Gemeenteblad van Assen
| Datum publicatie | Organisatie | Jaargang en nummer | Rubriek |
|---|---|---|---|
| Assen | Gemeenteblad 2015, 45916 | Verordeningen |
Authentieke versie (PDF)
Informatie
Printen
Delen
- 1.
- 2.Het college houdt bij het aanbieden van de in deze verordening opgenomen voorzieningen rekening met de omstandigheden en functionele beperkingen van een persoon. De omstandigheden hebben in ieder geval betrekking op zorgtaken van die persoon en de mogelijkheid dat hij behoort tot de doelgroep met een functionele beperking of gebruik maakt van de voorziening beschut werk. Onder zorgtaken wordt in ieder geval verstaan:
- a.de persoon die aan de voorziening deelneemt zijn verplichting als bedoeld in de artikelen 9 en 17 van de wet, de artikelen 13 en 37 van de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte werkloze werknemers of de artikelen 13 en 37 van de Wet inkomensvoorziening oudere en gedeeltelijk arbeidsongeschikte gewezen zelfstandigen niet nakomt;
- b.
- c.
- d.
- e.
- f.
- g.
- 1.Het college kan aan een persoon die behoort tot de doelgroep de voorziening beschut werk aanbieden als hij door een lichamelijke, verstandelijke of psychische beperking een zodanige mate van begeleiding op en aanpassingen van de werkplek nodig heeft dat van een reguliere werkgever redelijkerwijs niet kan worden verwacht dat hij deze persoon in dienst neemt.
- 2.Het college maakt uit de personen die behoren tot de doelgroep een voorselectie en wint bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen advies in voor de beoordeling of zij uitsluitend in een beschutte omgeving onder aangepaste omstandigheden mogelijkheden tot arbeidsparticipatie hebben. Het college maakt voor de voorselectie gebruik van het reguliere instroom- en diagnoseproces zoals dat in de dienstverleningslijn wordt toegepast , tenzij dit gelet op de aard en ernst van de arbeidsbeperking niet mogelijk is. In dat geval wordt gebruik gemaakt van een op de situatie van de persoon aangepaste methodiek.
- 3.
- 4.
Het college kan ondersteuning als bedoeld in artikel 10f van de wet aanbieden bij het volgen van een leer-werktraject als het college van oordeel is dat een leer-werktraject nodig is. Ondersteuning wordt alleen aangeboden als deze nodig is voor het volgen van een leer-werktraject en het personen betreft:
- a.
- b.
Aan een persoon die behoort tot de doelgroep kan het college persoonlijke ondersteuning bij het verrichten van de aan die persoon opgedragen taken aanbieden in de vorm van structurele begeleiding indien hij zonder persoonlijke ondersteuning niet in staat is de aan hem opgedragen taken te verrichten. Persoonlijke ondersteuning wordt in ieder geval aangeboden als de werkgever ten behoeve van de werknemer een loonkostensubsidie als bedoeld in artikel 10d van de wet ontvangt of als de persoon die op een detacheringsbaan werkzaam is, behoort tot de doelgroep loonkostensubsidie in de zin van artikel 6, eerst lid sub e van de wet.
Artikel 14.Werkgeversarrangement
- 1.Het college kan met een werkgever een overeenkomst sluiten over een pakket voorzieningen gericht op re-integratie ten behoeve van de arbeidsinschakeling van een of meer personen die behoren tot de doelgroep. Dit pakket kan bestaan uit verschillende voorzieningen zoals die in de verordening of de krachtens deze verordening genomen uitvoeringsbesluiten zijn vastgelegd.
- 2.
- 1.
- 2.Een persoon die gebruik maakt van een toegekende voorziening op grond van de Re -integratieverordening Wet werk en bijstand , die moet worden beëindigd op grond van deze verordening, behoudt deze voorziening voor zover wordt vol daan aan de voorwaarden uit de Re-integratieverordening Wet werk en bijstand voor de duur:
b.
van een periode waarvoor
deze
voorziening bij besluit
is verstrekt,
als
dat korter is dan de periode als bedoeld in het
tweede
lid, onderdeel a.
Er is gekozen voor een algemene, globale verordening. Dit heeft te maken met de aard van de opdracht die de raad heeft gekregen, te weten het bij verordening regels stellen waarin het beleid van de gemeente ten aanzien van haar re-integratietaak wordt neergelegd. Hieruit moet onder andere aandacht blijken voor de in de Participatiewet onderscheiden doelgroepen en de daarbinnen te onderscheiden subgroepen. Dit leent zich niet tot het formuleren van gedetailleerde regels die op iedere situatie van toepassing zijn. Immers, re-integratie is maatwerk. De individuele mogelijkheden bepalen wat in het concrete geval een passend re-integratietraject is. Daarom wordt aan het college de bevoegdheid gegeven om op een aantal punten eigen afwegingen te maken. Artikel 10 van de Participatiewet bepaalt dat inwoners uit de doelgroep aanspraak hebben op ondersteuning bij de arbeidsinschakeling en de door het college noodzakelijk geachte voorziening binnen de kaders van de re-integratieverordening. Daarom is ervoor gekozen in de verordening de voorzieningen vast te leggen die het college in ieder geval kan aanbieden.
