41 (2010) Nr. 1

A. TITEL

Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen betreffende de burgerluchtvaart;

Beijing, 10 september 2010

B. TEKST1) 2)


Convention on the Suppression of Unlawful Acts relating to International Civil Aviation

The States Parties to this Convention,

Deeply concerned that unlawful acts against civil aviation jeopardize the safety and security of persons and property, seriously affect the operation of air services, airports and air navigation, and undermine the confidence of the peoples of the world in the safe and orderly conduct of civil aviation for all States;

Recognizing that new types of threats against civil aviation require new concerted efforts and policies of cooperation on the part of States; and

Being convinced that in order to better address these threats, there is an urgent need to strengthen the legal framework for international cooperation in preventing and suppressing unlawful acts against civil aviation;

Have agreed as follows:

Article 1

  • 1. Any person commits an offence if that person unlawfully and intentionally:

    • a) performs an act of violence against a person on board an aircraft in flight if that act is likely to endanger the safety of that aircraft; or

    • b) destroys an aircraft in service or causes damage to such an aircraft which renders it incapable of flight or which is likely to endanger its safety in flight; or

    • c) places or causes to be placed on an aircraft in service, by any means whatsoever, a device or substance which is likely to destroy that aircraft, or to cause damage to it which renders it incapable of flight, or to cause damage to it which is likely to endanger its safety in flight; or

    • d) destroys or damages air navigation facilities or interferes with their operation, if any such act is likely to endanger the safety of aircraft in flight; or

    • e) communicates information which that person knows to be false, thereby endangering the safety of an aircraft in flight; or

    • f) uses an aircraft in service for the purpose of causing death, serious bodily injury, or serious damage to property or the environment; or

    • g) releases or discharges from an aircraft in service any BCN weapon or explosive, radioactive, or similar substances in a manner that causes or is likely to cause death, serious bodily injury or serious damage to property or the environment; or

    • h) uses against or on board an aircraft in service any BCN weapon or explosive, radioactive, or similar substances in a manner that causes or is likely to cause death, serious bodily injury or serious damage to property or the environment; or

    • i) transports, causes to be transported, or facilitates the transport of, on board an aircraft:

      • 1. any explosive or radioactive material, knowing that it is intended to be used to cause, or in a threat to cause, with or without a condition, as is provided for under national law, death or serious injury or damage for the purpose of intimidating a population, or compelling a government or an international organization to do or to abstain from doing any act; or

      • 2. any BCN weapon, knowing it to be a BCN weapon as defined in Article 2; or

      • 3. any source material, special fissionable material, or equipment or material especially designed or prepared for the processing, use or production of special fissionable material, knowing that it is intended to be used in a nuclear explosive activity or in any other nuclear activity not under safeguards pursuant to a safeguards agreement with the International Atomic Energy Agency; or

      • 4. any equipment, materials or software or related technology that significantly contributes to the design, manufacture or delivery of a BCN weapon without lawful authorization and with the intention that it will be used for such purpose;

      provided that for activities involving a State Party, including those undertaken by a person or legal entity authorized by a State Party, it shall not be an offence under subparagraphs (3) and (4) if the transport of such items or materials is consistent with or is for a use or activity that is consistent with its rights, responsibilities and obligations under the applicable multilateral non-proliferation treaty to which it is a party including those referred to in Article 7.

  • 2. Any person commits an offence if that person unlawfully and intentionally, using any device, substance or weapon:

    • a) performs an act of violence against a person at an airport serving international civil aviation which causes or is likely to cause serious injury or death; or

    • b) destroys or seriously damages the facilities of an airport serving international civil aviation or aircraft not in service located thereon or disrupts the services of the airport,

    if such an act endangers or is likely to endanger safety at that airport.

  • 3. Any person also commits an offence if that person:

    • a) makes a threat to commit any of the offences in subparagraphs (a), (b), (c), (d), (f), (g) and (h) of paragraph 1 or in paragraph 2 of this Article; or

    • b) unlawfully and intentionally causes any person to receive such a threat,

    under circumstances which indicate that the threat is credible.

  • 4. Any person also commits an offence if that person:

    • a) attempts to commit any of the offences set forth in paragraph 1 or 2 of this Article; or

    • b) organizes or directs others to commit an offence set forth in paragraph 1, 2, 3 or 4(a) of this Article; or

    • c) participates as an accomplice in an offence set forth in paragraph 1, 2, 3 or 4(a) of this Article; or

    • d) unlawfully and intentionally assists another person to evade investigation, prosecution or punishment, knowing that the person has committed an act that constitutes an offence set forth in paragraph 1, 2, 3, 4(a), 4(b) or 4(c) of this Article, or that the person is wanted for criminal prosecution by law enforcement authorities for such an offence or has been sentenced for such an offence.

  • 5. Each State Party shall also establish as offences, when committed intentionally, whether or not any of the offences set forth in paragraph 1, 2 or 3 of this Article is actually committed or attempted, either or both of the following:

    • a) agreeing with one or more other persons to commit an offence set forth in paragraph 1, 2 or 3 of this Article and, where required by national law, involving an act undertaken by one of the participants in furtherance of the agreement; or

    • b) contributing in any other way to the commission of one or more offences set forth in paragraph 1, 2 or 3 of this Article by a group of persons acting with a common purpose, and such contribution shall either:

      • (i) be made with the aim of furthering the general criminal activity or purpose of the group, where such activity or purpose involves the commission of an offence set forth in paragraph 1, 2 or 3 of this Article; or

      • (ii) be made in the knowledge of the intention of the group to commit an offence set forth in paragraph 1, 2 or 3 of this Article.

Article 2

For the purposes of this Convention:

  • a) an aircraft is considered to be in flight at any time from the moment when all its external doors are closed following embarkation until the moment when any such door is opened for disembarkation; in the case of a forced landing, the flight shall be deemed to continue until the competent authorities take over the responsibility for the aircraft and for persons and property on board;

  • b) an aircraft is considered to be in service from the beginning of the preflight preparation of the aircraft by ground personnel or by the crew for a specific flight until twenty-four hours after any landing; the period of service shall, in any event, extend for the entire period during which the aircraft is in flight as defined in paragraph (a) of this Article;

  • c) “Air navigation facilities” include signals, data, information or systems necessary for the navigation of the aircraft;

  • d) “Toxic chemical” means any chemical which through its chemical action on life processes can cause death, temporary incapacitation or permanent harm to humans or animals. This includes all such chemicals, regardless of their origin or of their method of production, and regardless of whether they are produced in facilities, in munitions or elsewhere;

  • e) “Radioactive material” means nuclear material and other radioactive substances which contain nuclides which undergo spontaneous disintegration (a process accompanied by emission of one or more types of ionizing radiation, such as alpha-, beta-, neutron particles and gamma rays) and which may, owing to their radiological or fissile properties, cause death, serious bodily injury or substantial damage to property or to the environment;

  • f) “Nuclear material” means plutonium, except that with isotopic concentration exceeding 80 per cent in plutonium-238; uranium-233; uranium enriched in the isotope 235 or 233; uranium containing the mixture of isotopes as occurring in nature other than in the form of ore or ore residue; or any material containing one or more of the foregoing;

  • g) “Uranium enriched in the isotope 235 or 233” means uranium containing the isotope 235 or 233 or both in an amount such that the abundance ratio of the sum of these isotopes to the isotope 238 is greater than the ratio of the isotope 235 to the isotope 238 occurring in nature;

  • h) “BCN weapon” means:

    • a) “biological weapons”, which are:

      • (i) microbial or other biological agents, or toxins whatever their origin or method of production, of types and in quantities that have no justification for prophylactic, protective or other peaceful purposes; or

      • (ii) weapons, equipment or means of delivery designed to use such agents or toxins for hostile purposes or in armed conflict.

    • b) “chemical weapons”, which are, together or separately:

      • (i) toxic chemicals and their precursors, except where intended for:

        • A) industrial, agricultural, research, medical, pharmaceutical or other peaceful purposes; or

        • B) protective purposes, namely those purposes directly related to protection against toxic chemicals and to protection against chemical weapons; or

        • C) military purposes not connected with the use of chemical weapons and not dependent on the use of the toxic properties of chemicals as a method of warfare; or

        • D) law enforcement including domestic riot control purposes,

        as long as the types and quantities are consistent with such purposes;

      • (ii) munitions and devices specifically designed to cause death or other harm through the toxic properties of those toxic chemicals specified in subparagraph (b)(i), which would be released as a result of the employment of such munitions and devices;

      • (iii) any equipment specifically designed for use directly in connection with the employment of munitions and devices specified in subparagraph (b)(ii).

    • c) nuclear weapons and other nuclear explosive devices.

  • i) “Precursor” means any chemical reactant which takes part at any stage in the production by whatever method of a toxic chemical. This includes any key component of a binary or multicomponent chemical system;

  • j) the terms “source material” and “special fissionable material” have the same meaning as given to those terms in the Statute of the International Atomic Energy Agency, done at New York on 26 October 1956.

Article 3

Each State Party undertakes to make the offences set forth in Article 1 punishable by severe penalties.

Article 4

  • 1. Each State Party, in accordance with its national legal principles, may take the necessary measures to enable a legal entity located in its territory or organized under its laws to be held liable when a person responsible for management or control of that legal entity has, in that capacity, committed an offence set forth in Article 1. Such liability may be criminal, civil or administrative.

  • 2. Such liability is incurred without prejudice to the criminal liability of individuals having committed the offences.

  • 3. If a State Party takes the necessary measures to make a legal entity liable in accordance with paragraph 1 of this Article, it shall endeavor to ensure that the applicable criminal, civil or administrative sanctions are effective, proportionate and dissuasive. Such sanctions may include monetary sanctions.

Article 5

  • 1. This Convention shall not apply to aircraft used in military, customs or police services.

  • 2. In the cases contemplated in subparagraphs (a), (b), (c), (e), (f), (g), (h) and (i) of paragraph 1 of Article 1, this Convention shall apply irrespective of whether the aircraft is engaged in an international or domestic flight, only if:

    • a) the place of take-off or landing, actual or intended, of the aircraft is situated outside the territory of the State of registry of that aircraft; or

    • b) the offence is committed in the territory of a State other than the State of registry of the aircraft.

  • 3. Notwithstanding paragraph 2 of this Article, in the cases contemplated in subparagraphs (a), (b), (c), (e), (f), (g), (h) and (i) of paragraph 1 of Article 1, this Convention shall also apply if the offender or the alleged offender is found in the territory of a State other than the State of registry of the aircraft.

  • 4. With respect to the States Parties mentioned in Article 15 and in the cases set forth in subparagraphs (a), (b), (c), (e), (f), (g), (h) and (i) of paragraph 1 of Article 1, this Convention shall not apply if the places referred to in subparagraph (a) of paragraph 2 of this Article are situated within the territory of the same State where that State is one of those referred to in Article 15, unless the offence is committed or the offender or alleged offender is found in the territory of a State other than that State.

  • 5. In the cases contemplated in subparagraph (d) of paragraph 1 of Article 1, this Convention shall apply only if the air navigation facilities are used in international air navigation.

  • 6. The provisions of paragraphs 2, 3, 4 and 5 of this Article shall also apply in the cases contemplated in paragraph 4 of Article 1.

Article 6

  • 1. Nothing in this Convention shall affect other rights, obligations and responsibilities of States and individuals under international law, in particular the purposes and principles of the Charter of the United Nations, the Convention on International Civil Aviation and international humanitarian law.

  • 2. The activities of armed forces during an armed conflict, as those terms are understood under international humanitarian law, which are governed by that law are not governed by this Convention, and the activities undertaken by military forces of a State in the exercise of their official duties, inasmuch as they are governed by other rules of international law, are not governed by this Convention.

  • 3. The provisions of paragraph 2 of this Article shall not be interpreted as condoning or making lawful otherwise unlawful acts, or precluding prosecution under other laws.

