Tractatenblad van het Koninkrijk der Nederlanden
Datum publicatie | Organisatie | Jaargang en nummer | Rubriek | Datum totstandkoming |
---|---|---|---|---|
Ministerie van Buitenlandse Zaken | Tractatenblad 2011, 200 | Verdrag |
Zoals vergunningen, bouwplannen en lokale regelgeving.
Adressen en contactpersonen van overheidsorganisaties.
U bent hier:
Datum publicatie | Organisatie | Jaargang en nummer | Rubriek | Datum totstandkoming |
---|---|---|---|---|
Ministerie van Buitenlandse Zaken | Tractatenblad 2011, 200 | Verdrag |
39 (2010) Nr. 1
Derde Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag betreffende uitlevering;
Straatsburg, 10 november 2010
The member States of the Council of Europe, signatory to this Protocol,
Considering that the aim of the Council of Europe is to achieve greater unity between its members;
Desirous of strengthening their individual and collective ability to respond to crime;
Having regard to the provisions of the European Convention on Extradition (ETS No. 24) opened for signature in Paris on 13 December 1957 (hereinafter referred to as “the Convention”), as well as the two Additional Protocols thereto (ETS Nos. 86 and 98), done at Strasbourg on 15 October 1975 and on 17 March 1978, respectively;
Considering it desirable to supplement the Convention in certain respects in order to simplify and accelerate the extradition procedure when the person sought consents to extradition,
Have agreed as follows:
Contracting Parties undertake to extradite to each other under the simplified procedure as provided for by this Protocol persons sought in accordance with Article 1 of the Convention, subject to the consent of such persons and the agreement of the requested Party.
1. When the person sought is the subject of a request for provisional arrest in accordance with Article 16 of the Convention, the extradition referred to in Article 1 of this Protocol shall not be subject to the submission of a request for extradition and supporting documents in accordance with Article 12 of the Convention. The following information provided by the requesting Party shall be regarded as adequate by the requested Party for the purpose of applying Articles 3 to 5 of this Protocol and for taking its final decision on extradition under the simplified procedure:
a) the identity of the person sought, including his or her nationality or nationalities when available;
b) the authority requesting the arrest;
c) the existence of an arrest warrant or other document having the same legal effect or of an enforceable judgment, as well as a confirmation that the person is sought in accordance with Article 1 of the Convention;
d) the nature and legal description of the offence, including the maximum penalty or the penalty imposed in the final judgment, including whether any part of the judgment has already been enforced;
e) information concerning lapse of time and its interruption;
f) a description of the circumstances in which the offence was committed, including the time, place and degree of involvement of the person sought;
g) in so far as possible, the consequences of the offence;
h) in cases where extradition is requested for the enforcement of a final judgment, whether the judgment was rendered in absentia.
2. Notwithstanding paragraph 1, supplementary information may be requested if the information provided for in the said paragraph is insufficient to allow the requested Party to decide on extradition.
3. In cases where the requested Party has received a request for extradition in accordance with Article 12 of the Convention, this Protocol shall apply mutatis mutandis.
Where a person sought for the purpose of extradition is arrested in accordance with Article 16 of the Convention, the competent authority of the requested Party shall inform that person, in accordance with its law and without undue delay, of the request relating to him or her of the possibility of applying the simplified extradition procedure in accordance with this Protocol.
1. The consent of the person sought and, if appropriate, his or her express renunciation of entitlement to the rule of speciality shall be given before the competent judicial authority of the requested Party in accordance with the law of that Party.
2. Each Party shall adopt the measures necessary to ensure that consent and, where appropriate, renunciation, as referred to in paragraph 1, are established in such a way as to show that the person concerned has expressed them voluntarily and in full awareness of the legal consequences. To that end, the person sought shall have the right to legal counsel. If necessary, the requested Party shall ensure that the person sought has the assistance of an interpreter.
3. Consent and, where appropriate, renunciation, as referred to in paragraph 1, shall be recorded in accordance with the law of the requested Party.
4. Subject to paragraph 5, consent and, where appropriate, renunciation, as referred to in paragraph 1, shall not be revoked.
5. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, or at any later time, declare that consent and, where appropriate, renunciation of entitlement to the rule of speciality, may be revoked. The consent may be revoked until the requested Party takes its final decision on extradition under the simplified procedure. In this case, the period between the notification of consent and that of its revocation shall not be taken into consideration in establishing the periods provided for in Article 16, paragraph 4, of the Convention. Renunciation of entitlement to the rule of speciality may be revoked until the surrender of the person concerned. Any revocation of the consent to extradition or the renunciation of entitlement to the rule of speciality shall be recorded in accordance with the law of the requested Party and notified to the requesting Party immediately.
Each State may declare, at the time of signature or when depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, or at any later time, that the rules laid down in Article 14 of the Convention do not apply where the person extradited by this State, in accordance with Article 4 of this Protocol:
a) consents to extradition; or
b) consents to extradition and expressly renounces his or her entitlement to the rule of speciality.
1. So that the requesting Party may submit, where applicable, a request for extradition in accordance with Article 12 of the Convention, the requested Party shall notify it, as soon as possible and no later than ten days after the date of provisional arrest, whether or not the person sought has given his or her consent to extradition.
2. In exceptional cases where the requested Party decides not to apply the simplified procedure in spite of the consent of the person sought, it shall notify this to the requesting Party sufficiently in advance so as to allow the latter to submit a request for extradition before the period of forty days established under Article 16 of the Convention expires.
Where the person sought has given his or her consent to extradition, the requested Party shall notify the requesting Party of its decision with regard to the extradition under the simplified procedure within twenty days of the date on which the person consented.