Begrippen die al zijn omschreven in de Participatiewet worden niet afzonderlijk gedefinieerd in deze verordening. Deze zijn vanzelfsprekend van toepassing op deze verordening. Om de lezer tegemoet te komen is er een verklarende woordenlijst van begrippen die gebruikt zijn in de verordening of de toelichting maar elders gedefinieerd opgenomen in een bijlage bij deze toelichting.
- •
- •
- •
- •
- •
- •inwoners met een functionele arbeidsbeperking blijven aanspraak maken op ondersteuning van het college en voorzieningen uit deze verordening tot het moment dat het inkomen uit arbeid in dienstbetrekking gedurende twee aaneengesloten jaren ten minste het minimumloon bedraagt en ten behoeve van die inwoner in die twee jaren geen loonkostensubsidie als bedoeld in artikel 10d van de Participatiewet is verleend. Na deze periode wordt het UWV verantwoordelijk voor de re-integratie van deze groep (de artikelen 34a, vijfde lid onderdeel b,35, vierde lid, onderdeel b, en 36, derde lid, onderdeel b, van de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen)
In dit artikel wordt verwezen naar het VN-verdrag inzake de rechten van inwoners met een handicap uit 2006. In de Participatiewet worden de doelstellingen van dit verdrag onderschreven via artikel 8a, tweede lid, onderdeel a. Namelijk dat de gemeenteraden in hun verordeningen bij de inzet van de voorzieningen voor de inwoners rekening houden met de omstandigheden en de functionele beperkingen van hun inwoners. Hierin ligt besloten dat de gemeenteraad ook rekening houdt met de omstandigheden en functionele beperkingen van inwoners met een handicap. Dit is in overeenstemming met het VN-verdrag. De doelstelling van dit verdrag is het bevorderen, beschermen en waarborgen van het volledige genot door alle inwoners met een handicap van alle mensenrechten en fundamentele vrijheden op voet van gelijkheid en het bevorderen van de eerbiediging van hun inherente waardigheid.
De voorzieningen Werkstage, Detacheringsbaan en scholing (zoals bedoeld in artikel 5,7 en 8)zullen veelal ingezet worden voor inwoners die behoren tot de doelgroep met een korte afstand tot de arbeidsmarkt. Met deze voorzieningen wordt ingeschat dat zij vrij snel weer klaar zijn om door te kunnen stromen naar de arbeidsmarkt.
Het aanbieden van een voorziening is maatwerk. Om die reden is er een overlap van de voorzieningen die kunnen worden aangeboden aan de inwoners. Dezelfde soort voorzieningen kunnen dus zowel aan inwoners met een korte als aan personen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt worden aangeboden. Door de individuele invulling van de voorziening wordt deze ‘op maat gemaakt’ voor de inwoner die het betreft.
Voor de overige voorzieningen volgt al uit de doelgroepomschrijving bij het betreffende artikel aan wie het college deze voorzieningen kan aanbieden. Het gaat om: beschut werk (artikel 10), ondersteuning bij leer-werktrajecten (artikel 11), persoonlijke ondersteuning (artikel 12) en de no-riskpolis (artikel 13).
Dit artikel regelt de bevoegdheid van het college om budget- of subsidieplafonds in te richten. Deze mogelijkheid wordt geboden omdat de middelen voor re-integratie beperkt zijn. Door het instellen van een budget- of subsidieplafond kunnen financiële risico’s worden voorkomen en behoudt het college de mogelijkheid om bij het bereiken van het plafond naar alternatieven te zoeken.
In de gemeente Assen hebben wij in de Kadernota “Participatie de norm, werk het doel” (hierna: Kadernota) hier invulling aan gegeven. In de kadernota is vastgelegd dat de rijksbudgetten taakstellend zijn. Dit betekent dat het budgetplafond generiek is vastgelegd voor alle voorzieningen op het bedrag dat het Rijk aan de gemeente Assen beschikbaar stelt, het participatiebudget. Daarbij is vastgelegd dat het verschil tussen de rijksbijdrage die beschikbaar gesteld wordt voor de uitvoering van de Wsw en de daadwerkelijke kosten (de zogenaamde wig) bekostigd zullen worden uit het Participatiebudget. Dit bedrag moet worden afgetrokken van het totale Participatiebudget en wat overblijft, is het budgetplafond dat beschikbaar is voor re-integratie. Binnen dit budget is aangegeven dat er prioritaire doelgroepen zijn te weten: de inwoners met een verdiencapaciteit tussen de 50-80 (percentage arbeidsvermogen ten opzichte van het wettelijk minimumloon) en jongeren.