Article 7

Nothing in this Convention shall affect the rights, obligations and responsibilities under the Treaty on the Non-Proliferation of Nuclear Weapons, signed at London, Moscow and Washington on 1 July 1968, the Convention on the Prohibition of the Development, Production and Stockpiling of Bacteriological (Biological) and Toxin Weapons and on Their Destruction, signed at London, Moscow and Washington on 10 April 1972, or the Convention on the Prohibition of the Development, Production, Stockpiling and Use of Chemical Weapons and on Their Destruction, signed at Paris on 13 January 1993, of States Parties to such treaties.

Article 8

  • 1. Each State Party shall take such measures as may be necessary to establish its jurisdiction over the offences set forth in Article 1 in the following cases:

    • a) when the offence is committed in the territory of that State;

    • b) when the offence is committed against or on board an aircraft registered in that State;

    • c) when the aircraft on board which the offence is committed lands in its territory with the alleged offender still on board;

    • d) when the offence is committed against or on board an aircraft leased without crew to a lessee whose principal place of business or, if the lessee has no such place of business, whose permanent residence is in that State;

    • e) when the offence is committed by a national of that State.

  • 2. Each State Party may also establish its jurisdiction over any such offence in the following cases:

    • a) when the offence is committed against a national of that State;

    • b) when the offence is committed by a stateless person whose habitual residence is in the territory of that State.

  • 3. Each State Party shall likewise take such measures as may be necessary to establish its jurisdiction over the offences set forth in Article 1, in the case where the alleged offender is present in its territory and it does not extradite that person pursuant to Article 12 to any of the States Parties that have established their jurisdiction in accordance with the applicable paragraphs of this Article with regard to those offences.

  • 4. This Convention does not exclude any criminal jurisdiction exercised in accordance with national law.

Article 9

  • 1. Upon being satisfied that the circumstances so warrant, any State Party in the territory of which the offender or the alleged offender is present, shall take that person into custody or take other measures to ensure that person’s presence. The custody and other measures shall be as provided in the law of that State but may only be continued for such time as is necessary to enable any criminal or extradition proceedings to be instituted.

  • 2. Such State shall immediately make a preliminary enquiry into the facts.

  • 3. Any person in custody pursuant to paragraph 1 of this Article shall be assisted in communicating immediately with the nearest appropriate representative of the State of which that person is a national.

  • 4. When a State Party, pursuant to this Article, has taken a person into custody, it shall immediately notify the States Parties which have established jurisdiction under paragraph 1 of Article 8 and established jurisdiction and notified the Depositary under subparagraph (a) of paragraph 4 of Article 21 and, if it considers it advisable, any other interested States of the fact that such person is in custody and of the circumstances which warrant that person’s detention. The State Party which makes the preliminary enquiry contemplated in paragraph 2 of this Article shall promptly report its findings to the said States Parties and shall indicate whether it intends to exercise jurisdiction.

Article 10

The State Party in the territory of which the alleged offender is found shall, if it does not extradite that person, be obliged, without exception whatsoever and whether or not the offence was committed in its territory, to submit the case to its competent authorities for the purpose of prosecution. Those authorities shall take their decision in the same manner as in the case of any ordinary offence of a serious nature under the law of that State.

Article 11

Any person who is taken into custody, or regarding whom any other measures are taken or proceedings are being carried out pursuant to this Convention, shall be guaranteed fair treatment, including enjoyment of all rights and guarantees in conformity with the law of the State in the territory of which that person is present and applicable provisions of international law, including international human rights law.

Article 12

  • 1. The offences set forth in Article 1 shall be deemed to be included as extraditable offences in any extradition treaty existing between States Parties. States Parties undertake to include the offences as extraditable offences in every extradition treaty to be concluded between them.

  • 2. If a State Party which makes extradition conditional on the existence of a treaty receives a request for extradition from another State Party with which it has no extradition treaty, it may at its option consider this Convention as the legal basis for extradition in respect of the offences set forth in Article 1. Extradition shall be subject to the other conditions provided by the law of the requested State.

  • 3. States Parties which do not make extradition conditional on the existence of a treaty shall recognize the offences set forth in Article 1 as extraditable offences between themselves subject to the conditions provided by the law of the requested State.

  • 4. Each of the offences shall be treated, for the purpose of extradition between States Parties, as if it had been committed not only in the place in which it occurred but also in the territories of the States Parties required to establish their jurisdiction in accordance with subparagraphs (b), (c), (d) and (e) of paragraph 1 of Article 8, and who have established jurisdiction in accordance with paragraph 2 of Article 8.

  • 5. The offences set forth in subparagraphs (a) and (b) of paragraph 5 of Article 1 shall, for the purpose of extradition between States Parties, be treated as equivalent.

Article 13

None of the offences set forth in Article 1 shall be regarded, for the purposes of extradition or mutual legal assistance, as a political offence or as an offence connected with a political offence or as an offence inspired by political motives. Accordingly, a request for extradition or for mutual legal assistance based on such an offence may not be refused on the sole ground that it concerns a political offence or an offence connected with a political offence or an offence inspired by political motives.

Article 14

Nothing in this Convention shall be interpreted as imposing an obligation to extradite or to afford mutual legal assistance if the requested State Party has substantial grounds for believing that the request for extradition for offences set forth in Article 1 or for mutual legal assistance with respect to such offences has been made for the purpose of prosecuting or punishing a person on account of that person’s race, religion, nationality, ethnic origin, political opinion or gender, or that compliance with the request would cause prejudice to that person’s position for any of these reasons.

Article 15

The States Parties which establish joint air transport operating organizations or international operating agencies, which operate aircraft which are subject to joint or international registration shall, by appropriate means, designate for each aircraft the State among them which shall exercise the jurisdiction and have the attributes of the State of registry for the purpose of this Convention and shall give notice thereof to the Secretary General of the International Civil Aviation Organization who shall communicate the notice to all States Parties to this Convention.

Article 16

  • 1. States Parties shall, in accordance with international and national law, endeavour to take all practicable measures for the purpose of preventing the offences set forth in Article 1.

  • 2. When, due to the commission of one of the offences set forth in Article 1, a flight has been delayed or interrupted, any State Party in whose territory the aircraft or passengers or crew are present shall facilitate the continuation of the journey of the passengers and crew as soon as practicable, and shall without delay return the aircraft and its cargo to the persons lawfully entitled to possession.

Article 17

  • 1. States Parties shall afford one another the greatest measure of assistance in connection with criminal proceedings brought in respect of the offences set forth in Article 1. The law of the State requested shall apply in all cases.

  • 2. The provisions of paragraph 1 of this Article shall not affect obligations under any other treaty, bilateral or multilateral, which governs or will govern, in whole or in part, mutual assistance in criminal matters.

Article 18

Any State Party having reason to believe that one of the offences set forth in Article 1 will be committed shall, in accordance with its national law, furnish any relevant information in its possession to those States Parties which it believes would be the States set forth in paragraphs 1 and 2 of Article 8.

Article 19

Each State Party shall in accordance with its national law report to the Council of the International Civil Aviation Organization as promptly as possible any relevant information in its possession concerning:

  • a) the circumstances of the offence;

  • b) the action taken pursuant to paragraph 2 of Article 16;

  • c) the measures taken in relation to the offender or the alleged offender and, in particular, the results of any extradition proceedings or other legal proceedings.

Article 20

  • 1. Any dispute between two or more States Parties concerning the interpretation or application of this Convention which cannot be settled through negotiation, shall, at the request of one of them, be submitted to arbitration. If within six months from the date of the request for arbitration the Parties are unable to agree on the organization of the arbitration, any one of those Parties may refer the dispute to the International Court of Justice by request in conformity with the Statute of the Court.

  • 2. Each State may at the time of signature, ratification, acceptance or approval of this Convention or accession thereto, declare that it does not consider itself bound by the preceding paragraph. The other States Parties shall not be bound by the preceding paragraph with respect to any State Party having made such a reservation.

  • 3. Any State Party having made a reservation in accordance with the preceding paragraph may at any time withdraw this reservation by notification to the Depositary.

Article 21

  • 1. This Convention shall be open for signature in Beijing on 10 September 2010 by States participating in the Diplomatic Conference on Aviation Security held at Beijing from 30 August to 10 September 2010. After 27 September 2010, this Convention shall be open to all States for signature at the Headquarters of the International Civil Aviation Organization in Montréal until it enters into force in accordance with Article 22.

  • 2. This Convention is subject to ratification, acceptance or approval. The instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the Secretary General of the International Civil Aviation Organization, which is hereby designated as the Depositary.

  • 3. Any State which does not ratify, accept or approve this Convention in accordance with paragraph 2 of this Article may accede to it at any time. The instrument of accession shall be deposited with the Depositary.

  • 4. Upon ratifying, accepting, approving or acceding to this Convention, each State Party:

    • a) shall notify the Depositary of the jurisdiction it has established under its national law in accordance with paragraph 2 of Article 8, and immediately notify the Depositary of any change; and (b) may declare that it shall apply the provisions of subparagraph (d) of paragraph 4 of Article 1 in accordance with the principles of its criminal law concerning family exemptions from liability.

Article 22

  • 1. This Convention shall enter into force on the first day of the second month following the date of the deposit of the twenty-second instrument of ratification, acceptance, approval or accession.

  • 2. For each State ratifying, accepting, approving or acceding to this Convention after the deposit of the twenty-second instrument of ratification, acceptance, approval or accession, this Convention shall enter into force on the first day of the second month following the date of the deposit by such State of its instrument of ratification, acceptance, approval or accession.

  • 3. As soon as this Convention enters into force, it shall be registered with the United Nations by the Depositary.

Article 23

  • 1. Any State Party may denounce this Convention by written notification to the Depositary.

  • 2. Denunciation shall take effect one year following the date on which notification is received by the Depositary.

Article 24

As between the States Parties, this Convention shall prevail over the following instruments:

  • a) the Convention for the Suppression of Unlawful Acts Against the Safety of Civil Aviation, Signed at Montreal on 23 September 1971; and

  • b) the Protocol for the Suppression of Unlawful Acts of Violence at Airports Serving International Civil Aviation, Supplementary to the Convention for the Suppression of Unlawful Acts Against the Safety of Civil Aviation, Done at Montreal on 23 September 1971, Signed at Montreal on 24 February 1988.

Article 25

The Depositary shall promptly inform all States Parties to this Convention and all signatory or acceding States to this Convention of the date of each signature, the date of deposit of each instrument of ratification, approval, acceptance or accession, the date of coming into force of this Convention, and other relevant information.

IN WITNESS WHEREOF the undersigned Plenipotentiaries, having been duly authorized, have signed this Convention.

DONE at Beijing on the tenth day of September of the year Two Thousand and Ten in the English, Arabic, Chinese, French, Russian and Spanish languages, all texts being equally authentic, such authenticity to take effect upon verification by the Secretariat of the Conference under the authority of the President of the Conference within ninety days hereof as to the conformity of the texts with one another. This Convention shall remain deposited in the archives of the International Civil Aviation Organization, and certified copies thereof shall be transmitted by the Depositary to all Contracting States to this Convention.