For the purpose of this Protocol, communications may be forwarded through electronic or any other means affording evidence in writing, under conditions which allow the Parties to ascertain their authenticity, as well as through the International Criminal Police Organisation (Interpol). In any case, the Party concerned shall, upon request and at any time, submit the originals or authenticated copies of documents.
Surrender shall take place as soon as possible, and preferably within ten days from the date of notification of the extradition decision.
Where the person sought has given his or her consent after expiry of the deadline of ten days laid down in Article 6, paragraph 1, of this Protocol, the requested Party shall apply the simplified procedure as provided for in this Protocol if it has not yet received a request for extradition within the meaning of Article 12 of the Convention.
In the event of transit under the conditions laid down in Article 21 of the Convention, where a person is to be extradited under a simplified procedure to the requesting Party, the following provisions shall apply:
a) the request for transit shall contain the information required in Article 2, paragraph 1, of this Protocol;
b) the Party requested to grant transit may request supplementary information if the information provided for in sub-paragraph a is insufficient for the said Party to decide on transit.
1. The words and expressions used in this Protocol shall be interpreted within the meaning of the Convention. As regards the Parties to this Protocol, the provisions of the Convention shall apply, mutatis mutandis, to the extent that they are compatible with the provisions of this Protocol.
2. The provisions of this Protocol are without prejudice to the application of Article 28, paragraphs 2 and 3, of the Convention concerning the relations between the Convention and bilateral or multilateral agreements.
The European Committee on Crime Problems of the Council of Europe shall be kept informed regarding the application of this Protocol and shall do whatever is necessary to facilitate a friendly settlement of any difficulty which may arise out of its interpretation and application.
1. This Protocol shall be open for signature by the member States of the Council of Europe which are a Party to or have signed the Convention. It shall be subject to ratification, acceptance or approval. A signatory may not ratify, accept or approve this Protocol unless it has previously ratified, accepted or approved the Convention, or does so simultaneously. Instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the Secretary General of the Council of Europe.
2. This Protocol shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the deposit of the third instrument of ratification, acceptance or approval.
3. In respect of any signatory State which subsequently deposits its instrument of ratification, acceptance or approval, this Protocol shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of deposit.
1. Any non-member State which has acceded to the Convention may accede to this Protocol after it has entered into force.
2. Such accession shall be effected by depositing an instrument of accession with the Secretary General of the Council of Europe.
3. In respect of any acceding State, the Protocol shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of the deposit of the instrument of accession.
1. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, specify the territory or territories to which this Protocol shall apply.
2. Any State may, at any later time, by declaration addressed to the Secretary General of the Council of Europe, extend the application of this Protocol to any other territory specified in the declaration. In respect of such territory the Protocol shall enter into force on the first day of the month following the expiration of a period of three months after the date of receipt of such declaration by the Secretary General.
3. Any declaration made under the two preceding paragraphs may, in respect of any territory specified in such declaration, be withdrawn by a notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe. The withdrawal shall become effective on the first day of the month following the expiration of a period of six months after the date or receipt of such notification by the Secretary General.
1. Reservations made by a State to any provision of the Convention or the two Additional Protocols thereto shall also be applicable to this Protocol, unless that State otherwise declares at the time of signature or when depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession. The same shall apply to any declaration made in respect or by virtue of any provision of the Convention or the two Additional Protocols thereto.
2. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, declare that it avails itself of the right not to accept wholly or in part Article 2, paragraph 1, of this Protocol. No other reservation may be made.
3. Any State may, at the time of signature or when depositing its instrument of ratification, acceptance, approval or accession, or at any later time, make the declarations provided for in Article 4, paragraph 5, and in Article 5 of this Protocol.
4. Any State may wholly or partially withdraw a reservation or declaration it has made in accordance with this Protocol, by means of a declaration addressed to the Secretary General of the Council of Europe, which shall become effective as from the date of its receipt.
5. Any Party which has made a reservation to Article 2, paragraph 1, of this Protocol, in accordance with paragraph 2 of this article may not claim the application of that paragraph by another Party. It may, however, if its reservation is partial or conditional, claim the application of that paragraph in so far as it has itself accepted it.
1. Any Party may, in so far as it is concerned, denounce this Protocol by means of a notification addressed to the Secretary General of the Council of Europe.
2. Such denunciation shall become effective on the first day of the month following the expiration of a period of six months after the date of receipt of the notification by the Secretary General of the Council of Europe.
3. Denunciation of the Convention automatically entails denunciation of this Protocol.
The Secretary General of the Council of Europe shall notify the member States of the Council of Europe and any State which has acceded to this Protocol of:
a) any signature;
b) the deposit of any instrument of ratification, acceptance, approval or accession;
c) any date of entry into force of this Protocol in accordance with Articles 14 and 15;
d) any declaration made in accordance with Article 4, paragraph 5, Article 5, Article 16 and Article 17, paragraph 1, and any withdrawal of such a declaration;
e) any reservation made in accordance with Article 17, paragraph 2, and any withdrawal of such a reservation;
f) any notification received in pursuance of the provisions of Article 18 and the date on which denunciation takes effect;
g) any other act, declaration, notification or communication relating to this Protocol.
IN WITNESS WHEREOF the undersigned, being duly authorised thereto, have signed this Protocol.
DONE at Strasbourg, this 10th day of November 2010, in English and in French, both texts being equally authentic, in a single copy which shall be deposited in the archives of the Council of Europe. The Secretary General of the Council of Europe shall transmit certified copies to each member State of the Council of Europe and to the non-member States which have acceded to the Convention.