De Participatiewet schrijft niet uitputtend voor welke voorzieningen het college aan moet bieden. Naast de uit de wet voortvloeiende voorzieningen mag een gemeente dus aanvullende instrumenten en voorzieningen aanbieden. Het enige criterium is dat de voorziening gericht moet zijn op de arbeidsinschakeling en moet bijdragen aan het (op termijn) mogelijk maken van reguliere arbeid door een inwoner. Al naar gelang de afstand van een inwoner tot de arbeidsmarkt kan een voorziening gericht zijn op bijvoorbeeld sociale activering en het voorkomen van een isolement (zoals het doen van vrijwilligerswerk met behoud van uitkering), het leren van vaardigheden of kennis, of het opdoen van werkervaring (bijvoorbeeld via gesubsidieerd werk).
Het artikel geeft aan dat het college een voorziening kan beëindigen en in welke gevallen het dat kan doen. Concreet gaat het om het inwoners die de arbeidsverplichtingen en de inlichtingenverplichting ten aanzien van de uitvoering van de wet niet nakomen of onvoldoende gebruik maken van de aangeboden voorziening. Denkbaar is verder dat de voorziening niet de snelste weg naar werk biedt waardoor naar een alternatief wordt gezocht. Tot slot wordt de voorziening in beginsel beëindigd als de inwoner uitstroomt naar algemeen geaccepteerde arbeid. Afspraken hierover worden vastgelegd in het Persoonlijk ontwikkelingsplan.
Een werkstage is geen arbeidsovereenkomst maar een scholingsinstrument. Er is wel sprake van het verrichten van arbeid maar dit is gericht op uitbreiden van kennis en ervaring van de stagiair. In de regel is er geen sprake van een beloning, hoewel een stagevergoeding wel mogelijk is. Hierbij moet meer gedacht worden aan een onkostenvergoeding waarbij daadwerkelijk gemaakte kosten worden vergoed.
De werkstage kan twee doelen hebben. Op de eerste plaats kan het gaan om het opdoen van specifieke werkervaring. Dit is vergelijkbaar met de zogenaamde ‘snuffelstage’, waarbij een (snuffel) stagiair de gelegenheid krijgt om te bezien of het soort werk als passend kan worden beschouwd. Op de tweede plaats kan het gaan om het leren werken in een arbeidsrelatie. In de werkstage kan een belanghebbende wennen aan aspecten als gezag, op tijd komen, werkritme en samenwerken met collega’s.
Het vierde lid geeft de maximale duur van de werkstage aan. In beginsel gaat het daarbij om een periode van zes maanden. Dit is bedoeld om ervoor te zorgen dat de re-integratieactiviteiten gericht blijven op de inschakeling in de arbeid en dat wordt voorkomen dat er vormen van productieve arbeid ontstaan. In sommige gevallen kan een verlenging van deze periode noodzakelijk zijn om de kans op werk te vergroten. Bij een verlenging wordt uitdrukkelijk getoetst of deze noodzakelijk is om kennis en vaardigheden gericht op arbeidsinschakeling van de belanghebbende te vergroten. Het mag niet leiden tot een verkapte vorm van een arbeidsovereenkomst.
Onder 'sociale activering' wordt verstaan: het verrichten van onbeloonde maatschappelijk zinvolle activiteiten gericht op arbeidsinschakeling of, als arbeidsinschakeling nog niet mogelijk is, op zelfstandige maatschappelijke participatie (artikel 6, eerste lid, onderdeel c, Participatiewet). Bij activiteiten in het kader van sociale activering kan worden gedacht aan het zelfstandig, zonder externe begeleiding, verrichten van vrijwilligerswerk of deelnemen aan activiteiten in de wijk of buurt.
Het college kan aan een inwoner die behoort tot de doelgroep activiteiten aanbieden in het kader van sociale activering voor zover de mogelijkheid bestaat dat hij op enig moment algemeen geaccepteerde arbeid kan verkrijgen waarbij geen gebruik wordt gemaakt van een voorziening (artikel 6, eerste lid).
Als het college een verplichting op wil leggen aan een inwoner om, op grond van artikel 9, eerste lid, onderdeel b, van de Participatiewet, gebruik te maken van een voorziening gericht op sociale activering is vereist dat de mogelijkheid bestaat dat een inwoner op enig moment algemeen geaccepteerde arbeid kan verkrijgen waarbij geen gebruik wordt gemaakt van een voorziening. Bestaat die mogelijkheid niet, dan kan een inwoner niet worden verplicht gebruik te maken van een dergelijke voorziening.