Convention sur la répression des actes illicites dirigés contre l’aviation civile internationale

Les États Parties à la présente Convention,

Profondément préoccupés par le fait que les actes illicites dirigés contre l’aviation civile compromettent la sécurité et la sûreté des personnes et des biens, gênent sérieusement l’exploitation des services aériens, des aéroports et de la navigation aérienne, et minent la confiance des peuples du monde dans la conduite sûre et ordonnée de l’aviation civile pour tous les États,

Reconnaissant que de nouveaux types de menaces contre l’aviation civile exigent de nouveaux efforts concertés et de nouvelles politiques de coopération de la part des États, et

Convaincus que, pour mieux faire face à ces menaces, il est urgent de renforcer le cadre juridique de la coopération internationale pour prévenir et réprimer les actes illicites dirigés contre l’aviation civile,

Sont convenus des dispositions suivantes :

Article 1er

  • 1. Commet une infraction pénale toute personne qui, illicitement et intentionnellement :

    • a) accomplit un acte de violence à l’encontre d’une personne se trouvant à bord d’un aéronef en vol, si cet acte est de nature à compromettre la sécurité de cet aéronef ; ou

    • b) détruit un aéronef en service ou cause à un tel aéronef des dommages qui le rendent inapte au vol ou qui sont de nature à compromettre sa sécurité en vol ; ou

    • c) place ou fait placer sur un aéronef en service, par quelque moyen que ce soit, un dispositif ou des substances propres à détruire ledit aéronef ou à lui causer des dommages qui le rendent inapte au vol ou qui sont de nature à compromettre sa sécurité en vol ; ou

    • d) détruit ou endommage des installations ou services de navigation aérienne ou en perturbe le fonctionnement, si l’un de ces actes est de nature à compromettre la sécurité d’aéronefs en vol ; ou

    • e) communique une information qu’elle sait être fausse et, de ce fait, compromet la sécurité d’un aéronef en vol ; ou

    • f) utilise un aéronef en service dans le but de provoquer la mort ou de causer des dommages corporels graves ou des dégâts graves à des biens ou à l’environnement ;ou

    • g) libère ou décharge à partir d’un aéronef en service une arme BCN ou des matières explosives ou radioactives, ou des substances semblables, d’une manière qui provoque ou est susceptible de provoquer la mort, ou de causer des dommages corporels graves ou des dégâts graves à des biens ou à l’environnement ; ou

    • h) utilise contre un aéronef ou à bord d’un aéronef en service une arme BCN ou des matières explosives ou radioactives, ou des substances semblables, d’une manière qui provoque ou est susceptible de provoquer la mort, ou de causer des dommages corporels graves ou des dégâts graves à des biens ou à l’environnement ; ou

    • i) transporte, fait transporter ou facilite le transport à bord d’un aéronef :

      • 1. des explosifs ou des matières radioactives, en sachant que ceux-ci sont destinés à provoquer, ou à menacer de provoquer la mort ou des dommages corporels ou matériels graves, ladite menace étant assortie ou non, en vertu du droit national, d’une condition, afin d’intimider une population ou de contraindre un gouvernement ou une organisation internationale à accomplir ou à s’abstenir d’accomplir un acte quelconque ; ou

      • 2. toute arme BCN, en sachant qu’il s’agit d’une arme BCN au sens de l’article 2 ; ou

      • 3. des matières brutes ou produits fissiles spéciaux, équipements ou matières spécialement conçus ou préparés pour le traitement, l’utilisation ou la production de produits fissiles spéciaux, en sachant que ces matières, produits ou équipements sont destinés à une activité relative aux explosifs nucléaires ou à toute autre activité nucléaire non soumise à des garanties en vertu d’un accord de garanties avec l’Agence internationale de l’énergie atomique ; ou

      • 4. des équipements, matières ou logiciels, ou des technologies connexes qui contribuent de manière significative à la conception, à la fabrication ou au lancement d’une arme BCN sans autorisation licite et avec l’intention de les utiliser à cette fin ;

      étant entendu que pour les activités faisant intervenir un État partie, y compris celles qui sont entreprises par une personne ou une personne morale autorisée par un État partie, il n’y a pas infraction en vertu des sous-alinéas (3) et (4) si le transport de ces articles ou matières est compatible avec ou destiné à une utilisation ou activité compatible avec ses droits, responsabilités et obligations en vertu du traité multilatéral de non-prolifération applicable auquel il est partie, y compris ceux qui sont cités à l’article 7.

  • 2. Commet une infraction pénale toute personne qui, illicitement et intentionnellement, à l’aide d’un dispositif, d’une substance ou d’une arme :

    • a) accomplit à l’encontre d’une personne, dans un aéroport servant à l’aviation civile internationale, un acte de violence qui cause ou est de nature à causer des blessures graves ou la mort ; ou

    • b) détruit ou endommage gravement les installations d’un aéroport servant à l’aviation civile internationale ou des aéronefs qui ne sont pas en service et qui se trouvent dans l’aéroport, ou interrompt les services de l’aéroport,

    si cet acte compromet ou est de nature à compromettre la sécurité dans cet aéroport.

  • 3. Commet également une infraction toute personne qui :

    • a) menace de commettre l’une des infractions visées aux alinéas (a), (b), (c), (d), (f), (g) et (h) du paragraphe 1 ou au paragraphe 2 du présent article ; ou

    • b) fait en sorte, illicitement et intentionnellement, qu’une personne reçoive une telle menace,

    dans des circonstances qui indiquent la crédibilité de la menace.

  • 4. Commet également une infraction pénale toute personne qui :

    • a) tente de commettre l’une des infractions visées aux paragraphes 1 ou 2 du présent article ; ou

    • b) organise ou fait commettre par d’autres personnes une infraction visée aux paragraphes 1, 2, 3 ou 4, alinéa (a), du présent article ; ou

    • c) participe comme complice à une infraction visée aux paragraphes 1, 2, 3 ou 4, alinéa (a), du présent article ; ou

    • d) illicitement ou intentionnellement, aide une personne à se soustraire à une enquête, à des poursuites ou à une peine, en sachant que cette personne a commis un acte qui constitue une infraction visée aux paragraphes 1, 2, 3, 4, alinéa (a), 4, alinéa (b), ou 4, alinéa (c), du présent article, ou qu’elle est recherchée en vue de poursuites criminelles pour une telle infraction par les autorités d’application de la loi, ou qu’elle a été condamnée pour une telle infraction.

  • 5. Chaque État partie confère aussi le caractère d’infraction pénale à l’un ou l’autre des actes suivants ou aux deux, lorsqu’ils sont commis intentionnellement, que les infractions visées aux paragraphes 1, 2 ou 3 du présent article soient ou non effectivement commises ou tentées :

    • a) s’entendre avec une ou plusieurs autres personnes en vue de commettre une infraction visée aux paragraphes 1, 2 ou 3 du présent article et qui, lorsque le droit interne l’exige, implique un acte commis par un des participants en vertu de cette entente ; ou

    • b) contribuer de toute autre manière à la perpétration d’une ou plusieurs infractions visées aux paragraphes 1, 2 ou 3 du présent article par un groupe de personnes agissant de concert et :

      • (i) soit pour faciliter l’activité criminelle générale du groupe ou servir le but de celui-ci, lorsque cette activité ou ce but suppose la perpétration d’une infraction visée aux paragraphes 1, 2 ou 3 du présent article ;

      • (ii) soit en sachant que le groupe a l’intention de commettre une infraction visée aux paragraphes 1, 2 ou 3 du présent article.

Article 2

Aux fins de la présente Convention :

  • a) un aéronef est considéré comme étant en vol depuis le moment où, l’embarquement étant terminé, toutes ses portes extérieures ont été fermées jusqu’au moment où l’une de ces portes est ouverte en vue du débarquement ; en cas d’atterrissage forcé, le vol est censé se poursuivre jusqu’à ce que l’autorité compétente prenne en charge l’aéronef ainsi que les personnes et biens à bord ;

  • b) un aéronef est considéré comme étant en service depuis le moment où le personnel au sol ou l’équipage commence à le préparer en vue d’un vol déterminé jusqu’à l’expiration d’un délai de vingt-quatre heures suivant tout atterrissage ; la période de service s’étend en tout état de cause à la totalité du temps pendant lequel l’aéronef se trouve en vol au sens de l’alinéa (a) du présent article ;

  • c) les « installations et services de navigation aérienne » comprennent les signaux, données, renseignements ou systèmes nécessaires à la navigation de l’aéronef ;

  • d) « produit chimique toxique » s’entend de tout produit chimique qui, par son action chimique sur des processus biologiques, peut provoquer chez les êtres humains ou les animaux la mort, une incapacité temporaire ou des dommages permanents. Cela comprend tous les produits chimiques de ce type, quels qu’en soient l’origine ou le mode de fabrication, qu’ils soient obtenus dans des installations, dans des munitions ou ailleurs ;

  • e) « matière radioactive » s’entend de toute matière nucléaire ou autre substance radioactive contenant des nucléides qui se désintègrent spontanément (processus accompagné de l’émission d’un ou plusieurs types de rayonnements ionisants tels que les rayons alpha, bêta et gamma et les neutrons) et qui pourraient, du fait de leurs propriétés radiologiques ou fissiles, causer la mort, des dommages corporels graves ou des dommages substantiels aux biens ou à l’environnement ;

  • f) « matières nucléaires » s’entend du plutonium, à l’exception du plutonium dont la concentration isotopique en plutonium 238 dépasse 80 %, de l’uranium 233, de l’uranium enrichi en isotope 235 ou 233, de l’uranium contenant le mélange d’isotopes qui se trouve dans la nature autrement que sous la forme de minerai ou de résidu de minerai, ou de toute autre matière contenant un ou plusieurs de ces éléments précités ;

  • g) « uranium enrichi en isotope 235 ou 233 » s’entend de l’uranium contenant soit l’isotope 235, soit l’isotope 233, soit ces deux isotopes, en quantité telle que le rapport entre les teneurs isotopiques pour la somme de ces deux isotopes et l’isotope 238 est supérieur au rapport entre l’isotope 235 et l’isotope 238 dans l’uranium naturel ;

  • h) « armes BCN » s’entend :

    • a) des « armes biologiques », qui sont :

      • (i) des agents microbiologiques ou autres agents biologiques ainsi que des toxines, quels qu’en soient l’origine ou le mode de production, de types et en quantités qui ne sont pas destinés à des fins prophylactiques, de protection ou à d’autres fins pacifiques ; ou

      • (ii) des armes, de l’équipement ou des vecteurs destinés à l’emploi de tels agents ou toxines à des fins hostiles ou dans des conflits armés ;

    • b) des « armes chimiques », qui sont, prises ensemble ou séparément :

      • (i) des produits chimiques toxiques et leurs précurseurs, à l’exception de ceux qui sont destinés :

        • A) à des fins industrielles, agricoles, médicales, pharmaceutiques, de recherche, ou à d’autres fins pacifiques ; ou

        • B) à des fins de protection, c’est-à-dire ayant un rapport direct avec la protection contre les produits chimiques toxiques et la protection contre les armes chimiques ; ou

        • C) à des fins militaires sans rapport avec l’emploi d’armes chimiques et qui ne sont pas tributaires de l’emploi, en tant que moyen de guerre, des propriétés toxiques de produits chimiques ; ou

        • D) à des fins de maintien de l’ordre public, y compris de lutte antiémeute sur le plan intérieur ;

        aussi longtemps que les types et quantités sont compatibles avec de telles fins ;

      • (ii) des munitions et dispositifs expressément conçus pour provoquer la mort ou d’autres dommages par l’action toxique des produits chimiques toxiques définis à l’alinéa (b), sous-alinéa (i), qui seraient libérés du fait de l’emploi de ces munitions et dispositifs ;

      • (iii) tout équipement expressément destiné à être utilisé directement en liaison avec l’emploi de munitions et dispositifs visés à l’alinéa (b), sous-alinéa (ii) ;

    • c) des armes nucléaires et autres dispositifs explosifs nucléaires ;

  • i) « précurseur » s’entend de tout réactif chimique qui entre à un stade quelconque dans la fabrication d’un produit chimique toxique, quel que soit le procédé utilisé. Cela comprend tout composant clé d’un système chimique binaire ou à composants multiples ;

  • j) les termes « matière brute » et « produit fissile spécial » ont le même sens que celui qui leur est donné dans le Statut de l’Agence internationale de l’énergie atomique, fait à New York le 26 octobre 1956.

Article 3

Tout État partie s’engage à réprimer de peines sévères les infractions visées à l’article 1er.

