the beneficial owner of the royalties is a resident of the other Contracting State the tax so charged shall not exceed:

  • a) 5 per cent of the gross amount of the royalties for the use of, or the right to use, industrial, or scientific equipment;

  • b) 10 per cent of the gross amount of the royalties in all other cases.

• 3. The term “royalties” as used in this Article means payments of any kind received as a consideration for the use of, or the right to use, any copyright of literary, artistic or scientific work including cinematograph films, any patent, trade mark, design or model, plan, or secret formula or process, or any industrial, commercial or scientific equipment, or for information concerning industrial, commercial or scientific experience.

• 4. The provisions of paragraphs 1 and 2 shall not apply if the beneficial owner of the royalties, being a resident of a Contracting State, carries on business in the other Contracting State in which the royalties arise, through a permanent establishment situated therein and the right or property in respect of which the royalties are paid is effectively connected with such permanent establishment. In such case the provisions of Article 7 shall apply.

• 5. Royalties shall be deemed to arise in a Contracting State when the payer is a resident of that State. Where, however, the person paying the royalties, whether he is a resident of a Contracting State or not, has in a State other than that of which he is a resident a permanent establishment in connection with which the obligation to pay the royalties was incurred, and such royalties are borne by such permanent establishment, then such royalties shall be deemed to arise in the State in which the permanent establishment is situated.

• 6. Where, by reason of a special relationship between the payer and the beneficial owner or between both of them and some other person, the amount of the royalties, having regard to the use, right or information for which they are paid, exceeds the amount which would have been agreed upon by the payer and the beneficial owner in the absence of such relationship, the provisions of this Article shall apply only to the last-mentioned amount. In such case, the excess part of the payments shall remain taxable according to the laws of each Contracting State, due regard being had to the other provisions of this Convention.

Article 13 Capital gains

• 1. Gains derived by a resident of a Contracting State from the alienation of immovable property referred to in Article 6 and situated in the other Contracting State may be taxed in that other State.

• 2. Gains from the alienation of movable property forming part of the business property of a permanent establishment which an enterprise of a Contracting State has in the other Contracting State, including such gains from the alienation of such a permanent establishment (alone or with the whole enterprise), may be taxed in that other State.

• 3. Gains from the alienation of ships or aircraft operated in international traffic or movable property pertaining to the operation of such ships or aircraft, shall be taxable only in the Contracting State in which the alienator is a resident.

• 4. Gains derived by a resident of a Contracting State from the alienation of shares, other than shares in which there is substantial and regular trading on a Recognised Stock Exchange, or comparable interests, such as interests in a partnership or trust, may be taxed in the other Contracting State if, at any time during the 365 days preceding the alienation, these shares or comparable interests derived more than 50 per cent of their value directly or indirectly from the commercial value of immovable property, as defined in Article 6, situated in that other State.

• 5. Subject to paragraph 4, gains derived by a resident of a Contracting State from the alienation of shares or other rights representing the capital of a company that is a resident of the other Contracting State may be taxed in that other Contracting State where the resident of the first mentioned Contracting State owned, at any time within the 365 days preceding the alienation, 20 per cent or more of the capital of that company, but the tax so charged shall not exceed 10 per cent of the net amount of such gains. However, this paragraph does not apply to gains derived from the alienation or exchange of shares in the framework of a tax-free reorganisation of a company, a merger, a division or a similar operation.

• 6. Gains from the alienation of any property, other than that referred to in paragraphs 1, 2, 3, 4 and 5, shall be taxable only in the Contracting State of which the alienator is a resident.

• 7. Where an individual has been a resident of a Contracting State and has become a resident of the other Contracting State, paragraphs 4, 5 and 6 shall not prevent the first-mentioned State from taxing under its domestic law the capital appreciation of shares, profit sharing certificates, call options and usufruct on shares and profit sharing certificates, in and debt-claims on a company for the period of residency of that individual in the first-mentioned State. In such case, the appreciation of capital taxed in the first-mentioned State shall be included in the tax cost of the asset from the moment this individual becomes a resident of the other Contracting State.

Article 14 Income from employment

• 1. Subject to the provisions of Articles 15, 17 and 18, salaries, wages and other similar remuneration derived by a resident of a Contracting State in respect of an employment shall be taxable only in that State unless the employment is exercised in the other Contracting State. If the employment is so exercised, such remuneration as is derived therefrom may be taxed in that other State.

• 2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, remuneration derived by a resident of a Contracting State in respect of an employment exercised in the other Contracting State shall be taxable only in the first-mentioned State if:

  • a) the recipient is present in the other State for a period or periods not exceeding in the aggregate 183 days in any twelve month period commencing or ending in the fiscal year concerned, and

  • b) the remuneration is paid by, or on behalf of, an employer who is not a resident of the other State, and

  • c) the remuneration is not borne by a permanent establishment which the employer has in the other State.

• 3. Notwithstanding the preceding provisions of this Article, remuneration derived by a resident of a Contracting State in respect of an employment, as a member of the regular complement of a ship or aircraft, that is exercised aboard a ship or aircraft operated in international traffic, other than aboard a ship or aircraft operated solely within the other Contracting State, shall be taxable only in the first-mentioned State.

Article 15 Directors’ fees

Directors' fees and other remuneration derived by a resident of a Contracting State in his capacity as a member of the board of directors or a similar body of a company which is a resident of the other Contracting State may be taxed in that other State.

Article 16 Entertainers and sportspersons

• 1. Notwithstanding the provisions of Articles 7 and 14, income derived by a resident of a Contracting State as an entertainer, such as a theatre, motion picture, radio or television artiste, or a musician, or as a sportsperson, from his personal activities as such exercised in the other Contracting State, may be taxed in that other State. Income referred to in this paragraph includes income derived by such resident from any personal activity exercised in the other Contracting State related to his reputation as an artist or as a sportsperson.

• 2. Where income in respect of personal activities exercised by an entertainer or a sportsperson in his capacity as such accrues not to the entertainer or sportsperson himself but to another person, that income may, notwithstanding the provisions of Articles 7 and 14, be taxed in the Contracting State in which the activities of the entertainer or sportsperson are exercised.

Article 17 Pensions, annuities and social security payments

• 1. Pensions and other similar remuneration, as well as annuities arising in a Contracting State and paid to a resident of the other Contracting State may be taxed in the first-mentioned State.

• 2. Pensions paid and other payments made under the provisions of the social security legislation of a Contracting State to a resident of the other Contracting State may be taxed in the first-mentioned State.

• 3. A pension or other similar remuneration or annuity shall be deemed to arise in a Contracting State insofar as the contributions or payments by the employer, employee or self-employed individual associated with that pension or other similar remuneration or annuity, or the entitlements received from them, qualified for relief from tax in that Contracting State.

• 4. The transfer of a pension, other similar remuneration or annuity from a pension fund or an insurance company in a Contracting State to a pension fund or insurance company in another State shall not restrict in any way the taxing rights of the first-mentioned State under this Article.

• 5. The term “annuity” means:

  • a) in the case of annuities arising in the Netherlands: an annuity as mentioned in the Netherlands Laws, the benefits of which are part of taxable income from employment and dwellings (“belastbaar inkomen uit werk en woning“);

  • b) in the case of annuities arising in Colombia: an annuity is the sum payable periodically at stated times during life, or during a specified or ascertainable period of time, under an obligation to make the payments in return for adequate and full consideration in money or money’s worth (other than services rendered), as long as the benefits qualify as taxable income or the contributions qualify as deductions in Colombia.

• 6. The provisions of this Article shall also apply in case a lump sum payment is made in lieu of a pension or other similar remuneration or annuity before the date on which the pension or other similar remuneration or the annuity commences.

Article 18 Government service

• 1. Subject to the provisions of Article 17:

  • a) Salaries, wages and other similar remuneration paid by a Contracting State or a political subdivision or a local authority thereof to an individual in respect of services rendered to that State or subdivision or authority shall be taxable only in that State.

  • b) However, such salaries, wages and other similar remuneration shall be taxable only in the other Contracting State if the services are rendered in that State and the individual is a resident of that State who:

    • i) is a national of that State; or

    • ii) did not become a resident of that State solely for the purpose of rendering the services.

• 2. The provisions of Articles 14, 15, 16 and 17 shall apply to salaries, wages and other similar remuneration in respect of services rendered in connection with a business carried on by a Contracting State or a political subdivision or a local authority thereof.

Article 19 Students

Payments which a student or business apprentice who is or was immediately before visiting a Contracting State a resident of the other Contracting State and who is present in the first-mentioned State solely for the purpose of his education or training receives for the purpose of his maintenance, education or training shall not be taxed in that State, provided that such payments arise from sources outside that State.

Article 20 Other income

• 1. Items of income of a resident of a Contracting State, wherever arising, not dealt with in the foregoing Articles of this Convention shall be taxable only in that State.

• 2. The provisions of paragraph 1 shall not apply to income, other than income from immovable property as defined in paragraph 2 of Article 6, if the recipient of such income, being a resident of a Contracting State, carries on business in the other Contracting State through a permanent establishment situated therein and the right or property in respect of which the income is paid is effectively connected with such permanent establishment. In such case the provisions of Article 7 shall apply.

• 3. Notwithstanding the preceding provisions of this Article, items of income of a resident of a Contracting State not dealt with in the foregoing Articles of this Convention and arising in the other Contracting State may also be taxed in that other State.

CHAPTER IV ELIMINATION OF DOUBLE TAXATION

Article 21 Elimination of double taxation

• 1. A Contracting State, when imposing tax on its residents, may include in the basis upon which such taxes are imposed the items of income which, according to the provisions of this Convention, may be taxed in the Other Contracting State.

• 2. However, where a resident of the Netherlands derives items of income which according to paragraphs 1, 3 and 4 of Article 6, paragraph 1 of Article 7, paragraph 5 of Article 10, paragraph 5 of Article 11, paragraph 4 of Article 12, paragraphs 1, 2 and 3 of Article 13, paragraph 1 of Article 14, paragraphs 1 and 2 of Article 17, paragraph 1 (subparagraph a) of Article 18 and paragraph 2 of Article 20 of this Convention may be taxed in Colombia and are included in the basis referred to in paragraph 1, the Netherlands shall exempt such items of income by allowing a reduction of its tax. This reduction shall be computed in conformity with the provisions of the Netherlands law for the avoidance of double taxation. For that purpose the said items of income shall be deemed to be included in the amount of the items of income which are exempt from Netherlands tax under those provisions.

• 3. Further, the Netherlands shall allow a deduction from the Netherlands tax so computed for the items of income which according to paragraphs 2 and 7 of Article 10, paragraph 2 of Article 11, paragraph 2 of Article 12, paragraphs 5 and 7 of Article 13, Article 15, paragraphs 1 and 2 of Article 16 and paragraph 6 of Article 17, paragraph 3 of Article 20 of this Convention may be taxed in Colombia to the extent that these items are included in the basis referred to in paragraph 1. The amount of this deduction shall be equal to the tax paid in Colombia on these items of income, but shall, in case the provisions of the Netherlands law for the avoidance of double taxation provide so, not exceed the amount of the deduction which would be allowed if the items of income so included were the sole items of income for which the Netherlands gives deduction under the provisions of the Netherlands law for the avoidance of double taxation.

  This paragraph shall not restrict allowance now or hereafter accorded by the provisions of the Netherlands law for the avoidance of double taxation, but only as far as the calculation of the amount of the deduction of Netherlands tax is concerned with respect to the aggregation of income from more than one country and the carry forward of the tax paid in Colombia on the said items of income to subsequent years.

• 4. Notwithstanding the provisions of paragraph 2, the Netherlands shall allow a deduction from the Netherlands tax for the tax paid in Colombia on items of income which according to paragraph 1 of Article 7, paragraph 5 of Article 10, paragraph 5 of Article 11, paragraph 4 of Article 12 and paragraph 2 of Article 20 of this Convention may be taxed in Colombia to the extent that these items are included in the basis referred to in paragraph 1, insofar as the Netherlands under the provisions of the Netherlands law for the avoidance of double taxation allows a deduction from the Netherlands tax of the tax levied in another country on such items of income. For the computation of this deduction the provisions of paragraph 3 of this Article shall apply accordingly.

• 5. Where a resident of Colombia derives income which, in accordance with the provisions of this Convention, may be taxed in the Netherlands, Colombia shall allow as a deduction (descuento) from the tax on the income of that resident:

  • a) the amount that results from multiplying the gross amount of the dividends by the tax rate applicable to the profits out of which such dividends were paid, in addition to an amount equal to the Netherlands tax paid in respect of such dividends, in the event of tax paid in respect of dividends in the Netherlands, or

  • b) an amount equal to the Netherlands tax paid, in all other cases,

  due regard being had to the limitations provided by and the requirements set under the tax laws of Colombia that are not contrary to the underlying principles established in this paragraph.

  Such deduction shall in no case, however, exceed that part of the Colombian tax, as computed before the deduction (descuento) is given, which is attributable to the income which may be taxed in the Netherlands.

CHAPTER V SPECIAL PROVISIONS

Article 22 Non-Discrimination

• 1. Nationals of a Contracting State shall not be subjected in the other Contracting State to any taxation or any requirement connected therewith, which is other or more burdensome than the taxation and connected requirements to which nationals of that other State in the same circumstances, in particular with respect to residence, are or may be subjected. This provision shall, notwithstanding the provisions of Article 1, also apply to persons who are not residents of one or both of the Contracting States.

• 2. Stateless persons who are residents of a Contracting State shall not be subjected in either Contracting State to any taxation or any requirement connected therewith, which is other or more burdensome than the taxation and connected requirements to which nationals of the State concerned in the same circumstances, in particular with respect to residence, are or may be subjected.

• 3. The taxation on a permanent establishment which an enterprise of a Contracting State has in the other Contracting State shall not be less favourably levied in that other State than the taxation levied on enterprises of that other State carrying on the same activities. This provision shall not be construed as obliging a Contracting State to grant to residents of the other Contracting State any personal allowances, reliefs and reductions for taxation purposes on account of civil status or family responsibilities which it grants to its own residents.

• 4. Except where the provisions of paragraph 1 of Article 9, paragraph 7 of Article 11, or paragraph 6 of Article 12, apply, interest, royalties and other disbursements paid by an enterprise of a Contracting State to a resident of the other Contracting State shall, for the purpose of determining the taxable profits of such enterprise, be deductible under the same conditions as if they had been paid to a resident of the first-mentioned State. Similarly, any debts of an enterprise of a Contracting State to a resident of the other Contracting State shall, for the purpose of determining the taxable capital of such enterprise, be deductible under the same conditions as if they had been contracted to a resident of the first-mentioned State.

• 5. Enterprises of a Contracting State, the capital of which is wholly or partly owned or controlled, directly or indirectly, by one or more residents of the other Contracting State, shall not be subjected in the first-mentioned State to any taxation or any requirement connected therewith which is other or more burdensome than the taxation and connected requirements to which other similar enterprises of the first-mentioned State are or may be subjected.

• 6. Contributions paid by, or on behalf of, an individual who is a resident of a Contracting State to a pension plan that is recognised for tax purposes in the other Contracting State will be treated in the same way for tax purposes in the first-mentioned State as a contribution paid to a pension plan that is recognised for tax purposes in that first-mentioned State, provided that

  • a) such individual was contributing to such pension plan before he became a resident of the first-mentioned State; and

  • b) the competent authority of the first-mentioned State agrees that the pension plan generally corresponds to a pension plan recognised for tax purposes by that State.

  For the purpose of this paragraph, “pension plan“ includes a pension plan created under a public social security system.

• 7. The provisions of this Article shall, notwithstanding the provisions of Article 2, apply to taxes of every kind and description.

Article 23 Mutual agreement procedure

• 1. Where a person considers that the actions of one or both of the Contracting States result or will result for him in taxation not in accordance with the provisions of this Convention, he may, irrespective of the remedies provided by the domestic law of those States, present his case to the competent authority of either Contracting State. The case must be presented within three years from the first notification of the action resulting in taxation not in accordance with the provisions of the Convention.

• 2. The competent authority shall endeavour, if the objection appears to it to be justified and if it is not itself able to arrive at a satisfactory solution, to resolve the case by mutual agreement with the competent authority of the other Contracting State, with a view to the avoidance of taxation which is not in accordance with the Convention. Any agreement reached shall be implemented notwithstanding any time limits in the domestic law of the Contracting States.

• 3. The competent authorities of the Contracting States shall endeavour to resolve by mutual agreement any difficulties or doubts arising as to the interpretation or application of the Convention. They may also consult together for the elimination of double taxation in cases not provided for in the Convention as well as for cases where unintended double non-taxation results notwithstanding Article 25 of this Convention.

• 4. The competent authorities of the Contracting States may communicate with each other directly for the purpose of reaching an agreement in the sense of the preceding paragraphs.

• 5. Where,

  • a) under paragraph 1, a person has presented a case related to the application and interpretation of article 7 or article 9 to the competent authority of a Contracting State on the basis that the actions of one or both of the Contracting States have resulted for that person in taxation not in accordance with the provisions of this Convention, and

  • b) the competent authorities are unable to reach an agreement to resolve that case pursuant to paragraph 2 within two years from the presentation of the case to the competent authority of the other Contracting State,

  any unresolved issue arising from the case shall be submitted to arbitration if the person so requests. Unless a person directly affected by the case does not accept the mutual agreement that implements the arbitration decision, that decision shall be binding on both Contracting States and shall be implemented notwithstanding any time limits in the domestic laws of these States. The competent authorities of the Contracting States shall by mutual agreement settle the mode of application of this paragraph.

Article 24 Exchange of information

• 1. The competent authorities of the Contracting States shall exchange such information as is foreseeably relevant for carrying out the provisions of this Convention or to the administration or enforcement of the domestic laws concerning taxes of every kind and description imposed on behalf of the Contracting States, or of their political subdivisions or local authorities, insofar as the taxation thereunder is not contrary to the Convention. The exchange of information is not restricted by Articles 1 and 2.

• 2. Any information received under paragraph 1 by a Contracting State shall be treated as secret in the same manner as information obtained under the domestic laws of that State and shall be disclosed only to persons or authorities (including courts and administrative bodies) concerned with the assessment or collection of, the enforcement or prosecution in respect of, the determination of appeals in relation to the taxes referred to in paragraph 1, or the oversight of the above. Such persons or authorities shall use the information only for such purposes. They may disclose the information in public court proceedings or in judicial decisions. Notwithstanding the foregoing, information received by a Contracting State may be used for other purposes when such information may be used for such other purposes under the laws of both States and the competent authority of the supplying State authorises such use.

• 3. The Contracting States may release to the arbitration board, established under the provisions of paragraph 5 of Article 23, such information as is necessary for carrying out the arbitration procedure. The members of the arbitration board shall be subject to the limitations on disclosure described in paragraph 2 of this Article with respect to any information so released.

• 4. In no case shall the provisions of the previous paragraphs be construed so as to impose on a Contracting State the obligation:

  • a) to carry out administrative measures at variance with the laws and administrative practice of that or of the other Contracting State;

  • b) to supply information which is not obtainable under the laws or in the normal course of the administration of that or of the other Contracting State;

  • c) to supply information which would disclose any trade, business, industrial, commercial or professional secret or trade process, or information the disclosure of which would be contrary to public policy (ordre public).

• 5. If information is requested by a Contracting State in accordance with this Article, the other Contracting State shall use its information gathering measures to obtain the requested information, even though that other State may not need such information for its own tax purposes. The obligation contained in the preceding sentence is subject to the limitations of paragraph 4 but in no case shall such limitations be construed to permit a Contracting State to decline to supply information solely because it has no domestic interest in such information.

• 6. In no case shall the provisions of paragraph 4 be construed to permit a Contracting State to decline to supply information solely because the information is held by a bank, other financial institution, nominee or person acting in an agency or a fiduciary capacity or because it relates to ownership interests in a person.

Article 25 Entitlement to benefits

• 1. Except as otherwise provided in this Article, a resident of a Contracting State shall not be entitled to a benefit that would otherwise be accorded under this Convention unless such resident is a qualified person, as defined in paragraph 2, at the time when the benefit would otherwise be accorded.

• 2. A resident of a Contracting State shall be a qualified person at a time when a benefit would otherwise be accorded under this Convention if, at that time, the resident is:

  • a) an individual;

  • b) that Contracting State, a political subdivision or local authority thereof, the central bank of that Contracting State, or an agency or instrumentality of that Contracting State or political subdivision or local authority;

  • c) a company or other entity, if the principal class of its shares is regularly traded on one or more recognised stock exchanges;

  • d) a recognised pension fund, if, at the beginning of the taxable year for which the claim to the benefit is made, at least 50 per cent of its beneficiaries, members or participants are individuals who are residents of either Contracting State; or

  • e) a person other than an individual, if, at that time and on at least half of the days of a twelve month period that includes that time, persons that are residents of that Contracting State and that are qualified persons under subparagraph (a), (b), (c) or (d) own, directly or indirectly, at least 50 per cent of the shares of the person.

• 3.

  • a) A resident of a Contracting State shall be entitled to benefits to this Convention with respect to an item of income derived from the other Contracting State, regardless of whether the resident is a qualified person, if the resident is engaged in the active conduct of a business in the first-mentioned Contracting State, and the income derived from the other Contracting State emanates from, or is incidental to, that business. For purposes of this Article, the term “active conduct of a business” shall not include the following activities or any combination thereof:

    • i) operating as a holding company, while lacking the relevant substance, including human and material resources, to adequately provide active overall supervision or administration of a group of companies;

    • ii) providing group financing (including passive cash pooling);

    • iii) making or managing investments, unless these activities are carried on by a bank, insurance enterprise or registered securities dealer in the ordinary course of its business as such; or

    • iv) holding or managing intangible property, while lacking the relevant substance to adequately develop and enhance the intangible property.

  • b) If a resident of a Contracting State derives an item of income from a business activity conducted by that resident in the other Contracting State, or derives an item of income arising in the other Contracting State from a connected person, the conditions described in subparagraph (a) shall be considered to be satisfied with respect to such item of income only if the business activity carried on by the resident in the first-mentioned Contracting State to which the item of income is related is substantial in relation to the same or complementary business activity carried on by the resident or such connected person in the other Contracting State. Whether a business activity is substantial for the purposes of this paragraph shall be determined based on all the facts and circumstances.

• 4. A resident of a Contracting State that is not a qualified person shall nevertheless be entitled to a benefit that would otherwise be accorded under this Convention with respect to an item of income described in the respective paragraph or Article if in all other cases, at the time when the benefit would otherwise be accorded and on at least half of the days of a twelve month period that includes that time, persons that are equivalent beneficiaries own, directly or indirectly, at least 85 per cent of the shares of the resident.

• 5. If a resident of a Contracting State is neither a qualified person, nor entitled to a benefit under paragraph 3 or 4, the competent authority of the Contracting State in which a benefit is denied under the preceding paragraphs of this Article may, nevertheless, grant a benefit of this Convention, or benefits with respect to an item of income described in the respective paragraph or Article, taking into account the object and purpose of this Convention, but only if such resident demonstrates to the satisfaction of such competent authority that neither its establishment, acquisition or maintenance, nor the conduct of its operations, had as one of its principal purposes the obtaining of such benefit. The competent authority of the Contracting State to which a request has been made under this paragraph by a resident of the other Contracting State shall consult with the competent authority of that other Contracting State before either granting or denying the request.

• 6. For the purposes of this Article:

  • a) the term “principal class of shares” means the class or classes of shares of a company or entity which represents the majority of the aggregate vote and value of the company or entity;

  • b) with respect to entities that are not companies, the term “shares” means interests that are comparable to shares;

  • c) two persons shall be “connected persons” if one owns, directly or indirectly, at least 50 per cent of the beneficial interest in the other (or, in the case of a company, at least 50 per cent of the aggregate vote and value of the company’s shares) or another person owns, directly or indirectly, at least 50 per cent of the beneficial interest (or, in the case of a company, at least 50 per cent of the aggregate vote and value of the company’s shares) in each person; in any case, a person shall be connected to another if, based on all the relevant facts and circumstances, one has control of the other or both are under the control of the same person or persons; and

  • d) the term “equivalent beneficiary” means any person who would be entitled to benefits with respect to an item of income accorded by a Contracting State under the domestic law of that Contracting State, this Convention or any other international agreement which are equivalent to, or more favourable than, benefits to be accorded to that item of income under the provisions of the Convention; for the purposes of determining whether a person is an equivalent beneficiary with respect to dividends received by a company, the person shall be deemed to be a company and to hold the same voting power of the company paying the dividends as such voting power which the company claiming the benefit with respect to the dividends holds.

• 7. Notwithstanding the other provisions of this Convention, a benefit under this Convention shall not be granted in respect of an item of income if it is reasonable to conclude, having regard to all relevant facts and circumstances, that obtaining that benefit was one of the principal purposes of any arrangement or transaction that resulted directly or indirectly in that benefit, unless it is established that granting that benefit in these circumstances would be in accordance with the object and purpose of the relevant provisions of this Convention. The competent authority of a Contracting State shall consult with the competent authority of the other Contracting State before denying a benefit under this paragraph.

• 8. Where a benefit under this Convention is denied to a person under paragraph 7, the competent authority of the Contracting State that would otherwise have granted this benefit shall nevertheless treat that person as being entitled to this benefit, or to different benefits with respect to a specific item of income, if such competent authority, upon request from that person and after consideration of the relevant facts and circumstances, determines that such benefits would have been granted in the absence of the transaction or arrangement referred to in paragraph 7. The competent authority of the Contracting State to which the request has been made will consult with the competent authority of the other State before rejecting a request made under this paragraph by a resident of that other State.

• 9. Where

  • a) an enterprise of a Contracting State derives an item of income from the other Contracting State and the first-mentioned State treats such item of income as attributable to a permanent establishment of the enterprise situated in a third jurisdiction; and

  • b) the profits attributable to that permanent establishment are exempt from tax in the first-mentioned State;

  the benefits of this Convention shall not apply to any item of income unless the tax in the third jurisdiction is more than 60 per cent of the tax that would be imposed in the first-mentioned State on that item of income if that permanent establishment were situated in the first-mentioned State. In such a case any item of income to which the provisions of this paragraph apply shall remain taxable according to the domestic law of the other State, notwithstanding any other provisions of this Convention.

• 10. The provisions of paragraph 9 shall not apply if the item of income derived from the other State emanates from, or is incidental to, the active conduct of a business carried on through the permanent establishment.

• 11. Where a benefit under this Convention is denied pursuant to the provisions of paragraph 9 with respect to an item of income derived by a resident of a Contracting State, the competent authority of the other Contracting State may, nevertheless, grant this benefit with respect to that item of income if, in response to a request by such resident, such competent authority determines that granting such benefit is justified in light of the reasons such resident did not satisfy the requirements of this paragraph (such as the existence of losses). The competent authority of a Contracting State shall consult with the competent authority of the other Contracting State before denying a benefit under paragraph 9 or either granting or denying the request made under this paragraph.

Article 26 Assistance in the collection of taxes

• 1. The Contracting States shall lend assistance to each other in the collection of revenue claims. This assistance is not restricted by Articles 1 and 2. The competent authorities of the Contracting States may by mutual agreement settle the mode of application of this Article.

• 2. The term “revenue claim” as used in this Article means an amount owed in respect of taxes of every kind and description imposed on behalf of the Contracting States, or of their political subdivisions or local authorities, insofar as the taxation thereunder is not contrary to this Convention or any other instrument to which the Contracting States are parties, as well as interest, administrative penalties and costs of collection or conservancy related to such amount.

• 3. The provisions of this Article shall apply only to a revenue claim that forms the subject of an instrument permitting enforcement in the requesting State and, unless otherwise agreed between the competent authorities, that is not contested. However, where the claim relates to a liability to tax of a person as a non-resident of the requesting State, this Article shall only apply, unless otherwise agreed between the competent authorities, where the claim may no longer be contested. The revenue claim shall be collected by that other State in accordance with the provisions of its laws applicable to the enforcement and collection of its own taxes as if the revenue claim were a revenue claim of that other State.

• 4. When a revenue claim of a Contracting State is a claim in respect of which that State may, under its law, take measures of conservancy with a view to ensure its collection, that revenue claim shall, at the request of the competent authority of that State, be accepted for purposes of taking measures of conservancy by the competent authority of the other Contracting State. That other State shall take measures of conservancy in respect of that revenue claim in accordance with the provisions of its laws as if the revenue claim were a revenue claim of that other State even if, at the time when such measures are applied, the revenue claim is not enforceable in the first-mentioned State or is owed by a person who has a right to prevent its collection.

• 5. Notwithstanding the provisions of paragraphs 3 and 4, a revenue claim accepted by a Contracting State for purposes of paragraph 3 or 4 shall not, in that State, be subject to the time limits or accorded any priority applicable to a revenue claim under the laws of that State by reason of its nature as such and, unless otherwise agreed between the competent authorities, cannot be collected by imprisonment for debt of the debtor. In addition, a revenue claim accepted by a Contracting State for the purposes of paragraph 3 or 4 shall not, in that State, have any priority applicable to that revenue claim under the laws of the other Contracting State.