Sociale activering heeft tot doel inwoners met een grote afstand tot de arbeidsmarkt terug te leiden naar de arbeidsmarkt, of als dit nog niet mogelijk is, als tussendoel te bevorderen dat inwoners zelfstandig kunnen deelnemen aan het maatschappelijk leven. Hieruit volgt dat als het einddoel, arbeidsinschakeling, niet kan worden bereikt, er geen grond is die inwoner te verplichten om gebruik te maken van een voorziening gericht op sociale activering.
Het wezenlijke verschil met de tegenprestatie is dat deze laatste er niet op is gericht om op termijn arbeidsinschakeling mogelijk te maken. De tegenprestatie is als zodanig ook geen re-integratie instrument dat is opgenomen in deze verordening maar kan als verplichting worden verbonden aan het recht op bijstand (voor wat hoort wat gedachte).
Het tweede lid geeft het college de mogelijkheid om de duur van activiteiten in het kader van sociale activering nader te bepalen. Het college moet de duur afstemmen op de mogelijkheden en capaciteiten van een inwoner. Gezien de mogelijk sterk verschillende behoeften op dit gebied, zal een al te rigide termijn moeilijk zijn.
De Participatiewet biedt de mogelijkheid inwoners uit de doelgroep een dienstverband aan te bieden om op detacheringsbasis werkervaring op te doen. In de verordening zijn de randvoorwaarden vastgelegd waarbinnen de banen vormgegeven worden.
Het eerste lid biedt de mogelijkheid tot het aangaan van het dienstverband. Het college zorgt ervoor dat een inwoner een dienstverband krijgt aangeboden door een derde, de werkgever. Die derde kan bijvoorbeeld een detacheringsbureau zijn. In het tweede lid wordt bepaald dat het gaat om detachering. Daarbij worden op twee vlakken afspraken gemaakt. Ten eerste tussen het inlenende bedrijf en de werkgever. Hierin worden zaken geregeld als de verhouding tot de werkgever, de hoogte van de inleenvergoeding en de wijze waarop de begeleiding wordt vormgegeven. Ten tweede wordt in de overeenkomst tussen werknemer en inlener afspraken gemaakt over werktijden, verlof en de inhoud van het werk.
In het vierde lid is een regeling opgenomen die ook al mogelijk was onder de werking van de Wet werk en bijstand. In het kader van de detachering kan het college zelf als formeel werkgever optreden dan wel een andere organisatie aanwijzen die deze rol vervult. Het dienstverband bestaat in dat geval tussen deze organisatie en de inwoner uit de doelgroep. Deze organisatie kan een organisatie zijn waarop het college beslissende invloed uitoefent of een organisatie die geheel zelfstandig opereert zonder directe of indirecte banden met de gemeente. Onder organisatie kan ook een uitzendorganisatie vallen.
Onder startkwalificatie wordt verstaan een havo of Vwo-diploma of een diploma van het middelbaar beroepsonderwijs (mbo), niveau twee. Scholing kan worden aangeboden aan inwoners met of zonder een dergelijke startkwalificatie. Vooral voor inwoners zonder startkwalificatie kan scholing noodzakelijk zijn voor de re-integratie.
Inwoners jonger dan 27 jaar die nog mogelijkheden hebben binnen het uit 's Rijks kas bekostigde onderwijs kunnen sinds 1 juli 2012 geen scholingsvoorziening ontvangen die hen ondersteunt bij de arbeidsinschakeling (artikel 7, derde lid, onderdeel a, van de Participatiewet). Dit is voor de volledigheid opgenomen in het derde lid.
Wanneer een inwoner die in aanmerking is gebracht voor een participatieplaats niet over een startkwalificatie beschikt, dient het college aan deze inwoner scholing of opleiding aan te bieden. Dit geldt vanaf zes maanden na aanvang van de werkzaamheden op de participatieplaats. De scholing of opleiding moet zijn gericht zijn vergroting van de kansen op de arbeidsmarkt. Het college hoeft aan een inwoner alleen geen scholing of opleiding aan te bieden als dergelijke scholing of opleiding naar zijn oordeel de krachten of bekwaamheden van de inwoner te boven gaan of als naar zijn oordeel scholing of opleiding niet bijdraagt aan vergroting van de kans op inschakeling in het arbeidsproces van de inwoner. Dit volgt uit artikel 10a, vijfde lid, van de Participatiewet.