Les Etats membres du Conseil de l’Europe, signataires du présent Protocole,
Considérant que le but du Conseil de l’Europe est de réaliser une union plus étroite entre ses membres;
Désireux de renforcer leur capacité individuelle et collective à réagir à la criminalité;
Vu les dispositions de la Convention européenne d’extradition (STE n° 24) ouverte à la signature à Paris le 13 décembre 1957 (ci-après dénommée «la Convention»), ainsi que les deux Protocoles additionnels (STE nos 86 et 98), faits à Strasbourg, respectivement le 15 octobre 1975 et le 17 mars 1978;
Considérant qu’il est souhaitable de compléter la Convention à certains égards afin de simplifier et d’accélérer la procédure d’extradition lorsque l’individu recherché consent à l’extradition,
Sont convenus de ce qui suit:
Les Parties contractantes s’engagent à extrader entre elles, selon la procédure simplifiée prévue par le présent Protocole, les personnes recherchées conformément à l’article 1 de la Convention, sous réserve du consentement de ces personnes et de l’accord de la Partie requise.
1. Lorsque la personne recherchée a fait l’objet d’une demande d’arrestation provisoire selon l’article 16 de la Convention, l’extradition visée à l’article 1 du présent Protocole n’est pas subordonnée à la présentation d’une demande d’extradition et des documents requis conformément à l’article 12 de la Convention. Aux fins d’application des articles 3 à 5 du présent Protocole, et pour arrêter sa décision finale sur l’extradition selon la procédure simplifiée, la Partie requise considère comme suffisants les renseignements suivants communiqués par la Partie requérante:
a) l’identité de la personne recherchée, y compris sa ou ses nationalités si cette information est disponible;
b) l’autorité qui demande l’arrestation;
c) l’existence d’un mandat d’arrêt ou d’un autre acte ayant la même force ou d’un jugement exécutoire, ainsi que la confirmation que la personne est recherchée conformément à l’article 1 de la Convention;
d) la nature et la qualification légale de l’infraction, y compris la peine maximale ou la peine imposée dans le jugement définitif, y compris si tout ou partie de cette peine a été exécutée;
e) les renseignements relatifs à la prescription et à son interruption;
f) une description des circonstances de l’infraction, précisant la date, le lieu et le degré de participation de la personne recherchée;
g) dans la mesure du possible, les conséquences de l’infraction;
h) dans le cas où l’extradition est requise aux fins d’exécution d’un jugement définitif, si celui-ci a été rendu par défaut.
2. Nonobstant le paragraphe 1, des renseignements complémentaires peuvent être demandés si les informations prévues dans ce paragraphe sont insuffisantes pour permettre à la Partie requise de statuer sur l’extradition.
3. Lorsque la Partie requise a reçu une demande d’extradition formulée conformément à l’article 12 de la Convention, le présent Protocole s’applique mutatis mutandis.
Lorsqu’une personne recherchée aux fins d’extradition est arrêtée conformément à l’article 16 de la Convention, l’autorité compétente de la Partie requise, conformément à son droit interne et dans les plus brefs délais, informe cette personne de la demande dont elle fait l’objet ainsi que de la possibilité de procéder à l’extradition selon la procédure simplifiée en application du présent Protocole.
1. Le consentement de la personne recherchée et, le cas échéant, sa renonciation expresse au bénéfice de la règle de la spécialité sont donnés devant les autorités judiciaires compétentes de la Partie requise conformément au droit de celle-ci.
2. Chaque Partie adopte les mesures nécessaires pour que le consentement et, le cas échéant, la renonciation visés au paragraphe 1 soient établis de manière à montrer que la personne concernée les a exprimés volontairement et en étant pleinement consciente des conséquences juridiques qui en résultent. A cette fin, la personne recherchée a le droit de se faire assister d’un conseil. Si nécessaire, la Partie requise veille à ce que la personne recherchée bénéficie de l’assistance d’un interprète.
3. Le consentement et, le cas échéant, la renonciation visés au paragraphe 1 sont consignés dans un procès-verbal conformément au droit de la Partie requise.
4. Sous réserve du paragraphe 5, le consentement et, le cas échéant, la renonciation visés au paragraphe 1 sont irrévocables.
5. Tout Etat peut, au moment de la signature ou lors du dépôt de son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, ou à tout moment ultérieur, déclarer que le consentement et, le cas échéant, la renonciation au bénéfice de la règle de la spécialité peuvent être révoqués. Le consentement peut être révoqué jusqu’à ce que la décision de la Partie requise relative à l’extradition selon la procédure simplifiée ait acquis un caractère définitif. Dans ce cas, la période comprise entre la notification du consentement et celle de sa révocation n’est pas prise en considération pour la détermination des délais prévus à l’article 16, paragraphe 4, de la Convention. La renonciation au bénéfice de la règle de la spécialité peut être révoquée jusqu’à la remise de la personne concernée. Toute révocation du consentement à l’extradition ou de la renonciation au bénéfice de la règle de la spécialité est consignée conformément au droit de la Partie requise et immédiatement notifiée à la Partie requérante.
Chaque Etat peut déclarer, au moment de la signature ou lors du dépôt de son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, ou à tout moment ultérieur, que les règles énoncées à l’article 14 de la Convention ne sont pas applicables lorsque la personne extradée par cet Etat, conformément à l’article 4 du présent Protocole:
a) consent à l’extradition; ou
b) ayant consenti à l’extradition, renonce expressément au bénéfice de la règle de la spécialité.