• 6. Proceedings with respect to the existence, validity or the amount of a revenue claim of a Contracting State shall not be brought before the courts or administrative bodies of the other Contracting State.

• 7. Where, at any time after a request has been made by a Contracting State under paragraph 3 or 4 and before the other Contracting State has collected and remitted the relevant revenue claim to the first-mentioned State, the relevant revenue claim ceases to be

  • a) in the case of a request under paragraph 3, a revenue claim of the first-mentioned State that is enforceable under the laws of that State and is owed by a person who, at that time, cannot, under the laws of that State, prevent its collection, or

  • b) in the case of a request under paragraph 4, a revenue claim of the first-mentioned State in respect of which that State may, under its laws, take measures of conservancy with a view to ensure its collection,

  the competent authority of the first-mentioned State shall promptly notify the competent authority of the other State of that fact and, at the option of the other State, the first-mentioned State shall either suspend or withdraw its request.

• 8. In no case shall the provisions of this Article be construed so as to impose on a Contracting State the obligation:

  • a) to carry out administrative measures at variance with the laws and administrative practice of that or of the other Contracting State;

  • b) to carry out measures which would be contrary to public policy (ordre public);

  • c) to provide assistance if the other Contracting State has not pursued all reasonable measures of collection or conservancy, as the case may be, available under its laws or administrative practice;

  • d) to provide assistance in those cases where the administrative burden for that State is clearly disproportionate to the benefit to be derived by the other Contracting State.

Article 27 Members of diplomatic missions and consular posts

• 1. Nothing in this Convention shall affect the fiscal privileges of members of diplomatic missions or consular posts under the general rules of international law or under the provisions of special agreements.

• 2. For the purposes of the Convention, an individual who is a member of a diplomatic mission or consular post of a Contracting State in the other Contracting State or in a third State and who is a national of the sending State shall be deemed to be a resident of the sending State if he is subjected therein to the same obligations in respect of taxes on income as are residents of that State.

• 3. The Convention shall not apply to international organisations, organs and officials thereof and members of a diplomatic mission or consular post of a third State, being present in a Contracting State, if they are not subjected therein to the same obligations in respect of taxes on income as are residents of that State.

Article 28 Territorial extension

• 1. This Convention may be extended, either in its entirety or with any necessary modifications, to parts or countries of the Kingdom of the Netherlands which are not situated in Europe, if the part or country concerned imposes taxes substantially similar in character and rates to those to which the Convention applies. Any such extension shall take effect from such date and shall be subject to such modifications and conditions, including conditions as to termination, as may be specified and agreed in notes to be exchanged through diplomatic channels.

• 2. The termination of the Convention shall not also terminate any extension of the Convention to any part or country to which it has been extended under this Article, nor shall the termination of any such extension terminate this Convention, unless otherwise provided in the note of termination.

CHAPTER VI FINAL PROVISIONS

Article 29 Entry into force

• 1. This Convention shall enter into force on the last day of the month following the month in which the latter of the notifications has been received in which the respective Governments have notified each other in writing that the formalities constitutionally required in their respective States have been complied with, and its provisions shall have effect for taxable years and periods beginning, and taxable events occurring, on or after the first day of January in the calendar year following that in which the Convention has entered into force.

• 2. Notwithstanding the provisions of paragraph 1, the Contracting States shall, pursuant to Article 24, exchange information regarding taxable years and periods beginning, and taxable events occurring, prior to the entry into force of this Convention.

Article 30 Termination

• 1. This Convention shall remain in force until terminated by a Contracting State. Either Contracting State may terminate the Convention, through diplomatic channels, by giving written notice of termination at least six months before the end of any calendar year after the year of entry into force of this Convention. Notice of termination shall be regarded as having been given by a Contracting State on the date of receipt of such notice by the other Contracting State.

• 2. In such event, the Convention shall cease to have effect:

  • i) in respect of taxes withheld at source on amounts paid or credited to non-residents, after the end of the calendar year in which the notice is given, and

  • ii) in respect of all other taxes, for fiscal years beginning after the end of that year.

• 3. In the event of termination, the Contracting Party shall remain bound by the provisions of Article 24 with respect to any information obtained under this Convention.

IN WITNESS WHEREOF, the undersigned, duly authorised thereto, have signed this Convention.

DONE at The Hague on this 16^th day of February 2022, in duplicate, in the Dutch, Spanish and English languages, the three texts being equally authentic. In case there is any divergence of interpretation between the Dutch and Spanish texts, the English text shall prevail.

For the Kingdom of the Netherlands, MARK RUTTE

For the Republic of Colombia, IVÁN DUQUE

---

Protocol

At the moment of signing the Convention for the elimination of double taxation with respect to taxes on income and the prevention of tax evasion and avoidance, this day concluded between the Kingdom of the Netherlands and the Republic of Colombia, the undersigned have agreed that the following provisions shall form an integral part of the Convention.

I. General

It is understood that both Contracting States will interpret this Convention in the light of the Commentaries to the OECD Model Tax Convention on Income and on Capital and the UN Model Double Taxation Convention between Developed and Developing Countries, as they may read from time to time, having regard to any observations or other positions that they have expressed thereon.

II. Ad Article 1

• 1. Notwithstanding the provisions of Article 1 and Article 22, the benefits of Articles 10, 11, 12, 13, 20 and 21 and the corresponding Articles of this Protocol shall not apply to a person who is a Tax Exempt Investment Institution (Vrijgestelde Beleggingsinstelling) for the purposes of the company tax of the Netherlands.

• 2. The competent authorities of the Contracting States shall by mutual agreement decide to which extent a resident of a Contracting State that is subject to a special regime shall not be entitled to the benefits of this Convention.

III. Ad paragraph 2 of Article 3 and Article 23

It is understood that, if the competent authorities of the Contracting States have, by mutual agreement, reached a solution within the context of the Convention for cases in which:

• a) application of paragraph 2 of Article 3 with respect to the interpretation of a term not defined in the Convention; or

• b) differences in qualification (for example of an element of income or of a person)

would result in double taxation or double exemption, this solution, after publication thereof by both competent authorities, shall also be binding for the application of the provisions of the Convention in other similar cases. The competent authorities of the Contracting States may review this solution on the basis of paragraph 3 of article 23.

IV. Ad Article 5

With reference to subparagraph b of paragraph 3 of Article 5, if after conclusion of this Convention the Netherlands concludes a convention with a third state in which the furnishing of services for a period or periods of 183 days or less (the threshold) is considered to constitute a permanent establishment, then, as from the date on which the relevant convention between the Netherlands and the third state enters into force, the same threshold shall also apply under this Convention.

V. Ad Articles 5, 6, 7 and 13

It is understood that rights to the exploration and exploitation of natural resources shall be regarded as immovable property located in the Contracting State (including its seabed and subsoil) to which these rights apply, and that these rights are regarded as assets of a permanent establishment in that State. Furthermore, it is understood that the aforementioned rights include rights to interests in, or benefits from assets that arise from, that exploration or exploitation.

VI. Ad Article 7

With reference to paragraph 5 of Article 7, it is understood that the withholding tax on reinsurance premiums refers to the 1% withholding tax on assigned reinsurance premiums as established in article 408 of the Colombian Tax Code or in any regulation that replaces it.

VII. Ad Article 8

It is understood that the provisions of Article 8 shall also apply to income taxes levied on the basis of the gross receipts in respect of the carriage of passengers and cargo in international traffic.

VIII. Ad Article 10

• 1. The provision of subparagraph b of paragraph 2 of Article 10 shall not apply to dividends paid by or to a person who is a Fiscal Investment Institution (Fiscale Beleggingsinstelling) for the purposes of the company tax of the Netherlands.

• 2. The provision of subparagraph b of paragraph 2 of Article 10 shall also apply to deemed dividends transferred from permanent establishments in Colombia.

IX. Ad Articles 10, 11 and 12

• 1. Where tax has been levied at source in excess of the amount of tax chargeable under the provisions of Articles 10, 11 or 12, applications for the refund of the excess amount of tax have to be lodged with the competent authority of the State having levied the tax, within a period of two years after the expiration of the calendar year in which the tax has been levied.

• 2. In the case of Colombia, where a resident of the Netherlands is obliged to submit an income tax return in Colombia, the term to which paragraph 1 of this provision refers shall be calculated from the deadline for submitting the tax return for the tax year in which the withholding, that gave rise to the reimbursement, occurred.

X. Ad Articles 10 and 13

It is understood that income received in connection with the (partial) liquidation of a company which is a resident of the Netherlands or a purchase of own shares by a company which is a resident of the Netherlands, under this Convention, shall be treated by the Netherlands as income from shares and not as capital gains.

XI. Ad Article 11

It is understood that the following entities, or any of its successors, are also included in subparagraph b) of paragraph 3 of Article 11:

• i) Atradius Dutch State Business NV;

• ii) the Netherlands Finance Company for Developing Countries;

• iii) BANCO AGRARIO DE COLOMBIA

• iv) FINDETER

• v) BANCOLDEX

• vi) FINAGRO

• vii) FIDUPREVISORA

• viii) FINANCIERA DE DESARROLLO NACIONAL

• ix) FONDO NACIONAL DEL CAFÉ

• x) FONDO NACIONAL DEL DESARROLLO

• xi) any other institution as may be agreed from time to time between the competent authorities of the Contracting States.

XII. Ad Articles 18 and 21

It is understood that the provisions of subparagraph a) of paragraph 1 of Article 18 do not prevent the Contracting States from applying paragraph 1 of Article 21 of this Convention.

XIII. Ad Article 23

The competent authorities of the States may also agree, with respect to any agreement reached as a result of a mutual agreement procedure as meant in Article 23, if necessary contrary to their respective national legislation, that the State in which there is an additional tax charge as a result of the aforementioned agreement shall not impose any increases, surcharges, interest and costs with respect to this additional tax charge, if the other State in which there is a corresponding reduction of tax as a result of the agreement refrains from the payment of any interest due with respect to such a reduction of tax.

XIV. Ad Article 24

• 1. The provisions of Article 24 shall apply accordingly to information that is relevant for carrying out the income-related regulations under the laws of the Netherlands by the tax authorities of the Netherlands concerned with the implementation, administration or enforcement of these income-related regulations.

• 2. Any information received under paragraph 1 of this Article in connection with Article 24 of this Convention, shall be used only for the purpose of the determination and levying of the contributions and the determination and granting of the benefits under the income related regulations as meant in paragraph 1 of this Article.

XV. Ad Article 25

It is understood that an additional subparagraph c) of paragraph 3 of this Article reading:

• “c) For purposes of applying this paragraph, with respect to a resident of a Contracting State, business activities conducted in that Contracting State by connected persons shall be deemed to be conducted by such resident.”

shall apply if, after the signing of this Convention, Colombia negotiates and concludes with a third State a convention which contains the same or a similar provision. Such additional subparagraph shall apply to this Convention from the date of entry into force of the convention with the third State.

IN WITNESS WHEREOF, the undersigned, duly authorised thereto, have signed this Protocol.

DONE at The Hague on this 16^th day of February 2022, in duplicate, in the Dutch, Spanish and English languages, the three texts being equally authentic. In case there is any divergence of interpretation between the Dutch and Spanish texts, the English text shall prevail.

For the Kingdom of the Netherlands, MARK RUTTE

For the Republic of Colombia, IVÁN DUQUE

---

Verdrag tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Colombia tot het vermijden van dubbele belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen en het voorkomen van het ontduiken en ontwijken van belasting

Het Koninkrijk der Nederlanden

en

de Republiek Colombia,

Geleid door de wens hun economische betrekkingen verder te ontwikkelen en hun samenwerking op het gebied van belastingzaken te verbeteren,

Voornemens een verdrag te sluiten tot het vermijden van dubbele belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen zonder daarbij mogelijkheden te scheppen tot niet-heffing of verminderde heffing van belasting door middel van het ontduiken of ontwijken van belasting (daaronder begrepen het gebruikmaken van treaty-shopping-structuren die als doel hebben in dit Verdrag voorziene tegemoetkomingen te verkrijgen in het indirecte voordeel van inwoners van derde rechtsgebieden),

Zijn het volgende overeengekomen:

HOOFDSTUK I REIKWIJDTE VAN HET VERDRAG

Artikel 1 Personen op wie het Verdrag van toepassing is

• 1. Dit Verdrag is van toepassing op personen die inwoner zijn van een of van beide verdragsluitende staten.

• 2. Voor de toepassing van dit Verdrag wordt inkomen dat is verkregen door of door tussenkomst van een entiteit of een constructie die op grond van de belastingwetgeving van een van de verdragsluitende staten als geheel of gedeeltelijk fiscaal transparant behandeld wordt, geacht inkomen te zijn van een inwoner van een verdragsluitende staat, maar uitsluitend voor zover dat inkomen door die staat voor belastingdoeleinden behandeld wordt als inkomen van een inwoner van die staat. In geen geval mogen de bepalingen van dit lid aldus worden uitgelegd dat ze afbreuk doen aan het recht van een verdragsluitende staat om de inwoners van die verdragsluitende staat te belasten.

Artikel 2 Belastingen waarop het Verdrag van toepassing is

• 1. Dit Verdrag is van toepassing op belastingen naar het inkomen die worden geheven ten behoeve van een verdragsluitende staat, ongeacht de wijze van heffing.

• 2. Als belastingen naar het inkomen worden beschouwd alle belastingen die worden geheven naar het gehele inkomen of naar inkomensbestanddelen, waaronder begrepen belastingen naar voordelen verkregen uit de vervreemding van roerende of onroerende zaken, belastingen naar het totale bedrag van de door ondernemingen betaalde lonen of salarissen, alsmede belastingen naar waardevermeerdering.

• 3. De bestaande belastingen waarop het Verdrag van toepassing is, zijn met name:

  • a. in Nederland:

    • de inkomstenbelasting;

    • de loonbelasting;

    • de vennootschapsbelasting, daaronder begrepen het aandeel van de regering in de nettowinsten behaald met de exploitatie van natuurlijke rijkdommen geheven krachtens de Mijnbouwwet;

    • de dividendbelasting;

    (hierna te noemen: „Nederlandse belasting”);

  • b. in Colombia:

    • de impuesto sobre la renta y complementarios (inkomstenbelasting en de aanvullende belastingen daarbij);

  (hierna te noemen: „Colombiaanse belasting”).

• 4. Het Verdrag is ook van toepassing op alle gelijke of in wezen gelijksoortige belastingen die na de datum van ondertekening van het Verdrag naast of in de plaats van de bestaande belastingen worden geheven. De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten stellen elkaar in kennis van alle wezenlijke wijzigingen die in hun onderscheiden belastingwetgeving zijn aangebracht.

HOOFDSTUK II BEGRIPSOMSCHRIJVINGEN

Artikel 3 Algemene begripsbepalingen

• 1. Voor de toepassing van dit Verdrag, tenzij de context anders vereist:

  • a. betekent de uitdrukking „Nederland” het Europese deel van Nederland, met inbegrip van zijn territoriale zee en elk gebied buiten en grenzend aan zijn territoriale zee waarbinnen het Koninkrijk der Nederlanden rechtsmacht heeft of soevereine rechten uitoefent;

  • b. betekent de uitdrukking „Colombia” enkel voor de toepassing van dit verdrag de Republiek Colombia en, gebezigd in aardrijkskundige zin, omvat dit haar grondgebied, zowel continentaal als insulair, haar luchtruim, zee en onderzeese gebieden, en andere gebieden die onderdeel zijn van grondgebied waarover zij soevereiniteit, soevereine rechten of rechtsmacht uitoefent;

  • c. betekenen de uitdrukkingen „een verdragsluitende staat” en „de andere verdragsluitende staat” het Koninkrijk der Nederlanden, ten behoeve van Nederland, of Colombia, al naargelang de context vereist;

  • d. omvat de uitdrukking „persoon” een natuurlijke persoon, een lichaam en elke andere vereniging van personen;

  • e. betekent de uitdrukking „lichaam” elke rechtspersoon of elke entiteit die voor de belastingheffing als een rechtspersoon wordt behandeld;

  • f. heeft de uitdrukking „onderneming” betrekking op elke uitoefening van een bedrijf;

  • g. betekenen de uitdrukkingen „onderneming van een verdragsluitende staat” en “onderneming van de andere verdragsluitende staat“ onderscheidenlijk een onderneming gedreven door een inwoner van een verdragsluitende staat en een onderneming gedreven door een inwoner van de andere verdragsluitende staat;

  • h. betekent de uitdrukking „internationaal verkeer” alle vervoer met een schip of luchtvaartuig, behalve wanneer het schip of luchtvaartuig uitsluitend wordt geëxploiteerd tussen plaatsen die in een verdragsluitende staat zijn gelegen en de onderneming die het schip of luchtvaartuig exploiteert geen onderneming van die staat is;

  • i. betekent de uitdrukking „bevoegde autoriteit”:

    • i. in Nederland de minister van Financiën of zijn bevoegde vertegenwoordiger;

    • ii. in Colombia het ministerie van Financiën en Overheidskrediet, de Directeur van de Dirección de Impuestos y Aduanas Nacionales (DIAN) of hun bevoegde vertegenwoordigers;

  • j. betekent de uitdrukking „onderdaan”:

    • i. elke natuurlijke persoon die de nationaliteit van een verdragsluitende staat bezit; of

    • ii. elke rechtspersoon die, elk samenwerkingsverband dat of elke vereniging die zijn of haar rechtspositie als zodanig ontleent aan de wetgeving die in een verdragsluitende staat van kracht is;

  • k. omvat de uitdrukking „uitoefenen van een bedrijf” mede het uitoefenen van een vrij beroep en het verrichten van andere werkzaamheden van zelfstandige aard;

  • l. betekent de uitdrukking „erkend pensioenfonds” van een staat elke in een verdragsluitende staat gevestigde entiteit die in het algemeen is vrijgesteld van belastingen naar het inkomen in die staat; en die

    • i. uitsluitend of nagenoeg uitsluitend werkzaam is voor het voorzien in pensioenen of oudedagsvoorzieningen en ondergeschikte of bijkomstige uitkeringen of ontslagvergoedingen aan natuurlijke personen en als zodanig gereguleerd wordt door die staat; of

    • ii. uitsluitend of nagenoeg uitsluitend opgericht en werkzaam is om gelden te beleggen ten voordele van entiteiten of constructies zoals bedoeld in onderdeel I,i.;

  • m. betekent de uitdrukking „erkende effectenbeurs”:

    • i. elke effectenbeurs die gevestigd is in en als zodanig gereguleerd wordt door de wetgeving van een verdragsluitende staat; en

    • ii. elke effectenbeurs in de lidstaten van de Europese Unie, het NASDAQ-systeem en elke effectenbeurs in de Verenigde Staten van Amerika die voor de toepassing van de U.S. Securities Exchange Act van 1934 als nationale effectenbeurs geregistreerd is bij de U.S. Securities and Exchange Commission, de Peruaanse effectenbeurs (Bolsa de Valores de Lima), de Mexicaanse effectenbeurs (Bolsa Mexicana de Valores), de Chileense effectenbeurs (Bolsa de Comercio de Santiago) en MILA (Mercado Integrado Latino Americano); en

    • iii. elke andere effectenbeurs die de bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten overeenkomen.

• 2. Voor de toepassing van het Verdrag op enig moment door een verdragsluitende staat heeft elke daarin niet omschreven uitdrukking, tenzij de context anders vereist of de bevoegde autoriteiten een andere betekenis overeenkomen ingevolge de bepalingen van artikel 23, de betekenis welke deze op dat moment heeft volgens de wetgeving van die staat met betrekking tot de belastingen waarop het Verdrag van toepassing is, waarbij elke betekenis volgens de toepasselijke belastingwetgeving van die staat prevaleert boven een betekenis die volgens andere wetgeving van die staat aan die uitdrukking wordt gegeven.

Artikel 4 Inwoner

• 1. Voor de toepassing van dit Verdrag betekent de uitdrukking „inwoner van een verdragsluitende staat” iedere persoon die, ingevolge de wetgeving van die staat, aldaar aan belasting is onderworpen op grond van zijn woonplaats, verblijf, plaats van leiding, oprichting, organisatie of enige andere soortgelijke omstandigheid en omvat tevens de staat zelf en elk staatkundig onderdeel of plaatselijk publiekrechtelijk lichaam daarvan. Deze uitdrukking omvat echter niet een persoon die in die staat slechts aan belasting is onderworpen ter zake van inkomen uit bronnen in die staat of van vermogen dat in die staat is gelegen.

• 2. Een persoon, niet zijnde een natuurlijke persoon, wordt geacht aan belasting onderworpen te zijn:

  • a. in Nederland, indien de persoon voor de toepassing van de vennootschapsbelasting inwoner is van Nederland;

  • b. in Colombia, indien de persoon voor de toepassing van de Colombiaanse belasting inwoner is van Colombia;

  mits het door die persoon verworven inkomen krachtens de belastingwetgeving van die staat wordt behandeld als inkomen van die persoon en niet als het inkomen van de rechthebbenden, leden of deelnemers van die persoon.

• 3. Indien een natuurlijke persoon ingevolge de bepalingen van het eerste lid inwoner van beide verdragsluitende staten is, wordt zijn positie als volgt bepaald:

  • a. hij wordt geacht slechts inwoner te zijn van de staat waarin hij een duurzaam tehuis tot zijn beschikking heeft; indien hij in beide staten een duurzaam tehuis tot zijn beschikking heeft, wordt hij geacht slechts inwoner te zijn van de staat waarmee zijn persoonlijke en economische betrekkingen het nauwst zijn (middelpunt van de levensbelangen);

  • b. indien niet kan worden bepaald in welke staat hij het middelpunt van zijn levensbelangen heeft, of indien hij in geen van de staten een duurzaam tehuis tot zijn beschikking heeft, wordt hij geacht slechts inwoner te zijn van de staat waarin hij gewoonlijk verblijft;

  • c. indien hij in beide staten of in geen van beide gewoonlijk verblijft, wordt hij geacht slechts inwoner te zijn van de staat waarvan hij onderdaan is;

  • d. Indien hij onderdaan is van beide staten of van geen van beide, regelen de bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten de aangelegenheid in onderling overleg.

• 4. Indien een persoon, niet zijnde een natuurlijke persoon, ingevolge de bepalingen van het eerste lid inwoner van beide verdragsluitende staten is, trachten de bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten in onderlinge overeenstemming te bepalen van welke verdragsluitende staat de persoon voor de toepassing van het Verdrag geacht wordt inwoner te zijn, daarbij rekening houdend met zijn plaats van werkelijke leiding, de plaats waar hij is opgericht of anderszins tot stand is gekomen en alle andere relevante factoren. Wanneer dergelijke overeenstemming ontbreekt, is die persoon niet gerechtigd tot enige belastingvermindering- of vrijstelling waarin dit Verdrag voorziet, behalve in de mate waarin en de wijze waarop dat wordt overeengekomen door de bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten.

Artikel 5 Vaste inrichting

• 1. Voor de toepassing van dit Verdrag betekent de uitdrukking „vaste inrichting” een vaste bedrijfsinrichting door middel waarvan de werkzaamheden van een onderneming geheel of gedeeltelijk worden verricht.

• 2. De uitdrukking „vaste inrichting” omvat in het bijzonder:

  • a. een plaats waar leiding wordt gegeven;

  • b. een filiaal;

  • c. een kantoor;

  • d. een fabriek;

  • e. een werkplaats; en

  • f. een mijn, een olie- of gasbron, een (steen)groeve of een andere plaats die betrekking heeft op de exploratie of exploitatie van natuurlijke rijkdommen.

• 3. De uitdrukking „vaste inrichting” omvat voorts:

  • a. een plaats van uitvoering van een bouwwerk of van constructie-, montage- of installatiewerkzaamheden of toezichthoudende activiteiten die daarmee verband houden, maar alleen indien een dergelijke plaats van uitvoering of dergelijke werkzaamheden of activiteiten blijft voortbestaan respectievelijk blijven voortduren gedurende meer dan 183 dagen;

  • b. het verlenen van diensten, daaronder begrepen diensten van adviserende aard, door een onderneming door middel van werknemers of andere personeelsleden die door de onderneming daartoe zijn aangesteld, maar alleen indien dergelijke werkzaamheden (voor hetzelfde of een daarmee samenhangend project) in een verdragsluitende staat voor een tijdvak dat of tijdvakken die in een tijdvak van twaalf maanden beginnend of eindigend in het desbetreffende belastingjaar in totaal meer dan 183 dagen voortduurt of voortduren.

• 4. Niettegenstaande de bepalingen van het eerste, tweede en derde lid wordt een onderneming van een verdragsluitende staat die werkzaamheden verricht in de territoriale zee van de andere verdragsluitende staat of in elk gebied buiten en grenzend aan zijn territoriale zee, waarbinnen de andere verdragsluitende staat in overeenstemming met het internationaal recht rechtsmacht heeft of soevereine rechten uitoefent (werkzaamheden buitengaats), geacht ter zake van die werkzaamheden een bedrijf uit te oefenen door middel van een aldaar gelegen vaste inrichting, tenzij de werkzaamheden in kwestie in de andere staat worden verricht gedurende een tijdvak dat of tijdvakken die in een tijdvak van twaalf maanden in totaal minder dan 30 dagen voortduurt of voortduren.

• 5. Uitsluitend teneinde de duur vast te stellen van:

  • a. een plaats van uitvoering van een bouwwerk of van constructie- of installatiewerkzaamheden uit hoofde van het derde lid, onderdeel a, wanneer een onderneming van een verdragsluitende staat in de andere verdragsluitende staat werkzaamheden uitoefent op een plaats van uitvoering van een bouwwerk of van constructie- of installatiewerkzaamheden en op diezelfde plaats van uitvoering van een bouwwerk of van constructie- of installatiewerkzaamheden gedurende verschillende tijdvakken daarmee verband houdende werkzaamheden worden uitgeoefend door een of meer ondernemingen die nauw verbonden zijn met eerstgenoemde onderneming, worden die verschillende tijdvakken bij het totale tijdvak gevoegd gedurende welke de eerstgenoemde onderneming werkzaamheden heeft uitgeoefend op die plaats van uitvoering van een bouwwerk of van constructie- of installatiewerkzaamheden;

  • b. het verlenen van diensten uit hoofde van het derde lid, onderdeel b, wanneer een onderneming van een verdragsluitende staat in de andere verdragsluitende staat diensten verleent en daarmee verband houdende diensten worden verleend in die andere staat gedurende verschillende tijdvakken door een of meer ondernemingen die nauw verbonden zijn met de eerstgenoemde onderneming, worden die verschillende tijdvakken bij het totale tijdvak gevoegd gedurende welke de eerstgenoemde onderneming diensten heeft verleend in die andere verdragsluitende staat; en

  • c. werkzaamheden buitengaats uit hoofde van het vierde lid wanneer een onderneming van een verdragsluitende staat in de andere verdragsluitende staat werkzaamheden buitengaats uitoefent en daarmee verband houdende werkzaamheden in die andere staat gedurende verschillende tijdvakken worden uitgeoefend door een of meer ondernemingen die nauw verbonden zijn met de eerstgenoemde onderneming, worden die verschillende tijdvakken gedurende welke die verband houdende werkzaamheden worden uitgeoefend door die ondernemingen bij het totale tijdvak gevoegd gedurende welke de eerstgenoemde onderneming werkzaamheden buitengaats heeft uitgeoefend in die andere verdragsluitende staat.

• 6. Niettegenstaande de voorgaande bepalingen van dit artikel wordt de uitdrukking „vaste inrichting” geacht niet te omvatten:

  • a. het gebruikmaken van inrichtingen, uitsluitend voor opslag of uitstalling van aan de onderneming toebehorende goederen of koopwaar;

  • b. het aanhouden van een voorraad van aan de onderneming toebehorende goederen of koopwaar, uitsluitend voor opslag of uitstalling;

  • c. het aanhouden van een voorraad van aan de onderneming toebehorende goederen of koopwaar, uitsluitend voor de bewerking of verwerking door een andere onderneming;

  • d. het aanhouden van een vaste bedrijfsinrichting, uitsluitend om voor de onderneming goederen of koopwaar aan te kopen of informatie in te winnen;

  • e. het aanhouden van een vaste bedrijfsinrichting, uitsluitend om voor de onderneming enige andere werkzaamheid te verrichten;

  • f. het aanhouden van een vaste bedrijfsinrichting met als enig doel een combinatie van de in de onderdelen a tot en met e genoemde werkzaamheden te verrichten,

  op voorwaarde dat die werkzaamheid, of, in het geval van onderdeel f, het geheel van de werkzaamheden van de vaste bedrijfsinrichting, van voorbereidende aard is of het karakter van hulpwerkzaamheid heeft.