Op een participatieplaats worden additionele werkzaamheden verricht. Niet de te verrichten werkzaamheden staan centraal maar het leren werken of het (opnieuw) wennen aan werken. Aspecten als omgaan met gezag, op tijd komen, werkritme en samenwerking met collega’s zijn allemaal zaken waaraan in een participatieplaats gewerkt kan worden. Ook kan hiermee worden beoordeeld of het werkterrein past bij de capaciteiten van de uitkeringsgerechtigde, zodat een inwoner bijvoorbeeld een opleiding op het betreffende terrein kan gaan volgen en daarmee voor zichzelf een duurzaam perspectief op arbeid kan realiseren.
De inwoner die werkzaamheden verricht op een participatieplaats heeft recht op een premie voor het eerst na zes maanden en vervolgens na iedere periode van zes maanden dat de additionele werkzaamheden voortduren (artikel 10a, zesde lid, van de Participatiewet). Voorwaarde is dat de inwoner naar het oordeel van het college voldoende heeft meegewerkt aan het vergroten van zijn kansen op de arbeidsmarkt. De hoogte van de premie moet in de verordening vastgelegd worden (artikel 8a, eerste lid, onderdeel d, van de Participatiewet). De premie is vastgesteld op 100 Euro per halfjaar.
Deze premie is ongewijzigd in vergelijking tot de premie die gold onder de Re-integratieverordening Wet werk en bijstand.
In algemene zin geldt dat in de Kadernota is uitgegaan van het adagium dat werk moet lonen. Mede op basis daarvan is bepaald dat inwoners met een uitkering slechts een beperkte periode en uitsluitend in het belang van hun re-integratie werk verrichten bij een reguliere werkgever. De periode van 3 maanden is het uitgangspunt. Dit kan verlengd worden in individuele gevallen indien noodzakelijk tot maximaal 6 maanden, met daarbij de voorwaarde dat er concreet uitzicht is op werk. Bij de Participatieplaats gaat het om aanvullend werk, dat betekent dat het niet mag leiden tot verdringing. Het zijn extra taken.
Beschut werk is een nieuwe voorziening maar is vergelijkbaar met beschutte werkzaamheden zoals die in het Sociaal werkvoorzieningsbedrijf worden aangeboden.
Het college kan de voorziening beschut werk aanbieden aan een inwoner uit de doelgroep die door een lichamelijke, verstandelijke of psychische beperking een zodanige mate van begeleiding op en aanpassingen van de werkplek nodig heeft dat van een reguliere werkgever redelijkerwijs niet kan worden verwacht dat hij deze aanbiedt(eerste lid).
Ten behoeve van de participatievoorziening beschut werk voert de gemeente een voorselectie uit. Tijdens de voorselectie bepaalt het college welke mensen in aanmerking kunnen komen voor beschut werk, en op welk moment. In de verordening moet vastgelegd worden hoe zij deze voorselectie uitvoeren. Daarom is in het tweede lid bepaald dat het college zo mogelijk van het reguliere instroom- en diagnoseproces zoals dat in de dienstverleningslijn wordt toegepast gebruik maakt om tot een voorselectie te komen. Is het doorlopen van het reguliere proces gelet op de aard en ernst van de arbeidsbeperkingen van belanghebbende niet mogelijk, dan wordt bekeken welk onderzoek door welke (gespecialiseerde) medewerkers nodig is om in het individuele geval tot een juiste diagnose te komen. Zo wordt bij belanghebbenden die afkomstig zijn van de ProVso scholen voorzien in een warme overdracht door al op de scholen zelf te beginnen met een indicatiestelling. Deze warme overdracht wordt zoveel mogelijk uitgevoerd conform de methodiek Werkschool 2.0. zoals afgesproken in arbeidsregio-verband. Vervolgens wordt, in alle gevallen waar het vermoeden bestaat dat belanghebbende uitsluitend in een beschutte omgeving mogelijkheden tot arbeidsparticipatie heeft, getracht om binnen de bestaande mogelijkhedeneen passende plek aan te kunnen bieden.
Het college stelt ambtshalve vast of een inwoner uitsluitend in een beschutte omgeving onder aangepaste omstandigheden mogelijkheden tot arbeidsparticipatie heeft (artikel 10b, eerste lid, van de Participatiewet). Hiervoor kan geen aanvraag door een inwoner worden ingediend. Het college maakt uit de inwoners uit de doelgroep een voorselectie. Het college moet bij het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen verplicht advies inwinnen voor de beoordeling of de geselecteerde inwoners uitsluitend in een beschutte omgeving onder aangepaste omstandigheden mogelijkheden tot arbeidsparticipatie hebben.
Het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen adviseert het college met betrekking tot het oordeel of een inwoner tot de doelgroep beschut werk behoort (artikel 10b, tweede lid, van de Participatiewet). Op basis van de landelijke vastgestelde criteria, in het Besluit advisering beschut werk, beoordeelt het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen of iemand in aanmerking komt voor een beschutte werkplek (artikel 3). Het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen verricht daartoe onderzoek naar de vraag of de persoon met arbeidsvermogen bij het verrichten van werkzaamheden is aangewezen op:
- a.