Article 4

  • 1. Chaque État partie, conformément aux principes de son droit national, peut prendre les mesures nécessaires pour que la responsabilité d’une personne morale située sur son territoire ou constituée sous l’empire de sa législation soit engagée lorsqu’une personne responsable de la direction ou du contrôle de cette personne morale a, en cette qualité, commis une infraction visée à l’article 1er.

    Cette responsabilité peut être pénale, civile ou administrative.

  • 2. Ladite responsabilité est engagée sans préjudice de la responsabilité pénale des personnes physiques qui ont commis les infractions.

  • 3. Si un État partie prend les mesures nécessaires pour engager la responsabilité d’une personne morale en vertu du paragraphe 1 du présent article, il s’efforce de veiller à ce que les sanctions pénales, civiles ou administratives applicables soient efficaces, proportionnées et dissuasives. Ces sanctions peuvent être notamment d’ordre pécuniaire.

Article 5

  • 1. La présente Convention ne s’applique pas aux aéronefs utilisés à des fins militaires, de douane ou de police.

  • 2. Dans les cas visés aux alinéas (a), (b), (c), (e), (f), (g), (h) et (i) du paragraphe 1 de l’article 1er, la présente Convention, qu’il s’agisse d’un aéronef en vol international ou intérieur, ne s’applique que :

    • a) si le lieu réel ou prévu du décollage ou de l’atterrissage de l’aéronef est situé hors du territoire de l’État d’immatriculation de cet aéronef ; ou

    • b) si l’infraction est commise sur le territoire d’un État autre que l’État d’immatriculation de l’aéronef.

  • 3. Nonobstant les dispositions du paragraphe 2 du présent article, dans les cas visés aux alinéas (a), (b), (c), (e), (f), (g), (h) et (i) du paragraphe 1 de l’article 1er, la présente Convention s’applique également si l’auteur ou l’auteur présumé de l’infraction est découvert sur le territoire d’un État autre que l’État d’immatriculation de l’aéronef.

  • 4. En ce qui concerne les États parties visés à l’article 15 et dans les cas visés aux alinéas (a), (b), (c), (e), (f), (g), (h) et (i) du paragraphe 1 de l’article 1er, la présente Convention ne s’applique pas si les lieux mentionnés à l’alinéa (a) du paragraphe 2 du présent article sont situés sur le territoire d’un seul des États visés à l’article 15, à moins que l’infraction soit commise ou que l’auteur ou l’auteur présumé de l’infraction soit découvert sur le territoire d’un autre État.

  • 5. Dans les cas visés à l’alinéa (d) du paragraphe 1 de l’article 1er, la présente Convention ne s’applique que si les installations et services de navigation aérienne sont utilisés pour la navigation aérienne internationale.

  • 6. Les dispositions des paragraphes 2, 3, 4 et 5 du présent article s’appliquent également dans les cas prévus au paragraphe 4 de l’article 1er.

Article 6

  • 1. Aucune disposition de la présente Convention ne modifie les autres droits, obligations et responsabilités qui découlent pour les États et les individus du droit international, et en particulier des buts et principes de la Charte des Nations Unies, de la Convention relative à l’aviation civile internationale et du droit international humanitaire.

  • 2. Les activités des forces armées en période de conflit armé, au sens donné à ces termes en droit international humanitaire, qui sont régies par ce droit, ne sont pas régies par la présente Convention, et les activités accomplies par les forces armées d’un État dans l’exercice de leurs fonctions officielles, dans la mesure où elles sont régies par d’autres règles de droit international, ne sont pas régies non plus par la présente Convention.

  • 3. Les dispositions du paragraphe 2 du présent article ne s’interprètent pas comme excusant ou rendant licites des actes par ailleurs illicites, ni comme excluant l’exercice de poursuites sous l’empire d’autres lois.

Article 7

Aucune disposition de la présente Convention ne porte atteinte aux droits, obligations et responsabilités des États parties au Traité sur la non-prolifération des armes nucléaires, signé à Londres, Moscou et Washington le 1er juillet 1968, à la Convention sur l’interdiction de la mise au point, de la fabrication et du stockage des armes bactériologiques (biologiques) ou à toxines et sur leur destruction, signée à Londres, Moscou et Washington le 10 avril 1972, ou à la Convention sur l’interdiction de la mise au point, de la fabrication, du stockage et de l’emploi des armes chimiques et sur leur destruction, signée à Paris le 13 janvier 1993.

Article 8

  • 1. Tout État partie prend les mesures nécessaires pour établir sa compétence aux fins de connaître des infractions visées à l’article 1er dans les cas suivants :

    • a) si l’infraction est commise sur le territoire de cet État ;

    • b) si l’infraction est commise à l’encontre ou à bord d’un aéronef immatriculé dans cet État ;

    • c) si l’aéronef à bord duquel l’infraction est commise atterrit sur son territoire avec l’auteur présumé de l’infraction encore à bord ;

    • d) si l’infraction est commise à l’encontre ou à bord d’un aéronef donné en location sans équipage à une personne qui a son principal établissement, ou à défaut sa résidence permanente, dans ledit État ;

    • e) si l’infraction est commise par un ressortissant de cet État.

  • 2. Tout État partie peut également établir sa compétence aux fins de connaître de ces infractions dans les cas suivants :

    • a) si l’infraction est commise contre un ressortissant de cet État ;

    • b) si l’infraction est commise par un apatride qui a sa résidence habituelle sur le territoire de cet État.

  • 3. Tout État partie prend également les mesures nécessaires pour établir sa compétence aux fins de connaître des infractions visées à l’article 1er dans les cas où l’auteur présumé de l’une des infractions se trouve sur son territoire et où ledit État ne l’extrade pas conformément à l’article 12 vers l’un des États parties qui ont établi leur compétence aux fins de connaître de ces infractions conformément aux paragraphes applicables du présent article.

  • 4. La Convention n’écarte aucune compétence pénale exercée conformément au droit national.

Article 9

  • 1. S’il estime que les circonstances le justifient, tout État partie sur le territoire duquel se trouve l’auteur ou l’auteur présumé de l’infraction assure la détention de cette personne ou prend toutes autres mesures nécessaires pour assurer sa présence. Cette détention et ces mesures doivent être conformes au droit dudit État ; elles ne peuvent être maintenues que pendant le délai nécessaire à l’engagement de poursuites pénales ou d’une procédure d’extradition.

  • 2. Ledit État procède immédiatement à une enquête préliminaire en vue d’établir les faits.

  • 3. Toute personne détenue en application du paragraphe 1 du présent article peut communiquer immédiatement avec le plus proche représentant qualifié de l’État dont elle a la nationalité ; toutes facilités lui sont accordées à cette fin.

  • 4. Lorsqu’un État partie a mis une personne en détention conformément aux dispositions du présent article, il avise immédiatement de cette détention, ainsi que des circonstances qui la justifient, les États parties qui ont établi leur compétence en vertu du paragraphe 1 de l’article 8 et établi leur compétence et informé le dépositaire en vertu de l’alinéa (a) du paragraphe 4 de l’article 21 et, s’il le juge opportun, tous autres États intéressés. L’État partie qui procède à l’enquête préliminaire visée au paragraphe 2 du présent article en communique rapidement les conclusions auxdits États parties et leur indique s’il entend exercer sa compétence.

Article 10

L’État partie sur le territoire duquel l’auteur présumé de l’une des infractions est découvert, s’il ne l’extrade pas, soumet l’affaire, sans aucune exception et que l’infraction ait ou non été commise sur son territoire, à ses autorités compétentes pour l’exercice de l’action pénale. Ces autorités prennent leur décision dans les mêmes conditions que pour toute infraction de droit commun de caractère grave conformément au droit de cet État.

Article 11

Toute personne placée en détention ou contre laquelle toute autre mesure est prise ou une procédure est engagée en vertu de la présente Convention se voit garantir un traitement équitable et tous les droits et garanties conformes au droit de l’État sur le territoire duquel elle se trouve et aux dispositions applicables du droit international, y compris celles qui ont trait aux droits de l’homme.

Article 12

  • 1. Les infractions visées à l’article 1er sont de plein droit comprises comme cas d’extradition dans tout traité d’extradition conclu entre États parties. Les États parties s’engagent à comprendre les infractions comme cas d’extradition dans tout traité d’extradition à conclure entre eux.

  • 2. Si un État partie qui subordonne l’extradition à l’existence d’un traité est saisi d’une demande d’extradition par un autre État partie avec lequel il n’est pas lié par un traité d’extradition, il a la latitude de considérer la présente Convention comme constituant la base juridique de l’extradition en ce qui concerne les infractions visées à l’article 1er. L’extradition est subordonnée aux autres conditions prévues par le droit de l’État requis.

  • 3. Les États parties qui ne subordonnent pas l’extradition à l’existence d’un traité reconnaissent les infractions visées à l’article 1er comme cas d’extradition entre eux dans les conditions prévues par le droit de l’État requis.

  • 4. Entre États parties, les infractions sont considérées aux fins d’extradition comme ayant été commises tant au lieu de leur perpétration que sur le territoire des États parties tenus d’établir leur compétence en vertu des alinéas (b), (c), (d) et (e) du paragraphe 1 de l’article 8 et qui ont établi leur compétence en vertu du paragraphe 2 de l’article 8.

  • 5. Les infractions visées aux alinéas (a) et (b) du paragraphe 5 de l’article 1er sont, aux fins d’extradition entre des États parties, traitées comme équivalentes.

Article 13

Aucune des infractions visées à l’article 1er ne sera considérée, aux fins d’extradition ou d’entraide judiciaire, comme une infraction politique, comme une infraction liée à une infraction politique ou comme une infraction inspirée par des motifs politiques. En conséquence, une demande d’extradition ou d’entraide judiciaire fondée sur une telle infraction ne peut être refusée au seul motif qu’elle concerne une infraction politique, une infraction liée à une infraction politique ou une infraction inspirée par des motifs politiques.

Article 14

Aucune disposition de la présente Convention ne sera interprétée comme impliquant une obligation d’extradition ou d’entraide judiciaire si l’État partie requis a des raisons sérieuses de croire que la demande d’extradition concernant les infractions visées à l’article 1er ou la demande d’entraide judiciaire concernant de telles infractions a été présentée aux fins de poursuivre ou de punir une personne pour des raisons de race, de religion, de nationalité, d’origine ethnique, d’opinions politiques ou de sexe, ou que donner suite à cette demande porterait un préjudice à la situation de cette personne pour l’une quelconque de ces raisons.

Article 15

Les États parties qui constituent pour le transport aérien des organisations d’exploitation en commun ou des organismes internationaux d’exploitation qui exploitent des aéronefs faisant l’objet d’une immatriculation commune ou internationale désignent pour chaque aéronef, suivant les modalités appropriées, l’État qui exercera la compétence et aura les attributions de l’État d’immatriculation aux fins de la présente Convention. Ils aviseront de cette désignation le Secrétaire général de l’Organisation de l’aviation civile internationale, qui en informera tous les États parties à la présente Convention.

Article 16

  • 1. Les États parties, conformément au droit international et national, s’efforcent de prendre les mesures raisonnables en vue de prévenir les infractions visées à l’article 1er.

  • 2. Lorsque le vol d’un aéronef a été retardé ou interrompu du fait de la perpétration de l’une des infractions visées à l’article 1er, tout État partie sur le territoire duquel se trouvent l’aéronef, les passagers ou l’équipage facilite aux passagers et à l’équipage la poursuite de leur voyage aussitôt que possible. Il restitue sans retard l’aéronef et sa cargaison à ceux qui ont le droit de les détenir.

Article 17

  • 1. Les États parties s’accordent l’entraide judiciaire la plus large possible dans toute procédure pénale relative aux infractions visées à l’article 1er. Dans tous les cas, le droit applicable pour l’exécution d’une demande d’entraide est celui de l’État requis.

  • 2. Toutefois, les dispositions du paragraphe 1 du présent article n’affectent pas les obligations découlant des dispositions de tout autre traité de caractère bilatéral ou multilatéral qui régit ou régira, en tout ou en partie, le domaine de l’entraide judiciaire en matière pénale.

