Tractatenblad van het Koninkrijk der Nederlanden
Datum publicatie | Organisatie | Jaargang en nummer | Rubriek | Datum totstandkoming |
---|---|---|---|---|
Ministerie van Buitenlandse Zaken | Tractatenblad 2004, 37 | Verdrag |
Zoals vergunningen, bouwplannen en lokale regelgeving.
Adressen en contactpersonen van overheidsorganisaties.
U bent hier:
Datum publicatie | Organisatie | Jaargang en nummer | Rubriek | Datum totstandkoming |
---|---|---|---|---|
Ministerie van Buitenlandse Zaken | Tractatenblad 2004, 37 | Verdrag |
Protocol tegen de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie, tot aanvulling van het Verdrag van de Verenigde Naties tegen grensoverschrijdende georganiseerde misdaad;
New York, 31 mei 2001
Protocol against the illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition, supplementing the United Nations Convention against transnational organized crime
The States Parties to this Protocol,
Aware of the urgent need to prevent, combat and eradicate the illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition, owing to the harmful effects of those activities on the security of each State, region and the world as a whole, endangering the well-being of peoples, their social and economic development and their right to live in peace,
Convinced, therefore, of the necessity for all States to take all appropriate measures to this end, including international cooperation and other measures at the regional and global levels,
Recalling General Assembly resolution 53/111 of 9 December 1998, in which the Assembly decided to establish an open-ended intergovernmental ad hoc committee for the purpose of elaborating a comprehensive international convention against transnational organized crime and of discussing the elaboration of, inter alia, an international instrument combating the illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition,
Bearing in mind the principle of equal rights and self-determination of peoples, as enshrined in the Charter of the United Nations and the Declaration on Principles of International Law concerning Friendly Relations and Cooperation among States in accordance with the Charter of the United Nations,
Convinced that supplementing the United Nations Convention against Transnational Organized Crime with an international instrument against the illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition will be useful in preventing and combating those crimes,
Have agreed as follows:
I. General provisions
1. This Protocol supplements the United Nations Convention against Transnational Organized Crime. It shall be interpreted together with the Convention.
2. The provisions of the Convention shall apply, mutatis mutandis, to this Protocol unless otherwise provided herein.
3. The offences established in accordance with article 5 of this Protocol shall be regarded as offences established in accordance with the Convention.
The purpose of this Protocol is to promote, facilitate and strengthen cooperation among States Parties in order to prevent, combat and eradicate the illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition.
For the purposes of this Protocol:
a) ``Firearm" shall mean any portable barrelled weapon that expels, is designed to expel or may be readily converted to expel a shot, bullet or projectile by the action of an explosive, excluding antique firearms or their replicas. Antique firearms and their replicas shall be defined in accordance with domestic law. In no case, however, shall antique firearms include firearms manufactured after 1899;
b) ``Parts and components" shall mean any element or replacement element specifically designed for a firearm and essential to its operation, including a barrel, frame or receiver, slide or cylinder, bolt or breech block, and any device designed or adapted to diminish the sound caused by firing a firearm;
c) ``Ammunition" shall mean the complete round or its components, including cartridge cases, primers, propellant powder, bullets or projectiles, that are used in a firearm, provided that those components are themselves subject to authorization in the respective State Party;
d) ``Illicit manufacturing" shall mean the manufacturing or assembly of firearms, their parts and components or ammunition:
(i) From parts and components illicitly trafficked;
(ii) Without a licence or authorization from a competent authority of the State Party where the manufacture or assembly takes place; or
(iii) Without marking the firearms at the time of manufacture, in accordance with article 8 of this Protocol;
Licensing or authorization of the manufacture of parts and components shall be in accordance with domestic law;
e) ``Illicit trafficking" shall mean the import, export, acquisition, sale, delivery, movement or transfer of firearms, their parts and components and ammunition from or across the territory of one State Party to that of another State Party if any one of the States Parties concerned does not authorize it in accordance with the terms of this Protocol or if the firearms are not marked in accordance with article 8 of this Protocol;
f) ``Tracing" shall mean the systematic tracking of firearms and, where possible, their parts and components and ammunition from manufacturer to purchaser for the purpose of assisting the competent authorities of States Parties in detecting, investigating and analysing illicit manufacturing and illicit trafficking.
1. This Protocol shall apply, except as otherwise stated herein, to the prevention of illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition and to the investigation and prosecution of offences established in accordance with article 5 of this Protocol where those offences are transnational in nature and involve an organized criminal group.
2. This Protocol shall not apply to state-to-state transactions or to state transfers in cases where the application of the Protocol would prejudice the right of a State Party to take action in the interest of national security consistent with the Charter of the United Nations.
1. Each State Party shall adopt such legislative and other measures as may be necessary to establish as criminal offences the following conduct, when committed intentionally:
a) Illicit manufacturing of firearms, their parts and components and ammunition;
b) Illicit trafficking in firearms, their parts and components and ammunition;
c) Falsifying or illicitly obliterating, removing or altering the marking(s) on firearms required by article 8 of this Protocol.
2. Each State Party shall also adopt such legislative and other measures as may be necessary to establish as criminal offences the following conduct:
a) Subject to the basic concepts of its legal system, attempting to commit or participating as an accomplice in an offence established in accordance with paragraph 1 of this article; and
b) Organizing, directing, aiding, abetting, facilitating or counselling the commission of an offence established in accordance with paragraph 1 of this article.
1. Without prejudice to article 12 of the Convention, States Parties shall adopt, to the greatest extent possible within their domestic legal systems, such measures as may be necessary to enable confiscation of firearms, their parts and components and ammunition that have been illicitly manufactured or trafficked.
2. States Parties shall adopt, within their domestic legal systems, such measures as may be necessary to prevent illicitly manufactured and trafficked firearms, parts and components and ammunition from falling into the hands of unauthorized persons by seizing and destroying such firearms, their parts and components and ammunition unless other disposal has been officially authorized, provided that the firearms have been marked and the methods of disposal of those firearms and ammunition have been recorded.
II. Prevention
Each State Party shall ensure the maintenance, for not less than ten years, of information in relation to firearms and, where appropriate and feasible, their parts and components and ammunition that is necessary to trace and identify those firearms and, where appropriate and feasible, their parts and components and ammunition which are illicitly manufactured or trafficked and to prevent and detect such activities. Such information shall include:
a) The appropriate markings required by article 8 of this Protocol;
b) In cases involving international transactions in firearms, their parts and components and ammunition, the issuance and expiration dates of the appropriate licences or authorizations, the country of export, the country of import, the transit countries, where appropriate, and the final recipient and the description and quantity of the articles.
1. For the purpose of identifying and tracing each firearm, States Parties shall:
a) At the time of manufacture of each firearm, either require unique marking providing the name of the manufacturer, the country or place of manufacture and the serial number, or maintain any alternative unique user-friendly marking with simple geometric symbols in combination with a numeric and/or alphanumeric code, permitting ready identification by all States of the country of manufacture;
b) Require appropriate simple marking on each imported firearm, permitting identification of the country of import and, where possible, the year of import and enabling the competent authorities of that country to trace the firearm, and a unique marking, if the firearm does not bear such a marking. The requirements of this subparagraph need not be applied to temporary imports of firearms for verifiable lawful purposes;
c) Ensure, at the time of transfer of a firearm from government stocks to permanent civilian use, the appropriate unique marking permitting identification by all States Parties of the transferring country.
2. States Parties shall encourage the firearms manufacturing industry to develop measures against the removal or alteration of markings.
A State Party that does not recognize a deactivated firearm as a firearm in accordance with its domestic law shall take the necessary measures, including the establishment of specific offences if appropriate, to prevent the illicit reactivation of deactivated firearms, consistent with the following general principles of deactivation:
a) All essential parts of a deactivated firearm are to be rendered permanently inoperable and incapable of removal, replacement or modification in a manner that would permit the firearm to be reactivated in any way;
b) Arrangements are to be made for deactivation measures to be verified, where appropriate, by a competent authority to ensure that the modifications made to a firearm render it permanently inoperable;
c) Verification by a competent authority is to include a certificate or record attesting to the deactivation of the firearm or a clearly visible mark to that effect stamped on the firearm.
1. Each State Party shall establish or maintain an effective system of export and import licensing or authorization, as well as of measures on international transit, for the transfer of firearms, their parts and components and ammunition.
2. Before issuing export licences or authorizations for shipments of firearms, their parts and components and ammunition, each State Party shall verify:
a) That the importing States have issued import licences or authorizations; and
b) That, without prejudice to bilateral or multilateral agreements or arrangements favouring landlocked States, the transit States have, at a minimum, given notice in writing, prior to shipment, that they have no objection to the transit.
3. The export and import licence or authorization and accompanying documentation together shall contain information that, at a minimum, shall include the place and the date of issuance, the date of expiration, the country of export, the country of import, the final recipient, a description and the quantity of the firearms, their parts and components and ammunition and, whenever there is transit, the countries of transit. The information contained in the import licence must be provided in advance to the transit States.
4. The importing State Party shall, upon request, inform the exporting State Party of the receipt of the dispatched shipment of firearms, their parts and components or ammunition.