- b.
Alleen als uit het onderzoek blijkt dat ten minste één van de vragen, genoemd onder a of b, bevestigend wordt beantwoord, adviseert het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen aan het college om vast te stellen dat de persoon uitsluitend in een beschutte omgeving onder aangepaste omstandigheden mogelijkheden tot arbeidsparticipatie heeft.
Op basis van het advies van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen beslist de gemeente of iemand tot de doelgroep 'beschut werk' behoort. Alleen als sprake is van een onzorgvuldige totstandkoming van het advies van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen, kan de gemeente besluiten het advies niet te volgen.
Nadat is vastgesteld dat iemand tot de doelgroep 'beschut werk' behoort, zorgt de gemeente ervoor dat deze inwoner in een dienstbetrekking onder beschutte omstandigheden aan de slag gaat (artikel 10b, derde lid, van de Participatiewet). Het kan dan gaan om een privaatrechtelijke of een publiekrechtelijke dienstbetrekking. Omdat er slechts een beperkt aanbod van plekken is zal een inwoner alleen worden voorgedragen door de gemeente indien er daadwerkelijk een plek beschikbaar is.
In de kadernota is opgenomen dat de gemeente Assen kiest voor het organiseren van beschut werk waarbij is aangegeven dat de uitvoering binnen het door het Rijk gestelde budget moet worden uitgevoerd. Het Rijk stelt op termijn middelen beschikbaar voor maximaal 30.000 beschutwerkplekken landelijk. Er wordt door het Rijk geen opdracht verleend tot een aantal te realiseren beschutte werkplekken per gemeente. Dit is afhankelijk van de mogelijkheden die er zijn om deze werplekken te creëren in relatie tot de behoefte vanuit de doelgroep. Doordat het toekomstige budget 1/3de van het huidige bestaande budget bedraagt en de huidige middelen vastliggen in bestaande overeenkomsten betekent dit dat er fors minder plekken zijn dan onder de wet sociale werkvoorziening (Wsw).
Inwoners die behoren tot de doelgroep kunnen in aanmerking komen voor de voorziening ondersteuning bij leer-werktrajecten. Indien een inwoner zonder ondersteuning het werk-leertraject niet kan volbrengen dan kan deze voorziening een steun in de rug geven. Daarbij wordt wel meegenomen in de afweging of het leer-werk traject wel de juiste voorziening is voor de inwoner.
- -
- -
De voorziening ondersteuning bij leer-werktrajecten is inzetbaar voor jongeren van zestien of zeventien jaar oud die dreigen uit te vallen uit school, maar middels een leer/werktraject alsnog een startkwalificatie kunnen behalen. Om te voorkomen dat jongeren onnodig uitvallen, wordt de mogelijkheid geboden extra ondersteuning te bieden. Deze voorziening kan ook worden ingezet ter voorkoming van schooluitval bij jongeren van achttien tot 27 jaar die door een leer-werktraject alsnog een startkwalificatie kunnen behalen.
Bijstandsgerechtigden jonger dan 27 jaar die uit 's Rijks kas bekostigd onderwijs kunnen volgen, zijn uitgesloten van ondersteuning op grond van artikel 7, derde lid, onder a, van de Participatiewet. Voor de conclusie dat een jongere uit 's Rijks kas bekostigd onderwijs kan volgen is vereist dat de jongere uit 's Rijks kas bekostigd onderwijs volgt of daarvoor in aanmerking komt. In het kader van artikel 7, derde lid, onder a, van de Participatiewet betekent dit dat het college vanaf het moment dat de jongere uit 's Rijks kas bekostigd onderwijs volgt of kan volgen geen ondersteuning bij de arbeidsinschakeling kan bieden.
In artikel 12 wordt de voorziening persoonlijke ondersteuning nader geduid. Het gaat dan om een voorziening zoals een job coach, die op vaste tijden en gedurende een langere periode de werknemer met beperkingen bij het verrichten van zijn taken ondersteunt. Het moet dan ook gaan om een systematische ondersteuning. Daarnaast moet de ondersteuning noodzakelijk zijn in die zin, dat de werknemer zonder die ondersteuning in redelijkheid niet zijn werkzaamheden zou kunnen verrichten. Persoonlijke ondersteuning heeft tot doel dat een werknemer wordt begeleid naar een situatie dat hij uiteindelijk zonder begeleiding via een dergelijke voorziening bij een reguliere werkgever werkzaam kan zijn.