• 7. Het zesde lid is niet van toepassing op een vaste bedrijfsinrichting die door een onderneming gebruikt of aangehouden wordt indien dezelfde onderneming of een nauw daarmee verbonden onderneming op dezelfde plaats of op een andere plaats in dezelfde verdragsluitende staat werkzaamheden verricht, en

  • a. die plaats of die andere plaats voor de onderneming of voor de nauw daarmee verbonden onderneming een vaste inrichting vormt op grond van de bepalingen van dit artikel; of

  • b. het geheel van de werkzaamheden dat resulteert uit de combinatie van de werkzaamheden die door de twee ondernemingen op dezelfde plaats, of door dezelfde onderneming of nauw daarmee verbonden ondernemingen op de twee plaatsen worden uitgeoefend, niet van voorbereidende aard is of het karakter van hulpwerkzaamheid heeft,

  op voorwaarde dat de werkzaamheden die door de twee ondernemingen op dezelfde plaats, of door dezelfde onderneming of nauw daarmee verbonden ondernemingen op de twee plaatsen, worden uitgeoefend aanvullende taken zijn die deel uitmaken van een samenhangende bedrijfsvoering.

• 8. Niettegenstaande de bepalingen van het eerste, tweede lid en derde lid, maar onder voorbehoud van de bepalingen van het negende lid, indien een persoon namens een onderneming optreedt in een verdragsluitende staat en daarbij gewoonlijk overeenkomsten sluit, of gewoonlijk de voornaamste rol speelt die leidt tot het sluiten van overeenkomsten die stelselmatig zonder materiële wijziging door de onderneming gesloten worden, en die overeenkomsten gesloten zijn:

  • a. in naam van de onderneming; of

  • b. voor de eigendomsoverdracht of voor het verlenen van het gebruiksrecht van goederen die aan die onderneming toebehoren of ter zake waarvan de onderneming het gebruiksrecht heeft; of

  • c. voor het verlenen van diensten door die onderneming;

  wordt die onderneming geacht in die verdragsluitende staat een vaste inrichting te hebben met betrekking tot alle werkzaamheden die die persoon voor de onderneming verricht, tenzij de werkzaamheden van een dergelijke persoon beperkt blijven tot die werkzaamheden genoemd in het zesde lid, die, indien zij worden verricht door middel van een vaste bedrijfsinrichting, deze vaste bedrijfsinrichting op grond van de bepalingen van dat lid niet tot een vaste inrichting zouden maken.

• 9. Het achtste lid is niet van toepassing indien de persoon die in een verdragsluitende staat optreedt voor een onderneming van de andere verdragsluitende staat, in de eerstgenoemde staat een bedrijf uitoefent als een onafhankelijke vertegenwoordiger en voor de onderneming handelt in de normale uitoefening van dat bedrijf. Wanneer een persoon evenwel uitsluitend of nagenoeg uitsluitend optreedt voor een of meer ondernemingen waarmee hij nauw verbonden is, wordt die persoon ten opzichte van elke dergelijke onderneming niet geacht een onafhankelijk vertegenwoordiger te zijn in de zin van dit lid.

• 10. De omstandigheid dat een lichaam dat inwoner is van een verdragsluitende staat een lichaam beheerst of door een lichaam wordt beheerst dat inwoner is van de andere verdragsluitende staat of dat in die andere staat zijn bedrijf uitoefent (hetzij door middel van een vaste inrichting, hetzij op andere wijze), bestempelt een van beide lichamen niet tot een vaste inrichting van het andere.

• 11. Ten behoeve van de toepassing van dit artikel, wordt een persoon of onderneming geacht nauw te zijn verbonden met een onderneming indien uit alle relevante feiten en omstandigheden blijkt dat de ene zeggenschap heeft over de andere of dat beide onder zeggenschap staan van dezelfde personen of ondernemingen. In elk geval wordt een persoon of onderneming geacht nauw verbonden te zijn met een onderneming indien de ene direct of indirect meer dan 50 percent bezit van het uiteindelijke belang in de ander (of, in het geval van een lichaam, meer dan 50 percent bezit van het totale aantal stemmen en de waarde van de aandelen van het lichaam of van het uiteindelijke belang in het vermogen van het lichaam) of indien een andere persoon of onderneming direct of indirect meer dan 50 percent bezit van het uiteindelijke belang (of, in het geval van een lichaam, meer dan 50 percent bezit van het totale aantal stemmen en de waarde van de aandelen van het lichaam of van het uiteindelijke belang in het vermogen van het lichaam) in de persoon en de onderneming of in de twee ondernemingen.

HOOFDSTUK III BELASTINGHEFFING NAAR HET INKOMEN

Artikel 6 Inkomen uit onroerende zaken

• 1. Inkomen verkregen door een inwoner van een verdragsluitende staat uit onroerende zaken (daaronder begrepen inkomen uit landbouw- of bosbedrijven) gelegen in de andere verdragsluitende staat, mag in die andere staat worden belast.

• 2. De uitdrukking „onroerende zaken” heeft de betekenis welke die uitdrukking heeft volgens de wetgeving van de verdragsluitende staat waarin de desbetreffende zaken zijn gelegen. De uitdrukking omvat in ieder geval de zaken die bij de onroerende zaken behoren, levende en dode have van landbouw- en bosbedrijven, rechten waarop de bepalingen van het privaatrecht betreffende de grondeigendom van toepassing zijn, vruchtgebruik van onroerende zaken en rechten op variabele of vaste vergoedingen ter zake van de exploitatie, of concessie tot exploitatie, van minerale aardlagen, bronnen en andere natuurlijke rijkdommen; schepen en luchtvaartuigen worden niet als onroerende zaken beschouwd.

• 3. De bepalingen van het eerste lid zijn van toepassing op inkomen verkregen uit de rechtstreekse exploitatie, uit de verhuur of deelpacht, of uit elke andere vorm van exploitatie van onroerende zaken.

• 4. De bepalingen van het eerste en derde lid zijn eveneens van toepassing op inkomen uit onroerende zaken van een onderneming.

Artikel 7 Winst uit onderneming

• 1. De winst van een onderneming van een verdragsluitende staat is slechts in die staat belastbaar, tenzij de onderneming in de andere verdragsluitende staat haar bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gelegen vaste inrichting. Indien de onderneming aldus haar bedrijf uitoefent, mag de winst die in overeenstemming met de bepalingen van het tweede lid aan de vaste inrichting kan worden toegerekend in die andere staat worden belast.

• 2. Voor de toepassing van dit artikel en van artikel 21 is de winst die in elk van de verdragsluitende staten kan worden toegerekend aan de vaste inrichting bedoeld in het eerste lid, de winst die zij naar verwachting zou behalen, in het bijzonder via haar handelen met andere onderdelen van de onderneming, indien zij een afzonderlijke en onafhankelijke onderneming zou zijn die dezelfde of soortgelijke werkzaamheden zou uitoefenen onder dezelfde of soortgelijke omstandigheden, rekening houdend met de door de onderneming via de vaste inrichting en andere onderdelen van de onderneming uitgeoefende functies, gebruikte vermogensbestanddelen en genomen risico's.

• 3. Indien een verdragsluitende staat in overeenstemming met het tweede lid de winst aanpast die kan worden toegerekend aan een vaste inrichting van een onderneming van een van de verdragsluitende staten en de winst van de onderneming die in de andere staat aan belastingheffing is onderworpen dienovereenkomstig belast, voert de andere verdragsluitende staat voor zover nodig om dubbele belasting te voorkomen een dienovereenkomstige aanpassing door indien die andere staat instemt met de door de eerstbedoelde staat uitgevoerde aanpassing, mits de bevoegde autoriteit van die andere staat een kennisgeving heeft ontvangen van de aanpassing in de eerstbedoelde staat binnen zeven jaar na het einde van het belastingjaar waarop de aanpassing betrekking heeft; indien de andere verdragsluitende staat niet instemt met de aanpassing, sluiten de verdragsluitende staten in onderling overleg elke daaruit voortvloeiende dubbele belasting uit.

• 4. Indien de winst inkomensbestanddelen bevat die afzonderlijk in andere artikelen van dit Verdrag worden behandeld, worden de bepalingen van die artikelen niet aangetast door de bepalingen van dit artikel.

• 5. De bepalingen van dit artikel worden niet zodanig uitgelegd dat Colombia erdoor belet wordt bronbelasting te heffen op toegewezen herverzekeringspremies.

Artikel 8 Scheep- en luchtvaart

• 1. Winst van een onderneming van een verdragsluitende staat uit de exploitatie van schepen of luchtvaartuigen in internationaal verkeer is slechts in die staat belastbaar.

• 2. Voor de toepassing van dit artikel:

  • a. omvat de uitdrukking „winst” winst die direct wordt verkregen uit de exploitatie van schepen of luchtvaartuigen in internationaal verkeer, en

  • b. omvat de uitdrukking „exploitatie van schepen of luchtvaartuigen” door een onderneming mede:

    • i. het charteren of de verhuur van schepen of luchtvaartuigen zonder bemanning, en

    • ii. de verhuur van containers en daarmee verband houdende uitrusting

  mits dit charteren of deze verhuur ondergeschikt is aan de exploitatie door die onderneming van schepen of luchtvaartuigen in internationaal verkeer.

• 3. De bepalingen van het eerste lid zijn ook van toepassing op winst uit de deelneming in een „pool”, een gemeenschappelijke onderneming of een internationaal opererend agentschap.

Artikel 9 Gelieerde ondernemingen

• 1. Indien

  • a. een onderneming van een verdragsluitende staat direct of indirect deelneemt aan de leiding van, aan het toezicht op dan wel in het kapitaal van een onderneming van de andere verdragsluitende staat, of

  • b. dezelfde personen direct of indirect deelnemen aan de leiding van, aan het toezicht op dan wel in het kapitaal van een onderneming van een verdragsluitende staat en een onderneming van de andere verdragsluitende staat,

  en in het ene of in het andere geval tussen de beide ondernemingen in hun handelsbetrekkingen of financiële betrekkingen voorwaarden worden overeengekomen of opgelegd, die afwijken van die welke zouden worden overeengekomen tussen onafhankelijke ondernemingen, mag alle winst die een van de ondernemingen zonder deze voorwaarden zou hebben behaald, maar ten gevolge van die voorwaarden niet heeft behaald, worden begrepen in de winst van die onderneming en dienovereenkomstig worden belast.

• 2. Indien een verdragsluitende staat in de winst van een onderneming van die staat winst begrijpt – en dienovereenkomstig belast – ter zake waarvan een onderneming van de andere verdragsluitende staat in die andere staat in de belastingheffing is betrokken en deze winst bestaat uit winst welke de onderneming van de eerstgenoemde staat zou hebben behaald indien tussen de beide ondernemingen zodanige voorwaarden zouden zijn overeengekomen als die welke tussen onafhankelijke ondernemingen zouden zijn overeengekomen, past die andere staat, indien hij ermee instemt dat de aanpassing gedaan door de eerstbedoelde staat gerechtvaardigd is, zowel in principe als met betrekking tot het bedrag, het bedrag aan belasting dat in die staat over die winst is geheven dienovereenkomstig aan, op voorwaarde dat de bevoegde autoriteit van de andere staat kennisgeving van de aanpassing in de eerstbedoelde staat heeft ontvangen binnen zeven jaar na het einde van het belastingjaar waarop de aanpassing betrekking heeft. Bij de vaststelling van een dergelijke aanpassing worden de overige bepalingen van dit Verdrag naar behoren in acht genomen en plegen de bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten zo nodig met elkaar overleg.

• 3. De bepalingen van het tweede lid zijn niet van toepassing indien een gerechtelijke, bestuursrechtelijke of andere juridische procedure heeft geleid tot een definitieve uitspraak dat een van de betrokken ondernemingen door een maatregel die leidt tot een aanpassing van de winst uit hoofde van het eerste lid, een boete verschuldigd is wegens fraude, grove nalatigheid of opzettelijk verzuim.

Artikel 10 Dividenden

• 1. Dividenden betaald door een lichaam dat inwoner is van een verdragsluitende staat aan een inwoner van de andere verdragsluitende staat, mogen in die andere staat worden belast.

• 2. Deze dividenden mogen echter ook in de verdragsluitende staat waarvan het lichaam dat de dividenden betaalt inwoner is, overeenkomstig de wetgeving van die staat worden belast, maar indien de uiteindelijk gerechtigde tot de dividenden inwoner van de andere verdragsluitende staat is, mag de aldus geheven belasting niet overschrijden:

  • a. 0 percent van het brutobedrag van de dividenden indien de uiteindelijk gerechtigde een erkend pensioenfonds is dat gevestigd is in de andere verdragsluitende staat;

  • b. 5 percent van het brutobedrag van de dividenden indien de uiteindelijk gerechtigde een lichaam is (niet zijnde een samenwerkingsverband) dat direct ten minste 20 percent bezit van het kapitaal van het lichaam dat de dividenden betaalt gedurende een periode van 365 dagen waarin de dag valt waarop de dividenden betaald worden (voor het berekenen van die periode wordt geen rekening gehouden met veranderingen van eigenaar die rechtstreeks voortvloeien uit een bedrijfsreorganisatie zoals een fusie of een splitsing van het lichaam dat de aandelen bezit of de dividenden betaalt); en

  • c. 15 percent van het brutobedrag van de dividenden in alle overige gevallen.

  De bepalingen van dit lid laten de belastingheffing van het lichaam ter zake van de winst waaruit de dividenden worden betaald onverlet.

• 3. De uitdrukking „dividenden” zoals gebezigd in dit artikel, betekent inkomen uit aandelen, winstaandelen of winstbewijzen, mijnaandelen, oprichtersaandelen of andere rechten, niet zijnde schuldvorderingen, die aanspraak geven op een aandeel in de winst alsmede elk ander bestanddeel dat door de belastingwetgeving van de staat waarvan het lichaam dat de uitdeling doet inwoner is, behandeld wordt als inkomen uit aandelen. De uitdrukking dividenden omvat tevens winst van een vaste inrichting van een onderneming van Nederland die in Colombia gelegen is bij de overdracht ervan uit Colombia naar andere onderdelen van de onderneming wanneer de aldus overgedragen winst door de Colombiaanse belastingwetgeving wordt behandeld als inkomen uit aandelen.

• 4. De bepalingen van het eerste en tweede lid worden niet zodanig uitgelegd dat Colombia erdoor belet wordt belasting te heffen over dividenden betaald door een lichaam dat inwoner is van Colombia, of een vaste inrichting die in Colombia gelegen is, uit winst waarover geen belasting naar het inkomen is geheven op het niveau van het lichaam of de vaste inrichting overeenkomstig de wetgeving van Colombia. Indien de belasting bedoeld in dit lid wordt toegepast, zijn de bepalingen in het tweede lid van toepassing op de dividenden nadat deze zijn verminderd met deze belasting.

• 5. De bepalingen van het eerste, tweede en zevende lid zijn niet van toepassing indien de uiteindelijk gerechtigde tot de dividenden, die inwoner is van een verdragsluitende staat, in de andere verdragsluitende staat waarvan het lichaam dat de dividenden betaalt inwoner is, een bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gelegen vaste inrichting en het bezit uit hoofde waarvan de dividenden worden betaald, tot het vermogen van die vaste inrichting behoort. In dat geval zijn de bepalingen van artikel 7 van toepassing.

• 6. Indien een lichaam dat inwoner is van een verdragsluitende staat winst of inkomen verkrijgt uit de andere verdragsluitende staat, mag die andere staat geen belasting heffen over de dividenden die door het lichaam worden betaald, behalve voor zover dergelijke dividenden worden betaald aan een inwoner van die andere staat of voor zover het bezit uit hoofde waarvan de dividenden worden betaald, tot het vermogen van een in die andere staat gelegen vaste inrichting behoort, noch de niet-uitgedeelde winst van het lichaam onderwerpen aan een belasting op niet-uitgedeelde winst van het lichaam, zelfs indien de betaalde dividenden of de niet-uitgedeelde winst geheel of gedeeltelijk bestaan uit winst of inkomen die of dat uit die andere staat afkomstig is.

• 7. Niettegenstaande de bepalingen van het eerste, tweede en zesde lid mogen dividenden betaald door een lichaam dat krachtens de wetgeving van een verdragsluitende staat inwoner van die staat is, aan een natuurlijke persoon die een inwoner van de andere verdragsluitende staat is en die, ter zake van het niet langer inwoner zijn van de eerstgenoemde staat, wordt belast over de waardevermeerdering van vermogen als bedoeld in artikel 13, zevende lid, in overeenstemming met de wetgeving van die staat ook in die staat worden belast, maar uitsluitend voor zover er van de aanslag ter zake van de waardevermeerdering van vermogen nog een bedrag openstaat.

Artikel 11 Interest

• 1. Interest afkomstig uit een verdragsluitende staat en betaald aan een inwoner van de andere verdragsluitende staat, mag in die andere staat worden belast.

• 2. Deze interest mag echter ook in de verdragsluitende staat waaruit hij afkomstig is overeenkomstig de wetgeving van die staat worden belast, maar indien de uiteindelijk gerechtigde tot de interest een inwoner van de andere verdragsluitende staat is, mag de aldus geheven belasting niet overschrijden:

  • a. 5 percent van het brutobedrag van de interest betaald ter zake van een lening verstrekt door een financiële instelling voor infrastructuurprojecten met een looptijd van ten minste 3 jaar;

  • b. 10 percent van het brutobedrag van de interest in alle overige gevallen.

• 3. Niettegenstaande de bepalingen van het tweede lid, is interest afkomstig uit een verdragsluitende staat en verkregen door een inwoner van de andere verdragsluitende staat die de uiteindelijk gerechtigde is, slechts belastbaar in de verdragsluitende staat waarvan de uiteindelijk gerechtigde inwoner is, indien aan een van de volgende voorwaarden wordt voldaan:

  • a. de schuldenaar of de genieter van de interest is de regering van een verdragsluitende staat zelf, een staatkundig onderdeel of plaatselijk publiekrechtelijk lichaam daarvan of de centrale bank van een verdragsluitende staat;

  • b. de interest wordt betaald ter zake van een lening verstrekt, goedgekeurd, gegarandeerd of (her)verzekerd door de regering van een verdragsluitende staat, de centrale bank van een verdragsluitende staat of een staatkundig onderdeel of plaatselijk publiekrechtelijk lichaam daarvan;

  • c. de interest wordt betaald ter zake van een lening verstrekt door een financiële instelling aan een financiële instelling;

  • d. de interest wordt betaald ter zake van een lening voor de financiering of voorfinanciering van exporten;

  • e. de interest wordt betaald ter zake van de verkoop op afbetaling van koopwaar door een onderneming aan een andere onderneming, met inbegrip van industriële, commerciële of wetenschappelijke uitrusting, mits het krediet niet langer uitstaat dan 183 dagen;

  • f. de interest wordt betaald aan een erkend pensioenfonds.

• 4. De uitdrukking „interest”, zoals gebezigd in dit artikel, betekent inkomen uit schuldvorderingen van welke aard ook, al dan niet verzekerd door hypotheek, en al dan niet aanspraak gevend op een aandeel in de winst van de schuldenaar, en in het bijzonder inkomen uit overheidsleningen en inkomen uit obligaties of schuldbewijzen, waaronder begrepen de aan dergelijke leningen, obligaties of schuldbewijzen verbonden premies en prijzen en elk ander bestanddeel dat door de belastingwetgeving van de staat waarvan het lichaam dat de uitbetaling doet inwoner is, behandeld wordt als inkomen uit schuldvorderingen. Opgelegde boetes voor te late betaling worden voor de toepassing van dit artikel niet als interest aangemerkt.

• 5. De bepalingen van het eerste, tweede en derde lid zijn niet van toepassing indien de uiteindelijk gerechtigde tot de interest, die inwoner is van een verdragsluitende staat, in de andere verdragsluitende staat waaruit de interest afkomstig is, een bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gelegen vaste inrichting en de schuldvordering uit hoofde waarvan de interest wordt betaald, tot het vermogen van die vaste inrichting behoort. In dat geval zijn de bepalingen van artikel 7 van toepassing.

• 6. Interest wordt geacht uit een verdragsluitende staat afkomstig te zijn indien deze wordt betaald door een inwoner van die staat. Indien evenwel de persoon die de interest betaalt, of hij inwoner van een verdragsluitende staat is of niet, in een andere staat dan de staat waarvan hij inwoner is een vaste inrichting heeft waarvoor de schuld ter zake waarvan de interest wordt betaald was aangegaan en deze interest ten laste komt van die vaste inrichting, wordt deze interest geacht afkomstig te zijn uit de staat waar de vaste inrichting is gelegen.

• 7. Indien, wegens een bijzondere verhouding tussen de schuldenaar en de uiteindelijk gerechtigde of tussen hen beiden en een derde, het bedrag van de interest, gelet op de schuldvordering ter zake waarvan deze wordt betaald, hoger is dan het bedrag dat zonder een dergelijke verhouding door de schuldenaar en de uiteindelijk gerechtigde zou zijn overeengekomen, zijn de bepalingen van dit artikel slechts op het laatstbedoelde bedrag van toepassing. In dat geval blijft het daarboven uitgaande deel van het betaalde bedrag belastbaar overeenkomstig de wetgeving van elk van de verdragsluitende staten, waarbij zorgvuldig rekening wordt gehouden met de overige bepalingen van dit Verdrag.

Artikel 12 Royalty’s

• 1. Royalty’s afkomstig uit een verdragsluitende staat en betaald aan een inwoner van de andere verdragsluitende staat mogen in die andere staat worden belast.

• 2. Royalty’s afkomstig uit een verdragsluitende staat mogen echter ook in die verdragsluitende staat overeenkomstig de wetgeving van die verdragsluitende staat worden belast, maar indien de uiteindelijk gerechtigde tot de royalty’s een inwoner van de andere verdragsluitende staat is, mag de aldus geheven belasting niet overschrijden:

  • a. 5 percent van het brutobedrag van de royalty's voor het gebruik van of het recht van gebruik van industriële of wetenschappelijke uitrusting;

  • b. 10 percent van het brutobedrag van de royalty's in alle overige gevallen.

• 3. De uitdrukking „royalty’s”, zoals gebezigd in dit artikel, betekent vergoedingen van welke aard ook voor het gebruik van, of voor het recht van gebruik van, een auteursrecht op een werk op het gebied van letterkunde, kunst of wetenschap, waaronder begrepen bioscoopfilms, een octrooi, een fabrieks- of handelsmerk, een tekening of model, een plan of geheim recept, of industriële, commerciële of wetenschappelijke uitrusting, of voor informatie omtrent ervaringen op het gebied van nijverheid, handel of wetenschap.

• 4. De bepalingen van het eerste en tweede lid zijn niet van toepassing indien de uiteindelijk gerechtigde tot de royalty's, die inwoner is van een verdragsluitende staat, in de andere verdragsluitende staat waaruit de royalty's afkomstig zijn, een bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gelegen vaste inrichting en het recht of de zaak uit hoofde waarvan de royalty's worden betaald, tot het vermogen van die vaste inrichting behoort. In dat geval zijn de bepalingen van artikel 7 van toepassing.

• 5. Royalty's worden geacht uit een verdragsluitende staat afkomstig te zijn indien zij worden betaald door een inwoner van die staat. Indien evenwel de persoon die de royalty's betaalt, of hij inwoner van een verdragsluitende staat is of niet, in een staat anders dan de staat waarvan hij inwoner is, een vaste inrichting heeft, waarvoor de verplichting tot het betalen van de royalty's was aangegaan, en deze royalty's ten laste komen van die vaste inrichting, worden deze royalty's geacht afkomstig te zijn uit de staat waar de vaste inrichting is gelegen.

• 6. Indien, wegens een bijzondere verhouding tussen de schuldenaar en de uiteindelijk gerechtigde of tussen hen beiden en een derde, het bedrag van de royalty’s, gelet op het gebruik, het recht of de informatie waarvoor zij worden betaald, hoger is dan het bedrag dat zonder een dergelijke verhouding door de schuldenaar en de uiteindelijk gerechtigde zou zijn overeengekomen, zijn de bepalingen van dit artikel slechts op het laatstbedoelde bedrag van toepassing. In dat geval blijft het daarboven uitgaande deel van het betaalde bedrag belastbaar overeenkomstig de wetgeving van elk van de verdragsluitende staten, waarbij zorgvuldig rekening wordt gehouden met de overige bepalingen van dit Verdrag.

Artikel 13 Vermogenswinsten

• 1. Voordelen verkregen door een inwoner van een verdragsluitende staat uit de vervreemding van onroerende zaken als bedoeld in artikel 6 en die zijn gelegen in de andere verdragsluitende staat, mogen in die andere staat worden belast.

• 2. Voordelen verkregen uit de vervreemding van roerende zaken die deel uitmaken van het vermogen van een vaste inrichting die een onderneming van een verdragsluitende staat in de andere verdragsluitende staat heeft, waaronder begrepen voordelen verkregen uit de vervreemding van de vaste inrichting (afzonderlijk of met de gehele onderneming), mogen in die andere staat worden belast.

• 3. Voordelen verkregen uit de vervreemding van schepen of luchtvaartuigen die in internationaal verkeer worden geëxploiteerd of roerende zaken die worden gebruikt bij de exploitatie van deze schepen of luchtvaartuigen zijn slechts belastbaar in de verdragsluitende staat waarvan de vervreemder inwoner is.

• 4. Voordelen die een inwoner van een verdragsluitende staat verkrijgt uit de vervreemding van aandelen, anders dan aandelen die in een substantieel volume regelmatig verhandeld worden op een erkende effectenbeurs, of van vergelijkbare belangen, zoals belangen in een samenwerkingsverband of trust, mogen in de andere verdragsluitende staat worden belast indien, op enig tijdstip gedurende de periode van 365 dagen voorafgaand aan de vervreemding, meer dan 50 percent van de waarde van die aandelen of vergelijkbare belangen direct of indirect bepaald wordt door de commerciële waarde van onroerende zaken zoals omschreven in artikel 6, die in die andere staat zijn gelegen.

• 5. Onder voorbehoud van het vierde lid, mogen voordelen die een inwoner verkrijgt uit de vervreemding van aandelen of andere rechten die het kapitaal vertegenwoordigen van een lichaam dat inwoner is van de andere verdragsluitende staat, in die andere verdragsluitende staat worden belast wanneer de inwoner van de eerstgenoemde verdragsluitende staat, op enig moment binnen de 365 dagen voorafgaand aan de vervreemding, 20 percent of meer van het kapitaal van het lichaam in bezit had, maar de aldus geheven belasting mag niet hoger zijn dan 10 percent van het nettobedrag van dergelijke voordelen. Dit lid is evenwel niet van toepassing op voordelen verkregen uit de vervreemding of ruil van aandelen in het kader van een belastingvrije reorganisatie van een lichaam, een fusie, splitsing of soortgelijke operatie.

• 6. Voordelen verkregen uit de vervreemding van alle andere goederen dan die bedoeld in het eerste, tweede, derde, vierde en vijfde lid, zijn slechts belastbaar in de verdragsluitende staat waarvan de vervreemder inwoner is.

• 7. Indien een natuurlijke persoon inwoner was van een verdragsluitende staat en inwoner is geworden van de andere verdragsluitende staat, beletten het vierde, vijfde en zesde lid de eerstgenoemde staat niet uit hoofde van zijn nationale wetgeving de waardevermeerdering van aandelen, winstbewijzen, koopopties en het vruchtgebruik op aandelen en winstbewijzen van en schuldvorderingen op een lichaam te belasten ter zake van de periode waarin die natuurlijke persoon inwoner van de eerstgenoemde staat was. In dat geval wordt de waardevermeerdering van vermogen, belast in de eerstgenoemde staat, begrepen in de fiscale kostprijs van het vermogensbestanddeel vanaf het moment waarop deze natuurlijke persoon inwoner wordt van de andere verdragsluitende staat.

Artikel 14 Inkomen uit dienstbetrekking

• 1. Onder voorbehoud van de bepalingen van de artikelen 15, 17 en 18 zijn salarissen, lonen en andere soortgelijke beloningen verkregen door een inwoner van een verdragsluitende staat ter zake van een dienstbetrekking slechts in die staat belastbaar, tenzij de dienstbetrekking in de andere verdragsluitende staat wordt uitgeoefend. Indien de dienstbetrekking aldaar wordt uitgeoefend, mag de ter zake daarvan verkregen beloning in die andere staat worden belast.

• 2. Niettegenstaande de bepalingen van het eerste lid is de beloning verkregen door een inwoner van een verdragsluitende staat ter zake van een in de andere verdragsluitende staat uitgeoefende dienstbetrekking slechts in de eerstbedoelde staat belastbaar, indien:

  • a. de genieter in de andere staat verblijft gedurende een tijdvak dat of tijdvakken die in een tijdvak van twaalf maanden beginnend of eindigend in het desbetreffende belastingjaar een totaal van 183 dagen niet te boven gaat of gaan; en

  • b. de beloning wordt betaald door of namens een werkgever die geen inwoner van de andere staat is, en

  • c. de beloning niet ten laste komt van een vaste inrichting die de werkgever in de andere staat heeft.