5. Each State Party shall, within available means, take such measures as may be necessary to ensure that licensing or authorization procedures are secure and that the authenticity of licensing or authorization documents can be verified or validated.
6. States Parties may adopt simplified procedures for the temporary import and export and the transit of firearms, their parts and components and ammunition for verifiable lawful purposes such as hunting, sport shooting, evaluation, exhibitions or repairs.
In an effort to detect, prevent and eliminate the theft, loss or diversion of, as well as the illicit manufacturing of and trafficking in, firearms, their parts and components and ammunition, each State Party shall take appropriate measures:
a) To require the security of firearms, their parts and components and ammunition at the time of manufacture, import, export and transit through its territory; and
b) To increase the effectiveness of import, export and transit controls, including, where appropriate, border controls, and of police and customs transborder cooperation.
1. Without prejudice to articles 27 and 28 of the Convention, States Parties shall exchange among themselves, consistent with their respective domestic legal and administrative systems, relevant case-specific information on matters such as authorized producers, dealers, importers, exporters and, whenever possible, carriers of firearms, their parts and components and ammunition.
2. Without prejudice to articles 27 and 28 of the Convention, States Parties shall exchange among themselves, consistent with their respective domestic legal and administrative systems, relevant information on matters such as:
a) Organized criminal groups known to take part or suspected of taking part in the illicit manufacturing of or trafficking in firearms, their parts and components and ammunition;
b) The means of concealment used in the illicit manufacturing of or trafficking in firearms, their parts and components and ammunition and ways of detecting them;
c) Methods and means, points of dispatch and destination and routes customarily used by organized criminal groups engaged in illicit trafficking in firearms, their parts and components and ammunition; and
d) Legislative experiences and practices and measures to prevent, combat and eradicate the illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition.
3. States Parties shall provide to or share with each other, as appropriate, relevant scientific and technological information useful to law enforcement authorities in order to enhance each other's abilities to prevent, detect and investigate the illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition and to prosecute the persons involved in those illicit activities.
4. States Parties shall cooperate in the tracing of firearms, their parts and components and ammunition that may have been illicitly manufactured or trafficked. Such cooperation shall include the provision of prompt responses to requests for assistance in tracing such firearms, their parts and components and ammunition, within available means.
5. Subject to the basic concepts of its legal system or any international agreements, each State Party shall guarantee the confidentiality of and comply with any restrictions on the use of information that it receives from another State Party pursuant to this article, including proprietary information pertaining to commercial transactions, if requested to do so by the State Party providing the information. If such confidentiality cannot be maintained, the State Party that provided the information shall be notified prior to its disclosure.
1. States Parties shall cooperate at the bilateral, regional and international levels to prevent, combat and eradicate the illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition.
2. Without prejudice to article 18, paragraph 13, of the Convention, each State Party shall identify a national body or a single point of contact to act as liaison between it and other States Parties on matters relating to this Protocol.
3. States Parties shall seek the support and cooperation of manufacturers, dealers, importers, exporters, brokers and commercial carriers of firearms, their parts and components and ammunition to prevent and detect the illicit activities referred to in paragraph 1 of this article.
States Parties shall cooperate with each other and with relevant international organizations, as appropriate, so that States Parties may receive, upon request, the training and technical assistance necessary to enhance their ability to prevent, combat and eradicate the illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition, including technical, financial and material assistance in those matters identified in articles 29 and 30 of the Convention.
1. With a view to preventing and combating illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition, States Parties that have not yet done so shall consider establishing a system for regulating the activities of those who engage in brokering. Such a system could include one or more measures such as:
a) Requiring registration of brokers operating within their territory;
b) Requiring licensing or authorization of brokering; or
c) Requiring disclosure on import and export licences or authorizations, or accompanying documents, of the names and locations of brokers involved in the transaction.
2. States Parties that have established a system of authorization regarding brokering as set forth in paragraph 1 of this article are encouraged to include information on brokers and brokering in their exchanges of information under article 12 of this Protocol and to retain records regarding brokers and brokering in accordance with article 7 of this Protocol.
III. Final provisions
1. States Parties shall endeavour to settle disputes concerning the interpretation or application of this Protocol through negotiation.
2. Any dispute between two or more States Parties concerning the interpretation or application of this Protocol that cannot be settled through negotiation within a reasonable time shall, at the request of one of those States Parties, be submitted to arbitration. If, six months after the date of the request for arbitration, those States Parties are unable to agree on the organization of the arbitration, any one of those States Parties may refer the dispute to the International Court of Justice by request in accordance with the Statute of the Court.
3. Each State Party may, at the time of signature, ratification, acceptance or approval of or accession to this Protocol, declare that it does not consider itself bound by paragraph 2 of this article. The other States Parties shall not be bound by paragraph 2 of this article with respect to any State Party that has made such a reservation.
4. Any State Party that has made a reservation in accordance with paragraph 3 of this article may at any time withdraw that reservation by notification to the Secretary-General of the United Nations.
1. This Protocol shall be open to all States for signature at United Nations Headquarters in New York from the thirtieth day after its adoption by the General Assembly until 12 December 2002.
2. This Protocol shall also be open for signature by regional economic integration organizations provided that at least one member State of such organization has signed this Protocol in accordance with paragraph 1 of this article.
3. This Protocol is subject to ratification, acceptance or approval. Instruments of ratification, acceptance or approval shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations. A regional economic integration organization may deposit its instrument of ratification, acceptance or approval if at least one of its member States has done likewise. In that instrument of ratification, acceptance or approval, such organization shall declare the extent of its competence with respect to the matters governed by this Protocol. Such organization shall also inform the depositary of any relevant modification in the extent of its competence.
4. This Protocol is open for accession by any State or any regional economic integration organization of which at least one member State is a Party to this Protocol. Instruments of accession shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations. At the time of its accession, a regional economic integration organization shall declare the extent of its competence with respect to matters governed by this Protocol. Such organization shall also inform the depositary of any relevant modification in the extent of its competence.
1. This Protocol shall enter into force on the ninetieth day after the date of deposit of the fortieth instrument of ratification, acceptance, approval or accession, except that it shall not enter into force before the entry into force of the Convention. For the purpose of this paragraph, any instrument deposited by a regional economic integration organization shall not be counted as additional to those deposited by member States of such organization.
2. For each State or regional economic integration organization ratifying, accepting, approving or acceding to this Protocol after the deposit of the fortieth instrument of such action, this Protocol shall enter into force on the thirtieth day after the date of deposit by such State or organization of the relevant instrument or on the date this Protocol enters into force pursuant to paragraph 1 of this article, whichever is the later.
1. After the expiry of five years from the entry into force of this Protocol, a State Party to the Protocol may propose an amendment and file it with the Secretary-General of the United Nations, who shall thereupon communicate the proposed amendment to the States Parties and to the Conference of the Parties to the Convention for the purpose of considering and deciding on the proposal. The States Parties to this Protocol meeting at the Conference of the Parties shall make every effort to achieve consensus on each amendment. If all efforts at consensus have been exhausted and no agreement has been reached, the amendment shall, as a last resort, require for its adoption a two-thirds majority vote of the States Parties to this Protocol present and voting at the meeting of the Conference of the Parties.
2. Regional economic integration organizations, in matters within their competence, shall exercise their right to vote under this article with a number of votes equal to the number of their member States that are Parties to this Protocol. Such organizations shall not exercise their right to vote if their member States exercise theirs and vice versa.
3. An amendment adopted in accordance with paragraph 1 of this article is subject to ratification, acceptance or approval by States Parties.
4. An amendment adopted in accordance with paragraph 1 of this article shall enter into force in respect of a State Party ninety days after the date of the deposit with the Secretary-General of the United Nations of an instrument of ratification, acceptance or approval of such amendment.
5. When an amendment enters into force, it shall be binding on those States Parties which have expressed their consent to be bound by it. Other States Parties shall still be bound by the provisions of this Protocol and any earlier amendments that they have ratified, accepted or approved.
1. A State Party may denounce this Protocol by written notification to the Secretary-General of the United Nations. Such denunciation shall become effective one year after the date of receipt of the notification by the Secretary-General.
2. A regional economic integration organization shall cease to be a Party to this Protocol when all of its member States have denounced it.
1. The Secretary-General of the United Nations is designated depositary of this Protocol.
2. The original of this Protocol, of which the Arabic, Chinese, English, French, Russian and Spanish texts are equally authentic, shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.
IN WITNESS WHEREOF, the undersigned plenipotentiaries, being duly authorized thereto by their respective Governments, have signed this Protocol.