1. Afin de permettre à la Partie requérante de présenter, le cas échéant, une demande d’extradition en application de l’article 12 de la Convention, la Partie requise lui fait savoir, le plus vite possible et au plus tard dix jours après la date de l’arrestation provisoire, si la personne recherchée a donné ou non son consentement à l’extradition.
2. Dans le cas exceptionnel où la Partie requise décide de ne pas extrader une personne recherchée malgré son consentement, elle le notifie à la Partie requérante dans un délai permettant à cette dernière de présenter une demande d’extradition avant l’expiration du délai de quarante jours prévu à l’article 16 de la Convention.
Lorsque la personne recherchée a donné son consentement à l’extradition, la Partie requise notifie à la Partie requérante sa décision concernant l’extradition selon la procédure simplifiée au plus tard dans les vingt jours suivant la date du consentement de la personne.
Les communications prévues par le présent Protocole peuvent s’effectuer par voie électronique ou par tout autre moyen laissant une trace écrite dans des conditions permettant aux Parties d’en garantir l’authenticité, ainsi que par le biais de l’Organisation internationale de police criminelle (Interpol). Dans tous les cas, la Partie concernée doit être prête à soumettre, sur demande et à tout moment, l’original ou une copie certifiée conforme des documents.
La remise a lieu le plus vite possible, et de préférence dans un délai de dix jours à compter de la date de notification de la décision d’extradition.
Lorsque la personne recherchée a donné son consentement après l’expiration du délai de dix jours prévu à l’article 6, paragraphe 1, du présent Protocole, la Partie requise met en œuvre la procédure simplifiée prévue dans le présent Protocole si une demande d’extradition au sens de l’article 12 de la Convention ne lui est pas encore parvenue.
En cas de transit sous les conditions prévues à l’article 21 de la Convention, lorsqu’une personne est extradée selon une procédure simplifiée vers le territoire de la Partie requérante, les dispositions suivantes s’appliquent:
a) la demande de transit doit contenir les renseignements indiqués à l’article 2, paragraphe 1, du présent Protocole;
b) la Partie requise du transit peut demander des renseignements supplémentaires si ceux prévus dans l’alinéa a sont insuffisants pour lui permettre de prendre une décision concernant le transit.
1. Les termes et expressions employés dans le présent Protocole doivent être interprétés au sens de la Convention. Pour les Parties au présent Protocole, les dispositions de la Convention s’appliquent mutatis mutandis, dans la mesure où elles sont compatibles avec les dispositions du présent Protocole.
2. Les dispositions du présent Protocole ne font pas obstacle à l’application de l’article 28, paragraphes 2 et 3, de la Convention concernant les relations entre la Convention et les accords bilatéraux ou multilatéraux.
Le Comité européen pour les problèmes criminels du Conseil de l’Europe sera tenu informé de l’exécution du présent Protocole et facilitera autant que de besoin le règlement amiable de toute difficulté à laquelle l’interprétation et l’exécution du Protocole donneraient lieu.
1. Le présent Protocole est ouvert à la signature des Etats membres du Conseil de l’Europe qui sont parties à la Convention ou qui l’ont signée. Il est soumis à ratification, acceptation ou approbation. Un signataire ne peut ratifier, accepter ou approuver le présent Protocole sans avoir antérieurement ou simultanément ratifié, accepté ou approuvé la Convention. Les instruments de ratification, d’acceptation ou d’approbation seront déposés près le Secrétaire Général du Conseil de l’Europe.
2. Le présent Protocole entrera en vigueur le premier jour du mois qui suit l’expiration d’une période de trois mois après le dépôt du troisième instrument de ratification, d’acceptation ou d’approbation.
3. Pour tout Etat signataire qui déposera ultérieurement son instrument de ratification, d’acceptation ou d’approbation, le présent Protocole entrera en vigueur le premier jour du mois qui suit l’expiration d’une période de trois mois après la date de dépôt.
1. Tout Etat non membre qui a adhéré à la Convention pourra adhérer au présent Protocole après son entrée en vigueur.
2. L’adhésion s’effectuera par le dépôt d’un instrument d’adhésion près le Secrétaire Général du Conseil de l’Europe.
3. Pour tout Etat adhérent, le Protocole entrera en vigueur le premier jour du mois qui suit l’expiration d’une période de trois mois après la date du dépôt de l’instrument d’adhésion.
1. Tout Etat peut, au moment de la signature ou au moment du dépôt de son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, désigner le ou les territoires auxquels s’appliquera le présent Protocole.
2. Tout Etat peut, à tout moment ultérieur, par une déclaration adressée au Secrétaire Général du Conseil de l’Europe, étendre l’application du présent Protocole à tout autre territoire désigné dans cette déclaration. Le Protocole entrera en vigueur à l’égard de ce territoire le premier jour du mois qui suit l’expiration d’une période de trois mois après la date de réception de la déclaration par le Secrétaire Général.
3. Toute déclaration faite en vertu des deux paragraphes précédents pourra être retirée, en ce qui concerne tout territoire désigné dans cette déclaration, par notification adressée au Secrétaire Général du Conseil de l’Europe. Le retrait prendra effet le premier jour du mois qui suit l’expiration d’une période de six mois après la date de réception de la notification par le Secrétaire Général.
1. Toute réserve faite par un Etat à l’égard d’une disposition de la Convention ou de ses deux Protocoles additionnels s’applique également au présent Protocole, à moins que cet Etat n’exprime l’intention contraire au moment de la signature ou au moment du dépôt de son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion. Il en est de même pour toute déclaration faite à l’égard ou en vertu d’une disposition de la Convention ou de ses deux Protocoles additionnels.