• 3. Niettegenstaande de voorgaande bepalingen van dit artikel is de beloning verkregen door een inwoner van een verdragsluitende staat ter zake van een dienstbetrekking, als lid van de reguliere bemanning van een schip of luchtvaartuig, die wordt uitgeoefend aan boord van een schip of luchtvaartuig dat in internationaal verkeer wordt geëxploiteerd, anders dan aan boord van een schip of luchtvaartuig dat uitsluitend wordt geëxploiteerd in de andere verdragsluitende staat, slechts in de eerstbedoelde staat belastbaar.

Artikel 15 Directeursbeloningen

Directeursbeloningen en andere beloningen verkregen door een inwoner van een verdragsluitende staat in zijn hoedanigheid van lid van de raad van beheer of soortgelijk orgaan van een lichaam dat inwoner is van de andere verdragsluitende staat, mogen in die andere staat worden belast.

Artikel 16 Artiesten en sportbeoefenaars

• 1. Niettegenstaande de bepalingen van de artikelen 7 en 14, mag inkomen verkregen door een inwoner van een verdragsluitende staat als artiest, zoals een toneelspeler, een film-, radio- of televisie-artiest of een musicus, of als sportbeoefenaar, uit zijn persoonlijke werkzaamheden als zodanig die worden verricht in de andere verdragsluitende staat, worden belast in die andere staat. In dit lid bedoeld inkomen omvat mede inkomen dat door een dergelijke inwoner wordt verkregen uit persoonlijke werkzaamheden die in de andere verdragsluitende staat worden verricht in samenhang met zijn reputatie als artiest of sportbeoefenaar.

• 2. Indien inkomen ter zake van persoonlijke werkzaamheden die door een artiest of een sportbeoefenaar in die hoedanigheid worden verricht, niet aan de artiest of sportbeoefenaar zelf toekomt, maar aan een andere persoon, mag dat inkomen, niettegenstaande de bepalingen van de artikelen 7 en 14, worden belast in de verdragsluitende staat waarin de werkzaamheden van de artiest of sportbeoefenaar worden verricht.

Artikel 17 Pensioenen, lijfrenten en socialezekerheidsuitkeringen

• 1. Pensioenen en andere soortgelijke beloningen alsmede lijfrenten afkomstig uit een verdragsluitende staat en betaald aan een inwoner van de andere verdragsluitende staat mogen in de eerstbedoelde staat worden belast.

• 2. Pensioenen en andere uitkeringen betaald krachtens de bepalingen van de socialezekerheidswetgeving van een verdragsluitende staat aan een inwoner van de andere verdragsluitende staat mogen in de eerstbedoelde staat worden belast.

• 3. Een pensioen of andere soortgelijke beloning of lijfrente wordt geacht afkomstig te zijn uit een verdragsluitende staat voor zover de met dat pensioen of die andere soortgelijke beloning of lijfrente samenhangende bijdragen of betalingen door de werkgever, werknemer of zelfstandige, dan wel de aanspraken op dit pensioen of deze andere soortgelijke beloning of lijfrente in die staat in aanmerking zijn gekomen voor een fiscale tegemoetkoming.

• 4. De overdracht van een pensioen of andere soortgelijke beloning of lijfrente van een in een verdragsluitende staat gevestigd pensioenfonds of aldaar gevestigde verzekeringsmaatschappij aan een in een andere staat gevestigd pensioenfonds of aldaar gevestigde verzekeringsmaatschappij beperkt op geen enkele wijze de ingevolge dit artikel aan de eerstgenoemde staat toegekende heffingsrechten.

• 5. De uitdrukking „lijfrente” betekent:

  • a. wat betreft lijfrenten afkomstig uit Nederland: een lijfrente zoals genoemd in de Nederlandse wetgeving, waarvan de uitkeringen deel uitmaken van het belastbaar inkomen uit werk en woning;

  • b. wat betreft lijfrenten afkomstig uit Colombia: een vaste som, periodiek betaalbaar op vaste tijdstippen, hetzij gedurende het leven, hetzij gedurende een vastgesteld of voor vaststelling vatbaar tijdvak, ingevolge een verbintenis tot het doen van betalingen, welke tegenover een voldoende en volledige tegenprestatie in geld of geldswaarde (anders dan verleende diensten), op voorwaarde dat de voordelen worden gekwalificeerd als belastbaar inkomen of dat de bijdragen in Colombia gekwalificeerd worden als aftrekposten.

• 6. De bepalingen van dit artikel zijn eveneens van toepassing indien in plaats van een pensioen, andere soortgelijke beloning of lijfrente een afkoopsom wordt betaald vóór de datum waarop het pensioen, de andere soortgelijke beloning of lijfrente ingaat.

Artikel 18 Overheidsfuncties

• 1. Onder voorbehoud van de bepalingen van artikel 17:

  • a. worden salarissen, lonen en andere soortgelijke beloningen betaald door een verdragsluitende staat of een staatkundig onderdeel of een plaatselijk publiekrechtelijk lichaam daarvan aan een natuurlijke persoon ter zake van het verlenen van diensten aan die staat of dat onderdeel of dat publiekrechtelijke lichaam, slechts in die staat belast.

  • b. zijn deze salarissen, lonen en andere soortgelijke beloningen echter slechts in de andere verdragsluitende staat belastbaar, indien de diensten in die staat worden verleend en de natuurlijke persoon een inwoner is van die staat die:

    • i. onderdaan is van die staat; of

    • ii. niet uitsluitend voor het verlenen van de diensten inwoner van die staat werd.

• 2. De bepalingen van de artikelen 14, 15, 16 en 17 zijn van toepassing op salarissen, lonen en andere soortgelijke beloningen ter zake van diensten verleend in het kader van een bedrijf, uitgeoefend door een verdragsluitende staat of een staatkundig onderdeel of een plaatselijk publiekrechtelijk lichaam daarvan.

Artikel 19 Studenten

Betalingen die een student of een stagiair die inwoner is, of onmiddellijk voorafgaand aan zijn bezoek aan een verdragsluitende staat was, van de andere verdragsluitende staat en die uitsluitend voor zijn studie of opleiding in de eerstbedoelde staat verblijft, ontvangt ten behoeve van zijn onderhoud, studie of opleiding, zijn in die staat niet belastbaar, mits dergelijke betalingen afkomstig zijn uit bronnen buiten die staat.

Artikel 20 Overig inkomen

• 1. Inkomensbestanddelen van een inwoner van een verdragsluitende staat, van waaruit ook afkomstig, die niet in de voorgaande artikelen van dit Verdrag zijn behandeld, zijn slechts in die staat belastbaar.

• 2. De bepalingen van het eerste lid zijn niet van toepassing op inkomen, niet zijnde inkomen uit onroerende zaken zoals omschreven in artikel 6, tweede lid, indien de genieter van dat inkomen, die inwoner is van een verdragsluitende staat, in de andere verdragsluitende staat een bedrijf uitoefent door middel van een aldaar gelegen vaste inrichting, en het recht of de zaak ter zake waarvan het inkomen wordt betaald tot het vermogen van een dergelijke vaste inrichting behoort. In dat geval zijn de bepalingen van artikel 7 van toepassing.

• 3. Niettegenstaande de voorgaande leden van dit artikel, mogen inkomensbestanddelen van een inwoner van een verdragsluitende staat die niet behandeld worden in de voorgaande artikelen van dit Verdrag en afkomstig zijn uit de andere verdragsluitende staat ook worden belast in die andere staat.

HOOFDSTUK IV VERMIJDEN VAN DUBBELE BELASTING

Artikel 21 Vermijden van dubbele belasting

• 1. Een verdragsluitende staat is bevoegd bij het heffen van belasting van zijn inwoners in de grondslag waarnaar de belasting wordt geheven, de inkomensbestanddelen te begrijpen die overeenkomstig de bepalingen van dit Verdrag in de andere verdragsluitende staat mogen worden belast.

• 2. Indien echter een inwoner van Nederland inkomensbestanddelen verkrijgt die volgens artikel 6, eerste, derde en vierde lid, artikel 7, eerste lid, artikel 10, vijfde lid, artikel 11, vijfde lid, artikel 12, vierde lid, artikel 13, eerste, tweede en derde lid, artikel 14, eerste lid, artikel 17, eerste en tweede lid, artikel 18, eerste lid (onderdeel a), en artikel 20, tweede lid, van dit Verdrag in Colombia mogen worden belast en die in de in het eerste lid bedoelde grondslag zijn begrepen, stelt Nederland deze inkomensbestanddelen vrij door een vermindering van zijn belasting toe te staan. Deze vermindering wordt berekend overeenkomstig de bepalingen in de Nederlandse wetgeving tot het vermijden van dubbele belasting. Daartoe worden de bedoelde inkomensbestanddelen geacht te zijn begrepen in het bedrag van de inkomensbestanddelen die ingevolge die bepalingen van Nederlandse belasting zijn vrijgesteld.

• 3. Nederland verleent voorts een aftrek op de aldus berekende Nederlandse belasting voor de inkomensbestanddelen die volgens artikel 10, tweede en zevende lid, artikel 11, tweede lid, artikel 12, tweede lid, artikel 13, vijfde en zevende lid, artikel 15, artikel 16, eerste en tweede lid, artikel 17, zesde lid, en artikel 20, derde lid, van dit Verdrag in Colombia mogen worden belast, in zoverre deze bestanddelen in de in het eerste lid bedoelde grondslag zijn begrepen. Het bedrag van deze aftrek is gelijk aan de in Colombia over deze inkomensbestanddelen betaalde belasting, maar bedraagt, indien de bepalingen in de Nederlandse wetgeving tot het vermijden van dubbele belasting daarin voorzien, niet meer dan het bedrag van de aftrek die zou zijn verleend indien de aldus in het inkomen begrepen inkomensbestanddelen de enige inkomensbestanddelen zouden zijn geweest waarvoor Nederland een aftrek verleent uit hoofde van de bepalingen in de Nederlandse wetgeving tot het vermijden van dubbele belasting.

  Dit lid beperkt een tegemoetkoming nu of in de toekomst verleend uit hoofde van de bepalingen in de Nederlandse wetgeving tot het vermijden van dubbele belasting niet, echter uitsluitend voor zover het de berekening van het bedrag van de aftrek op de Nederlandse belasting betreft met betrekking tot de som van het inkomen afkomstig uit meer dan een land en de voortwenteling van de belasting betaald in Colombia op bedoelde inkomensbestanddelen naar de volgende jaren.

• 4. Niettegenstaande de bepalingen van het tweede lid verleent Nederland een aftrek op de Nederlandse belasting voor de in Colombia betaalde belasting op inkomensbestanddelen die volgens artikel 7, eerste lid, artikel 10, vijfde lid, artikel 11, vijfde lid, artikel 12, vierde lid, en artikel 20, tweede lid, van dit Verdrag in Colombia mogen worden belast, voor zover deze bestanddelen in de in het eerste lid bedoelde grondslag zijn begrepen, voor zover Nederland uit hoofde van de bepalingen in de Nederlandse wetgeving tot het vermijden van dubbele belasting een aftrek verleent op de Nederlandse belasting voor de in een ander land over dergelijke inkomensbestanddelen geheven belasting. Voor de berekening van deze aftrek zijn de bepalingen van het derde lid van dit artikel van overeenkomstige toepassing.

• 5. Indien een inwoner van Colombia inkomen verwerft dat in overeenstemming met de bepalingen van dit Verdrag in Nederland mag worden belast, verleent Colombia als een aftrek (descuento) op de belasting naar het inkomen van die inwoner:

  • a. het bedrag dat resulteert uit de vermenigvuldiging van het brutobedrag van de dividenden met het belastingtarief dat van toepassing is op de winst waaruit deze dividenden zijn betaald, in aanvulling op een bedrag gelijk aan de Nederlandse belasting betaald ter zake van deze dividenden, in het geval er in Nederland belasting wordt betaald ter zake van dividenden, of

  • b. een bedrag gelijk aan de betaalde Nederlandse belasting, in alle overige gevallen,

  waarbij zorgvuldig rekening wordt gehouden met de beperkingen gesteld door en de vereisten vervat in de belastingwetgeving van Colombia die niet in strijd zijn met de onderliggende beginselen die in dit lid zijn vastgesteld.

  Die aftrek overschrijdt echter in geen geval dat deel van de Colombiaanse belasting, zoals berekend vóór het verlenen van de aftrek (descuento), dat kan worden toegerekend aan het inkomen dat in Nederland mag worden belast.

HOOFDSTUK V BIJZONDERE BEPALINGEN

Artikel 22 Non-discriminatie

• 1. Onderdanen van een verdragsluitende staat worden in de andere verdragsluitende staat niet aan enige belastingheffing of daarmee verband houdende verplichting onderworpen, die anders of zwaarder is dan de belastingheffing en daarmee verband houdende verplichtingen waaraan onderdanen van die andere staat onder dezelfde omstandigheden, in het bijzonder met betrekking tot woonplaats, zijn of kunnen worden onderworpen. Deze bepaling is, niettegenstaande het bepaalde in artikel 1, ook van toepassing op personen die geen inwoner zijn van een of van beide verdragsluitende staten.

• 2. Staatlozen die inwoner zijn van een verdragsluitende staat worden in geen van de verdragsluitende staten aan enige belastingheffing of daarmee verband houdende verplichting onderworpen, die anders of zwaarder is dan de belastingheffing en daarmee verband houdende verplichtingen waaraan onderdanen van de desbetreffende staat onder dezelfde omstandigheden, in het bijzonder met betrekking tot de woonplaats, zijn of kunnen worden onderworpen.

• 3. De belastingheffing ter zake van een vaste inrichting die een onderneming van een verdragsluitende staat in de andere verdragsluitende staat heeft, is in die andere staat niet ongunstiger dan de belastingheffing over ondernemingen van die andere staat die dezelfde werkzaamheden verrichten. Deze bepaling mag niet aldus worden uitgelegd dat zij een verdragsluitende staat verplicht aan inwoners van de andere verdragsluitende staat bij de belastingheffing alle persoonlijke aftrekken, tegemoetkomingen en verminderingen uit hoofde van de burgerlijke staat, de samenstelling van het gezin of gezinslasten te verlenen, die eerstbedoelde verdragsluitende staat aan zijn eigen inwoners verleent.

• 4. Behalve indien de bepalingen van artikel 9, eerste lid, artikel 11, zevende lid, of artikel 12, zesde lid, van toepassing zijn, zijn interest, royalty's en andere uitgaven betaald door een onderneming van een verdragsluitende staat aan een inwoner van de andere verdragsluitende staat, bij de vaststelling van de belastbare winst van die onderneming onder dezelfde voorwaarden aftrekbaar als wanneer zij betaald waren aan een inwoner van de eerstbedoelde staat. Zo ook zijn alle schulden van een onderneming van een verdragsluitende staat aan een inwoner van de andere verdragsluitende staat bij de vaststelling van het belastbare vermogen van die onderneming onder dezelfde voorwaarden aftrekbaar als wanneer zij waren aangegaan met een inwoner van de eerstbedoelde staat.

• 5. Ondernemingen van een verdragsluitende staat, waarvan het kapitaal geheel of gedeeltelijk, direct of indirect, in het bezit is van of wordt beheerst door een of meer inwoners van de andere verdragsluitende staat, worden in de eerstbedoelde staat niet aan enige belastingheffing of daarmee verband houdende verplichting onderworpen, die anders of zwaarder is dan de belastingheffing en daarmee verband houdende verplichtingen waaraan andere soortgelijke ondernemingen van de eerstbedoelde staat zijn of kunnen worden onderworpen.

• 6. Bijdragen die zijn betaald door of namens een natuurlijke persoon, die inwoner is van een verdragsluitende staat, aan een voor de belastingheffing in de andere verdragsluitende staat erkende pensioenregeling, worden voor de belastingheffing in de eerstbedoelde staat op dezelfde wijze behandeld als een bijdrage betaald aan een in die eerstbedoelde staat voor de belastingheffing erkende pensioenregeling, mits:

  • a. die natuurlijke persoon reeds bijdroeg aan de pensioenregeling voordat hij inwoner van de eerstbedoelde staat werd; en

  • b. de bevoegde autoriteit van de eerstbedoelde staat van oordeel is dat de pensioenregeling in grote lijnen overeenkomt met een door die staat voor de belastingheffing erkende pensioenregeling.

  Voor de toepassing van dit lid omvat „pensioenregeling” mede een pensioenregeling die in het leven is geroepen uit hoofde van een publiek socialezekerheidsstelsel.

• 7. De bepalingen van dit artikel zijn, niettegenstaande de bepalingen van artikel 2, van toepassing op belastingen van elke soort en benaming.

Artikel 23 Procedure voor onderling overleg

• 1. Indien een persoon van oordeel is dat de maatregelen van een verdragsluitende staat of van beide verdragsluitende staten voor die persoon leiden of zullen leiden tot belastingheffing die niet in overeenstemming is met de bepalingen van dit Verdrag, kan die persoon, ongeacht de rechtsmiddelen waarin de nationale wetgeving van die staten voorziet, de zaak voorleggen aan de bevoegde autoriteit van een van beide verdragsluitende staten. De zaak dient te worden voorgelegd binnen drie jaar na de eerste kennisgeving omtrent de maatregel die leidt tot een belastingheffing die niet in overeenstemming is met de bepalingen van het Verdrag.

• 2. De bevoegde autoriteit tracht, indien het bezwaar haar gegrond voorkomt en indien zij niet zelf in staat is tot een bevredigende oplossing te komen, de zaak in onderling overleg met de bevoegde autoriteit van de andere verdragsluitende staat op te lossen teneinde belastingheffing die niet in overeenstemming is met het Verdrag te vermijden. Elke bereikte overeenstemming wordt uitgevoerd niettegenstaande eventuele termijnen waarin de nationale wetgeving van de verdragsluitende staten voorziet.

• 3. De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten trachten moeilijkheden of twijfelpunten die mochten rijzen met betrekking tot de interpretatie of de toepassing van het Verdrag in onderlinge overeenstemming op te lossen. Zij kunnen ook met elkaar overleg plegen teneinde dubbele belasting te vermijden in gevallen die niet in het Verdrag zijn geregeld, alsmede in zaken waarin sprake is van onbedoelde dubbele niet-belastingheffing niettegenstaande artikel 25 van dit Verdrag.

• 4. De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten kunnen zich rechtstreeks met elkaar in verbinding stellen teneinde overeenstemming als bedoeld in de voorgaande leden te bereiken.

• 5. Wanneer:

  • a. een persoon op grond van het eerste lid een zaak die betrekking heeft op de toepassing of interpretatie van artikel 7 of van artikel 9 heeft voorgelegd aan de bevoegde autoriteit van een verdragsluitende staat omdat de maatregelen van een of van beide verdragsluitende staten ertoe hebben geleid dat de belastingheffing voor die persoon niet in overeenstemming is met de bepalingen van dit Verdrag; en

  • b. de bevoegde autoriteiten er binnen twee jaar nadat de zaak is voorgelegd aan de bevoegde autoriteit van de andere verdragsluitende staat niet in slagen overeenstemming te bereiken om deze zaak op te lossen overeenkomstig het tweede lid,

  wordt elke onopgeloste kwestie die voortvloeit uit de zaak op verzoek van de persoon aan arbitrage onderworpen. Tenzij een rechtstreeks bij de zaak betrokken persoon de gezamenlijke regeling voor de tenuitvoerlegging van de arbitrale uitspraak niet aanvaardt, is de arbitrale uitspraak bindend voor beide verdragsluitende staten en wordt deze ten uitvoer gelegd ongeacht eventuele termijnen in de nationale wetgeving van de staten. De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten regelen in onderlinge overeenstemming de wijze van toepassing van dit lid.

Artikel 24 Uitwisseling van informatie

• 1. De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten wisselen de informatie uit die naar verwachting van belang is voor de uitvoering van de bepalingen van dit Verdrag of voor de toepassing of handhaving van de nationale wetgeving betreffende belastingen van elke soort en benaming die worden geheven ten behoeve van de verdragsluitende staten, of van de staatkundige onderdelen of plaatselijke publiekrechtelijke lichamen daarvan, voor zover de heffing ingevolge die wetgeving niet in strijd is met het Verdrag. De uitwisseling van informatie wordt niet beperkt door de artikelen 1 en 2.

• 2. Alle uit hoofde van het eerste lid door een verdragsluitende staat ontvangen informatie wordt op dezelfde wijze geheim gehouden als informatie die volgens de nationale wetgeving van die staat is verkregen en wordt alleen ter kennis gebracht van personen of autoriteiten (daaronder begrepen rechterlijke en bestuursrechtelijke instanties) die betrokken zijn bij de vaststelling of invordering van, de handhaving of vervolging ter zake van, of de beslissing in beroepszaken met betrekking tot de in het eerste lid bedoelde belastingen, of het toezicht daarop. Deze personen of autoriteiten mogen alleen voor deze doeleinden van de informatie gebruikmaken. Zij mogen de informatie bekendmaken in openbare rechtszittingen of in gerechtelijke beslissingen. Niettegenstaande het voorgaande mag de informatie ontvangen door een verdragsluitende staat voor andere doeleinden worden gebruikt, indien de informatie ingevolge de wetgeving van beide staten voor deze andere doeleinden mag worden gebruikt en de bevoegde autoriteit van de staat die haar heeft verstrekt met dergelijk gebruik instemt.

• 3. De verdragsluitende staten kunnen aan de arbitragecommissie, ingesteld volgens de bepalingen van artikel 23, vijfde lid, de informatie verstrekken die nodig is om de arbitrageprocedure uit te voeren. De leden van het panel van arbiters zijn met betrekking tot de aldus verstrekte informatie onderworpen aan de beperkingen van bekendmaking als omschreven in het tweede lid van dit artikel.

• 4. In geen geval worden de bepalingen van de voorgaande leden zo uitgelegd dat zij een verdragsluitende staat de verplichting opleggen:

  • a. bestuurlijke maatregelen te nemen die in strijd zijn met de wetgeving of bestuurlijke praktijk van die of van de andere verdragsluitende staat;

  • b. informatie te verstrekken die niet verkrijgbaar is volgens de wetgeving of in de normale gang van zaken in het bestuur van die of van de andere verdragsluitende staat;

  • c. informatie te verstrekken die een handelsgeheim, zakelijk geheim, industrieel geheim, commercieel geheim of beroepsgeheim of een handelsproces openbaar zou maken, dan wel informatie waarvan openbaarmaking in strijd zou zijn met de openbare orde (ordre public).

• 5. Indien informatie wordt verzocht door een verdragsluitende staat in overeenstemming met dit artikel, wendt de andere verdragsluitende staat zijn maatregelen inzake het verzamelen van informatie aan om de verzochte informatie te verkrijgen, ongeacht het feit dat de andere staat ten behoeve van zijn eigen belastingheffing niet over dergelijke informatie behoeft te beschikken. Op de in de vorige zin vervatte verplichting zijn de beperkingen van het vierde lid van toepassing, maar deze beperkingen mogen in geen geval zodanig worden uitgelegd dat het een verdragsluitende staat toegestaan is uitsluitend op grond van het feit dat hij geen nationaal belang heeft bij dergelijke informatie te weigeren dergelijke informatie te verstrekken.

• 6. De bepalingen van het vierde lid mogen in geen geval zodanig worden uitgelegd dat het een verdragsluitende staat toegestaan is het verstrekken van informatie te weigeren uitsluitend op grond van het feit dat de informatie berust bij een bank, een andere financiële instelling, een gevolmachtigde, of een persoon die bij wijze van vertegenwoordiging of als vertrouwenspersoon optreedt, dan wel omdat deze betrekking heeft op eigendomsbelangen in een persoon.

Artikel 25 Recht op voordelen

• 1. Behoudens indien anders bepaald in dit artikel, heeft een inwoner van een verdragsluitende staat geen recht op een voordeel dat anders uit hoofde van dit Verdrag zou worden toegekend, tenzij die inwoner op het tijdstip dat het voordeel anders zou worden toegekend een gekwalificeerd persoon is zoals omschreven in het tweede lid.

• 2. Een inwoner van een verdragsluitende staat is een gekwalificeerd persoon op een tijdstip waarop een voordeel anders zou worden toegekend uit hoofde van dit Verdrag indien de inwoner op dat moment:

  • a. een natuurlijke persoon is;

  • b. die verdragsluitende staat is, een staatkundig onderdeel of plaatselijk publiekrechtelijk lichaam daarvan, de centrale bank van die verdragsluitende staat of een agentschap of instantie van die verdragsluitende staat of staatkundig onderdeel of plaatselijk publiekrechtelijk lichaam;

  • c. een lichaam of andere entiteit is indien de voornaamste soort van de aandelen daarvan regelmatig verhandeld wordt op een of meer erkende effectenbeurzen;

  • d. een erkend pensioenfonds is, indien bij aanvang van het belastingjaar waarvoor het voordeel wordt gevraagd ten minste 50 percent van de rechthebbenden, leden of deelnemers van die persoon natuurlijke personen zijn die inwoner zijn van een van de verdragsluitende staten; of

  • e. een persoon is, niet zijnde een natuurlijke persoon, indien op dat tijdstip en op ten minste de helft van het aantal dagen van een periode van twaalf maanden, waarbinnen dat tijdstip valt, personen die inwoner zijn van die verdragsluitende staat en die gekwalificeerde personen zijn op grond van de onderdelen a, b, c of d, direct of indirect ten minste 50 percent bezitten van de aandelen van die persoon.

• 3.

  • a. Een inwoner van een verdragsluitende staat is gerechtigd tot voordelen van dit Verdrag ter zake van een inkomensbestanddeel dat hij uit de andere verdragsluitende staat verkrijgt, ongeacht of de inwoner een gekwalificeerd persoon is, indien die persoon zich in de eerstgenoemde verdragsluitende staat actief bezighoudt met de uitoefening van een bedrijf en het uit het andere verdragsluitende staat verkregen inkomen voortkomt uit, of bijkomstig is aan, dat bedrijf. Voor de toepassing van dit artikel omvat de uitdrukking „actieve uitoefening van een bedrijf“ niet de volgende activiteiten of een combinatie daarvan:

    • i. het optreden als een houdstermaatschappij, als de relevante substance ontbreekt, waaronder menselijke en materiële middelen, om op adequate wijze te voorzien in actief algemeen toezicht op of het bestuur van een groep van lichamen;

    • ii. het verzorgen van groepsfinanciering (daaronder begrepen passieve cashpooling);

    • iii. het doen of beheren van beleggingen, tenzij die activiteiten uitgeoefend worden door een bank, een verzekeringsmaatschappij of een geregistreerd effectenbedrijf in de normale uitoefening van hun bedrijf als dusdanig; of

    • iv. het houden of beheren van immaterieel eigendom als de relevante substance ontbreekt om het immaterieel eigendom op adequate wijze te ontwikkelen en te verbeteren.

  • b. Indien een inwoner van een verdragsluitende staat een inkomensbestanddeel verkrijgt uit een bedrijfsactiviteit welke die inwoner uitoefent in de andere verdragsluitende staat, of een uit de andere verdragsluitende staat afkomstig inkomensbestanddeel verkrijgt van een verbonden persoon, wordt alleen dan aangenomen dat de in onderdeel a genoemde voorwaarden vervuld zijn met betrekking tot dat inkomensbestanddeel wanneer de door de inwoner in de eerstgenoemde verdragsluitende staat uitgeoefende bedrijfsactiviteit waarmee het inkomensbestanddeel verband houdt substantieel is ten opzichte van dezelfde activiteit of van een aanvullende bedrijfsactiviteit die door de inwoner of die verbonden persoon in de andere verdragsluitende staat uitgeoefend wordt. Of een bedrijfsactiviteit voor de toepassing van dit lid substantieel is, wordt bepaald op grond van alle feiten en omstandigheden.

• 4. Een inwoner van een verdragsluitende staat die geen gekwalificeerd persoon is, is evenwel gerechtigd tot een voordeel dat anders uit hoofde van dit Verdrag ter zake van een inkomensbestanddeel zoals omschreven in het respectieve lid of artikel zou worden toegekend indien in alle andere gevallen personen die gelijkwaardige gerechtigden (equivalent beneficiaries) zijn op ten minste de helft van het aantal dagen van een tijdvak van twaalf maanden, waarbinnen het tijdstip valt waarop het voordeel anders zou toegekend zijn, direct of indirect ten minste 85 percent bezitten van de aandelen van de inwoner.