Protocole contre la fabrication et le trafic illicites d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions, additionnel à la Convention des Nations Unies contre la criminalité transnationale organisée
Les États Parties au présent Protocole,
Conscients qu'il est urgent de prévenir, de combattre et d'éradiquer la fabrication et le trafic illicites des armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions, étant donné que ces activités sont préjudiciables à la sécurité de chaque État, de chaque région et du monde dans son ensemble, qu'elles constituent une menace pour le bien-être des peuples, pour leur promotion sociale et économique et pour leur droit à vivre en paix,
Convaincus, par conséquent, qu'il est nécessaire que tous les États prennent toutes les mesures appropriées à cette fin, y compris des activités de coopération internationale et d'autres mesures aux niveaux régional et mondial,
Rappelant la résolution 53/111 de l'Assemblée générale du 9 décembre 1998, dans laquelle l'Assemblée a décidé de créer un comité intergouvernemental spécial à composition non limitée chargé d'élaborer une convention internationale générale contre la criminalité transnationale organisée et d'examiner s'il y avait lieu d'élaborer, notamment, un instrument international visant à lutter contre la fabrication et le trafic illicites d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions,
Ayant à l'esprit le principe de l'égalité de droits des peuples et de leur droit à disposer d'eux-mêmes, tel que consacré dans la Charte des Nations Unies et dans la Déclaration relative aux principes du droit international touchant les relations amicales et la coopération entre les États conformément à la Charte des Nations Unies,
Convaincus que le fait d'adjoindre à la Convention des Nations Unies contre la criminalité transnationale organisée un instrument international contre la fabrication et le trafic illicites d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions aidera à prévenir et à combattre ce type de criminalité,
Sont convenus de ce qui suit:
I. Dispositions générales
1. Le présent Protocole complète la Convention des Nations Unies contre la criminalité transnationale organisée. Il est interprété conjointement avec la Convention.
2. Les dispositions de la Convention s'appliquent mutatis mutandis au présent Protocole, sauf disposition contraire dudit Protocole.
3. Les infractions établies conformément à l'article 5 du présent Protocole sont considérées comme des infractions établies conformément à la Convention.
Le présent Protocole a pour objet de promouvoir, de faciliter et de renforcer la coopération entre les États Parties en vue de prévenir, de combattre et d'éradiquer la fabrication et le trafic illicites des armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions.
Aux fins du présent Protocole :
a) L'expression «arme à feu» désigne toute arme à canon portative qui propulse des plombs, une balle ou un projectile par l'action d'un explosif, ou qui est conçue pour ce faire ou peut être aisément transformée à cette fin, à l'exclusion des armes à feu anciennes ou de leurs répliques. Les armes à feu anciennes et leurs répliques sont définies conformément au droit interne. Cependant, les armes à feu anciennes n'incluent en aucun cas les armes à feu fabriquées après 1899;
b) L'expression «pièces et éléments» désigne tout élément ou élément de remplacement spécifiquement conçu pour une arme à feu et indispensable à son fonctionnement, notamment le canon, la carcasse ou la boîte de culasse, la glissière ou le barillet, la culasse mobile ou le bloc de culasse, ainsi que tout dispositif conçu ou adapté pour atténuer le bruit causé par un tir d'arme à feu;
c) Le terme «munitions» désigne l'ensemble de la cartouche ou ses éléments, y compris les étuis, les amorces, la poudre propulsive, les balles ou les projectiles, utilisés dans une arme à feu, sous réserve que lesdits éléments soient eux-mêmes soumis à autorisation dans l'État Partie considéré;
d) L'expression «fabrication illicite» désigne la fabrication ou l'assemblage d'armes à feu, de leurs pièces et éléments ou de munitions:
i) À partir de pièces et d'éléments ayant fait l'objet d'un trafic illicite;
ii) Sans licence ou autorisation d'une autorité compétente de l'État Partie dans lequel la fabrication ou l'assemblage a lieu; ou
iii) Sans marquage des armes à feu au moment de leur fabrication conformément à l'article 8 du présent Protocole;
Des licences ou autorisations de fabrication de pièces et d'éléments sont délivrées conformément au droit interne;
e) L'expression «trafic illicite» désigne l'importation, l'exportation, l'acquisition, la vente, la livraison, le transport ou le transfert d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions à partir du territoire d'un État Partie ou à travers ce dernier vers le territoire d'un autre État Partie si l'un des États Parties concernés ne l'autorise pas conformément aux dispositions du présent Protocole ou si les armes à feu ne sont pas marquées conformément à l'article 8 du présent Protocole;
f) Le terme «traçage» désigne le suivi systématique du parcours des armes à feu et, si possible, de leurs pièces, éléments et munitions depuis le fabricant jusqu'à l'acheteur en vue d'aider les autorités compétentes des États Parties à déceler et analyser la fabrication et le trafic illicites et à mener des enquêtes.
1. Le présent Protocole s'applique, sauf disposition contraire, à la prévention de la fabrication et du trafic illicites des armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions et aux enquêtes et poursuites relatives aux infractions établies conformément à l'article 5 dudit Protocole, lorsque ces infractions sont de nature transnationale et qu'un groupe criminel organisé y est impliqué.
2. Le présent Protocole ne s'applique pas aux transactions entre États ou aux transferts d'État dans les cas où son application porterait atteinte au droit d'un État Partie de prendre, dans l'intérêt de la sécurité nationale, des mesures compatibles avec la Charte des Nations Unies.
1. Chaque État Partie adopte les mesures législatives et autres nécessaires pour conférer le caractère d'infraction pénale lorsque les actes ont été commis intentionnellement:
a) À la fabrication illicite d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions;
b) Au trafic illicite d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions;
c) À la falsification ou à l'effacement, à l'enlèvement ou à l'altération de façon illégale de la (des) marque(s) que doit porter une arme à feu en vertu de l'article 8 du présent Protocole.
2. Chaque État partie adopte également les mesures législatives et autres nécessaires pour conférer le caractère d'infraction pénale:
a) Sous réserve des concepts fondamentaux de son système juridique, au fait de tenter de commettre une infraction établie conformément au paragraphe 1 du présent article ou de s'en rendre complice; et
b) Au fait d'organiser, de diriger, de faciliter, d'encourager ou de favoriser au moyen d'une aide ou de conseils, la commission d'une infraction établie conformément au paragraphe 1 du présent article.
1. Sans préjudice de l'article 12 de la Convention, les États Parties adoptent, dans toute la mesure possible dans le cadre de leurs systèmes juridiques nationaux, les mesures nécessaires pour permettre la confiscation des armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions ayant fait l'objet d'une fabrication ou d'un trafic illicites.
2. Les États Parties adoptent, dans le cadre de leurs systèmes juridiques nationaux, les mesures nécessaires pour empêcher que les armes à feu, leurs pièces, éléments et munitions ayant fait l'objet d'une fabrication et d'un trafic illicites ne tombent entre les mains de personnes non autorisées en saisissant et détruisant lesdites armes, leurs pièces, éléments et munitions sauf si une autre mesure de disposition a été officiellement autorisée, à condition que ces armes aient été marquées et que les méthodes de disposition desdites armes et des munitions aient été enregistrées.
II. Prévention
Chaque État Partie assure la conservation, pendant au moins dix ans, des informations sur les armes à feu et, lorsqu'il y a lieu et si possible, sur leurs pièces, éléments et munitions, qui sont nécessaires pour assurer le traçage et l'identification de celles de ces armes à feu et, lorsqu'il y a lieu et si possible, de leurs pièces, éléments et munitions qui font l'objet d'une fabrication ou d'un trafic illicites ainsi que pour prévenir et détecter ces activités. Ces informations sont les suivantes :
a) Les marques appropriées requises en vertu de l'article 8 du présent Protocole;
b) Dans le cas de transactions internationales portant sur des armes à feu, leurs pièces, éléments et munitions, les dates de délivrance et d'expiration des licences ou autorisations voulues, le pays d'exportation, le pays d'importation, les pays de transit, le cas échéant, et le destinataire final ainsi que la description et la quantité des articles.
1. Aux fins de l'identification et du traçage de chaque arme à feu, les États Parties:
a) Au moment de la fabrication de chaque arme à feu, soit exigent un marquage unique indiquant le nom du fabricant, le pays ou le lieu de fabrication et le numéro de série, soit conservent tout autre marquage unique et d'usage facile comportant des symboles géométriques simples combinés à un code numérique et/ou alphanumérique, permettant à tous les États d'identifier facilement le pays de fabrication;
b) Exigent un marquage approprié simple sur chaque arme à feu importée, permettant d'identifier le pays importateur et, si possible, l'année d'importation et rendant possible le traçage de l'arme à feu par les autorités compétentes de ce pays, ainsi qu'une marque unique, si l'arme à feu ne porte pas une telle marque. Les conditions énoncées au présent alinéa n'ont pas à être appliquées aux importations temporaires d'armes à feu à des fins licites vérifiables;
c) Assurent, au moment du transfert d'une arme à feu des stocks de l'État en vue d'un usage civil permanent, le marquage approprié unique permettant à tous les États Parties d'identifier le pays de transfert.
2. Les États Parties encouragent l'industrie des armes à feu à concevoir des mesures qui empêchent d'enlever ou d'altérer les marques.