Article 18

Tout État partie qui a lieu de croire que l’une des infractions visées à l’article 1er sera commise fournit, en conformité avec les dispositions de son droit national, tous renseignements utiles en sa possession aux États parties qui à son avis seraient les États visés aux paragraphes 1 et 2 de l’article 8.

Article 19

Tout État partie communique aussi rapidement que possible au Conseil de l’Organisation de l’aviation civile internationale, en conformité avec les dispositions de son droit national, tous renseignements utiles en sa possession relatifs :

  • a) aux circonstances de l’infraction ;

  • b) aux mesures prises en application du paragraphe 2 de l’article 16 ;

  • c) aux mesures prises à l’égard de l’auteur ou de l’auteur présumé de l’infraction et notamment au résultat de toute procédure d’extradition ou de toute autre procédure judiciaire.

Article 20

  • 1. Tout différend entre des États parties concernant l’interprétation ou l’application de la présente Convention qui ne peut pas être réglé par voie de négociation est soumis à l’arbitrage, à la demande de l’un d’entre eux. Si, dans les six mois qui suivent la date de la demande d’arbitrage, les Parties ne parviennent pas à se mettre d’accord sur l’organisation de l’arbitrage, l’une quelconque d’entre elles peut soumettre le différend à la Cour internationale de Justice, en déposant une demande conformément au Statut de la Cour.

  • 2. Chaque État pourra, au moment où il signera, ratifiera, acceptera ou approuvera la présente Convention ou y adhérera, déclarer qu’il ne se considère pas lié par les dispositions du paragraphe précédent. Les autres États parties ne seront pas liés par lesdites dispositions envers tout État partie qui aura formulé une telle réserve.

  • 3. Tout État partie qui aura formulé une réserve conformément aux dispositions du paragraphe précédent pourra à tout moment lever cette réserve par une notification adressée au dépositaire.

Article 21

  • 1. La présente Convention est ouverte à Beijing le 10 septembre 2010 à la signature des États participant à la Conférence diplomatique sur la sûreté de l’aviation tenue à Beijing du 30 août au 10 septembre 2010. Après le 27 septembre 2010, la Convention sera ouverte à la signature de tous les États au siège de l’Organisation de l’aviation civile internationale à Montréal jusqu’à ce qu’elle entre en vigueur conformément à l’article 22.

  • 2. La présente Convention est sujette à ratification, acceptation ou approbation. Les instruments de ratification, d’acceptation ou d’approbation seront déposés auprès du Secrétaire général de l’Organisation de l’aviation civile internationale, qui est désignée par les présentes comme dépositaire.

  • 3. Tout État qui ne ratifie, n’accepte ou n’approuve pas la présente Convention conformément au paragraphe 2 du présent article peut y adhérer à tout moment. L’instrument d’adhésion sera déposé auprès du dépositaire.

  • 4. Au moment de ratifier, d’accepter ou d’approuver la présente Convention, ou d’y adhérer, tout État partie :

    • a) informera le dépositaire de la compétence qu’il a établie en vertu de son droit national conformément au paragraphe 2 de l’article 8 et informera immédiatement le dépositaire de tout changement ;

    • b) pourra déclarer qu’il appliquera les dispositions de l’alinéa (d) du paragraphe 4 de l’article 1er conformément aux principes de son droit criminel concernant les exemptions de responsabilité pour raisons familiales.

Article 22

  • 1. La présente Convention entrera en vigueur le premier jour du deuxième mois suivant la date du dépôt du vingt-deuxième instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion.

  • 2. Pour tout État qui ratifie, accepte ou approuve la présente Convention, ou qui y adhère, après le dépôt du vingt-deuxième instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion, la présente Convention entrera en vigueur le premier jour du deuxième mois suivant la date du dépôt par cet État de son instrument de ratification, d’acceptation, d’approbation ou d’adhésion.

  • 3. Dès que la présente Convention entrera en vigueur, elle sera enregistrée auprès des Nations Unies par le dépositaire.

Article 23

  • 1. Tout État partie peut dénoncer la présente Convention par notification écrite adressée au dépositaire.

  • 2. La dénonciation prendra effet un an après la date à laquelle le dépositaire aura reçu la notification.

Article 24

Entre les États parties, la présente Convention l’emporte sur les instruments suivants :

  • a) la Convention pour la répression d’actes illicites dirigés contre la sécurité de l’aviation civile, signée à Montréal le 23 septembre 1971 ;

  • b) le Protocole pour la répression des actes illicites de violence dans les aéroports servant à l’aviation civile internationale, complémentaire à la Convention pour la répression d’actes illicites dirigés contre la sécurité de l’aviation civile faite à Montréal le 23 septembre 1971, signé à Montréal le 24 février 1988.

Article 25

Le dépositaire informera rapidement tous les États parties à la présente Convention et tous les États signataires ou qui adhéreront à la présente Convention de la date de chaque signature, de la date du dépôt de chaque instrument de ratification, d’approbation, d’acceptation ou d’adhésion, de la date d’entrée en vigueur de la présente Convention et d’autres renseignements pertinents.

EN FOI DE QUOI les plénipotentiaires soussignés, dûment autorisés, ont signé la présente Convention.

FAIT à Beijing le dixième jour du mois de septembre de l’an deux mille dix dans les langues française, anglaise, arabe, chinoise, espagnole et russe, tous les textes faisant également foi après la vérification effectuée par le Secrétariat de la Conférence, sous l’autorité du Président de la Conférence, dans les quatre-vingt-dix jours suivant cette date, pour ce qui est de la concordance des textes entre eux.

La présente Convention restera déposée aux archives de l’Organisation de l’aviation civile internationale, et le dépositaire en transmettra des copies certifiées conformes à tous les États contractants à la présente Convention.

C. VERTALING


Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen betreffende de burgerluchtvaart

De staten die partij zijn bij dit Verdrag,

Ernstig bezorgd dat wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de burgerluchtvaart de veiligheid en beveiliging van mensen en goederen in gevaar brengen, de exploitatie van luchtdiensten, luchthavens en luchtverkeer ernstig aantasten en het vertrouwen van de volken van de wereld in het veilige en ordelijke verloop van de burgerluchtvaart voor alle staten ondermijnen;

Erkennend dat nieuwe vormen van bedreigingen gericht tegen de burgerluchtvaart nieuwe gezamenlijke inspanningen en nieuw beleid inzake samenwerking van de staten vereisen; en

Ervan overtuigd dat, teneinde deze bedreigingen beter het hoofd te kunnen bieden, er een urgente behoefte is het juridisch kader voor internationale samenwerking ter voorkoming en bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de burgerluchtvaart te versterken;

Zijn het volgende overeengekomen:

Artikel 1

  • 1. Aan een strafbaar feit maakt zich schuldig hij die wederrechtelijk en opzettelijk:

    • a. een daad van geweld begaat tegen een persoon aan boord van een luchtvaartuig tijdens de vlucht, indien deze daad de veiligheid van dat luchtvaartuig in gevaar kan brengen; of

    • b. een luchtvaartuig in bedrijf vernielt of daaraan schade toebrengt die het ongeschikt maakt voor een vlucht of zijn veiligheid tijdens de vlucht in gevaar kan brengen; of

    • c. in een luchtvaartuig in bedrijf, op welke wijze dan ook, een voorwerp of stof plaatst of doet plaatsen, dat of die het luchtvaartuig kan vernielen of er schade aan kan toebrengen die het ongeschikt maakt voor een vlucht of waardoor zijn veiligheid tijdens de vlucht in gevaar kan worden gebracht; of

    • d. luchtverkeersvoorzieningen vernielt of beschadigt, dan wel hun werking verhindert, indien door deze gedragingen de veiligheid van luchtvaartuigen tijdens de vlucht in gevaar kan worden gebracht; of

    • e. informatie doorgeeft waarvan hij weet dat deze onjuist is, daardoor de veiligheid van een luchtvaartuig tijdens de vlucht in gevaar brengend; of

    • f. een luchtvaartuig in bedrijf gebruikt met de bedoeling de dood of zwaar lichamelijk letsel te veroorzaken, of ernstige schade aan goederen of het milieu toe te brengen; of

    • g. uit een luchtvaartuig in bedrijf een NBC-wapen of explosieve, radioactieve of soortgelijke stoffen doet vrijkomen of loost op een wijze die leidt of kan leiden tot de dood, zwaar lichamelijk letsel of ernstige schade aan goederen of het milieu; of

    • h. tegen of aan boord van een luchtvaartuig in bedrijf een NBC-wapen of explosieve, radioactieve of soortgelijke stoffen gebruikt op een wijze die leidt of kan leiden tot de dood, zwaar lichamelijk letsel of ernstige schade aan goederen of het milieu; of

    • i. het volgende aan boord van een luchtvaartuig brengt, doet brengen of dit vergemakkelijkt:

      • 1. elk explosief of radioactief materiaal, wetende dat het beoogd is om te worden ingezet teneinde, al dan niet gepaard gaand met een voorwaarde zoals voorzien in de nationale wetgeving, de dood, zwaar lichamelijk letsel of ernstige schade te veroorzaken of daarmee te dreigen teneinde een bevolking te intimideren of een regering of internationale organisatie te dwingen tot het verrichten of zich onthouden van enige handeling; of

      • 2. een NBC-wapen, wetende dat het een NBC-wapen is zoals omschreven in artikel 2; of

      • 3. elk basismateriaal, splijtstoffen, uitrusting of materiaal dat of die speciaal is of zijn ontworpen of bereid voor de bewerking, het gebruik of de productie van splijtstoffen, wetende dat het beoogd is om te worden gebruikt bij een activiteit die gepaard gaat met een kernexplosie of een andere nucleaire activiteit die niet zijn onderworpen aan waarborgen uit hoofde van een veiligheidscontroleovereenkomst met de Internationale Organisatie voor Atoomenergie; of

      • 4. elke uitrusting, materialen, programmatuur of aanverwante technologie die wezenlijk bijdraagt of bijdragen aan het ontwerp, de vervaardiging of levering van een NBC-wapen zonder wettige vergunning en met het oogmerk deze voor een dergelijk doel te gebruiken;

      met dien verstande dat activiteiten waarbij een staat die partij is betrokken is, met inbegrip van activiteiten ondernomen door een daartoe door een staat die partij is gemachtigde persoon of rechtspersoon, geen strafbaar feit overeenkomstig het derde en vierde lid vormen indien het vervoer van dergelijke artikelen of materialen verenigbaar is met of bestemd is voor gebruik dat of een activiteit die verenigbaar is met zijn rechten, verantwoordelijkheden en verplichtingen uit hoofde van het toepasselijke multilaterale non-proliferatieverdrag waar hij partij bij is, met inbegrip van de in artikel 7 genoemde verdragen.

  • 2. Aan een strafbaar feit maakt zich schuldig hij die wederrechtelijk en opzettelijk, gebruikmakend van een voorwerp, stof of wapen:

    • a. een daad van geweld begaat tegen een persoon op een luchthaven voor de internationale burgerluchtvaart die leidt of kan leiden tot zwaar letsel of de dood; of

    • b. de voorzieningen van een luchthaven voor de internationale burgerluchtvaart of een luchtvaartuig dat niet in bedrijf is en zich daar bevindt, vernielt of ernstig beschadigt of de diensten van de luchthaven verstoort,

    indien een dergelijke daad de veiligheid op die luchthaven in gevaar brengt of in gevaar kan brengen.

  • 3. Aan een strafbaar feit maakt zich eveneens schuldig hij die:

    • a. dreigt een van de strafbare feiten te plegen die zijn vervat in het eerste lid, onderdelen a, b, c, d, f, g en h, of in het tweede lid van dit artikel; of

    • b. wederrechtelijk en opzettelijk bewerkstelligt dat een persoon een dergelijke bedreiging ontvangt,

    onder omstandigheden die deze bedreiging geloofwaardig maken.