• 5. Indien een inwoner van een verdragsluitende staat geen gekwalificeerd persoon is en ook niet gerechtigd is tot voordelen ingevolge het derde of vierde lid, mag de bevoegde autoriteit van de verdragsluitende staat waarin een voordeel is geweigerd onder de voorgaande leden van dit artikel niettemin de voordelen van dit Verdrag of voordelen ter zake van een inkomensbestanddeel omschreven in het respectieve lid of artikel toekennen, rekening houdend met het voorwerp en doel van het Verdrag, maar uitsluitend wanneer die inwoner tot tevredenheid van die bevoegde autoriteit kan aantonen dat het verkrijgen van deze voordelen niet een van de voornaamste doelen was, noch van zijn oprichting, verwerving of instandhouding, noch van het verrichten van zijn werkzaamheden. De bevoegde autoriteit van de verdragsluitende staat bij wie een verzoek werd ingediend op grond van dit lid door een inwoner van de andere verdragsluitende staat, raadpleegt, alvorens het verzoek in te willigen of af te wijzen, de bevoegde autoriteit van die andere verdragsluitende staat.

• 6. Voor de toepassing van dit artikel:

  • a. betekent de uitdrukking „voornaamste soort van aandelen” de soort of soorten van aandelen van een lichaam of entiteit die de meerderheid van het totale aantal stemmen en de waarde van het lichaam of de entiteit vertegenwoordigen;

  • b. betekent, met betrekking tot entiteiten die geen lichamen zijn, de uitdrukking „aandelen” belangen die vergelijkbaar zijn met aandelen;

  • c. worden twee personen als „verbonden personen” beschouwd wanneer een van hen direct of indirect ten minste 50 percent bezit van het uiteindelijke belang in de andere persoon (of, in het geval van een lichaam, ten minste 50 percent van het totale aantal stemmen en van de waarde van aandelen van het lichaam) of wanneer een andere persoon direct of indirect ten minste 50 percent bezit van het uiteindelijke belang in elke persoon (of, in het geval van een lichaam, ten minste 50 percent van het totale aantal stemmen en van de waarde van aandelen van het lichaam). In alle gevallen is een persoon gerelateerd aan een andere persoon indien uit alle relevante feiten en omstandigheden blijkt dat de ene zeggenschap heeft over de andere of dat ze beiden onder zeggenschap staan van dezelfde persoon of personen, en

  • d. betekent de uitdrukking „gelijkwaardige gerechtigde” (equivalent beneficiary) elke persoon die ter zake van een inkomensbestanddeel gerechtigd zou zijn tot voordelen die door een verdragsluitende staat, hetzij ingevolge de nationale wetgeving van die verdragsluitende staat, hetzij ingevolge dit Verdrag, hetzij ingevolge elke andere internationale overeenkomst worden toegekend, en die gelijkwaardig zijn aan, of gunstiger zijn dan, de voordelen die ingevolge het Verdrag ter zake van dat inkomensbestanddeel dienen te worden toegekend. Om te bepalen of een persoon al dan niet een gelijkwaardige gerechtigde is ter zake van dividenden die door een lichaam worden ontvangen, wordt de persoon geacht een lichaam te zijn en hetzelfde aantal stemmen te bezitten van het lichaam dat de dividenden betaalt als het aantal stemmen van het lichaam dat het voordeel ter zake van de dividenden vraagt.

• 7. Niettegenstaande de overige bepalingen van dit Verdrag, wordt een voordeel uit hoofde van dit Verdrag niet toegekend met betrekking tot een inkomensbestanddeel indien, alle relevante feiten en omstandigheden in aanmerking genomen, redelijkerwijs kan worden geconcludeerd dat het verkrijgen van dat voordeel een van de voornaamste doelen was van een constructie of transactie die direct of indirect tot dat voordeel heeft geleid, tenzij wordt vastgesteld dat toekenning van dat voordeel onder deze omstandigheden in overeenstemming zou zijn met het voorwerp en doel van de relevante bepalingen van dit Verdrag. De bevoegde autoriteit van een verdragsluitende staat raadpleegt de bevoegde autoriteit van de andere verdragsluitende staat alvorens een voordeel uit hoofde van dit lid te weigeren.

• 8. Indien een persoon een voordeel uit hoofde van dit Verdrag wordt geweigerd ingevolge het zevende lid, dient de bevoegde autoriteit van de verdragsluitende staat die het voordeel anderszins zou hebben toegekend deze persoon desalniettemin te behandelen alsof deze recht heeft op dit voordeel of op andere voordelen ter zake van een specifiek inkomensbestanddeel, indien deze bevoegde autoriteit, op verzoek van deze persoon en na bestudering van de relevante feiten en omstandigheden, vaststelt dat deze voordelen zouden zijn verleend bij het ontbreken van de transactie of de constructie bedoeld in het zevende lid. De bevoegde autoriteit van de verdragsluitende staat bij wie het verzoek is ingediend, raadpleegt de bevoegde autoriteit van de andere staat alvorens een verzoek dat door een inwoner van die andere staat overeenkomstig dit lid is ingediend af te wijzen.

• 9. Wanneer

  • a. een onderneming van een verdragsluitende staat een inkomensbestanddeel verkrijgt uit de andere verdragsluitende staat en de eerstgenoemde verdragsluitende staat dat inkomensbestanddeel behandelt als een inkomensbestanddeel dat kan worden toegerekend aan een in een derde rechtsgebied gelegen vaste inrichting van die onderneming; en

  • b. de winst die aan die vaste inrichting kan worden toegerekend vrijgesteld is van belasting in het eerstgenoemde verdragsluitende rechtsgebied,

  zijn de voordelen van dit Verdrag niet van toepassing op enig inkomensbestanddeel tenzij daarvoor de belasting in het derde rechtsgebied meer bedraagt dan 60 percent van de belasting die in de eerstgenoemde staat over dat inkomensbestanddeel geheven zou worden, indien die vaste inrichting in de eerstgenoemde staat gelegen zou zijn. In dat geval blijft elk inkomensbestanddeel waarop de bepalingen van dit lid van toepassing zijn, belastbaar overeenkomstig de nationale wetgeving van de andere staat, niettegenstaande de overige bepalingen van dit Verdrag.

• 10. De bepalingen van het negende lid zijn niet van toepassing indien het uit de andere staat verkregen inkomensbestanddeel voortkomt uit of bijkomstig is aan de actieve uitoefening van een bedrijf met behulp van de vaste inrichting.

• 11. Indien een voordeel waarin dit Verdrag voorziet op grond van de bepalingen van het negende lid geweigerd wordt ter zake van een inkomensbestanddeel dat werd verkregen door een inwoner van een verdragsluitende staat, mag de bevoegde autoriteit van de andere verdragsluitende staat niettemin dit voordeel toekennen ter zake van dat inkomensbestanddeel indien die bevoegde autoriteit naar aanleiding van een door die inwoner ingediend verzoek oordeelt dat het toekennen van dit voordeel gerechtvaardigd is, gelet op de redenen waarom die inwoner niet aan de vereisten van dit lid voldeed (zoals het bestaan van verliezen). De bevoegde autoriteit van een verdragsluitende staat raadpleegt de bevoegde autoriteit van de andere verdragsluitende staat alvorens een voordeel uit hoofde van het negende lid af te wijzen of een verzoek uit hoofde van dit lid in te willigen of af te wijzen.

Artikel 26 Bijstand bij de invordering van belastingen

• 1. De verdragsluitende staten verlenen elkaar bijstand bij de invordering van belastingvorderingen. Deze bijstand wordt niet beperkt door de artikelen 1 en 2. De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten kunnen in onderlinge overeenstemming de wijze van toepassing van dit artikel regelen.

• 2. Onder de uitdrukking „belastingvordering” als gebezigd in dit artikel wordt verstaan een bedrag verschuldigd in verband met belastingen van elke soort en benaming die worden geheven ten behoeve van de verdragsluitende staten of de staatkundige onderdelen of plaatselijke publiekrechtelijke lichamen daarvan, voor zover de belastingheffing uit hoofde daarvan niet in strijd is met dit Verdrag of met een ander instrument waarbij de verdragsluitende staten partij zijn, alsmede interest, bestuurlijke boetes en de kosten van invordering of van conservatoire maatregelen die verband houden met een dergelijk bedrag.

• 3. De bepalingen van dit artikel zijn slechts van toepassing op een belastingvordering die onderwerp is van een executoriale titel in de verzoekende staat en die, tenzij anders overeengekomen tussen de bevoegde autoriteiten, niet wordt bestreden. Indien de vordering echter een belastingverplichting betreft van een persoon die geen inwoner van de verzoekende staat is, is dit artikel slechts van toepassing indien de vordering niet langer kan worden bestreden, tenzij anders overeengekomen tussen de bevoegde autoriteiten. De belastingvordering wordt door die andere staat ingevorderd in overeenstemming met de bepalingen van zijn wetgeving die van toepassing zijn op de tenuitvoerlegging en invordering van zijn eigen belastingen als ware de belastingvordering een belastingvordering van die andere staat.

• 4. Indien een belastingvordering van een verdragsluitende staat een vordering is ter zake waarvan die staat uit hoofde van zijn wetgeving conservatoire maatregelen kan nemen teneinde de invordering te waarborgen, kan die belastingvordering op verzoek van de bevoegde autoriteit van die staat worden aanvaard ten behoeve van het nemen van conservatoire maatregelen door de bevoegde autoriteit van die andere verdragsluitende staat. Die andere staat neemt ter zake van die belastingvordering conservatoire maatregelen in overeenstemming met de bepalingen van zijn wetgeving, als ware de belastingvordering een belastingvordering van die andere staat, ook wanneer de belastingvordering op het tijdstip waarop dergelijke maatregelen worden genomen niet invorderbaar is in de eerstbedoelde staat of is verschuldigd door een persoon die gerechtigd is de invordering ervan te beletten.

• 5. Niettegenstaande de bepalingen van het derde en vierde lid zijn op een door een verdragsluitende staat voor de toepassing van het derde of vierde lid aanvaarde belastingvordering in die staat niet de termijnen van toepassing noch wordt er uit hoofde van de wetgeving van die staat op grond van haar aard als zodanig voorrang aan verleend, en, tenzij anders overeengekomen tussen de bevoegde autoriteiten, kunnen belastingvorderingen niet worden ingevorderd door middel van het in hechtenis nemen wegens schuld van de schuldenaar. Voorts wordt aan een door een verdragsluitende staat voor de toepassing van het derde of vierde lid van dit artikel aanvaarde belastingvordering in die staat geen voorrang verleend die uit hoofde van de wetgeving van de andere verdragsluitende staat op die belastingvordering van toepassing is.

• 6. Procedures inzake het bestaan, de geldigheid of het bedrag van een belastingvordering van een verdragsluitende staat worden niet aanhangig gemaakt bij de rechterlijke of bestuursrechtelijke instanties van de andere verdragsluitende staat.

• 7. Indien te eniger tijd nadat uit hoofde van het derde of vierde lid een verzoek is gedaan door een verdragsluitende staat en voordat de andere verdragsluitende staat de desbetreffende belastingvordering heeft ingevorderd en overgemaakt aan de eerstbedoelde staat, de desbetreffende belastingvordering:

  • a. in het geval van een verzoek ingevolge het derde lid, ophoudt een belastingvordering van de eerstbedoelde staat te zijn die invorderbaar is uit hoofde van de wetgeving van die staat en die verschuldigd is door een persoon die, op dat tijdstip, uit hoofde van de wetgeving van die staat de invordering ervan niet kan beletten; of

  • b. in het geval van een verzoek uit hoofde van het vierde lid, ophoudt een belastingvordering van de eerstbedoelde staat te zijn ter zake waarvan die staat uit hoofde van zijn wetgeving conservatoire maatregelen kan treffen teneinde de invordering ervan te waarborgen,

  stelt de bevoegde autoriteit van de eerstbedoelde staat de bevoegde autoriteit van de andere staat onverwijld daarvan in kennis en wordt, naar keuze van de andere staat, het verzoek door de eerstbedoelde staat uitgesteld of ingetrokken.

• 8. In geen geval worden de bepalingen van dit artikel zo uitgelegd dat zij een verdragsluitende staat de verplichting opleggen:

  • a. bestuurlijke maatregelen te nemen die in strijd zijn met de wetgeving of bestuurlijke praktijk van die of van de andere verdragsluitende staat;

  • b. maatregelen te nemen die in strijd zouden zijn met de openbare orde (ordre public);

  • c. bijstand te verlenen indien de andere verdragsluitende staat niet alle redelijke invorderings- of conservatoire maatregelen heeft aangewend die hem naargelang van het geval uit hoofde van zijn wetgeving of bestuurlijke praktijk, ter beschikking staan;

  • d. bijstand te verlenen in gevallen waarin de administratieve last voor die staat duidelijk in verhouding onevenredig is met het voordeel te behalen door de andere verdragsluitende staat.

Artikel 27 Leden van diplomatieke vertegenwoordigingen en consulaire posten

• 1. Niets in dit Verdrag tast de fiscale voorrechten aan die leden van diplomatieke vertegenwoordigingen of consulaire posten ontlenen aan de algemene regels van het volkenrecht of aan de bepalingen van bijzondere overeenkomsten.

• 2. Voor de toepassing van het Verdrag wordt een natuurlijke persoon die lid is van een diplomatieke vertegenwoordiging of consulaire post van een verdragsluitende staat in de andere verdragsluitende staat of in een derde staat en die een onderdaan is van de zendstaat, geacht inwoner van de zendstaat te zijn, indien hij daarin aan dezelfde verplichtingen ter zake van belastingen naar het inkomen is onderworpen als inwoners van die staat.

• 3. Het Verdrag is niet van toepassing op internationale organisaties, op hun organen of functionarissen, noch op leden van een diplomatieke vertegenwoordiging of consulaire post van een derde staat, die in een verdragsluitende staat verblijven, indien zij in die staat niet aan dezelfde verplichtingen ter zake van belastingen naar het inkomen zijn onderworpen als inwoners van die staat.

Artikel 28 Uitbreiding tot andere gebieden

• 1. Dit Verdrag kan, hetzij in zijn geheel, hetzij met de noodzakelijke wijzigingen, worden uitgebreid tot de delen of landen van het Koninkrijk der Nederlanden die niet in Europa zijn gelegen, indien het betrokken deel of land belastingen heft die in wezen en in tarieven gelijksoortig zijn aan de belastingen waarop het Verdrag van toepassing is. Een dergelijke uitbreiding wordt van kracht met ingang van een datum en met inachtneming van wijzigingen en voorwaarden, daaronder begrepen voorwaarden ten aanzien van de beëindiging, nader vast te stellen en overeen te komen bij diplomatieke notawisseling.

• 2. De beëindiging van het Verdrag brengt niet met zich mee dat tevens de uitbreiding van het Verdrag tot enig deel of land waartoe het ingevolge dit artikel is uitgebreid, wordt beëindigd, noch brengt de beëindiging van een dergelijke uitbreiding de beëindiging van dit Verdrag met zich mee, tenzij anderszins bepaald in de kennisgeving van beëindiging.

HOOFDSTUK VI SLOTBEPALINGEN

Artikel 29 Inwerkingtreding

• 1. Dit Verdrag treedt in werking op de laatste dag van de maand volgend op de maand waarin de laatste kennisgeving is ontvangen waarin de onderscheiden regeringen elkaar schriftelijk ervan in kennis hebben gesteld, dat aan de in hun onderscheiden staten grondwettelijk vereiste formaliteiten is voldaan, en de bepalingen ervan vinden toepassing voor belastingjaren en -tijdvakken die aanvangen, en belastbare gebeurtenissen die zich voordoen, op of na 1 januari van het kalenderjaar dat volgt op dat waarin het Verdrag in werking is getreden.

• 2. Niettegenstaande de bepalingen van het eerste lid wisselen de verdragsluitende staten, ingevolge het bepaalde in artikel 24, informatie uit met betrekking tot belastingjaren en -tijdvakken beginnend en belastbare gebeurtenissen die zich voordoen, voor de inwerkingtreding van dit Verdrag.

Artikel 30 Beëindiging

• 1. Dit Verdrag blijft van kracht totdat het door een verdragsluitende staat wordt beëindigd. Elk van de verdragsluitende staten kan het Verdrag langs diplomatieke weg beëindigen door ten minste zes maanden voor het einde van enig kalenderjaar na het jaar van inwerkingtreding van dit Verdrag schriftelijk kennis te geven van de beëindiging. Kennisgeving van beëindiging wordt geacht door een verdragsluitende staat te zijn gedaan op de datum van ontvangst van een dergelijke kennisgeving door de andere verdragsluitende staat.

• 2. In dat geval houdt het Verdrag op van toepassing te zijn:

  • i. met betrekking tot aan de bron geheven belastingen, voor bedragen die betaald of toegerekend zijn aan niet-ingezetenen na afloop van het kalenderjaar waarin de kennisgeving is gedaan, en

  • ii. met betrekking tot alle andere belastingen voor belastingjaren die beginnen na afloop van dat jaar.

• 3. Bij beëindiging van dit Verdrag blijven de verdragsluitende partijen gebonden door de voorwaarden van artikel 24 ten aanzien van alle uit hoofde van dit Verdrag verkregen informatie.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, dit Verdrag hebben ondertekend.

GEDAAN in tweevoud te ’s-Gravenhage op 16 februari 2022, in de Nederlandse, de Spaanse en de Engelse taal, waarbij alle drie teksten gelijkelijk authentiek zijn. Ingeval de Nederlandse en de Spaanse tekst verschillend kunnen worden uitgelegd, is de Engelse tekst doorslaggevend.

Voor het Koninkrijk der Nederlanden, MARK RUTTE

Voor de Republiek Colombia, IVÁN DUQUE

---

Protocol

Bij de ondertekening van het Verdrag tot het vermijden van dubbele belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen en het voorkomen van het ontduiken en ontwijken van belastingen, heden gesloten tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Republiek Colombia, zijn de ondergetekenden overeengekomen dat de volgende bepalingen een integrerend onderdeel van het Verdrag vormen.

I. Algemeen

Het is wel te verstaan dat beide verdragsluitende staten dit Verdrag interpreteren in het licht van de Commentaren bij het OESO-modelverdrag inzake inkomen en vermogen en het VN-modelverdrag inzake dubbele belasting tussen ontwikkelde landen en ontwikkelingslanden, zoals die van tijd tot tijd luiden, met inachtneming van alle observaties of overige posities die zij daarover tot uitdrukking hebben gebracht.

II. Ad artikel 1

• 1. Niettegenstaande de bepalingen van artikel 1 en artikel 22 zijn de voordelen van de artikelen 10, 11, 12, 13, 20 en 21 en de bijbehorende artikelen van dit Protocol niet van toepassing op een persoon die voor de toepassing van de Nederlandse vennootschapsbelasting een vrijgestelde beleggingsinstelling is.

• 2. De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten beslissen in onderlinge overeenstemming in hoeverre een inwoner van een verdragsluitende staat die onder een bijzonder regime valt geen aanspraak kan maken op de voordelen van dit Verdrag.

III. Ad artikel 3, tweede lid, en artikel 23

Het is wel te verstaan dat indien de bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten in onderlinge overeenstemming binnen de context van het Verdrag een oplossing hebben bereikt voor gevallen waarin:

• a. de toepassing van artikel 3, tweede lid, met betrekking tot de uitlegging van een in het Verdrag niet omschreven uitdrukking; of

• b. verschillen in kwalificatie (bijvoorbeeld van een inkomensbestanddeel of van een persoon)

zou of zouden leiden tot dubbele belasting of dubbele vrijstelling, deze oplossing, na bekendmaking ervan door beide bevoegde autoriteiten, ook bindend is bij de toepassing van de bepalingen van het Verdrag in andere, gelijksoortige gevallen. De bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten kunnen deze oplossing herzien op basis van artikel 23, derde lid.

IV. Ad artikel 5

Onder verwijzing naar artikel 5, derde lid, onderdeel b, indien na het sluiten van dit Verdrag Nederland een verdrag sluit met een derde staat waarin het verlenen van diensten voor een tijdvak of tijdvakken van 183 dagen of minder (de drempel) geacht wordt een vaste inrichting te zijn, dan is dezelfde drempel ook ingevolge dit Verdrag van toepassing vanaf de datum waarop het desbetreffende verdrag tussen Nederland en de derde staat in werking treedt.

V. Ad artikelen 5, 6, 7 en 13

Het is wel te verstaan dat rechten tot de exploratie en exploitatie van natuurlijke rijkdommen worden beschouwd als onroerende zaken die zijn gelegen in de verdragsluitende staat (met inbegrip van de zeebodem en de ondergrond daarvan) waarop deze rechten van toepassing zijn en dat deze rechten geacht worden te behoren tot de activa van een vaste inrichting in die staat. Voorts is het wel te verstaan dat de hiervoor genoemde rechten ook omvatten rechten op belangen bij of voordelen uit vermogensbestanddelen die voortvloeien uit die exploratie of exploitatie.

VI. Ad artikel 7

Met betrekking tot artikel 7, vijfde lid, is het wel te verstaan dat de bronbelasting op herverzekeringspremies verwijst naar de bronbelasting van 1% op toegewezen herverzekeringspremies zoals bepaald in artikel 408 van het Colombiaanse Belastingwetboek of in enige regeling die dit wetboek vervangt.

VII. Ad artikel 8

Het is wel te verstaan dat de bepalingen van artikel 8 tevens van toepassing zijn op inkomstenbelasting geheven op basis van bruto-ontvangsten ter zake van vervoer van passagiers en vracht in internationaal verkeer.

VIII. Ad artikel 10

• 1. De bepaling van artikel 10, tweede lid, onderdeel b, is niet van toepassing op dividenden betaald door of aan een persoon die voor de toepassing van de Nederlandse vennootschapsbelasting een fiscale beleggingsinstelling is.

• 2. De bepaling van artikel 10, tweede lid, onderdeel b, is tevens van toepassing op dividenden die geacht worden te zijn uitgekeerd door een vaste inrichting in Colombia.

IX. Ad artikelen 10, 11 en 12

• 1. Indien aan de bron belasting is geheven die het belastingbedrag dat ingevolge de bepalingen van de artikelen 10, 11 of 12 mag worden geheven te boven gaat, moeten verzoeken om teruggaaf van het daarboven uitgaande belastingbedrag worden ingediend bij de bevoegde autoriteit van de staat die de belasting heeft geheven, binnen een tijdvak van twee jaar na afloop van het kalenderjaar waarin de belasting is geheven.

• 2. In het geval van Colombia, wanneer een inwoner van Nederland verplicht is in Colombia een aangifte inkomstenbelasting in te dienen, wordt het tijdvak bedoeld in het eerste lid van deze bepaling berekend vanaf het moment waarop de belastingaangifte over het belastingjaar waarin de bronheffing die tot de teruggave leidde plaatsvond, uiterlijk dient te worden ingediend.

X. Ad artikelen 10 en 13

Het is wel te verstaan dat inkomen dat wordt ontvangen in verband met de (gedeeltelijke) liquidatie van een lichaam dat inwoner is van Nederland, of een inkoop van eigen aandelen door een lichaam dat inwoner is van Nederland, ingevolge dit Verdrag, door Nederland wordt behandeld als inkomen uit aandelen en niet als vermogenswinsten.

XI. Ad artikel 11

Het is wel te verstaan dat de volgende entiteiten, of de opvolgers daarvan, tevens worden begrepen in artikel 11, derde lid, onderdeel b:

• i. Atradius Dutch State Business NV;

• ii. de Nederlandse Financierings-Maatschappij voor Ontwikkelingslanden (FMO);

• iii. BANCO AGRARIO DE COLOMBIA

• iv. FINDETER

• v. BANCOLDEX

• vi. FINAGRO

• vii. FIDUPREVISORA

• viii. FINANCIERA DE DESARROLLO NACIONAL

• ix. FONDO NACIONAL DEL CAFÉ

• x. FONDO NACIONAL DEL DESARROLLO

• xi. elke andere instelling zoals van tijd tot tijd door de bevoegde autoriteiten van de verdragsluitende staten overeengekomen.

XII. Ad artikelen 18 en 21

Het is wel te verstaan dat de bepalingen van artikel 18, eerste lid, onderdeel a, de verdragsluitende staten niet beletten artikel 21, eerste lid, van dit Verdrag toe te passen.

XIII. Ad artikel 23

De bevoegde autoriteiten van de staten kunnen, zo nodig in strijd met hun onderscheiden nationale wetgeving, ter zake van een overeengekomen regeling in het kader van een procedure voor onderling overleg als bedoeld in artikel 23, tevens overeenkomen dat de staat, waarin ingevolge eerdergenoemde regeling sprake is van een additionele belastingheffing, met betrekking tot deze additionele belastingheffing geen verhogingen, toeslagen, interest en kosten zal opleggen, indien de andere staat, waarin ingevolge de regeling sprake is van een overeenkomstige vermindering van belasting, afziet van de betaling van interest verschuldigd met betrekking tot een dergelijke vermindering van belasting.

XIV. Ad artikel 24

• 1. De bepalingen van artikel 24 zijn dienovereenkomstig van toepassing op informatie die relevant is voor de tenuitvoerlegging van inkomensgerelateerde voorschriften krachtens de Nederlandse wetgeving door de Nederlandse belastingautoriteiten die belast zijn met de implementatie, administratie of handhaving van deze inkomensgerelateerde voorschriften.

• 2. Alle informatie die uit hoofde van het eerste lid van dit artikel juncto artikel 24 van dit Verdrag wordt ontvangen, wordt uitsluitend gebruikt ten behoeve van de vaststelling en heffing van de bijdragen en de vaststelling en toekenning van de voordelen uit hoofde van de inkomensgerelateerde voorschriften bedoeld in het eerste lid van dit artikel.

XV. Ad artikel 25

Het is wel te verstaan dat een aanvullend onderdeel c van het derde lid van dit artikel, dat luidt:

• „c. Zakelijke activiteiten die verbonden personen uitoefenen met betrekking tot een inwoner van een verdragsluitende staat, worden voor de toepassing van dit lid geacht door die inwoner te worden uitgeoefend.”

van toepassing is indien, na de ondertekening van dit Verdrag, Colombia met een derde staat een verdrag onderhandelt en sluit dat een soortgelijke bepaling bevat. Dat aanvullende onderdeel zal van toepassing zijn op dit Verdrag vanaf de datum dat het verdrag met de derde staat in werking is getreden.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, dit Protocol hebben ondertekend.

GEDAAN in tweevoud te ’s-Gravenhage op 16 februari 2022, in de Nederlandse, de Spaanse en de Engelse taal, waarbij alle drie teksten gelijkelijk authentiek zijn. Ingeval de Nederlandse en de Spaanse tekst verschillend kunnen worden uitgelegd, is de Engelse tekst doorslaggevend.

Voor het Koninkrijk der Nederlanden, MARK RUTTE

Voor de Republiek Colombia, IVÁN DUQUE

---

Convenio entre el Reino de los Países Bajos y la República de Colombia para eliminar la doble tributación en materia de impuestos sobre la renta y para prevenir la evasión y la elusión fiscales

El Reino de los Países Bajos

y

la República de Colombia,

Con el deseo de profundizar su relación económica y reforzar su cooperación en materia tributaria,

Con la intención de concluir un Convenio para eliminar la doble tributación con respecto a los impuestos sobre la renta sin crear oportunidades de no tributación o de tributación reducida mediante la evasión o elusión fiscales (incluyendo arreglos de búsqueda de tratados más favorables (treaty-shopping) orientados a la obtención de las desgravaciones previstas en este Convenio para el beneficio indirecto de residentes en terceras jurisdicciones),

han acordado lo siguiente:

CAPÍTULO I ÁMBITO DE APLICACIÓN DEL CONVENIO

Artículo 1 Personas cubiertas

• 1. Este Convenio se aplicará a las personas que sean residentes de uno o ambos Estados Contratantes.

• 2. A los efectos de este Convenio, las rentas obtenidas por, o a través de una entidad o instrumento que se trate como total o parcialmente transparente fiscalmente en virtud de la legislación fiscal de cualquiera de los Estados Contratantes, se considerarán rentas de un residente de un Estado Contratante, pero solo en la medida en que las rentas se traten, para propósitos de la imposición por ese Estado, como rentas de un residente de ese Estado. En ningún caso se interpretará que las disposiciones de este párrafo afectan el derecho de un Estado Contratante de gravar a los residentes de ese Estado Contratante.

Artículo 2 Impuestos cubiertos

• 1. El presente Convenio se aplicará a los impuestos sobre la renta exigidos en nombre de un Estado Contratante, independientemente de la forma en que se graven.

• 2. Se considerarán impuestos sobre la renta todos los impuestos que graven la totalidad de la renta, o elementos de la misma, incluidos los impuestos sobre las ganancias por la enajenación de bienes muebles o inmuebles, los impuestos sobre el importe total de sueldos o salarios pagados por las empresas, al igual que los impuestos sobre las plusvalías.

