30 211
Wijziging van de Visserijwet 1963 in verband met het vervallen van de Organisatie ter verbetering van de binnenvisserij en de sportvisakte alsmede enkele andere wijzigingen van deze wet

nr. 12
BRIEF VAN DE MINISTER VAN LANDBOUW, NATUUR EN VOEDSELKWALITEIT

Aan de Voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal

Den Haag, 22 augustus 2006

Tijdens de Algemene beraadslaging over het wetsvoorstel Wijziging van de Visserijwet 1963 in verband met het vervallen van de Organisatie ter Verbetering van de Binnenvisserij en de sportvisakte (Handelingen der Kamer II, vergaderjaar 2005–2006 nr. 91, blz. 5591–5607) heb ik toegezegd dat ik uw Kamer nader zou informeren over de regelgeving voor sportvisdocumenten in Canada en de ons omringende landen.

De aanleiding was een opmerking van de heer Lenards (VVD) in zijn pleidooi om het vissen met één hengel in de binnenwateren vrij van documenten toe te staan, zoals ook in Canada het geval zou zijn.

Hoewel ik niet uitsluit dat in bepaalde gedeelten van Canada het is toegestaan te vissen zonder documenten, is mij gebleken dat over het algemeen een Fishing Permit (nationale parken) of een Angling License (Yukon, Alberta, British Columbia, Nova Scotia) verplicht is. Indien op zalmachtigen wordt gevist, is bovendien een Salmon Catch Card verplicht.

In de ons omringende landen is de situatie als volgt.

– Bondsrepubliek Duitsland: Men moet in het bezit zijn van een «Fischereischein» dat men pas kan aanschaffen na een examen. Voorts moet men in het bezit zijn van een «Angelberechtigungsschein», in feite de private toestemming. Uitgifte van de documenten vindt plaats op deelstaatniveau, maar de documenten zijn in alle staten vergelijkbaar.

– Wallonië: Men dient in het bezit te zijn van een vergunning (verkrijgbaar op het postkantoor) en toestemming van de eigenaar van het water.

– Vlaanderen: In plaats van een vergunning kent men in Vlaanderen het «visverlof», eveneens verkrijgbaar op het postkantoor. In niet-staatswateren dient men tevens in het bezit te zijn van toestemming van de eigenaar van de oever.

– Denemarken: De hengelsport valt onder de recreatievisserij. Daarvoor is een «fish license» nodig die via het internet of op het postkantoor kan worden aangeschaft. Een uitzondering geldt voor personen jonger dan 18 jaar of ouder dan 65 jaar.

– Frankrijk: Alle hengelaars dienen in het bezit te zijn van een vergunning (carte de pêche). Er zijn verschillende mogelijkheden, afhankelijk van de soort visserij, de vissoorten en de categorie van het water. De carte de pêche wordt verkocht door hengelsportverenigingen, (hengel)sportwinkels en cafés.

– Verenigd Koninkrijk: In Engeland en Wales geeft het Environment Agency «rod fishing licenses» uit. In Noord-Ierland doet het Fish Conservancy Board dit. In Schotland is geen rod fishing license nodig. Wel is in alle gevallen een «permit» nodig van de eigenaar/beheerder van het water.

Ik stel vast dat de Nederlandse situatie niet sterk afwijkt van de ons omringende landen. In elk land is net zoals in Nederland één of meer documenten nodig om de hengelsport te kunnen beoefenen. De voorgestelde wetswijziging leidt ertoe dat er nog maar één document nodig is, met een extra uitzonderingsregime voor kinderen jonger dan 14 jaar.

De Minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit,

C. P. Veerman