  • 4. Aan een strafbaar feit maakt zich eveneens schuldig hij die:

    • a. een poging doet een van de in het eerste of tweede lid van dit artikel bedoelde strafbare feiten te plegen; of

    • b. het plegen van een strafbaar feit zoals bedoeld in het eerste, tweede of derde lid of in het vierde lid, onderdeel a, van dit artikel organiseert of anderen opdracht geeft een van deze strafbare feiten te plegen; of

    • c. als medeplichtige deelneemt aan een strafbaar feit zoals bedoeld in het eerste, tweede of derde lid of in het vierde lid, onderdeel a, van dit artikel; of

    • d. een andere persoon wederrechtelijk en opzettelijk helpt onderzoek, strafrechtelijke vervolging of bestraffing te ontlopen, wetende dat deze persoon een strafbaar feit heeft gepleegd zoals bedoeld in het eerste, tweede of derde lid of in het vierde lid, onderdelen a, b of c van dit artikel of dat deze persoon gezocht wordt voor strafrechtelijke vervolging door de rechtshandhavingsautoriteiten wegens een dergelijk strafbaar feit of wegens een dergelijk strafbaar feit is veroordeeld.

  • 5. Elke staat die partij is stelt tevens een of beide van de volgende gedragingen strafbaar indien zij opzettelijk zijn gepleegd, ongeacht of een van de in het eerste, tweede of derde lid van dit artikel bedoelde strafbare feiten daadwerkelijk zijn gepleegd of daartoe daadwerkelijk een poging is gedaan:

    • a. met een of meer personen overeenkomen een strafbaar feit te plegen zoals bedoeld in het eerste, tweede of derde lid van dit artikel waarbij, indien de nationale wetgeving dit vereist, een handeling betrokken is, door een van de deelnemers ondernomen ter uitvoering van de overeenkomst; of

    • b. op enige wijze bijdragen aan het plegen van een of meer van de strafbare feiten zoals bedoeld in het eerste, tweede of derde lid van dit artikel door een groep personen die optreedt met een gemeenschappelijk doel,

      • i. hetzij met het oog op de bevordering van de criminele activiteit in het algemeen of het criminele doel van de groep, wanneer een dergelijke activiteit of het doel het plegen van een strafbaar feit inhoudt zoals bedoeld in het eerste, tweede of derde lid van dit artikel; of

      • ii. hetzij in de wetenschap van de bedoeling van de groep om een strafbaar feit zoals bedoeld in het eerste, tweede of derde lid van dit artikel te plegen.

Artikel 2

Voor de toepassing van dit Verdrag:

  • a. wordt een luchtvaartuig geacht in vlucht te zijn van het moment af waarop alle buitendeuren, na het instappen, zijn gesloten tot het moment waarop een van de deuren wordt geopend voor het uitstappen. In geval van een noodlanding wordt de vlucht geacht voort te duren totdat de bevoegde autoriteiten de verantwoordelijkheid voor het luchtvaartuig en voor de personen en goederen aan boord overnemen;

  • b. wordt een luchtvaartuig geacht in bedrijf te zijn van het begin van het aan de vlucht voorafgaande gereedmaken van het luchtvaartuig door grondpersoneel of door de bemanning voor een bepaalde vlucht tot vierentwintig uur na een landing; de periode van in bedrijf zijn strekt zich in ieder geval uit tot de gehele periode tijdens welke het luchtvaartuig in vlucht is zoals omschreven in onderdeel a van dit artikel;

  • c. wordt onder „luchtverkeersvoorzieningen” mede verstaan signalen, gegevens, informatie of systemen die nodig zijn voor de navigatie van het luchtvaartuig;

  • d. wordt onder „toxische chemische stof” verstaan elke chemische stof die door zijn chemische effect op levensprocessen kan leiden tot de dood, tijdelijke uitschakeling of blijvend letsel van mensen of dieren. Dit omvat al dergelijke chemische stoffen, ongeacht hun herkomst of de wijze van productie en ongeacht of zij worden geproduceerd in voorzieningen, in munitie of elders;

  • e. wordt onder „radioactief materiaal” verstaan nucleair materiaal en andere radioactieve stoffen die nucleïden bevatten die spontaan uiteenvallen (een proces dat gepaard gaat met de verspreiding van een of meerdere soorten ioniserende straling, zoals alfa-, beta-, neutrondeeltjes en gammastralen) en die vanwege hun radiologische eigenschappen of splijtbaarheid de dood, zwaar lichamelijk letsel of ernstige schade aan goederen of het milieu kunnen veroorzaken;

  • f. wordt onder „nucleair materiaal” verstaan plutonium, met uitzondering van plutonium met een isotoopconcentratie van plutonium-238 hoger dan 80 percent, uranium 233, uranium verrijkt in de isotopen 235 of 233, uranium dat een mengsel van de isotopen bevat dat in de natuur voorkomt anders dan als erts of ertsresidu; of elk materiaal dat een of meer van de voorgaande elementen bevat;

  • g. wordt onder „uranium verrijkt in de isotopen 235 of 233” verstaan uranium dat hetzij de isotoop 235 hetzij de isotoop 233 of beide isotopen bevat in een zodanige hoeveelheid dat de verhouding tussen de som van die twee isotopen en de isotoop 238 groter is dan de verhouding tussen de isotoop 235 en de isotoop 238 in natuurlijk uranium;

  • h. wordt onder „NBC-wapen” verstaan:

    • a. „biologische wapens”, zijnde:

      • i. bacteriologische of andere biologische middelen of toxines, ongeacht hun herkomst of de wijze van productie, van soorten en in hoeveelheden die niet gerechtvaardigd worden door profylactische, beschermende of andere vreedzame oogmerken; of

      • ii. wapens, uitrusting of overbrengingsmiddelen die ontworpen zijn voor het gebruik van dergelijke middelen of toxines met vijandig oogmerk of bij gewapende conflicten.

    • b. „chemische wapens”, zijnde, afzonderlijk of tezamen genomen,

      • i. toxische chemische stoffen en hun precursoren, tenzij zij zijn bedoeld voor:

        • A. onderzoek of industriële, agrarische, medische, farmaceutische of andere vreedzame doeleinden; of

        • B. beschermingsdoeleinden, dat wil zeggen, voor doeleinden die direct verband houden met de bescherming tegen toxische chemische stoffen en met bescherming tegen chemische wapens; of

        • C. militaire doeleinden die geen verband houden met het gebruik van chemische wapens en niet afhankelijk zijn van het gebruik van de toxische eigenschappen van chemische stoffen als methode van oorlogsvoering; of

        • D. rechtshandhaving mede ten behoeve van de bestrijding van binnenlandse ordeverstoringen.

        voor zover de typen en hoeveelheden verenigbaar zijn met deze doeleinden;

      • ii. munitie en instrumenten die specifiek bedoeld zijn om de dood of ander letsel te veroorzaken door middel van de toxische eigenschappen van de toxische chemische stoffen omschreven in onderdeel b.i die zouden vrijkomen ten gevolge van het gebruik van die munitie en instrumenten;

      • iii. alle apparatuur die specifiek ontworpen is voor gebruik in direct verband met de inzet van de munitie en instrumenten omschreven in onderdeel b.ii.

    • c. kernwapens en andere nucleaire explosieve instrumenten.

  • i. wordt onder „precursor” verstaan, elke chemische reactant die bij enige fase van de productie van een toxische chemische stof betrokken is, ongeacht de wijze waarop. Dit omvat elke sleutelcomponent van een binair chemisch systeem of een chemisch systeem met meerdere componenten

  • j. hebben de termen „basismateriaal” en „splijtstoffen” dezelfde betekenis als die welke daaraan is gegeven in het Statuut van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie, gedaan te New York op 26 oktober 1956.

Artikel 3

Elke staat die partij is verbindt zich ertoe zware straffen te stellen op de in artikel 1 bedoelde strafbare feiten.

Artikel 4

  • 1. Elke staat die partij is kan, in overeenstemming met zijn nationale rechtsbeginselen, de nodige maatregelen nemen om een op zijn grondgebied gevestigde of overeenkomstig zijn recht opgezette rechtspersoon aansprakelijk te kunnen stellen indien een persoon belast met het beheer van of toezicht op die rechtspersoon in die hoedanigheid een strafbaar feit als bedoeld in artikel 1 heeft gepleegd. Deze aansprakelijkheid kan strafrechtelijk, civielrechtelijk of bestuursrechtelijk zijn.

  • 2. Deze aansprakelijkheid geldt onverminderd de strafrechtelijke aansprakelijkheid van de natuurlijke personen die de strafbare feiten hebben gepleegd.

  • 3. Indien een staat die partij is de noodzakelijke maatregelen neemt om een rechtspersoon aansprakelijk te stellen in overeenstemming met het eerste lid van dit artikel, tracht hij er op toe te zien dat de toepasselijke strafrechtelijke, civielrechtelijke of bestuursrechtelijke sancties doeltreffend, evenredig en ontmoedigend zijn. Deze sancties kunnen geldelijke sancties omvatten.

Artikel 5

  • 1. Dit Verdrag is niet van toepassing op luchtvaartuigen gebruikt door de strijdkrachten, de douane of de politie.

  • 2. In de gevallen bedoeld in artikel 1, eerste lid, onderdelen a, b, c, e, f, g, h en i, is dit Verdrag, ongeacht of het luchtvaartuig een internationale dan wel een binnenlandse vlucht uitvoert, slechts van toepassing indien:

    • a. de feitelijke of beoogde plaats van opstijgen of van landen van het luchtvaartuig gelegen is buiten het grondgebied van de staat waar dat luchtvaartuig is ingeschreven; of

    • b. het strafbare feit wordt gepleegd op het grondgebied van een andere staat dan de staat waar het luchtvaartuig is ingeschreven.

  • 3. Onverminderd het tweede lid van dit artikel is dit Verdrag, in de gevallen bedoeld in artikel 1, eerste lid, onderdelen a, b, c, e, f, g, h en i, eveneens van toepassing indien de dader of de vermeende dader wordt aangetroffen op het grondgebied van een andere staat dan de staat waar het luchtvaartuig is ingeschreven.

  • 4. Ten aanzien van de staten die partij zijn genoemd in artikel 15 en in de gevallen genoemd in artikel 1, eerste lid, onderdelen a, b, c, e, f, g, h en i, is dit Verdrag niet van toepassing indien de plaatsen waarnaar in onderdeel a van het tweede lid van dit artikel wordt verwezen zijn gelegen op het grondgebied van eenzelfde staat wanneer die staat een van de staten is waarnaar in artikel 15 wordt verwezen, tenzij het strafbare feit is gepleegd of de dader of de vermeende dader wordt aangetroffen op het grondgebied van een staat niet zijnde die staat.

  • 5. In de gevallen bedoeld in artikel 1, eerste lid, onderdeel d, is dit Verdrag slechts van toepassing indien de luchtverkeersvoorzieningen worden gebruikt voor de internationale luchtvaart.

  • 6. De bepalingen van het tweede, derde, vierde en vijfde lid van dit artikel zijn eveneens van toepassing in de gevallen bedoeld in het artikel 1, vierde lid.

Artikel 6

  • 1. Niets in dit Verdrag tast op enige wijze andere rechten, verplichtingen en verantwoordelijkheden aan van staten en individuen op grond van het internationaal recht, met name de doelstellingen en beginselen van het Handvest van de Verenigde Naties, het Verdrag inzake de internationale burgerluchtvaart en het internationaal humanitair recht.

  • 2. De handelingen van strijdkrachten tijdens een gewapend conflict als gedefinieerd in en onderworpen aan het internationaal humanitair recht vallen niet onder dit Verdrag, evenmin als de handelingen ondernomen door de strijdkrachten van een staat bij de uitoefening van hun officiële taken, voor zover onderworpen aan andere bepalingen van het internationaal recht.