• 3. Los impuestos existentes a los que se aplicará el presente Convenio son, en particular:

  • a) en los Países Bajos:

    • de inkomstenbelasting (impuesto sobre la renta);

    • de loonbelasting (impuesto sobre los salarios);

    • de vennootschapsbelasting (impuesto de sociedades), incluida la participación del Gobierno en las utilidades netas de la explotación de los recursos naturales recaudados de conformidad con la Mijnbouwwet (la Ley de Minería);

    • de dividendbelasting (impuesto sobre los dividendos);

    (en lo sucesivo, «impuesto de los Países Bajos»);

  • b) en Colombia:

    • el impuesto sobre la renta y complementarios (impuesto sobre la renta y sus impuestos complementarios);

    (en lo sucesivo denominado «impuesto colombiano»).

• 4. El Convenio también se aplicará a todos los impuestos de naturaleza idéntica o sustancialmente similar que sean establecidos con posterioridad a la fecha de la firma del Convenio en adición a, o en lugar de, los impuestos existentes. Las autoridades competentes de los Estados Contratantes se comunicarán mutuamente las modificaciones significativas que se hayan introducido en sus respectivas legislaciones fiscales.

CAPÍTULO II DEFINICIONES

Artículo 3 Definiciones generales

• 1. Para efectos del presente Convenio, a menos que el contexto lo requiera de otra manera:

  • a) el término «los Países Bajos» significa la parte europea de los Países Bajos, incluidos su mar territorial y cualquier área más allá y adyacente a su mar territorial dentro de la cual el Reino de los Países Bajos ejerce jurisdicción o derechos de soberanía;

  • b) A los efectos de este acuerdo únicamente, el término «Colombia» significa la República de Colombia y, en su sentido geográfico, incluye su territorio, tanto continental como insular, su espacio aéreo, sus áreas marítimas y submarinas, y cualesquiera otras áreas, que formen parte de su territorio, donde ejerce soberanía, derechos de soberanía y/o jurisdicción.

  • c) los términos «un Estado Contratante» y «el otro Estado Contratante» significan el Reino de los Países Bajos con respecto a los Países Bajos o Colombia, según lo requiera el contexto;

  • d) el término «persona» incluye a las personas naturales, las personas jurídicas y cualquier otra agrupación de personas;

  • e) el término «sociedad» significa cualquier persona jurídica o cualquier entidad que se considere persona jurídica para efectos tributarios;

  • f) el término «empresa» se aplica al desarrollo de cualquier actividad económica;

  • g) los términos «empresa de un Estado Contratante» y «empresa del otro Estado Contratante» significan, respectivamente, una empresa explotada por un residente de un Estado Contratante y una empresa explotada por un residente del otro Estado Contratante;

  • h) el término «tráfico internacional» significa cualquier transporte efectuado por un buque o aeronave, excepto cuando el buque o aeronave opere únicamente entre puntos situados en un Estado Contratante y la empresa que opera el buque o aeronave no sea una empresa de ese Estado;

  • i) el término «autoridad competente» hace referencia a:

    • i) en el caso de los Países Bajos, el Ministro de Finanzas o su representante autorizado;

    • ii) en Colombia, el Ministerio de Hacienda y Crédito Público, el Director de la Dirección de Impuestos y Aduanas Nacionales (DIAN) o sus representantes autorizados;

  • j) el término «nacional» significa:

    • i) cualquier persona natural que posea la nacionalidad de un Estado Contratante; o

    • ii) cualquier persona jurídica, sociedad de personas o asociación que derive su estatus como tal de las leyes vigentes en un Estado Contratante.

  • k) el término «actividad económica» incluye la prestación de servicios profesionales y la realización de otras actividades de carácter independiente.

  • l) el término «fondo de pensiones reconocido» de un Estado significa cualquier entidad establecida en un Estado Contratante que generalmente está exenta de impuestos sobre la renta en ese Estado y:

    • i) que opere exclusiva o casi exclusivamente para proporcionar pensiones o beneficios de jubilación y prestaciones auxiliares, incidentales o cesantías a las personas naturales y que esté regulada como tal por ese Estado; o

    • ii) que se establece y opere exclusiva o casi exclusivamente para invertir fondos en beneficio de las entidades o instrumentos a los que se hace referencia en la subdivisión l) i).

  • m) el término «bolsa de valores reconocida» significa:

    • i) cualquier bolsa de valores establecida y regulada como tal bajo las leyes de cualquier Estado Contratante;

    • ii) cualquiera de las bolsas de valores de los Estados miembros de la Unión Europea, el sistema NASDAQ y cualquier bolsa de valores de los Estados Unidos de América que esté registrada en la Comisión de Títulos y Valores de los Estados Unidos (U.S. Securities and Exchange Commission) como bolsa de valores nacional de conformidad con la Ley de Bolsa y Valores de EE. UU. de 1934, la Bolsa de Valores del Perú (Bolsa de Valores de Lima), la Bolsa de Valores de México (Bolsa Mexicana de Valores), la Bolsa de Comercio de Chile (Bolsa de Comercio de Santiago) y el MILA (Mercado Integrado Latino Americano); y

    • iii) cualquier otra bolsa de valores que acuerden las autoridades competentes de los Estados Contratantes.

• 2. Para la aplicación del Convenio en cualquier momento por un Estado Contratante, cualquier término no definido en el mismo tendrá, a menos que el contexto lo determine de otro modo o que las autoridades competentes acuerden un significado diferente de conformidad con las disposiciones del Artículo 23, el significado que en ese momento le atribuya la legislación de ese Estado relativa a los impuestos que son objeto del Convenio, prevaleciendo el significado atribuido por esa legislación fiscal sobre el significado dado al término bajo otras leyes de ese Estado.

Artículo 4 Residente

• 1. A los efectos de este Convenio, el término «residente de un Estado Contratante» significa cualquier persona que, de conformidad con la legislación de ese Estado, esté sujeta a tributación en el mismo por razón de su domicilio, residencia, sede de dirección, constitución, organización o cualquier otro criterio de naturaleza similar e incluye también ese Estado y cualquier subdivisión política o autoridad local del mismo. Sin embargo, este término no incluye a las personas que estén sujetas a imposición en ese Estado exclusivamente por las rentas que obtengan de fuentes situadas en ese Estado o el patrimonio situado en el mismo.

• 2. Se considerará que una persona, que no sea una persona natural, está sujeta a tributación:

  • a) en los Países Bajos, si la persona es residente de los Países Bajos para efectos del impuesto de sociedades;

  • b) en Colombia, si la persona es residente de Colombia para efectos del impuesto colombiano,

  siempre que las rentas que obtenga esa persona sean tratadas conforme a las leyes tributarias de ese Estado como rentas de esa persona y no como rentas de sus beneficiarios, miembros o partícipes.

• 3. Cuando en virtud de las disposiciones del párrafo 1 una persona natural sea residente de ambos Estados Contratantes, su situación se resolverá de la siguiente manera:

  • a) se considerará residente únicamente del Estado en el que tenga una vivienda permanente a su disposición; si tuviera una vivienda permanente a su disposición en ambos Estados, se considerará residente exclusivamente del Estado con el que sus relaciones personales y económicas sean más estrechas (centro de intereses vitales);

  • b) si no pudiera determinarse el Estado en el que tiene su centro de intereses vitales, o si no tiene una vivienda permanente a su disposición en ninguno de los Estados, se considerará residente exclusivamente del Estado en donde viva habitualmente;

  • c) si viviera habitualmente en ambos Estados, o no lo hiciera en ninguno de ellos, se considerará residente exclusivamente del Estado del que sea nacional;

  • d) si fuera nacional de ambos Estados o no lo fuera de ninguno de ellos, las autoridades competentes de los Estados Contratantes resolverán la cuestión de común acuerdo.

• 4. Cuando en virtud de las disposiciones del párrafo 1 una persona que no sea una persona natural sea residente de ambos Estados Contratantes, las autoridades competentes de los Estados Contratantes harán lo posible por determinar de mutuo acuerdo el Estado Contratante del cual dicha persona deba considerarse residente para los efectos del Convenio, teniendo en cuenta su sede de dirección efectiva, el lugar de incorporación o constitución, así como cualquier otro factor relevante. En ausencia de tal acuerdo, dicha persona no tendrá derecho a las reducciones o exenciones de impuestos previstas en este Convenio, excepto en la medida y en la forma que puedan acordar las autoridades competentes de los Estados Contratantes.

Artículo 5 Establecimiento permanente

• 1. Para los efectos del presente Convenio, el término «establecimiento permanente» significa un lugar fijo de negocios a través del cual una empresa realiza toda o parte de su actividad.

• 2. El término «establecimiento permanente» incluye especialmente:

  • a) las sedes de dirección;

  • b) las sucursales;

  • c) las oficinas;

  • d) las fábricas;

  • e) los talleres, y

  • f) las minas, los pozos de petróleo o gas, las canteras o cualquier otro lugar relacionado con la exploración o explotación de recursos naturales.

• 3. El término «establecimiento permanente» también comprende:

  • a) Una obra, un proyecto de construcción, montaje o instalación o las actividades de supervisión relacionadas con ellos, pero solo si dicha obra, proyecto o actividades duran más de 183 días;

  • b) La prestación de servicios, incluidos los servicios de consultoría, por una empresa a través de empleados u otro personal contratado por la empresa para tal fin, pero solo si las actividades de esa naturaleza continúan (para el mismo proyecto o para un proyecto relacionado) dentro de un Estado Contratante durante un período o períodos que sumen más de 183 días en cualquier período de doce meses que comience o termine en el año fiscal en cuestión.

• 4. Sin perjuicio de las disposiciones de los párrafos 1, 2 y 3, una empresa de un Estado Contratante que lleve a cabo actividades en el mar territorial del otro Estado Contratante o en cualquier área más allá y adyacente a su mar territorial dentro de la cual ese otro Estado Contratante, de conformidad con el derecho internacional, ejerce jurisdicción o derechos soberanos (actividades costa afuera), se considerará que realiza, con respecto a esas actividades, negocios en ese otro Estado a través de un establecimiento permanente situado en el mismo, a menos que las actividades en cuestión se lleven a cabo en el otro Estado durante un período o períodos inferiores a 30 días en total en cualquier período de doce meses.

• 5. Con el único propósito de determinar la duración de:

  • a) una obra o proyecto de construcción o instalación conforme al subpárrafo a) del párrafo 3, cuando una empresa de un Estado Contratante lleva a cabo actividades en el otro Estado Contratante en un lugar que constituye una obra o proyecto de construcción o instalación y una o varias empresas estrechamente vinculadas a la empresa mencionada en primer lugar llevan a cabo actividades relacionadas en la misma obra o proyecto de construcción o instalación durante diferentes períodos de tiempo, estos diferentes períodos de tiempo se sumarán al período de tiempo durante el cual la empresa mencionada en primer lugar haya llevado a cabo actividades en esa obra o proyecto de construcción o instalación;

  • b) la prestación de servicios de conformidad con el subpárrafo b) del párrafo 3, cuando una empresa de un Estado Contratante presta servicios en el otro Estado Contratante y una o varias empresas estrechamente vinculadas a la empresa mencionada en primer lugar prestan servicios relacionados en ese otro Estado durante diferentes períodos de tiempo, estos diferentes períodos de tiempo se sumarán al período de tiempo durante el cual la empresa mencionada en primer lugar haya prestado servicios en ese otro Estado Contratante; y

  • c) actividades costa afuera conforme al párrafo 4, cuando una empresa de un Estado Contratante lleva a cabo actividades costa afuera en el otro Estado Contratante y una o varias empresas estrechamente vinculadas a la empresa mencionada en primer lugar llevan a cabo actividades relacionadas en ese Estado durante diferentes períodos de tiempo, los períodos de tiempo durante los cuales dichas empresas llevan a cabo tales actividades se sumarán al período de tiempo durante el cual la empresa mencionada en primer lugar haya realizado actividades costa afuera en ese otro Estado Contratante.

• 6. No obstante las disposiciones anteriores de este Artículo, se considerará que el término «establecimiento permanente» no incluye:

  • a) el uso de instalaciones con el único fin de almacenar o exhibir bienes o mercancías pertenecientes a la empresa;

  • b) el mantenimiento de un depósito de bienes o mercancías pertenecientes a la empresa con el único fin de almacenarlos o exhibirlos;

  • c) el mantenimiento de un depósito de bienes o mercancías pertenecientes a la empresa con el único fin de que sean procesados por otra empresa;

  • d) el mantenimiento de un lugar fijo de negocios con el único fin de comprar bienes o mercancías o de recopilar información para la empresa;

  • e) el mantenimiento de un lugar fijo de negocios con el único fin de realizar cualquier otra actividad para la empresa;

  • f) el mantenimiento de un lugar fijo de negocios con el único propósito de realizar cualquier combinación de las actividades mencionadas en los subpárrafos a) a e),

  siempre que dicha actividad o, en el caso del subpárrafo f), el conjunto de la actividad del lugar fijo de negocios sea de carácter preparatorio o auxiliar.

• 7. El párrafo 6 no se aplicará a un lugar fijo de negocios que sea utilizado o mantenido por una empresa si dicha empresa o una empresa estrechamente vinculada desarrolla actividades económicas en el mismo lugar o en otro lugar en el mismo Estado Contratante y

  • a) alguno de esos lugares constituye un establecimiento permanente para la empresa o la empresa estrechamente vinculada conforme a lo dispuesto en este Artículo, o

  • b) el conjunto de la actividad resultante de la combinación de las actividades desarrolladas por las dos empresas en el mismo lugar, o por la misma empresa o empresas estrechamente vinculadas en los dos lugares, no es de carácter preparatorio o auxiliar,

  siempre que las actividades económicas desarrolladas por las dos empresas en el mismo lugar, o por la misma empresa o empresas estrechamente vinculadas en los dos lugares, sean funciones complementarias que formen parte de una operación comercial cohesionada.

• 8. No obstante lo dispuesto en los párrafos 1, 2 y 3 pero sujeto a lo dispuesto en el párrafo 9, cuando una persona actúe en un Estado Contratante por cuenta de una empresa y, al hacerlo, concluya habitualmente contratos o desempeñe habitualmente el rol principal que conduce a la celebración de contratos que la empresa concluye rutinariamente sin modificaciones significativas por parte de la empresa, y estos contratos se celebren:

  • a) a nombre de la empresa; o

  • b) para la transferencia de la propiedad, o para la concesión del derecho de uso, de un bien del que sea propietaria esa empresa o que la empresa tiene derecho a usar; o

  • c) para la prestación de servicios por parte de esa empresa,

  se considerará que esa empresa tiene un establecimiento permanente en ese Estado Contratante con respecto a cualquier actividad que esa persona realice para la empresa, a menos que las actividades de esa persona se limiten a las mencionadas en el párrafo 6 que, si se ejercen a través de un lugar fijo de negocios, no convertiría este lugar fijo de negocios en un establecimiento permanente de conformidad con las disposiciones de ese párrafo.

• 9. El párrafo 8 no se aplicará cuando la persona que actúe en un Estado Contratante en nombre de una empresa del otro Estado Contratante lleve a cabo actividades económicas en el Estado Contratante mencionado en primer lugar como agente independiente y actúe para la empresa en el curso ordinario de esas actividades. Sin embargo, cuando una persona actúe exclusiva o casi exclusivamente por cuenta de una o más empresas con las que esté estrechamente vinculada, esa persona no se considerará un agente independiente en el sentido de este párrafo con respecto a cualquiera de dichas empresas.

• 10. El hecho de que una sociedad residente de un Estado Contratante controle o esté controlada por una sociedad residente del otro Estado Contratante, o de que realice actividades económicas en ese otro Estado (ya sea por medio de un establecimiento permanente o de otro modo), no convierte por sí solo a ninguna de estas sociedades en establecimiento permanente de la otra.

• 11. Para los efectos de este Artículo, una persona o empresa está estrechamente vinculada a una empresa si, en vista de todos los hechos y circunstancias pertinentes, una tiene el control de la otra o ambas están bajo el control de las mismas personas o empresas. En todo caso, se considerará que una persona o empresa está estrechamente vinculada a una empresa si una de ellas tiene directa o indirectamente más del 50 por ciento de los derechos de participación en los beneficios de la otra (o, en el caso de una sociedad, más del 50 por ciento del total del derecho de voto y del valor de las acciones de la sociedad o de los derechos de participación en el capital de la sociedad) o, si una tercera persona o empresa tiene, directa o indirectamente, más del 50 por ciento de los derechos de participación en los beneficios (o, en el caso de una sociedad, más del 50 por ciento del total del derecho de voto y del valor de las acciones en la sociedad o de los derechos de participación en el capital de la sociedad) de la persona y de la empresa o de las dos empresas.

CAPÍTULO III IMPUESTO A LA RENTA

Artículo 6 Rentas de bienes inmuebles

• 1. Las rentas que un residente de un Estado Contratante obtenga de bienes inmuebles (incluidas las rentas de explotaciones agrícolas o forestales) situados en el otro Estado Contratante pueden someterse a tributación en ese otro Estado.

• 2. El término «bienes inmuebles» tendrá el significado que le atribuya la legislación del Estado Contratante en el que los bienes estén situados. El término comprende en todo caso los bienes accesorios a los bienes inmuebles, el ganado y el equipo utilizado en las explotaciones agrícolas y forestales, los derechos a los que sean aplicables las disposiciones de derecho privado relativas a los bienes raíces, el usufructo de bienes inmuebles y los derechos a percibir pagos fijos o variables como contraprestación por la explotación, o por el derecho de explotación de yacimientos minerales, fuentes y otros recursos naturales; los buques y las aeronaves no se considerarán bienes inmuebles.

• 3. Las disposiciones del párrafo 1 se aplicarán a las rentas derivadas del uso directo, el arrendamiento o aparcería, así como cualquier otra forma de explotación de bienes inmuebles.

• 4. Las disposiciones de los párrafos 1 y 3 se aplicarán igualmente a las rentas derivadas de los bienes inmuebles de una empresa.

Artículo 7 Utilidades empresariales

• 1. Las utilidades de una empresa de un Estado Contratante serán gravables exclusivamente en ese Estado, a menos que la empresa realice su actividad en el otro Estado Contratante a través de un establecimiento permanente situado en él. Si la empresa realiza sus actividades de dicha manera, las utilidades que sean atribuibles al establecimiento permanente de conformidad con las disposiciones del párrafo 2 podrán someterse a tributación en ese otro Estado.

• 2. A los efectos de este Artículo y del Artículo 21, las utilidades atribuibles al establecimiento permanente en cada Estado Contratante, a las que se refiere el párrafo 1, son aquellas que el mismo hubiera podido obtener, en particular en sus operaciones con otras partes de la empresa, si fuera una empresa distinta e independiente que realizase las mismas o similares actividades, en las mismas o similares condiciones, teniendo en cuenta las funciones desarrolladas, los activos utilizados y los riesgos asumidos por la empresa a través del establecimiento permanente y de las restantes partes de la empresa.

• 3. Cuando de conformidad con el párrafo 2 un Estado Contratante ajuste las utilidades que son atribuibles a un establecimiento permanente de una empresa de uno de los Estados Contratantes y, por consiguiente, grave las utilidades de la empresa que han sido gravadas en el otro Estado, ese otro Estado, en la medida que sea necesario para evitar la doble tributación sobre estas utilidades, hará un ajuste apropiado si está de acuerdo con el ajuste realizado por el Estado mencionado en primer lugar, siempre que la autoridad competente de ese otro Estado haya recibido notificación del ajuste en el Estado mencionado en primer lugar dentro de los siete años contados a partir del final del año fiscal al que se refiere el ajuste; si el otro Estado Contratante no está de acuerdo, los Estados Contratantes eliminarán de mutuo acuerdo cualquier doble tributación resultante.

• 4. Cuando las utilidades comprendan elementos de renta regulados separadamente en otros Artículos de este Convenio, las disposiciones de dichos Artículos no quedarán afectadas por las del presente Artículo.

• 5. Las disposiciones de este Artículo no se interpretarán en el sentido de impedir que Colombia aplique retenciones en la fuente sobre las primas de reaseguro cedidas.

Artículo 8 Transporte marítimo y aéreo

• 1. Las utilidades de una empresa de un Estado Contratante procedentes de la operación de buques o aeronaves en tráfico internacional serán gravables exclusivamente en ese Estado.

• 2. A los efectos de este Artículo:

  • a) el término «utilidades» incluye a aquellas derivadas directamente de la operación de buques o aeronaves en el tráfico internacional, y

  • b) los términos «operación de buques o aeronaves» por parte de una empresa también incluyen:

    • i) el fletamento o arrendamiento de buques o aeronaves a casco desnudo y

    • ii) el arrendamiento de contenedores y equipos relacionados

  siempre que este fletamento o arrendamiento sea accesorio a la operación de esa empresa de buques o aeronaves en tráfico internacional.

• 3. Las disposiciones del párrafo 1 también serán aplicables a las utilidades procedentes de la participación en un consorcio o agrupación de empresas, en un negocio conjunto o en una agencia de explotación internacional.

Artículo 9 Empresas asociadas

• 1. Cuando

  • a) una empresa de un Estado Contratante participe directa o indirectamente en la dirección, el control o el capital de una empresa del otro Estado Contratante, o

  • b) unas mismas personas participen directa o indirectamente en la dirección, el control o el capital de una empresa de un Estado Contratante y de una empresa del otro Estado Contratante,

  y en uno y otro caso, las dos empresas estén, en sus relaciones comerciales o financieras, unidas por condiciones aceptadas o impuestas que difieran de las que acordarían empresas independientes, las utilidades que hubiera obtenido una de las empresas de no existir dichas condiciones, y que de hecho no se han generado a causa de las mismas, podrán incluirse en las utilidades de esa empresa y, por consiguiente, someterse a imposición.

• 2. Cuando un Estado Contratante incluye en las utilidades de una empresa de ese Estado – y, por consiguiente, someta a imposición – las utilidades sobre las cuales una empresa del otro Estado Contratante ha sido sometida a imposición en ese otro Estado Contratante, y las utilidades así incluidas correspondan a utilidades que habrían sido obtenidas por la empresa del Estado mencionado en primer lugar si las condiciones establecidas entre las dos empresas hubieran sido las que se habrían acordado entre empresas independientes, ese otro Estado, si está de acuerdo en que el ajuste realizado por el Estado mencionado en primer lugar es justificado, tanto en sus fundamentos como en la cuantía, deberá hacer el ajuste correspondiente del monto del impuesto que haya percibido sobre dichas utilidades, siempre que la autoridad competente de ese otro Estado haya recibido notificación del ajuste en el Estado mencionado en primer lugar dentro de los siete años siguientes contados a partir del final del año fiscal al que se refiere el ajuste. Para determinar dicho ajuste, se tendrán en cuenta las demás disposiciones de este Convenio y las autoridades competentes de los Estados Contratantes se consultarán entre ellas si es necesario.

• 3. Las disposiciones del párrafo 2 no se aplicarán cuando, como resultado de actuaciones judiciales, administrativas u otros procedimientos legales haya una decisión en firme que determine una sanción por fraude, negligencia grave o dolo a cargo de una de esas empresas, en virtud de actos que den lugar a un ajuste de las utilidades con arreglo al párrafo 1.

Artículo 10 Dividendos

• 1. Los dividendos pagados por una sociedad residente de un Estado Contratante a un residente del otro Estado Contratante pueden someterse a imposición en ese otro Estado.

• 2. Sin embargo, dichos dividendos también pueden someterse a imposición en el Estado Contratante en donde resida la sociedad que paga los dividendos y de acuerdo con la legislación de ese Estado, pero si el beneficiario efectivo de los dividendos es un residente del otro Estado Contratante, el impuesto así exigido no podrá exceder del:

  • a) 0 por ciento del importe bruto de los dividendos, si el beneficiario efectivo es un fondo de pensiones reconocido residente en el otro Estado Contratante;

  • b) por ciento del importe bruto de los dividendos si el beneficiario efectivo es una sociedad (que no sea una sociedad de personas) que posea directamente al menos el 20 por ciento del capital de la sociedad que paga los dividendos durante un período de 365 días que comprenda el día del pago del dividendo (a los efectos de calcular ese período, no se tendrán en cuenta los cambios de propiedad que resultarían directamente de una reorganización empresarial, tales como una fusión o escisión, de la sociedad que posee las acciones o que paga los dividendos); y

  • c) 15 por ciento del importe bruto de los dividendos en todos los demás casos.

  Este párrafo no afectará la imposición de la sociedad con respecto a las utilidades con las que se pagan los dividendos.

• 3. El término «dividendos», tal como se utiliza en este Artículo, significa la renta de las acciones, acciones de «disfrute» o derechos de «disfrute», acciones mineras, acciones de fundador u otros derechos, excepto los de créditos que permitan participar en las utilidades, así como cualquier otra partida que sea considerada como renta de acciones por las leyes tributarias del Estado en el que es residente la sociedad que realiza la distribución. El término dividendos también incluye las utilidades de un establecimiento permanente de una empresa de los Países Bajos ubicado en Colombia, por su transferencia a otras partes de la empresa fuera de Colombia, cuando las utilidades así transferidas sean tratadas como renta de acciones por las leyes tributarias de Colombia.

• 4. Las disposiciones de los párrafos 1 y 2 no se interpretarán en el sentido de que impidan que Colombia imponga un impuesto a los dividendos pagados por una sociedad residente en Colombia, o por un establecimiento permanente ubicado en Colombia, sobre utilidades que no hayan estado sujetas al impuesto sobre la renta a nivel de la sociedad o del establecimiento permanente, de acuerdo con las leyes de Colombia. Si el impuesto previsto en este apartado aplica, las disposiciones del apartado 2 se aplicarán al dividendo resultante una vez disminuido este impuesto.

• 5. Las disposiciones de los párrafos 1, 2 y 7 no se aplicarán si el beneficiario efectivo de los dividendos, siendo residente de un Estado Contratante, realiza una actividad económica en el otro Estado Contratante, del que es residente la sociedad que paga los dividendos, a través de un establecimiento permanente situado en el mismo, y la participación respecto de la cual se pagan los dividendos está vinculada efectivamente a dicho establecimiento permanente. En tal caso, se aplicarán las disposiciones del Artículo 7.

• 6. Cuando una sociedad residente de un Estado Contratante obtenga utilidades o rentas procedentes del otro Estado Contratante, ese otro Estado no podrá exigir impuesto alguno sobre los dividendos pagados por la sociedad, excepto en la medida en que dichos dividendos se paguen a un residente de ese otro Estado o que la participación en relación con la cual se pagan los dividendos esté vinculada efectivamente a un establecimiento permanente situado en ese otro Estado, ni someter las utilidades no distribuidas de la sociedad a un impuesto sobre las mismas, aunque los dividendos pagados o las utilidades no distribuidas consistan, total o parcialmente, en utilidades o rentas procedentes de ese otro Estado.

• 7. No obstante lo dispuesto en los párrafos 1, 2 y 6, los dividendos pagados por una sociedad que, de acuerdo con la legislación de un Estado Contratante sea residente de ese Estado, a una persona natural que sea residente del otro Estado Contratante y que al dejar de ser un residente del Estado mencionado en primer lugar tributa sobre la valorización del patrimonio en los términos del párrafo 7 del Artículo 13, también pueden someterse a imposición en ese Estado de conformidad con las leyes de ese Estado, pero solo en la medida en que la evaluación sobre la valorización del patrimonio siga pendiente.

Artículo 11 Intereses

• 1. Los intereses procedentes de un Estado Contratante y pagados a un residente del otro Estado Contratante pueden someterse a imposición en ese otro Estado.

• 2. Sin embargo, dichos intereses también pueden someterse a imposición en el Estado Contratante del que proceden y de acuerdo con la legislación de ese Estado, pero si el beneficiario efectivo de los intereses es un residente del otro Estado Contratante, el impuesto así exigido no podrá exceder del:

  • a) 5 por ciento del importe bruto de los intereses pagados en relación con un préstamo otorgado por una institución financiera para proyectos de infraestructura con un plazo mínimo de 3 años;

  • b) 10 por ciento del importe bruto de los intereses en los demás casos.

• 3. No obstante, lo dispuesto en el párrafo 2, los intereses procedentes de un Estado Contratante cuyo beneficiario efectivo es un residente del otro Estado Contratante solo pueden estar sometidos a imposición en el Estado Contratante del que sea residente el beneficiario efectivo, si se cumple con alguno de los siguientes requisitos:

  • a) el deudor o el receptor de los intereses es el propio Gobierno de un Estado Contratante, una subdivisión política o autoridad local del mismo o el banco central de un Estado Contratante;

  • b) los intereses se pagan en relación con un préstamo concedido, aprobado, garantizado o (re) asegurado por el Gobierno de un Estado Contratante, el banco central de un Estado Contratante, una subdivisión política o una autoridad local del mismo;

  • c) el interés se paga en relación con un préstamo otorgado por una institución financiera a una institución financiera;

  • d) el interés se paga en relación con un préstamo para la financiación o prefinanciación de exportaciones;

  • e) el interés se paga en relación con la venta a crédito de cualquier mercancía por parte de una empresa a otra, incluido cualquier equipo industrial, comercial o científico, siempre que el crédito no tenga una duración mayor a 183 días;

  • f) el interés se paga a un fondo de pensiones reconocido.