2. Tout Etat peut, au moment de la signature ou au moment du dépôt de son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, déclarer qu’il se réserve le droit de ne pas accepter, en tout ou en partie, l’article 2, paragraphe 1, du présent Protocole. Aucune autre réserve n’est admise.
3. Tout Etat peut, au moment de la signature ou lors du dépôt de son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, ou à tout moment ultérieur, faire les déclarations prévues à l’article 4, paragraphe 5, et à l’article 5 du présent Protocole.
4. Tout Etat peut retirer, en tout ou partie, une réserve ou une déclaration qu’il a faite conformément au présent Protocole, au moyen d’une déclaration adressée au Secrétaire Général du Conseil de l’Europe, qui prendra effet à la date de sa réception.
5. Toute Partie qui a formulé une réserve à l’article 2, paragraphe 1, du présent Protocole, en application des dispositions du paragraphe 2 du présent article ne peut prétendre à l’application de ce paragraphe par une autre Partie. Elle peut cependant, si la réserve est partielle ou conditionnelle, prétendre à l’application de ce paragraphe dans la mesure où elle l’a acceptée.
1. Toute Partie pourra, en ce qui la concerne, dénoncer le présent Protocole en adressant une notification au Secrétaire Général du Conseil de l’Europe.
2. La dénonciation prendra effet le premier jour du mois qui suit l’expiration d’une période de six mois après la date de réception de la notification par le Secrétaire Général du Conseil de l’Europe.
3. La dénonciation de la Convention entraîne automatiquement la dénonciation du présent Protocole.
Le Secrétaire Général du Conseil de l’Europe notifiera aux Etats membres du Conseil de l’Europe et à tout Etat ayant adhéré au présent Protocole:
a) toute signature;
b) le dépôt de tout instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion;
c) toute date d’entrée en vigueur du présent Protocole, conformément à ses articles 14 et 15;
d) toute déclaration faite en vertu de l’article 4, paragraphe 5, de l’article 5, de l’article 16 et de l’article 17, paragraphe 1, et tout retrait d’une telle déclaration;
e) toute réserve formulée en application de l’article 17, paragraphe 2, et tout retrait d’une telle réserve;
f) toute notification reçue en application des dispositions de l’article 18 et la date à laquelle la dénonciation prendra effet;
g) tout autre acte, déclaration, notification ou communication ayant trait au présent Protocole.
EN FOI DE QUOI, les soussignés, dûment autorisés à cet effet, ont signé le présent Protocole.
FAIT à Strasbourg, le 10 novembre 2010, en français et en anglais, les deux textes faisant également foi, en un seul exemplaire qui sera déposé dans les archives du Conseil de l’Europe. Le Secrétaire Général du Conseil de l’Europe en communiquera copie certifiée conforme à chacun des Etats membres du Conseil de l’Europe ainsi qu’à chaque Etat non membre ayant adhéré à la Convention.
De lidstaten van de Raad van Europa die dit Protocol hebben ondertekend,
Overwegend dat het doel van de Raad van Europa is het tot stand brengen van een grotere eenheid tussen zijn leden;
Geleid door de wens hun individuele en gezamenlijke vermogen om op te treden tegen criminaliteit te versterken;
Gelet op de bepalingen van het Europees Verdrag betreffende uitlevering (ETS nr. 24), opengesteld voor ondertekening te Parijs op 13 december 1957, (hierna te noemen „het Verdrag”) alsmede de twee Aanvullende Protocollen daarbij (ETS nr. 86 en nr. 98), onderscheidenlijk gedaan te Straatsburg op 15 oktober 1975 en 17 maart 1978;
Overwegend dat het wenselijk is het Verdrag in bepaalde opzichten aan te vullen teneinde de uitleveringsprocedure te vereenvoudigen en te bespoedigen, wanneer de gezochte persoon instemt met uitlevering.
Zijn het volgende overeengekomen:
De Verdragsluitende partijen verplichten zich ertoe om elkaar, overeenkomstig de verkorte procedure voorzien in dit Protocol, personen die in overeenstemming met artikel 1 van het Verdrag worden gezocht uit te leveren, mits deze personen daarmee instemmen en de aangezochte partij zijn toestemming daarvoor heeft gegeven.
1. Indien overeenkomstig artikel 16 van het Verdrag om de voorlopige aanhouding van de gezochte persoon is verzocht, is de uitlevering bedoeld in artikel 1 van dit Protocol niet afhankelijk van het indienen van een verzoek om uitlevering en het overleggen van de vereiste documenten overeenkomstig artikel 12 van het Verdrag. Voor de toepassing van de artikelen 3 tot en met 5 van dit Protocol en voor het nemen van de definitieve beslissing inzake de uitlevering volgens de verkorte procedure worden door de aangezochte partij de volgende, door de verzoekende partij verschafte gegevens toereikend geacht:
a. de identiteit van de gezochte persoon, met inbegrip van zijn of haar nationaliteit of nationaliteiten, indien bekend;
b. de om aanhouding verzoekende autoriteit;
c. het bestaan van een bevel tot aanhouding of een andere akte die dezelfde kracht heeft, of van een voor tenuitvoerlegging vatbaar vonnis, alsmede een bevestiging dat de persoon wordt gezocht overeenkomstig artikel 1 van het Verdrag;
d. de aard en een wettelijke omschrijving van het strafbaar feit, met inbegrip van de maximumstraf of de bij het definitieve vonnis opgelegde straf, alsmede een mededeling of een deel van het vonnis reeds ten uitvoer is gelegd;
e. informatie omtrent verjaring en de onderbreking daarvan;
f. een beschrijving van de omstandigheden waaronder het strafbaar feit is begaan, met inbegrip van tijdstip, plaats en mate van betrokkenheid van de gezochte persoon bij het strafbare feit;
g. voor zover mogelijk, de gevolgen van het strafbaar feit;
h. in gevallen waarin om uitlevering wordt verzocht ten behoeve van de tenuitvoerlegging van een voor tenuitvoerlegging vatbaar vonnis, of het vonnis bij verstek is gewezen.