  • 3. De bepalingen van het tweede lid van dit artikel mogen niet zodanig worden uitgelegd dat anderszins wederrechtelijke gedragingen zouden worden gebillijkt of gewettigd of dat vervolging op grond van andere wetten wordt belet.

Artikel 7

Niets in dit Verdrag tast de rechten, verplichtingen en verantwoordelijkheden aan van de staten die partij zijn bij het Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens, ondertekend te Londen, Moskou en Washington op 1 juli 1968, het Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de produktie en de aanleg van voorraden van bacteriologische (biologische) en toxinewapens en inzake de vernietiging van deze wapens, ondertekend te Londen, Moskou en Washington op 10 april 1972 of het Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de produktie, de aanleg van voorraden en het gebruik van chemische wapens en inzake de vernietiging van deze wapens, gedaan te Parijs op 13 januari 1993.

Artikel 8

  • 1. Elke staat die partij is neemt de maatregelen die nodig kunnen zijn om zijn rechtsmacht te vestigen met betrekking tot de in artikel 1 bedoelde strafbare feiten in de volgende gevallen:

    • a. indien het strafbare feit is gepleegd op het grondgebied van die staat;

    • b. indien het strafbare feit is gepleegd tegen of aan boord van een in die staat ingeschreven luchtvaartuig;

    • c. indien het luchtvaartuig aan boord waarvan het strafbare feit is gepleegd op zijn grondgebied landt met de vermeende dader nog aan boord;

    • d. indien het strafbare feit is gepleegd tegen of aan boord van een luchtvaartuig dat zonder bemanning is verhuurd aan een huurder die de hoofdzetel van zijn bedrijf, of, indien de huurder een dergelijke zetel niet heeft, zijn vaste verblijfplaats heeft in die staat;

    • e. indien het strafbare feit wordt gepleegd door een onderdaan van die staat.

  • 2. Elke staat die partij is kan tevens in de volgende gevallen zijn rechtsmacht vestigen met betrekking tot de in artikel 1 bedoelde strafbare feiten:

    • a. indien het strafbare feit wordt gepleegd tegen een onderdaan van die staat;

    • b. indien het strafbare feit wordt gepleegd door een staatloze die op het grondgebied van die staat zijn gewone verblijfplaats heeft.

  • 3. Elke staat die partij is neemt tevens de maatregelen die nodig zijn om zijn rechtsmacht te vestigen met betrekking tot de in artikel 1 vervatte strafbare feiten in gevallen waarin de vermeende dader zich op zijn grondgebied bevindt en hij deze persoon ingevolge artikel 12 niet uitlevert aan een staat die partij is die met betrekking tot deze strafbare feiten zijn rechtsmacht heeft gevestigd in overeenstemming met de toepasselijke leden van dit artikel.

  • 4. Dit Verdrag sluit geen rechtsmacht in strafzaken uit die wordt uitgeoefend in overeenstemming met de nationale wetgeving.

Artikel 9

  • 1. Een staat die partij is op wiens grondgebied de dader of vermeende dader zich bevindt, neemt deze persoon, indien hij ervan overtuigd is dat de omstandigheden dit rechtvaardigen, in hechtenis of neemt andere maatregelen ter verzekering van diens aanwezigheid. De inhechtenisneming en andere maatregelen dienen in overeenstemming te zijn met de wetgeving van die staat, maar mogen niet langer duren dan noodzakelijk is voor het instellen van strafvervolging of een uitleveringsprocedure.

  • 2. Deze staat stelt terstond een voorlopig onderzoek in naar de feiten.

  • 3. Elke persoon die ingevolge het eerste lid van dit artikel in hechtenis is genomen, wordt in de gelegenheid gesteld zich onmiddellijk in verbinding te stellen met de dichtstbijzijnde daarvoor in aanmerking komende vertegenwoordiger van de staat waarvan hij onderdaan is.

  • 4. Wanneer een staat die partij is krachtens dit artikel een persoon in hechtenis heeft genomen, stelt hij de staten die partij zijn die ingevolge artikel 8, eerste lid, hun rechtsmacht hebben gevestigd en ingevolge artikel 21, vierde lid, onderdeel a, hun rechtsmacht hebben gevestigd en de depositaris in kennis hebben gesteld, en, indien hij dit nodig acht, iedere andere belanghebbende staat, in kennis van het feit dat de betrokken persoon in hechtenis is genomen en van de omstandigheden die zijn detentie rechtvaardigen. De staat die partij is die het voorlopig onderzoek bedoeld in het tweede lid van dit artikel instelt, deelt zijn bevindingen onverwijld mee aan voornoemde staten die partij zijn en geeft tevens aan of hij voornemens is zijn rechtsmacht uit te oefenen.

Artikel 10

De staat die partij is op wiens grondgebied de vermeende dader wordt aangetroffen, is, indien hij deze persoon niet uitlevert, ongeacht of het strafbare feit op zijn grondgebied is gepleegd, in alle gevallen verplicht de zaak voor vervolging aan zijn bevoegde autoriteiten over te dragen. Deze autoriteiten nemen hun beslissing op dezelfde wijze als in het geval van een gewoon strafbaar feit van ernstige aard krachtens de wetgeving van die staat.

Artikel 11

Iedere persoon die in hechtenis wordt genomen of tegen wie andere maatregelen worden getroffen of een procedure wordt ingesteld op grond van dit Verdrag, wordt een eerlijke behandeling verzekerd, met inbegrip van het genot van alle rechten en waarborgen in overeenstemming met de wetgeving van de staat op het grondgebied waarvan die persoon zich bevindt en de toepasselijke bepalingen van het internationaal recht, met inbegrip van het internationaal recht inzake de rechten van de mens.

Artikel 12

  • 1. De in artikel 1 bedoelde strafbare feiten worden geacht als uitleveringsdelicten te zijn inbegrepen in alle bestaande uitleveringsverdragen tussen de staten die partij zijn. De staten die partij zijn verplichten zich ertoe de strafbare feiten op te nemen als uitleveringsdelicten in elk uitleveringsverdrag dat tussen hen wordt gesloten.

  • 2. Indien een staat die partij is die uitlevering afhankelijk stelt van het bestaan van een verdrag, een verzoek om uitlevering ontvangt van een andere staat die partij is waarmee hij geen uitleveringsverdrag heeft gesloten, kan hij, indien hij dit verkiest, dit Verdrag beschouwen als de rechtsgrondslag voor uitlevering wat betreft de in artikel 1 bedoelde strafbare feiten. Uitlevering is onderworpen aan de overige voorwaarden waarin het recht van de aangezochte staat voorziet.

  • 3. Staten die partij zijn die uitlevering niet afhankelijk stellen van het bestaan van een verdrag, erkennen de in artikel 1 bedoelde strafbare feiten onderling als uitleveringsdelicten, onderworpen aan de voorwaarden waarin het recht van de aangezochte staat voorziet.

  • 4. Voor uitlevering tussen staten die partij zijn wordt elk van de strafbare feiten beschouwd als niet alleen begaan op de plaats waar het is gepleegd, maar ook op het grondgebied van de staten die partij zijn die hun rechtsmacht dienen te vestigen in overeenstemming met artikel 8, eerste lid, onderdelen b, c, d en e, en die hun rechtsmacht hebben gevestigd in overeenstemming met artikel 8, tweede lid.

  • 5. Voor uitlevering tussen staten die partij zijn worden de in artikel 1, vijfde lid, onderdelen a en b, bedoelde strafbare feiten als gelijkwaardig beschouwd.

Artikel 13

Geen van de in artikel 1 bedoelde strafbare feiten wordt, ten behoeve van uitlevering of wederzijdse rechtshulp, aangemerkt als een politiek delict, een met een politiek delict samenhangend strafbaar feit of een strafbaar feit ingegeven door politieke motieven. Bijgevolg mag een verzoek om uitlevering of om wederzijdse rechtshulp op grond van een dergelijk strafbaar feit niet worden geweigerd uitsluitend op grond van het feit dat het een politiek delict, een met een politiek delict samenhangend strafbaar feit of een strafbaar feit ingegeven door politieke motieven betreft.

Artikel 14

Niets in dit Verdrag mag zo worden uitgelegd dat het een verplichting tot uitlevering of tot het verlenen van wederzijdse rechtshulp zou inhouden, indien de aangezochte staat die partij is ernstige redenen heeft om aan te nemen dat het verzoek om uitlevering met betrekking tot de in artikel 1 bedoelde strafbare feiten of om wederzijdse rechtshulp met betrekking tot dergelijke feiten is gedaan met de bedoeling een persoon te vervolgen of te bestraffen op grond van zijn ras, godsdienst, nationaliteit, etnische afkomst, politieke overtuiging of geslacht of dat inwilliging van het verzoek de positie van die persoon om een van deze redenen ongunstig zou kunnen beïnvloeden.

Artikel 15

De staten die partij zijn die voor het luchtvervoer gemeenschappelijke exploitatie-organisaties of internationale exploitatie-organisaties oprichten, die gebruikmaken van luchtvaartuigen die onderworpen zijn aan gemeenschappelijke of internationale inschrijving, kiezen op passende wijze voor elk luchtvaartuig een staat uit hun midden die de rechtsmacht uitoefent en voor de toepassing van dit Verdrag de bevoegdheden heeft behorend bij een staat waar een luchtvaartuig is ingeschreven. Zij doen daarvan mededeling aan de Secretaris-Generaal van de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie, die alle staten die partij zijn van deze mededeling in kennis stelt.

Artikel 16

  • 1. De staten die partij zijn streven ernaar, overeenkomstig het internationale en nationale recht, alle redelijke maatregelen te nemen om de in artikel 1 bedoelde strafbare feiten te voorkomen.

  • 2. Wanneer ten gevolge van het plegen van een van de strafbare feiten als bedoeld in artikel 1 een vlucht is vertraagd of onderbroken, stelt elke staat die partij is op het grondgebied waarvan het luchtvaartuig, de passagiers of de bemanning zich bevinden, alles in het werk om de passagiers en de bemanning hun reis zo spoedig mogelijk te laten voortzetten en draagt het luchtvaartuig en zijn lading onverwijld over aan de rechthebbenden.

Artikel 17

  • 1. De staten die partij zijn verlenen elkaar de ruimst mogelijke rechtshulp bij strafrechtelijke procedures ter zake van de in artikel 1 bedoelde strafbare feiten. In alle gevallen is het recht van de aangezochte staat van toepassing.

  • 2. De bepalingen van het eerste lid van dit artikel laten verplichtingen uit hoofde van een ander bilateraal of multilateraal verdrag dat wederzijdse rechtshulp in strafzaken geheel of ten dele regelt of zal regelen onverlet.

Artikel 18

Een staat die partij is die redenen heeft te veronderstellen dat een van de strafbare feiten bedoeld in artikel 1 zal worden gepleegd, brengt, overeenkomstig zijn nationale recht, alle relevante informatie in zijn bezit ter kennis van die staten die partij zijn die naar zijn mening de in artikel 8, eerste en tweede lid bedoelde staten zijn.

Artikel 19

Elke staat die partij is doet overeenkomstig zijn nationale recht zo spoedig mogelijk mededeling aan de Raad van de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie inzake alle relevante informatie in zijn bezit betreffende:

  • a. de omstandigheden waaronder het strafbare feit is gepleegd;

  • b. de maatregelen die ingevolge artikel 16, tweede lid, zijn genomen;

  • c. de maatregelen die zijn genomen ten aanzien van de dader of de vermeende dader, en in het bijzonder de uitkomst van elke uitleveringsprocedure of andere gerechtelijke procedure.

Artikel 20

  • 1. Elk geschil tussen twee of meer staten die partij zijn inzake de uitlegging of toepassing van dit Verdrag dat niet door onderhandelingen kan worden beslecht, wordt op verzoek van één van hen voorgelegd voor arbitrage. Indien de partijen er binnen zes maanden na de datum van het verzoek om arbitrage niet in zijn geslaagd overeenstemming te bereiken over de regeling van de arbitrage, kan elk van deze partijen het geschil voorleggen aan het Internationaal Gerechtshof door middel van een verzoek overeenkomstig het Statuut van het Hof.