Un État Partie qui, dans son droit interne, ne considère pas une arme à feu neutralisée comme une arme à feu prend les mesures nécessaires, y compris l'établissement d'infractions spécifiques, s'il y a lieu, pour prévenir la réactivation illicite des armes à feu neutralisées, conformément aux principes généraux de neutralisation ci-après:
a) Rendre définitivement inutilisables et impossibles à enlever, remplacer ou modifier en vue d'une réactivation quelconque, toutes les parties essentielles d'une arme à feu neutralisée;
b) Prendre des dispositions pour, s'il y a lieu, faire vérifier les mesures de neutralisation par une autorité compétente, afin de garantir que les modifications apportées à une arme à feu la rendent définitivement inutilisable;
c) Prévoir dans le cadre de la vérification par l'autorité compétente la délivrance d'un certificat ou d'un document attestant la neutralisation de l'arme à feu, ou l'application à cet effet sur l'arme à feu d'une marque clairement visible.
1. Chaque État Partie établit ou maintient un système efficace de licences ou d'autorisations d'exportation et d'importation, ainsi que de mesures sur le transit international, pour le transfert d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions.
2. Avant de délivrer des licences ou autorisations d'exportation pour des envois d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions, chaque État Partie vérifie que:
a) Les États importateurs ont délivré des licences ou autorisations d'importation; et
b) Les États de transit ont au moins notifié par écrit, avant l'envoi, qu'ils ne s'opposent pas au transit, ceci sans préjudice des accords ou arrangements bilatéraux et multilatéraux en faveur des États sans littoral.
3. La licence ou l'autorisation d'exportation et d'importation et la documentation qui l'accompagne contiennent des informations qui, au minimum, incluent le lieu et la date de délivrance, la date d'expiration, le pays d'exportation, le pays d'importation, le destinataire final, la désignation des armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions et leur quantité et, en cas de transit, les pays de transit. Les informations figurant dans la licence d'importation doivent être fournies à l'avance aux États de transit.
4. L'État Partie importateur informe l'État Partie exportateur, sur sa demande, de la réception des envois d'armes à feu, de leurs pièces et éléments ou de munitions.
5. Chaque État Partie prend, dans la limite de ses moyens, les mesures nécessaires pour faire en sorte que les procédures d'octroi de licences ou d'autorisations soient sûres et que l'authenticité des licences ou autorisations puisse être vérifiée ou validée.
6. Les États Parties peuvent adopter des procédures simplifiées pour l'importation et l'exportation temporaires et pour le transit d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions, à des fins légales vérifiables telles que la chasse, le tir sportif, l'expertise, l'exposition ou la réparation.
Afin de détecter, de prévenir et d'éliminer les vols, pertes ou détournements, ainsi que la fabrication et le trafic illicites d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions, chaque État Partie prend les mesures appropriées:
a) Pour exiger la sécurité des armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions au moment de la fabrication, de l'importation, de l'exportation et du transit par son territoire; et
b) Pour accroître l'efficacité des contrôles des importations, des exportations et du transit, y compris, lorsqu'il y a lieu, des contrôles aux frontières, ainsi que l'efficacité de la coopération transfrontière entre la police et les services douaniers.
1. Sans préjudice des articles 27 et 28 de la Convention, les États Parties échangent, conformément à leurs systèmes juridiques et administratifs respectifs, des informations pertinentes, dans chaque cas d'espèce, concernant notamment les fabricants, négociants, importateurs, exportateurs et, chaque fois que cela est possible, transporteurs autorisés d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions.
2. Sans préjudice des articles 27 et 28 de la Convention, les États Parties échangent, conformément à leurs systèmes juridiques et administratifs respectifs, des informations pertinentes concernant notamment:
a) Les groupes criminels organisés dont on sait ou dont on soupçonne qu'ils participent à la fabrication ou au trafic illicites d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions;
b) Les moyens de dissimulation utilisés dans la fabrication ou le trafic illicites des armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions et les moyens de les détecter;
c) Les méthodes et moyens, les points d'expédition et de destination et les itinéraires habituellement utilisés par les groupes criminels organisés se livrant au trafic illicite d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions; et
d) Les données d'expérience d'ordre législatif ainsi que les pratiques et mesures tendant à prévenir, combattre et éradiquer la fabrication et le trafic illicites des armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions.
3. Les États Parties se communiquent ou s'échangent, selon qu'il convient, des informations scientifiques et technologiques pertinentes utiles aux services de détection et de répression en vue de renforcer mutuellement leur capacité de prévenir et de déceler la fabrication et le trafic illicites d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions, de mener des enquêtes et d'engager des poursuites contre les personnes impliquées dans ces activités illicites.
4. Les États Parties coopèrent pour le traçage des armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions ayant pu faire l'objet d'une fabrication ou d'un trafic illicites et ils répondent rapidement, dans la limite de leurs moyens, aux demandes d'aide dans ce domaine.
5. Sous réserve des concepts fondamentaux de son système juridique ou de tous accords internationaux, chaque État Partie, qui reçoit d'un autre État Partie, en application du présent article, des informations, y compris des informations exclusives concernant des transactions commerciales, garantit leur confidentialité et respecte toutes restrictions à leur usage s'il en est prié par l'État Partie qui les fournit. Si une telle confidentialité ne peut pas être assurée, l'État Partie qui a fourni les informations en est avisé avant que celles-ci soient divulguées.
1. Les États Parties coopèrent aux niveaux bilatéral, régional et international pour prévenir, combattre et éradiquer la fabrication et le trafic illicites d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions.
2. Sans préjudice du paragraphe 13 de l'article 18 de la Convention, chaque État Partie désigne un organisme national ou un point de contact unique chargé d'assurer la liaison avec d'autres États Parties pour les questions relatives au présent Protocole.
3. Les États Parties cherchent à obtenir l'appui et la coopération des fabricants, négociants, importateurs, exportateurs, courtiers et transporteurs commerciaux d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions afin de prévenir et de détecter les activités illicites visées au paragraphe 1 du présent article.
Les États Parties coopèrent entre eux et avec les organisations internationales compétentes, selon qu'il convient, de façon à pouvoir recevoir, sur demande, la formation et l'assistance technique nécessaires pour améliorer leur capacité de prévenir, combattre et éradiquer la fabrication et le trafic illicites d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions, y compris une assistance technique, financière et matérielle pour les questions visées aux articles 29 et 30 de la Convention.
1. En vue de prévenir et de combattre la fabrication et le trafic illicites d'armes à feu, de leurs pièces, éléments et munitions, les États Parties qui ne l'ont pas encore fait envisagent d'établir un système de réglementation des activités de ceux qui pratiquent le courtage. Un tel système pourrait inclure une ou plusieurs mesures telles que:
a) L'exigence d'un enregistrement des courtiers exerçant sur leur territoire;
b) L'exigence d'une licence ou d'une autorisation de courtage; ou
c) L'exigence de l'indication sur les licences ou autorisations d'importation et d'exportation, ou sur les documents d'accompagnement, du nom et de l'emplacement des courtiers participant à la transaction.
2. Les États Parties qui ont établi un système d'autorisations concernant le courtage, tel qu'énoncé au paragraphe 1 du présent article, sont encouragés à fournir des renseignements sur les courtiers et le courtage lorsqu'ils échangent des informations au titre de l'article 12 du présent Protocole et à conserver les renseignements relatifs aux courtiers et au courtage conformément à l'article 7 du présent Protocole.
III. Dispositions finales
1. Les États Parties s'efforcent de régler les différends concernant l'interprétation ou l'application du présent Protocole par voie de négociation.
2. Tout différend entre deux États Parties ou plus concernant l'interprétation ou l'application du présent Protocole qui ne peut être réglé par voie de négociation dans un délai raisonnable est, à la demande de l'un de ces États Parties, soumis à l'arbitrage. Si, dans un délai de six mois à compter de la date de la demande d'arbitrage, les États Parties ne peuvent s'entendre sur l'organisation de l'arbitrage, l'un quelconque d'entre eux peut soumettre le différend à la Cour internationale de Justice en adressant une requête conformément au Statut de la Cour.
3. Chaque État Partie peut, au moment de la signature, de la ratification, de l'acceptation ou de l'approbation du présent Protocole ou de l'adhésion à celui-ci, déclarer qu'il ne se considère pas lié par le paragraphe 2 du présent article. Les autres États Parties ne sont pas liés par le paragraphe 2 du présent article envers tout État Partie ayant émis une telle réserve.
4. Tout État Partie qui a émis une réserve en vertu du paragraphe 3 du présent article peut la retirer à tout moment en adressant une notification au Secrétaire général de l'Organisation des Nations Unies.
1. Le présent Protocole sera ouvert à la signature de tous les États au Siège de l'Organisation des Nations Unies, à New York, à compter du trentième jour suivant son adoption par l'Assemblée générale et jusqu'au 12 décembre 2002.
2. Le présent Protocole est également ouvert à la signature des organisations régionales d'intégration économique à la condition qu'au moins un État membre d'une telle organisation ait signé le présent Protocole conformément au paragraphe 1 du présent article.
3. Le présent Protocole est soumis à ratification, acceptation ou approbation. Les instruments de ratification, d'acceptation ou d'approbation seront déposés auprès du Secrétaire général de l'Organisation des Nations Unies. Une organisation régionale d'intégration économique peut déposer ses instruments de ratification, d'acceptation ou d'approbation si au moins un de ses États membres l'a fait. Dans cet instrument de ratification, d'acceptation ou d'approbation, cette organisation déclare l'étendue de sa compétence concernant les questions régies par le présent Protocole. Elle informe également le dépositaire de toute modification pertinente de l'étendue de sa compétence.