2. Het eerste lid laat overlet dat om aanvullende gegevens kan worden verzocht indien de in bedoeld lid voorziene gegevens voor de aangezochte partij onvoldoende zijn om te kunnen beslissen over de uitlevering.
3. In gevallen waarin de aangezochte partij in overeenstemming met artikel 12 van het Verdrag een verzoek om uitlevering heeft ontvangen, is dit Protocol van overeenkomstige toepassing.
Indien een persoon die wordt gezocht ten behoeve van uitlevering in overeenstemming met artikel 16 van het Verdrag wordt aangehouden, stelt de bevoegde autoriteit van de aangezochte partij betrokkene overeenkomstig haar recht en zonder onnodige vertraging in kennis van het verzoek dat op hem of haar betrekking heeft en van de mogelijkheid de verkorte uitleveringsprocedure in overeenstemming met dit Protocol toe te passen.
1. De instemming van de gezochte persoon en, in voorkomend geval, zijn of haar uitdrukkelijke afstand van de bescherming van het specialiteitsbeginsel, geschiedt ten overstaan van de bevoegde rechterlijke instantie van de aangezochte partij overeenkomstig het recht van die partij.
2. Elke partij neemt de nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat de instemming en, in voorkomend geval, de afstand als bedoeld in het eerste lid, wordt verkregen onder omstandigheden waaruit blijkt dat de betrokkene uit vrije wil handelt en zich volledig bewust is van de rechtsgevolgen. De gezochte persoon heeft het recht zich daartoe door een raadsman te doen bijstaan. Wanneer nodig ziet de aangezochte partij erop toe dat de gezochte persoon wordt bijgestaan door een tolk.
3. De instemming en, in voorkomend geval, de afstand als bedoeld in het eerste lid, worden vastgelegd overeenkomstig het recht van de aangezochte partij.
4. Onder voorbehoud van het vijfde lid kan de instemming en, in voorkomend geval, de afstand als bedoeld in het eerste lid, niet worden herroepen.
5. Elke staat kan bij de ondertekening of bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding of op enig tijdstip daarna, verklaren dat de instemming en, in voorkomend geval, de afstand van de bescherming van het specialiteitsbeginsel, kunnen worden herroepen. De instemming kan worden herroepen totdat de aangezochte partij haar definitieve beslissing over uitlevering overeenkomstig de verkorte procedure heeft genomen. In dat geval wordt het tijdvak tussen de kennisgeving inzake de instemming en die inzake de herroeping ervan niet in aanmerking genomen bij het vaststellen van de tijdvakken voorzien in artikel 16, vierde lid, van het Verdrag. De afstand van de bescherming van het specialiteitsbeginsel kan worden herroepen tot de feitelijke uitlevering van de betrokkene. Elke herroeping van de instemming met uitlevering en elke herroeping van de afstand van de bescherming van het specialiteitsbeginsel wordt overeenkomstig het recht van de aangezochte partij vastgelegd en de verzoekende partij wordt daarvan onverwijld in kennis gesteld.
Elke staat kan bij de ondertekening of bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding of op een later tijdstip verklaren dat het bepaalde in artikel 14 van het Verdrag niet van toepassing is indien de door deze staat uitgeleverde persoon overeenkomstig artikel 4 van dit Protocol:
a. met de uitlevering instemt; of
b. met de uitlevering instemt en uitdrukkelijk afstand doet van de bescherming van het specialiteitsbeginsel.
1. Teneinde de verzoekende partij in de gelegenheid te stellen, in voorkomend geval, een verzoek om uitlevering overeenkomstig artikel 12 van het Verdrag in te dienen, stelt de aangezochte partij haar zo spoedig mogelijk en uiterlijk tien dagen na de datum van de voorlopige aanhouding ervan in kennis of de gezochte persoon heeft ingestemd met de uitlevering.
2. Indien de aangezochte partij in uitzonderlijke gevallen besluit de verkorte procedure ondanks de instemming van de gezochte persoon niet toe te passen, stelt zij de verzoekende partij daarvan tijdig genoeg in kennis om deze in de gelegenheid te stellen een verzoek om uitlevering in te dienen voordat de ingevolge artikel 16 van het Verdrag vastgestelde termijn van veertig dagen verstrijkt.
Indien de gezochte persoon heeft ingestemd met de uitlevering, stelt de aangezochte partij de verzoekende partij binnen twintig dagen na de datum van de instemming in kennis van haar beslissing ter zake van de uitlevering volgens de verkorte procedure.
Voor de toepassing van dit Protocol kunnen mededelingen langs elektronische weg of met andere middelen worden verzonden op zodanige wijze dat schriftelijke vastlegging mogelijk is onder voorwaarden die de partijen in de gelegenheid stellen de authenticiteit ervan vast te stellen, alsmede via de Internationale Criminele Politie Organisatie (Interpol). In alle gevallen legt de betrokken partij op verzoek te allen tijde de originele stukken of gewaarmerkte afschriften daarvan over.
De feitelijke uitlevering geschiedt zo spoedig mogelijk en bij voorkeur binnen tien dagen na de datum van de kennisgeving van de beslissing omtrent de uitlevering.