Op het moment dat een werknemer ziek wordt volgt vanuit de werkgever melding aan zowel het UWV als aan de gemeente die de desbetreffende loonkostensubsidie heeft versterkt. Het UWV neemt de volledige loonbetaling over. De ISD stopt, voor de periode dat de ziekte duurt, de doorbetaling van de loonkostensubsidieen reserveert deze.
De gemeente werkt met de UWV aan een gezamenlijke benadering van werkgevers met het doel afspraken te maken over het inzetten van werkzoekenden bij het vervullen van vacatures. Omdat in veel gevallen een perfecte match nog niet tot stand kan worden gebracht zullen arrangementen met werkgevers (moeten) worden afgesloten. Deze arrangementen kunnen bijvoorbeeld inhouden dat aan inwonersuit de doelgroep een vorm van scholing wordt aangeboden of extra begeleiding in de eerste periode of dat de kosten en risico’s voor een werkgever gedurende een bepaalde periode worden beperkt. Ook leer-werkconstructies maken hier deel van uit. Dit is in het eerste lid geregeld.
Mede gezien de beperkte financiële middelen is het belangrijk ervoor te zorgen dat inwoners uit de doelgroep na uitstroom niet na een korte periode terugvallen in een uitkering. De gemeente kan ertoe besluiten veel aandacht te besteden aan nazorg, met als doel een werkelijk duurzame plaatsing te realiseren. Bij dit artikel is ervan uitgegaan dat nazorg geboden kan worden ná acceptatie van algemeen geaccepteerde arbeid, dus niet bij gesubsidieerde arbeid. Bij gesubsidieerde arbeid maakt begeleiding en advisering normaal gesproken al deel uit van het traject.
Om te bepalen of het instrument loonkostensubsidie mag worden ingezet moet bepaald worden of een inwoner tot de doelgroep behoord. Hiervoor kan een aanvraag worden ingediend door de inwoner zelf of het college kan ambtshalve daartoe besluiten.
Ambtshalve vaststelling is alleen mogelijk als iemand tot de doelgroep als bedoeld in artikel 1 van deze verordening hoort.
Het is aan het college om vast te stellen of een persoon tot de doelgroep loonkostensubsidie behoort. Bij de vaststelling of iemand behoort tot de doelgroep loonkostensubsidie laat het college zich verplicht adviseren door het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen. Het college draagt personen voor die zouden kunnen behoren tot de doelgroep loonkostensubsidie, het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen adviseert en neemt daarbij de in het artikel 17, tweede lid neergelegde criteria in acht. Op basis van het advies beslist het college of iemand tot de doelgroep loonkostensubsidie behoort. Alleen als sprake is van een onzorgvuldige totstandkoming van het advies, kan besloten worden het advies niet te volgen.
Als een inwoner tot de doelgroep loonkostensubsidie behoort en een werkgever voornemens is een dienstbetrekking aan te gaan met die persoon, dan stelt het college de loonwaarde van die inwoner vast. Hiervoor is geen aanvraag vereist. De vastgestelde loonwaarde legt het college vast in een beschikking waartegen zowel de betrokken persoon als diens (potentiële) werkgever bezwaar en beroep kunnen instellen.
Het Werkbedrijf in de arbeidsmarktregio Groningen heeft eind december al een aantal afspraken vastgelegd, waaronder de methode voor loonwaarde bepaling.
In de arbeidsmarktregio is afgesproken om de in het land verreweg de meest gebruikte methode “Dariuz” te vergelijken met de methodiek van het UWV en beide indien mogelijk te integreren. Op deze manier kan in de arbeidsmarktregio naar één methode van loonwaarde meting worden toegewerkt die voor alle doelgroepen (huidige Wajong, huidige Wsw en nieuwe doelgroep Participatiewet) toepasbaar is en waarvoor een brede groep functionarissen beschikbaar zal zijn om vanuit het UWV, de gemeente(n) en/of sociale werkvoorzieningen deze meting uit te voeren.
Tot het moment dat duidelijk is of de integratie van beide methoden inderdaad het gewenste resultaat heeft is besloten om met Dariuz te werken voor de Participatiewet doelgroepen.
De Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid heeft ter ondersteuning van de Werkbedrijven nadere regels vastgesteld over minimumeisen voor de vaststelling van de loonwaarde van mensen met een arbeidsbeperking, die vanaf 1 januari 2015 met een loonkostensubsidie aan het werk gaan. Deze Regeling loonkostensubsidie Participatiewet (Staatscourant 2014 nr. 29290, 15 oktober 2014) geldt zolang er nog niet op regionaal niveau afspraken zijn gemaakt.