4. Le présent Protocole est ouvert à l'adhésion de tout État ou de toute organisation régionale d'intégration économique dont au moins un État membre est Partie au présent Protocole. Les instruments d'adhésion sont déposés auprès du Secrétaire général de l'Organisation des Nations Unies. Au moment de son adhésion, une organisation régionale d'intégration économique déclare l'étendue de sa compétence concernant les questions régies par le présent Protocole. Elle informe également le dépositaire de toute modification pertinente de l'étendue de sa compétence.
1. Le présent Protocole entrera en vigueur le quatre-vingt-dixième jour suivant la date de dépôt du quarantième instrument de ratification, d'acceptation, d'approbation ou d'adhésion, étant entendu qu'il n'entrera pas en vigueur avant que la Convention n'entre elle-même en vigueur. Aux fins du présent paragraphe, aucun des instruments déposés par une organisation régionale d'intégration économique n'est considéré comme un instrument venant s'ajouter aux instruments déjà déposés par les États membres de cette organisation.
2. Pour chaque État ou organisation régionale d'intégration économique qui ratifiera, acceptera ou approuvera le présent Protocole ou y adhérera après le dépôt du quarantième instrument pertinent, le présent Protocole entrera en vigueur le trentième jour suivant la date de dépôt de l'instrument pertinent par ledit État ou ladite organisation ou à la date à laquelle il entre en vigueur en application du paragraphe 1 du présent article, si celle-ci est postérieure.
1. À l'expiration d'un délai de cinq ans à compter de l'entrée en vigueur du présent Protocole, un État Partie au Protocole peut proposer un amendement et en déposer le texte auprès du Secrétaire général de l'Organisation des Nations Unies. Ce dernier communique alors la proposition d'amendement aux États Parties et à la Conférence des Parties à la Convention en vue de l'examen de la proposition et de l'adoption d'une décision. Les États Parties au présent Protocole réunis en Conférence des Parties n'épargnent aucun effort pour parvenir à un consensus sur tout amendement. Si tous les efforts en ce sens ont été épuisés sans qu'un accord soit intervenu, il faudra, en dernier recours, pour que l'amendement soit adopté, un vote à la majorité des deux tiers des États Parties au présent Protocole présents à la Conférence des Parties et exprimant leur vote.
2. Les organisations régionales d'intégration économique disposent, pour exercer, en vertu du présent article, leur droit de vote dans les domaines qui relèvent de leur compétence, d'un nombre de voix égal au nombre de leurs États membres Parties au présent Protocole. Elles n'exercent pas leur droit de vote si leurs États membres exercent le leur, et inversement.
3. Un amendement adopté conformément au paragraphe 1 du présent article est soumis à ratification, acceptation ou approbation des États Parties.
4. Un amendement adopté conformément au paragraphe 1 du présent article entrera en vigueur pour un État Partie quatre-vingt-dix jours après la date de dépôt par ledit État Partie auprès du Secrétaire général de l'Organisation des Nations Unies d'un instrument de ratification, d'acceptation ou d'approbation dudit amendement.
5. Un amendement entré en vigueur a force obligatoire à l'égard des États Parties qui ont exprimé leur consentement à être liés par lui. Les autres États Parties restent liés par les dispositions du présent Protocole et tous amendements antérieurs qu'ils ont ratifiés, acceptés ou approuvés.
1. Un État Partie peut dénoncer le présent Protocole par notification écrite adressée au Secrétaire général de l'Organisation des Nations Unies. Une telle dénonciation prend effet un an après la date de réception de la notification par le Secrétaire général.
2. Une organisation régionale d'intégration économique cesse d'être Partie au présent Protocole lorsque tous ses États membres l'ont dénoncé.
1. Le Secrétaire général de l'Organisation des Nations Unies est le dépositaire du présent Protocole.
2. L'original du présent Protocole, dont les textes anglais, arabe, chinois, espagnol, français et russe font également foi, sera déposé auprès du Secrétaire général de l'Organisation des Nations Unies.
EN FOI DE QUOI, les plénipotentiaires soussignés, à ce dûment autorisés par leurs gouvernements respectifs, ont signé le présent Protocole.
Het Protocol is ondertekend voor de volgende staten en organisatie:
Argentinië1 | 7 oktober 2002 |
Australië | 21 december 2001 |
Barbados | 26 september 2001 |
België | 11 juni 2002 |
Benin | 17 mei 2002 |
Brazilië | 11 juli 2001 |
Bulgarije | 15 februari 2002 |
Burkina Faso | 17 oktober 2001 |
Canada | 20 maart 2002 |
China | 9 december 2002 |
Costa Rica | 12 november 2001 |
Cyprus | 14 augustus 2002 |
Denemarken | 27 augustus 2002 |
de Dominicaanse Republiek | 15 november 2001 |
Duitsland | 3 september 2002 |
Ecuador | 12 oktober 2001 |
de Europese Gemeenschap | 16 januari 2002 |
El Salvador2 | 15 augustus 2002 |
Estland | 20 september 2002 |
Finland | 23 januari 2002 |
Griekenland | 10 oktober 2002 |
IJsland | 15 november 2001 |
India | 12 december 2002 |
Italië | 14 november 2001 |
Jamaica | 13 november 2001 |
Japan | 9 december 2002 |
Libanon | 26 september 2002 |
Libië | 13 november 2001 |
Litouwen | 12 december 2002 |
Luxemburg | 11 december 2002 |
Madagascar | 13 november 2001 |
Mali | 11 juli 2001 |
Mexico | 31 december 2001 |
Monaco | 24 juni 2002 |
Nauru | 12 november 2001 |
Nigeria | 13 november 2001 |
Noorwegen | 10 mei 2002 |
Oostenrijk | 12 november 2001 |
Panama | 5 oktober 2001 |
Polen | 12 december 2002 |
Portugal | 3 september 2002 |
Senegal | 17 januari 2002 |
de Seychellen | 22 juli 2002 |
Sierra Leone | 27 november 2001 |
Slovenië | 15 november 2001 |
Slowakije | 26 augustus 2002 |
Tunesië3 | 10 juli 2002 |
Turkije | 28 juni 2002 |
het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland | 6 mei 2002 |
Zuid-Afrika | 14 oktober 2002 |
Zuid-Korea | 4 oktober 2001 |
Zweden | 10 januari 2002 |
Protocol tegen de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie, tot aanvulling van het Verdrag van de Verenigde Naties tegen grensoverschrijdende georganiseerde misdaad
De Staten die Partij zijn bij dit Protocol,
Bewust van de dringende noodzaak van het voorkomen, bestrijden en uitbannen van de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie, aangezien deze activiteiten schadelijke gevolgen hebben voor de veiligheid van elke Staat, elke regio en de wereld in haar geheel, en een bedreiging vormen voor het welzijn van volkeren, voor hun sociale en economische ontwikkeling en hun recht in vrede te leven,
Derhalve overtuigd van de noodzaak voor alle Staten hiertoe alle passende maatregelen te nemen, met inbegrip van internationale samenwerking en andere maatregelen op regionaal en mondiaal niveau,
In herinnering roepend resolutie 53/111 van de Algemene Vergadering van 9 december 1998, waarin de Vergadering heeft besloten ad hoc een speciaal open intergouvernementeel comité in te stellen teneinde een allesomvattend internationaal verdrag tegen transnationale georganiseerde misdaad op te stellen en, het opstellen van, onder meer, een internationaal instrument te bespreken ter bestrijding van de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie,
Indachtig het beginsel van gelijke rechten en zelfbeschikking van volkeren, zoals vastgelegd in het Handvest van de Verenigde Naties en de Verklaring inzake de beginselen van internationaal recht inzake vriendschappelijke betrekkingen en samenwerking tussen Staten in overeenstemming met het Handvest van de Verenigde Naties,
Ervan overtuigd dat aanvulling van het Verdrag van de Verenigde Naties tegen transnationale georganiseerde misdaad met een internationaal instrument tegen de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie nuttig zal zijn bij de preventie en bestrijding van deze vorm van misdaad,
Zijn het volgende overeengekomen:
I. Algemene bepalingen
1. Dit Protocol vormt een aanvulling op het Verdrag van de Verenigde Naties tegen transnationale georganiseerde misdaad. Het Protocol wordt tezamen met het Verdrag uitgelegd.
2. De bepalingen van het Verdrag zijn, mutatis mutandis, van toepassing op dit Protocol, tenzij in dit Protocol anders wordt bepaald.
3. De in overeenstemming met artikel 5 van dit Protocol strafbaar gestelde feiten worden beschouwd als in overeenstemming met het Verdrag strafbaar gestelde feiten.
Het doel van het Protocol is de samenwerking tussen de Staten die Partij zijn te bevorderen, te vergemakkelijken en te intensiveren ten behoeve van de preventie, bestrijding en uitbanning van de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie.