• 4. El término «intereses», tal como se utiliza en este Artículo, significa las rentas de créditos de cualquier tipo, con o sin garantía hipotecaria y tengan o no el derecho a participar en las utilidades del deudor, y en particular, las rentas procedentes de valores públicos, de bonos u obligaciones, incluyendo las primas y los premios vinculados a dichos valores, bonos u obligaciones, así como cualquier otro elemento que se considere como rentas procedentes de créditos por las leyes tributarias del Estado del que sea residente la sociedad que realiza el pago. Las sanciones por mora en el pago no se considerarán intereses a los efectos del presente Artículo.

• 5. Las disposiciones de los párrafos 1, 2 y 3 no se aplicarán si el beneficiario efectivo de los intereses, siendo residente de un Estado Contratante, realiza una actividad económica en el otro Estado Contratante, del que proceden los intereses, a través de un establecimiento permanente situado allí, y el crédito que genera los intereses está vinculado efectivamente a dicho establecimiento permanente. En tal caso se aplicarán las disposiciones del Artículo 7.

• 6. Los intereses se considerarán procedentes de un Estado Contratante cuando el deudor sea un residente de ese Estado. Sin embargo, cuando la persona que paga los intereses, sea o no residente de un Estado Contratante, tenga, en un Estado distinto de aquel del que es residente, un establecimiento permanente en relación con el cual se haya contraído la deuda por la que se pagan los intereses, y dichos intereses corren a cargo de dicho establecimiento permanente, se considerará que dichos intereses proceden del Estado en el que está situado el establecimiento permanente.

• 7. Cuando, por razón de relaciones especiales que el deudor y el beneficiario efectivo mantengan entre sí, o de las que ambos mantengan con terceros, el importe de los intereses, teniendo en cuenta el crédito por el que se pagan, exceda del que hubieran convenido el deudor y el beneficiario efectivo en ausencia de dichas relaciones, las disposiciones del presente Artículo solo se aplicarán a este último importe. En tal caso, la parte en exceso seguirá siendo gravable de acuerdo con la legislación de cada Estado Contratante, teniendo en cuenta las demás disposiciones de este Convenio.

Artículo 12 Regalías

• 1. Las regalías procedentes de un Estado Contratante y pagadas a un residente del otro Estado Contratante pueden someterse a imposición en ese otro Estado.

• 2. Sin embargo, las regalías procedentes de un Estado Contratante también pueden someterse a imposición en ese Estado Contratante de conformidad con la legislación de ese Estado Contratante, pero si el beneficiario efectivo de las regalías es un residente del otro Estado Contratante, el impuesto así exigido no podrá exceder del:

  • a) 5 por ciento del importe bruto de las regalías por el uso o el derecho de uso de equipos industriales o científicos;

  • b) 10 por ciento del importe bruto de las regalías en los demás casos.

• 3. El término «regalías», tal como se utiliza en este Artículo, significa pagos de cualquier tipo recibidos como contraprestación por el uso, o el derecho de uso, de cualquier derecho de autor sobre obras literarias, artísticas o científicas, incluyendo películas cinematográficas, patentes, marcas comerciales, diseños o modelos, planos, fórmulas o procesos secretos, o cualquier equipo industrial, comercial o científico, o por información relacionada con la experiencia adquirida en los campos industrial, comercial o científico.

• 4. Las disposiciones de los párrafos 1 y 2 no se aplicarán si el beneficiario efectivo de las regalías, siendo residente de un Estado Contratante, realiza en el otro Estado Contratante del cual proceden las regalías, una actividad económica a través de un establecimiento permanente situado en el mismo y el derecho o propiedad con respecto al cual se pagan las regalías está vinculado efectivamente a dicho establecimiento permanente. En tal caso, se aplicarán las disposiciones del Artículo 7.

• 5. Las regalías se considerarán procedentes de un Estado Contratante cuando el deudor sea un residente de ese Estado. Sin embargo, cuando el deudor de las regalías, ya sea o no residente de un Estado Contratante, tenga en un Estado Contratante un establecimiento permanente en relación con el cual se haya contraído la obligación de pagar las regalías, y dichas regalías sean asumidas por ese establecimiento permanente, dichas regalías se considerarán procedentes del Estado en el cual está situado el establecimiento permanente.

• 6. Cuando, por razón de relaciones especiales que el deudor y el beneficiario efectivo mantengan entre sí o de las que ambos mantengan con terceros, el importe de las regalías, habida cuenta del uso, derecho o información por el que se pagan, exceda del que hubieran convenio el deudor y el beneficiario efectivo en ausencia de tales relaciones, las disposiciones de este Artículo se aplicarán únicamente a este último importe. En tal caso, la cuantía en exceso será gravable de acuerdo con la legislación de cada Estado Contratante, teniendo en cuenta las demás disposiciones de este Convenio.

Artículo 13 Ganancias de capital

• 1. Las ganancias que un residente de un Estado Contratante obtenga de la enajenación de los bienes inmuebles a los que se refiere el Artículo 6, situados en el otro Estado Contratante, pueden someterse a imposición en ese otro Estado.

• 2. Las ganancias derivadas de la enajenación de bienes muebles que forman parte del activo de un establecimiento permanente que una empresa de un Estado Contratante tenga en el otro Estado Contratante, incluyendo las ganancias derivadas de la enajenación de dicho establecimiento permanente (solo o con el conjunto de la empresa), pueden someterse a imposición en ese otro Estado.

• 3. Las ganancias provenientes de la enajenación de buques o aeronaves operadas en el tráfico internacional o de bienes muebles afectos a la operación de dichos buques o aeronaves solo pueden someterse a imposición en el Estado Contratante en el que resida el enajenante.

• 4. Las ganancias obtenidas por un residente de un Estado Contratante de la enajenación de acciones, distintas de las acciones que se negocian sustancial y regularmente en una Bolsa de Valores Reconocida, o de intereses comparables, como los intereses en una sociedad de personas o fideicomiso, pueden someterse a imposición en el otro Estado Contratante si, en cualquier momento durante los 365 días anteriores a la enajenación, el valor de esas acciones o intereses comparables se derivó en más de un 50 por ciento, directa o indirectamente, del valor comercial de bienes inmuebles, tal como se definen en el Artículo 6, situados en ese otro Estado.

• 5. Según lo dispuesto en el párrafo 4, las ganancias que un residente de un Estado Contratante obtenga de la enajenación de acciones u otros derechos representativos del capital de una sociedad residente del otro Estado Contratante pueden ser sometidas a imposición en ese otro Estado Contratante cuando el residente del Estado Contratante mencionado en primer lugar haya poseído, en cualquier momento dentro de los 365 días anteriores a la enajenación, el 20 por ciento o más del capital de esa sociedad, pero el impuesto así exigido no podrá exceder del 10 por ciento del importe neto de dichas ganancias. Sin embargo, este párrafo no es aplicable a las ganancias derivadas de la enajenación o intercambio de acciones en el marco de una reorganización no gravada de una sociedad, una fusión, una escisión o una operación similar.

• 6. Las ganancias derivadas de la enajenación de cualquier otro bien distinto de los mencionados en los párrafos 1, 2, 3, 4 y 5, solo pueden someterse a imposición en el Estado Contratante en el que resida el enajenante.

• 7. Cuando una persona natural haya sido residente de un Estado Contratante y se haya convertido en residente del otro Estado Contratante, los párrafos 4, 5 y 6 no impedirán que el Estado mencionado en primer lugar grave con arreglo a su legislación interna la valorización de las acciones, los certificados de participación en las utilidades, las opciones de compra y el usufructo de acciones y de certificados de participación en utilidades, y los créditos de una sociedad por el período de residencia de dicha persona natural en el Estado mencionado en primer lugar. En tal caso, la valorización del patrimonio sometida a imposición en el Estado mencionado en primer lugar se incluirá en el costo fiscal del activo desde el momento en que esta persona natural se convierta en residente del otro Estado Contratante.

Artículo 14 Rentas por empleo

• 1. Sin perjuicio de lo dispuesto en los Artículos 15, 17 y 18, los sueldos, salarios y otras remuneraciones similares obtenidas por un residente de un Estado Contratante por razón de un empleo solo podrán someterse a imposición en ese Estado, a menos que el empleo se ejerza en el otro Estado Contratante. Si el empleo se ejerce de esa manera, las remuneraciones derivadas del mismo pueden someterse a imposición en ese otro Estado.

• 2. No obstante lo dispuesto en el párrafo 1, las remuneraciones obtenidas por un residente de un Estado Contratante por razón de un empleo ejercido en el otro Estado Contratante solo pueden someterse a tributación en el Estado mencionado en primer lugar si:

  • a) el receptor permanece en el otro Estado por un período o períodos que no excedan en total 183 días en cualquier período de doce meses que comience o termine en el año fiscal en cuestión, y

  • b) las remuneraciones son pagadas por, o en nombre de, un empleador que no es residente del otro Estado, y

  • c) as remuneraciones no corren a cargo de un establecimiento permanente que el empleador tenga en el otro Estado.

• 3. No obstante las disposiciones anteriores de este Artículo, las remuneraciones obtenidas por un residente de un Estado Contratante debido a un empleo a bordo de un buque o aeronave operados en el tráfico internacional como miembro de la tripulación habitual del buque o aeronave, serán gravables exclusivamente en el Estado mencionado en primer lugar, excepto cuando el buque o aeronave se opere únicamente entre puntos situados en el otro Estado contratante.

Artículo 15 Honorarios de directores

Los honorarios de directores y otras remuneraciones obtenidas por un residente de un Estado Contratante en calidad de miembro de una junta directiva o de un órgano similar de una sociedad residente del otro Estado Contratante, pueden someterse a imposición en ese otro Estado.

Artículo 16 Artistas y deportistas

• 1. No obstante lo dispuesto en los Artículos 7 y 14, las rentas que un residente de un Estado Contratante obtenga en su calidad de artista del espectáculo, tales como artistas de teatro, cine, radio o televisión, o músico, o en calidad de deportista, por las actividades personales desarrolladas en el otro Estado Contratante, pueden someterse a imposición en ese otro Estado. Las rentas a que se refiere este párrafo incluyen las rentas recibidas por dicho residente de cualquier actividad personal ejercida en el otro Estado Contratante, relacionada con su reputación como artista o deportista.

• 2. No obstante lo dispuesto en los Artículos 7 y 14, cuando las rentas derivadas de las actividades personales de los artistas del espectáculo o deportistas se atribuyan no al propio artista del espectáculo o deportista sino a otra persona, dichas rentas pueden ser sometidas a tributación en el Estado Contratante en el cual se realicen las actividades del artista del espectáculo o deportista.

Artículo 17 Pensiones, rentas vitalicias y pagos de seguridad social

• 1. Las pensiones y otras remuneraciones similares, así como las rentas vitalicias procedentes de un Estado Contratante y pagadas a un residente del otro Estado Contratante, pueden someterse a imposición en el Estado mencionado en primer lugar.

• 2. Las pensiones pagadas y otros pagos efectuados conforme a las disposiciones de la legislación de seguridad social de un Estado Contratante a un residente del otro Estado Contratante, pueden someterse a imposición en el Estado mencionado en primer lugar.

• 3. Se considerará que una pensión, otra remuneración similar o una renta vitalicia, se origina en un Estado Contratante en la medida en que los aportes o los pagos del empleador, del trabajador por cuenta ajena o del trabajador por cuenta propia asociados a esa pensión, o a otra remuneración similar o renta vitalicia, o los derechos percibidos de ellas, se beneficien de la exención de impuestos en ese Estado Contratante.

• 4. La transferencia de una pensión, de otra remuneración similar o de una renta vitalicia de un fondo de pensiones o de una compañía de seguros de un Estado Contratante a un fondo de pensiones o a una compañía de seguros de otro Estado, no limitará en modo alguno los derechos de imposición del Estado mencionado en primer lugar en virtud de este Artículo.

• 5. El término «renta vitalicia» significa:

  • a) en el caso de rentas vitalicias originadas en los Países Bajos: una renta vitalicia como se menciona en las Leyes de los Países Bajos, cuyas prestaciones forman parte de la renta gravable del empleo y la vivienda («belastbaar inkomen uit werk en woning»);

  • b) en el caso de rentas vitalicias originadas en Colombia: una renta vitalicia es la suma pagadera periódicamente en momentos determinados durante la vida, o durante un período de tiempo determinado o determinable, bajo la obligación de realizar los pagos a cambio de una contraprestación adecuada y completa en dinero o en valor monetario (distinta de los servicios prestados), siempre que las prestaciones califiquen como renta gravable o los aportes califiquen como deducciones en Colombia.

• 6. Las disposiciones de este Artículo también se aplicarán en caso de que se efectúe un pago de una suma única en lugar de una pensión, otra remuneración similar o una renta vitalicia antes de la fecha en que comience la pensión, otra remuneración similar o una renta vitalicia.

Artículo 18 Funciones públicas

• 1. Sin perjuicio de lo dispuesto en el Artículo 17:

  • a) Los sueldos, salarios y otras remuneraciones similares pagadas por un Estado Contratante o por una de sus subdivisiones políticas o autoridades locales a una persona natural con respecto a los servicios prestados a ese Estado, subdivisión o autoridad, solo pueden someterse a imposición en ese Estado.

  • b) Sin embargo, dichos sueldos, salarios y otras remuneraciones similares solo podrán someterse a imposición en el otro Estado Contratante si los servicios se prestan en ese Estado y la persona natural es un residente de ese Estado que:

    • i) es nacional de ese Estado; o

    • ii) no se ha convertido en residente de ese Estado únicamente con el fin de prestar los servicios.

• 2. Las disposiciones de los Artículos 14, 15, 16 y 17 se aplicarán a los sueldos, salarios y otras remuneraciones similares por los servicios prestados en relación con actividades empresariales llevadas a cabo por un Estado Contratante, sus subdivisiones políticas o sus autoridades locales.

Artículo 19 Estudiantes

Los pagos que reciba para su manutención, educación o capacitación un estudiante o aprendiz de negocios que sea o haya sido inmediatamente antes de llegar a un Estado Contratante, residente del otro Estado Contratante y que se encuentre en el Estado mencionado en primer lugar únicamente con el propósito de su educación o capacitación, no se someterán a tributación en ese Estado, siempre que dichos pagos provengan de fuentes fuera de ese Estado.

Artículo 20 Otras rentas

• 1. Las rentas de un residente de un Estado Contratante, cualquiera que sea su procedencia, no mencionadas en los Artículos anteriores de este Convenio, solo pueden someterse a imposición en ese Estado.

• 2. Las disposiciones del párrafo 1 no se aplicarán a las rentas, distintas de las derivadas de bienes inmuebles tal como se definen en el párrafo 2 del Artículo 6, si el receptor de dichas rentas, siendo residente de un Estado Contratante, realiza una actividad económica en el otro Estado Contratante a través de un establecimiento permanente ubicado en ese otro Estado, y el derecho o bien con respecto al cual se pagan las rentas está vinculado efectivamente con dicho establecimiento permanente. En tal caso, se aplicarán las disposiciones del Artículo 7.

• 3. No obstante lo dispuesto en los párrafos anteriores de este Artículo, las rentas de un residente de un Estado Contratante no mencionadas en los Artículos anteriores de este Convenio, y que procedan del otro Estado Contratante, también pueden someterse a imposición en ese otro Estado.

CAPÍTULO IV ELIMINACIÓN DE LA DOBLE TRIBUTACIÓN

Artículo 21 Eliminación de la doble tributación

• 1. Un Estado Contratante, al someter a impuestos a sus residentes, podrá incluir en la base sobre la cual se gravan dichos impuestos las rentas que, de acuerdo con las disposiciones de este Convenio, puedan someterse a tributación en el otro Estado Contratante.

• 2. Sin embargo, cuando un residente de los Países Bajos obtenga rentas que, de conformidad con los párrafos 1, 3 y 4 del Artículo 6, el párrafo 1 del Artículo 7, el párrafo 5 del Artículo 10, el párrafo 5 del Artículo 11, el párrafo 4 del Artículo 12, los párrafos 1, 2 y 3 del Artículo 13, el párrafo 1 del Artículo 14, los párrafos 1 y 2 del Artículo 17, el párrafo 1 (subpárrafo a) del Artículo 18 y el párrafo 2 del Artículo 20 de este Convenio, pueden someterse a tributación en Colombia y se incluyen en la base mencionada en el párrafo 1, los Países Bajos eximirán dichas rentas permitiendo una reducción de su impuesto. Esta reducción se calculará de conformidad con las disposiciones de la legislación de los Países Bajos para evitar la doble tributación. A tal efecto, dichas rentas se considerarán incluidas en el importe de las rentas que están exentas del impuesto de los Países Bajos en virtud de dichas disposiciones.

• 3. Además, los Países Bajos permitirán una deducción de su impuesto así calculado para las partidas de renta que, de conformidad con los párrafos 2 y 7 del Artículo 10, el párrafo 2 del Artículo 11, el párrafo 2 del Artículo 12, los párrafos 5 y 7 del Artículo 13, el Artículo 15, los párrafos 1 y 2 del Artículo 16, el párrafo 6 del Artículo 17 y el párrafo 3 del Artículo 20 de este Convenio, podrán someterse a tributación en Colombia en la medida en que estos conceptos se incluyan en la base a la que se refiere el párrafo 1. El importe de esta deducción será igual al impuesto pagado en Colombia sobre estas rentas, pero, en caso de que las disposiciones de la ley de los Países Bajos para evitar la doble tributación así lo dispongan, no excederá el importe de la deducción que estaría permitida si los elementos de renta así incluidos fueran los únicos elementos de renta por los que los Países Bajos conceden una deducción de conformidad con las disposiciones de la legislación de los Países Bajos para evitar la doble tributación.

  Este párrafo no limitará una concesión actual o futura acordada por las disposiciones de la ley de los Países Bajos para evitar la doble tributación, sino únicamente en lo que respecta al cálculo del importe de la deducción del impuesto de los Países Bajos con respecto a la suma de las rentas de más de un país y al traslado del impuesto pagado en Colombia sobre dichas rentas a los años siguientes.

• 4. No obstante lo dispuesto en el párrafo 2, los Países Bajos permitirán una deducción del impuesto de los Países Bajos, por los impuestos pagados en Colombia por elementos de renta que, de acuerdo con el párrafo 1 del Artículo 7, el párrafo 5 del Artículo 10, el párrafo 5 del Artículo 11, el párrafo 4 del Artículo 12 y el párrafo 2 del Artículo 20 de este Convenio, puedan ser sometidos a tributación en Colombia en la medida en que esos elementos estén incluidos en la base mencionada en el párrafo 1, siempre que los Países Bajos, de conformidad con las disposiciones de la ley para evitar la doble tributación, permitan una deducción de impuesto de los Países Bajos el impuesto recaudado en otro país sobre dichos elementos de la renta. Para el cómputo de esta deducción se aplicará lo dispuesto en el párrafo 3 de este Artículo.

• 5. Cuando un residente de Colombia obtenga rentas que, de conformidad con las disposiciones de este Convenio, puedan someterse a imposición en los Países Bajos, Colombia deberá permitir una deducción (descuento) del impuesto sobre la renta de ese residente:

  • a) del monto que resulte de multiplicar el monto bruto de los dividendos por la tarifa del impuesto aplicable a las utilidades con cargo a las que se pagaron dichos dividendos, además de un importe igual al impuesto pagado en los Países Bajos por dichos dividendos, en el evento en que se pague un impuesto por los dividendos en los Países Bajos, o

  • b) una cantidad equivalente al impuesto neerlandés pagado, en los demás casos,

  teniendo en cuenta las limitaciones previstas y los requisitos establecidos en la legislación tributaria de Colombia que no sean contrarios a los principios establecidos en este párrafo.

  Sin embargo, dicha deducción en ningún caso podrá exceder la parte del impuesto colombiano calculado antes de otorgar la deducción (descuento), que corresponda a las rentas que pueden someterse a imposición en los Países Bajos.

CAPÍTULO V DISPOSICIONES ESPECIALES

Artículo 22 No discriminación

• 1. Los nacionales de un Estado Contratante no estarán sujetos en el otro Estado Contratante a ninguna imposición u obligación relacionada con el mismo, que sea distinta o más gravosa que la tributación y las obligaciones a las que estén o puedan estar sometidos los nacionales de ese otro Estado en las mismas circunstancias, en particular con respecto a su residencia. Las disposiciones del presente párrafo también se aplicarán a las personas que no sean residentes de uno o ambos Estados Contratantes, sin perjuicio de las disposiciones del Artículo 1.

• 2. Los apátridas residentes de un Estado contratante no estarán sujetos en ninguno de los dos Estados Contratantes a ningún tipo de impuesto u obligación relativa al mismo, que sea distinta o más gravosa que la imposición a la que estén o puedan estar sometidos los nacionales del Estado en cuestión que se encuentren en las mismas circunstancias, en particular con respecto a la residencia.

• 3. Los establecimientos permanentes que una empresa de un Estado Contratante tenga en el otro Estado Contratante no estarán sujetos a imposición en ese otro Estado de manera menos favorable que las empresas de ese otro Estado que realicen las mismas actividades. Esta disposición no se interpretará en el sentido de obligar a un Estado Contratante a otorgar a los residentes del otro Estado Contratante deducciones personales, desgravaciones y reducciones tributarias que conceda a sus propios residentes por razón del estado civil o de responsabilidades familiares.

• 4. A menos que apliquen las disposiciones del párrafo 1 del Artículo 9, del párrafo 7 del Artículo 11, o del párrafo 6 del Artículo 12, los intereses, regalías y otros gastos pagados por una empresa de un Estado Contratante a un residente del otro Estado Contratante, serán deducibles para determinar las utilidades sujetas a imposición de dicha empresa, en las mismas condiciones que si se hubieran pagado a un residente del Estado mencionado en primer lugar. Del mismo modo, las deudas de una empresa de un Estado Contratante contraídas con un residente del otro Estado Contratante serán deducibles, con el fin de determinar el patrimonio sometido a imposición de dicha empresa, en las mismas condiciones que si se hubieran contraído con un residente del Estado mencionado en primer lugar.

• 5. Las empresas de un Estado Contratante cuyo capital sea propiedad o esté bajo el control, total o parcialmente, directa o indirectamente, de uno o varios residentes del otro Estado Contratante, no estarán sujetas en el Estado mencionado en primer lugar a ningún impuesto u obligación relativa al mismo que no se exijan o que sea más gravosos que aquellos a los que estén o puedan estar sujetas otras empresas similares del Estado mencionado en primer lugar.

• 6. Los aportes pagados por, o en nombre de, una persona natural residente de un Estado Contratante a un plan de pensiones que esté reconocido a efectos fiscales en el otro Estado Contratante, se tratarán de la misma forma a efectos fiscales en el Estado mencionado en primer lugar como un aporte pagado a un plan de pensiones que se reconoce a efectos fiscales en ese Estado mencionado en primer lugar, siempre que

  • a) dicha persona natural estuviere pagando los aportes a dicho plan de pensiones antes de convertirse en residente del Estado mencionado en primer lugar; y

  • b) la autoridad competente del Estado mencionado en primer lugar acuerde que el plan de pensiones corresponde generalmente a un plan de pensiones reconocido a efectos tributarios por ese Estado.

  A los efectos de este párrafo, «plan de pensiones» incluye un plan de pensiones creado bajo un sistema público de seguridad social.

• 7. Sin perjuicio de las disposiciones del Artículo 2, las disposiciones de este Artículo se aplicarán a los impuestos de todo tipo y descripción.

Artículo 23 Procedimiento de acuerdo mutuo

• 1. Cuando una persona considere que las medidas adoptadas por uno o ambos Estados Contratantes resulten o puedan resultar para ella en tributación que no esté conforme con las disposiciones de este Convenio, podrá, independientemente de los recursos previstos por la legislación interna de esos Estados, presentar su caso a la autoridad competente de cualquiera de los Estados Contratantes. El caso deberá presentarse dentro de los tres años siguientes a la primera notificación de la medida que resulte en una tributación no conforme a las disposiciones del Convenio.

• 2. La autoridad competente, si la reclamación le parece fundada y si no puede por sí misma encontrar una solución satisfactoria, hará lo posible por resolver el caso por medio de un acuerdo amistoso con la autoridad competente del otro Estado Contratante, con el fin de evitar una tributación que no se ajuste a este Convenio. Cualquier acuerdo alcanzado se implementará sin perjuicio de los plazos establecidos en la legislación interna de los Estados Contratantes.

• 3. Las autoridades competentes de los Estados Contratantes harán lo posible por resolver de mutuo acuerdo las dificultades o dudas que surjan en cuanto a la interpretación o aplicación del Convenio. También podrán consultarse para la eliminación de la doble tributación en casos no previstos en el Convenio, así como para los casos en los que se produzca una doble no tributación involuntaria no obstante lo dispuesto en el Artículo 25 de este Convenio.

• 4. Las autoridades competentes de los Estados Contratantes podrán comunicarse directamente entre sí a fin de llegar a un acuerdo en el sentido de los párrafos anteriores.

• 5. Cuando,

  • a) en virtud del párrafo 1, una persona haya presentado un caso relacionado con la aplicación e interpretación del Artículo 7 o del Artículo 9 a la autoridad competente de un Estado Contratante, sobre la base de que las medidas adoptadas por uno o ambos Estados Contratantes implican para esa persona una tributación no conforme con las disposiciones de este Convenio, y

  • b) las autoridades competentes no puedan llegar a un acuerdo para resolver ese caso de conformidad con el párrafo 2, dentro de los dos años siguientes a la presentación del caso a la autoridad competente del otro Estado Contratante,

  cualquier cuestión no resuelta que surja del caso se someterá a arbitraje, si la persona así lo solicita. A menos que una persona directamente afectada por el caso no acepte el acuerdo mutuo que lleve a efecto la decisión arbitral, éste será vinculante para ambos Estados Contratantes y se aplicará independientemente de los plazos previstos en las leyes internas de estos Estados. Las autoridades competentes de los Estados Contratantes establecerán de común acuerdo el modo de aplicación de este párrafo.

Artículo 24 Intercambio de información

• 1. Las autoridades competentes de los Estados Contratantes intercambiarán la información que sea previsiblemente pertinente para aplicar lo dispuesto en este Convenio o para administrar o hacer cumplir lo dispuesto por la legislación interna respecto de los impuestos de cualquier naturaleza o denominación exigibles por los Estados Contratantes, sus subdivisiones políticas o autoridades locales, en la medida en que la tributación así exigida no sea contraria al Convenio. El intercambio de información no está restringido por los Artículos 1 y 2.

• 2. Toda información recibida por un Estado Contratante en virtud del párrafo 1 se mantendrá en secreto, de la misma manera que la información obtenida en virtud de la legislación interna de dicho Estado, y solo se podrá divulgar a personas o autoridades (incluidos tribunales y órganos administrativos) encargados de la liquidación o recaudación de los impuestos a los que hace referencia el párrafo 1, de su aplicación efectiva o persecución del incumplimiento relativo a los mismos, de la resolución de los recursos referentes a tales impuestos o de la supervisión de las funciones anteriores. Dichas personas o autoridades utilizarán la información únicamente para los propósitos mencionados. Podrán revelar la información en las audiencias públicas ante los tribunales o en decisiones judiciales. No obstante lo anterior, la información recibida por un Estado Contratante podrá utilizarse para otros fines cuando dicha información pueda ser utilizada para tales otros fines de conformidad con el derecho de ambos Estados y la autoridad competente del Estado Contratante que suministre la información autorice dicho uso.

• 3. Los Estados Contratantes podrán entregar al panel arbitral establecido de conformidad con lo dispuesto en el párrafo 5 del Artículo 23, la información necesaria para la realización del procedimiento arbitral. Los miembros del panel arbitral estarán sujetos a las limitaciones de divulgación descritas en el párrafo 2 de este Artículo con respecto a cualquier información que se entregue de esta forma.

• 4. En ningún caso las disposiciones de los párrafos anteriores se interpretarán en el sentido de imponer a un Estado Contratante la obligación de:

  • a) adoptar medidas administrativas contrarias a su legislación o a su práctica administrativa o a las del otro Estado Contratante;

  • b) suministrar información que no se pueda obtener sobre la base de su propia legislación o en el curso de su práctica administrativa normal, o de las del otro Estado Contratante;

  • c) suministrar información que revele secretos comerciales, empresariales, industriales, o profesionales, o procedimientos comerciales o información cuya revelación sea contraria al orden público (ordre public).

• 5. Si la información es solicitada por un Estado Contratante de conformidad con este Artículo, el otro Estado Contratante utilizará las medidas para recabar información de que disponga con el fin de obtener la información solicitada, aun cuando ese otro Estado pueda no necesitar dicha información para sus propios fines tributarios. La obligación consagrada en la oración anterior está sujeta a las limitaciones del párrafo 4, pero en ningún caso tales limitaciones podrán ser interpretadas en el sentido de permitirle a un Estado Contratante negarse a suministrar información simplemente porque no tiene ningún interés nacional en dicha información.