Indien de gezochte persoon na het verstrijken van de termijn van 10 dagen, vervat in artikel 6, eerste lid, van dit Protocol, instemt met de uitlevering, past de aangezochte partij de verkorte procedure toe zoals voorzien in dit Protocol, indien zij nog geen verzoek om uitlevering in de zin van artikel 12 van het Verdrag heeft ontvangen.
In geval van doortocht onder de voorwaarden vervat in artikel 21 van het Verdrag waarbij een persoon volgens een verkorte procedure dient te worden uitgeleverd aan de verzoekende partij gelden de volgende bepalingen:
a. het verzoek om doortocht dient de in artikel 2, eerste lid, van dit Protocol vervatte gegevens te bevatten;
b. de partij die om doortocht wordt verzocht kan om aanvullende gegevens verzoeken indien de in onderdeel a voorziene gegevens voor deze partij niet volstaan voor haar beslissing omtrent de doortocht.
1. De in dit Protocol gebruikte woorden en uitdrukkingen worden uitgelegd in de geest van het Verdrag. Voor de partijen bij dit Protocol zijn de bepalingen van het Verdrag van overeenkomstige toepassing voor zover zij verenigbaar zijn met de bepalingen van dit Protocol.
2. De bepalingen van dit Protocol laten de toepassing van artikel 28, tweede en derde lid, van het Verdrag ter zake van de verhouding tussen het Verdrag en bilaterale of multilaterale verdragen onverlet.
De Europese Commissie voor Strafrechtelijke Vraagstukken van de Raad van Europa wordt op de hoogte gehouden van de toepassing van dit Protocol en stelt alles in het werk om een minnelijke regeling te bewerkstelligen voor elk probleem dat zou kunnen voortvloeien uit de uitlegging en toepassing ervan.
1. Dit Protocol is opengesteld voor ondertekening door de Lidstaten van de Raad van Europa die partij zijn bij of het Verdrag hebben ondertekend. Het dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. Een ondertekenaar van dit Protocol kan het uitsluitend bekrachtigen, aanvaarden of goedkeuren na of tegelijkertijd met de bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van het Verdrag. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa.
2. Dit Protocol treedt in werking op de eerste dag van de maand die volgt op het verstrijken van een tijdvak van drie maanden na de nederlegging van de derde akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring.
3. Met betrekking tot elke ondertekenende staat die vervolgens zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van het Protocol nederlegt, treedt dit Protocol in werking op de eerste dag van de maand na het verstrijken van een tijdvak van drie maanden na de datum van de nederlegging.
1. Een staat die geen lid is en die is toegetreden tot het Verdrag mag tot dit Protocol toetreden na de inwerkingtreding ervan.
2. De toetreding geschiedt door de nederlegging van een akte van toetreding bij de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa.
3. Ten aanzien van elke toetredende staat treedt het Verdrag in werking op de eerste dag van de maand die volgt op het verstrijken van een tijdvak van drie maanden na de datum van de nederlegging van de akte van toetreding.
1. Elke staat kan, bij de ondertekening of bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, het gebied of de gebieden waarop dit Protocol van toepassing is nader aanduiden.
2. Elke staat kan op elk later tijdstip, door middel van een aan de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa gerichte verklaring, de toepassing van dit Protocol uitbreiden tot ieder ander in de verklaring aangewezen grondgebied. Ten aanzien van een dergelijk grondgebied treedt het Protocol in werking op de eerste dag van de maand die volgt op het verstrijken van een tijdvak van drie maanden na de datum van ontvangst van die verklaring door de Secretaris-Generaal.
3. Elke krachtens de twee voorgaande leden gedane verklaring kan, met betrekking tot elk in die verklaring nader aangeduid grondgebied, worden ingetrokken door middel van een aan de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa gerichte kennisgeving. De intrekking wordt van kracht op de eerste dag van de maand die volgt op het verstrijken van een tijdvak van zes maanden na de datum van ontvangst van de kennisgeving door de Secretaris-Generaal.
1. Door een staat gemaakte voorbehouden ten aanzien van de bepalingen van het Verdrag of de twee Aanvullende Protocollen daarbij zijn eveneens op dit Protocol van toepassing, tenzij die staat anderszins verklaart op het tijdstip van ondertekening of bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding. Hetzelfde is van toepassing op verklaringen ter zake van of uit hoofde van een bepaling van het Verdrag of de twee Aanvullende Protocollen daarbij.
2. Elke staat kan bij de ondertekening of bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding verklaren gebruik te maken van het recht artikel 2, eerste lid, van dit Protocol geheel of ten dele niet te aanvaarden. Andere voorbehouden kunnen niet worden gemaakt.
3. Elke staat kan op het tijdstip van ondertekening of bij de nederlegging van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding of op een later tijdstip een of meer van de verklaringen voorzien in artikel 4, vijfde lid, en artikel 5 van dit Protocol afleggen.
4. Elke staat kan een voorbehoud of een verklaring gemaakt of afgelegd in overeenstemming met dit Protocol geheel of gedeeltelijk intrekken door middel van een aan de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa gerichte kennisgeving, die van kracht wordt op de datum van ontvangst ervan.
5. Een partij die een voorbehoud ten aanzien van artikel 2, eerste lid, van dit Protocol heeft gemaakt in overeenstemming met het tweede lid van dit artikel kan de toepassing van dat lid niet verlangen van een andere partij. Indien haar voorbehoud gedeeltelijk of voorwaardelijk is, kan de partij de toepassing van dat lid verlangen voor zover zij het zelf aanvaard heeft.