Voor de toepassing van dit Protocol wordt verstaan onder:
a. „vuurwapen", een draagbaar, van een loop voorzien wapen waarmee door middel van een explosieve lading hagel, een kogel of projectiel kan worden afgeschoten, dat daartoe is ontworpen of eenvoudig daartoe kan worden aangepast, met uitsluiting van antieke vuurwapens of replica's hiervan. Antieke vuurwapens en de replica's hiervan worden gedefinieerd overeenkomstig het nationale recht. In geen geval omvatten antieke vuurwapens vuurwapens vervaardigd na 1899;
b. „onderdelen en componenten", elk voorwerp of vervangend voorwerp dat speciaal is ontworpen voor een vuurwapen en essentieel is voor de werking daarvan, met inbegrip van een loop, kast of magazijn, slede of cilinder, grendel of afsluiter, en elke voorziening die is ontworpen of aangepast om het geluid dat door het afvuren van een vuurwapen wordt veroorzaakt, te dempen;
c. „munitie", de volledige patroon of de onderdelen daarvan, met inbegrip van patroonhulzen, slaghoedjes, voortdrijvende lading, kogels of projectielen die in een vuurwapen worden gebruikt, mits voor die onderdelen zelf een autorisatie vereist is in de desbetreffende Staat die Partij is;
d. „illegale vervaardiging", de vervaardiging of assemblage van vuurwapens, hun onderdelen en componenten of munitie:
i. uit illegaal verhandelde onderdelen en componenten;
ii. zonder vergunning of autorisatie van een bevoegde autoriteit van de Staat die Partij is waar de vervaardiging of assemblage plaatsvindt; of
iii. zonder de vuurwapens op het tijdstip van vervaardiging overeenkomstig artikel 8 van dit Protocol te markeren;
Het verlenen van een vergunning of autorisatie voor de vervaardiging van onderdelen en componenten geschiedt in overeenstemming met het nationale recht;
e. „illegale handel", de invoer, uitvoer, verkrijging, verkoop, aflevering, verplaatsing of overdracht van vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie van of via het grondgebied van een Staat die Partij is naar het grondgebied van een andere Staat die Partij is, indien een van de betrokken Staten die Partij is zulks overeenkomstig de bepalingen van dit Protocol niet toestaat of indien de vuurwapens niet overeenkomstig artikel 8 van dit Protocol zijn gemarkeerd;
f. „traceren", het systematisch volgen van vuurwapens en, indien mogelijk, van hun onderdelen, componenten en munitie, vanaf de fabrikant tot aan de koper, met het oogmerk de bevoegde autoriteiten van de Staten die Partij zijn te assisteren bij het opsporen, onderzoeken en analyseren van de illegale vervaardiging en illegale handel.
1. Behoudens waar in dit Protocol anders wordt bepaald, is dit Protocol van toepassing op de voorkoming van de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie en op de opsporing en de vervolging van de overeenkomstig artikel 5 van dit Protocol strafbaar gestelde feiten, wanneer deze strafbaar gestelde feiten transnationaal van aard zijn en een georganiseerde criminele groep daarbij betrokken is.
2. Dit Protocol is niet van toepassing op transacties tussen Staten onderling of op de overdracht tussen Staten in de gevallen waarin de toepassing van het Protocol het recht zou aantasten van een Staat die Partij is om, in het belang van de nationale veiligheid, met het Handvest van de Verenigde Naties verenigbare maatregelen te nemen.
1. Elke Staat die Partij is, neemt de wettelijke en andere maatregelen die nodig kunnen zijn om het navolgende gedrag als strafbare feiten aan te merken, indien zij opzettelijk zijn gepleegd:
a. het illegaal vervaardigen van vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie;
b. het illegaal verhandelen van vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie;
c. het vervalsen of onrechtmatig uitwissen, verwijderen of wijzigen van de uit hoofde van artikel 8 van dit Protocol vereiste markering(en) op vuurwapens.
2. Elke Staat die Partij is, neemt de wettelijke en andere maatregelen die nodig kunnen zijn om het navolgende gedrag als strafbare feiten aan te merken:
a. afhankelijk van de grondbeginselen van zijn rechtsstelsel, pogingen om een overeenkomstig het eerste lid van dit artikel strafbaar gesteld feit te plegen of daaraan als medeplichtige deel te nemen; en
b. het organiseren van, leiding geven aan, assistentie verlenen bij, uitlokken van, mogelijk maken van of adviseren bij het plegen van een overeenkomstig het eerste lid van dit artikel strafbaar gesteld feit.
1. Onverminderd het bepaalde in artikel 12 van het Verdrag nemen de Staten die Partij zijn in de ruimst mogelijke mate binnen hun nationale rechtsstelsels de maatregelen die nodig kunnen zijn om de confiscatie mogelijk te maken van vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie die illegaal zijn vervaardigd of verhandeld.
2. De Staten die Partij zijn, nemen, binnen hun nationale rechtsstelsels, de maatregelen die nodig kunnen zijn om te voorkomen dat illegaal vervaardigde en verhandelde vuurwapens, onderdelen, componenten en munitie in handen van onbevoegden vallen, door deze vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie in beslag te nemen en te vernietigen, tenzij officieel toestemming is gegeven voor een andere wijze van vervreemding ervan, mits de vuurwapens zijn gemarkeerd en de methoden voor de vervreemding van deze vuurwapens en munitie zijn vastgelegd.
II. Preventie
Elke Staat die Partij is, ziet erop toe op dat informatie met betrekking tot vuurwapens en, waar passend en praktisch uitvoerbaar, hun onderdelen, componenten en munitie, benodigd voor het traceren en identificeren van die vuurwapens en, waar passend en praktisch haalbaar, hun onderdelen, componenten en munitie die illegaal zijn vervaardigd of verhandeld en ten behoeve van het voorkomen en opsporen van deze activiteiten gedurende ten minste tien jaar bewaard wordt. Deze informatie omvat in ieder geval:
a. de toepasselijke, uit hoofde van artikel 8 van dit Protocol vereiste markeringen;
b. wanneer sprake is van internationale transacties van vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie, de afgifte- en vervaldata van de toepasselijke vergunningen of autorisaties, het land van uitvoer, het land van invoer, de landen van doorvoer, indien van toepassing, en de uiteindelijke ontvanger alsmede het aantal artikelen en een omschrijving hiervan.
1. Ten behoeve van de identificatie en tracering van elk vuurwapen:
a. vereisen de Staten die Partij zijn, op het tijdstip van vervaardiging van elk vuurwapen, een unieke markering met de naam van de fabrikant, het land of de plaats van vervaardiging en het serienummer, of hanteren zij een andere unieke gebruikersvriendelijke markering met eenvoudige geometrische symbolen gecombineerd met een numerieke en/of alfanumerieke code, waarmee het land van vervaardiging door alle Staten eenvoudig kan worden geïdentificeerd;
b. vereisen de Staten die Partij zijn een passende, eenvoudige markering op elk ingevoerd vuurwapen, waarmee het land van invoer kan worden geïdentificeerd en, indien mogelijk, het jaar van invoer, en waardoor de bevoegde autoriteiten van dat land in staat zijn het vuurwapen te traceren, alsmede een unieke markering, indien het vuurwapen niet van een dergelijke markering is voorzien. De in dit onderdeel genoemde eisen behoeven niet te worden toegepast op de tijdelijke invoer van vuurwapens voor verifieerbare legale doeleinden;
c. zien de Staten die Partij zijn, op het moment van de overgang van een vuurwapen vanuit de staatsvoorraden naar een permanent civiel gebruiksdoeleind, toe op een passende unieke markering waarmee het land dat de overdracht doet, kan worden geïdentificeerd door alle Staten die Partij zijn.
2. De Staten die Partij zijn, stimuleren de vuurwapenvervaardigende industrie maatregelen te ontwikkelen tegen de verwijdering of wijziging van markeringen.
Een Staat die Partij is die een voor gebruik ongeschikt gemaakt vuurwapen overeenkomstig zijn nationale recht niet aanmerkt als een vuurwapen, neemt de nodige maatregelen, indien van toepassing met inbegrip van de instelling van specifieke strafbare feiten, om het illegaal opnieuw gebruiksklaar maken van voor gebruik ongeschikt gemaakte vuurwapens te voorkomen, overeenkomstig de volgende algemene beginselen voor het voor gebruik ongeschikt maken:
a. Alle essentiële onderdelen van een voor gebruik ongeschikt gemaakt vuurwapen moeten permanent onbruikbaar worden gemaakt en mogen niet zodanig verwijderd, vervangen of gewijzigd kunnen worden dat het mogelijk zou worden het vuurwapen op enigerlei wijze opnieuw gebruiksklaar te maken;
b. Er moeten maatregelen worden getroffen voor verificatie door een bevoegde autoriteit, waar opportuun, van de onbruikbaarmakingsvoorschriften om te garanderen dat de aan een vuurwapen aangebrachte wijzigingen het wapen permanent voor gebruik ongeschikt maken;
c. Ten blijke van de verificatie door een bevoegde autoriteit moet een certificaat of document worden afgegeven waarin wordt verklaard dat het vuurwapen voor gebruik ongeschikt is gemaakt, of moet een duidelijk zichtbare markering op het vuurwapen worden aangebracht waaruit dit blijkt.