  • 2. Elke staat kan, op het tijdstip van ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van of toetreding tot dit Verdrag, verklaren dat hij zich niet gebonden acht door het voorgaande lid. De andere staten die partij zijn, zijn niet gebonden door het voorgaande lid ten aanzien van een staat die partij is die een dergelijk voorbehoud heeft gemaakt.

  • 3. Een staat die partij is die een voorbehoud heeft gemaakt in overeenstemming met het voorgaande lid, kan dit voorbehoud te allen tijde intrekken door middel van een kennisgeving aan de depositaris.

Artikel 21

  • 1. Dit Verdrag staat open voor ondertekening te Beijing op 10 september 2010 door staten die hebben deelgenomen aan de Diplomatieke Conferentie inzake veiligheid van de luchtvaart, gehouden te Beijing van 30 augustus tot 10 september 2010. Na 27 september 2010 staat het Verdrag open voor ondertekening door alle staten op het hoofdkwartier van de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie te Montreal totdat het in overeenstemming met artikel 22 in werking treedt.

  • 2. Dit Verdrag dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Internationale Burgerluchtvaarorganisatie, die hierbij wordt aangewezen als depositaris.

  • 3. Elke staat die dit Verdrag niet bekrachtigt, aanvaardt of goedkeurt in overeenstemming met het tweede lid van dit artikel, kan te allen tijde toetreden tot het Verdrag. De akte van toetreding dient te worden nedergelegd bij de depositaris.

  • 4. Elke staat die partij is die dit Verdrag bekrachtigt, aanvaardt, goedkeurt of toetreedt tot dit Verdrag:

    • a. stelt de depositaris in kennis van de rechtsmacht die hij overeenkomstig artikel 8, tweede lid, op grond van zijn nationale recht heeft gevestigd, en stelt de depositaris onverwijld in kennis van elke wijziging; en

    • b. kan verklaren dat hij de bepalingen van artikel 1, vierde lid, onderdeel d, in overeenstemming met de beginselen van zijn strafrecht betreffende de uitsluiting van aansprakelijkheid van familieleden zal toepassen.

Artikel 22

  • 1. Dit Verdrag treedt in werking op de eerste dag van de tweede maand die volgt op de datum van de nederlegging van de tweeëntwintigste akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding.

  • 2. Ten aanzien van iedere staat die dit Verdrag bekrachtigt, aanvaardt, goedkeurt of toetreedt tot het Verdrag na de nederlegging van de tweeëntwintigste akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, treedt dit Verdrag in werking op de eerste dag van de tweede maand na de datum van de nederlegging door de betreffende staat van zijn akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding.

  • 3. Zodra dit Verdrag in werking treedt, wordt het door de depositaris bij de Verenigde Naties geregistreerd.

Artikel 23

  • 1. Elke staat die partij is kan dit Verdrag opzeggen door middel van een schriftelijke kennisgeving aan de depositaris.

  • 2. De opzegging wordt van kracht een jaar na de datum waarop de kennisgeving is ontvangen door de depositaris.

Artikel 24

In de betrekkingen tussen de staten die partij zijn heeft dit Verdrag voorrang boven de volgende instrumenten:

  • a. het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de burgerluchtvaart, ondertekend te Montreal op 23 september 1971; en

  • b. het Protocol tot bestrijding van wederrechtelijke daden van geweld op luchthavens voor de internationale burgerluchtvaart bij het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de burgerluchtvaart, gedaan te Montreal op 23 september 1971, ondertekend te Montreal op 24 februari 1988.

Artikel 25

De depositaris stelt alle staten die partij zijn bij dit Verdrag en alle ondertekenende of toetredende staten bij dit Verdrag onverwijld in kennis van de datum van elke ondertekening, de datum van nederlegging van elke akte van bekrachtiging, goedkeuring, aanvaarding of toetreding, de datum van inwerkingtreding van dit Verdrag en alle overige relevante informatie.

TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekende gevolmachtigden, daartoe naar behoren gemachtigd, dit Verdrag hebben ondertekend.

GEDAAN te Beijing op de 10e september tweeduizend tien in de Engelse, de Arabische, de Chinese, de Franse, de Russische en de Spaanse taal, zijnde alle teksten gelijkelijk authentiek; deze authenticiteit is geldig na verificatie, binnen negentig dagen na heden, van de onderlinge overeenstemming van de teksten door het secretariaat van de Conferentie onder het gezag van de voorzitter van de Conferentie. Dit Verdrag zal blijven berusten in de archieven van de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie en gewaarmerkte afschriften ervan zullen door de depositaris worden toegezonden aan alle verdragsluitende staten bij dit Verdrag.

D. PARLEMENT

Het Verdrag behoeft ingevolge artikel 91 van de Grondwet de goedkeuring van de Staten-Generaal, alvorens het Koninkrijk aan het Verdrag kan worden gebonden.

E. PARTIJGEGEVENS

Ondertekening is voorzien in artikel 21, eerste lid, van het Verdrag. Bekrachtiging, aanvaarding en goedkeuring zijn voorzien in artikel 21, tweede lid. Toetreding is voorzien in artikel 21, derde lid.

Partij

Ondertekening

Ratificatie

Type*

In werking

Opzegging

Buiten werking

Angola

  

11-06-13

T

      

Australië

15-03-13

          

Benin

21-01-13

          

Brazilië

10-09-10

          

Burkina Faso

17-02-12

          

China

10-09-10

          

Costa Rica

10-09-10

          

Cuba

  

22-03-13

R

      

Cyprus

10-09-10

          

Dominicaanse Republiek

10-09-10

27-11-12

R

      

Frankrijk

15-04-11

          

Gambia

10-09-10

          

Guyana

  

26-02-13

T

      

Indonesië

10-09-10

          

Kameroen

25-10-11

          

Mali

10-09-10

14-11-12

R

      

Mexico

10-09-10

          

Myanmar

  

20-03-13

T

      

Nederlanden, het Koninkrijk der

Nederland:

 – in Europa

 – Bonaire

 – Sint Eustatius

 – Saba

– Aruba

– Curaçao

– Sint Maarten

08-08-13

          

Nepal

10-09-10

          

Nigeria

10-09-10

          

Panama

30-09-10

          

Paraguay

10-09-10

          

Saint Lucia

  

12-09-12

T

      

Senegal

10-09-10

          

Spanje

10-09-10

          

Togo

21-01-13

          

Tsjaad

01-10-10

          

Tsjechië

23-11-11

02-07-13

R

      

Uganda

10-09-10

          

Verenigd Koninkrijk

10-09-10

          

Verenigde Staten van Amerika

10-09-10

          

Zuid-Korea

10-09-10

          

 * O=Ondertekening zonder voorbehoud of vereiste van ratificatie, R= Bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of kennisgeving, T=Toetreding, VG=Voortgezette gebondenheid, NB=Niet bekend

Verklaringen, voorbehouden en bezwaren

Cuba, 22 maart 2013

The Republic of Cuba declares that, by virtue of paragraph 2 of Article 20 of the Convention, it does not consider itself bound by the provisions of paragraph 1 of this article related to the settlement of disputes which may arise between two or more State parties about the interpretation or application of this Convention and the referral of these disputes to the International Court of Justice, since it considers that these should be resolved through friendly negotiations between the State Parties.

The Republic of Cuba has established its national jurisdiction in Article 5 of its Criminal Code related to the provisions of Article 8, paragraph 2 of the aforementioned Convention;

The Republic of Cuba also declares that it shall apply the provisions of Article 1 paragraph 4(d) in accordance with the principles of its criminal law and national legislation.

Saint Lucia, 12 september 2012

  • 1. In accordance with Article 20, paragraph 2 of the Convention, the Government of Saint Lucia does not consider itself bound by the arbitration procedures established under Article 20 paragraph 1 of the Convention;

  • 2. That the explicit expressed consent of the Government of Saint Lucia would be necessary for any submission of any dispute to arbitration to the International Court of Justice.

Tsjechië, 2 juli 2013

Pursuant to Article 21, paragraph 4, subparagraph (a) of the Convention, the Czech Republic announces that it has established its jurisdiction over the offences set forth in Article 1 of the Convention in the cases set forth in Article 8, paragraph 2, subparagraphs (a) and (b) of the Convention.

G. INWERKINGTREDING

De bepalingen van het Verdrag zullen ingevolge artikel 22, eerste lid, in werking treden op de eerste dag van de tweede maand die volgt op de datum van de nederlegging van de tweeëntwintigste akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding.

J. VERWIJZINGEN

Verbanden

Titel

:

Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen gericht tegen de veiligheid van de burgerluchtvaart;

Montreal, 23 september 1971

Tekst

:

Trb. 1971, 218 (Engels, Frans en vertaling)

Laatste Trb.

:

Trb. 1995, 205
     

Titel

:

Protocol tot bestrijding van wederrechtelijke daden van geweld op luchthavens voor de internationale burgerluchtvaart bij het Verdrag tot bestrijding van wederrechtelijke gedragingen tegen de veiligheid van de burgerluchtvaart, gedaan te Montreal op 23 september 1971;

Montreal, 24 februari 1988

Tekst

:

Trb. 1988, 88 (Engels, Frans en vertaling)

Laatste Trb.

:

Trb. 2011, 41

Overige verwijzingen

Titel

:

Verdrag inzake de internationale burgerluchtvaart;

Chicago, 7 december 1944

Tekst

:

Stb. 1947, 165 (Engels)

Trb. 1973, 109 (vertaling, geconsolideerd)

Laatste Trb.

:

Trb. 2012, 126
     

Titel

:

Handvest van de Verenigde Naties;

San Francisco, 26 juni 1945

Tekst

:

Trb. 1979, 37 (Engels en Frans, geconsolideerd)

Trb. 1987, 113 (vertaling, geconsolideerd)

Laatste Trb.

:

Trb. 2012, 200
     

Titel

:

Statuut van het Internationaal Gerechtshof;

San Francisco, 26 juni 1945

Tekst

:

Trb. 1971, 55 (Engels en Frans, herzien)

Trb. 1987, 114 (vertaling, herzien)

Laatste Trb.

:

Trb. 2012, 128
     

Titel

:

Statuut van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie;

New York, 26 oktober 1956

Tekst

:

Trb. 1957, 50 (Engels, Frans en vertaling)

Laatste Trb.

:

Trb. 2001, 135
     

Titel

:

Verdrag inzake de niet-verspreiding van kernwapens;

Londen / Moskou / Washington, 1 juli 1968

Tekst

:

Trb. 1968, 126 (Engels, Frans en vertaling)

Laatste Trb.

:

Trb. 1996, 145
     

Titel

:

Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de produktie en de aanleg van voorraden van bacteriologische (biologische) en toxinewapens en inzake de vernietiging van deze wapens;

Londen / Moskou / Washington, 10 april 1972

Tekst

:

Trb. 1972, 142 (Engels, Frans en vertaling)

Laatste Trb.

:

Trb. 1996, 146
     

Titel

:

Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de produktie, de aanleg van voorraden en het gebruik van chemische wapens en inzake de vernietiging van deze wapens;

Genève, 3 september 1992

Tekst

:

Trb. 1993, 162 (Engels, Frans en vertaling)

Laatste Trb.

:

Trb. 2006, 26

Uitgegeven de vijftiende augustus 2013.

De Minister van Buitenlandse Zaken, F.C.G.M. TIMMERMANS

X Noot
1)

De Arabische, de Chinese, de Russische en de Spaanse tekst zijn niet opgenomen.

X Noot
2)

Het voor eensluidend gewaarmerkt afschrift is nog niet ontvangen. In de tekst kunnen derhalve onjuistheden voorkomen die in een volgend Tractatenblad zullen worden gecorrigeerd.

Naar boven