- -
- -
De methode Dariuz voldoet aan de eisen die de Regeling van de minister stelt. Om die reden zullen wij, zoals afgesproken in de arbeidsmarktregio via het Werkbedrijf, daar voorlopig gebruik van maken. Wanneer een nieuwe methode binnen de arbeidsmarktregio Groningen beschikbaar is, zal de gemeenteraad een voorstel tot wijziging van deze verordening tegemoet kunnen zien.
Deze bepaling is aanvullend op de loonkostensubsidie als bedoeld in artikel 17 van deze verordening.
Het doel van de CCW regeling is het bieden van compensatie voor het feit dat voor een persoon ten minste het wettelijk minimumloon moet worden betaald, terwijl de werkgever een persoon (tijdelijk) nog niet ten volle kan inzetten. Zo kan het college een loonkostensubsidie aan de werkgever verstrekken om een tijdelijk verschil in arbeidsproductiviteit te compenseren en zo de re-integratie van de bijstandsgerechtigde bewerkstelligen.
De in artikel 19 van deze verordening geregelde loonkostensubsidie moet worden onderscheiden van de loonkostensubsidie zoals bedoeld in de artikelen 10c en 10d van de Participatiewet. De laatstgenoemde loonkostensubsidie is geïntroduceerd in de Participatiewet en is specifiek bedoeld voor personen met een arbeidsbeperking. De in artikel 19 opgenomen loonkostensubsidie is niet noodzakelijk gericht op personen met een arbeidsbeperking, maar ondersteunt personen die kwetsbaar of uiterst kwetsbaar zijn doordat zij bijvoorbeeld langere tijd niet hebben deelgenomen aan het arbeidsproces of na een traject gericht op arbeidsinschakeling nog geen relevante werkervaring hebben opgedaan in een nieuwe werkomgeving.
Dit artikel is bedoeld als een vangnetartikel. Waar de verordening onvoldoende aansluit bij een bijzondere situatie uit de praktijk, kan het college een besluit nemen om daarin te voorzien. Dit kan een individueel geval zijn waarin de verordening niet voorziet. Dit kan ook door het college nadere regels over de uitvoering van deze verordening te laten vaststellen.
In dit artikel is onder andere het overgangsrecht neergelegd. Het kan voorkomen dat inwoners een voorziening toegekend hebben gekregen op grond van de oude re-integratieverordening, die niet meer voldoet aan de voorwaarden uit deze verordening. Hierbij kan worden gedacht aan de situatie waarin de oude re-integratieverordening voorzieningen bevat die na inwerkingtreding van deze verordening niet meer worden verstrekt. Ook is het denkbaar dat een inwoner op grond van de oude re-integratieverordening wel in aanmerking zou komen voor een voorziening, maar door inwerkingtreding van deze verordening niet meer. De toegekende voorziening zou dan op grond van artikel 4 van deze verordening moeten worden beëindigd. Om dit te voorkomen is in het tweede lid, geregeld dat dergelijke voorzieningen worden behouden voor een bepaalde duur. Een dergelijke voorziening wordt behouden voor ten hoogste de duur van twaalf maanden of - als dit eerder is - voor de duur dat deze is verstrekt. Dit uiteraard voor zover wordt voldaan aan de voorwaarden uit de Re-integratieverordening Wet werk en bijstand. Wordt niet meer aan die voorwaarden voldaan, dan moet de voorziening worden beëindigd, bijvoorbeeld als een belanghebbende geen aanspraak meer heeft op ondersteuning bij de arbeidsinschakeling. De periode van twaalf maanden begint te lopen vanaf het moment van inwerkingtreding van deze verordening.
Toegekende voorzieningen op grond van de Re-integratieverordening Wet werk en bijstand worden dus in beginsel behouden tot twaalf maanden na inwerkingtreding van deze verordening. Na afloop van die periode kan het college besluiten of een voorziening wordt voortgezet. Hierbij kan het college rekening houden met al gesloten overeenkomsten. Voortzetting van een voorziening ligt bijvoorbeeld voor de hand als het college is gehouden de kosten van een dergelijke voorziening te voldoen, ongeacht of een inwoner nog gebruik maakt van de voorziening. Lopende re-integratievoorzieningen kunnen in beginsel ná inwerkingtreding van deze verordening worden afgerond conform de overeenkomst.
Voortzetting van een toegekende voorziening na twaalf maanden is niet mogelijk als de voorziening binnen die periode is beëindigd wegens het niet meer voldoen aan de voorwaarden voor die voorziening op grond van de Re-integratieverordening Wet werk en bijstand of als de voorziening is toegekend voor een kortere duur dan twaalf maanden na inwerkingtreding van de verordening.Een voorziening dient immers niet langer te worden voortgezet dan de duur van de oorspronkelijke toekenning.
Permanente link
Kopieer de link naar uw clipboard
https://zoek.officielebekendmakingen.nl/gmb-2015-45916.html