1. Elke Staat die Partij is, creëert of handhaaft een effectief vergunning- of autorisatiestelsel voor uitvoer en invoer, alsmede voor maatregelen betreffende de internationale doorvoer, voor de overdracht van vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie.
2. Voordat wordt overgegaan tot de afgifte van uitvoervergunningen of autorisaties voor zendingen vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie, verifieert elke Staat die Partij is:
a. dat de Staten van invoer invoervergunningen of autorisaties hebben afgegeven, en
b. dat de Staten van doorvoer, zonder afbreuk te doen aan bilaterale of multilaterale overeenkomsten of regelingen ter begunstiging van Staten zonder zeegrens, voorafgaand aan de verzending ten minste schriftelijk kennis hebben gegeven van het feit dat zij geen bezwaar tegen de doorvoer hebben.
3. De invoer- en uitvoervergunning of autorisatie en de begeleidende documentatie omvatten tezamen ten minste gegevens met betrekking tot de plaats en datum van afgifte, de vervaldatum, het land van uitvoer, het land van invoer, de uiteindelijke ontvanger, een omschrijving van en de hoeveelheid vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie en, wanneer sprake is van doorvoer, de landen van doorvoer. De in de invoervergunning vervatte gegevens moeten van tevoren aan de Staten van doorvoer worden verstrekt.
4. De invoerende Staat die Partij is, stelt de uitvoerende Staat die Partij is, op diens verzoek, op de hoogte van de ontvangst van de verzonden zending vuurwapens, hun onderdelen, componenten of munitie.
5. Elke Staat die Partij is neemt, binnen de beschikbare middelen, de maatregelen die nodig kunnen zijn om te garanderen dat de procedures voor vergunningverlening en autorisatie veilig zijn en dat de echtheid van vergunnings- of autorisatiedocumenten kan worden geverifieerd of bevestigd.
6. De Staten die Partij zijn, kunnen vereenvoudigde procedures aannemen voor de tijdelijke invoer, uitvoer en doorvoer van vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie, ten behoeve van verifieerbaar legale doeleinden zoals de jacht, schietsport, onderzoek, tentoonstellingen of reparaties.
Teneinde diefstal, verlies of verduistering van, alsmede de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie op te sporen, te voorkomen en uit te bannen, neemt elke Staat die Partij is passende maatregelen:
a. om beveiliging van vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie verplicht te stellen tijdens de vervaardiging en in- en uitvoer ervan, alsmede tijdens de doorvoer via zijn grondgebied; en
b. om de doeltreffendheid van de controles bij invoer, uitvoer en doorvoer te vergroten, waar passend met inbegrip van grenscontroles en transnationale politie- en douanesamenwerking.
1. Onverminderd het bepaalde in de artikelen 27 en 28 van het Verdrag wisselen de Staten die Partij zijn, in overeenstemming met hun respectieve nationale rechtsstelsels en administratieve systemen, per individueel geval onderling relevante informatie uit betreffende geautoriseerde fabrikanten, handelaren, importeurs, exporteurs en, telkens wanneer dat mogelijk is, vervoerders van vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie.
2. Onverminderd het bepaalde in de artikelen 27 en 28 van het Verdrag wisselen de Staten die Partij zijn, in overeenstemming met hun respectieve nationale rechtsstelsels en administratieve systemen, onderling relevante informatie uit betreffende:
a. georganiseerde criminele groepen waarvan bekend is of vermoed wordt dat zij deelnemen aan de illegale vervaardiging van of handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie;
b. de middelen die bij de illegale vervaardiging van of handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie worden gebruikt om deze te verbergen en de manieren om ze op te sporen;
c. de methoden en middelen, plaatsen van verzending en bestemming alsmede de routes die doorgaans worden gebruikt door georganiseerde criminele groepen die zich bezighouden met de illegale handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie; en
d. ervaringen op het gebied van wetgeving en praktijken en maatregelen ter voorkoming, bestrijding en uitbanning van de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie.
3. De Staten die Partij zijn, verstrekken elkaar, waar opportuun, de relevante wetenschappelijke en technologische informatie die nuttig is voor de autoriteiten die belast zijn met rechtshandhaving en wisselen deze informatie met elkaar uit teneinde elkaars preventie-, opsporings- en onderzoeksvaardigheden op het gebied van de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie te vergroten en de bij deze illegale activiteiten betrokken personen te vervolgen.
4. De Staten die Partij zijn, werken samen bij de tracering van vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie die mogelijk illegaal zijn vervaardigd of verhandeld. Deze samenwerking omvat snelle reacties op verzoeken om bijstand bij de tracering van deze vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie, binnen de grenzen van de hun ter beschikking staande middelen.
5. Onder voorbehoud van de grondbeginselen van zijn rechtsstelsel of van internationale overeenkomsten waarborgt elke Staat die Partij is op verzoek van de informatie verstrekkende Staat die Partij is de vertrouwelijkheid van en beperkingen ten aanzien van het gebruik van de informatie die hij van een andere Staat die Partij is ontvangt uit hoofde van dit artikel, met inbegrip van eigendomsinformatie met betrekking tot handelstransacties. Indien deze vertrouwelijkheid niet kan worden gewaarborgd, wordt de Staat die Partij is die de informatie verstrekt in kennis gesteld voordat deze informatie bekend wordt gemaakt.
1. De Staten die Partij zijn, werken op bilateraal, regionaal en internationaal niveau met elkaar samen teneinde de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie te voorkomen, te bestrijden en uit te bannen.
2. Zonder afbreuk te doen aan artikel 18, dertiende lid, van het Verdrag, wijst elke Staat die Partij is een nationaal orgaan of centraal aanspreekpunt aan dat de verbindingen onderhoudt tussen deze Staat die Partij is en de andere Staten die Partij zijn voor aangelegenheden met betrekking tot dit Protocol.
3. De Staten die Partij zijn, zoeken de steun en samenwerking van fabrikanten, handelaren, importeurs, exporteurs, tussenpersonen en beroepsvervoerders van vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie, teneinde de in het eerste lid van dit artikel bedoelde illegale activiteiten te voorkomen en op te sporen.
De Staten die Partij zijn, werken, waar passend, met elkaar en met de betrokken internationale organisaties samen, zodat de Staten die Partij zijn op verzoek de nodige opleiding en technische bijstand kunnen verkrijgen ter vergroting van hun vaardigheid om de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie te voorkomen, te bestrijden en uit te bannen, met inbegrip van technische, financiële en materiële bijstand bij de in de artikelen 29 en 30 van het Verdrag genoemde aangelegenheden.
1. Met het oog op de voorkoming en bestrijding van de illegale vervaardiging van en handel in vuurwapens, hun onderdelen, componenten en munitie, bestuderen de Staten die Partij zijn die dit nog niet hebben gedaan, de instelling van een stelsel ter regulering van de activiteiten van degenen die zich bezighouden met makelaarsactiviteiten. Een dergelijk stelsel kan een of meerdere van de volgende maatregelen omvatten:
a. het verplicht stellen van registratie van tussenpersonen die binnen hun grondgebied actief zijn;
b. het verplicht stellen van een vergunning of autorisatie voor makelaarsactiviteiten; of
c. het verplicht stellen van vermelding op de invoer- en uitvoervergunningen, of op begeleidende documenten, van de namen en vestigingsplaatsen van de bij de transactie betrokken tussenpersonen.
2. De Staten die Partij zijn die een stelsel ter regulering van makelaarsactiviteiten als bedoeld in het eerste lid van dit artikel hebben ingesteld, worden gestimuleerd informatie over tussenpersonen en makelaarsactiviteiten te melden bij de uitwisseling van informatie uit hoofde van artikel 12 van dit Protocol en in overeenstemming met artikel 7 van dit Protocol dossiers bij te houden met betrekking tot tussenpersonen en makelaarsactiviteiten.
III. Slotbepalingen
1. De Staten die Partij zijn, spannen zich in geschillen betreffende de interpretatie of toepassing van dit Protocol te beslechten door onderhandeling.
2. Elk geschil tussen twee of meer Staten die Partij zijn betreffende de interpretatie of toepassing van dit Protocol dat niet binnen een redelijke termijn door onderhandelingen kan worden beslecht, wordt op verzoek van een van die Staten die Partij zijn onderworpen aan arbitrage. Indien deze Staten die Partij zijn er binnen zes maanden na de datum van het verzoek om arbitrage niet in slagen overeenstemming te bereiken over de regeling van de arbitrage, kan elk van deze Staten die Partij zijn het geschil voorleggen aan het Internationale Gerechtshof door middel van een verzoek in overeenstemming met het Statuut van het Hof.
3. Elke Staat die Partij is, kan, bij de ondertekening, bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van of toetreding tot dit Protocol, verklaren zich niet gebonden te achten door het tweede lid van dit artikel. De andere Staten die Partij zijn, zijn niet gebonden door het tweede lid van dit artikel ten aanzien van iedere Staat die Partij is die een dergelijk voorbehoud heeft gemaakt.
4. Een Staat die Partij is die een voorbehoud heeft gemaakt in overeenstemming met het derde lid van dit artikel, kan dit voorbehoud te allen tijde intrekken door middel van een kennisgeving aan de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.