1. Elke partij kan, voor zover zij erbij betrokken is, dit Protocol opzeggen door middel van een kennisgeving gericht aan de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa.
2. Deze opzegging wordt van kracht op de eerste dag van de maand die volgt op het verstrijken van een tijdvak van zes maanden na de datum van ontvangst van de kennisgeving door de Secretaris-Generaal van de Raad van Europa.
3. Opzegging van het Verdrag heeft automatisch opzegging van dit Protocol ten gevolge.
De Secretaris-Generaal van de Raad van Europa geeft de lidstaten van de Raad van Europa en iedere staat die tot dit Protocol is toegetreden, kennis van:
a. elke ondertekening;
b. de nederlegging van elke akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding;
c. elke datum van inwerkingtreding van dit Protocol in overeenstemming met de artikelen 14 en 15;
d. elke verklaring afgelegd in overeenstemming met artikel 4, vijfde lid, artikel 5, artikel 16 en artikel 17, eerste lid, alsmede van elke intrekking van dergelijke verklaringen;
e. elk voorbehoud gemaakt in overeenstemming met artikel 17, tweede lid, en elke intrekking van een dergelijk voorbehoud;
f. elke uit hoofde van de bepalingen van artikel 18 ontvangen kennisgeving en de datum waarop de opzegging van kracht wordt;
g. elke andere handeling, verklaring, kennisgeving of mededeling met betrekking tot dit Protocol.
TEN BLIJKE waarvan de ondergetekenden, daartoe naar behoren gemachtigd, dit Protocol hebben ondertekend.
GEDAAN te Straatsburg op 10 november 2010, in de Engelse en de Franse taal, zijnde beide teksten gelijkelijk authentiek, in een enkel exemplaar dat wordt nedergelegd in het archief van de Raad van Europa. De Secretaris-Generaal van de Raad van Europa doet een gewaarmerkt afschrift toekomen aan iedere lidstaat van de Raad van Europa en aan iedere niet-lidstaat die tot het Verdrag is toegetreden.
Het Protocol behoeft ingevolge artikel 91 van de Grondwet de goedkeuring van de Staten-Generaal, alvorens het Koninkrijk aan het Protocol kan worden gebonden.
Ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding, en goedkeuring zijn voorzien in artikel 14, eerste lid. Toetreding is voorzien in artikel 15, eerste en tweede lid.
Partij |
Onder tekening |
Ratificatie |
Type* |
In werking |
Opzegging |
Buiten werking |
---|---|---|---|---|---|---|
Albanië |
10-11-10 |
09-09-11 |
R |
|||
Bulgarije |
10-11-10 |
|||||
Cyprus |
08-09-11 |
|||||
Duitsland |
31-01-11 |
|||||
Finland |
10-11-10 |
|||||
Letland |
10-11-10 |
|||||
Luxemburg |
18-11-10 |
|||||
Macedonië, de voormalige Joegoslavische Republiek |
10-11-10 |
|||||
Oostenrijk |
10-11-10 |
|||||
Portugal |
10-11-10 |
|||||
Servië |
10-11-10 |
01-06-11 |
R |
|||
Slovenië |
10-11-10 |
|||||
Zweden |
17-11-10 |
|||||
* O=Ondertekening zonder voorbehoud of vereiste van ratificatie, R=Bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of kennisgeving, T=Toetreding, VG=Voortgezette gebonden heid, NB=Niet bekend |
De bepalingen van het Protocol zullen ingevolge artikel 14, tweede lid, in werking treden op de eerste dag van de maand die volgt op het verstrijken van een tijdvak van drie maanden na de nederlegging van de derde akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring.
Het Protocol dient ter aanvulling van:
Titel |
: |
Europees Verdrag betreffende uitlevering; Parijs, 13 december 1957 |
Tekst |
: |
Trb. 1965, 9 (Engels, Frans en vertaling) |
Laatste Trb. |
: |
Titel |
: |
Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag betreffende uitlevering; Straatsburg, 15 oktober 1975 |
Tekst |
: |
Trb. 1979, 119 (Engels, Frans en vertaling) |
Laatste Trb. |
: |
|
Titel |
: |
Tweede Aanvullend Protocol bij het Europees Verdrag betreffende uitlevering; Straatsburg, 17 maart 1978 |
Tekst |
: |
Trb. 1979, 120 (Engels, Frans en vertaling) |
Laatste Trb. |
: |
|
Titel |
: |
Statuut van de Raad van Europa; Londen, 5 mei 1949 |
Tekst |
: |
Trb. 1975, 70 (Engels, Frans en vertaling, zoals gewijzigd) |
Laatste Trb. |
: |
Uitgegeven de negentiende oktober 2011.
De Minister van Buitenlandse Zaken,
U. ROSENTHAL
Het voor eensluidend gewaarmerkt afschrift is nog niet ontvangen. In de tekst kunnen derhalve onjuistheden voorkomen die in een volgend Tractatenblad zullen worden gecorrigeerd.
Kopieer de link naar uw clipboard
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/trb-2011-200.html
De hier aangeboden pdf-bestanden van het Staatsblad, Staatscourant, Tractatenblad, provinciaal blad, gemeenteblad, waterschapsblad en blad gemeenschappelijke regeling vormen de formele bekendmakingen in de zin van de Bekendmakingswet en de Rijkswet goedkeuring en bekendmaking verdragen voor zover ze na 1 juli 2009 zijn uitgegeven. Voor pdf-publicaties van vóór deze datum geldt dat alleen de in papieren vorm uitgegeven bladen formele status hebben; de hier aangeboden elektronische versies daarvan worden bij wijze van service aangeboden.