• 6. En ningún caso las disposiciones del párrafo 4 se interpretarán en el sentido de permitir a un Estado Contratante negarse a suministrar información únicamente porque dicha información obre en poder de un banco, de otra institución financiera, de un mandatario, o de una persona que actúe en calidad de agente o fiduciario o porque esa información se relacione con la participación en el capital de una persona.

Artículo 25 Derecho a beneficios

• 1. Salvo que se disponga lo contrario en este Artículo, un residente de un Estado Contratante no tendrá derecho a un beneficio que de otro modo se otorgaría en virtud de este Convenio, a menos que dicho residente sea una persona calificada, según se define en el párrafo 2, en el momento en que, de otro modo, se otorgaría el beneficio.

• 2. Un residente de un Estado Contratante será una persona calificada en el momento en que de otro modo se otorgaría un beneficio en virtud del presente Convenio si, en ese momento, el residente es:

  • a) una persona natural;

  • b) un Estado Contratante, una subdivisión política o autoridad local del mismo, el banco central de ese Estado Contratante, o una agencia o instrumento de ese Estado Contratante o subdivisión política o autoridad local;

  • c) una sociedad u otra entidad, si la clase principal de sus acciones se negocia regularmente en una o más bolsas de valores reconocidas;

  • d) un fondo de pensiones reconocido, si al comienzo del año fiscal por el cual se reclama el beneficio, al menos el 50 por ciento de sus beneficiarios, afiliados o partícipes son personas naturales residentes en cualquiera de los Estados Contratantes; o

  • e) una persona que no sea una persona natural si, en ese momento y en al menos la mitad de los días de un período de doce meses que incluya ese momento, las personas que sean residentes de ese Estado Contratante y que sean personas calificadas conforme a los subpárrafos (a), (b), (c) o (d) poseen, directa o indirectamente, al menos el 50 por ciento de las acciones de la persona.

• 3.

  • a) Un residente de un Estado Contratante tendrá derecho a los beneficios del presente Convenio con respecto a un elemento de renta procedente del otro Estado Contratante, independientemente de que el residente sea una persona calificada, si el residente ejerce activamente una actividad económica en el Estado Contratante mencionado en primer lugar, y la renta que proceda del otro Estado Contratante emana de esa actividad económica o es accesoria a ella. Para los propósitos de este Artículo, la expresión «ejercicio activo de una actividad económica» no incluirá las siguientes actividades ni cualquier combinación de las mismas:

    • i) operar como una sociedad de tenencia de valores, sin contar con la sustancia relevante, incluyendo recursos humanos y materiales, para proporcionar una supervisión o administración general para un grupo de empresas;

    • ii) suministrar financiación grupal (incluyendo la centralización de tesorería);

    • iii) realizar o administrar inversiones, a menos que estas actividades las lleve a cabo un banco, una empresa de seguros o un corredor de valores registrado, en el curso ordinario de sus actividades comerciales como tal; o

    • iv) poseer o administrar propiedad intangible, sin contar con la sustancia relevante para desarrollar y mejorar adecuadamente la propiedad intangible.

  • b) Si un residente de un Estado Contratante obtiene un elemento de renta de una actividad económica realizada por ese residente en el otro Estado Contratante, u obtiene un elemento de renta que surge en el otro Estado Contratante de una persona vinculada, las condiciones descritas en el subpárrafo (a) se considerarán satisfechas con respecto a dicho elemento de renta únicamente si la actividad económica desarrollada por el residente en el Estado Contratante mencionado en primer lugar, con el que está relacionado el elemento de renta, es sustancial respecto de la misma actividad económica o de una actividad complementaria a ella, desarrollada por el residente o la persona vinculada en el otro Estado Contratante. Para determinar si una actividad económica es sustancial para los efectos de este párrafo, se analizarán todos los hechos y circunstancias.

• 4. Un residente de un Estado Contratante que no sea una persona calificada también tendrá derecho a acogerse a los beneficios que se derivan del presente Convenio con respecto a un elemento de renta descrito en el párrafo o Artículo respectivo si, en todos los demás casos, en el momento en que se otorgaría de otro modo el beneficio y en al menos la mitad de los días de un período de doce meses que incluya ese momento, las personas que son beneficiarias equivalentes poseen, directa o indirectamente, al menos el 85 por ciento de las acciones del residente.

• 5. Si un residente de un Estado Contratante no es una persona calificada ni tiene derecho a un beneficio en virtud de los párrafos 3 o 4, la autoridad competente del Estado Contratante en el que se niegue un beneficio de conformidad con los párrafos anteriores de este Artículo podrá, no obstante, conceder un beneficio de este Convenio, o los beneficios con respecto a un elemento de renta descrito en el párrafo o Artículo respectivo, teniendo en cuenta el objeto y propósito de este Convenio, pero solo si dicho residente demuestra a satisfacción de dicha autoridad competente que ni su establecimiento, adquisición o mantenimiento, ni la realización de sus operaciones, tuvo como uno de sus principales propósitos la obtención de dicho beneficio. La autoridad competente del Estado Contratante al que un residente del otro Estado Contratante haya hecho una solicitud de conformidad con este párrafo deberá consultar con la autoridad competente de ese otro Estado Contratante antes de conceder o denegar la solicitud.

• 6. A los efectos de este Artículo:

  • a) el término «clase principal de acciones» significa la clase o clases de acciones de una sociedad o entidad que representa la mayoría de los derechos de voto y del valor de la sociedad o entidad;

  • b) con respecto a las entidades que no sean sociedades, el término «acciones» significa participaciones que sean comparables a las acciones;

  • c) dos personas serán «personas vinculadas» si una posee, directa o indirectamente, al menos el 50 por ciento de los derechos de participación en los beneficios de la otra (o, en el caso de una sociedad, al menos el 50 por ciento de los derechos de voto y del valor de las acciones de la sociedad) o si otra persona posee, directa o indirectamente, al menos el 50 por ciento de los derechos de participación en los beneficios (o, en el caso de una sociedad, al menos el 50 por ciento de los derechos de voto y del valor de las acciones de la sociedad) en cada persona; en cualquier caso, una persona se considerará vinculada a otra si, sobre la base de todos los hechos y circunstancias relevantes, una tiene el control de la otra o ambas están bajo el control de la misma persona o personas; y

  • d) el término «beneficiario equivalente» significa cualquier persona que tendría derecho a beneficios con respecto a un elemento de renta concedidos por un Estado Contratante en virtud de la legislación interna de ese Estado Contratante, del presente Convenio o de cualquier otro acuerdo internacional, que sean equivalentes o más favorables que los beneficios que se concedan a ese elemento de renta en virtud de las disposiciones del Convenio; para determinar si una persona es un beneficiario equivalente con respecto a los dividendos percibidos por una sociedad, se considerará que la persona es una sociedad y que posee el mismo poder de voto que tiene la sociedad que reclama el beneficio, con respecto a los dividendos en la sociedad pagadora de los dividendos.

• 7. Sin perjuicio de las demás disposiciones de este Convenio, no se otorgará un beneficio en virtud del presente Convenio con respecto a un elemento de renta si es razonable concluir, teniendo en cuenta todos los hechos y circunstancias pertinentes, que la obtención de ese beneficio fue uno de los propósitos principales de cualquier acuerdo o transacción que resulte directa o indirectamente en ese beneficio, a menos que se establezca que el otorgamiento de ese beneficio en estas circunstancias estaría de acuerdo con el objeto y el propósito de las disposiciones pertinentes de este Convenio. La autoridad competente de un Estado Contratante consultará con la autoridad competente del otro Estado Contratante antes de denegar algún beneficio conforme a este párrafo.

• 8. Cuando se deniegue a una persona un beneficio en virtud del presente Convenio, en virtud del párrafo 7, la autoridad competente del Estado Contratante que, de otro modo habría concedido este beneficio, considerará, no obstante, que dicha persona tiene derecho a este, o a beneficios diferentes con respecto a un elemento de renta específico, si dicha autoridad competente, a petición de dicha persona y tras considerar los hechos y circunstancias pertinentes, determina que dichos beneficios se habrían concedido de no existir la transacción o el acuerdo a que se refiere el párrafo 7. La autoridad competente del Estado Contratante al que se ha hecho la solicitud consultará con la autoridad competente del otro Estado antes de rechazar una solicitud hecha en virtud de este párrafo por un residente de ese otro Estado.

• 9. Cuando

  • a) una empresa de un Estado Contratante obtenga un elemento de renta proveniente de otro Estado Contratante y el Estado mencionado en primer lugar considera dicho elemento de renta como atribuible a un establecimiento permanente de la empresa situado en una tercera jurisdicción; y

  • b) las utilidades atribuibles a ese establecimiento permanente estén exentas de impuestos en el Estado mencionado en primer lugar;

  los beneficios de este Convenio no se aplicarán a ningún elemento de renta a menos que el impuesto en la tercera jurisdicción sea superior al 60 por ciento del impuesto que se impondría en el Estado mencionado en primer lugar sobre ese elemento de renta si ese establecimiento permanente estuviera situado en el Estado mencionado en primer lugar. En tal caso, cualquier elemento de renta al que se apliquen las disposiciones de este párrafo permanecerá sujeto a imposición de acuerdo con la legislación interna del otro Estado, sin perjuicio de cualquier otra disposición de este Convenio.

• 10. Las disposiciones del párrafo 9 no se aplicarán si el elemento de renta derivado del otro Estado emana de, o es incidental a, la realización activa de una actividad económica realizada a través del establecimiento permanente.

• 11. Cuando se deniegue un beneficio en virtud de este Convenio de conformidad con las disposiciones del párrafo 9 con respecto a un elemento de renta obtenido por un residente de un Estado Contratante, la autoridad competente del otro Estado Contratante podrá, no obstante, otorgar este beneficio con respecto a ese elemento de renta si, en respuesta a una solicitud de dicho residente, dicha autoridad competente determina que el otorgamiento de dicho beneficio está justificado a la luz de las razones por las que dicho residente no cumplió con los requisitos de este párrafo (como la existencia de pérdidas). La autoridad competente de un Estado Contratante consultará con la autoridad competente del otro Estado Contratante antes de denegar un beneficio conforme al párrafo 9 o antes de conceder o denegar la solicitud hecha conforme a este párrafo.

Artículo 26 Asistencia en la recaudación de impuestos

• 1. Los Estados Contratantes se asistirán mutuamente en la recaudación de créditos tributarios. Esta asistencia no estará restringida por los Artículos 1 y 2. Las autoridades competentes de los Estados Contratantes podrán establecer el modo de aplicación de este Artículo de mutuo acuerdo.

• 2. El término «crédito tributario» tal como es utilizado en este Artículo, significa todo importe adeudado por concepto de impuestos de cualquier naturaleza o denominación exigidos por los Estados Contratantes, sus subdivisiones políticas o sus autoridades locales, en la medida en que esta imposición no sea contraria al presente Convenio o a cualquier otro instrumento del que los Estados Contratantes sean parte, y comprende así mismo los intereses, las sanciones administrativas y los costos de recaudación o de las medidas cautelares relacionados con dicho importe.

• 3. Las disposiciones de este Artículo se aplicarán únicamente a un crédito tributario que sea objeto de un instrumento que permita la ejecución en el Estado requirente y, salvo acuerdo en contrario entre las autoridades competentes, que no haya sido impugnado. Sin embargo, cuando el crédito se refiera a una obligación tributaria de una persona que no sea residente del Estado requirente, este Artículo solo se aplicará, a menos que las autoridades competentes acuerden lo contrario, cuando el crédito ya no pueda ser impugnado. El crédito tributario será recaudado por el otro Estado de conformidad con sus leyes aplicables a la ejecución y recaudación de sus propios impuestos, como si el crédito en cuestión fuera de ese otro Estado.

• 4. Cuando un crédito tributario de un Estado Contratante sea de naturaleza tal que ese Estado pueda, en virtud de su propia legislación, adoptar medidas cautelares que aseguren su recaudación, a petición de las autoridades competentes de dicho Estado, las autoridades competentes del otro Estado Contratante aceptarán dicho crédito tributario a los fines de adoptar tales medidas cautelares. Ese otro Estado decretará las medidas cautelares de acuerdo con lo dispuesto en su legislación como si se tratara de un crédito tributario de ese otro Estado, aun cuando en el momento de la aplicación de dichas medidas el crédito tributario no sea exigible en el Estado mencionado en primer lugar o sea adeudado por una persona con derecho a impedir su recaudación.

• 5. Sin perjuicio de las disposiciones de los párrafos 3 y 4, un crédito tributario aceptado por un Estado Contratante a los efectos de los párrafos 3 o 4 no estará sujeto, en ese Estado, a los plazos de prescripción ni a ninguna prelación aplicable a un crédito tributario conforme a las leyes de dicho Estado debido a su naturaleza como tal y, salvo acuerdo en contrario entre las autoridades competentes, no podrá ser recaudado a través de una pena privativa de libertad por deuda del deudor. Adicionalmente, un crédito tributario aceptado por un Estado Contratante para los efectos de los párrafos 3 o 4 no disfrutará, en ese Estado, de las prelaciones aplicables a los créditos tributarios en virtud de la legislación del otro Estado Contratante.

• 6. Los procedimientos relacionados con la existencia, validez o cuantía de un crédito tributario de un Estado Contratante no podrán ser incoados ante los tribunales u órganos administrativos del otro Estado Contratante.

• 7. Cuando, en cualquier momento posterior a la solicitud de recaudación realizada por un Estado Contratante en virtud de los párrafos 3 o 4 y previo a que el otro Estado haya recaudado y remitido el crédito tributario en cuestión al Estado mencionado en primer lugar, el crédito en cuestión dejara de ser

  • a) en el caso de una solicitud presentada en virtud del párrafo 3, un crédito tributario del Estado mencionado en primer lugar, exigible en virtud de las leyes de ese Estado y adeudado por una persona que, en ese momento y según las leyes de ese Estado, no puede impedir su recaudación, o

  • b) en el caso de una solicitud presentada en virtud del párrafo 4, un crédito tributario del Estado mencionado en primer lugar con respecto al cual ese Estado podría, en virtud de su legislación, decretar medidas cautelares con el fin de asegurar su recaudación,

  las autoridades competentes del Estado mencionado en primer lugar notificarán ese hecho sin dilación a las autoridades competentes del otro Estado y, según decida ese otro Estado, el Estado mencionado en primer lugar suspenderá o retirará su solicitud.

• 8. Las disposiciones del presente Artículo no podrán ser interpretadas en ningún caso en el sentido de obligar a un Estado Contratante a:

  • a) adoptar medidas administrativas contrarias a su legislación o a su práctica administrativa o a aquellas del otro Estado Contratante;

  • b) adoptar medidas que serían contrarias al orden público (ordre public);

  • c) prestar asistencia si el otro Estado Contratante no ha tomado razonablemente todas las medidas cautelares o para la recaudación, según sea el caso, disponibles en virtud de su legislación o práctica administrativa;

  • d) prestar asistencia en los casos en que la carga administrativa que resulte para ese Estado sea claramente desproporcionada en comparación con los beneficios que se derivarían para el otro Estado Contratante.

Artículo 27 Miembros de misiones diplomáticas y oficinas consulares

• 1. Las disposiciones del presente Convenio no afectarán los privilegios fiscales conferidos a los miembros de las misiones diplomáticas o de las oficinas consulares de acuerdo con los principios generales del derecho internacional o en virtud de las disposiciones de acuerdos especiales.

• 2. A los efectos del Convenio, una persona natural que sea miembro de una misión diplomática o de una oficina consular de un Estado Contratante en el otro Estado Contratante o en un tercer Estado y que sea nacional del Estado que envía se considerará residente del Estado que envía si está sometida en él a las mismas obligaciones en materia de impuestos sobre la renta que los residentes de dicho Estado.

• 3. El Convenio no se aplicará a las organizaciones internacionales, órganos y funcionarios de las mismas y a los miembros de una misión diplomática u oficina consular de un tercer Estado, que se encuentren presentes en un Estado Contratante, si no están sometidos en él a las mismas obligaciones en materia de impuestos sobre la renta que los residentes de dicho Estado.

Artículo 28 Extensión territorial

• 1. La aplicación de este Convenio podrá hacerse extensiva, en su totalidad o con las modificaciones necesarias, a partes o países del Reino de los Países Bajos que no estén situados en Europa, si la parte o el país en cuestión impone impuestos sustancialmente similares en la forma y en las tarifas a los que se aplica el Convenio. Cualquier extensión entrará en vigor a partir de esa fecha y estará sujeta a las modificaciones y condiciones, incluidas las relativas a la terminación, que se especifiquen y acuerden en las notas que se intercambien por la vía diplomática.

• 2. La terminación del Convenio no dará lugar a la terminación de cualquier extensión del Convenio a cualquier parte o país al que se haya extendido en virtud del presente Artículo, ni la terminación de tal extensión dará lugar a la terminación del presente Convenio, salvo que se disponga lo contrario en la nota de terminación.

CAPÍTULO VI DISPOSICIONES FINALES

Artículo 29 Entrada en vigor

• 1. El presente Convenio entrará en vigor el último día del mes siguiente al mes en que se reciba la última de las notificaciones en las que los respectivos Gobiernos se hayan notificado por escrito el cumplimiento de las formalidades constitucionalmente exigidas en sus respectivos Estados, y sus disposiciones surtirán efecto para los años y períodos fiscales que se inicien, y los hechos imponibles que ocurran, a partir del primer día del mes de enero del año calendario siguiente al de la entrada en vigor del Convenio.

• 2. No obstante lo dispuesto en el párrafo 1, los Estados Contratantes, de conformidad con el Artículo 24, intercambiarán información relativa a los años y períodos fiscales que se inicien y a los hechos imponibles que ocurran antes de la entrada en vigor del presente Convenio.

Artículo 30 Denuncia

• 1. El presente Convenio permanecerá en vigor hasta su denuncia por uno de los Estados Contratantes. Cualquiera de los Estados Contratantes podrá denunciar el Convenio por vía diplomática, notificando por escrito la denuncia al menos seis meses antes del final de cualquier año calendario posterior al año de entrada en vigor del presente Convenio. Se considerará que la notificación de terminación ha sido efectuada por un Estado Contratante en la fecha de recepción de dicha notificación por el otro Estado Contratante.

• 2. En tal caso, el Convenio dejará de tener efecto:

  • i) con respecto a los impuestos retenidos en la fuente sobre los importes pagados o acreditados a los no residentes, después del final del año calendario en el que se realice la notificación, y

  • ii) con respecto a todos los demás impuestos, para los años fiscales que comiencen después del final de ese año.

• 3. En caso de denuncia, la Parte Contratante seguirá estando obligada por las disposiciones del Artículo 24 con respecto a cualquier información obtenida en virtud del presente Convenio.

EN FE DE LO CUAL, los abajo firmantes, debidamente autorizados para ello, han firmado el presente Convenio.

SUSCRITO en duplicado en La Haya, hoy el 16 de febrero 2022, en los idiomas neerlandés, español e inglés, siendo los tres textos igualmente auténticos. En caso de que exista alguna divergencia de interpretación entre los textos neerlandés y español, prevalecerá el texto en inglés.

Por el Reino de los Países Bajos, MARK RUTTE

Por la República de Colombia, IVÁN DUQUE

---

Protocolo

Al momento de la firma del Convenio para eliminar la doble tributación en materia de impuestos sobre la renta y para prevenir la evasión y la elusión fiscales, celebrado este día entre el Reino de los Países Bajos y la República de Colombia, los abajo firmantes han acordado que las siguientes disposiciones formarán parte integrante del Convenio.

I. General

Se entiende que ambos Estados Contratantes interpretarán el presente Convenio a la luz de los Comentarios al Modelo de Convenio Tributario sobre la Renta y sobre el Patrimonio de la OCDE y al Modelo de Convenio sobre Doble Tributación entre Países Desarrollados y Países en Desarrollo de las Naciones Unidas, tal y como puedan leerse en cada momento, teniendo en cuenta las observaciones u otras posiciones que hayan expresado al respecto.

II. En relación con el Artículo 1

• 1. No obstante, lo dispuesto en el Artículo 1 y el Artículo 22, los beneficios de los Artículos 10, 11, 12, 13, 20 y 21 y los Artículos correspondientes de este Protocolo no se aplicarán a una persona que sea una Institución de Inversión Exenta de Impuestos (Vrijgestelde Beleggingsinstelling) a los efectos del impuesto de sociedades de los Países Bajos.

• 2. Las autoridades competentes de los Estados Contratantes decidirán de mutuo acuerdo en qué medida un residente de un Estado Contratante sujeto a un régimen especial no tendrá derecho a los beneficios del presente Convenio.

III. En relación con el párrafo 2 del Artículo 3 y el Artículo 23

Se entiende que, si las autoridades competentes de los Estados Contratantes, de mutuo acuerdo, han llegado a una solución en el contexto del Convenio para los casos en los que:

• a) la aplicación del párrafo 2 del Artículo 3 con respecto a la interpretación de un término no definido en el Convenio; o

• b) diferencias de calificación (por ejemplo, de un elemento de la renta o de una persona)

darían lugar a una doble tributación o a una doble exención, esta solución, tras su publicación por ambas autoridades competentes, será también vinculante para la aplicación de las disposiciones del Convenio en otros casos similares. Las autoridades competentes de los Estados Contratantes podrán revisar esta solución con base en el párrafo 3 del Artículo 23.

IV. En relación con el Artículo 5

Con referencia al subpárrafo b) del párrafo 3 del Artículo 5, si después de la celebración del presente Convenio los Países Bajos celebran un convenio con un tercer Estado en el que la prestación de servicios durante un período o períodos de 183 días o menos (el umbral) se considera que constituye un establecimiento permanente, a partir de la fecha de entrada en vigor del correspondiente convenio entre los Países Bajos y el tercer Estado, se aplicará también el mismo umbral en virtud del presente Convenio.

V. En relación con los Artículos 5, 6, 7 y 13

Se entiende que los derechos de exploración y explotación de recursos naturales se considerarán bienes inmuebles ubicados en el Estado Contratante (incluidos su fondo marino y el subsuelo) al que se aplican estos derechos, y que estos derechos se consideran como activos de un establecimiento permanente en ese Estado. Además, se entiende que los derechos antes mencionados incluyen los derechos a los intereses o beneficios de los activos que se deriven de esa exploración o explotación.

VI. En relación con el Artículo 7

Con referencia al párrafo 5 del Artículo 7, se entiende que la retención en la fuente sobre las primas de reaseguro se refiere a la retención en la fuente del 1% sobre las primas de reaseguro cedidas, establecida en el artículo 408 del Estatuto Tributario colombiano o en la norma que lo sustituya.

VII. En relación con el Artículo 8

Se entiende que lo dispuesto en el Artículo 8 se aplicará también a los impuestos sobre la renta recaudados sobre la base de los ingresos brutos por el transporte de pasajeros y de carga en el tráfico internacional.

VIII. En relación con el Artículo 10

• 1. La disposición del subpárrafo b) del párrafo 2 del Artículo 10 no se aplicará a los dividendos pagados por o a una persona que sea una Institución de Inversión Fiscal (Fiscale Beleggingsinstelling) a los efectos del impuesto de sociedades de los Países Bajos.

• 2. Lo dispuesto en el subpárrafo b) del párrafo 2 del Artículo 10 también se aplicará a los dividendos presuntos transferidos desde establecimientos permanentes en Colombia.

IX. En relación con los Artículos 10, 11 y 12

• 1. Cuando se haya recaudado un impuesto en la fuente que exceda el importe del impuesto exigible en virtud de las disposiciones de los Artículos 10, 11 o 12, las solicitudes de devolución del importe excedente del impuesto deben presentarse ante la autoridad competente del Estado que haya recaudado el mismo, dentro de un período de dos años después de la expiración del año calendario en el que se haya recaudado el impuesto.

• 2. En el caso de Colombia, cuando un residente de los Países Bajos esté obligado a presentar una declaración de renta en Colombia, el plazo al que se refiere el párrafo 1 de esta disposición se contará a partir del plazo para la presentación de la declaración de renta correspondiente al año fiscal en el que se produjo la retención que dio lugar a la devolución.

X. En relación con los Artículos 10 y 13

Se entiende que los ingresos recibidos en relación con la liquidación (parcial) de una sociedad residente en los Países Bajos o la compra de acciones propias por una sociedad residente en los Países Bajos, en virtud del presente Convenio, serán tratados por los Países Bajos como renta de acciones y no como ganancias de capital.

XI. En relación con el Artículo 11

Se entiende que las siguientes entidades, o cualquiera de sus sucesoras, también se encuentran incluidas en el subpárrafo b) del párrafo 3 del Artículo 11:

• i) Atradius Dutch State Business NV;

• ii) la Compañía Neerlandesa de Financiamiento para Países en Desarrollo;

• iii) BANCO AGRARIO DE COLOMBIA

• iv) FINDETER

• v) BANCOLDEX

• vi) FINAGRO

• vii) FIDUPREVISORA

• viii) FINANCIERA DE DESARROLLO NACIONAL

• ix) FONDO NACIONAL DEL CAFÉ

• x) FONDO NACIONAL DEL DESARROLLO

• xi) cualquier otra institución que se acuerde en cada momento entre las autoridades competentes de los Estados Contratantes.

XII. En relación con los Artículos 18 y 21

Se entiende que las disposiciones del subpárrafo a) del párrafo 1 del Artículo 18 no impiden que los Estados Contratantes apliquen el párrafo 1 del Artículo 21 de este Convenio.

XIII. En relación con el Artículo 23

Las autoridades competentes de los Estados también podrán acordar, con respecto a cualquier acuerdo alcanzado como resultado de un procedimiento de mutuo acuerdo, tal como se entiende en el Artículo 23, de ser necesario en contra de su respectiva legislación nacional, que el Estado en el que exista un gravamen adicional como consecuencia del citado acuerdo no impondrá aumentos, recargos, intereses y costos con respecto a este impuesto adicional, si el otro Estado en el que se produce la correspondiente reducción del impuesto como consecuencia del Convenio se abstiene del pago de cualquier interés adeudado con respecto a dicha reducción de impuestos.

XIV. En relación con el Artículo 24

• 1. Las disposiciones del Artículo 24 se aplicarán a la información que sea pertinente para la aplicación de las normas relativas a la renta, en virtud de la legislación de los Países Bajos, por parte de las autoridades fiscales de los Países Bajos encargadas de la aplicación, la administración o el cumplimiento de dichas normas relativas a la renta.

• 2. Cualquier información recibida en virtud del párrafo 1 de este Artículo en relación con el Artículo 24 de este Convenio, se utilizará únicamente con el fin de determinar y recaudar los aportes y determinar y otorgar los beneficios en virtud de las regulaciones relacionadas con la renta, tal como se indica en el párrafo 1 de este Artículo.

XV. En relación con el Artículo 25

Se entiende que un subpárrafo adicional c) del párrafo 3 de este Artículo que dice:

• «c) A los efectos de la aplicación de este párrafo, con respecto a un residente de un Estado Contratante, las actividades económicas desarrolladas en ese Estado Contratante por personas vinculadas se considerarán realizadas por dicho residente».

se aplicará si, después de la firma del presente Convenio, Colombia negocia y celebra con un tercer Estado un convenio que contenga una disposición igual o similar. Dicho subpárrafo adicional se aplicará al presente Convenio a partir de la fecha de entrada en vigor del convenio con el tercer Estado.

EN FE DE LO CUAL, los abajo firmantes, debidamente autorizados para ello, han firmado el presente Protocolo.

SUSCRITO en duplicado en La Haya, hoy el 16 de febrero 2022, en los idiomas neerlandés, español e inglés, siendo los tres textos igualmente auténticos. En caso de que exista alguna divergencia de interpretación entre los textos neerlandés y español, prevalecerá el texto en inglés.

Por el Reino de los Países Bajos, MARK RUTTE

Por la República de Colombia, IVÁN DUQUE

---

D. PARLEMENT

Het Verdrag, met Protocol, behoeft ingevolge artikel 91 van de Grondwet de goedkeuring van de Staten-Generaal, alvorens het Koninkrijk aan het Verdrag, met Protocol, kan worden gebonden.

G. INWERKINGTREDING

De bepalingen van het Verdrag, met Protocol, zullen ingevolge artikel 29, eerste lid, van het Verdrag in werking treden op de laatste dag van de maand volgend op de maand waarin de laatste kennisgeving is ontvangen waarin de onderscheiden regeringen elkaar schriftelijk ervan in kennis hebben gesteld, dat aan de in hun onderscheiden staten grondwettelijk vereiste formaliteiten is voldaan.

Uitgegeven de vijfentwintigste februari 2022.

De Minister van Buitenlandse Zaken, W.B. HOEKSTRA