1. Dit Protocol is dertig dagen nadat het door de Algemene Vergadering is aangenomen tot en met 12 december 2002 voor alle Staten opengesteld voor ondertekening op het hoofdkwartier van de Verenigde Naties te New York.
2. Dit Protocol is tevens opengesteld voor ondertekening door regionale organisaties voor economische integratie, mits ten minste een lidstaat van een dergelijke organisatie dit Protocol heeft ondertekend in overeenstemming met het eerste lid van dit artikel.
3. Dit Protocol dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd. De akten van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties. Een regionale organisatie voor economische integratie kan haar akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring nederleggen indien ten minste een van haar lidstaten dit eveneens heeft gedaan. In die akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring vermeldt deze regionale organisatie voor economische integratie de omvang van haar bevoegdheid ter zake van door dit Protocol geregelde aangelegenheden. Een dergelijke organisatie stelt de depositaris ook in kennis van elke relevante wijziging in de omvang van haar bevoegdheden.
4. Dit Protocol staat open voor toetreding door elke Staat of elke regionale organisatie voor economische integratie waarvan ten minste een lidstaat Partij is bij dit Protocol. De akten van toetreding worden nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties. Bij haar toetreding geeft een regionale organisatie voor economische integratie de omvang van haar bevoegdheden ter zake van in dit Protocol geregelde aangelegenheden aan. Een dergelijke organisatie stelt de depositaris ook in kennis van elke relevante wijziging in de omvang van haar bevoegdheden.
1. Dit Protocol treedt in werking negentig dagen na de datum van de nederlegging van de veertigste akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding, met dien verstande dat het niet in werking treedt voor de inwerkingtreding van het Verdrag. Voor de toepassing van dit lid wordt een door een regionale organisatie voor economische integratie nedergelegde akte niet meegeteld naast de door de lidstaten van deze organisatie reeds nedergelegde akten.
2. Voor elke Staat of regionale organisatie voor economische integratie die dit Protocol bekrachtigt, aanvaardt, goedkeurt of ertoe toetreedt na de nederlegging van de desbetreffende veertigste akte, treedt dit Protocol in werking dertig dagen na de datum van nederlegging door een dergelijke Staat of organisatie van de desbetreffende akte, of op de datum waarop dit Protocol in werking treedt ingevolge het eerste lid van dit artikel, al naargelang welke datum later valt.
1. Na het verstrijken van een termijn van vijf jaar na de inwerkingtreding van dit Protocol kan een Staat die Partij is bij het Protocol een wijziging voorstellen en indienen bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties, die de voorgestelde wijziging vervolgens overbrengt aan de Staten die Partij zijn en aan de Conferentie van de Partijen bij het Verdrag, teneinde het voorstel te bestuderen en erover te beslissen. De Staten die Partij zijn die bijeenkomen in het kader van de Conferentie van de Partijen stellen alles in het werk om consensus te bereiken over iedere wijziging. Indien alle pogingen om consensus te bereiken zijn mislukt en er geen overeenstemming wordt bereikt, wordt de wijziging in laatste instantie aangenomen met een tweederde meerderheid van de Staten die Partij zijn bij dit Protocol die aanwezig zijn en hun stem uitbrengen tijdens de Conferentie van de Partijen.
2. Regionale organisaties voor economische integratie oefenen ter zake van binnen hun bevoegdheid vallende aangelegenheden hun stemrecht ingevolge dit artikel uit met een aantal stemmen dat gelijk is aan het aantal van hun lidstaten die Partij zijn bij dit Protocol. Deze organisaties oefenen hun stemrecht niet uit indien hun lidstaten hun stemrecht uitoefenen en vice versa.
3. Een wijziging aangenomen in overeenstemming met het eerste lid van dit artikel dient te worden bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd door de Staten die Partij zijn.
4. Een wijziging aangenomen in overeenstemming met het eerste lid van dit artikel wordt ten aanzien van een Staat die Partij is van kracht negentig dagen na de datum van de nederlegging van een akte van bekrachtiging, aanvaarding of goedkeuring van die wijziging bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.
5. Wanneer een wijziging van kracht wordt, is zij bindend voor de Staten die Partij zijn en die het feit dat zij ermee instemmen erdoor gebonden te worden tot uitdrukking hebben gebracht. De andere Staten die Partij zijn, blijven gebonden door de bepalingen van dit Protocol en alle eerdere wijzigingen die zij hebben bekrachtigd, aanvaard of goedgekeurd.
1. Iedere Staat die Partij is, kan dit Protocol opzeggen door middel van een schriftelijke kennisgeving aan de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties. De opzegging wordt van kracht een jaar na de datum van ontvangst van de kennisgeving door de Secretaris-Generaal.
2. Een regionale organisatie voor economische integratie houdt op partij te zijn bij dit Protocol wanneer al haar lidstaten het hebben opgezegd.
1. De Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties wordt aangewezen als depositaris van dit Protocol.
2. Het oorspronkelijke exemplaar van dit Protocol, waarvan de Arabische, de Chinese, de Engelse, de Franse, de Russische en de Spaanse tekst gelijkelijk authentiek zijn, wordt nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties.
TEN BLIJKE WAARVAN de ondergetekende gevolmachtigden, daartoe naar behoren gemachtigd door hun respectieve Regeringen, dit Protocol hebben ondertekend.
Het Protocol behoeft ingevolge artikel 91 van de Grondwet de goedkeuring van de Staten-Generaal, alvorens het Koninkrijk aan het Protocol kan worden gebonden.
De volgende staten hebben in overeenstemming met artikel 17, derde lid, van het Protocol een akte van bekrachting, aanvaarding of goedkeuring bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties nedergelegd:
Bulgarije | 6 augustus 2002 |
Burkina Faso | 15 mei 2002 |
Costa Rica | 9 september 2003 |
Cyprus | 6 augustus 2003 |
Jamaica | 29 september 2003 |
Mali | 3 mei 2002 |
Mexico | 10 april 2003 |
Noorwegen | 23 september 2003 |
De volgende staten hebben in overeenstemming met artikel 17, vierde lid, van het Protocol een akte van toetreding nedergelegd bij de Secretaris-Generaal van de Verenigde Naties:
Laos1 | 26 september 2003 |
Lesotho | 24 september 2003 |
Mauritius | 24 september 2003 |
Peru | 23 september 2003 |
De bepalingen van het Protocol zullen ingevolge artikel 18, eerste lid, in werking treden negentig dagen na de datum van de nederlegging van de veertigste akte van bekrachtiging, aanvaarding, goedkeuring of toetreding.
Titel | : | Handvest van de Verenigde Naties; San Francisco, 26 juni 1945 |
Tekst | : | Trb. 1979, 37 (Engels en Frans) Trb. 1987, 113 (vertaling) |
Laatste Trb. | : | Trb. 2001, 179 |
Titel | : | Statuut van het Internationaal Gerechtshof; San Francisco, 26 juni 1945; |
Tekst | : | Trb. 1971, 55 (Engels en Frans) Trb. 1987, 114 (herziene vertaling) |
Laatste Trb. | : | Trb. 1997, 106 |
Titel | : | Verdrag van de Verenigde Naties tegen grensoverschrijdende georganiseerde misdaad; New York, 15 november 2000 |
Tekst | : | Trb. 2001, 68 (Engels en Frans) Trb. 2004, 34 (vertaling) |
Onder de volgende verklaring:
``The Argentine Republic declares that, in relation to article 2, the provisions of the Protocol shall be without prejudice to the right of the Argentine Republic to adopt, at the domestic level, stricter provisions designed to fulfil the objectives of the Protocol of preventing, combating and eradicating the illicit manufacturing of and trafficking in firearms, their parts and components and ammunition."
Onder het volgende voorbehoud: The Government of the Republic of El Salvador does not consider itself bound by paragraph 2 of article 16, inasmuch as it does not recognize the compulsory jurisdiction of the International Court of Justice.
Onder het volgende voorbehoud:
``In accordance with paragraph 3, Article 16 of the Protocol Against the Illicit Manufacturing of and Trafficking in Firearms, Their Parts and Components and Ammunition, Supplementing the United Nations Convention Against Transnational Organized Crime, the Lao People's Democratic Republic does not consider itself bound by paragraph 2, Article 16 of the present Protocol. The Lao People's Democratic Republic declares that to refer a dispute relating to interpretation and application of the present Protocol to arbitration or the International Court of Justice, the agreement of all parties concerned in the dispute is necessary.".
Kopieer de link naar uw clipboard
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/trb-2004-37.html
De hier aangeboden pdf-bestanden van het Staatsblad, Staatscourant, Tractatenblad, provinciaal blad, gemeenteblad, waterschapsblad en blad gemeenschappelijke regeling vormen de formele bekendmakingen in de zin van de Bekendmakingswet en de Rijkswet goedkeuring en bekendmaking verdragen voor zover ze na 1 juli 2009 zijn uitgegeven. Voor pdf-publicaties van vóór deze datum geldt dat alleen de in papieren vorm uitgegeven bladen formele status hebben; de hier aangeboden elektronische versies daarvan worden bij wijze van service aangeboden.